คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : _ C H A P T E R 1 1 : บ้ า น เ ดี ย ว กั น : ) ) ) (100%)
วันหยุดพักผ่อนอย่างวันอาทิตย์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว และเริ่มเข้าสู่เช้าวันจันทร์...ตอนเช้าทงเฮเดินไปส่งเจ้าน้องสาวตัวเล็กที่โรงเรียนอนุบาลตามปกติ ก่อนจะเดินย้อนกลับขึ้นมาทำงานที่บ้านหลังใหญ่โตของคิบอม
ทงเฮปฏิบัติตามหน้าที่เหมือนทุกๆวัน ตั้งแต่แต่งตัวให้คิบอมจนไปถึงช่วยงานบ้านเล็กๆน้อยๆ อะไรที่ทงเฮพอจะช่วยได้และไม่เกินกำลัง ทงเฮก็ไม่เคยเกี่ยงอยู่แล้ว...
"นี่ถ้าคุณหนูทงเฮมาอยู่บ้านเดียวกับเราก็คงจะดีนะครับคุณชาย จะได้ไม่ต้องลำบากเดินย้อนไปย้อนมาแบบนี้^^" ในขณะที่คิบอมกำลังรับประทานอาหารมื้อเช้าอยู่นั้น จู่ๆคุณพ่อบ้านก็พูดขึ้นมา เพราะในใจก็นึกสงสารทงเฮที่ต้องเดินย้อนไปย้อนมาไกลๆแบบนี้ ถ้าได้อยู่บ้านเดียวกันฮานึลจะได้ไปโรงรียนพร้อมกับจุนซัง ส่วนตัวทงเฮเองจะได้ไม่ต้องลำบากเดินย้อนไปย้อนกลับด้วย
คิบอมที่กำลังทานอาหารเช้าอยู่ได้ยินคุณพ่อบ้านพูดอย่างนั้น ก็รีบเงยหน้าขึ้นมาด้วยความสนอกสนใจทันที...
"อือ....ก็จริงนะ" พูดเสร็จคิบอมก็หันไปหาทงเฮที่ยืนอยู่ข้างหลังตัวเค้าเอง เพื่อรอที่จะไปโรงเรียนพร้อมกันตามคำสั่ง..
"นี่นาย..."
"ห้ะ?.." จากที่เมื่อกี้กำลังก้มหน้าก้มตาแล้วคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ร่างเล็กก็ต้องเงยหน้าขึ้นมาตามเสียงเรียกของคิบอมทันที
"วันนี้นายไปเก็บของจากรังหนูนั่น...แล้วย้ายมาอยู่ที่นี่" คิบอมพูดแล้วก้มหน้ากินมื้อเช้าต่อไป ไม่ได้หันไปสนใจว่าร่างเล็กจะมีท่าทียังไงแม้แต่น้อย
"ห้ะ!!??" ดวงตาคู่สวยที่ปกติก็โตอยู่แล้ว พอตกใจจึงทำให้มันโตมากขึ้นไปอีก
"ทำไม= ="....มีปัญหารึไง? "
"ป่าวฮะ..แต่...ผมคิดว่ามันคงไม่เหมาะ"
"ไม่เหมาะยังไง- -?"
"คือผมเกรงใจ..."
"หึ...ก็คิดซะว่ามาอยู่ในฐานะคนรับใช้คนนึงก็แล้วกัน จะได้ไม่ต้องคิดมาก"
"แต่..."
"อย่าแต่เยอะได้มั้ย- - ไม่สารตัวเองก็สงสารน้องนายมั่ง บ้านเล็กอย่างกับรูหนูแบบนั้น อยู่กัน2คนอันตรายจะตาย"
"...." ทงเฮไม่ได้พูดอะไรออกไป เพราะว่าคำที่อยากจะพูดก็มีเพียงคำว่าแต่เท่านั้น ถ้าพูดไปมีหวังโดนคิบอมดุอีกแหงๆ..
"วันนี้ตอนเย็นจะพาแวะไปเก็บของที่บ้าน.."
"ตะ.."
"ไม่มีแต่ทั้งนั้น!...เพราะนี่คือคำสั่ง..." เสียงตะคอกดุๆของคิบอมทำเอาทงเฮที่กำลังจะปริปากพูดต้องเงียบลงทันที
...สรุปต้องย้ายมาอยู่กับคิบอมจริงๆใช่มั้ย?
.
.
.
.
เมื่อเดินทางมาถึงโรงเรียน คนสองคนก็พากันเดินไปที่สนามบาสกันก่อน แต่ก็ไม่ได้เจอกับฮันคยองและฮยอกแจตามที่คิดเอาไว้ จึงตัดสินใจเดินขึ้นไปหาบนห้องเรียน และก็ได้พบกับฮันคยองและฮยอกแจที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว
ฮันคยองเห็นสองคนนี้เดินเข้ามาด้วยกันก็ได้แต่งนั่งอมยิ้ม เพราะรู้สึกว่าคิบอมก้าวหน้าได้ไวจริงๆ^^ ผิดกับฮยอกแจทีนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด เพราะรู้สึกว่าสองคนนี้มีอะไรแปลกๆ...
"ไอ้บอม ทำไมแกถึงมากับทงเฮของชั้นได้วะ...หลายวันแล้วนะ"
"บ้านอยู่แถวเดียวกัน" คิบอมตอบอย่างไม่ใส่ใจแล้วเดินไปนั่งที่ของตัวเอง
"จริงดิ!...ทำไมแกไม่เคยบอกชั้นอ้ะ><"
"ก็แกไม่เคยถาม..."
“ไอ้...= =”ฮยอกแจอยากจะด่าคิบอมออกไปสักที แต่ก็ด่าไม่ออก คำตอบสั้นห้วนกวนประสาทนั่นทำเอาฮยอกแจหมดอารมณ์ที่จะพูดกับคิบอมต่อไป จึงได้แต่นั่งรอให้เวลาผ่านไปเรื่อยๆ จนอาจารย์ประจำชั้นเดินเข้ามาภายในห้อง...
“เอาล่ะจ่ะทุกคนเงียบหน่อย วันนี้ครูมีเรื่องสำคัญจะมาบอก” ครูสาวขึ้นไปยืนบนโพเดียมหน้าห้องแล้วพูดเสียงดัง รอให้เสียงนักเรียนในห้องค่อยๆเงียบลงแล้วจึงพูดต่อ
“วันเสาร์และวันอาทิตย์ที่กำลังจะถึงนี้ ทางโรงเรียนเราจะมีการจัดให้นักเรียนชั้นปีที่สามได้ไปค่ายปลูกป่ากัน^^” สิ้นเสียงของครูสาว นักเรียนในห้องก็ต่างพากันส่งเสียงโห่ เพราะแค่ได้ยินชื่อค่ายก็รู้สึกเบื่อจนไม่อยากจะไปกันแล้ว
“อ้ะๆ อย่าเพิ่งโห่กันสิจ้ะ เพราะงานนี้ฟรีค่าใช้จ่ายจ่ะ^^ แล้วเราก็ไม่ได้บังคับให้ไปด้วย เราจะให้ทุกคนไปตามความสมัครใจจ่ะ” จากที่เมื่อครู่ทุกคนโห่กัน พอได้ฟังอาจารย์พูดใหม่หลายๆคนก็มีท่าทางเปลี่ยนไป เพราะไหนๆเทอมนี้ก็จะได้อยู่ด้วยกันเป็นเทอมสุดท้ายแล้ว การได้ไปเที่ยวด้วยกันแถมยังฟรีค่าใช้จ่ายก็เป็นเรื่องที่น่าสนใจอยู่ไม่น้อยทีเดียว...
“ฟรีค่าใช้จ่ายทั้งหมดเลยหรอครับ?”
“จ่ะ แต่ครั้งนี้เราไปนอนป่ากัน ก็จะต้องเตรียมเตนท์และของอย่างอื่นที่คิดว่าจำเป็นไปกันเอง... มีใครสงสัยอะไรอีกมั้ย?”
“แล้วเราจะกลับถึงโรงเรียนวันไหนคะ?”
“อืมม...น่าจะเป็นวันอาทิตย์ตอนเย็นๆนะจ้ะ เรื่องกำหนดการณ์ต่างๆเดี๋ยวโรงเรียนคงจะมีใบแจ้งมาอีกทีจ่ะ เข้าใจกันแล้วนะ?”
“คร้าบบบ/ค่าา า”
“ดีมากจ้ะ^^ งั้นครูขอตัวไปสอนก่อนนะ” พูดธุระสำคัญเสร็จครูสาวก็บอกลานักเรียนก่อนจะขอตัวเดินออกจากห้องไป...
เสียงภายในห้องเรียนเริ่มจะดังขึ้นอีกครั้ง และดูจะชุลมุนวุ่นวายมากกว่าเดิมเมื่อทุกคนพูดถึงเรื่องการไปค่ายครั้งนี้
“ไอ้บอม...จะไปมั้ยวะ?” ฮันคยองหันมาถามคิบอมซึ่งนั่งอยู่ด้านหลังของตัวเอง
“ไม่” คิบอมตอบออกไปโดยไม่ต้องคิด เพราะเค้าเกลียดการอยู่ค่ายที่สุด ยิ่งค่ายนี้ต้องกางเตนท์นอนป่าคงจะลำบากน่าดู จึงขอนอนอยู่บ้านแบบสบายๆดีกว่า...
“อือ- - ...แล้วแกไปปะฮยอก?”
“ถ้าทงเฮไปชั้นก็ไป...ทงเฮไปมั้ย^^?” ฮยอกแจหันไปถามทงเฮ ทงเฮนั่งครุ่นคิดอยู่สักพัก ก่อนจะตัดสินใจตอบฮยอกแจไป..
“อ่า...ไปก็ได้ฮะ”
“หึ..ไอ้บอม ชั้นถามแกอีกทีนึงนะ...จะไปไม่ไป..”เมื่อได้ยินคำตอบจากทงเฮแล้วฮันคยองก็หันไปถามคิบอมอีกครั้ง แล้วเผยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา...เพราะในใจเค้าก็พอจะรู้คำตอบของคิบอมอยู่แล้ว
“......ไป= =”
.
.
.
.
.
.
.
ตกเย็น คิบอมได้พาทงเฮไปเก็บของที่ห้องพักเล็กๆนั่น เพื่อที่จะย้ายไปอยู่ที่บ้านของเค้าตามที่บอกไว้
เมื่อได้เข้ามาภายในห้องเล็กๆ คิบอมก็พบว่าภายในห้องไม่ได้รกอย่างที่เค้าเคยนึกภาพไว้..ตรงข้ามซะอีก เพราะว่าภายในห้อง ข้าวของทุกชิ้นถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย บ่งบอกได้ดี ว่าผู้อยู่อาศัยคงเป็นคนที่มีระเบียบอยู่พอสมควร...
“เอ่อ...คิบอมจะทำอะไรฮะ?” ทงเฮถามเมื่อเห็นคิบอมเปิดตู้เสื้อผ้าของเค้าแล้วรื้อข้าวของออกมา
“ช่วยเก็บ” คิบอมบอกพลางหยิบเสื้อผ้าในตู้มาวางกองกับพื้น จนพื้นห้องที่เคยสะอาดเรียบร้อยดูรกไปหมด
“อ่อ...ฮะ” ได้ยินอย่างนั้นทงเฮก็ไม่ว่าอะไร แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเก็บของใช้ส่วนตัว..สักพักก็ออกมาพร้อมกับสบู่ แชมพูและครีมต่างๆเต็มอุ้งมือเล็กๆนั่น..
“นี่....ของนายตัวเล็กแค่นี้เองหรอ- -?” คิบอมพูดแล้วชูชั้นในตัวจิ๋วของทงเฮที่อยู่ในมือขึ้นมา
“อ๊ะ!...นั่นมันชั้นในของผมนะฮะ” ร่างเล็กรีบวางของในมือลงบนเตียง แล้วรีบถลาตัวเข้าไปแย่งชั้นในของตัวเองมาจากมือคิบอมทันที...แต่จู่ๆคนตัวสูงก็นึกอยากจะแกล้งจึงชูมือข้างทีถือชั้นในอยู่จนสุด ด้วยความสูงที่มีอยู่น้อยนิดของร่างเล็กทำให้คว้ายังไงก็คว้าไม่ถึง...
“คิบอมอ่า~ อย่าแกล้งกันสิฮะ” ร่างเล็กพูดแล้วยังพยายามเอื้อมมือคว้าชั้นในมาจากร่างสูงอยู่ ใบหน้าหวานเริ่มขึ้นสีแล็กน้อยด้วยความอาย
...ก็ชั้นในที่เค้าใส่อยู่ทุกวันดันไปอยู่ในมือของคิบอมซะได้
“แค่นี้ก็หยิบไม่ถึง...เตี้ย”
“คิบอมสูงเองต่างหาก”
“หึ แล้วนี่จะอายทำไมเนี่ย...ของก็มีเหมือนๆกัน- -“
“ก็ที่คิบอมถืออยู่มันของผมหนิฮะ (./////.) “
“แล้วไง?...เดี๋ยวกลับบ้านไปชั้นเอาของชั้นให้นายถือบ้างเอามั้ยล่ะ?”
“มะ..ไม่เอาฮะ!”
“หึ...งั้นไปเก็บของอย่างอื่นไป จะได้เสร็จเร็วๆ เดี๋ยวของนายชั้นเก็บเอง”
“ฮะ...” ทงเฮรับคำสั่งอย่างว่าง่าย ทีแรกก็นึกจะปฏิเสธ แต่นึกได้ซะก่อนว่านี่คือคำสั่งของคิบอม จึงต้องยอมรับคำสั่งแต่โดยดี
.....เวลาผ่านไปนานพอสมควรจนท้องฟ้าด้านนอกที่เคยเป็นสีครามเริ่มมืดสนิท คิบอมช่วยทงเฮขนของจากห้องลงมาด้านล่าง ข้าวของก็ไม่มีอะไรมากนัก หนักๆก็จะเป็นพวกเสื้อผ้าซะส่วนใหญ่
เมื่อขนของขึ้นรถเสร็จเรียบร้อยแล้ว รถคันหรูก็เริ่มเคลื่อนตัวสู่บ้านหลังใหญ่ของคิบอม ตลอดทางคิบอมจะคอยแกล้งกวนประสาทคนตัวเล็กอยู่ตลอด ผลที่ได้คือคนตัวเล็กจะเขิน หรือไม่ก็งอนๆไปเลย ซึ่งคิบอมเห็นแล้วก็ชอบใจที่คนตัวเล็กแสดงอาการออกมาแบบนั้น จึงทำให้เค้าคอยหาโอกาสี่จะแกล้งอยู่บ่อยๆ...
เวลาผ่านไปไม่ถึง5นาที รถคันหรูก็ได้เคลื่อนมาจอดอยู่เบื้องหน้าของบ้านหลังใหญ่...
“สวัสดีครับคุณชาย^^”คุณพ่อบ้านที่ออกมายืนรออยู่หน้าประตูบ้านกล่าวทักทายคิบอม
“อือ..”
“กระผมให้คนจัดห้องให้คุณหนูทงเฮแล้วนะครับ”
“ห้องไหน?”
“ห้องข้างๆกับคุณชายเลยครับ^^”
“อือ ..ดี งั้นเดี๋ยวให้คนยกของตามขึ้นไปด้วยนะ” พูดเสร็จคิบอมก็จัดการดึงข้อมือเล็กๆนั่นให้เดินตามขึ้นขึ้นไปที่ชั้นบนของบ้าน...ร่างสูงหยุดอยู่ตรงบานประตูข้างๆห้องของตัวเองก่อนจะเปิดประตูเข้าไป....
(65%)
“เซ่อ..นี่ห้องนาย”
“โห...ผมเป็นแค่คนใช้ ทำไมถึงได้อยู่ห้องใหญ่นักละฮะ?” ร่างเล็กถามเมื่อมองไปรอบๆห้องแล้วพบว่าห้องนี้มีขนาดใหญ่พอๆกับห้องของคิบอมเลย จะต่างกันก็ตรงโทนสีของห้อง และพวกเฟอร์นิเจอร์ต่างๆ เท่าที่ดูแล้ว...ห้องนี้ไม่น่าจะน่าจะมาเป็นห้องของคนที่เป็นเพียงคนรับใช้อย่างเค้าได้
“ไม่ต้องถามได้มัย= =...มีให้อยู่ก็อยู่ไปเถอะ” คิบอมแอบดุคนตีวเล็กไปเล็กน้อย และเริ่มเอือมกับความใสซื่อที่ดูจะเกินไปของคนตัวเล็ก...
.....คิดว่าเค้าจะใจร้ายขนาดให้เข้ามาอยู่ในฐานะคนใช้จริงหรอ = =?
“อ่า....ฮะ แล้วนี่ฮานึลอยู่ที่ไหน” ทงเฮถามขึ้นเมื่อนึกได้ ว่าตั้งแต่เข้ามาในบ้านยังไม่ได้เห็นหน้าน้องสาวของตัวเองเลย...
“อยู่กับจุนซังมั้ง...ไม่ต้องห่วงหรอก”
“อ่อ งั้นเดี๋ยวผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะฮะ”
“อือ- -.....”
“เจอกันพรุ่งนี้ฮะคิบอม^^” ทงเฮบอกแล้วส่งยิ้มหวานๆออกมาให้คิบอม เสร็จแล้วจึงเดินเข้าห้องน้ำไป..
เมื่อได้เข้ามาภายในห้องน้ำแล้ว ทงเฮก็ต้องอึ้งกับความใหญ่โตของห้องน้ำที่นี่ ดูๆไปแล้วเกือบจะใหญ่กว่าห้องพักเก่าของเค้าอีกด้วยซ้ำ...ไม่รู้ว่าทำไมพวกคนรวยชอบสร้างห้องน้ำให้มันใหญ่กันนักนะ ถ้าใหญ่มากๆแค่เดินไปเดินมายังไม่ต้องทำอะไรก็เหนื่อยแล้ว= =
ร่างเล็กปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจนหมด แล้วเดินเข้าไปในห้องกระจกขนาดเล็กที่อยู่ข้างๆอ่างอาบน้ำ จัดการเปิดฝักบัวปล่อยให้สายน้ำไหลผ่านร่างกาย...มือเล็กเอื้อมไปหยิบสบู่ที่วางในห้องน้ำอยู่ก่อนแล้วมาใช้ เพราะดันลืมหยิบสบู่ของตัวเองออกมาจากกระเป๋า...
เวลาผ่านไปไม่นานนัก ร่างเล็กก็จัดการทำความสะอาดร่างกายจนเสร็จ มือเล็กเอื้อมไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กที่พาดอยู่บนราวเหล็กมาห่อตัวเอาไว้...ดีที่ในห้องน้ำมีผ้าเช็ดตัวเตรียมไว้ให้ ไม่งั้นมีหวังทงเฮต้องได้ออกไปเดินเปลือยหน้าห้องเป็นแน่..
ร่างเล็กเดินออกไปก็พบว่ากระเป๋าของตัวเองได้ถูกนำขึ้นมาเรียบร้อยแล้ว ขาเรียวก้าวไปที่กระเป๋าแล้วเปิดออกเพื่อค้นหาชุดนอนของตัวเอง ค้นไปค้นมาก็เจอเค้ากับชั้นในตัวที่คิบอมเอามาแกล้งเค้าเล่น..คิดไปแล้วใบหน้าหวานก็ยิ้มออกมาอย่างเอียงอายก่อนจะจัดการสวมใส่ชั้นในให้เรียบร้อย เสร็จแล้วก็ดึงผ้าเช็ดตัวออกก่อนจะนำไปพาดที่เก้าอี้ที่อยู่ตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ตอนนี้ทั้งเรือนร่างที่สวยงามจึงมีชั้นในปกปิดเพียงอย่างเดียว
ร่างเล็กหยิบชุดนอนที่จะใส่ออกมา และในขณะที่กำลังก้มหน้าลงไปเพื่อสวมใส่กางเกงนั้น....ก็ได้เห็นเท้าของใครคนหนึ่เข้ามาหยุดตรงหน้าซะก่อน
ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นไปมองช้าๆ...
“คิบอม!!!!!!!!!! O///////////////////O “ ร่างเล็กตะโกนลั่นด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปบนเตียงแล้วซุกตัวลงใต้ผ้าห่มผืนหนา
“มา....ยืนอยู่ตรงนั้นได้ยังไงฮะ ./////.”
“ชั้นก็ยืนดูนายตั้งแต่นายออกมาจากห้องน้ำแล้ว...นายดันเซ่อมองไม่เห็นเอง- -“
"ห้ะ!!?..ตะ..ตั้งแต่ออกมาจากห้องน้ำ” ร่างเล็กพูดแล้วดูจะตกใจมากกว่าเดิม...ตั้งแต่ออกมาจากห้องน้ำ แล้วคิบอมไปยืนอยู่ที่ไหน ทำไมเค้าถึงไม่เห็นคิบอมเลย?
แล้วนี่เค้าทำอะไรต่อหน้าคิบอมไปมั่งล่ะเนี่ย??
สวมชั้นใน...
ยิ้ม...
ถอดผ้าเช็ดตัว...
...แล้วก็...
....โอ๊ย ยย >////<
“หึ...แล้วที่ทำท่าทางแบบนั้นนะ มันจะไม่ยั่วไปหน่อยหรอทงเฮ??” คิบอมบอกพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ทงเฮมากขึ้นเรื่อยๆ จากนั้นใบหน้าหล่อๆก็เผยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา...
“ปะ..ป่าวนะฮะ..ไม่ยั่วนะฮะ...คือ....” ทงเฮตอบไปแบบติดๆขัดๆแล้วหลุบตาลงต่ำหลบสายตาของคิบอม เมื่อคิบอมกำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ....
“นี่ขนาดไม่ยั่วนะ.... งั้นลองยั่วสิ๊” คิบอมบอกแล้วดึงผ้าห่มผืนหนาลงต่ำ เผยให้เห็นเรือนร่างขาวเนียนน่าสัมผัสของร่างเล็ก
เมื่อได้เห็นผิวขาวเนียนของร่างเล็กแบบเต็มตาแล้ว คิบอมก็อดที่จะรู้สึกหงุดหงิดไม่ได้ เมื่อคิดว่าร่างกายขาวเนียนที่อยู่ตรงหน้า ต้องปรากฎแก่อีกหลายๆสายตา ผ่านตามหน้าปกหนังสือนิตยสารทำนองนั้น...
“คะ..คิบอม!...อย่าทำแบบนี้สิฮะ” ดวงตาหวานเบิกโพลงขึ้นด้วยความตกใจ รีบชันขาทั้งสองข้างขึ้นแล้วกอดเข่าตัวเองไว้แน่นทันที...
ร่างเล็กรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งร่างกาย เพราะที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากนั่งเปลือยต่อหน้าคิมคิบอม!!! เพียงแค่มีชั้นในตัวจิ๋วมาปกปิดส่วนๆนั้นเอาไว้!....
“หนาวหรอ?” คิบอมถามขึ้นเมื่อเห็นร่างเล็กกำลังนั่งกอดเข้า แถมยังตัวสั้นเป็นลูกนกอีก..
“ป่าวฮะ” จะให้หนาวได้ยังไงกัน คิบอมเล่นทำให้เค้าร้อนไปทั้งตัวขนาดนี้....
“แล้วเป็นอะไร?”
“ผม...อายฮะ .///////.” ร่างเล็กตอบแล้วหลุบตาลงต่ำ....แน่ละ ขนาดนี้ใครไม่อายก็บ้าเต็มทนแล้ว
คิบอมยกยิ้มมุมปากแล้วเข้าไปสวมกอดร่างเล็กที่อยู่ในสภาพกึ่งเปลือย...เมื่อมือหนาได้สัมผัสกับแผ่นหลังขาวเนียน ทำเอาร่างเล็กเสียงวาบ สั่นสะท้านไปทั้งตัว...
“อายทำไม....มากกว่านี้ก็เคยโชว์มาแล้วไม่ใช่หรอ?”
“.....” ทั้งๆที่ตอนแรกเกือบจะรู้สึกดีอยู่แล้วที่คิบอมเข้ามากอด แต่พอคิบอมพูดแบบนี้แล้ว ความรู้สึกเมื่อครู่ก็พลันเปลี่ยนไปทันที
คำพูดที่ฟังแล้วเหมือนดูถูก....
“ทำไมต้องไปทำงานแบบนั้นด้วย....”
“จำเป็นฮะ...”
“อือ” คิบอมตอบกลับไปสั้นๆ เพราะไม่อยากจะเซ้าซี้จนทำให้ทงเฮรำคาญ..
มือหนาค่อยๆเลื่อนมาที่เอวบางแล้วลูบขึ้นลง ...ปลายจมูกโด่งก็ได้ไล้มาตามซอกคอระหงส์แล้วเลื่อนไปที่แผ่นอกบางที่เปลือยเปล่านั่น ก่อนจะสูดดมความหอมหวานจากร่างเล็กเข้าไปจนเต็มปอด...ความรู้สึกที่คิบอมมอบให้ทำเอาร่างเล็กอดที่จะร้องครางออกมาไม่ได้
“อ๊ะ...อา”
เมื่อได้ยินเสียงหวานๆของร่างเล็กที่หลุดครางออกมาร่างสูงก็นึกชอบใจ มือหนาจึงเลื่อนไปที่สะโพกมนกลมแล้วลูบไล้ไปมาตามแรงอารมณ์.....
“คะ...คิบอม..พอเถอะฮะ....อา” ในขณะที่พูดออกไป แผ่นอกขาวก็แอ่นรับสัมผัสที่คิบอมมอบไว้เต็มที่ ....ร่างกายในตอนนี้มันช่างดูขัดกับคำพูดเสียจริง
“พอแค่นี้หรอ?” คิบอมหยุดการกระทำแล้วเลยหน้าขึ้นมาถามทงเฮเพื่อความมั่นใจ เพราะถ้าทงเฮยังไม่พร้อม...เค้าก็ไม่อยากที่จะขืนใจทำทงเฮเหมือนกัน แม้ใจจริงแล้วอยากจะทำต่อก็เถอะ....ก็เล่นยั่วกันซะขนาดนี้....
“ฮะ....ผะ...ผม...ผมอยากนอนแล้วน่ะฮะ”
“อือ...งั้นก็ล็อกห้องดีๆล่ะ” พูดเสร็จแล้วคิบอมก็เดินออกจากห้องไป ทันทีที่ประตูห้องปิดลงคิบอมก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่...
....ร่างกายที่สวยงามและบริสุทธิ์นั่นทำเอาเค้าอดใจไม่ไว้ ดีที่ทงเฮเป็นคนรั้งการกระทำเอาไว้ก่อนไม่งั้นคงจะได้มีอะไรที่มันเกินเลยไปกว่านี้.....
....ยังไงสักวันนายก็ต้องเป็นของชั้น ลีทงเฮ....
(100%)
................................................
มะรึกกึ๊กกึ๋ย ยยย~~
อัพเสร็จล่ะค้าบ บบ
บอกแล้วนะว่าไม่เอ็นซี ใครดันหื่นไปก่อนก็ช่วยไม่ได้ 555 5
การบ้านเยอะมากเลยหุ๊- -
เซ็งอย่างจริงจัง
อ่า...อย่างที่บอกไปแล้วนะว่าถ้าอัพตอนนี้เสร็จจะกลับมาอัพอีกทีวันที่ 15 (เป็นต้นไป)
แต่ระหว่างนี้ก็จะคอยกดอัพอยู่บ่อยๆ เพื่อให้คนอื่นเค้าได้เข้ามาอ่าน- -
ใครที่อ่านตอนล่าสุดไปแล้วไม่ต้องกดเข้ามาก็ได้นะเคอะ-..- มาบอกแค่นี้แหละ
ไปละจ้า~~~~~~~
เจอกันอีกทีตอนนู้น นนนน=,.=
เอ้อ!...อย้าลืมเม้นนะ=[]=
เพราะถ้ากลับมาแล้วเม้นน้อยไรเตอร์อาจจะนอยแล้วไม่อัพ 5555 5
ล้อเล่นจ้าๆๆ
เอาเป็นว่ายังไงก็อัพ (มั้ง-3-).....
ความคิดเห็น