ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Unidentified Girl ตกม้าตายรักยัยต่างดาว

    ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 7 :: เหมือนหนังเกาหลีเลย ... [70%]

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 32
      0
      7 ก.ย. 56

    บทที่ 7 :: เหมือนหนังเกาหลีเลย ...

     

    “เล่นมุกอะไรกันเนี้ย -_-” ฝุ่นถามงงๆแล้วหันไปมองตามสายตาของสองสาว

    “หมาที่ไหนจับแต่งเป็นฟักทองแล้วเดินว่อนไปว่อนมารอบโรงยิมวะ กร๊ากกกกก” ฟินส์ตะโกนแซวมาสคอตฟักทองสีเหลืองสะท้อนแสงที่เดินอุ้ยอ้ายมาทางนี้ด้วยสีหน้ามู่ทู่

    “หมาที่ว่านี่ฉันเอง” สาวสวยหน้าคมเดินมายืนประจันหน้ากับฟินส์

    “อ้าวหรอ แหะๆ ^_^;;” ฟินส์หัวเราะแห้งๆ

    “ไฮดาสสสสสสสส *-*” ปิ่นโตตาเป็นประกายแล้วเดินไปหาสาวสวยคนนั้น

    “ร้อยเจ็ดสิบสาม จบ” ไฮดาสพูดอย่างรู้ทัน

    “เค้าไม่ได้จะถามเรื่องส่วนสูง \(A- A \)” ปิ่นโตทำหน้าโรคจิตนิดๆแล้วกระโดดไปกระชากผมของสาวคนนั้น

    “เฮ้ยยยยย!” ไฮดาสโวยวายแทบตกส้นสูงแล้วทำหน้ามุ่ยเพราะวิกผมทรงใหม่โดนกระชากออกไปเหลือแค่หน้าสวยหวานเหมือนผู้หญิงกับผมสีน้ำตาลยุ่งเหยิงสไลด์ระต้นคอ

    “เค้าไม่ชอบผมทรงนี้เลย” ปิ่นโตแสร้งทำเป็นบ่นแล้วพลิกวิกผมไปมาทำเอาคนทั้งกลุ่มยกเว้นนัสสึมิหัวเราะคิกคักกันอย่างขำขัน

    “เอามาเลย!” ไฮดาสหน้างอง้ำกว่าเดิมเมื่อรู้ว่าปิ่นโตแกล้งแล้วแย่งวิกผมไปใส่เหมือนเดิม

    “อ่า... มากันครบแล้ว นี่ทุกคนนี่นัสสึมินะ เพื่อนใหม่เค้า” ปิ่นโตภายมือไปทางนัสสึมิที่มีสีหน้างงงวย

    “สวยดีนี่ แล้ววันนี้หมอนอิงไม่มาด้วยหรอ” ริงโงโร่ที่อยู่ในชุดมาสคอตพูดเสียงอู้อี้

    “เค้างอนอะไรปิ่นอยู่ก็ไม่รู้ QwQ” ปิ่นโตตอบ

    “อา หวัดดี ฉันฝุ่น ^^ เกรดสิบสองห้องบี” ฝุ่นพ่นควันบุหรี่ออกมาแล้วหันไปแนะนำตัวอย่างเป็นมิตร

    “ฉันไฮดาส เกรดสิบสองห้องอี(ห้องอีเรียนโดยใช้หลักสูตรภาษาจีน)” ไฮดาสพอยท์เท้าแล้วหันหน้า 45 องศาพร้อมกับหมุนตัวก่อนจะกล่าวแนะนำตัวเองบ้าง

    “ฉันฟินส์ เกรดสิบสองห้องจี(เรียนหลักสูตรภาษาฝรั่งเศส)” ฟินส์ยิ้มละลายใจแล้วแนะนำตัวต่อ

    “ฉันริงโงโร่ เกรดสิบสองห้องไอ(เรียนหลักสูตรภาษาอิตาลี่)” มาสคอตฟักทองสีเหลืองสะท้อนแสงกระโดดดึ๋งไปมาแล้วแนะนำตัว

    “ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ ฉันนัสสึมิ เกรดสิบสิงห้องดี” นัสสึมิแนะนำตัวกลับบ้าง

    “จะให้เคลียร์เรื่องอะไรอ่ะ” ปิ่นโตถามนัสสึมิ

    “ฉันขอคุยกับริงโงโร่แบบส่วนตัวสักแป๊ปนะ” นัสสึมิเดินไปจับแขนมาสคอตฟักทองพร้อมกับลากปิ่นโตเดินไปอีกทางนึงด้วยกัน

    ปล่อยให้สามคนที่เหลือยืนงงอยู่ที่เดิม

     

    [Pinto]

     

    “ไหนบอกว่าคุยส่วนตัวไง ‘ ‘)” เค้าหันไปถามคนสวยที่ยืนเชิดหน้าอยู่ข้างขวา

    “ก็เอาเธอมาเป็นพยานไง เกิดเขาทำมิดีมิร้ายฉันขึ้นมาล่ะ T^T” คนสวยทำท่ากอดตัวเองแล้วส่ายไปส่ายมา

    “อยากทำอะไรเธอตายเลย เล็กก็เล็ก -3-” ริงโงะจังที่ยืนอยู่ข้างซ้ายทำปากยื่นปากยาวแล้วสบประมาทคนสวยที่ยืนกอดอกอยู่“เกร้ดดดดด นี่ไม่เรียกว่าเล็กย่ะ เขาเรียกว่าซ่อนรูปต่างหาก” คนสวยหน้าแดงแล้วกระทืบเท้าเร่าๆพร้อมกับชี้หน้าริงโงะ

    “หรา ไม่บอกไม่รู้นะเนี้ยยยยย” ริงโงะจังก็ไม่น้อยหน้า ลอยหน้าลอยตาตอบอย่างกวนประสาทเช่นกัน... สองคนนี้ เข้ากันได้ดีเนอะ แหะๆ =_=;;

    [End Pinto]

     

     

    “ปากเสียที่สุด นายมันผู้ชายหยาบคาย”

    “เธอก็เป็นที่ผู้หญิงที่หยาบคายไม่แพ้ฉันหรอก”

    “ฉันไม่ใช่ผู้หญิงหยาบคายนะยะ”

    “ฉันก็ไม่ใช่ผู้ชายที่หยาบคายเหมือนกัน”

    “จะมาพูดตามฉันทำไมเล่า”

    “ปกป้องสิทธิของตัวเองก็ผิดเนอะ”

    “นายก็แค่ผู้ชายหน้าตาธรรมดา ฐานะธรรมดา ฉันล่ะงงว่ายัยหมอนอิงให้ความสำคัญกับนายเข้าไปได้ยังไง”

    “ก็ฉันมีเสน่ห์”

    “ไอ้เสน่ห์ที่ว่าคือเดินใส่ชุดมาสคอตสีเหลืองน่าเกลียดๆนี่โทงๆใช่มั้ยฮะ”

    “แล้วไง ว่าไปเธอก็เป็นผู้หญิงหน้าตาพื้นๆเหมือนกันนั่นแหละ”

    “ฉันไม่พื้นนะยะ สวยเด่นแบบนี้ ตาถั่วหรอ”

    “ไม่บอกไม่รู้นะว่าสวย”

    “กรี๊ดดดดด พูดแบบนี้ได้ยังไงยะ”

    “กรี๊ดมาได้ หูจะแตก”

    “บังอาจมาว่าเสียงอันไพเราะเพราะพริ้งของฉันงั้นหรอ”

    “แหวะ หลงตัวเองได้อีก”

    “ช่วยไม่ได้ คนมันมีดี”

    “ดีกะผีเด่ะ”

    “ปากหรือส้วมเนี้ย!

    “ปากดิ เธอเห็นเป็นส้วมหรอ ไปเช็คสายตาหน่อยไป”

    “ฉันด่านายอยู่นะ!!!

    “โอ๊ย ด่ารุนแรงมาก เจ็บจัง -_-

    “กรี๊ดๆๆๆๆ”

    “จะกรี๊ดทำไม งี่เง่าจริงๆ”

    “กรี๊ดๆๆๆ”

    “ยังไม่หยุดอีก ถ้าไม่หยุดงั้นก็เชิญกรี๊ดให้คอแตกตายไปเลยแล้วกัน เขาจะได้รู้กันว่าเธองี่เง่าขนาดไหน”

    “นี่นาย!

    “อะไร?”

    “เชอะ!” นัสสึมิหันหน้าหนีริงโงโร่ไปอีกทาง ค่าอารมณ์ดีพลันลดลงเหลือศูนย์ ไม่สิ ติดลบต่างหาก! ...งอน! เธอก้าวขาเดินหนีออกไปทางด้านขวาอย่างฉับไว

    “เฮอะ!” ริงโงโร่ก็สะบัดหน้าไปอีกทางแล้วเดินหนีไปทางซ้ายเช่นกัน

    “หวิดหวิวววว” เหลือเพียงปิ่นโตที่ยืนอยู่ลำพังพร้อมกับเสียงลม และเธอก็เอ่ยเบาๆออกมาว่า

    เหมือนหนังเกาหลีเลย...” พร้อมกับเดินไปที่อื่นบ้าง 

    ************************************************************************************************************

    พามาส่งครึ่งเดียว แหะๆ 
    ไม่ว่างเลยน้าาา สมองก็ไม่ค่อยแล่น
    แง่มมมมมมม สู้ตายฮะ ><)v

    งืมมมมมมม ได้แค่นี้ล่ะฮะ เครียดกับการเรียนเลยไม่ค่อยได้แต่งเพิ่ม ไม่ได้ใส่มุก ไม่มีอะไรเลย ฮ่าาาา
    ตอนนี้นานๆทีคงจะมาอัพนะฮะ ขอบคุณฮะ 

    [7-9-13]

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×