ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    #ประธานโหด ll kpop x you

    ลำดับตอนที่ #3 : #ประธานโหด : 02

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 402
      3
      22 ต.ค. 60

    ประธานโหด 02

    “ฟังทางนี้นะนักเรียน”

     

    Sehun’s Part

     

                “ไอ้ฮุน มึงไปทำอะไรเขาอีกวะ”ชานยอลเรียกผม ในขณะกำลังเดินกลับมานั่งที่ตัวเองข้างๆมัน ผมมองตุ๊กตาตุ๊กแกในมือกับกล่องของขวัญที่ก่อนหน้านี้มันยังดูดีอย่าถอนใจ ก่อนที่จะเก็บมันใส่ใต้โต๊ะเรียนตัวเอง


                “กูแค่แกล้งเขาปกตินั่นแหละ”


                “แกล้งเขา แถมหัวเราะซะดังขนาดนั้น แถมบ้านมึงเรียกปกติจริงดิ”


                “เออ ก็รู้ว่าผิด แต่ปกติยัยนั่นมันเป็นแบบนี้รึเปล่า ตอบสนองมากไปจนไอ้ตีนตุ๊กแกเกือบจะข่วนหน้ากูแหกอะ”

     

                ป้าบ!

     

                ชานยอลตบเข้าที่หัวของผมเต็มๆ จนทำให้เขาอยากจะเอามันคืนบ้าง “ตบหาเตี่ยมึงหรอ!

               

    “ไอ้โง่ มึงผิดมาตลอดยังจะไปโทษเขา เขาไม่ถีบมึงไข่บวมก็ดีแค่ไหนแล้ว มึงโชคดีแค่ไหนแล้วรู้ไหม ที่เขายังเปรยตามึงอยู่อะ ถ้าคนอื่นอะ ป่านี้เขาคงจะรังเกียจมึงกันไปหมดแล้ว เหี้ย! แล้วรอบนี้ที่เขาตอบสนองอะ เพราะอะไรมึงยังไม่รู้ตัวอีกหรอ? คนเรามันมีขีดจำกัดในตัวเราเว้ย”ชานยอลตะคอกใส่หน้าผมอย่างจังด้วยใบหน้าซีเรียสของเขา และเสียงตะคอกของเขา เมื่อกี้ ก็ทำให้เพื่อนที่นั่งคุยกันอยู่ในห้องหันมาสนใจเราสองคนเห็นจุดเดียว

     

    “ไอ้ปาร์ค..

     

    “อะไร มึงจะเถียงกูใช่ไหม!

     

    “ไม่มึง คือแบบ..

     

    “เอ้า อย่ามาอ้ำอึ้งรีบๆแหลงเข้าเด้ กูเกลียดการอ้ำอึ้ง” นั่นไง มันหลุดภาษาบ้านเกิดของมันออกมาจนได้ -_- (ภาษาใต้ : แหลง = พูด)

     

                “เพื่อนมองว่ะสัส เงียบหน่อย พี่โยดามึงคงไม่ว่าหรอก -_-”

     

                หลังจากที่ผมบอกไอ้ชานยอลไป ทันทีที่มันรู้มันก็หันซ้ายหันขวามองคนรอบข้างทันที และจากที่อ้ำอึ้งอะไรของมัน ตอนนั้นมันก็หันควับฟุบไปกับโต๊ะตัวเอง จริงๆมันก็ไม่ได้อายหรอก แต่ไอ้คนที่มันแอบชอบอยู่มันก็หันมามองด้วย และนั่นก็ทำให้หูที่กางๆของมัน ก็ผ่างออก เริ่มเปลี่ยนสีเป็นเฉดชมพูฟรุ้งฟริ้งของมัน

     

                กูเพลียจิตแทนมึงจริงๆ

     

                และหลังจากที่ชานยอลมันฟุปไป เพื่อนๆในห้องที่มองมาก็ขำกันยกใหญ่ จนผมคิดว่าเอ็งจะขำอะไรนักหนา? แต่นั่นก็ทำให้ทุกคนเงียบลงทันทีที่มีเพื่อนของนึงในห้อง วิ่งแหกปากมาแต่ไกลจากนอกห้อง แล้วตะโกนว่า

     

                “ครูมาแล้ว ครูมาแล้วโว้ยยย” ทันทีที่พวกเราได้ยินเสียงมัน ทุกคนกลับเงียบอย่างผิดปกติ ใครที่แต่งหน้าอยู่ก็รีบเก็บเข้าโต๊ะทันที ถึงแม้จะทารองพื้นได้แค่ครึ่งหน้า ใครที่หนีบผมอยู่ก็รีบแบกสังขารตัวเองมานั่งที่ตัวเอง ถึงแม้ว่าหัวตัวเองจะพองเป็นหัวสิงโต ต่างคนต่างรีบกันตัวเองให้ดีที่สุด หยิบหนังสือขึ้นมาพร้อม และทันทีที่ไอ้คนที่แหกปากนั่นมันเข้ามาในห้อง มันก็ทำทียิ้มหน้าบาน แล้วพูดว่า “กูล้อเล่น : D

     

                “พ่อมึงหรอ สาส!!!

     

                ทุกคนพร้อมใจกันด่ามันโดยไม่ได้นัดหมาย รวมถึงผมและไอ้ชานยอลด้วย เพื่อนเล่นมึงรึไงวะ เดี๋ยวมาจริงแม่งได้ฉิบหายกันทั้งห้องแหละมึงเอ้ย

     

                และนั่นก็ยังไม่ทันขาดคำ อาจารย์ทีไอ้แบคฮยอนแหกปากนักแปกปากหนาว่ามาแล้ว ก็เดินมาหยุดที่หลังมันพอดี เพื่อนที่กำลังด่ามันอยู่ ทันทีที่เห็นอาจารย์ยืนอยู่ข้างหลังก็เงียบลงอย่างผิดปกติ ทำให้คนที่กำลังถูกมรสุมคำหยาบใส่หน้ามันก็ทำให้เอะใจทันที มันส่งสายตากับเพื่อนที่อยู่ข้างหน้ามันประมาณว่า ใช่ปะมึง ของจริงปะมึงเพื่อนที่เข้าใจมันก็ใจดีหน่อย พยักหน้ารัวจนทำให้หน้าไอ้แบคนี่ ถึงกับเปลี่ยนสีทันที

     

                “บยอน แบคฮยอน”อาจารย์เรียกชื่อมัน


                “คะ..ครับ ;___;


                “กลับที่ตัวเองครับ”


                “ครับ O_O!

     

                ว๊อทททท!! ทำไมวันนี้อาจารย์ปฏิทิน แกไม่ดุวะ!! O_O

     

                ทุกคนในห้องตกใจยกใหญ่ว่าทำไมวันนี้อาจารย์แกแปลกๆ ปกติคือแกต้องดุๆ เข้าในห้องนี่คือต้องทุบโต๊ะเรียกความสนใจ แต่วันนี้อะไร!? ว๊อทททท! วันนี้คิตตี้เข้าสิงหรอ ที่แน่กว่านั้นคือไอ้แบคมันคงตกใจมาก เพราะเจอพลังใจดี แอคแทคเข้าไปก่อนคนแรก

     

                อยากสัมภาษณ์มันมากครับ

     

                อาจารย์เขาเดินเข้าที่หน้าห้องเรียน ซึ่งเหมือนวันนี้เขาจะจะพาใครมาด้วย ทันทีที่แกเรียกใครสักคนให้เข้ามา เพียงแค่สามก้าวที่คนๆนั้นก้าวเข้ามา การยัดเยียดความผัวของผู้หญิงในห้องของผมก็องค์ลงทันที ไม่มีใครกรี๊ดหรือส่งเสียงอะไรทั้งสิ้น มีแค่สายตาจอมกระหายที่มัวแต่จ้องตาหรือจ้องอะไรที่เป็นส่วนล่างเท่านั้น

     

                แน่นอนผู้ชายในห้องของเราก็ไม่มีใครกรีดร้องหรอก แต่เว้นแบคฮยอนไว้สักหน่อยก็ได้ เพราะบางทีมันจะตุ๊ดหรือจะชายดี ก็ยังไม่มีใครรู้ แม้แต่เจ้าตัวมันเองมันยังไม่รู้เลย ตอนกรอกแบบฟอร์มแล้วถามเพศคือมันต้องมีปัญหาตลอด อันไหนที่ไม่มีอื่นๆก็ติ๊กทั้งสองอัน อันไหนที่มีอื่นๆก็เขียนไปว่า เพศ : สับสนเพศเออ เพื่อนกูนี่สติดีๆกันให้หมดเลยนะ

     

                “ทุกคนเงียบด้วยค่ะ วันนี้อาจารย์จะแนะนำเพื่อนใหม่ให้รู้จักกันนะ นี่คือ จอน วอนอู เพิ่งย้ายมาจากอเมริกา มีเหตุผลที่ต้องเข้ามากลางเทอมนะ งั้นเดี๋ยวจะให้วอนอูเขาแนะนำตัวเองต่อแล้วกันนะ สำหรับวันนี้เนื่องจากเป็นวันวาเลนไทน์ อาจารย์ให้วันนี้เป็นคาบว่างวันนึงนะ”

     

                ทุกคนในห้องร้องเฮกันยกใหญ่ รวมถึงผมกับชานยอลด้วย สักพักอาจารณ์ปฏิทินก็เคาะโต๊ะสองสามที เพื่อให้พวกเราที่กำลังเฮฮากันอยู่ กลับมาสนใจแกและเด็กใหม่คนนั้น

     

                “ผม” หมอนั่นสยังไม่ทันเอ่ยอะไรออกมามากมาย ก็มีเสียงพูดของใครคนนึงขัดเขา ให้เขาหยุด และพวกเราทั้งหมดในห้องก็หันไปมองตามที่มาของเสียงที่มาจากหลังห้อง

     

    “ขออภัยค่ะอาจารย์ ที่หนูเข้าห้องเรียนสาย” นั่นคือซูจอง..เธอเข้ามาในห้องด้วยอาการที่ดูหอบจากการวิ่งมา ก่อนที่จะก้มหัวขอโทษแล้วกลับมานั่งที่เดิม ตั้งแต่ที่เธอเดินเข้ามาในห้อง ผมก็โฟกัสมองไปที่เธอ และมองว่าเธอกำลังจะทำอะไร เธอดูท่าทางแปลกๆ หันซ้ายหันขวาไปมา จนผมเองก็สงสัยว่ามีอะไรรึเปล่า และนั่นก็กระจ่างทันทีเมื่อเห็นคิม ฮันบิน ห้อง B มายืนเกาะประตูห้อง จ้องเธออย่างกับจะจับเธอแดกเข้าไปทั้งตัวอะไรประมาณนั้น

     

    ติ๊งต๊องปะมึง ไอ้คนรวย  

     

    และทันทีที่ผมภาวนาว่าให้ไอ้คุณชายตัวนี้ออกไปจากห้องเรา มันก็เหมือนกับว่าผมสามารถส่งกระแสจิตไปหาอาจารย์ปฏิทินได้ แกหันไปมองนอกห้องก่อนที่จะพบว่าเห็นฮันบินซุ่มๆมองๆ เกาะประตูมองซูจองอยู่ ทำให้แกตวาดแล้วไล่หมอนั่นจนหนีกลับห้องไป ทำให้ผมเห็นเธอแอบขำด้วยหลังจากที่เห็นอาจารย์เขาไล่ฮันบินไป

     

    หงุดหงิดเหี้ย

     

    END ; Sehun’s Part ;

     

     

    [Wonwoo’s Part]

     

    ในขณะที่ผมจะแนะนำตัวนั้น ผมก็ได้ยินเสียงหนึ่งเข้ามาขัดผมทำให้หยุดพูด ผมเห็นทุกคนในห้องมองไปที่หลังห้องและผมก็มองตามพวกเขาไป ทำให้ผมพบว่ามีคนมาสายอยู่คนหนึ่ง ผมสังเกตเธออย่างไม่ได้คิดอะไรเป็นพิเศษ แต่นั่นก็ทำให้ผมเผลอสบตากับเธอเข้า ผมรีบปั้นหน้านิ่งไว้ก่อนที่จะหันกลับมามองที่พื้นห้องเหมือนเดิม

     

    “ซูจองจ๊ะ นี่วอนอูเพื่อนใหม่ในห้องของเรานะ รู้แล้วใช่ไหมในสภา”

    “อ๋อ ใช่ค่ะ”เธอตอบอาจารย์ก่อนที่จะหันมาคุยกับผม”นายมีปัญหาอะไรบอกได้นะ ฉันเป็นประธานนักเรียนที่นี่”

                ผมไม่ตอบอะไรนอกจากพยักหน้าเข้าใจไปแบบเขินๆ อย่าถามว่าอุณหภูมิในร่างกายปกติดีไหม ดูหน้าก็น่าจะรู้นะว่าแดงหรือซีด .__.

     

                เธอยิ้มให้ผมก่อนที่จะก้มตัวลงนั่งที่ตัวเอง

     

                “เธอพูดต่อเลยก็ได้วอนอู”

                “คะ..ครับ.. ผมจอน วอนอูนะครับ ผมทำอะไรผิดหรืออะไรที่ไม่ควรทำก็เตือนกันได้นะครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

                “ยังไงก็ดูแลเพื่อนใหม่ของเราด้วยนะ งั้นวอนอู..เธอก็ไปนั่งกับซูจองก็ได้นะ เขาเป็นประธานนักเรียนที่นี่ มีปัญหาอะไรก็ถามเขาได้..ซูจองจ๊ะ เป็นบัดดี้ให้วอนอูหน่อยคงไม่มีปัญหาใช่ไหม”

     

                ทันทีที่อาจารย์บอกว่าให้ผมไปนั่งกับเธอ ผู้หญิงที่ชื่อซูจองนี่แหละ มันก็ทำให้ผมช็อคแปลกๆอย่างบอกสาเหตุไม่ได้ แต่ทันทีที่อาจารย์เอ่ยชื่อเธอ เธอก็สะดุ้งหันมามองที่หน้ากระดาน โดยเลิกสนใจกับกองแผ่นกระดาษอะไรของเธอก็ไม่รู้


              “อ๋อได้ค่ะ ถ้าเขายินดี หนูก็โอเคค่ะ”เธอตอบ ก่อนที่จะหันไปสนใจกับงานของเธอต่อ อาจารย์เลยบอกให้ผมไปนั่งกับเธอได้ แล้วแกก็เดินจากห้องไป เพราะคาบนี้ แกบอกว่าจะให้เป็นคาบอิสระแก่ทุกคน และทันทีที่อาจารย์เขาออกไปจากห้อง เพื่อนที่อยู่ในห้องส่วนใหญ่ก็แห่กันยกใหญ่ออกไปจากห้องทันที โดยที่มีของขวัญแบกออกไปด้วย แน่นอน เพราะวันนี้คือวันวาเลนไทน์ครับ

     

                ผมเดินดุ่มๆตรงมาที่หลังห้อง เป็นที่นั่งคู่ของผมที่ติดกับเธอ “ฉะ..ฉันย้ายได้หรือเปล่า” ผมบอกเธอในขณะที่เธอกำลังทำงานของเธออยู่ บนโต๊ะว่างที่กำลังจะเป็นที่นั่งของผมเต็มไปด้วยของขวัญชิ้นใหญ่ ที่ไม่ได้มีมากจนนับได้ว่ามีกี่ชิ้น แต่ก็เชื่อว่าบุคคลเหล่านั้นที่ให้เธอคงจะแอบชอบเธอจริงๆ เธอหันมาตอบผมด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่จะยกของๆเธอออกไปไว้หลังห้อง เพราะของบางอันชิ้นใหญ่ ผมเลยช่วยเธอย้ายด้วย

     

                เมื่อพวกเราช่วยกันย้ายของเสร็จ ผมก็วางเป้ลงข้างๆโต๊ะ แล้วนั่งลงข้างๆเธอ แบบเงียบๆ

     

                “ฉันจอง ซูจองนะ ขอโทษด้วยจริงๆนะ แต่อีกเดี๋ยวงานก็จะเสร็จแล้ว ฉันจะเป็นบัดดี้ที่แสนดีของนายเอง”

     ผมขำกับคำพูดของเธอ “อยากให้ฉันช่วยไหม เธอจะได้เสร็จไวขึ้น แล้วนี่ทำอะไรอะ ของสภาหรอ”ผมถามเธอ ก่อนที่จะใช้สายตาตรวจสอบข้อมูลบนกระดาษที่เป็นชุดๆของเธอ


                “อื้อ ใช่แล้ว ฉันทำแบบประเมินอะ ว่ามีอะไรที่ควรเปลี่ยนแปลง หรือแก้ไขอะไรบ้าง งั้นช่วยเรียงแผ่นแล้วเย็บเป็นมุมให้หน่อยนะ อีกห้าชุด ..ขอบใจนะวอนอูที่ช่วย”เอาจริงๆตอนแรกที่เห็นเธอคือผมกลัวเธอนะ เธอแลดูเยือกเย็นแปลกๆแบบที่สัมผัสได้ แต่พอคุยกับเธอแล้วมันก็คนละแบบกันอย่างที่คิดไว้เลย

     

    และแล้ว เราก็ทำเสร็จ เธอบอกว่าเธอจะเอาชุดแบบประเมินไปไว้ที่ห้องสภาก่อน แล้วเดี๋ยวจะพาเดินรอบโรงเรียน และไปทานข้าวเที่ยง ผมอาสาช่วยแบกชุดประเมินให้เธอส่วนหนึ่ง โดยอีกครึ่งหนึ่งเธอก็ถือเองด้วย ขณะที่ไปที่ห้องสภา เธอก็หยุดเดิน เพราะคำทักทายจากใครสักคนไม่รู้ที่เรียกชื่อเธอมาแต่ไกล

     

    “ซูจองง!! จำไปห้องสภาหรอ ให้ช่วยไหม?

     

    ประมาณว่ามีผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง ที่น่าจะรุ่นพี่กว่า เดินเข้ามาทักทายเธอ

     

    “ไม่เป็นไรหรอก อีกนิดเดียวก็จะถึงแล้ว วันนี้ซูจองมากับเพื่อน พี่กีฮยอนไปเถอะ”


    “อ้อเหรอ ดีแล้วๆ งั้นนี้วันวาเลนไทน์ทั้งทีน่าจะพักบ้างนะ”


    “โหยพี่ มันก็ไม่ได้สำคัญขนาดนั้นหรอก ยิ่งวันแบบนี้อะ ไอ้พวกชอบแหกกฎอะยิ่งหนักเลย ยิ่งต้องเข้ม”


    “นั่นสิเนอะ กีฮยอนคนนี้พูดไป ซูจองก็ไม่ฟัง อ้อ! วันนี้เลิกพร้อมกัน กลับบ้านด้วยกันนะ


    “อื้อ ไปแล้วเลิกงอนนะ”


    “ไม่เคยโกรธอยู่แล้วน่า งั้นสองโมงครึ่งค่อยเจอกันนะ”


    “อื้อ บาย”


    เธอบอกลาก่อน ก่อนที่จะนำหน้าเดินไปที่หน้าห้องสภาต่อ ซึ่งอยู่อีกไม่ไกล เอาจริงๆฉากเมื่อกี้นี้ มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนเป็นก้างขวางคอเขาอย่างอุบาทว์เลยอะ

     

    “มิโน บ๊อบบี้ ฝากบอกคนอื่นด้วยนะว่าวันนี้ฉันอาจจะไม่ได้เข้าไปประชุม มีอะไรก็บอกซึลกินะ หรือปัญหาทั่วไปอะไรก็ติดต่อได้ตลอด วันนี้ไปเป็นไกด์ให้เด็กใหม่ก่อน”เธอบอกเพื่อนในสภาก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องแล้วปิดประตูไป รู้สึกสองคนนั้นที่เธอพูดด้วยจะอยู่ห้องเดียวกับผมด้วยนะถ้าจำไม่ผิด

     

    ผมเดินตามเธอเรื่อยๆขณะที่เธอแนะนำแต่ละที่ของโรงเรียน จนเรามาหยุดที่ต้นไม้ต้นใหญ่ต้นหนึ่งที่ใหญ่ที่สุดในโรงเรียน เธอบอกว่าที่นะจะมีพวกโดดหรือพวกที่ประพฤทติกรรมไม่ดีมาบ่อยมาก แต่ที่นี่มันเป็นที่ ที่สบายที่สุดของโรงเรียนแล้ว

     

    “วอนอู รออยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวมา” ผมมองเธอหลังจากที่เธอเดินจากไป เธอเดินไปยังหลังต้นไม้ต้นใหญ่เพื่อทำอะไรสักอย่าง

     

    END [ Wonwoo’s Part ]

     

    ฉันเดินไปหลังต้นไม้ใหญ่ก่อนที่จะพบว่าเป็นสิ่งที่ฉันคิดจริงๆด้วย หนึ่งในท็อปสาม อันดับผู้ที่โดนหักคะแนนพฤติกรรมบ่อยที่สุด คิม จงอิน

     

    “เลี้ยงหมาสนุกไหมคะ คิม จงอิน”ฉันพูดกับเขาหลังจากที่ดึงหูฟังข้างหนึ่งออกใน ก่อนหน้านี้เขาอยู่ในสภาพที่ใจร่มสุดๆ มือก็กอดหมาตัวเองไป ตัวก็นอนพิงกับต้นไม้นอนฟังเพลงสบายใจเฉิบ


    “โอ้เชี่ย! เธออีกแล้วหรอ”ถึงตอนแรกเขาอาจจะตกใจ แต่ความหน้าด้านของเขา ก็ยังคงเต็มสตีมเหมือนเดิม


    “ใช่แล้วจะทำไม กฎบอกว่าห้ามเอาสุนัขหรือแมวเข้ามาในโรงเรียนยกเว้นวันหยุดใช่ไหม หรือแกจะจำไม่ได้?


    “รู้ดิ ลบห้าคะแนน..แต่แล้วไงอะ ขอละนะครับประธานซูจอง วันนี้หมาป่วย ถ้าให้อยู่บ้านแบบโดดเดี่ยวบ่าววีก็ไม่ได้ ถ้ามันกินอะไรแปลกไปคงแย่แน่ๆ เดี๋ยวเลิกเรียนว่าจะพามันไปหาหมอ”เอ้า ฉิบหาย ครั้งแรกที่ผมนี่มาตีหน้าเศร้าใส่ขนาดนี้อะไรมันจะทายใจยากขนาดนั้นเลยวะ


    “ซีเรียส?


    “ก็เออ ดิ ไม่เชื่อ งั้นไปสัตวแพทย์เลยปะละ”


    “ไป”


    “เหี้ย!


    “ก็ถามว่าไปไหม ก็ไปไง จะได้ดูว่านายไม่ได้แช่งหมาตัวเอง ฉันมีบัตรให้ออกได้ ถ้านายพูดจริงฉันจะยกให้ แต่ถ้านายโกหกละก็นะ ลบคะแนนคูณสี่จากเดิม บำเพ็ญประโยชน์สิบชั่วโมง”


    “รู้แล้วละน่า คนอย่างเธอจะละโทษให้สักครั้งมันคงไม่มีหรอกเนอะ”


    “รู้ ก็ดี หมดคาบเที่ยงไว้เจอกันที่นี่”

     

    ถ้านายโกหกเพื่อพยายามแหกกฎละก็ นายเจอดีแน่ คิม จงอิน!

     

    ฉันวิ่งกลับไปหาวอนอู ก่อนที่จะเดินนำ พาเขาไปยังโรงอาหารของโรงเรียน ที่นี่มันเป็นที่โปรดสำหรับนักเรียนหลายคนเพราะเข้ามา ก็นึกว่าห้างในโรงเรียน ภายในโรงอาหารมีเป็นกระจกแก้ว ร้านแต่ละร้านมีพื้นที่กันเป็นใหญ่ๆ พื้นที่ทานอาหารก็คล้ายๆกับภัตรคารอาหารหรู ก็ไม่มีอะไรมากผู้อำนวยการที่นี่ อินดี้ พอเล่นไพ่ชนะก็ใช้เงิน พอไม่ชนะอะไรก็ใช้เงินอยู่ดี แจกจ่ายกันอย่างไม่สิ้นเปลือง

     

    ทันที่ที่เข้ามาในเขตโรงอาหาร ตอนนี้ยังมีคนไม่มากเท่าไหร่ เพราะเป็นคาบอิสระของบางห้องเท่านั้น อย่างห้องของซึลกินี่ยังไม่ปล่อยเพราะอาจารย์สอน นี่คือสิ่งที่ดีสำหรับคาบอิสระจริงๆ

     

    ฉันพาวอนอูไปที่ร้านประจำของตัวเอง โดยที่ตอนนี้อาหารของฉันที่สั่งไปก็ได้แล้ว ส่วนของวอนอูที่สั่งไปก็กำลังรอคุณป้าเขาทำอยู่ ในขณะที่ฉันกำลังเอื้อมมือไปหยิบช้อนเพื่อนจะใส่เครื่องปรุง ทันทีที่จับไปก็มีมือหนึ่งเข้ามาจับที่มือของฉันทันที ฉันไล่มองไปตามมือเพื่อที่จะดูว่าคนที่ทำเป็นใคร และนั่นก็ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองจริงๆ ว่าคนๆนั้นก็คือคิม มินกยู

     

                ฉันเบื่อกับการที่เจอพวกที่ถูกหักคะแนนจิตพิสัยบ่อยเลยจริงๆ ทั้งชีวิตที่ดำรงตำแหน่งนี้มานี่ขอสักวันได้ไหมวะ ขอสักวันที่จะไม่เจอหน้าพวกนาง

     

                “หูย ใจตร๊งจรงกันเลยเนอะ งั้นแสดงว่าเราก็จับมือกันถูกคนแล้วอะดิ”หมอนี่หน้าตาดีนะยอมรับ แต่การโปรยเสน่ห์กับการใช้ถ้อยคำที่แสนโบราณของเขานี้ ฉันขอล่ะ รับไม่ได้จริงๆ


                “ไม่ให้จับ”


                “อ่าว ถ้าไม่ให้จับงั้นจับตรงไหน จับใจได้ไหม*^*


                “ไม่ให้จับห่าอะไรทั้งนั้นอะ ถอยไปเลย ฉันจะทานข้าว เสียเวลาทำมาหากินชะมัดเลยนายเนี่ย ใจตรง ตรงใจอะไร น้ำเน่าอะ ฝึกมุขใหม่ซะบ้างนะ ลำบากคนได้ยิน”ฉันบ่นไปตามที่คิดไว้ จากที่เขาทำหน้าที่จะพยายามเกี้ยวพาราสีฉัน มันก็กลายเป็นภาพที่เขาเอาลมเข้าไปในปา ก่อนที่จะทำหน้างอน


    “-3-” แล้วหันหลังเดินกลับไปที่ๆเขานั่งกับเพื่อนๆของเขาเอง แหนะๆมีการกระทีบพื้นเรียกร้องความสนใจ ถ้ากระเบื้องแตกฉันจะให้นายชดใช้ อิหมู!


    “เป็นประธานมันก็ดีเนอะ มีเพื่อนเยอะ ไปไหนมาไหนก็เจอแต่คนที่รู้จัก”


    “มันไม่ได้ดีแบบนั้นหรอกน่า มันแย่กว่าที่นายคิดด้วยซ้ำ”


    “ฮ่าๆ เธอรู้ไหม แม้เธอจะดุหรือโหดสักเท่าไหน คนที่ว่าเธอว่ายัยจอมโหดอะ ชอบเธอทั้งนั้น อย่างคนที่มาหยอดเธอนั่นแหละ หรือคนที่เธอเจอบ่อยๆ ประธานโหดแถมหน้าตาดี ฉันไม่รู้ว่าใครไม่ชอบบ้างนะ แต่ฉันชอบเพราะมันดูมีเสน่ห์”


    .__. เอาจริงๆก็เพิ่งมีคนบอกกับฉันแบบนี้นะ มันรู้สึกอยากมองล่างยังไงก็ไม่รู้ เหมือนเขาพูดออกมาตามที่หัวเขาคิด แต่ก็ดีอะ ฉันชอบคนแบบนี้ ขอบคุณที่อาจารย์ปฏิทิน รายเดือน ส่งเพื่อนใหม่มาให้จริงๆค่ะ หนูจะเป็นกำลังใจให้สำหรับคู่รักวัยแก่ ที่หัวใจยังว้าวุ่นอยากขึ้นบนเตียงกันนะคะ (เอ้า พิมพ์ผิดหรอ?)

     

    แก ฉันปั่นตอนตีสอง อัพหกโมง ถถถถว์

    อย่าสงสัยนะถ้ามีคำผิด ฉันปั่นแบบทุ่มสุดตัวมาก

    แฟนคลับนี่มาแอดกันขอบคุณมากๆนะคะ ขอบคุณที่เป็นกำลังใจ

    จะพยายามอัพอย่างตั้งใจที่สุดคะ อ่านแล้วช่วยคอมเม้นท์ให้ด้วยน้า

    ชื่นชคนเขียนว่าเป็นคนดีก็ได้คะ /อะไรของแก 55555555

    ฉันจะนอนแล้ว หวังว่าพวกแกจะใจดีคอมเม้นท์ให้ฉันนะ รักนะจุ๊บๆ

    เวิ่นเว้อ #ประธานโหด จะตามไปเคาะกระดองเลยย

    โพล157661 

     

    ? cactus
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×