คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #57 : พิภพราชันย์ออนไลน์ :: เบาะแสบางอย่าง
พิ ภ พ ร า ชั น ย์ • อ อ น ไ ล น์
ตอนที่ 29 เบาะแสบางอย่าง
เมื่อวาปกลับมาถึงปราสาทนางมารทอผ้าก็รีบแจ้งข้อมูลที่ได้มาให้แก่สมาชิกในสมาคมทราบด้วยความตื่นเต้นและรีบดำเนินการนัดหมายรวมตัวเพื่อทำภารกิจโดยทันที แต่เนื่องจากเป็นเรื่องฉุกละหุกจึงทำให้สมาชิกบางคนที่ยังติดภารกิจบางอย่างอยู่ต้องใช้เวลาจัดการงานที่ค้างคาให้เรียบร้อยเสียก่อนถึงจะรวมตัวได้ทั้งหมด
การเสียสละระดับเลเวลไปถึงสามสิบระดับอย่างใจกว้างของลิงเผือกในครั้งนี้ได้รับการชดเชยจากหัวหน้าสมาคมโดยจ่ายเป็นเงินส่วนกลางของสมาคมที่ดึงมาช่วย รวมถึงเจ้าตัวยังได้รับสิทธิ์ในการเลือกไอเท็มระดับสูงที่จะได้จากภารกิจดังกล่าวเป็นคนแรกโดยไม่ต้องถูกแบ่งกับส่วนกลาง ซึ่งเป็นไปได้ว่าไอเทมที่ได้จากภารกิจอันซับซ้อนนี้ จะเป็นไอเทมระดับแรร์ SS ขึ้นไป จนถึงกับทำให้เจ้าตัวหน้าชื่นตาบานระริกระรี้ตลอดทั้งวันจนสมาชิกคนอื่นๆ แอบหมั่นไส้อยู่เนืองๆ
แต่เมื่อเทียบกับระดับความยากและความเชื่องช้าในการเพิ่มระดับแต่ละเลเวลของผู้เล่นระดับชนชั้นราชานั้นถือว่าเป็นการชดใช้ที่ควรค่าแก่การตอบแทน
ซีแนลวาปกลับไปยังเมืองเริ่มต้นอีกครั้งเพื่อเรียนทักษะพื้นฐานที่หอฝึกฝนของผู้เล่นใหม่ โดยได้รับทักษะพื้นฐานติดตัวที่ผู้เล่นทุกคนมี ได้แก่ ค่าความแข็งแกร่ง ค่าความว่องไว ส่วนทักษะเวทมนตร์ที่จำกัดให้ผู้เล่นสามารถเลือกเรียนได้ตั้งแต่ระดับเลเวลแรกๆ เพียงคนละหนึ่งธาตุนั้น ซีแนลเลือกเรียนเวทมนตร์ธาตุไฟ ด้วยเหตุผลที่ว่าสัตว์เลี้ยงระดับราชาของตนเองจำเป็นต้องใช้พลังธาตุไฟเป็นอาหารหลัก โดยที่เจ้าตัวไม่ได้ทราบรายละเอียดแท้จริงว่าธาตุไฟซึ่งเป็นพลังงานหลักของสัตว์เลี้ยงเผ่าพันธุ์ยมทูตระดับราชานั้น จำเพาะเจาะจงเป็นเวทมนตร์ธาตุไฟทมิฬจากดินแดนนรกเท่านั้น ซึ่งผู้เล่นต้องรับภารกิจทับซ้อนตามเงื่อนไขลับพิเศษอีกขั้นตอนหนึ่ง
ส่วนทักษะติดตัวพื้นฐานอีกสองอย่าง ซึ่งได้แก่ทักษะการใช้ดาบและการต่อสู้มือเปล่า ซีแนลเรียนรู้และใช้เวลาฝึกฝนจนบรรลุไปถึงระดับพื้นฐาน 100 เต็ม และหากต้องการเลื่อนระดับเป็นระดับกลางและระดับสูง จำเป็นต้องอาศัยเงื่อนไขพิเศษหรือการฝึกฝนที่ผู้เล่นต้องค้นหาด้วยตัวเองเท่านั้น แต่ทว่าโชคร้ายที่เมื่อไม่ได้อยู่ในหอฝึกฝนเมืองเริ่มต้น เงื่อนไขอาชีพลับที่มีข้อจำกัดในการใช้อาวุธทำให้ทักษะการใช้ดาบไม่สามารถใช้การได้และถูกผนึกไปทันที เว้นก็แต่ทักษะการต่อสู้มือเปล่าที่ยังพอช่วยเหลือเธอได้บ้างในยามเหตุการณ์คับขันจำเป็น
ซีแนลใช้เวลาจัดการเลื่อนระดับพื้นฐานทั้งหมดให้เลื่อนไปอยู่ในระดับ100 ที่หอฝึกฝนถึงหนึ่งอาทิตย์เต็ม หลังจากนั้นเธอจึงได้วาปไปยังเมืองเซเปียเป็นลำดับต่อไป
ทว่าการมาเยือนเมืองเซเปียในครั้งนี้แตกต่างจากการมาครั้งก่อนอยู่มาก เนื่องจากมีผู้เสนอตัวติดสอยห้อยตามเธอมาด้วยถึงสี่คน หนึ่งในนั้นได้แก่ ‘เซิร์ก’ ผู้เล่นที่มีอาชีพจอมโจรและมีนิสัยเจ้าเล่ห์หน้าเงินไม่แพ้นางมารทอผ้า สองคนนี้รีบยกมือเสนอตัวติดตามดูแลเธอเป็นคนแรกๆ
ซีแนลเป็นอันเสียวสันหลังวาบและเหงื่อตกทุกครั้งเมื่อคนทั้งสองแอบกระซิบพูดคุยกันด้วยน้ำเสียงหัวเราะคิกคักและแววตาเป็นประกายเจ้าเล่ห์อย่างไม่น่าไว้ใจราวกับอยากจะจับเธอเป็นเหยื่อล่อสัตว์อสูรกลางทางเพื่อล่อเงินรางวัล
ส่วนสองคนที่เหลือนั้นกลับเป็นบุคคลที่เธอคาดไม่ถึง ซึ่งได้แก่ ‘หยงเล่อ’ ผู้เล่นอาชีพจอมยุทธ์ ตัวจริงของคนๆ นี้อายุรุ่นราวคราวเดียวพอๆ กับพี่ไคของเธอ แต่ทว่าตัวละครถูกปรับลดอายุให้เป็นเด็กหนุ่มวัยรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ มิหนำซ้ำยังมีนิสัยติ๊งต๊องแบบเด็กๆ พูดคุยภาษาจอมยุทธ์อันแปลกพิศดารจนเธอถึงกับเหวอไปหลายครั้ง กระทั่งได้ทราบภายหลังว่าที่ชีวิตจริงได้เป็นเจ้าของสำนักดาบอันดูภูมิฐาน ซึ่งขัดแย้งกับนิสัยประหลาดที่ดูไม่น่าเชื่อถือเท่าใดนักของเจ้าตัวนั้น แท้จริงแล้วถูกยัดเยียดและถูกหลอกล่อให้รับสืบทอดจากการบรรดาพี่น้องต่างหาก
และรายสุดท้ายเป็นบุคคลที่แม้แต่เธอเองก็ไม่คาดว่าเขาจะเสนอตัวมาได้ นั่นก็คือ 'ควิลล์' ผู้เล่นเจ้าของอาชีพจอมเวทมายาผู้มีชื่อเสียงโด่งดังระดับต้นๆ ของเกม และได้รับการตั้งเงินรางวัลสำหรับผู้ที่สามารถเปิดเผยโฉมหน้าแท้จริงของเขาได้ ด้วยเหตุผลที่อาชีพจอมเวทเป็นอาชีพที่เล่นยากขึ้นชื่อของเกม ด้วยทักษะความแข็งแรงนั้นอ่อนด้อยกว่าอาชีพที่เน้นการโจมตีประชิดตัวอย่างอาชีพอื่นๆ อีกทั้งศักยภาพการเพิ่มระดับเลเวลก็เป็นไปได้อย่างเชื่องช้า เนื่องจากผู้เล่นแต่ละคนถูกจำกัดให้ใช้ได้แค่เวทมนตร์ธาตุเดียว เมื่อพบเจอสัตว์อสูรที่มีพลังธาตุของเวทมนตร์แพ้ทางก็ไม่สามารถกำจัดได้ อีกทั้งอาชีพนี้ยังมีข้อจำกัดในการเพิ่มทักษะพลังเวทมนตร์อีกมากมาย จึงทำให้อาชีพจอมเวทถูกจัดเป็นอาชีพที่ห่วย จนหลายคนยอมลบตัวเล่นใหม่ กระทั่งควิลล์สามารถพิสูจน์ข้อกล่าวหาดังกล่าวด้วยการเอาชนะผู้เล่นระดับสูงได้มากมาย จนสร้างชื่อเสียงและถีบตัวเองขึ้นมาอยู่ในระดับผู้เล่นแนวหน้าโดยที่เจ้าตัวไม่ได้นึกใส่ใจรายละเอียดดังกล่าว
เนื่องจากเจ้าตัวออกจะติดนิสัยนิ่งเงียบและทำตัวขรึมเก็บเนื้อเก็บตัว ไม่ค่อยพูดจาและชอบออกล่าภารกิจคนเดียว ปฏิเสธการจับคู่รวมกลุ่มทำภารกิจมาโดยตลอด แต่ที่ขอติดตามเธอมาด้วยเพราะสนใจในจิตวิญญาณอาวุธซึ่งคล้ายกับที่ตนมี ทันทีที่ได้ยินว่าซีแนลจะตามหาเบาะแสการปลดผนึกจิตวิญญาณอาวุธพี่หมีในเมืองเซเปีย เจ้าตัวก็รีบเอ่ยเสนอตัวเป็นคนแรกๆ ด้วยใบหน้านิ่งเฉยอย่างไม่ทุกข์ร้อนใดๆ ขัดกับสีหน้าและดวงตาเบิกกว้างตกตะลึงของคนอื่นในสมาคมที่อ้าปากค้างไปตามๆ กัน
เมื่อมาถึงเมืองเซเปียก็พบว่าบรรยากาศภายในเมืองไม่ได้พลุกพล่านอย่างที่คาดไว้ในตอนแรก ซึ่งเป็นได้ว่าสาเหตุหลักๆ มาจากค้นพบเมืองใหม่และดันเจี้ยนดินแดนนรกที่ผู้เล่นให้ความสนใจอยู่มากในขณะนี้
การทำภารกิจตามหาเบาะแสโดยการมาเยือนเมืองเซเปียของซีแนลในครั้งนี้ ทั้งห้าปรากฏในชุดแฟนซีที่ผู้เล่นส่วนมากนิยมสวมใส่ ปิดทับชุดนินจาของสมาคมได้เป็นอย่างดี อีกทั้งยังใช้ใบหน้าธรรมดาของตัวเองไม่ได้ปิดหน้าปิดตาให้กลายเป็นที่สงสัย
ดูเหมือนว่าตอนนี้มีน้อยคนที่จะจำเธอได้ เนื่องจากหลังผ่านพ้นการถ่ายทอดสนในครั้งนั้นก็มีผู้เล่นหน้าใหม่สมัครเข้ามาเล่นเกมนี้จำนวนมาก แม้กระทั่งผู้เล่นเก่าบางคนถึงกับลงทุนลบตัวละครแล้วสร้างใหม่ให้คล้ายคลึงกับเธอ หลังจากรู้สึกประทับใจที่ได้ดูภาพการถ่ายทอดสดในครั้งนั้น จนกลายเป็นการสร้างกระแสทำให้ผู้เล่นนิยมปรับตัวละครโดยใช้ผมสีทองและดวงตาสีแดงมากเป็นประวัติการณ์อยู่ช่วงหนึ่ง ด้วยเหตุนี้เองคนในสมาคมถึงไม่ได้กังวลเกี่ยวกับการเปิดเผยโฉมหน้าของเธอนัก
หลังจากยืนยันจุดประสงค์หลักๆ ในการมาเมืองประจำอาชีพในครั้งนี้กับทุกคนอยู่หลายรอบว่า ก็เพื่อเรียนรู้ทักษะอาชีพของตัวเองเพิ่มเติมและค้นหาเบาะแสการปลดผนึกจิตวิญญาณอาวุธ ซึ่งเป็นไปได้ว่าอาจต้องเสียเวลาไปไม่น้อย แต่คนทั้งสี่กลับสนใจแต่อย่างอื่นรอบตัวไม่ได้นึกสนใจฟังคำพูดของเธอแม้แต่น้อย จนซีแนลอยากจะร้องไห้เสียให้รู้แล้วรู้รอด
จำได้ว่าครั้งหนึ่งเธอเคยเปิดหีบทองคำสุ่มโชคและได้รับแผนที่ลับเมืองเซเปียซึ่งระบุตำแหน่งที่อยู่ของสัตว์เทพอสูรหมีขาวพันปีระดับราชาที่ใกล้สูญพันธุ์มาด้วย รวมถึงแผนที่ลับระบุตำแหน่งสัตว์เทพอสูรจ้าวแห่งนักทำนายระดับจักรพรรดิ
แผนใบหนึ่งมีความเกี่ยวข้องโดยตรงกับพี่หมี เนื่องจากขนของหมีขาวพันปีเป็นส่วนประกอบในการตัดเย็บชุด อีกทั้งสัตว์เทพอสูรตัวนี้ก็หลงเหลืออยู่อีกเพียงแค่เจ็ดตัว
ส่วนแผนที่ระบุตำแหน่งเจ้าแห่งนักทำนาย สัตว์อสูรระดับจักรพรรดินั้นเธอเองก็คิดจะลองไปพบดูเช่นกัน เนื่องจากอีกฝ่ายเป็นสัตว์อสูรที่รักสงบ
เมื่อพูดถึงส่วนประกอบในการตัดเย็บชุดให้กับอาวุธของเธอ เรื่องสำคัญที่ลืมไม่ได้อีกเรื่องหนึ่งนั่นก็คือขนของจิ้งจอกเพลิง คุณสมบัติของมันทำให้ชุดแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น อีกทั้งปัจจัยหลักๆ ยังเกี่ยวข้องกับข้อมูลที่ได้ทราบมาว่าจิ้งจอกเพลิงนั้นหลงเหลืออยู่เพียงแค่ตัวเดียว อีกทั้งมีนิสัยเย่อหยิ่งและฉลาดเป็นกรด แต่ปัญหานี้ถูกตัดออกไปทันทีเนื่องจากเธอได้ทำข้อตกลงกับผู้เล่นเวธอนซึ่งเป็นเจ้าของสัตว์เลี้ยงจิ้งจอกเพลิงเป็นที่เรียบร้อย เมื่อครั้งที่เขาติดค้างเธอจากภารกิจในดินแดนนรกครั้งก่อน
ที่สำคัญในตอนแรกทางสมาคมเงาอสูรก็เล็งจะจัดการกับสัตว์เลี้ยงตัวนี้ของผู้เล่นเวธอนเช่นกัน เนื่องจากข้อมูลภารกิจล่าสุดบอกว่าเส้นทางชี้นำเข้าป่าแห่งภัยพิบัติที่ซุกซ่อนอยู่นั้นต้องนำชิ้นส่วนอย่างใดอย่างหนึ่งของสัตว์เทพอสูรจิ้งจอกเพลิงระดับราชาไปบูชาเพื่อเปิดประตูทางเข้า และภายใต้การครอบครองจิ้งจอกเพลิงเป็นสัตว์เลี้ยงก็เหมือนจะเป็นปัญหาที่ไม่สามารถจัดการได้ง่าย จึงทำให้สมาชิกตัวป่วนภายในสมาคมถึงกับคิดแผนการชั่วร้ายเตรียมถล่มเล่นงานกิลอันดับหนึ่งอยู่ช่วงหนึ่ง กระทั่งได้ทราบว่าเธอได้ทำข้อตกลงขอขนจิ้งจอกเพลิงมาจากผู้เล่นเวธอนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็พากันโล่งใจ และนั่นเองที่เป็นสาเหตุให้เซิร์กและนางมารทอผ้าเกาะติดหนึบตลอดเวลาและเห็นเธอเป็นตัวนำพาเงินทอง จนไม่รู้ว่าเธอจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
ภายในเมืองเซเปียเต็มไปด้วยตึกอาคารและร้านค้ามากมาย ถนนหนทางถูกประดับตกแต่งแลดูสวยงาม เป็นเมืองแห่งความรื่นเริงเต็มไปด้วยเสียงดนตรีไพเราะขับกล่อมและประดับประดาด้วยดอกไม้รวมถึงตุ๊กตาลูกโป่งหลากสีสัน อีกทั้งเครื่องเล่นในสวนสนุกดูโดดเด่นเป็นจุดขายของเมืองได้ดีที่สุด
แม้เมืองนี้จะเหมาะแก่การท่องเที่ยวพักผ่อนสำหรับครอบครัวที่ต้องการพาลูกหลานมาพักผ่อน แต่ทว่าก็ติดเงื่อนไขระดับเลเวลและชนชั้นนักรบถึงสามารถวาปมายังเมืองนี้ได้ แต่ถึงอย่างไรก็ตาม เนื่องจากเมืองนี้ถูกบรรจุลงสู่หัวเมืองชั้นนอกของทวีปฟรอน อันเป็นทวีปลึกลับที่อยู่ห่างไกลและมีข้อมูลน้อยที่สุด สถานที่แห่งนี้จึงเป็นจุดหยุดพักสำหรับผู้เล่นระดับสูงที่ต้องการเดินทางต่อเพื่อเก็บระดับเลเวลกับมอนเตอร์ระดับสูงในพื้นที่ใกล้เคียง แม้ว่าค่าใช้จ่ายในการวาปเข้าเมืองครั้งแรกจะสูงถึง 10,000,000Z และครั้งต่อไป ครั้งละ 5,000,000Z ก็ตาม แต่เมื่อเทียบกับความสะดวกและความรวดเร็วจึงนับว่าคุ้มค่าเป็นอย่างมาก
บรรดาร้านค้าและอาคารประจำเมืองทุกที่ต่างมีเอ็นพีซีประจำร้านคอยให้บริการอย่างครบครัน
หลังจากซีแนลซื้อแผนที่เมืองจากร้านค้าระบบ เธอก็มุ่งหน้าไปยังร้านขายตุ๊กตาของเล่นประจำเมืองอันอยู่ทางทิศเหนือเป็นที่แรกและนั่นก็ทำให้ได้ผลลัพธ์ดังที่คาดไว้มีผิด
สถานที่แห่งนี้คือที่สิงสถิตของเอ็นพีซีประจำอาชีพช่างซ่อมตุ๊กตา!
แม้ว่าร้านค้าภายในเมืองจะขายไอเท็มจำพวกพวกตุ๊กตาอยู่มาก แต่ก็มีเพียงร้านเดียวเท่านั้น ที่ไม่มีผู้เล่นคนใดสามารถมองเห็น และทันทีที่มือของซีแนลสัมผัสเข้ากับแผนที่ที่ซื้อมา ตำแหน่งและชื่อร้านก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นมาราวกับมันเป็นลายแทงสมบัติของพวกโจรสลัดที่ถูกไขความลับและปรากฏให้เห็น
และเมื่อแผนที่อยู่ในมือของเธอ คนอื่นทั้งสี่ที่เหลือก็สามารถมองเห็นความเปลี่ยนแปลงนี้ได้ทันที ทุกคนเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งนางมารทอผ้าและเซิร์กที่ดวงตาทอประกายระยับไปด้วยความตื่นเต้น
หลังจากนำทุกคนก้าวเข้าไปยังร้านอันเป็นเป้าหมาย บรรยากาศรอบตัวก็พลันเปลี่ยนไป
คนอื่นในกลุ่มปาร์ตี้พลันหยุดชะงักโดยพร้อมเพรียงกัน เซิร์กหันหน้าสบตากับควิลล์และหยงเล่อทันที โดยไม่รีรอพวกเขาทั้งสามพลันแยกตัวห้อมล้อมเธอและน้องมารทอผ้าเอาไว้อย่างปกป้อง
ควิลล์เป็นคนแรกที่เดินก้าวเอาตัวมากั้นเธอไว้เบื้องหน้า
ไม่นานผู้แอบซ่อนก็ค่อยๆ ปรากฏตัวขึ้น การเผยโฉมครั้งนี้ทำให้คิ้วของซีแนลขมวดเข้าหากันเป็นปม
เนื่องจากบุคคลที่อยู่เบื้องหน้ากลับกลายเป็นเด็กหญิงตัวเล็กๆ ผู้หนึ่ง และเป็นเด็กคนเดียวกับที่หลอกให้เธอรับภารกิจเปลี่ยนอาชีพนี้ในเมืองเริ่มต้นนั่นเอง
ขณะที่ถอนหายใจและกำลังพยายามแทรกตัวออกมาข้างหน้าควิลล์นั้น เด็กสาวผู้มีสีหน้าอันเต็มไปด้วยความไร้เดียงสาที่คาดว่าคงเป็นเอ็นพีซีประจำอาชีพไม่ผิดตัวแน่ ก็พลันแสยะยิ้มร้ายกาจและแผ่รังสีอันตรายออกมาจนทุกคนผงะถอยหลังด้วยความตกใจอย่างไม่ทันตั้งตัว
พริบตาเดียวร่างเด็กสาวผู้นั้นก็พลันสลายประหนึ่งหมอกควันและค่อยๆ ปรากฏร่างแท้จริงที่ชัดเจนขึ้นแทน
ทันทีที่ชายหนุ่มร่างสูงในชุดทักซิโด้พ่อบ้านผู้หนึ่งซึ่งมีศีรษะเป็นตุ๊กตาหน้าหมีจอมโหดสีดำใหญ่โตปรากฏขึ้นแทนที่จะเป็นศีรษะมนุษย์ธรรมดา สีหน้าของทุกคนก็แสดงได้ถึงความแตกตื่น ซึ่งยกเว้นก็แต่เพียงควิลล์ที่นิ่งขรึมไร้อารมณ์และจ้องมองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าเฉยเมย
“ยินดีต้อนรับผู้สืบทอดอาชีพอันทรงเกียรติแห่งเซเปีย” อีกฝ่ายวางมือข้างหนึ่งแนบไว้ตรงหน้าอกและน้อมตัวก้มต่ำให้เธอด้วยความเคารพก่อนจะยืดตัวตรงด้วยกิริยาท่าทางอันสง่างาม
ภายใต้ความเงียบอันแสนอันอัดชั่วครู่ อยู่ๆ ผู้เล่นอาชีพจอมยุทธ์คนเดียวในกลุ่มก็พูดขัดบรรยากาศขึ้นมา “แม่นางน้อยซีแนล ช่างน่าประหลาดใจยิ่งนัก ข้ามิเคยเห็นเอ็นพีซีตนใดที่แปลกประหลาดเช่นนี้มาก่อน”
หยงเล่อที่นานๆ ครั้งถึงจะมีบทพูดอย่างคนอื่นๆ ก็หลุดปากเอ่ยออกมาด้วยสำนวนจอมยุทธ์จ๋าอันเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวโดยไม่สนสีหน้าเอือมระราของผู้ใดทั้งสิ้น
“ก็ถูกแล้วไม่ใช่หรือไงยะ! เอ็นพีซีอาชีพช่างซ่อมตุ๊กตาจะมีหัวเป็นตุ๊กตามันแปลกตรงไหน แล้วยิ่งอาชีพลับด้วยแล้วมันก็ต้องมีอะไรเพี้ยนๆ ผิดแปลกไปจากปกติแบบนี้แหละ นายจะสงสัยมากไปทำไมเนี่ย!” เป็นนางมารทอผ้าที่ส่งเสียงแว๊ดๆ ขึ้นมาพร้อมทั้งฉวยโอกาสฟาดมือใส่หยงเล่อไปสองทีโดยไม่ทันสังเกตว่าหางคิ้วของคนที่ถูกพาดพิงนั้นแอบกระตุก หรือแม้แต่ผู้เล่นหยงเล่อเองก็มัวแต่ยกมือขึ้นลูบตำแหน่งที่โดนทุบตีแล้วทำสีหน้าโอดครวญราวกับถูกนางมารใจยักษ์โยนความผิดมาให้เขา เพราะเผลอพูดในจังหวะที่ทำให้อีกฝ่ายขัดใจเสียได้
“ขออภัยเป็นอย่างสูงนะขอรับที่ขัดจังหวะ แต่กระผมต้องขอเรียนเชิญพวกท่านทั้งสี่ซึ่งเป็นผู้ไม่เกี่ยวข้องออกไปจากร้าน เพราะผู้ที่จะได้รับสิทธิ์ในการถ่ายทอดข้อความบางอย่างจากกระผมมีแต่ท่านซีแนลเพียงผู้เดียว”
ซีแนลเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่ออีกฝ่ายเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่งและแสดงกิริยาอวดเบ่งจองหองให้กับคนอื่นๆ ขัดกับท่าทางนอบน้อมเมื่อครู่จากหน้ามือเป็นหลังมือ
“ฮึ” เซิร์กส่งเสียงแค่นขึ้นจมูกด้วยความไม่พอใจแล้วก้าวเท้าออกจากร้านไปเป็นคนแรก
ขณะที่ควิลล์สะบัดผ้าคลุมนักเวทตัวยาวของตัวเองแล้วก้าวตามออกไปด้วยสีหน้าไร้อารมณ์เป็นคนที่สอง จนกระทั่งมาถึงนางมารทอผ้าที่รีบผงกหัวปลกๆ อย่างรวดเร็วเมื่อสบตาเข้ากับเอ็นพีซีหัวหมีจอมโหดที่ฉายแววตาคมกริบแดงฉานอีกครั้งหนึ่งจนหล่อนต้องรีบลากตัวผู้เล่นหยงเล่อที่แสดงสีหน้าละล้าละลังตามออกไปด้วยอีกคน
“ขออภัยที่กระผมแสดงกิริยาอันไม่เหมาะสมต่อสหายของท่าน แต่เนื่องจากความลับของอาชีพ มีเพียงท่านเพียงผู้เดียวที่สามารถรับรู้ได้ นอกจากนี้แล้วกระผมเห็นสมควรว่าความลับทั้งหมดไม่ควรหลุดรอดไปยังหูผู้อื่น กระผมเป็นเอ็นพีซีนามว่า ‘Ghost Doll’ หรือท่านซีแนลจะเรียกกระผมสั้นๆ ว่า ดอลลี่ ก็ได้ขอรับ” อีกฝ่ายก้มศีรษะให้ซีแนลด้วยความนอบน้อมขณะกล่าวขออภัย
ซีแนลพยักหน้าขณะมองสำรวจส่วนหัวของอีกฝ่าย ซึ่งเป็นหัวตุ๊กตาหมีสีดำ ริมฝีปากยิ้มยิงฟัน ดวงตาสีแดงฉาน หากมองใกล้ๆ ส่วนหัวนั้นถูกปกคลุมด้วยขน สีดำคล้ายกำมะหยี่นุ่มๆ ใบหน้าของอีกฝ่ายถูกประดับประดาด้วยความโหดดุดันและเจ้าเล่ห์มิต่างจากตัวร้าย แต่ทว่าความโหดเหี้ยมอันประดับอยู่บนหัวของอีกฝ่ายนั้นนับว่าก้าวหน้าไปไกลกว่าพี่หมีย่อส่วนของเธอนัก
“ไม่เป็นไร มีอะไรก็ว่ามาเถอะ” เธอขยับตัวเล็กน้อยพลางถอนหายใจเพื่อลดความอึดอัด
“ประการแรกตามเงื่อนไขอาชีพลับ เมื่อท่านซีแนลสามารถตามหาตัวกระผมพบอีกครั้ง ผมจะเผยร่างที่แท้จริงให้ท่านทราบและทำการปลดผนึกทักษะลับของอาชีพรวมถึงมอบทักษะใหม่ให้แก่ท่านทันที แต่ทว่าน่าเสียดายยิ่งนักที่ท่านซีแนลในตอนนี้กลับมีคุณสมบัติไม่เพียงพอ”
คุณสมบัติไม่เพียงพอ!?
หมายความว่ายังไงฟะ!
แล้วไอ้ที่ดั้นด้นมาไกลอย่างนี้ไม่เสียแรงเปล่าหรอกหรือ
คิ้วของเธอขมวดแน่นเข้าหากันด้วยความสงสัย
“หากอธิบาย กระผมคงอธิบายได้แต่เพียงว่าท่านซีแนลได้กระทำเรื่องผิดพลาดมหันต์บางอย่างลงไป นั่นก็คือทำให้จิตวิญญาณอาวุธถูกผนึก ที่ร้ายแรงกว่านั้นคือการปรากฏตัวของจิตวิญญาณแท้จริงที่ไม่เหมาะสมต่อเวลา”
สิ้นคำพูดของอีกฝ่ายสีหน้าของซีแนลก็พลันเปลี่ยนเป็นซีดเผือด
แน่นอนว่าเธอตระหนักถึงปัญหานี้ได้ดีแต่แรก ตลอดมาเธอมักจะกังวลและคอยขบคิดว่าจะแก้ไขเรื่องต่างๆ ให้จบสิ้นอย่างไรดี ด้วยการตั้งใจตามหาเบาะแสที่จิตวิญญาณหยิ่งยโสผู้นั้นทิ้งไว้
ซึ่งคำใบ้ก็คือ ‘เบาะแสถูกเก็บงำอยู่บนปลายทางเมืองเซเปีย’
และแน่นอนว่าเธอมาถึงที่นี่แล้ว เพียงแต่ยังไม่ได้เริ่มลงมือค้นหาปลายทางก็เท่านั้น ซึ่งตั้งใจว่าจะเพิ่มทักษะอาชีพของตัวเองให้แข็งแกร่งเสียก่อน
แต่จากที่กวาดตาดูในแผนที่ เธอก็ต้องขมวดคิ้วแน่นขึ้นอีกครั้ง เพราะเส้นทางทุกทางในแผนที่ของเมืองนี้นั้นล้วนเชื่อมโยงกันหมดและเวียนบรรจบเป็นวงกลมอย่างไม่มีเส้นทางแห่งการสิ้นสุดแม้แต่น้อย
ดังนั้น ปริศนานี้จึงรอให้เธอขบคิดเป็นเรื่องต่อไป
แต่ก็ไม่คาดว่ามันจะเชื่อมโยงและกระทบกระเทือนมายังการเรียนทักษะอาชีพใหม่ๆ ของเธอ
“หากมิใช่ว่าท่านคือผู้ที่ได้ทำการปลดปล่อยและเปิดประตูจิตวิญญาณที่กักขังอาวุธเซเปีย ซึ่งเป็นหนึ่งในจิตวิญญาณที่ร้ายแรงที่สุดออกมา กระผมคงมิต้องรู้สึกกังวลวิตกอยู่เช่นนี้”
จิตวิญญาณที่ร้ายแรงที่สุดอะไรนะ!?
ดวงตากลมโตของเธอเบิกตากว้างขึ้นเล็กน้อยขณะจ้องมองอีกฝ่ายเขม็งด้วยคำถาม
“แน่นอนว่าท่านซีแนลได้ทำการปลุกจิตวิญญาณเก่าแก่โบราณแห่งหายนะให้ตื่นขึ้นจากนิทรา จิตวิญญาณแห่งอาวุธตนนั้นถูกกักขังไว้ลึกที่สุดในประตูแห่งพิภพของเมืองเซเปีย ว่ากันว่าครั้งหนึ่งจิตวิญญาณชั่วร้ายที่สุดได้ถูกกักขังไว้ที่เมืองนี้ และไม่เคยมีผู้ใดควบคุมมันได้มาก่อนนับแต่ถือกำเนิด แม้แต่พระเจ้าผู้สร้าง!”
ดะ...เดี๋ยวก่อนนะ!
นี่กำลังหมายถึงไอ้จิตวิญญาณรูปหล่อผมสีเทาหม่นที่หล่อเกินมนุษย์จอมโอหังนั่นนะเหรอ!!
พอได้ฟังแบบนั้นมือทั้งสองข้างพลันยกขึ้นจิกทึ้งผมตัวเองไม่หยุด
โอ้ย! เธออยากจะบ้าตาย!
จะมีอาวุธประจำตัวทั้งที ไหงมันซวยบัดซบแบบนี้ได้ฟะ!
บ้าเอ้ย! ทำไมอาชีพบ้านี่ถึงได้ดึงดูดแต่เรื่องงี่เง่าให้พุ่งเข้าหาตัวเธอไม่หยุดหย่อนนะ
ปั๊ด! มันน่าโมโหจนลบตัวเล่นใหม่ซะให้รู้แล้วรู้รอดจริงๆ เลย
“ความสามารถของกระผมในตอนนี้คงช่วยเหลือท่านซีแนลได้แต่เพียงเพิ่มความแข็งแกร่งของอาวุธประจำอาชีพอันไร้จิตวิญญาณให้เพิ่มขึ้นเล็กน้อยได้ชั่วคราวเท่านั้น ต่อไปนี้ท่านซีแนลไม่ต้องกังวลว่ามันจะขาดหรือหยุดพักซ่อมแซมมันอีก ขอได้โปรดส่งมันพร้อมทั้งเข็มทองมาให้กระผมสักครู่หนึ่งเถอะขอรับ”
ซีแนลล้วงเอาตุ๊กตาหมีพร้อมด้วยเข็มทองออกมาจากกระเป๋ามิติและส่งให้อีกฝ่ายอย่างว่าง่าย
สภาพตุ๊กตาหมีของเธอในตอนนี้ไม่อาจเรียกได้ว่าอยู่ในสภาพดี เพราะเต็มไปด้วยร่องรอยการปะชุนจากการเย็บไม่น่าดูเป็นที่สุด ยิ่งบวกกับสีเทาหม่นของตุ๊กตาด้วยแล้ว จึงทำให้สภาพของมันดูเก่าปอนซอมซ่อจนแทบไม่เหลือชิ้นดี
หลังจากดอลลี่รับเอาทั้งสองอย่างไป เขาก็จัดการลงมือใช้เข็มทองเย็บซ่อมแซมพี่หมีของเธอโดยไม่รีรอ และที่น่าตกใจยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดนั่นก็คือท่วงท่าการเย็บที่ไม่สามารถมองตามทัน และนิ้วมือเรียวยาวที่กุมเข็มทองสำหรับเย็บซ่อมแซมก็สะบัดไปมาคล้ายร่ายรำด้วยท่วงท่างดงาม
หลังจากอีกฝ่ายลงมือเย็บซ่อมแซมด้วยด้ายเวทมนตร์โปร่งใสขณะที่ริมฝีปากเอ่ยพึมพำร่ายคาถาไม่หยุดปากอยู่นานราวครึ่งชั่วโมง แสงสว่างจ้าก็เปล่งออกมาจากตุ๊กตาหมีอาวุธลับของเธอ และเมื่อแสงนั้นดับลง เธอก็พบว่าสีของตุ๊กหมีสีเทาหม่นได้ถูกแทนที่เป็นสีดำสนิทและอยู่ในสภาพใหม่เอี่ยมเสียแล้ว
“กระผมคงช่วยเหลือท่านซีแนลได้แค่นี้ และเมื่อใดที่ท่านซีแนลสามารถปลดผนึกจิตวิญญาณอาวุธได้สำเร็จ เมื่อนั้นทุกทักษะของท่านก็จะเลื่อนระดับที่สะสมไว้โดยอัตโนมัติขอรับ”
ซีแนลพยักหน้าเข้าใจขณะมองตุ๊กตาหมีในมือด้วยความชื้นใจ เพราะต่อไปเมื่อเจอสัตว์อสูร เธอก็ไม่ต้องคอยกังวลว่าพี่หมีจะฉีกขาดและพังเสียหายจนต้องหยุดพักซ่อมแซมเป็นการใหญ่อีก
“ความจริงแล้ว กระผมมีอีกเรื่องหนึ่งที่ยังไม่ได้บอกท่านซีแนล เนื่องจากคุณสมบัติของทักษะตุ๊กตายืมอาวุธก่อนหน้านี้ได้หลอมรวมเอาอาวุธระดับ S เข้าไป ในขณะนี้จึงทำให้ท่านซีแนลสามารถเรียกอาวุธชิ้นนั้นออกมาช่วยต่อสู้ได้ทุกเมื่อ”
ซีแนลพยักหน้าเข้าใจและผ่อนลมหายใจโล่งอกไปพร้อมกันเมื่อนึกว่าตัวเองสามารถเรียกดาบราชายูโรป้าออกมาฆ่าฟันสัตว์อสูรได้
ซีแนลเรียกหน้าต่างข้อมูลเกี่ยวกับอาวุธประจำอาชีพของตัวเองออกมาดูโดยไม่รอช้า พลางจ้องมองทักษะต่างๆ ด้วยสีหน้าปวดใจเป็นที่สุดเมื่อคิดว่าจะไม่ได้ยินน้ำเสียงเล็กๆ อันไร้เดียงสาอย่างน่ารักของพี่หมีชวนคุยไปจนกว่าเธอจะสามารถหาวิธีปลดผนึกจิตวิญญาณได้
|
ข้อมูลทักษะอาวุธ - ราชันย์ตุ๊กตาหมีระดับ SSS
ชื่ออาวุธ พี่หมี - Brother B. (ไอเท็มผูกมัด)
ซ่อมตุ๊กตา : ความสามารถในการซ่อมตุ๊กตา ระดับ S
วิญญาณตุ๊กตาอาฆาต : โจมตีสัตว์อสูรรุนแรง ระดับ S
ตุ๊กตายืมอาวุธ : ผู้เล่นสามารถใช้อาวุธชนิดอื่นที่ถูกตุ๊กตากลืนกิน ระดับ S
ตุ๊กตาหมีสาปแช่ง : สร้างคำสาปผ่านตุ๊กตาสาปแช่ง ระดับ S (ถูกผนึก)
ความโกรธเกรี้ยวของตุ๊กตาราชันย์ :
ระเบิดความโกรธของจิตวิญญาณ ระดับ S (ถูกผนึก)
|
ที่สำคัญเธอรู้สึกว่าการมาพบเจอเอ็นพีซีประจำอาชีพตัวเองในครั้งนี้คล้ายสูญเปล่า เพราะแทนที่จะพบวิธีที่สามารถฝึกฝนให้ตัวเองแข็งแกร่ง กลับกลายเป็นการดับฝันเธอทั้งหมด
แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็จะไม่มีวันยอม ขอแค่เพียงมีวิธีที่จะทำให้ตัวเองเก่งกาจขึ้นได้สักเล็กน้อย เธอก็ตั้งใจว่าจะพยายามให้ถึงที่สุด เพราะบทเรียนแห่งความอ่อนแอที่ผ่านมาบั่นทอนทำลายความภูมิใจเธอยิ่งนัก
“จริงสิ ดอลลี่พอจะบอกฉันได้ไหมว่าปลายทางเมืองเซเปียอยู่ที่ไหน” ก่อนที่จะจากกันหลังจากเสร็จธุระกับเอ็นพีซีประจำอาชีพของตัวเองแล้ว ซีแนลก็ไม่ลืมที่จะเอ่ยปากสอบถามข้อมูลสำคัญ
และถ้าเธอมองไม่ผิด เมื่อครู่นี้คล้ายกับว่าคำถามของเธอจะทำให้อีกฝ่ายถึงกับชะงักและเปลี่ยนสีหน้าไปครู่หนึ่ง
แต่เพียงไม่นานอีกฝ่ายพลันแสยะยิ้มร้ายกาจพร้อมทั้งเอื้อนเอ่ยคำถามบางอย่างกลับมา ในขณะที่แผ่แรงกดดันจนน่าขนลุกมาไม่หยุดด้วย
“ท่านซีแนล แน่ใจหรือขอรับว่าต้องการคำตอบของคำถามนี้”
“ทำไมล่ะ? บอกกันหน่อยไม่ได้เชียวเหรอ ยังไงก็ช่วยบอกใบ้มาสักนิดก็ยังดี” ซีแนลเงยสบตาอีกฝ่ายด้วยแววตาไม่ยอมแพ้
“แน่นอนว่าคำตอบที่ถูกต้องนั้นมีอยู่ และกระผมก็เต็มใจบอกขอรับ แต่ทว่าผลนับจากหลังที่ได้ฟังมันต่างหากละขอรับที่ท่านซีแนลต้องตัดสินใจเลือก ความจริงแล้วปลายทางแห่งเซเปียนั้นไม่มีอยู่จริง!”
ว่ายังไงนะ!
ดวงตาสีเลือดของเธอพลันเบิกโพลงด้วยความตื่นตะลึงกับคำตอบที่คาดไม่ถึง
บ้าแล้ว!
ไอ้จิตวิญญาณผมหงอกงี่เง่าชั่วร้ายนั่นกล้าหลอกต้มเธอเชียวเหรอ!
ซีแนลนึกโมโหจนกัดฟันแน่น
“จุ๊ๆ อย่าเพิ่งร้อนใจสิขอรับ ความจริงแล้วใช่ว่าจะไม่มีคำตอบเสียทีเดียว เพราะวิธีหาคำตอบนั้นยังเหลืออยู่อีกหลายวิธีเช่นกัน”
“วิธีไหน!?” เธอรีบถามด้วยความร้อนใจ
“วิธีที่จะทำให้ปลายทางปรากฏนั้นก็คือ...ทำลายเมืองนี้ทิ้งให้ราบคาบ ปราบสังหารทุกชีวิตในเมืองนี้ให้สิ้นซากดับสูญทั้งหมดยังไงล่ะขอรับ และแน่นอนว่าหนึ่งในนั้นก็มีกระผมรวมอยู่ด้วย หากท่านซีแนลหมายจะต้องการคำตอบให้ได้ แม้แต่กระผมก็คงต้องเป็นศัตรูกับท่านและหันคมอาวุธเข้าใส่อย่างมิอาจฝืนแน่นอน”
เมื่อดอลลี่หัวเราะออกมาด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียมขณะอธิบายรายละเอียดให้เธอฟัง ซีแนลก็ถึงกับอ้าปากค้างหน้าเสียไปทันที
คำตอบที่ได้มันน่าโมโหเสียจนเธออยากขว้างปาถล่มโลกนี้ให้ยับเยิน
บ้าเอ้ย!
อะ...ไอ้จิตวิญญาณหัวหงอกชั่วช้านั่นมันหลอกต้มเธอชัดๆ คำใบ้แบบไหนกันฟะ!
หรือเพราะอีกฝ่ายรู้แน่แก่ใจอยู่แล้วว่าไม่มีวันที่เธอจะทำได้ เจ้าบ้านั่นเลยจงใจแกล้งให้คำใบ้ยากเย็นแสนเข็ญนี้มา
เฮอะ ให้ถล่มเมืองให้ราบคาบพร้อมทั้งตั้งตัวเป็นศัตรูกับเอ็นพีซีทั้งเมืองอย่างนั้นเหรอ ใครจะยอมทำเรื่องโง่ๆ แบบนั้นกัน!
แน่นอนว่าเธอไม่มีทางหลวมตัวทำเรื่องงี่เง่าอย่างนั้นแน่
“เอาเถอะขอรับ ถึงอย่างไรท่านซีแนลก็เป็นถึงผู้กอบกู้เมืองแห่งนี้ กระทั่งเป็นคนที่ตัวกระผมเลือกเฟ้นด้วยตัวเอง ดังนั้น ผมจึงขอมอบตัวช่วยให้ท่านชิ้นหนึ่ง”
ว่าแล้วในมือของดอลลี่ก็พลันปรากฏไอเท็มบางอย่างขึ้นมาชิ้นหนึ่ง พร้อมทั้งยื่นมอบให้กับเธอ ซีแนลมองหน้าอีกฝ่ายด้วยความลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะรับมา แต่ทันทีสัมผัสไอเท็มชิ้นนั้นเสียงเตือนจากทางระบบก็ดังขึ้นทันที
ผู้เล่น ซีแนล เฟลคอน ได้รับมงกุฎแห่งความมืด ระดับ SS
|
มงกุฎแห่งความมืด ระดับ SS (ถูกผนึก)
พลังโจมตี : xxxxx พลังโจมตีด้วยทักษะเวทมนตร์ทุกธาตุ : xxxxx
ทักษะแฝง : ทำให้ผู้เล่นและผู้ร่วมปาร์ตี้ติดสถานะดวงตามืดบอดเท่ากับระยะเวลาที่สวมใส่ สัตว์อสูรและเอ็นพีซีทุกระดับชนชั้นจะไม่สามารถมองเห็นและรับรู้ได้ถึงการมีตัวตนของผู้เล่นและสมาชิกผู้ร่วมปาร์ตี้
*(หมายเหตุ มงกุฎแห่งความมืดสร้างขึ้นจากดวงวิญญาณด้านมืดของราชาเผ่าเทพตกสวรรค์ ผู้ถูกใส่ร้ายสามตน ควอส, โปเลียนโบ, กลูมด้า)
เงื่อนไขการปลดผนึกความสามารถขั้นต่อไป : ผู้เล่นต้องสวมมงกุฏและตกอยู่ในสภาวะดวงตามืดบอดและไร้ความรู้สึกสัมผัสต่างๆ เป็นเวลา 3 ปีในสถานที่ไร้แสง
|
เมื่อดูข้อมูลรายละเอียดไอเท็มแล้ว ดวงตาซีแนลพลันเบิกกว้างโต และเงยหน้ามองฝ่ายตรงข้ามด้วยสีหน้าคาดไม่ถึง
นี่มันเป็นไอเท็มหายากระดับแรร์ชัดๆ ทำไมอีกฝ่ายถึงมอบมันให้แก่เธอง่ายๆ เช่นนี้เล่า!?
ยิ่งได้เห็นรอยยิ้มร้ายกาจที่หยัดโค้งขึ้นเล็กน้อยบนมุมปาก ก็พลันให้เธอรู้สึกขนลุกวาบสะท้านและรู้สึกไม่มั่นใจในความปรารถนาดีของอีกฝ่ายเอาเสียเลย
“ว่ากันว่ามีคนผู้หนึ่งที่ซุกซ่อนตัวอยู่ในเมืองแห่งนี้มาเป็นระยะเวลานาน แม้แต่ข้าหรือผู้ปกครองเมืองก็ไม่เคยมีโอกาสได้เจอเขา แทบจะนับได้น้อยคนที่สามารถรับรู้ถึงตำแหน่งซุกซ่อนของคนผู้นั้น เนื่องจากเขามีความสามารถในการทำนายและคาดการณ์ได้เหนือผู้ใด แน่นอนว่าคำตอบที่ได้จากคนผู้นี้ต้องเป็นประโยชน์แก่ท่านซีแนลอย่างแน่นอน แต่เนื่องจากเขาเป็นผู้ที่มีนิสัยโลภโมโทสันและชอบสะสมสิ่งของล้ำเป็นยิ่งนัก เมื่อท่านพบเขาก็ลองหยิบยื่นสิ่งนี้เป็นข้อแลกเปลี่ยนดูเถิดขอรับ”
มือที่ประคองไอเท็มล้ำค่าไว้พลันสั่นระริกไม่หยุดด้วยความตื่นเต้น เมื่อได้ยินข้อมูลที่อีกฝ่ายให้มา แน่นอนว่าด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ชนิดที่ไม่มีผู้ใดตามทันของดอลลี่ เป็นไปได้ว่าเขาน่าจะรู้อยู่แล้วว่าเธอครอบครองแผนที่ที่ระบุตำแหน่งสัตว์อสูรระดับจักรพรรดิเจ้าแห่งนักทำนายเป็นการณ์ล่วงหน้า
หากเป็นเช่นนั้นจริง เธอก็หวังว่าเขาไม่ได้มีแผนใดเคลือบแฝงอยู่
หลังจากทบทวนว่าสิ่งที่ได้รับมานั้นมีแต่ได้ประโยชน์มากกว่าเรื่องเสีย ดังนั้น ซีแนลจึงปัดความคิดรบกวนอันชวนให้รู้สึกสับสนและความตะขิดตะขวงใจออกไป ก่อนจะเดินออกจากร้านเพื่อไปสมทบกับคนอื่นๆ ที่เหลือทั้งสี่เพื่อร่วมวางแผนที่จะลงมือในขั้นต่อไปกับแผนการอันแยบยลครั้งใหม่
ยังลงไม่ครบนะ.... ขอลงบางส่วนก่อน 20 เปอร์
ลงเพิ่ม 50per. ตี4:26น. 14/11/57
ลงเพิ่ม 50per. 07:10น. 14/11/57
ขอบคุณที่ติดตามอ่าน ขอบคุณทุกคอมเม้น ขอบคุณทุกกำลังใจและติชม คนอ่านแต่งช้าไป เลยกราบขออภัยสักล้านรอบ
ความคิดเห็น