คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 3 ความห่วงใยจางๆ (02)
ตอนที่ 3 ความห่วงใยจางๆ
“อุ้ม...ป๊ะป๋าอุ้ม”
สองพี่น้องประสานเสียงกัน ยกมือขึ้นเป็นสัญญาณให้คนยืนเต็มความสูงก้มหน้าลงมอง
พาขวัญรีบรั้งลูกสาวเข้าหาตัวเมื่อสองเสียงเริ่มบอกความต้องการมากขึ้น
ก่อนเห็นโมกข์ยื่นบัญชีมาให้แล้วเดินออกจากออฟฟิศไป
คนชินชาอย่างพาขวัญส่ายศีรษะ
บางทีก็คิดว่าโมกข์เย็นชาเกินไปทั้งที่ลูกไม่มีความผิด
เขาสร้างกำแพงเหล็กขึ้นมากั้น แต่จะโทษใครได้
นอกจากตัวเองที่เอาความจนตรอกมาทำร้ายเขาและอีกหลายคน
“ป๊ะป๋าไม่อุ้มก็ไม่เป็นอะไรนะคะ เดี๋ยวแม่อุ้มเองก็ได้
แล้วเย็นนี้เดี๋ยวเราแอบไปเที่ยวกัน” หญิงสาวพยายามฉีกยิ้ม
จากนั้นลุกขึ้นไปนั่งประจำเก้าอี้อยู่หน้าจอสี่เหลี่ยม
ลงมือทำงานต่อไปจนถึงเวลาเลิกก็ตรงกลับบ้านพัก
พาขวัญจับยัยหนูน้อยฝาแฝดอาบน้ำประแป้ง ถักผมเปีย
แล้วใส่ชุดเอี๊ยมลายหมีเพื่อเตรียมตัวแอบหนีเที่ยวกันสามคนแม่ลูก แต่ความโชคดีไม่เคยเข้าข้างสักครั้ง
แค่เท้าก้าวออกจากประตูบ้านมาความหวังเล็กๆ ก็พังทลายลง
“คุณโมกข์”
สุ้มเสียงที่ใช้ส่อเค้าไปในทางตกใจ ไม่คิดว่าจะเห็นชายหนุ่มยืนอยู่ตรงหน้า
“จะพาลูกไปไหน”
น้ำเสียงของโมกข์ห้วนกระด้าง แต่เขาพอรู้อยู่แล้วว่าพาขวัญจะไปที่ใด
“เอ่อ...คือขวัญจะพาลูกออกไปเที่ยวงานเกษตรในตัวเมืองค่ะ”
ขณะตอบเสหน้าไปทางอื่น ไม่อยากเห็นใบหน้าเกรี้ยวกราดราวยักษ์ราวมาร
สองมือกอดลูกน้อยไว้แน่น ผลลัพธ์ครั้งนี้ทำเอาสาวเจ้าประหลาดใจ
“งั้นขึ้นรถ”
“คะ” คนฟังคิดว่าตนเองหูฝาด
โมกข์ไม่มีการบอกย้ำเป็นครั้งที่สอง ใช้สายตาแทนคำพูด
จากนั้นก้าวเท้าขึ้นรถกระบะสี่ประตู
พาขวัญแม้ยังมีอาการงงงวยแต่ก็ขยับตัวขึ้นรถตามชายหนุ่ม
“ขวัญขอนั่งด้านหลังกับลูกๆ นะคะคุณโมกข์”
พาณิธิดาและพาณิภัคนั่งขนาบข้างมารดาอยู่บนเบาะด้านหลังคนขับ
ไม่นานรถคันโตก็เคลื่อนตัวออกมุ่งหน้าไปสู่ถนนสายหลักเข้าตัวเมือง
ระยะทางไกลพอสมควร ปกติแล้วจะมีรถโดยสารประจำทางคันเล็กวิ่งผ่านจนถึงช่วงสี่ทุ่ม
พอใกล้ถึงตัวงานจำนวนรถบนท้องถนนเริ่มคับคั่ง การจราจรติดขัด
กว่าจะขยับตัวได้แต่ละทีปาเข้าไปหลายนาที
ทว่าสุดท้ายแล้วสี่คนพ่อแม่ลูกก็ได้เหยียบเท้าเข้ามาภายในงาน ของส่วนใหญ่ที่วางเรียงรายเป็นต้นไม้
มีของใช้ของกินแทรกอยู่พอควร
สิ่งแรกที่หญิงสาวเดินตรงเข้าไปดูไม่พ้นเสื้อผ้าสวยๆ ตามประสาผู้หญิง
ก่อนเปลี่ยนความสนใจมาเป็นต้นไม้หลากหลายพันธุ์
สามแม่ลูกสนุกไม่น้อยกับการได้ออกมาเที่ยว สำหรับโมกข์ต่างกันออกไป
สีหน้ายังคงความเย็นชาเหมือนหุ่นยนต์เดินได้ สองเท้าก้าวเดินตามทั้งสามไปห่างๆ
“ฉวย...” พาณิภัคชี้ไปยังตุ๊กตาดินเผา
มีลักษณะเป็นเด็กผมจุกนั่งยิ้มอยู่บนชิงช้า
“สวยค่ะหนูภัค ไม่ใช่ฉวย”
พาณิภัคทำแก้มป่องขณะฟังคำที่ถูกต้อง
“ฉวย...ดาฉวย” ส่วนพาณิธิดาจอมเลียนแบบไม่วายพูดตาม
ชี้นิ้วมายังตัวแล้วชมตนเอง
“ภัคฉวย” คนเป็นพี่ไม่ยอมกัน พลันหันไปยิ้มโชว์ฟันให้มารดาแล้วกลอกตาไปรอบๆ
คล้ายมองหาใครอีกคน พาขวัญจึงหันไปมองตามเช่นกัน
ก่อนจะชะงักกึกเพราะบัดนี้มีผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่กับคนตัวโต
“คุณโรส...”
อีบุกวางจำหน่ายแล้วนะคะ
พร้อม โพรโมชั่น ราคา 123 บาทจาก 239 บาท
-**ภรรยาสำรองเคยตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์มาแล้วครั้งหนึ่งค่ะ นักอ่านที่เคยซื้อรูปเล่มหรือ EBOOK แล้วไม่ต้องซื้อใหม่นะคะ เนื้อหายังเหมือนเดิม มีการปรับแค่เล็กน้อย **
ความคิดเห็น