คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : #แทฮยองดาวโป๊ 12
Chapter XII :: น้อแทับยาปลุเ็ส์
แทฮยอรีบว้าโทรศัพท์อัวเอ และยับายถอยออาอีนทันที มอีมินับท่าทาทีู่เป็นผู้ให่ึ้นในเสื้อเิ้สีาวับาเสแล็และเสื้อโ้สีำยาวประมาเอว
“สบายีไหม? แทฮยอ” แทฮยอพยายามวาสายามอไปรอบัวเพื่อหาทาออ ่อนะยับถอยหนีทุรั้ที่ีมินำลัะเ้าหาเา
“ฮ่าๆ ทำท่าทาแบบนั้นัน็เสียใสิ” แทฮยอำลัะร้อไห้ แม้ว่าวามทรำ่อนามาะไม่่อยน่าำเท่าไหร่ แ่แทฮยอ็อรู้สึิถึนรหน้าไม่ไ้
“แทแทฮยอ! ทำไมไม่ไปเรียนสัที” แทฮยอหันไปามเสีย่อนะยิ้มว้าออมาเมื่อเห็นน้อรหัสที่ำลัเินมาหาเา พร้อมับท่าทาุนเียว
“อแฮยอให้ผมมาูว่าฮยอไปถึห้อเรียนหรือยั ะสายแล้วนะรับ!” แทฮยอพยัหน้ารับทันที ่อนะหันลับมามอีมิน
“เราอัวไปเรียน่อนนะ” แทฮยอว้ามืออน้อายเอาไว้ และรีบลาเ้าัวให้เินออมาาบริเวนั้น แทฮยอถอนหายใออมาอย่าโล่อและยิ้มหวานให้มินแพร้อมับบไหล่น้อายแรๆ
“อบใมา ไอน้อ”
.
แทฮยอเรียนเสร็วันนี้เือบะสอทุ่ม ท่าทาอ่อนล้าออแทำให้เาเป็นห่ว เพราะนอาะ้อเินมาเรียนแล้ว นัวโย่็ินทูน่าระป๋อไปหนึ่ระป๋อเท่านั้นอนเที่ย
“ลับบ้านีๆนะ อแอา~” แทฮยอมอามแผ่นหลัอเพื่อนไปอย่าเป็นห่ว ่อนะถอนหายใออมาและเินลับอนโัวเอ
สิ่ที่ทำให้แทฮยอไม่สบายใเวลานี้ือ ารเอับีมินเมื่ออนเ้ามาว่า เาไม่เ้าใว่าทำไมเาหลรใ้็ออะว้าให่ทำไมถึมาเอันไ้ที่เมือเล็ๆแบบนี้ แทฮยอไม่เ้าใ แทฮยอถอนหายใออมาอีรั้ ่อนะเินเ้าุปเปอร์มาเ็เพื่อื้ออสลับอนโ
แทฮยอหอบหิ้วอทั้หมึ้นลิฟ์ ่อนะอเศร้าใไม่ไ้เพราะเา้อยเลินัับรอบรัวไปเพราะิเรียน นั้นทำให้แทฮยอ้อมาทำหม้อไฟเพื่อย้อมใัวเอ
“โอ๊ะ! แทฮยอ” แทฮยอเยหน้ามอ้นเสีย่อนะเผลอ้าวถอยหลัเพราะเบื้อหน้าอเาือ...
อ โฮอ ับ ิม นัมุน
“ย้ายมาอยู่ที่นี้เอ รู้ไหมว่าฮยอเป็นห่วเรามานะ แถมอยู่ๆ็ส่้อวามมาบอว่าไปไม่ไ้ ิ่อ็ไม่ไ้ แล้วนี้ย้อมผมเหรอ? สีสวยัเลย น่ารัว่าเิมอี้วย” แทฮยอำลััวสั่นไปทั้ร่า ะที่โฮอำลัรัวำถามใส่อย่ามามานนัมุน้อสะิให้หยุ
“อ้อ! ื้ออมาเยอะเลยนะ ไปปาร์ี้ับฮยอเถอะ” แทฮยอำลัใ ่อะใมาว่าเิมเมื่อโฮอำลัลาเาไปที่บานประูที่ร้ามับห้ออเา
“ยุนิฮยอ! มีแมาเพิ่ม” แทฮยอรู้สึัวาวาบไปทั่ร่า เมื่อบุลที่อยู่ในห้อทั้หมนั้นเป็นนที่แทฮยอรู้ัทุน ไม่ว่าะเป็น
ีมิน อุ ยุนิฮยอ โฮอฮยอ นัมุนฮยอ และอินฮยอ
“แทฮยอ” ีมินส่ยิ้มมาให้ ะที่แทฮยอเห็นอุิบเบียร์พร้อมับรอยยิ้มมุมปา ะที่ยุนิฮยอ็ำลัมวิ้วเ้าหาัน
“น่ารัึ้นอย่าทีแบอเลยว่ะ” โฮอฮยอะโนออมา ่อนะันไหล่อแทฮยอไปที่ห้อนั่เล่นที่ประอบ้วยหลายสายาที่ำลัับ้อมา
“อ้อ ยุนิฮยอ ินฮยอ นัมุนฮยอ นี่แทฮยอที่ผมเยเล่าให้ฟัอ่ะ อยู่อนโนี้ใ่ไหม? อยู่ห้อไหนละ” แทฮยอโนันลับโฟาและ้าวอ็ถูโฮอึออไป ะที่ยุนิฮยอำลัส่ยิ้มมุมปามาให้
“ฮะ แทฮยอฮะ อยู่ห้อร้ามนี่ละฮะ” แทฮยอลืนน้ำลายลออย่าอยาลำบา ่อนะที่วเบียร์ะถูยืนมาเบื้อหน้าแทฮยอ้วยมืออยุนิ
“ั้นมาลอให้น้อห้อร้ามันเถอะ รับสิ” แทฮยอรับวเบียร์มาอย่าใ ่อนะถูนาบ้า้วยยุนิและอิน และร้าม็ถูับ้อ้วยสายาออุ
“อนนี้โฮอฮยอบแล้วนะ ัน็ำลัะเรียนบเทอมหน้านี่เอ” ีมินส่ยิ้มหวานมาให้ ะที่แทฮยอ็ยัระวััวเอไว้ลอเวลา นระทั่...
หม้อไฟถูยมาั้นั้นแหละ
ิมแทฮยอเอาแ่ีบใส่ปาอย่าสนุสนาน และระเบียร์ในมือนลืมไปว่าัวเอออ่อน และลืมไปว่าัวเอนั้นนั่อยู่ทามลานไม่น่าไว้ใทั้หลาย
“แล้วนี่รู้ัันหม?” แทฮยอถามึ้นอนที่อินออไปหยิบวัถุิบเพิ่ม น้ำเสียแหบพร่าอแทฮยอเอที่ทำให้เ้าัวมวิ้ว
“รู้ัันั้แ่เ็ๆหน่ะ บ้านอยู่ิัน็เลยโๆมา้วย” แทฮยอเบ้ปา หยัไหล่ ่อนะโยนถั่วเ้าปาและวาหัวหนัๆอัวเอลที่ไหล่อยุนิ
“แทแท”
พรึ่บ!
แทฮยอสร่าเมาในทันทีเมื่อร่าถูันลับโฟา้วยนที่เาำลับไหล่อยู่ วามมึนเมาหายวับไปับา และถูแทนที่้วยวามหวาลัวทันที
“ินฮยอ ไปหยิบโทนเนอร์มาที่” แทฮยอมอวาเล็ๆอยุนิอย่าวิัวล ะที่้านบนมียุนิร่อมทับเอาไว้ แนทั้สอ้า็ถูับระับ้วยมืออีมินและอุ
“ะทำอะไรแท? ปล่อยแทนะ แทะลับห้อแล้ว!” แทฮยอไม่สามารถยับร่าายไ้ เพราะปลายเท้าอเามีนัมุนำลันั่ทับอยู่ และโฮอที่นั่อยู่ที่พนัพิ พร้อมับอินที่เินลับมาพร้อมโทนเนอร์
“ปล่อยแทไปเถอะนะ” แทฮยอรู้สึำลัะร้อไห้ แ่พอใบหน้าอยุนิที่โน้มลมานมูนัน และวาที่ำลั้อลึลมานั้นทำให้แทฮยอรู้สึร้อนวูบวาบไปทั้หน้า
“เี๋ยวเรามารู้วามริันีว่านะ” แทฮยอมอสำลีที่ำลัุ่มไป้วยโทนเนอร์ และแว่นาอเาที่ถูหยิบออาใบหน้า ่อนที่สำลีุบโทนเนอร์เย็นๆนั้นะ่อยถูเ็ลไปทั่วใบหน้าอแทฮยอนเา้อหลับาลอย่าสบิ สบใ เมื่อวามเย็นถูละเลไปทั่วหน้า
“สวัสีรับ แทฮยอ” น้ำเสียระิบเยาะเย้ยอยุนิัึ้นที่้าหู ่อนที่แทฮยอะลืมาึ้นพร้อมับทุสายาที่ำลัับ้อมา
“รู้ันั้แ่เมื่อไหร่?” แม้ว่าแทฮยอะโนเปิเผยใบหน้าเรียบร้อยแล้ว แ่ร่าายอเา็ยัไม่ไ้เป็นอิสระาพันธนาารอทุน
“ั้แ่เมื่อไหร่ีนะ? ั้แ่ที่เราเอีมินีไหม?” แทฮยอรู้สึหายใไม่ทั่วท้อยิ่น้ำเสียอยุนิที่ระิบอยู่ิับใบหู
“รู้แล้วไ้อะไร? ปล่อยแทไ้แล้ว” แทฮยอเมินหน้าหนี ่อนรู้สึถึแรทับที่น้อยล และเหื่อที่ไหลออมาามรูุมน
“ทำอะไรแท?!” อนนี้ทุนำลัผละออาร่าอแทฮยอ แ่พอเป็นอิสระแทฮยอลัรู้สึร้อนรุม และร่าายไม่่อยมีเรี่ยวแรเท่าที่้อาร
“ไม่โวยวายสินสวย” นัมุนเินมาลูบหัวอแทฮยอ ่อนะเินอ้อมมายร่าอแทฮยอึ้นาโฟา้วยท่าเ้าสาว ะที่แทฮยอไ้แ่ทุบลที่แผ่นอออีฝ่ายอย่าอ่อนแร
“็แ่ยานอนหลับอ่อนๆับยาปลุเ็ส์เท่านั้นเอ” แทฮยอรีร้อออมา พยายามิ้นเพื่อให้หลุออาอ้อมแนอนัมุน แ่็ถูวาลบนเียเสีย่อน
“อย่าทำอะไรแทเลย” แทฮยอับแนอนัมุนเอาไว้ พร้อมับสายาอ้อนวอนที่ทำให้นัมุน้อโน้มัวลมามูลบนลุ่มผมสีอ่อน
“ั้นฮยอให้แทแทเลือไหม?” ยุนินั่ล้าเียและลูบลุ่มผมอแทฮยอไป้วย ะที่แทฮยอ็ำลัวาสายาไปรอบเียที่มีอิน นัมุน โฮอ ีมิน และอุนั่อยู่รอบเีย
“เลือใรสันเป็นนแร แ่แทแท้อเป็นอพวเราทั้หม”
.
“ไม่เอา!” แทฮยอระแทเสียออมา ่อนะไ้รับเป็นรอยยิ้มมุมปาอยุนิแลอีหลายๆน ่อนที่มือหยาบอนัมุนะบีบเ้าที่ปลายาอแทฮยอเพื่อให้อ้าปาออ
“อื้อ!” เม็ยาสีาวถูันเ้าสู่โพรที่ำลัอ้าอออแทฮยอ่อนะาม้วยน้ำที่่อยพาัวยาไหลลลำอไป ่อนที่แทฮยอะไอออมาเพราะน้ำเ้ามู
ผ้านหนูถูเ็ไปามใบหน้า่อนที่เสื้อเิ้นัศึษาะ่อยถูปล้วยมืออยุนิ ะที่อุ็ำลัปลเ็มัออ แทฮยอพยายามิ้นหนีแ่็ถูโฮอับเอาไว้พร้อมับริมฝีปาที่ประบลมา มือหยาบร้านใรแทฮยอไม่รู้ สมอมึนและว่าเปล่าไปหม
วามเย็นอเรื่อปรับอาาศระทบับผิวทำให้แทฮยอรีบหุบาเ้าหาัน รู้สึัวอนที่อันเอร์แวร์ำลัะถูรั้ออไป และมือหยาบๆที่เริ่มนวเล้นไปทั่วร่า
“ฮึ! อื้อ!” แทฮยอยับัวหนี ทั้ยัไม่สามารถร้อห้ามไ้เพราะฟันมและลิ้นร้อนอโฮอำลัรุรานอยู่ ารร้อประท้วทำให้โฮอสามารถเ้ามาลิ้มรถวามหอมหวานภายในโพรปาอแทฮยอไ้ สัมผัสร้อนรุมที่ีรวนึ้นมาเรื่อยๆ สมออแทฮยอำลัสั่ารให้เาหยุิ้น และำลัรู้สึีไปับสัมผัสหวาบวามที่ถูละเลไปทั่ร่า แทฮยอสูลิ่นน้ำหอมอโฮอเ้าเ็มปอ ่อนที่มือที่ำลัผลัันนั้นะเปลี่ยนมารั้ใบหน้าอโฮอเอาไว้ เี่ยววัแลเปลี่ยนวามหอมหวานอย่าแนบิ เรียวาถูับอ้าอออย่าไม่รู้ัว
“อือ! ไปไหน” แทฮยอราออมาอย่าัใเมื่อโฮอละริมฝีปานราบน้ำเหนียวใสไหลออมาาริมฝีปาแ่ำ วาสวยำลัระพริบถี่เพื่ออ้อนวอนนที่ำลัมอมา
“ละเลือไหมว่าะเสียิให้ใร?” แทฮยอรู้สึนลุไปทั่ร่า ริมฝีปายยิ้มออมา ่อนะรั้ลำออยุนิเอาไว้นมูนัน
แทฮยอำลัวบุมัวเอไม่อยู่ แ่พลอยนึไปถึเุาร์เมื่อ้นปีับประสบาร์ับทุนแล้วยิ่ทำให้อารม์ภายในพลุ่พล่านมาว่าเิม
“ใร็ไ้ รีบเ้ามาเถอะ”
ความคิดเห็น