คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : _ C H A P T E R 2 6 : You & I... Belong Together (100%)
คำแนะนำ ; ระหว่างอ่านตอนนี้ให้เปิดเพลงsweet holiday ของcnblue ฟังไปด้วย เพื่ออรรถรสในการอ่าน(:
“ทงเฮ!...ขอร้องล่ะนะ!” หญิงสาวพูดอ้อนวอนอีกครั้ง...
ด้วยความที่ทงเฮเป็นคนขี้สงสารอยู่แล้ว บวกกับอยากทำอะไรเพื่อห้องของตัวเองบ้างจึงตัดสินใจที่จะตอบตกลงไป
ปากบางเม้นแน่นเป็นเส้นตรง กำลังจะพยักหน้าเป็นการตกลงว่าจะขึ้นไปช่วยห้องของตัวเอง แต่ว่า...
“ไม่ต้อง..เดี๋ยวฉันไปเอง” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมาอย่างเหนือความคาดหมายก่อนะเดินขึ้นไปบนเวทีท่ามกลางความงุนงงของทุกคน...
“สวัสดีครับ ผมคิมคิบอม...”
“กรี๊ด ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด><”
ร่างสูงเริ่มพูดประโยคแรกออกไปด้วยความประหม่า แต่พอได้ยินเสียงที่กรี๊ดให้กับตัวเองก็ค่อยรู้สึกใจชื้นขึ้นมาหน่อย...
ตอนแรกที่เขาตัดสินใจเดินขึ้นมาบนเวทีเขาไม่ได้คิดด้วยซ้ำว่าเขาจะขึ้นมาทำอะไร คิดแต่เพียงว่าจะยอมให้คนน่ารักนั่นขึ้นมาบนเวทีไม่ได้เด็ดขาด
...ก็หวงนิ - -
“เอ่อ...ฮยอก แกว่าไอ้บอมมันพอจะทำอะไรได้บ้างวะ” ฮันคยองถามคนตัวเล็กข้างๆพร้อมกับมองคิบอมที่ยืนหล่ออยู่บนเวทีด้วยสายตาอึ้งๆ เขาคิดไม่ถึงเลยว่าทงเฮจะทำให้คิบอมกล้าได้มากถึงขนาดนี้
“ดนตรี...ไอ้บอมมันเล่นดนตรีเป็นหลายอย่าง แต่ไม่รู้ว่าบนเวทีจะมีของที่มันเล่นเป็นบ้างรึป่าวนะ-.-“
“โอ้ shit - -*”
“นี่แน่ะ..พูดไม่เพราะ “ ฮยอกแจใช้มือของตัวเองตีที่ปากของร่างสูงเบาๆเป็นการทำโทษในข้อหาที่สบถคำหยาบออกมา แต่ร่างสูงก็ไม่ได้ดูสำนึกเลยสักนิด หนำซ้ำยังขำซะอีกกับท่าทางน่ารักๆแบบนั้น...
คิบอมที่ยืนนิ่งเพื่อใช้ความคิดไปนานพอสมควรก่อนจะเดินไปหยิบกีต้าไฟฟ้าสีน้ำเงินล้วนขึ้นมาสะพายไว้ มือหนาปรับสายกีต้าเล็กน้อยแล้วเดินไปหยุดอยู่หน้าไมโครโฟน ยกมือทั้งสองข้างมาจับไมโครโฟนไว้แล้วส่งสายตาไปหาด้านเล็กที่ยืนอยู่ด้านล่าง แม้ว่าในหอประชุมตอนนี้คนจะเยอะสักแค่ไหนแต่ในสายตาของเขาก็ปรากฎภาพของร่างเล็กชัดเจนที่สุด
...เช่นเดียวกับหัวใจเขาในตอนนี้....
ส่วนร่างเล็กแค่ได้สบตาคิบอมเพียงครู่เดียวก็เป็นต้องเขินแล้วรีบก้มหน้าหลบสายตา ยิ่งตอนนี้คนตัวสูงอยู่ในสภาพที่ชายเสื้อหลุดออกมานอกเกงเกงเล็กน้อย และสะพายกีต้าไฟฟ้าอยู่ทำให้เขาดูเท่ห์ และหล่อมากขึ้นกว่าเดิมอีก...
ตอนนี้ทุกคนในหอประชุมกำลังมองไปที่คิบอมเป็นตาเดียว เพราะปกติถึงคิบอมจะป๊อบปูล่าร์แต่ก็ไม่เคยได้ทำตัวโดดเด่นอะไร วันๆก็จะเห็นแต่ว่าเขาเล่นบาส ลงมากินข้าว และขึ้นรถกลับบ้าน แต่จู่ๆวันนี้เขาก็เดินขึ้นมาบนเวทีอย่างเหนือความคาดหมายทุกคนก็ต้องให้ความสนใจมากเป็นธรรมดา.
คิบอมมองคนดูในหอประชุมแล้วก็รู้สึกประหม่าอย่างบอกไม่ถูกเพราะเขาก็เพิ่งเคยจะได้ทำอะไรแบบนี้เป็นครั้งแรก
ถึงในใจคิบอมจะรู้สึกประหม่าแค่ไหนแต่ในการแสดงออกนั้นคิบอมไม่ได้แสดงความประหม่านั้นออกมาให้เห็นเลยแม้แต่น้อย ใบหน้าหล่อยามนี้ดูสงบนิ่งและส่งสายตาไปมองคนร่างเล็กอีกครั้ง...
“นาน คือ แดล มัน นา แฮง บก ฮัม นีดา ... <ฉันมีความสุขที่ได้พบเธอ>
นาน คือ แดล มัน นา กุม อึล กุม นี ดา ... <ฉันฝันถึงการได้พบกับเธอ>
คือ แด มัน โบ มยอน อุซ ซึม มี นา จโย.. <มองที่เธอฉันก็อดยิ้มไม่ได้ >
อา มา โด ซา รัง อิน กา บวา .. <มันน่าจะเป็นความรัก>“
...เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นโดยไร้เสียงดนตรี ท่าทางเท่ห์ๆบวกกับเสียงร้องทุ้มๆที่มีสเน่ห์นั่นสามารถเรียกเสียงกรี๊ดได้อีกครั้ง
ระหว่างที่ร้องร่างสูงก็ไม่ได้ละสายตาจากร่างเล็กไปไหน เขาจึงได้เห็นทุกการกระทำของร่างเล็ก...
...เห็นว่าเวลาเขินนั้นร่างเล็กน่ารักขนาดไหน...
ร่างสูงละมือทั้งสองข้างออกมาจากไมโครโฟนแล้วเอาไปจับกีต้าแทน มือหนาใส่จังหวะกับมันแล้วเริ่มร้องเพลงต่อ...
“ชอ อึม บน ซุน กัน Stop my heart <ครั้งแรกที่เจอ เธอหยุดใจฉัน>
กุม อึล อา นิล กา Fall in love <ไม่ใช่ความฝันที่ฉันตกหลุมรัก>
ทู กึน แด นึน มาม Oh my Girl <ที่รัก หัวใจของฉันเต้นจนแทบระเบิดแล้ว>
This is love <นี่แหละความรัก >
ออ ตอก แฮ โค แบก อึล แฮ ยา ฮัล กา <ฉันควรจะบอกเธอยังไงดี>
ทู กึน แด นึน มาม ดึล คิ จิน อา นาซ ซึล กา <ใจที่สั่นรัวของผมจะไม่ถูกจับได้ใช่มั๊ย>
ฮก ชี นา วา คัท อึน แซง กัก อิล กา <เธอจะคิดเหมือนกับฉันมั้ย?>
Everyday I`m thinking of you< ฉันคิดถึงเธอทุกวัน>
อู รี ทุล มัน เอ Sweet Holiday <Our Sweet Holiday>
ทา กา คา บล เก Step by Step <I'll reach, step by step>
โค แบก แฮ บล เก Oh pretty girl <ฉันจะลองสารภาพกับเธอดู>
อู รี ฮัม เก มยอน Oh I'm Okay <If we're together I'm Okay >
This is love <นี่แหละความรัก>
แม อิล บัม กุม เอ คือ แด โบ อิล แต <ฉันฝันเห็นเธอทุกคืน>
นัน ชา กู มัน คือ แด โบ มยอน ทู กึน คอ ริล แต <บ่อยครั้งที่ฉันพบเธอ หัวใจก็จะเต้นรัว>
ทู ซน กก จับ โก ชัม ดือ ลอซ ซึล แต <เราจับมือแน่นแม้ยามนอนหลับ>
You and I belong together
อู รี ทุล มาน เอ Sweet Holiday <Our Sweet Holiday>
เน กา มิ รี ซึล รอ นอม กิล แต eh eh
ทเวล ซู ออบ นึน กอล นือ กยอ คา ซึม อี ตวี เน <ฉันรู้สึกหัวใจที่กำลังเต้น มันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน>
มวอ มวอ มู ออ ซิน จี นา รี ซง ฮัน เด
ฮวัก ชิล ฮี What a wonderful Girl <เธอมันสวยอะไรอย่างนี้ Certainly, What a wonderful girl>
อี บีฮัน ชี โด คา มัน อิซ จิ อัน โก อุซ ซอ <ผมพยายามที่จะไม่หัวเราะอยู่คนเดียว >
ชอน กุก โบ ดา โช งึน กซ better than this uh <เธอเป็นสวรรค์ที่ดีกว่า >
นา รึล บี ชวอ จม ดอ Sweet girl Good my girl <Me a little more light, sweet girl good my girl> “
หลังจากท่อนที่ต้องร้องแร๊พเสร็จแล้วมาถึงช่วงที่ร่างสูงต้องโซโล่
แต่ละท่วงท่าของร่างสูงนั้นดูเท่ห์และมีสเน่ห์จนทำให้หลายคนที่เห็นถึงกับหวั่นไหว โดยเฉพาะกับคนร่างเล็กที่รู้สึกได้เองว่าตอนนี้หัวใจของเขามันเต้นเร็วและแรงจนแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว ปกติแค่โดนร่างสูงมองด้วยแบบนั้นก็เขินจนแทบจะทำอะไรไม่ถูก แต่ว่านี่ร่างสูงดันร้องเพลงแล้วส่งสายตามาให้เขาด้วยแถมความหมายของเพลงมันก็ชวนให้เขาคิดเข้าข้างตัวเองอีกซะด้วย...
ร่างสูงลดความแรงของดนตรีลงก่อนจะเริ่มร้องเพลงต่อ
“นัน คือ แดล มัน นา แฮง บก ฮัม นี ดา <ฉันดีใจที่ได้พบเธอ>
นัน คือ แดล มัน นา กุม อึล กุม นี ดา <ฉันฝันถึงการได้พบกับเธอ>
แม อิล บัม กุม เอ คือ แด โบ อิล แต <ฉันฝันเห็นเธอทุกคืน>
นัน ชา กู มัน คือ แด โบ มยอน ทู กึน คอ ริล แต <ฉันจะเจอเธออีกครั้ง และทำให้เธอใจเต้น>
ทู ซน จับ โก ชาม ดือ ลอซ ซึล แต <เราจะจับมือกับแม้กระทั่งตอนหลับ>
You and I belong together
อู รี ทุล มาน เอ Sweet Holiday.... <Our Sweet Holiday> “
“ฮก ชี นา วา คัท ทึน แซง กัก อิล กา <เธอคิดเหมือนกับฉันมั้ย?>
Oh oh oh” ร่างสูงร้องเพลงท่อนสุดท้ายพร้อมกับส่งความรู้สึกทั้งหมดที่มีผ่านทางสายตาไปให้ร่างเล็ก ไม่รู้เหมือนกันว่าร่างเล็กจะเข้าใจในสิ่งที่เขากำลังจะบอกหรือเปล่า แต่ยังไงตอนนี้เขาก็ได้บอกไปแล้ว ถึงแม้จะไม่ได้บอกแบบตรงๆก็เถอะ
....แต่ก็รู้สึกดีขึ้นเยอะเลย -.-
“กรี๊ด ดดดดดดดดดดดดดดดดดด><”
“ขอบคุณครับ” คิบอมกล่าวขอบคุณพร้อมโค้งตัวลงเล็กน้อยก่อนจะนำกีต้าไปวางไว้ที่เดิม...
ร่างสูงเดินลงมาจากเวทีแล้วตรงเข้าไปหาร่างเล็ก เห็นฮันคยองและฮยอกแจพากันมองหน้าเขาพร้อมกับยิ้มกรุ้มกริ่ม แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร
ใบหน้าหล่อส่งสายตาไปมองคนน่ารักที่ตอนนี้ได้แต่ก้มหน้าก้มตา แก้มที่ขาวใสกลายเป็นสีอมชมพูแสดงอาการเขินอย่างปฏิเสธไม่ได้
เห็นร่างเล็กเป็นแบบนั้นร่างสูงก็แอบยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะกุมมือเล็กเอาไว้หลวมๆแล้วพาเดินออกไปจากหอประชุมโดยไม่พูดไม่จาอะไร...
ร่างเล็กเองก็เดินตามคิบอมมาเรื่อยๆจนคิอมมาหยุดอยู่ที่สนามเล็กๆที่อยู่ด้านหลังตึกเรียน มือหนาของคิบอมดันตัวเขาให้นั่งลงตรงชิงช้า ก่อนที่ตัวเองจะนั่งลงตรงชิงช้าตัวข้างๆเช่นกัน...
ยามค่ำคืนแบบนี้ทั่วโรงเรียนจะมีเพียงแสงสว่างจากเสาไฟที่มีแสงสีส้ม ส่องให้พอเห็นทางเท่านั้น
ลมที่พัดมาเอื่อยๆ อากาศบริสุทธิ์เย็นสบายแต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่สามารถทำให้อารมณ์ที่ร้อนรุ่มของร่างเล็กในตอนนี้เย็นลงได้เลย...
“นายไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยหรอ?” คิบอมเอ่ยถามเพื่อทำลายความเงียบที่เกิดขึ้น เพราะคิดว่ายังไงคนตัวเล็กที่กำลังเขินอยู่ก็คงไม่ยอมพูดขึ้นมาก่อนแน่ๆ
“ก็...ก็คิบอมจะให้พูดอะไรเล่า(. /// .)” ร่างเล็กก้มหน้าก้มตาตอบ
ความจริงเขาก็มีเรื่องที่อยากจะพูดอยู่หรอก แต่ว่ามันไม่กล้านี่สิ...
“นี่นายไม่รู้จริงๆหรอ?...รู้สึกเสียเซลฟ์เลยว่ะ- -“คิบอมพูดด้วยน้ำเสียงเซ็งๆก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น ไม่คิดเลยว่ารางเล็กจะซื่อจนขนาดที่จะไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาต้องการบอก- - ...
“ก็ผมไม่รู้จริงๆนิ (. /// .)” ร่างเล็กตีหน้าใสซื่อแล้วโกหกเข้าไปเต็มเปา เพราะไม่ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ซะมั้งหมด เพียงแต่ไม่มั่นใจ แล้วก็ไม่กล้ามถามมากกว่า...
“ขึ้นไปร้องเพลงแบบนั้นบนเวทีนายคิดว่าชั้นต้องการจะสื่ออะไรกับนายล่ะ- -“
“ก็ความหมายของเพลงมันเหมือนกับว่า...”
“.....”
“เหมือนกับว่าคิบอมจะขอผมเป็นแฟนเลยนี่นา (. //// .)”
“หึ...แล้วถ้าฉันต้องการจะบอกอย่างนั้นจริงๆล่ะ?” ร่างสูงถามแล้วมองร่างเล็กด้วยสายตาจริงจัง ตอนนี้แทนที่ร่างเล็กจะเขินกลับกลายเป็นเขาที่เป็นคนเขินซะเอง รู้สึกร้อนที่ใบหน้าอย่างบอกไม่ถูก โชคดีที่ตอนนี้ป็นเวลากลางคืน ไม่อย่างนั้นร่างเล็กก็คงจะต้องได้เห็นเขาในสภาพที่ไม่ค่อยน่าดูเท่าไหร่แน่
“ห..ห้ะ!?” ร่างเล็กร้องออกมาอย่างตกใจ คิดว่าถ้าตอนนี้ตัวเองไม่ได้ฝันอยู่หูก็คงฝาดไปแน่ๆ
...ใจผมสั่นไปหมดแล้วนะคิบอม><...
“ก็...นายเองก็ชอบชั้นเหมือนกันไม่ใช่รึไง?” คิบอมเลี่ยงที่จะพูดบอกว่าตัวเองนั้นชอบทงเฮ ก็อย่างที่รู้กันอยู่ว่าเขาไม่เคยชอบใคร แล้วก็ไม่เคยบอกรักใคร ถ้าจะให้ไปบอกชอบก่อนเลยกลัวว่าจะไปทำอะไรเอ๋อๆให้ทงเฮเห็นเข้า แบบนั้นมันน่าอายจะตายไป- -
“ก็...(. /////////// .)
“ถ้าตอบว่าไม่คืนนี้นายโดนแน่ - -“
“อ...อื้ม >//////<” ร่างเล็กเม้มปากแน่นเป็นเส้นตรงก่อนจะหลับหูหลับตาแล้วพยักหน้าหลายๆครั้ง ทำเอาคิบอมเผลอยิ้มออกมาอีกรอบ
“หึ...อื้มอะไรล่ะพูดมาด้วยสิ”
“ผมต้องพูดจริงๆหรอ?”
“ใช่...ฉันบังคับ- -“
“ผมช..ช...ชอบคิบอมนะ>//////<”
“-////////-“
“>/////<”
“...นายนี่มันน่ารักจนฉันอดใจไม่ไหวแล้วนะ -/////- ” พูดแล้วคิบอมก็ยืนมือไปเกลี่ยนแก้มสีชมพูใส
พอทงเฮพูดเข้าจริงๆก็ไม่ใช่แค่ทงเฮที่จะเขิน เขาเองก็เขินเหมือนกัน....
“นาย...เป็นแฟนฉันแล้วนะ”
“อื้ม..ฮะ>///<!!”
“นายเป็นแฟนคนแรกของฉันเลยนะรู้มั้ย -////-“
“คิบอมก็เป็นแฟนคนแรกของผมเหมือนกันแหละฮะ(. //// .)” ทงเฮพูดไปก็เขินไป ตอนนี้เขารู้สึกร้อนไปหมดแล้ว หลายความรู้สึกประทังเข้ามาจนยุ่งวุ่นวายไปหมด
เขิน...ที่คิบอมขอเป็นแฟน
เขิน....ที่ได้บอกรักคิบอม
ดีใจ...ที่ได้เป็นแฟนคนแรกของคิบอม
ตั้งแต่วันที่ต้องเสียพ่อและแม่ไปวันนี้ก็คงจะเป็นวันแรกที่ทงเฮรู้สึกมีความสุขมากที่สุด...
...ต้องขอบคุณคิบอมจริงๆ
คิบอมเชยคางร่างเล็กให้เงยหน้าขึ้นมาก่อนจะประทับจูบลงไป เพียงแค่ใช้ปากสัมผัสกับปาก ไม่ได้ลุกล้ำไปมากกว่านั้น ถึงจูบครั้งนี้จะไม่หวือหวาเหมือนครั้งก่อนๆ แต่ความอ่อนโยนที่คิบอมส่งผ่านจูบมาให้ก็สามารถทำให้ทงเฮอบอุ่น และมีความสุขมากที่สุด....
“นายต้องเป็นคนของฉันตลอดไปนะทงเฮ...”
หลังจากที่กลับมาจากโรงเรียนจนตอนนี้ก็กลายเป็นเวลาห้ามทุ่มกว่าแล้ว
ร่างสองร่างนอนเคียงกันอยู่บนเตียงโดยที่คนตัวเล็กนอนซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของคนตัวสูงกว่า ใบหน้าหวานยังคงขึ้นสีชมพูอ่อนเนื่องจากว่าเพิ่งถูกคนข้างๆขอเป็นแฟนมาหมาดๆ พยายามข่มตาหลับมาได้สักพักแล้วแต่ก็ยังคงนอนไม่หลับซักที คงจะเป็นเพราะว่าร่างเล็กมัวแต่คิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อช่วงหัวค่ำที่ผ่านมา...
“คิบอมฮะ..หลับรึยัง?” เสียงหวานเอ่ยพร้อมกับใช้นิ้วเล็กๆของตัวเองจิ้มไปที่อกของร่างสูงเบาๆ พอถูกร่างเล็กทำแบบนี้ต่อให้หลับอยู่หรือว่ายังไม่ได้หลับก็คงต้องลืมตาตื่นขึ้นมาคุยกับเจ้าตัวเล็กนี่อยู่ดี
“อืมม...มีอะไร?” คิบอมตอบกลับไปด้วยเสียงงัวเงียเนื่องจากว่าเขาหลับไปตั้งแต่หัวถึงหมอนแล้ว...
ก็วันนี้เขามีความสุข แถมตอนนี้ยังมีเจ้าคนตัวเล็กๆขาวๆอยู่ในอ้อมแขนบวกกับกลิ่นหอมอ่อนๆนั่น มันสามารถทำให้เค้าเคลิ้มจนหลับไปเลยทีเดียว
“พรุ่งนี้คิบอมจะพาออกไปไหนรึป่าว?”
“ไม่อะ ทำไม?...นายอยากออกไปไหน?”
“ป่าวฮะๆ ...ผมเห็นว่าพรุ่งนี้เป็นวันหยุดเลยลองถามดูเฉยๆ”
“อือ...ฉันไม่ค่อยชอบออกไปนอกบ้านเท่าไหร่ ถ้านายเบื่อก็หาอะไรในบ้านทำไปเล่นๆแล้วกัน”
“ที่บ้านมีอะไรให้ทำหรอฮะ?...คิบอมจะให้ผมช่วยคุณแม่บ้านเค้าถูบ้านหรอ?” ร่างเล็กถามเสียงอู้อี้พร้อมกับทำหน้าตาสงสัย ท่าทางน่ารักๆแบบไม่ได้เสแสร้งแบบนั้นทำเอาคิบอมอดยิ้มไม่ได้
“หึ...อาจจะใช่ก็ได้ เอาไว้ค่อยรู้พรุ่งนี้แล้วกัน ส่วนตอนนี้นอนได้แล้ว” คิบอมพูดแล้วก็ใช้มือดันหัวของร่างเล็กให้มาซบกับอกแกร่งของตนก่อนจะค่อยๆหลับตาลง
“อย่ามัวแต่เขินจนนอนไม่หลับล่ะ” ก่อนจะนอนก็ยังไม่วายไปแซวให้ร่างเล็กเขินเล่นอีกจนได้
...ก็เวลาร่างของเค้าเล็กเขินมันดูน่ารักจะตายไปนี่นา..
“คิบอมบ้า -////-“ร่างเล็กพูดเบาๆแล้วใช้กำปั้นเล็กๆต่อยเข้าไปที่ท้องของร่างสูงเบาๆแก้อาการเขิน
ทำไมคิบอมชอบมาแกล้งให้เขินก็ไม่รู้ ทั้งๆที่ตัวเองก็เขินเหมือนกัน...
...เสียงหัวใจมันปิดไม่มิดหรอกนะคิบอม เต้นซะดังเชียว-.-
บ้านตระกูลชเว...
ภายในห้องทำงานหรู แม้ว่าตอนนี้จะเป็นเวลาดึกมากแล้วแต่ว่าร่างสูงก็ยังคงตั้งหน้าตั้งตาทำงานอยู่
เป็นหนุ่มหล่อแถมตอนนี้ยังโสดสนิทไร้ซึ่งคนรู้ใจก็เลยไม่รู้ว่าจะเอาเวลาที่มีอยู่ไปทำอะไรนอกซะจากทำงาน...
ก๊อก ก๊อก ....
เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นสองครั้งทำให้ร่างสูงต้องละสายตาจากงานก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมอง
“เชิญครับ” เสียงนุ่มกล่าวขึ้นเป็นเชิงอนุญาติก่อนที่ประตูจะเปิดออก
“อ้าวพ่อ...ยังไม่นอนอีกหรอ” ชายหนุ่มดูจะประหลาดใจที่จู่ๆพ่อของตัวเองก็เข้ามาหาถึงในห้องทำงานกลางดึกแบบนี้
“อืม..แล้วแกล่ะ เมื่อไหร่จะนอน”
“คงอีกสักพักน่ะครับ”
“แล้วนี่เรื่องที่พ่อให้จัดการไปถึงไหนแล้ว” ชายมีอายุกล่าวพร้อมกับเดินไปนั่งที่โซฟาลูกชายเห็นแบบนั้นจึงรีบปิดแฟ้มเอกสารวางปากกาแล้วลุกไปนั่งที่ฝั่งตรงข้ามกับพ่อของตัวเองเพื่อที่จะคุยกันได้สะดวกขึ้น
“ของรยออุคเรียบร้อยแล้วครับแต่แฟนน้องเค้ายืนยันว่ายังไงก็จะตามไปด้วยให้ได้ แล้วผมคิดว่ามันก็คงไม่เป็นปัญหาอะไรเลยยอมให้เค้าตามไปน่ะครับ”
“เด็กสมัยนี้มันเว่อร์กันจริงๆ- - แล้วทงเฮล่ะ?”
“เมื่อวันก่อนผมโทรไปนัดน้องให้ออกมาเจอกันที่ร้านกาแฟหน้าปากซอยน่ะครับ แต่ไม่รู้น้องจะออกมารึเปล่า”
“อืม ถ้าไม่ออกมาก็ไปหาน้องที่บ้านเลยแล้วกัน ต้องไปถ่ายอาทิตย์หน้าแล้วยังไงพรุ่งนี้ก็ต้องคุยให้รู้เรื่อง”
“จะพยายามนะครับ” ซีวอนกล่าวพร้อมยิ้มบางๆออกมา
ชายผู้เป็นพ่อตบไหล่ลูกตัวเองหลายๆครั้งเป็นการให้กำลังใจก่อนจะเดินออกจากห้องไป...
ซีวอนเอนตัวพิงกับโซฟาแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
ถ้าให้พูดจริงๆแล้วเขาไม่อยากให้ทงเฮมาทำงานแบบนี้สักเท่าไหร่นัก ถึงเขากับทงเฮจะไม่ใช่พี่น้องกันทางสายเลือดแท้ๆแต่ก็รู้จักและสนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ ในด้านที่เขาเห็นก็คือทงเฮเป็นเด็กที่น่ารัก เรียบร้อย และอ่อนโยน ใครได้เห็นหรือได้หรือได้รู้จักทงเฮก็คงจะต้องเอ็นดูกันทั้งนั้น แต่พอทงเฮได้เข้ามาทำงานแบบนี้ก็คงจะเลี่ยงไม่ได้ที่จะถูกคนอื่นมองในด้านลบ เพราะว่าอาชีพแบบนี้ถึงมันจะได้เงินดีแต่มันก็ไม่ใช่อาชีพที่สมศักดิ์ศรีสักเท่าไหร่...
ตอนแรกที่พ่อบอกว่าจะให้ทงเฮเข้ามาเป็นนายแบบของบริษัทเขาก็ขวางพ่อสุดตัว แต่พอพ่อบอกเหตุผลว่าครอบครัวของทงเฮเป็นหนี้กับครอบครัวของเขาอยู่มหาศาลเขาก็ไม่สามารถเหตุผลที่จะเถียงขึ้นได้จริงๆ จึงต้องปล่อยรื่องนี้ไปเลยตามเลย...
และล่าสุด ตอนที่เขาได้โทรไปหาทงเฮ ถ้าเขาไม่ได้จำผิดไปคนที่คุยกับเขาในวันนั้นไม่ใช่ทงเฮแน่ๆ เพราะทั้งน้ำเสียงและวิธีการพูดดูขัดกับทงเฮที่เขารู้จักอย่างสิ้นเชิง
ถ้าอย่างงั้น....
“ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?....”
เช้าวันรุ่งขึ้น แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านรูม่านเล็กๆเข้ามาแยงตาคนตัวเล็กที่กำลังนอนขดอยู่บนเตียง เป็นเหตุทำให้คนตัวเล็กต้องยอมลลืมตาตื่นขึ้นมา แล้วก็ต้องแปลกใจ เมื่อพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงนั้นเพียงคนเดียว
“คิบอมหายไปไหน” คนน่ารักพูดเสียงอู้อี้พร้อมใช้นิ้วขยี้ตาไปมาอย่างคนพึ่งตื่นนอน
ดวงตาคู่หวานเหลือบไปมองนาฬิกาที่หัวเตียงก่อนที่จะเบิกโพลงขึ้นด้วยความตกใจ
“จะแปดโมงครึ่งแล้ว!!!”
พูดสร็จร่างเล็กก็กระโดดลงจากเตียงแล้วรีบวิ่งลงไปด้านล่างทันที
พอลงมาก็พบว่าทุกคนนั่งพร้อมหน้ากันอยู่ทีโต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้ว ไม่ว่าจะเป็นคิบอม จุนซัง หรือว่าฮานีล”
“อรุณสวสัสดิ์ครับคุณหนู^^” คุณพ่อบ้านกล่าวยิ้มๆเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กรีบวิ่งหน้าตาตื่นลงมจากชั้นบน
“ขอโทษนะฮะคุณพ่อบ้าน ผมตื่นสายเลยไม่ได้ลงมาช่วยทำอะไรเลย><”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ...เชอญนั่งดีกว่านะครับคุณหนู” คุณพ่อกล่าวกล่าวพร้อมรอยยิ้มเช่นเดิมก่อนจะดึงเก้าอี้ตวข้างๆคิบอมออกมา
“ขอบคุณฮะ” ทงเฮก้มหัวขอบคุณอย่างเขินๆ พอได้นั่งลงเสียงหวานก็รีบหันไปถามคนข้างๆทันที
“ทำไมไม่ปลุกผมด้วยล่ะฮะคิบอม”
“ก็เห็นนายกำลังหลับสบายเลยไม่อยากกวน” คิบอมตอบพร้อมกับดื่มกาแฟไปด้วยอย่างสบายอารมณ์ ท่าทางที่ดูเฉยๆแบบนั้นทำเอาทงเฮนึกประหลาดใจง
“บอมไม่โกรธที่ผมตื่นสายหรอ?”
“โกรธสิ...เดี๋ยวนายต้องถูกทำโทษ
“อ่า...กะแล้ว (. .)
“นี่พี่สุดหล่อจะทำโทษพี่สาวหนูหรอ” ได้เย็นคิบอมพูดแบบนั้นเด็กน้อยก็ถามต่อทันทีพร้อมเชิดปากขึ้นอย่างงอนๆ เวลาทำหน้าแบบนี้แล้วฮานึลหน้าตาเหมือนกับทงเฮไม่ผิดเพี้ยน เชื่อเลยว่าพี่น้องกัน-.-
“ก็พี่สาวหนูทำผิดก็ต้องถูกพี่สุดหล่อทำโทษสิคะ^^” คิบอมพูดแล้วยิ้มจนแก้มที่ปกติก็ป่องอยู่แล้วป่องมากขึ้นกว่าเดิมอีก
พอได้เห็นด้านอบอุ่นของคิบอมแบบนี้ใจของร่างเล็กก็เต้นแรงขึ้นมาอย่างน่าประหลาดแถมยังรู้สึกร้อนๆที่ใบหน้า เพราะคิบอมไม่ค่อยได้มีด้านนี้ให้เห็นบ่อยๆนัก โดยเฉพาะเวลาพูคะๆขาๆเนี่ย ...
น่ารักที่สุดแลย>////<
“แล้วพี่สุดหล่อจะทำอะไรพี่สาวหนู ถ้าทำพี่สาวหนูเจ็บหนูจะตีพี่สุดหล่อคืนจริงๆด้วย-3-“
“พี่สุดหล่อไม่ทำให้พี่สาวหนูเจ็บหรอก” คิบอมพูดแล้วก็เหล่มองคนน่ารักข้างๆที่เริ่มจะเขินขึ้นมาอีกแล้ว
“พี่แค่จะพาพี่สาวหนูไปว่ายน้ำ....แค่นั้นเอง”
ลงแล้วนะกรี๊ดๆๆๆๆ
เป็นแฟนกันแล้ว ไม่รู้ว่าจะหวานถูกใจรึป่าว-.- ถ้าไม่ชอบก็บอกเน่อ เดี๋ยวต้าปรับให้TT
ไม่รู้ว่าคนอ่านจะรู้สึกแปลกๆกันรึเปล่าที่เห็นบอมมันเขิน-.-
แต่ไม่รู้ดิ ต้าว่าเมะเขินแล้วมันก็น่ารักดีนะ ฮ่าฮ่า
อ้อ...ต้าอัพภายในอาทิตย์นี้ตามสัญญาแล้วนะ^^
สำหรับตอนที่ผ่านมาต้าก็ขอโทษนะคะที่อัพช้า แถมยังอัพค้างอีก
อยากให้รู้กันไว้ว่าต้าไม่ได้อยากอัพค้างเลย แล้วก็ไม่ได้อยากอัพช้าด้วย
ถ้าวันนึงมันมีเวลามากกว่า24ชั่วโมงต้าอยากจะนั่งอัพฟิคทุกวันเลย
แต่นี่มันคือความเป็นจริง วันนึงมี24ชั่วโมง ต้าต้องเรียนหนังสือ ต้องทำการบ้าน ต้องไปเรียนพิเศษ ต้องทำรายงาน และต้ายังต้องทำอะไรอีกหลายๆอย่าง
ต้าไม่ใช่คนที่เก่งขนาดที่ทำอะไรหลายๆอย่างได้พร้อมกันนะคะ 24ชั่วโมงต้าก็ทำได้ดีที่สุดแค่นี้แหละค่ะ ขอโทษที่ต้าไม่ดีเหมือนไรเตอร์คนอื่นๆ ขอโทษที่ใจร้ายชอบอัพค้าง ขอโทษค่ะ
แล้วก็ขอโทษด้วยที่ต้องมาระบายแบบนี้ แต่อ่านคอมเม้นบางคอมเม้นแล้วมันเสียใจจริงๆค่ะ ...
สำหรับตอนหน้าต้าจะมาอัพเมื่อไหร่ก็เมื่อรู้ แต่จะพยายามมาอัพให้เร็วที่สุดเลยค่ะ^^
update : 100731
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
เสร็จแล้ววววว
เหมือนจะสั้น (มันก็สั้นจริงๆ - -)
ถึงจะสั้นแต่ก็ล้นไปด้วยเนื้อหานะ ไม่มีการเวิ่นเว้อ-3-
ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า
สำหรับตอนนี้ต้าขอก็เชคหน่อยว่ามีคนอยากจะอ่านวอนชอลมั้ย
ถ้าอยากอ่านก็เม้นบอกนะ ต้าจะลองแต่งดู (หวังว่าถ้าแต่งมันคงไม่ล่มเหมือนคยูมิน- -)
เหมือนมีอะไรอยากจะพูด แต่นึกไม่ออก
ไว้ต้านึกออกค่อยมาเวิ่นเว้อกันใหม่ ตอนนี้ตีหนึ่งครึ่งแล้ว
ไปดีกว่า-.- ใครที่ยังไม่นอนก็ฝันดีนะจ้ะ^^
จุ๊บจุ๊บแอนด์อิ๊อิ๊ -3-
update : 100808
ความคิดเห็น