ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    #ประธานโหด ll kpop x you

    ลำดับตอนที่ #2 : #ประธานโหด : 01

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 578
      5
      22 ต.ค. 60

    ประธานโหด 01

    เราถนัดเรื่องนมด้วยนะ

     

                06.00.

     

                ฉันเดินเข้ามาในโรงเรียน ในขณะที่ตอนนี้โรงเรียนยังไม่มีใครเลยที่เดินอยู่ นอกจากฉัน และคุณลุงคุณป้า ที่ทำงานที่นี่ วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์เดย์ สำหรับทุกคนทั้งโลก หลังจากที่ฉันขึ้นไปเก็บกระเป๋านักเรียนในห้องเรียนแล้ว ก็ไม่ลืมที่จะเข้ามาเช็คในห้องสภาว่ามีอะไรที่ค้างคาอีกบ้าง หรืออะไรที่ยังไม่ได้ทำ หลังจากที่สำรวจครบแล้วว่าไม่มีอะไรแปลกตา ก็เดินออกมา ก่อนที่จะเดินไปยังโรงอาหารและครัวของโรงเรียน

     

                “อ้าว ซูจองลูก มาเช้าประจำเลยนะ”

     

                คุณป้าจากร้านอาหารในโรงเรียนร้านหนึ่งเอ่ยทักทายฉันคนแรก ก่อนที่จะตามด้วยคุณลุงคุณป้าคนอื่นที่อยู่ร้านข้างๆของแก มาทักทายฉัน ฉันก้มหัวยิ้มทักทายให้พวกเขาอย่างยิ้มแย้ม ก่อนที่จะเดินไปสำรวจร้านอาหารต่างๆตั้งแต่ร้านแรก จนถึงร้านที่กำลังทำอาหาร หรือขนมอยู่ค่ะ

     

                เนื่องจากเรื่องอาหารเป็นเรื่องที่ควรซีเรียสมากๆเกี่ยวกับความสะอาด ความปลอดภัยของอาหารที่จะขายนั้น สภาที่มีหน้าที่รับผิดชอบในเรื่องนี้ก็ต้องเข้มงวดค่ะ อย่างฉันก็จะมาตรวจก่อนทุกเช้า ถ้าเกิดเจออะไรแปลกปลอมหน่อยก็อาจจะต้องเรียกมาคุยกันบ้าง ระขอให้ระวังในครั้งต่อไป หรือหากไม่สะอาดตามมารฐานเราก็ต้องมีการดุเตือนตามสภาพกันบ้างมันคือสิ่งที่ควรกันไว้ค่ะ แล้วหลังเที่ยงก็จะให้สมาที่ถูกรับผิดชอบเรื่องนี้มาตรวจดูอีกครั้ง

     

                เพราะควาเข้มงวดของฉัน ทำให้นักเรียนในโรงเรียนไม่พอใจฉันอยู่เหมือนกันนะ หาว่าเยอะบ้างละ วางฟอร์มนู่นนี่ เรื่องมาก บ้าอำนาจ แต่หน้าที่ก็คือหน้าที่นะ ในเมื่อฉันคิดว่าสิ่งที่ฉันทำไปมันไม่ได้ผิด หรือทำให้ใครเดือดร้อน(ยกเว้นเรื่องที่มันเดือดกันเอง แบบไม่เป็นเรื่อง) ฉันก็ต้องปล่อยความคิดพวกนางไปค่ะ

     

                “ออนนี่ อันยองงง”ฉันเข้ามาทักทายพี่สาวที่รู้จัก ก่อนที่จะเข้าไปหาเธอในร้าน ร้านของเธอเป็นร้านประจำของฉันเลยคะ พี่เขาทำเบเกอร์รี่ ขนมปังอะไรอร่อยมาก เวลาว่างๆก็จะแอบมานั่งคุยหรือช่วยขายให้พี่เขาบ่อยๆ


                “ซูจองอ่า ตื่นเร็วอีกแล้ว คุกกี้ไหม? อบจากเตาร้อนๆเลยเนี่ย”พี่ยูจินยกถาดคุกกี้ช็อคโกแลตชิพของโปรดของฉัน ที่เพิ่งร้อน ขึ้นมาให้


                “ไม่พลาดเลย ฮ่าๆ”ฉันหยิบมันขึ้นมาอย่างไม่ระวังและรีบเร่ง ทำให้ความร้อนที่อมอยู่ในคุกกี้ แพร่ส่งมายังผ่านมือของฉัน จนร้องจ๊าก “หย๊า! ร้อนนนง่า ;__;


                “ฮ่าๆ ระวังหน่อยซิ จุนเฮวอุส่าห์ทำนะเนี่ย”

     

                หา..กูว จุนเฮวอะหรอ?

     

                “จุนเฮว! กูว จุนเฮวอะหรอ กูว จุนเฮว ที่ทำตัวกร่างอะนะออนนี่!!”ฉันร้องตาโตออกมาอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง ว่าคุกกี้แบบนี้ ที่หน้าตาดีอย่างนี้อะหรอ คนอย่างเขานะหรอจะเป็นคนทำ

     

                “ทำไมหรอ คนอย่างไอ้กูว จุนเฮว จะทำขนมแล้วมันแปลกตรงไหนหรอครับคุณประธาน”หลังจากที่กำลังจะอ้าปากพูดวิจารณ์เกี่ยวกับคุกกี้ที่เขาทำ เขาเดินออกมาจากห้องน้ำในร้านพี่ยูจิน ก่อนที่จะส่งรอยยิ้มกวนตีนมาให้ฉัน


                “เปล๊า แค่จะชมว่าดีนะ ที่รู้จักใช้มือทำขนมเป็น นึกว่าจะดีแต่ใช้หมัด”ฉันทำพูดชมๆไป ก่อนที่จะเอาคุกกี้ที่เพิ่งหายจากความร้อนขึ้นมากิน อื้ม..ก็ใช้ได้นะ มีเค็มมานิดหน่อยแบบโอเคเลย ไม่รู้ใส่เกลือหรือขี้เล็บไป แต่ช่างมัน..คือมันอร่อยไงเลยหยุดปากไม่ได้แล้วตอนนี้


                “ใครบอกว่าถนัดใช้มือทำขนมอย่างเดียว”เขาแสยะยิ้มให้ฉัน ก่อนที่จะเดินมาใกล้ๆแล้วหยุดที่ตรงหน้าฉัน เพราะเขาสูงกว่า เขาต้องก้มหน้าลงมาคุย แต่ที่ก้มมานี่ คือนายจะมองหน้าหรือมองอะไร “ถนัดเรื่องนมด้วย”

     

                ณ วินาทีนั้นฉันพยักเขาออกไปห่างจากตัวฉัน ก่อนที่จะชี้นิ้วตราหน้าว่า ”โรคจิต”

     

                “เอ้าๆ อย่าทะเลาะกันสิ วันนี้วันวาเลนไทน์แท้ๆนะ ดีๆกันไว้ เผื่อต่อไปอาจจะคบกันไม่รู้ตัวนะ”พี่จินอาพูดติดตลกก่อนที่จะบอกพวกเราว่าขอตัวไปเอากล่องกับบล็อคทำช็อคโกแล็ตก่อน จึงบอกขอช่วยให้เราเฝ้าร้านให้เธอแปปนึง

                “โถ พี่ยูจิน สเปคก็ไม่ใช่ นิสัยก็ไม่อีก แบบนี้อยู่ไปไม่รอดหรอก”

     

                พี่ยูจินขำหลังจากที่ได้ฟังคำตื่นตัวจากฉัน หลังจากนั้นเธอก็บอกว่าจะรีบมาให้ไวภายในที่สุด ซึ่งตอนนี้ มีแค่ฉันกับจุนเฮวที่อยู่ในร้าน ฉันนั่งบนเก้าอี้ฝั่งเค้าท์เตอร์ประจำ ส่วนจุนเฮวก็นั่งเล่นโทรศัพท์ตัวเองไป ข้างๆฉันที่มีเก้าอี้อยู่

     

                ฉันเช็คเวลาในนาฬิกาข้อมือของตัวเองก่อน ซึ่งอีกประมาณหนึ่งชั่วโมงก็จะถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว ฉันอยู่ได้ที่นี่อีกประมาณ 30 นาที ก่อนที่จะต้องไปที่ห้องสภาและตรวจเช็คสถานที่ และนักเรียนที่โดดเรียน ก่อนที่จะเข้าเรียนวิชาแรก

     

                “อ้อ วันนี้นายมาโรงเรียนเร็วดีจังนะ นัดกับโรงเรียนไหนไว้หรอ หรือโรงเรียนเดียวกัน”ฉันหันไปถาเขาอย่างแปลกใจ ว่าทำไมวันนี้เขาถึงมาโรงเรียนเช้านัก หรือว่าจะมีเรื่องอะไรกันอีกเช้ามือ แต่มันก็คงไม่ เพราะบนหน้าของเขาก็ไม่ได้มีบาดแผลอะไร นอกจากแผลเก่าครั้งก่อนที่ไปตีกับพวกโรงเรียนเด็กเซ้นต์ ชาร์ลี ชื่อโรงเรียนนี่เอาซะนักบุญ แต่นิสัยดันนักรบฉิบหายอะ

     

                เขาไม่ตอบฉัน ได้แต่เปรยตามองฉัน ก่อนที่จะหันไปสนใจกับเกมในโทรศัพท์ตัวเองต่อ ไฟท์เตอร์ยันในเกมและคนเล่นจริงเลยนะเนี่ย แต่สำหรับลิสต์บัญชีหนังหมาดีเด่นนี่ นอกจากคนที่ถูกหักคะแนนจิตพิสัยบ่อยๆจะเป็นจุนเฮวแล้ว ก็ยังมือจงอินอีก หมอนี่มันชอบหาเรื่องแหกกฎ เกือบทุกข้อของโรงเรียนที่ห้าจริงๆนะ โรคจิตอะไรเนี่ยถึงอยากจะทำแต่เรื่องแบบนี้ แต่แผนชั่วๆของเขาบางทีที่จะแหกมันก็ต้องถูกหยุดด้วยน้ำมือของฉันเองนี่แหละ ช่วงนี้เลยทำอะไรไม่สำเร็จ การงานงานทำอะไรก็ไม่ขึ้น(นั่นมันดูดวง)

     

                ต่อมาก็มินกยู เขาจะถูกหักบ่อยในเรื่องชู้สาว แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ก็โดนหักบ่อยอยู่ได้ คิดว่ามีเสน่ห์มากละมั้ง ม่อได้ตั้งแต่หมาตัวเมียสู่นักเรียนเพศหญิง แต่มันก็แรงเท่าคนนี้หรอกคะ เขาคือ ฮันบิน บุคคลที่พยายามโดดเรียนทุกครั้งที่ขี้เกียจ เบื่อหน้าอาจารย์(สาเหตุเขาบอกมาเองนะ) บางทีก็ปีนต้นไม้ข้ามรั้วไปห้างเองเลยด้วยซ้ำ

     

                ฉันบรรยายจนจะ Avengers 3 จะออกโรงอยู่แล้ว จิ้มไปจิ้มไปก็ไม่ตอบสักที คือมันเกลียดเข้าใจไหมเวลาถามไป ไม่ตอบ แล้วเสือ.กเงียบใส่งี้ ฆ่าด้วยฝาคุกกี้อาเซนอลได้ไหม หมั่นไส้หน้ากวนตีนั่นจริงๆ

     

                “โว้ย เธอนี่มันจริงๆเลย กำลังจะชนะไอ้ไข่นุ้ย ที่ไทยได้แล้วอะ! เห็นไหมแพ้เลยเนี่ย!”เขาทำหน้าบี้ใส่ฉัน ก่อนที่จะเก็บโทรศัพท์ตัวเองเข้ากระเป๋าตัวเอง”วันนี้ตื่นเร็ว เพราะอยากมาเจอหญิง โอเคไหม! แล้วนี่มาจิ้มๆอยู่ได้ คนนะไม่ใช่ขี้ เอ๊ะ หรือที่ทำแบบนี้..”เอ๊ะ เดี๋ยวๆเมื่อกี้เพิ่งโห แล้วนี้ทำมาทำตัวลำไยอะไรอีก ยื่นหน้ามาอยู่ได้ คนเหมือนกันนะไม่ใช่ขี้”เรียกร้องความสนใจอ่อ :D”อินี่ อินี่มันทำหน้ายิ้มบานๆส่งมาให้จ้า T__T


                “ฉันอยากทดลองเป็นมิตร คุยดีๆกับนายแค่นั้นเอง อ้อ แต่ถ้าเกิดเรื่องหญิงละก็นะ หวังว่าคงไม่ลืมกฎโรงเรียนในเรื่องเชิงชู้สาว แอบมีเพศสัมพันธ์นี่พักการเรียน หัก 50 คะแนน กับ บำเพ็ญประโยชน์ 20 ชั่วโมงนะ ถ้าไม่อยากให้คะแนนเหลือ 0 ขอให้คิดใหม่ด้วยนะ”


                “โหยย คุณประธานจองครับ กูว จุนเฮวมีดีไม่กี่อย่างเอง 1ใหน้าตาดี 2.เก่งเรื่องต่อย เรื่องยิ้มๆไม่ใช่ของที่จุนเฮวสนใจ”

                “ก็ยอมรับนะว่าเก่งเรื่องต่อยดี แต่ลบคำว่าเก่งออกเถอะ มันขัดกับภาพลักษณ์นายตอนนี้มาก ส่วนหน้าตาดีนี่ส่วนไหนที่รูขุมขนนายมีหรอ ไอ้ขี้เก๊ก”


                “เธอไม่รู้สาเหตุจริงๆสักหน่อย”


                “ห๊ะ! อะไรนะ ฉันไม่ค่อยได้ยินเลย”


                “อ๋อ เปล่าหนิ่”


                “หรอ.. งั้นอีก 5 นาที ถึงเวลาแล้วอะ.. งั้นฝากดูร้านคนเดียวด้วยนะ ฝากขอโทษพี่ยูจินด้วย”ฉันไม่รอเขาพูอะไรทั้งสิ้นนอกจากบอกเขาเสร็จ ก็วิ่งแจ้นไปที่ห้องสภาทันที

     

     

     

                ฉันเปิดประตูเข้าไปในห้องสภา ก่องที่จะพบว่าตอนนี้ทุกคนมากันครบแล้ว บนยูนิฟอร์มบางคนเช่นบ๊อบบี้ ซึงชอล มิโนเต็มไปด้วยสติ๊กเกอร์รูปหัวใจแน่ใครๆก็เดาได้ว่ามาจากใคร “ว้าว นอกจากวันนี้จะมาเร็วแล้วยังมีหัวใจรอบตัวด้วยนะเนี่ย”ฉันทักทายคนใสสภา ก่อนที่จะเข้ามานั่งประจำที่ เตรียมประชุม เพิ่มเติมหน่อยว่า คนในสภาพทุกตนนอกจากจะได้สติ๊กเกอร์เยอะแยะแล้ว ของขวัญ ดอกไม้ ตุ๊กตายังมาเต็มโต๊ะอีก ส่วนคนที่ดูเด่นที่สุดว่าได้เยอะนี่ไม่ใช่ใครเลย ซึลเพื่อนเพื่อนรักสุดสนิทของฉันเองแหละ><

     

                “แล้วคุณประธานซูจองไม่มีใครให้หรอครับ J”บ๊อบบี้


                “แหงล่ะ ใครมันจะกล้าให้ฉันกัน ดูหน้าดิ นิ่งอย่างกับ .jpg เดินได้”ฉันตอบเขาไปขำๆ ก่อนที่จะเริ่มตรวจดูงานของวันนี้


                “งั้นคงเป็น .jpg ที่ซื่อบื้อสุดๆ สติ๊กเกอร์หัวใจใหญ่เท่าฝีที่ก้นของฉันได้อะ ติดอยู่บนนมเธอ”มิโนพูดขำๆก่อนที่จะชี้มาที่หน้าอกฉัน ฉันรีบย้อนมองก่อนที่จะรู้ว่ามันคือเรื่องจริงที่เขาพูดมา บนหัวใจสีแดงเขียนไว้ด้วยลายมือเขี่ยตีนไก่(ไม่ได้พิมพ์ผิดค่ะ ตั้งใจพิมพ์จริง)ไว้ว่า “Mrs.Annoying”ก็เดาออกว่าใคร แต่ช่างมันถอะเนอะ- -;


    “พวกท็อปหักจิตพิสัยคงมาแกล้งฉันอะ อย่าไปสนใจเลยน่า”


    “ไม่ให้สนใจได้ไง ตอนเข้าจะเข้าห้องเรียนคาบแรกอะเธอจะสนใจเลยแหละ”ซึงชอล


    “นายคงจะไม่ได้หมายความว่ามีคนเอาของมาให้ฉันหรอกใช่ไหน เพราะในรอบ 2 ปีที่ผ่านมา ฉันไม่เคยแตะอะไรพวกนี้เลยสักนิด”


    “ไม่รู้จะทำให้อะไรเชื่อนะซูจอง แต่นี่แบบเบอเร่อก็แล้วกัน”วอนโฮ


    “โอเคๆไว้ค่อยไปดูละกัน ตามใบตรวจกับสถิติที่ให้ชางกยุนไปตรวจมาแล้ว วันนี้ที่ต้องตรวจก็คือ มิโน นายเช็คระเบียบรถของนักเรียนที่นี่ด้วย ใครจอดรถไม่เรียบร้อยให้ตักเตือนไปเพราะช่วงนี่มีคนเข้าออกโรงเรียนบ่อย หากไม่เป็นระเบียบอาจเกิดปัญหาตามาได้ มีปัญหาอะไรเรียกฉันนะ”


    “โอ้ส!”มิโน


    “ซึงชอล ตรวจความสะอาดตามร้านอาหารในโรงเรียน รวมถึงช้อน ส้อมด้วยนะว่าสะอาดหรือเปล่า น้ำสะอาดไหม เจออะไรแปลก หรือมีอะไรเรียกฉันได้”


    “รับทราบครับผม!”ซึงชอล


    “วอนโฮ บอกให้ฝ่ายประชาสัมพันธ์แจ้งด้วยว่าสำหรับวันวาเลนไทน์ครั้งนี้ กรุณาอย่างทิ้งขยะเรี่ยราด ขอให้รักษาความสะอาดด้วย”


    “เข้าใจแล้ว~”วอนโฮ


    “ส่วนคนอื่นมีอะไรเดี๋ยวก็ติดต่อฉันได้ เช่นสมมติซูจองไม่ว่างก็เรียกฉันไปได้นะ มีอะไรเพิ่มเติมจะบอกผ่านไป”ซึลกิพูดต่อจากฉัน ก่อนที่จะมอบหน้าที่ที่เหลืออยู่บอกสภาคนอื่นให้รับทราบเป็นช่วงต่อ เพื่อนสภาที่อยู่ห้องเดียวกับฉันก็มีมิโน บ๊อบบี้ ส่วน ซึลกิ วอนโฮ ซึงชอล ก็อยู่ห้องถัดไป และสภาคนอื่นๆก็อยู่แยกกันไปตามห้อง

     

                หลังจากที่ประชุมกันเสร็จเรียบร้อย ทุกคนก็ต่างกันแยกย้ายกลับเข้าห้องตัวเองโดยที่ไม่ลืมของที่ตัวเองได้มาด้วย

     

    “ไว้เจอกันนะซูจองอ่าT__T


    “หย๊า ซึลกิของเราขี้แยหรอเนี่ย ไม่เอาๆ ไว้เจอกันนะตอนเที่ยง อยู่กันซึงชอลไม่ต้องห่วงนะ หมอนั่นทายาแก้คันแล้วฮ่าๆ”


    “ได้ยินนะเว้ยยย”

     

    ฉันขำ กก่อนที่จะบอกลาแล้วเดินกลับไปยังห้องเรียนตัวเองที่กำลังจะเริ่มภายใน 15 นาทีนี้ ฉันเดินไปพร้อมกับบ๊อบบี้แล้วก็มิโน ทันทีที่เปิดเข้าไปในห้องมันก็ทำให้ฉันนึกถึงคำที่วอนโฮพูดออกมาจนได้ เบอเร่อใช่..เบอเร่อจริงๆ มันอาจจะมีไม่กี่ชิ้น แต่มันก็ใหญ่จริงๆนะ ใหญ่สำหรับฉันเลยละ

     

    “อย่าตะลึงสิครับคุณประธานจอง ฉันกับบ๊อบบี้รับแบกของกลับไปส่งถึงบ้านนะเว้ย ฮ่าๆ”มิโนลูบหัวฉันเล่นก่อนที่ทิ้งให้ฉันอึ้งแดกไปกับสิ่งตรงหน้าที่โต๊ะตัวเอง ส่วนมิโนกับบ๊อบบี้ก็แยกย้ายกันไปนั่งกับเพื่อนๆของเขา โดนตอนนี้ ก็มีฉันคนเดียวที่ยังคงตะลึงไม่หยุดนิ่ง

     

    มันมีของบนโต๊ะประมาณหกยิ้นใหญ่ๆ มีทั้งช็อคโกแล็ตกล่องใหญ่ ตุ๊กตาหมีใส่ยูนิฟอร์มนักเรียนตัวใหญ่ประมาณเกือบตัวเท่าฉันได้ ในเสื้อเขียนว่า”ประธานจอมโหด” มีอะไรอีกเยอะแยะก็ไม่รู้มันอยู่ในกล่องของขวัญ ฉันค่อยๆยกของขวัญที่คาดว่าเป็นของตัวเองรึเปล่านะ? เอามันลงมา ก่อนที่จะจัดระเบียบมันไว้ข้างๆ เพราะมัธยมที่นี่นั่งแบบคู่กัน แต่มีฉันคนเดียวที่เดี่ยวอยู่หลังห้องมันก็เลยเป็นแบนี้แหละ สักพักก็มีเสียงเรียกชื่อฉันมาจากข้างหน้าห้องเรียน

     

    เป็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังวิ่งมาทางฉัน โดยที่ถือกล่องอะไรแบนๆมาด้วย เขาคือเซฮุน คนที่ฉันไม่ชอบหน้าที่สุดจริงๆ เล่นอะไรเคยคิดว่าคนเรากำลังรู้สึกอะไรอยู่ อยู่อารมณ์ไหน ครั้งนี้ฉันขอบอกเลยว่า ในกล่องนั้นเป็นตุ๊กแกปลอม

     

    “ซูจองง วันนี้วันวาเลนไทน์ เราอยากให้อะไรหน่อยอะ”

     

    เขาทำเป็นแสร้งยิ้มก่อนที่จะทำทีส่งกล่องของขวัญกล่องนั้นมาให้ คือมันก็หน้าตาดีอยู่หรอก แต่ข้างในคงน่าเกลียดอะ ฉันรับมันมาเปิดอย่างชินชา ก่อนที่จะพบว่านั่นคือตุ๊กแกปลอมจริงๆอย่างที่คิดไว้ด้วย

     

    “ฮ่าๆๆๆ”เขาหัวเราะมันออกมาอย่างซะใจ โดยเน้นความดังระดับสูงสุดจนทำให้เพื่อนในห้องหันมามอง ฉันได้แต่เปรยตามันมองไปที่เขาก่อนที่จะเขวี้ยงไอ้กล่องบ้านั่นใส่หน้าเขาเต็มๆ มันกี่ครั้งแล้วที่ทำแบบนี้ เขาแกล้งฉันกี่ทีฉันก็ไม่เคยเอะปากว่าสักคำ และตอนนี้เขาก็กำลังทำให้ฉันปรอทแตกหมดขีดควาจำกัดอย่างสุดจะทน

     

    “ว่างมากหรอ ไปตายสิ”

     

    จากหน้าที่กำลังมีควาสุขด้วยความสะใจของเขา มันหุบลงมันทีที่เขาเห็นการตอบสนองของฉัน ในรอบหนึ่งปีที่ใครๆก็ไม่เคยเห็นมาก่อนฉันหยิบกล่องกับตุ๊กแกนั่นมา ก่อนที่จะหยิบมันยัดใส่มือเขา

     

    “ถ้าความรู้สึกมันล้อเล่นได้ง่ายขนาดนั้น นายลองมาเป็นฉันดูไหม”

     

    ทุกคนที่กำลังมองมาที่เราหันกลับไปยังอย่างที่เป็นทันทีที่ฉันเปรยตาไป มีบ๊อบบี้กับมิโนที่กำลังเดินมาหาว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันตอบไป แต่ว่าไม่เป็นไร หลังจากนั้นก็เดินออกมาจากห้องเรียน โดยที่ไม่สนแล้วว่าต่อไปจะเรียนกัน ฉันเดินลงมาบริเวณที่ต้นไม้ใหญ่ของโรงเรียนที่เคยมาผ่อนคลายบ่อยๆ

     

    ฉันกะจะปีนมันขึ้นไปสักหน่อย แต่ทันทีที่มองขึ้นไปก็พบว่ามีคนอยู่บนต้นไม้อยู่แล้ว นั่นไม่ใช้ใครหรอก ท็อปหนึ่งในสามที่ติดอันดับโดนลบคะแนะจิตพิสัยเยอะที่สุดที่มีนามว่า”ฮันบิน”มาประจำที่อยู่แล้ว ฉันทำแกล้งพูดตะโกนไปดังๆกะจะให้เขาได้ยิน “การโดดเรียนในแต่ละคาบนั้น คะแนะที่จะถูกลบ จะถูกลบไปทีละสองคะแนนต่อครั้งที่โดด”

     

    “งั้นประธานที่โดดด้วยก็คงโดนแบบนั้นสินะครับ J”ฮันบินพูด ก่อนที่จะส่งยิ้มให้ฉันว่าเขาเองก็กำลังแย้งฉันอยู่เหมือนกัน เขากระโดยลงมาจากต้นไม้อย่างเซียนก่อนที่จะถามต่อ “ว่าจะกล่าวมาบทไป~ ตั้งแต่อยู่เชนมาคิดจะได้เห็นภาพประธานโรงเรียนโดดเรียนเลยนะเนี่ย เกิดอะไรหรอครับ มีคนให้ของจนหวั่นไหวหรอ”

     

    “ฉันคงไม่ใส่ใจอะไรแบบนั้นหรอก เดี๋ยวก็จะไปแล้ว แค่มาระบายอารมณ์”ฉันตอบก่อนที่จะเริ่มหันหลังกลับไป แต่เขาเองที่กำลังยืนคุยอยู่กับฉันร้องขอให้ฉันหยุดก่อน

     

    “อุส่าห์ลงมาคุยด้วยแล้วจะไม่เล่นด้วยกันหน่อยหรอ อุส่าห์สั่งทำตุ๊กตาหมีให้แหน่ะ” โอ๊ย ไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างเขาจะเป็นคนซื้ออะไรแบบนี้ให้ฉัน วินเทจจริงๆ

    “ก็ไม่ได้กระหายตุ๊กตานะ ส่วนนายอะก็ไปเข้าเรียนซะ กริ่งเพิ่งดังเอง ไปเถอะ ลองไม่ให้ฝ่ายปกครองหักสักวันเถอะ”

    “เดี๋ยวเข้าเรียนเลย ถ้าตอบคำถามมาว่าชอบหรือไม่ชอบ”

    “อืมมันก็น่ารักดีอะนะ ก็ชอบอะ เปลี่ยนจากจอมโหดเป็นซูจองจะไม่ดีกว่าหรือไง”

    “เห้ย ประธานชอบเราจริงดิT///T โอเคค ไปเรียนกันน”

     

    เดี๋ยวๆอิบ้า ก็แกถามว่าชอบหมีไหม เราก็ว่ามันน่ารักดีก็เลยตอบไปว่าชอบไง แล้วมันมาเกี่ยวอะไรกับชอบแกเนี่ย

     

    “ได้ข่าวว่าถามว่าชอบหมีรึเปล่าไม่ใช่หรอ ฉันไปบอกว่าชอบนายเมื่อไหร่กัน แต่ไม่รู้ละ มันเสียเวลาฉันมาก นางก็ไปเรียนได้แล้วมันจะได้ไม่เป็นภาระของฝ่ายปกครอง ฉันไปละ”ฉันไม่รอต่อปากต่อคำกับเขาอีกอะไรทั้งนั้น ได้แต่ตอบไปแล้วก็รีบวิ่งกลับห้องตัวเองทันที นอกจากตัวเองจะเข้าห้องสายแล้ว ยังไปทำร้ายใบหน้าเพื่อนรวมห้องอีก

     

    แต่อันหลังมันก็สมควรแล้ว เพราะตอนนี้ฉันไม่ชอบเขาชะมัดเลย นิสัยแย่จริงๆ แต่เดี๋ยวนะ เท่าที่จำได้ วันนี้มีนักเรียนใหม่ที่เพิ่งย้ายมากลางเทอม มาอยู่ห้องเราด้วยนี่ โอโมะ ทำไมมันแย่อย่างนี้ ;___;

     

    อ้ากก คือมั่วหน่อยๆ พิมพ์ผิดไม่หน่อย คือปั่นตั้งแต่ดี 1 ยัน 6
    โมงมันคืออะไร ที่อเมซมากเลยคะพี่น้อง555 ไม่อยากให้หวังอะไร
    จากเรื่องนี้มากมายขอให้อ่านแล้วเม้นท์ก็พอเนอะ อยากให้ใครเป็นพระเอก
    อยากด่าพระเอก อยากด่าคนเขียน ติดแท็กเลยคะ! #ประธานโหด ทำแล้วทำดี
    ทำไป ก็ไม่ได้อะไรหรอก 55555555555 แต่ก็อยากชวนนะเห่ยย /แปะๆ
    ผิดพลาดตรงไหน ซอรี่คอดๆนะค้าบบบ 5555555 ใครเป็นคนเอาของมาให้ตัลบ้าง
    เอ้าามามเ้นท์กัน แตกหน่อกัน พูดกัน ออกความเห็นกัน แบ่งตัวอักษรกัน
    เพราะตอนนี้ก็รู้แค่อิต๋าคนเดียว 555555555 


    ? cactus
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×