แพ้แล้วพาลvixx (จอยละดา)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เราแต่งจอยและ กลัวคนอ่านไม่เข้าใจส่วนที่หายไป เราจะบรรยายสั้นๆ ช่วงฮงบิน ป4. ม5-6 และปีหนึ่ง  อาจจะเขาใจมากขึ้นหรือ งงกว่าเดิม เพราะเราแต่งบรรยายไม่เป็น นี้ก็ครั้งแรก ^^ ช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ 

.

.

#แพ้แล้วพาลvixx

ป4.

วันเด็กที่แสนธรรมดา ไม่ค่อยมีเพื่อนนั้น เป็นเหตุผลที่ไม่อยากไปโรงเรียน งอแงจนย่าต้องบังคับให้ไป อาจเป็นเพราะย้ายโรงเรียนใหม่ผมเลยไม่อยากไป....

 

 แต่.....เธอเป็นเพื่อนคนเเรกของผม ผมชอบเธอมากๆ ชอบในแบบเด็กๆ เหมือนที่ดูในระครเวลาที่เห็นคนเขารักกัน ผมอาจจะรู้สึกแบบนั้นผมมันใจ และเธอก็เป็นแฟนคนแรกของผมด้วย^^

เธอเป็นคนรักคนแรก "ฮานึล" รักแรกของผมเธอเป็นผู้หญิ่งน่ารัก ผมชอบเธอมาก ผมชอบรอยยิ้มเธอมากๆ เราคบกันได้ 1อาทิตย์ เธอเป็นรุ่นพี่อยู่ป5 แตผมเรียกเธอว่าน้องฮานึล น่ารักไหมละครับ ^^ ฮงบินมีความสุข..

.

.

.

"ฮงบินเราไม่ได้ชอบเธอแล้ว" วันนั้นเธอมาบอกว่าไม่ได้ชอบผมแล้วทำไมละเราชอบน้องฮานึลนะ เรามีฮานึลเป็นเพื่อนคนแรก และแฟนคนเเรกเลยนะ ทำไม!

"เราชอบพี่เลโอ เราจะเป็นแฟนพี่เลโอ"

เลโอ? ใคร! ผมถามเธอว่าเราจะเลิกเป็นแฟนกันหรอ สิ่งที่เธอตอบกับมา มันทำให้ผม ร้องไห้ออกมาทันทีเลย ไม่อยากอ่อนแอในเห็นหรอก ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน จริงๆตอนนั้นที่ร้องไห้เพราะอะไร

"เราจะไม่เป็นแฟนเธอแล้ว" แต่นิมันขัดใจผมมากแล้วนะผมไม่ยอมหรอ ตอนนั้นคำว่าเจ็บปวดหัวใจผมไม่เจ้าใจหรอกอกหักเป็นยังไง แต่สิ่งที่ทำให้ผมเจ็บใจนี่สิ งุดงิด!

 "เพื่อนบอกว่าฮงบินเหมือนตุ๊ด เราไม่ชอบเพื่อนล้อ เราไม่ชอบฮงบิน เล่าจะเป็นแฟนพี่เลโอ" เหมือนตุ๊ดตรงไหนวะ!! ไอ้เลโอ เป็นใครบักอาจมาแย่งน้องฮานึลผม!

 หลังจากที่เธอบอกว่าจะเป็นแฟนไอ้เลโออะไรนั้น วันต่อมาผมก็เห็นเธออยู่กับไอ้ที่หน้าเหมือนอูฐนั้น เดินจับมือกันด้วย นั้นนะหรอเลโอไม่เห็นจะเท่ห์เท่าผมเลย เกลียดที่สุด ไอ้เลโอ เกลียดดดดดดด มันแย่งน้องฮานึลของผมไป หลังจากวันนั้น ฮงบินคนที่ชอบไปโรงเรียนเพราะจะได้ไปเล่นกับฮานึล ชอบเล่นกีฬาเพราะฮานึลชอบ ทำตัวเป็นผู้ใหญเพราะฮานึลไม่ชอบเด็กขี้แย ก็กลับมาเป็นอีฮงบินที่ชอบงอแงง ขี้แยไม่อยากไปโรงเรียนเหมือนเดิม 

เขาจำมันได้คนที่แย่งคนรักของเขาไป คนที่เขาเกลียด 'เลโอ' 

.

ม5.-ม6

มอห้าแล้วอีฮงบินตอนนี้เป็นหนุ่มหล่อสุดฮอตของโรงเรียนไปแล้ว แต่ก่อนจะมาเป็นหนุ่มฮอตขนานนี้...

....ย้อยไปมัธยมต้น ปี1

"หวัดดี นายทำไมมานั้งคนเดียวอะ" ผมถามเด็กคนนึ่งที่นั้งก้มหน้าอยู่คนเดียว พึ่งมาโรงเรียนวันแรกเขาอาจจะยังไม่มีเพื่อนเหมือนผม

"...." เขาไม่ตอบ แต่ผมก็ไม่หยุดหรอกนะ ผมจะเป็นเพื่อนกับเขา กับเด็กนี่เรามาสนิดกันเถอะ

"เราชื่อฮงบินนะ นายชื่ออะไรหรอ"

"..."

"นี่! นายพูดไม่ได้หรอ ทำไม่ไม่ตอบละ คนเขาอุสาพูดด้วยนะ"

"...ไม่คุยกับตุ๊ด"  ห๊ะ!!!ตุ๊ดอะไรวะ เป็นผู้ชายโว้ย!!

"นี้ฉันไม่ใช่ตุ๊ดนะ เป็นผู้ชาย!"

"จริงหรอที่นายเป็นผู้ชายอะ" 

"จริงสิ ฉันเป็นผู้ชาย และก็จะเป็นเพื่อนนาย"

"...." 

"แต่มีข้อแม้ ห้ามเรียกฉันว่าตุ๊ดอีก ไม่งั้นฉันจะไม่เล่นด้วย! นายชื่ออะไร"

"วอนชิก"

.

.

.

.

.

นั้นแหละหลักจากที่เพื่อนคนเเรกของผมบอกว่าผมเหมือนตุ๊ด ผมถามเหตุผลว่าเพราะอะไร มันบอกว่าหน้าผมเหมือนเด็กผู้หญิง ไอ้บ้า!! ทำไม ทุคนต้องทำกับผมแบบนี้ㅠㅠ ผมออกจะเท่ห์

และ นั้นเป็นสิ่งที่ทำให้ผม กลับมาเล่นกีฬาอีกครั้ง กลับมาแข้มแข็ง เพราะถ้าไม่เล่นกีฬา ไม่เข้มแข็ง ถ้าอ่อนแอ มันก็จะเหมือนกับผู้หญิง จนทุกวันนี้ ไม่อยากหลงตัวเองหรอกนะ ^^ แต่ทำไม ทั้งที่มีผู้หญิงมาจีบตั้งเยอะแยะ ผมไม่ชอบพวกเธอเลยสักคน แย่จริงเลย แต่ที่แย่กว่านั้น ดั้นมีผู้ชายมาจีบผม ไอ้เหี้ย กูไม่ชอบผู้ชาย

"พี่ครับผมชอบพี่ ขอจีบได้ป๊ะ"

ไม่ได้!!!!!! ไม่ให้จีบ!! แต่เด็กนี้มันก็ยังตื้อไม่เลิกอะ ด้วยความที่เด็ดมันนิสัยน่ารัก ผมเลยปล่อยๆไป แต่ไม่ได้จะให้จีบหรอนะ มาเป็นน้องชายแทนได้ไหมอะ แต่ถึงเด็กนี่จะน่ารัก แต่วอนชิกกลับไม่ชอบชะงั้น เหตุผลก็แค่ ไม่ชอบใครมายุ่งกับผม งงไหม? ผมก็งง ไอ้เพื่อนรักคนนี้เหลือกเกิน ชอบงอนผมอยู่เรื่อยเลยอะ ผมก้อง้อบ้างไม่ง้อบ้าง เข้าใจอยากมากอะ รู้งี้นะไม่ไปทักมาเป็นเพื่อนตั้งแต่แรกหรอ ชิ! ไอ้หน้าหนอน 

.

.

.

.

แต่ถ้าไม่มีวอนชิก ละก็นะ วันนั้น ที่ป้ายรถเมย์ วันที่ทำให้ผม รู้สึกผิดและโทษตัวเอง มันเป็นเพราะผมจริงๆ วอนชิกนะ ขอบคุณนะ ขอโทษด้วย ผมในตอนนั้นโดนผูชายตัวใหญ่คนหนึง เดินเข้ามาหา แล้วบอกว่าผมน่ารัก ขอเบอร์ ขอไลน์ และบอกจะจีบผม อยากได้ผมไอ้เหี้ย!!! เป็นใครก็โกรธป๊ะ เหมือนโรคจิตอะ โรคจิตแน่ๆ พอผมไม่ตอบมันก็เข้ามากอด และรัดตัวผมไว้อย่ารวดเร็ว ผมตกใจมาก เลยต่อยมันไป มันคงโมโหแหละ เอาสิ! ผมก็ผู้ชายเหมือนกัน จะกลัวอะไร ไม่หนีหรอนะ มาเลย! เข้ามาเลย รู้ไหมเพื่อนฉันนะเก่งแค่ไหน ต้องได้เพื่อนมาบ้างละ ก็ผูชายเหมือนกันป๊ะ! และมันเข้ามาจู่โจมอีกครั้งแต่ครั้งนี้ มันพยายามที่จะลวนลามผม ไม่ใช่ไม่ต่อสู้นะ ผมพลาดท่าให้มันจนได้ เหี้ยเอ้ย!! แม่งป้ายรถเมย์สี่ทุ่มนี้ไม่มีใครผ่านเลยหรอวะ ถึงจะเป็นรถเมย์รอบสุดท้ายก็เถอะ ผมตะโกนเรียกคนช่วยแต่ก็โดนต่อยเข้าที่ท้อง 'เจ็บ' และจุกมากบอกเลย หาเรื่องให้ตัวเองแท้ๆ อีฮงบิน หนีไปตั้งแต่แรกอาจจะดีกว่านี้ โง่อีกแล้ว ทำไมอวดเก่งวะ ทำไงดีวะเนี้ย!

"ฮงบิน!!!!" เสียงวอนชิกนิ "ช่วยด้วย!!"

ใช่เขาคือเพื่อนรักของผม วอนชิก มันเข้ามาช่วยผม จากไอ้เหี้ยนั้น ผมกลัว อ่อนแออีกแล้วอีฮงบิน 

"หนีไปฮงบิน" ด้วยความที่ผมยังจุกที่ท้องและห่วงวอนชิกด้วย ผมพยายามทักหาเพื่อนอีกคน กงชาน' และบอกให้มาช่วยที ในตอนนั้นผมกลัวไปหมด เรียกตำรวจใช่ต้องเรียกตำรวจ พอคิดได้แบบนั้นผมก็กดโทรทันที่ แต่ผมคิดว่าช้าไป ไอ้สาระเลวนั้นมันวิ่งหนี้ไปแล้ว วอนชิก ลมลงที่พื้น และก็มีเลือดออกมาด้วย

"วอนชิก!!!! มะ มึง " ผมวิ่งเข้าไปหาวอนชิก

"ฮงบิน ปลอดภัยนะ" ไม่ถูก ทำตัวไม่ถูกจริงๆ ผมในตอนนั้น ทำอะไรไม่ได้เลย ต้องทำอะไรก่อน วอนชิกหรือผม สับสน กลัว ทุกๆอย่าง ผมกอดวอนชิกที่สลบไปไว้แน่ น้ำตามากมายไหลลงมา สติขาดหาย ไม่รู้ ผมไม่รู้ผมกลัว......

.

.

.

เขาปลอดภัย วอนชิกนะ ถ้าหาก กงชานไม่มา ผมก็คงนังสติแตกโง่ๆอยู่ตรงนั้น ผม นะ ให้ตายสิผมนะ อ่อนแอจริงๆ จะด่าว่าผมโง่ ก็ยังสงสารคำว่าโง่ และต้องด่าว่าอะไรดีละ ผมในตอนนั้น ต้องบรรยายว่ายังไง และตอนนี้ ผมก็ได้มานั่งโง่ๆ อยู่ข้างเตียง วอนชิกที่ต้องมาบาทเจ็บเพราะผม

"ฮงบิน อย่าร้องไห้สิ"

"ฮึก ฉัน ฉะ "

"กูบอว่าอย่าร้องไห้ไง ไม่เป็นอะไรแล้วมีดแค่นี้ทำอะไรกูไม่ได้หรอก"

" ฮึก หื้ออออ ขอโทษ " ผมได้แต่ขอโทษวอนชิก กูขอโทษ มึงกูขอโทษ

"ถ้ามึงอยากให้กูหายโกรธ เรียกกูว่าราวีสิ"

"ทำ ฮึก ไมวะ"

"ชอบเฉยๆอะ มันเป็นภาษาโรมัน จำไม่ได้ว่ามันแปลว่าอะไร แต่กูชอบ เรียกวอนชิกเเล้วมันไม่เท่ห์ ยากเท่ห์" ไอ้บ้าเจ็บอยู่แท้ๆ ยังจะมาอยากเท่ห์อีก

"นะนะ ฮงบิน ถ้าไม่เรียกกูไม่หายโกรธ"

นั้นแหละ เหตุผลของที่มาของชื่อ 'ราวี' มันใช่เวลาไหม!!

"ราวี..."

"^^ อยาทำหน้าเศร้าสิวะ มึงไม่เป็นอะไรอะดีแล้ว กูก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก ไม่ใช่ความผิดมึงซะหน่อย เป็นเพราะไอ้เหี้ยนั้นตางหาก กูเจ็บตัวแบบนี้ก็ปกติแล้วป๊ะ" แต่ถึงวอนชิก ไม่ใช่สิ ราวีจะบอกว่าไม่ใช่ความผิดผม แต่มันก็ยังเป็นความผิดผมอยู่ดี...เรื่องซกต่อยอาจจะเป็นเรื่องธรรมดาของเด็กผู้ชาย ราวี่นะต่อยคนนั้นที่คนนี้ทีเกือบทุกวัน เหตุผลหรอเคยถามแล้ว แต่มันไม่ยอมบอก ถึงจะเจ็บตัวอย่างนั้น แต่มันก็ไม่ร้ายแรงเท่าครั้งนี้ ครั้งนี้ผมขอให้มันเป็นครั้งสุดท้าย

"กูขอได้ไหม อย่ามีเรื่องอีกนะ ครั้งนี้ กูจะไม่โทษตัวเอง แรกกับการที่มึงเลิกเจ็บตัวได้ไหมของให้มันเป็นครั้งสุดท้ายได้ไหม" แน่นอนมันตอบตกลง แลกกับการที่ให้ผมเลิกคิดว่าตัวเองเป็นคนผิด.....

ไม่ได้หรอกนะ กูขอโทษวะ ความรู้สึกผิด มันก็ยังคงอยู่ที่ตัวผม อยู่ตรงนี้ ข้างในใจของผม......

.

.

.

.

ผ่านเรื่องร้ายๆมาแล้ว ไอ้โรคจิตนั้นเข้าคุกไปแล้ว ที่ผมขอวอนชิกมันห้ามไปมีเรื่องกับใครอีก ตอนี้ดีขึ้นมาก เรากลับมาสนิดกันเหมือนเดิม เราเหมือนเดิมทุกอย่างจริงๆ ถึงจะผ่านมานานแล้ว จะทำให้ผม เลิกโทษตัวเอง แต่คุณก็รู้ใช่ไหม ว่าผมทำไม่ได้ แค่ไม่แสดงออกให้ราวีมันเห็น.... และมันยังคงอยู่กับผมความรู้สึกนั้นมันยังอยู่.....

.

.

.

.

"พี่ชอบพี่ฮงบิน"

"ใช่ ฉันชอบชอบนานแล้ว"

"มาบอกผมทำไม"

"เพราะฉันไม่อยากให้นายจีบคนที่ฉันชอบ"

"จะบอกว่า ให้ผมถ่อยงั้นหรอ"

"ถ้าทำได้" นี่มันอะไร ผมงงไปหมอแล้ว ราวีชอบผม เป็นไปไม่ได้! ผมที่กำลังเดินกลับบ้านแต่ดันไปเห็นฮยอกกับราวีคุยกันด้วยความที่จะเข้าไปหาแต่ดันได้ยินสิ่งที่ทำให้ผม อึ้งแดกซะงั้น

"หึ พี่ราวีใช่ไหม ผมเรียกด้วยได้ไหมชื่อนี้"

"ได้ ไม่ได้หวง"

"พี่ชอบเพื่อนสนิด และชอบมานานแล้ว พี่ฮงบินรู้ไหมอะ หรือพี่แอบรัก" 

"....ไม่รู้....." เด็กนี้เห็นฉันหรอ คนอุสาหลบแล้วแท้ๆเห็นจริงหรอ เรื่องจริงหรอเนี่ย ราวีนะชอบผมจริงหรอ ตลกกันใช่ไหม

"พี่ฮงบินเขาอยากให้ผมเป็นน้องมากกว่า เสียใจอะ "

"......" ฮยอก!! ไอ้เด็กนี่เห็นจริงสินะ ยังจะมายิ้มอีก ทักแชทไปแล้วอ่านสิ ผมทำท่าขยิบปากให้ฮยอก บอกให้อ่านแชท

"โอเคผมเข้าใจ ถ้านั้นผมไปนะ พี่ฮงบินทักมาพอดี บอกมีเรื่องจะคุยด้วย" แน่สิฉันมีแน่......

.

.

.

.

.

.

.

.

เป็นอีกครั้งที่ผมขอเก็บความรู้สึกเอาไว้ รู้ความจริงทั้งหมดแล้วไม่อยากเชื่อหรอนะ ถึงไม่รู้ว่าตั้งแต่เหมื่อไหร่ผมไม่ได้รักราวี่แบบแฟน ผมรักมันแบบเพื่อน ถ้าผมบอกออกไปว่าไม่รัก ไม่ชอบ ราวี่จะยังเหมือนเดิมอยู่ไหม ผมจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นได้ไหม และขอให้ราวี่อย่าพูดมันกับผม ผมรักราวี่ผมชอบมัน แต่ทั้งหมดนี้ ผมมั่นใจและคิดทบทวนดีแล้ว ว่ามันเป็นรักแบบไหน กูไม่อยากเสียมึงไปวะ ราวี ขอโทษแต่อยาพูดมันออกมาเลย....อย่าสาระภาพนะกูขอเราจะเป็นเหมือนเดิม.....

.

.

.

.

.

.

.

ปี1

เกลียด! จำได้! ใช่เเน่ๆ ไม่มีใครหน้าเหมือนอูฐเท่านี้มาก่อนแน่ๆมีคนเดีย และใช!!่ 'เลโอ' โลกมันกลมหรือ พระเจ้าเล่นตลก ที่ทำให้ผมมาเจอกับคนที่คิดว่าถ้าเจออีกครั้งผมจะเป็นคนทำให้มันเสียใจบ้าง แต่ผมว่าคงเป็นนรกต่างหากที่ชักนำหึๆ ฮานึลรักแรกของผม ไม่ได้เกลียดอะไรมันจริงจังนักหรอแต่ แค่ไมชอบมากๆ ระวังตัวไว้เถอะ....

.

.

.

.

แย่งมาแล้วเหมือนที่มันได้น้องฮานึลไป สนุกดีอะ กวนตีนมันไปด้วย แต่น่าเสียดายที่ 'คาริน' ไม่ได้ชอบไอ้เลโอนั้นไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่ก็ดีมากๆที่มันชอบคาริน แต่ทำไงได้ละเธอบอกว่าไม่ชอบเลโอ สมน้ำหน้า!! และเธอยังบอกอีกว่าเลโอนิสัยไม่ดี หึๆ อันนี้สมควร  และที่สำคัญเธอก็มีคนที่ชอบอยู่แล้วด้วย เธอขอให้ผมช่วยเพราะไม่อยากให้เลโอมายุ่งกับเธออีก แน่นอนผมตอบตกลง.

.

.

.

แต่ใครจะรู้ว่าที่ผมคิดแก้แค้นและช่วยคารินไป มันจะทำให้เลโอเลิกยุ่งกับคารินก็จริง แต่แม่งมายุ่งกับผมแทนนะสิ! และที่พีคกว่านั้นผมไปหาเรื่องลูกชายเจ้าของมหาลัย!?!เหี้ยมากๆ เรื่องจริงหรอวะ สัสขู่อยู่ได้ มหาลัยแม่งก็เข้าอยากชิปหาย ประวัติเลโอที่ได้ยินมานิก็เหมือนกัน นิอีฮงบินจะเอาชีวิตน้อยๆมาทิ้งที่นี้หรอ 

.

.

.

พยายามแล้วที่จะไม่ต่อล้อต่อเถียง หลีกเลี้ยงแล้ว บอกให้ไม่ยุ่งก็ไมยุ่งแล้ว อโหสิกรรมให้แล้วแต่มันก็ยังไม่จบไง กูอยากเรียนจบนะเว้ย!! ถึงราวีจะบอกว่าพี่มันไม่ทำจริงหรอก แต่ใครจะเชื่อได้วะ ถ้าเกิดมันทำจริงอะใครรับรองได้บ้าง ไม่รู้ละ ยอมๆไปบ้างไม่เป็นไหรหรอกมั้ง....

.

.

.

.

.

ไม่เป็นไรเห้ยอะไรละ เป็นมากกว่าเดิมด้วยซ้ำกวนประสาทอยู่ได้  ไม่ได้ดั่งใจขู่ทำร้ายขู่นู้นี่นั้น ล่าสุดขู่จูบ ไอ้บ้า! ผู้ชายเขาไม่จูบกันหรอนะ  แต่ที่ล้มวันนั้นไม่เรียกจูบได้ป๊ะ เป็นอุปติเหตอะ อะไรวะ นิยอมทุกอยางจริงๆนะ ไปไหนมาไหนด้วยตลอดอะ มารับไปส่ง ก็ยอมแล้วไง นี่มากไปด้วยซ้ำอะ ขัดใจก็พูดกวนตีนอยู่ได้ น้องบินย่างงั้น บินอย่างงี้ เอออ มันได้ผมเว้ย กูหงุดงิด! 

เลโอรู้ว่าราวีคิดยังไง เอามาขู่ว่าจะบอกราวีอยู่ได้เรื่องที่ผมก็รู้ แล้วมันไปรู้ได้ไงวะ ดูออกขนาดนั้นเลยหรอว่าราวีชอบผม ผมว่ามันก็ปกตินะ แม่งปั่นหัวผมอยู่ได้ทุกวี่ทุกวัน พูดไม่เพราะหน่อยแม่งก็ไม่ได้คนอะไรเอาแต่ใจชิบหาย ก็ไม่ชอบหน้าอะ จะให้เรียกดีๆได้ไง นิสัยไม่ดีเอาซะเลย..

แต่ก็ไม่ได้แย้ไปทุกอย่างอะนะ เลโอรักเด็ก รักสัตว์ หน้านิ่งๆนั้นยิ้มได้ง่ายๆ เมือเจอสิ่งที่น่ารัก ดูไปก็อบอุนอะ ก็พึ่งรู้ว่าเลโอไม่ได้แย่ไปซะทุกอย่าง ไม่ได้เอาแต่ใจไปซะทุกอย่างจริงๆ บางทีก็ตามใจ บ่างครั้งก็ไม่ขัดใจผมเลย  เป็นคนดีคนหนึ่งยังได้ บางวันก็ดีเกินไปพูดดีๆด้วย บ่างวันก็กวนตีนจังเลย ตามอารมณ์ไม่ทัน พึ่งสนิด ไม่สิ! แบบหมายถึงที่ไปไหนมาไหนด้วยอะนะ นั้นแหละก็แค่ 2อาทิตย์เองและมันจะมีอะไรที่โพล่ออกมาอีกไหม..ตกลงเป็นคนยังไงกันแน่....

แต่จะไปอวยทำไม!!!! ไม่อวยสิ! เลิกๆ 

จูบแล้ว จริงๆ ไอ้จองเลโอ!!! ไอ้เหี้ย

"กะ กลับและ " มาบอกทำไม!! ไอ้บ้าาาาาาา

แค่ด่าเองนี้จูบจริงเลยหรอวะอึ้งแดกไปเลยสิ เกลียดกันแล้วมาจูบได้ไงวะเหี้ย!!! ไม่ยอมรับได้ไหมอะ ว่านั้นเป็นจูบ นี่โมโหมากๆๆอะ ใจเต้นแรงสุดๆผมไม่ได้ชอบนะ จริงๆ  ดีนะที่ไม่มีใครเห็นเพราะมันอยู่หน้าบ้านผม แต่แล้วไง ไม่คิดว่ามันจะทำจริงนิ เห็นขู่ทุกวันเวลาพูดคำหยาบ แต่ไม่เห็นจะทำจริง แต่นี้ โว๊ะ!!! หงุดงิดอีกแล้ว อีฮงบินจะบ้าตาย...

.

.

.

.

วันแข่งกีฬา...

ไม่ตอบอะดีแล้ว ก็แค่จะทักไปถามว่าจะไปไหนเมื่อกี้ยังเห็นนั่งดูอยู่กับพวกพี่เอ็นอยู่เลย พอพักครึ่งแรกปุ๊บหันไปก็ไม่เจอแล้วอะ

ไม่สนใจหรอนะจริงๆนะ ผมแค่สงสัย จริงๆ ดีเหมือนกันจะได้เลิกมากวนประสาสักที่ นารำคาร...เลโอน่ารำคารจริงๆ

.

.

.

.

ค่ำแล้วยังไม่ตอบ ก็ดี วันนี้กงชานช่วนเลี้ยงทีม แต่ถึงไม่ได้แข่งด้วยจนถึงนาทีสุดท้าย เพราะไอ้ยักชนล้มนะสิ แต่ก็จะไปแหละ วันนี้ไม่เมาไม่กลับ.....

.

.

.

..ผับ...

ราวีดูสนิดกับพี่เคนเร็วมากอะ ดีจังมันจะได้เข้ากับคนอื่นได้ง่ายหน่อย ราวีเป็นคนขี้อายที่จะทักทายคนอื่น ถึงมันจะเหมือนคนที่ไม่อะไร แต่จริงๆมันขี้อายมากกก ยกเว้นเรื่องซกต่อยอะนะ แต่มันเลิกแล้วนิ แต่พี่เคนเป็นคนตลกน่ารัก ดูเข้ากับคนอื่นได้ง่าย ดูสนิดกับราวีมาก เมื่อก่อนเห็นว่าพี่เขาไม่ชอบราวีมัน เพราะอะไรทุกคนคงรู้ แต่ดูตอนนี้สิ อาจจะเพราะมันไปไหนมาไหนกับพี่เขาบ่อยละมั้ง ทำงานคู่กัน และไปกินข้าวด้วยกัน ถึงราวีจะบอกว่าไปเลี้ยงข้าวไถ่โทษอะนะ แต่ก็ดี ราวีมันติดผมมากเกินไป ไม่ใช่ว่าเราไม่มีเพื่อนหรอกนะ ราวี่ก็มีเพื่อนของมัน ผมก็มีเพื่อนของผม อยากให้ราวี่เข้ากับทุกคนได้ง่ายๆเหมือนฮยอก ไม่อยากให้มาตัวติดอะไรกับผมมากมาย อย่างที่รู้ๆ แต่ถึงผมไม่ค่อยแสดงออก แต่ผมห่วงมันมากนะ เพราะมันคือเพื่อนที่ผมรัก เพื่อนที่ผมไม่อยากเสียไป  ยิ่งเห็นไปไหนมาไหนกับพี่เคนบ่อยๆ ดูมันยิ้มแล้ว ผมก็หายห่วง ถ้าหากราวีไม่ได้รู้สึกกับผมแล้วผมอยากให้เป็นพี่เคนนะ คนที่มันรู้สึกด้วย ตอนนี้มันดีมากๆเลย มีแต่รอยยิ้ม...

แต่ไม่ได้หมายถึงผมนะ พูดแล้วก็หงุดงิด

.

.

.

เมา....ใช่เริ่มเมาแล้ว จนถึงตอนนี้เห็นเลโอด้วยอะ เหมือนจะหลอนยังไงยังงั้นอะเลโอแยกร่างได้ด้วยหรอวะ แต่ชั่งเถอะเลโอที่หายหัวไปทังวันจะมาที่นี้ได้ไง เป็นไปไม่ได้....