คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : SF GOT7 : My Partner [MarkBam]
SF GOT7 : My Partner [MarkBam]
.
.
.
.
“ไ...ใรเป็นบัี้ใรบ้า บอมาะีี” แบอมฮยอถามึ้นทันทีที่พวเราลับถึหอพั
“ใระบอนายล่ะ” มาร์ฮยอ
“ฝันไปเถอะฮยอ” ยูยอม
“ฮ้าววว ่วั” ยอแฮยอ
“เาเอสิ” ูเนียร์ฮยอ
“เสียใรพูนะ หรือะเป็นพลัานบาอย่า!” แ็สันฮยอ
“ย่าห์!พวนายนี่มัน..” แบอมฮยอพูเสียั่อนะหันวับมามอผม
“เอิ่ม..ผมไปีว่า”
“หยุเลยแบมแบม!บอมาะีี” แนอนัวสูล็ออผม่อนทีุ่พ่อะถึัวแล้วลาไปะ่อน
“แบมแบมไปันเถอะ” มาร์ฮยอยิ้มบาๆให้
“เี๋ยวเถอะฮยอ ราวที่แล้วทำอะไรไว้อย่าิว่าลืมนะ” นิ้วเรียวี้รมาที่น้าัวผมอย่าาโทษ แู่เหมือนมาร์ฮยอะแล้ทำเป็นไม่ไ้ยินะอย่านั้น
“แบมแบม็้วย อย่าให้มาร์ฮยอโนัวมาเินไปนะ” ผมยิ้มแหยๆใหุ้พ่ออว..........แบอมฮยอรับ...ือว่า..
.
แฟนะโนัวนิๆหน่อยไม่เป็นอะไรมั้ J
.
Mark say
“มาร์ฮยอบอแบมหน่อยสิ ฮยอับบัี้ไ้ใร” เ้าัวเล็้าผมเริ่มยับัวเ้ามาใล้และส่สายาอ้อน ผมยิ้มมุมปา่อนะส่ายหน้าปิเสธที่ะบอ หลัาินมื้อเย็นเรียบร้อยทุนแยย้ายไปพัผ่อน ยเว้นแ็สันและยูยอมที่นั่เล่นเมอยู่ในห้อนั่เล่น แบมแบมเลยมานั่เล่นในห้ออผม
“อ่ะไรอ่ะ! บอแบมไม่ไ้เหรอ” ปามพูอิ่มถูยู่แบบที่เ้าัวอบทำ ผมละสายาาโน๊บุ๊่อนะยี้ผมสีบลอน์อย่าสนุมือ
“ผมเสียทรหมแล้ว” มือบาปัมือผมออ่อนะัทรผมัเอ ผมเบ้ปาเล็น้อย่อนะลมือเล่นโน๊บุ๊่อ
“อ่ะ ....” ร่าเล็ยับัวมานั่ั แ่หันหน้าเ้าหาผม เอาอีแล้วแบมแบม นายนี่มัน..ราว่อนฮยอโนพ่อนายสวนหูาไปรอบหนึ่แล้วนะ
“สนใโน๊บุ๊มาว่าผมเหรอ..” ัวน้อยพอแ้มอย่าน่าเอ็นูนผมอโน้มัวไปหอมแ้มใสๆนั่นไม่ไ้
“นี่ไ..ใรว่าไม่สนใ” ผมยิ้มวนๆ
“ิ!” แ้มใสเปลี่ยนสีแาๆ่อนที่เ้าัวะหมุนัวไปอี้านแล้วเอนัวพิผม
“ัวน้อยอยาุยับุพ่อฮยอไหม” ผมถามพลาวาแนออีนา้านหลั
“แ่อนนี้ป๊าน่าะนอนแล้วนะรับ”
“นั่นสิ่เนอะ แบมแบม หันมาหน่อย”
“หืม?” อนนี้หน้าผมับแบมใล้ันมา..มาริๆ
.
.
“แบม...ฮยออ...”
.
.
“มาร์ฮยอ แบมแบมอยู่ับ......”
.
อีแล้ว....ยูยอม ไอ้เ็มีปัหา!!
“แ็สันฮยอ” เสียัวน้อยัึ้น ่อนเ้าอเสียหวานนั่นะเินรไปอแ็สันา้านหลั
“ะอ้อนอะไร บอมาๆ”
“ป่าว ฮ่าฮ่า” หลัา่อวนอีนเรียบร้อย เ้าัวเล็็เินมานั่น้าผม เราำลัเรียมัวึ้นแสันรับ
“เป็นบัี้แ็สันล่ะสิ” ผมพูึ้นลอยๆ
“อะไร!? ฮยอพูถึใร แบมเปล่านะ”
“เสียสู??”
“..............” าลมมอเลิ่ลัอย่าไม่รู้ะวาสายาที่ไหน เป็นนมอ่ายะมัเลยัวน้อยเอ้ยยยย
“เทแร์ไ้แ่อย่าเยอะนะ ออ่ะ..ห้ามนะ”
“อิอิ...” เสียหัวเราะเบาๆหลุมาาน้าๆ
“อะไรๆ ำอะไร”
“หึแบม็บอ” ปาอิ่มียิ้มว้านเห็นฟันรบทุี่
“รู้แล้วยัะถาม” ผมยิ้มบา่อนะแล้ึแ้มอีนเล่น
“แอมแอ้มอ้วยอแอ้วววว(แบมแ้มย้วยหมแล้ว)”
“น่ารัี ไม่เห็นเป็นไรเลย” ผมเล่นแ้มนิ่ม่ออีนิหน่อย่อนะเปลี่ยนมาเทแร์บัี้อผมแทน...ใ่...็แบมแบมอีนั่นแหละ ผมนี่มันวีริๆ ;)
“มานี่มา” ผมุแบมให้ยืนึ้น่อนะัเสื้อผ้าให้ ึ่เ้าัว็ยอมแ่โยี หึหึ เนียนล่ะสิ ็แฟนทำให้ ใระไปรู้ว่าผมเป็นบัี้
“มาร์ฮยอบอแบมไ้ยัว่าเป็นบัี้ใร” แบมถามึ้นระหว่าที่ผมำลััอเสื้อ้านหลัให้
“ไม่บอ” ผมพูสั้นๆ ่อนะหันไป้นล่อเรื่อประับแทน
“ใร้าย! เี๋ยวะอน”
“ะอนริอ่ะ!?” ผมแล้ถาม หลัผมรู้สึว่าัวเอเสพิารแล้แบมไปหน่อยแล้ว ฮ่าฮ่า
“ริ! ะอนริัเลย้วย” ผมเลือหยิบแหวนึ้นมา 1 ว่อนะนั่้าัวน้อยอีรั้
“อน็้อไ ไม่เห็นยาเลย”
“ไม่หายอนหรอ แบมะให้ฮยอ้อนเบื่อเลย!”
“ให้้อัวน้อยยัไฮยอ็ไม่เบื่อหรอ หึหึ” ผมับมือแบม่อนะสวมแหวนที่นิ้วนา้าวา
“อื้มม วนี้สวยี เหมาับนายนะ”
“.......” ัวน้อยพูพึมพำเสียบานผมไม่ไ้ยิน
“หืม..”
“็เป็นะแบบนี้ะให้แบมอนริๆลไ้ไล่ะ” ผมยิ้ม่อนลูบผมนรหน้าเบาๆ
“็แบมน่ารันานี้ ฮยอถึไม่เยเบื่อเลยเหมือนันไ” แบมแบมที่ท้อผมเบาเบา่อนะ้มหน้า่อนรอยยิ้ม
.
.
.
.
.
ผ่านมาหลายสัปาห์ พวเราใล้ะหม่วโปรโมอัลบั้มแล้ว ผมรุ้สึว่าหลายๆนับไ้แล้วว่าใรเป็นบัี้ัวเอ แ่็ยเว้นนหนึ่แหละนะ..หึหึ
“มาร์ฮยอๆ”
“ว่าไัวน้อย”
“มาร์ฮยอรู้ยัว่าใรเป็นนเทแร์ฮยออ่ะ”
“รู้แล้ว” ผมพูพลายับไปนั่เบาะหลัับแบมแบมแล้วไล่แ็สันไปนั่แทนที่ัวผมเอ
“เ่อ่ะ!แบมยัไม่รู้เลย ไม่มีใรทำีเป็นพิเศษับแบมัน”
“็ไม่รู้สินะ” ผมอยาะหัวเราะัๆแลเวบอว่าว่าฮยอเอแหละบัี้นายแ่็ทำไ้แ่นั่อมยิ้ม
“แ็สันฮยอร้อนไหมเหื่อท่วมเลย”
“นิหน่อยอ่ะ”
“มาแบมเ็ให้ มาร์ฮยอหยิบล่อระาษทิู่ให้แบมหน่อย” ผมี้หน้าัวเอเพื่อย้ำ....นี่ให้ฮยอ??
“เร็วๆสิรับ” ผมส่ล่อระาษทิู่ให้แบมแบมอย่าลวๆ มือเล็บรรเ็เหื่อให้อีนนผมอหุหิไม่ไ้ ถึะรู้ว่าเป็นแ่เม แ่นมันหึนี่นา !
“แบม..ฮยอ็เหื่อออ”
“นี่ไรับระาษ” รู้สึเหมือนหน้าผมแยัไ็ไม่รู้สิ
“เมื่อยแนัเลย” ผมพูเปรยๆออมา
“ฮ่าๆๆ ริอ่ะ น่าสนุเนอะๆ” ำลัุยเรื่อเมับเ้าแ็สัน....
.
ไม่ไ้สนใผมเลย
.
“อแห้มาอ่ะ น้ำอยู่ไหนเนี่ย” วามพยายามรั้สุท้ายอผม
“ยูยอมอ่า..แฟนๆอยาให้นายอัพไอีบ้านะ”
.
บสิ้นแล้ว!
.
ไอ้เ็มีปัหามอผมเย้ยๆ่อนะุยับัวน้อยเรื่อไอี่อ นี่ผมเหื่ออนะ เมื่อยแน้วย แถมยัหิวน้ำอี่าหา ทำไมไม่สนใผมเลยล่ะ ผมัน้อยใแล้วนะ.....
.
.
.
พวเราทุนลับถึหอพัันอย่าปลอภัยแ่อารม์อผมอนนี้ำลัะทำให้ทุนเป็นอันราย ผมหุหิมา ลอทาที่เรานั่อยู่บนรถผมพยายามวนุยและึวามสนใแ่แบม็ไม่ไ้หันมาแม่แ่น้อยเหมือนผมเป็นธาุอาาศไม่มีัวนอยูเลย อนนี้ผมเหมือนพร้อมะเหวี่ยใรสันทุเมื่อ ูเหมือนทุน็รู้สึและพยายามไม่เ้าใล้ผม ถึผมะไม่่อยพูเท่าไหร่ แ่ไม่เยเียบนานี้ ทุนรู้ว่าผมเป็นยัไ ยเว้นแบมแบม........
“ยูยอม เราไปื้อนมันเถอะ”
“เอ่อ..ฮยอ..ผมว่า..”
“ย่าห์! ิมยูยอม นายล้าปิเสธฮยอเหรอ”
“ปะป่าวรับ...ไป็ไป..”
...........................แบมแบม.............
......ฮยอทำอะไรผิเหรอ?....
.
.
.
“มาร์ฮยอ ฮยอโอเมั้ย” ินยอนั่ล้าๆผมที่ำลันั่เล่นเมเพลย์3อยู่ที่โฟาห้อนั่เล่น
“....โอเี..ทำไมเหรอ..” ผมอบ สายาไม่ไ้ละาอทีวีไป
“ป่าวรับ..ผมแ่เห็นฮยอูท่าทาไม่่อยี”
“ันสบายีทุอย่าแหละินยอ ไม่้อห่ว” ผมอบปั และสนใเม่อไป
ใ่ ผมยอมรับ อนนี้ผมหุหิมาๆ ทั้เสียใ น้อยใ และมึนผสมับมั่วไปหม
GAME OVER
ผมเินไปปิเมทันที่อนะเินเ้าห้อัวเอ
.
ผมไม่เ้าใ.... เิอะไรึ้นับแบม ผมทำอะไรผิ ผมถามย้ำับัวเอ้วยำถามเิมๆมานานพอสมวรแล้ว และยัไม่ไ้ำอบสัที ผมลัว...แบมแบมไม่เยเป็นแบบนี้..ผมลัว..ลัวว่าเราะเลิัน......แ่ิผม็รู้สึเปลือาหนัอึ้แปลๆเสียแล้ว...นี่นายะร้อไห้เหรอมาร์้วน.....
.
.
End Mark say
ประูห้อถูเปิโยผู้มาใหม่ โยที่เ้าอห้อไม่ไ้สนใเลยว่าใรเ้ามาในห้อ
“มาร์ฮยอ” เสียเล็เอ่ยเรียนรัที่ำลั่วนับารเล่นไอแพ
“....แบม...........มีอะไร...” ามหันมามออย่าใเล็ๆแ่็ทำเป็นไม่ใส่ใและหันลับไปสนใเ้าเรื่อสี่เหลี่ยมในมือ่อ
“แบมื้อนมมาไปินันเถอะ” นั่ล้านัวสูพลาเปิถุปลาเส้น
“ไม่อ่ะ”
“ินหน่อยน่า” พูบ็ับปลาย้านหนึ่ ส่วนอี้านส่เ้าปาอีน ามมอนร้ามอย่านและใแ่็่อยๆินปลาเส้นทีละนิ อีน็ทำไม่่าันนเหลือระยะห่าเพียเล็น้อย ่าน่าะั ่อนที่นัวเล็ว่าะเยิบเ้าไปนริมฝีปาแะัน่อนะผละออมา
“.......แบมทำอะไรอ่ะ” ร่าสูที่ยั้อใถามึ้น
“มาร์ฮยอหัว้าว่าที่แบมินะรับ ฮ่าๆ” ร่าบายิ้มว้า่อนะเปลี่ยนมาทำหน้าริั
“แบมอ่ะนะ รู้ัวว่าเป็นเ็ไม่่อยีเท่าไหร่หรอถ้าไม่ใ่ฮยอ็ไม่มีใรทนแบมไ้นานี้” แววาอนที่มอ่อยๆอ่อนล่อนทีมุมปาะลี่ยิ้มบา เา่อยเ้าใว่าเ็น้อยอเาิะทำอะไร
“เวลาแบมอนฮยอ็้อ บารั้แบมแบมอนไร้สาระฮยอ็ยั้อ แบมอิไม่ไ้ว่าฮยอะเบื่อแบมบ้าไหม”
“็ฮยอบอแล้วไว่า..” ยัไม่ทันะพูบเสียอนัวเล็็ัแทรึ้นมาะ่อน
“แบมรู้รับ แบมถึไ้อยาทำอะไรให้ฮยอบ้าไแบม็ไม่ใ่นโรแมนิหรือ้าววาแผนอย่าฮยอเลยิว่าเวลา้อนี่แหละ่ายที่สุ อยา้อุแฟน แุ่แฟน็ไม่เยอนัที อิอิ ราวนี้็แ่แล้เล็ๆน้อยๆเอ”
รอยยิ้มว้าประับบนหน้าอนฟั ัวน้อยอเาิถึและรัเาไม่ไ้น้อยว่าที่เารู้สึับนรหน้านี้เลย
“ั้น่อไปนี้อนบ่อยๆไ้ไหมน้า”
“ไม่ไ้รับ ฮ่าๆ แบมทำัวให้ฮยออนบ่อยๆไม่ีหรอริไหม ูวันนี้สิ แ่ไม่สนในิเียว หอยเลย ฮ่าๆ”
“แสบันะ........รู้ไหมแบม...ฮยอไม่ไ้อนแบมเลย..ฮยอเอาแ่ิว่าัวเอทำอะไรผิ...ลัวว่าเราะ้อเลิ......” ริมฝีปาสวยถูปิไว้้วยริมฝีปามพูอิ่มออีน ่อนที่อีฝ่ายะผละออ้าๆ
“อย่าพูถึมันนะรับ..เพราะไม่มีวันนั้นเหรอ” นัวเล็ยิ้มหวาน
“เห็นบอว่าเมื่อยนี่นา เี๋ยวแบมนวให้ เมื่อยรไหนบ้าฮะ”
“ทุรเลย....” พูเสียแหบพร่า ไม่ทันรู้ัวร่าทั้สอ็ยับเ้าหาหันนแนบิเมื่อไหร่
.
.
“อื้อ.อ่ะ.อ้า....” เสียราเบาๆเมื่อมือร้อนสอเ้าไปในเสื้อบา มือร้อนสะิเม็ทับทิมสีสวย่อนะใ้ปารอบรออย่าระหาย แ่็หยุะันอีนสสัย
“อืม..แป็ปนะแบม” ร่าสูเหยียัวึ้นาที่นอน
“ไปไหนรับ??”
ริ๊!
“แ่นี้็ไม่มีนวนแล้ว”
“ร้ายัเลยนะรับ” ่อนที่ร่าทั้สอะแนบิันอีรั้
.
.
.
.
JB: “มาร์ฮยอับแบมแบมเลียร์ันนานแล้วนะ”
JR: “ธรรมาน่ะ เวลาปรับวามเ้าใ็้อใ้เวลา”
YG: “แ่เาล็อห้อ้วยนะรับ”
JS: “ไม่อยาให้ใรเ้ามาแทรนั่นแหละเป็นเรื่ออนสอน”
JB: “แ่ันสัหร์ใแปลๆ”
JR: “ิมาไปแล้วแบอมฮยอ”
JB: “....นั่นสินะ...ันิไปเอ”
END
Writer say : ผ่านเือนนรอ ร.ร. ไรท์และสอบปลายภาแล้ว ยูเร้า!!! อนนีู้ไม่่อยมีเนื้อ(ึ่ปิ็ไม่มีอยู่แล้ว ฮ่าฮ่า) แ่็ปั่นหลัาว่าเลยล่ะ่ะ อย่าเพิ่ทิ้ไรท์นะ(ราบเท้าสามรั้) รัรีเอร์ ให้ำลัใ เม้น+โหวันเยอะๆนะ ทวิไรท์ @kik_nichanan ม ทว ่า อะไรไ้หม มาุยันไ้นะ
Duck-
Fly
ความคิดเห็น