คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : T H E C U P I D L O V E .. F I V E
[ F I V E ]
5
내 하루의 중심
เน ฮา รู เอ ุ ิม
ื้อึ่ .. ื้อึ่ .. ื้อึ่ ๆๆๆๆๆๆๆ
‘’ อยอลอ่า อยู่ไหมเ้ามาแล้วนะ ย๊า !
‘’ อูฮยอนะโนอยู่หน้าห้อออยอล พร้อมับริ่รัว ๆ เมื่อไม่มีสัาอบรับออีฝ่ายผายในห้อ
่อนหน้านี้็โทรถามแล้วนะว่าอยู่อนโไหมอยอล็บอว่าอยู่นี้
ทำไมไม่มาเปิประูสัที ห๊ะ หรือว่าอยอละเป็นอะไรไป ไม่นะ
‘’ อยอล อยอลไ้ยินันไหม อยอล ‘’ อูฮยอนเาะประูหน้าห้อรัว ๆ
ปั ๆ ปั ๆ ๆๆๆ
าเสียริ่ ลายเป็นเสียเาะประูแทน ไม่เาะมันแล้วถีบแม่เลยละัน ย๊า อูฮยอนำลัยเท้าึ้นเพื่อะถีบประูห้อออยอล ..
‘’ ย๊าอูฮยอนะทำอะไรประูห้อัน ‘’ อยอลวิ่มาหน้าประูพร้อมับผลัาอฮูยอนล
‘’ นายหายไปไหนมาอยอล รู้ไหมว่าันเป็นห่วไม่เห็นออมาเปิประูสัที นี่ถ้านายเิเป็นอะไรึ้นมาแล้วันะอยู่ยัไ ทำไมเป็นแบบนี้ะไปไหนมาไหนทำไมไม่โทรมาบอัน่อน รู้ไหมเนี่ยะลไปร้อไห้อยู่แล้วันเห็ .. อุ๊บ ‘’
อยอลเอามือปิปาอูฮยอนทันที ที่ไ้ยินำบ่นพรั่พลูออมาาปาอเพื่อนัวเล็ ไ้ทีนี่บ่นให่เลยนะไอหมา บ่นเป็นมยอูสอไปไ้ .. แล้วะไปนึถึไอแมวหน้ามึนทำไมเนี่ย พอเลยอยอลเลิิ ๆ
‘’ ันไปื้ออมาไปรับอูฮยอมา้วย ‘’ อยอลบอพร้อมับผลัอูฮยอนไป้าหลัเพราะะเสียบีย์าร์เ้าห้อ
‘’ อ้าว อูฮยอ ‘’ อูฮยอนวิ่ไประโออูทันทีเมื่อเห็นหน้าร่าาอพี่ายที่ไม่ไ้เอันมาสัพัแล้ว
‘’ โอ้ยอูฮยอน ฮยอหายใไม่ออ 555555 ‘’
‘’ อูฮยอไม่เห็นมาเล่นับอูฮยอนบ้าเลย อยู่แ่ับโฮวอนฮยอ อูฮยอนะอนแล้วนะ ‘’ ว่าบอูฮยอน็ออทำหน้าบู่ให้อีฝารู้ว่าำลัอนอยู่นะ
‘’ เอาหน่าพี่็มาเล่น้วยแล้วนี้ไ ปะันเ้าห้อัน ฮยอหิวแล้วเนี่ย ‘’
‘’ โอเรับบบบ ‘’ อูฮยอนพูับอูพร้อมับยิ้มแ้มบาน
Woollim Hotel .. ☺
ปึ ..
‘’ ฮยอ !!! ‘’
‘’ เห้ย !! อะไรใหม ‘’ ไอมยอูอยู่ีๆ็เปิประูพรวพลาเ้ามา ฮู้วว วัเอ้ยวัมา มันะรู้ไหมว่ามันเือบทำให้พี่ายอมันหัวใวายาย ฮู้ววว หายใเ้าลึๆ หายใออเบาๆ
‘’ แหม ฮยอทำเป็นใไปไ้ ‘’ ูมัน ยัไม่สำนึ ยัมีหน้าเินไปลาเ้าอี้สำรอมานั่วาหน้าผมอี
‘’ ิไเ้ามาเนี่ย ‘’
‘’ ผมเ้าห้อฮยอไม่ไ้หรอ ‘’ มยอูถามลับพร้อมับยเท้าวาพาบนโ๊ะ เียๆออห่าาหน้าอยูหน่อย ีมันยัให้เียริไม่เอาีนมาี้หน้า
‘’ ถ้าะวานานี้ไม่ยึ้นพาหัวันเลยละว่ะ ‘’ อยูเหวใส่น้อาย
‘’ อ้าว ผมทำไ้หรอฮยอ ‘’ มยอูหัวเราะับำพูอพี่าย
‘’ ล ล่ะเ้ามาบริษัทนี่ิยัไ ปินี่อบหนีหายไปไหน็ไม่รู้ ทำไมว่ะ่วนี้ิเ็ใหม่แล้วหรือไ ‘’ อยูออพิเ้าอี้พร้อมับส่สายาับผิน้อายัวี
‘’ ไม่รู้ว่ะฮยอ นนี้แปลๆ ‘’ มยอูเอาเท้าลาโ๊ะแล้วเปลี่ยนเป็นนั่ไว่ห้าแทน พร้อมับยิ้มรุ้มริ่ม ..
ูมัน ๆ ถามถึเ็ใหม่ ำเป็น้อยิ่มรุ้มริ่มแบบนั้นไหม ริๆเลยไอมยอู ถ้ามันเปลี่ยนาิเ็มาิาน่วยพี่มัน็ะีไม่น้อย
‘’ ยิ้มอะไรนัหนา ไหนเล่ามาิ่มันแปลยัไ ‘’
‘’ โหยฮยอให้ผมพูอะไรเนี่ย ผม็อายเป็นนะ ฮยอเนี่ยไม่ไหวเลย ‘’ มยอูพูบ็ทำัวบิเิน ลูบหน้า ลูบท้ายทอย มือไม้ไม่อยู่สุ
‘’ ปะปะ ออไปเินนอห้อปะ ะทำาน่อ ‘’ อยูโบมือไล่น้อายอย่าไม่ใยี ็ูมันที่มาหาผมถึนี่ ไม่ไ้ะมาเล่าวามถึีวิรัหรือไ มยอูมันเป็นแบบนี้แหละอบลีลา
‘’ โธ่ฮยอ ใร้ายับผมอยู่เรื่อยเลยนะ เรื่อมันเป็นอย่านี้ ‘’
‘’ ว่ามา ‘’ อยูผายมือให้อยูเป็นเิว่าเริ่มเล่าไ้
‘’ ฮยอ็รู้ใ่ไหมว่าผมหน่ะหล่อ .. หล่อมา ‘’ มยอูเริ่มเล่าพร้อมับ้มหน้าลแล้ว็เอามือปิหน้า เพื่อลั้นรอยยิ้มบนใบหน้า
‘’ ………………… ‘’ มัน้อาระสื่ออะไรับผมันแน่ อยู่ีๆ็มัวเอ
‘’ พอใรเห็นผม็ะมีแ่ เ้ามาหา มาามิ แ่นนี้ไม่ใ่ว่ะฮยอ เห้ยฮยอผมอายนะเนี่ย ‘’
‘’ ปะปะ ออไป้านอไ้ล่ะปะ ‘’ อยูโบมือไล่น้อายอีรั้
‘’ อย่าพึ่ิ่ฮยอ ยัเล่าไม่บ ผมรู้สึว่าอยาเอหน้าเ้าทุวัน อยาโนเ้า่าทุที บาทีผม็อยาให้เ้าไล่บผมนะ ไม่รู้ว่าวามรู้สึแบบนี้มันเรียว่าอะไร ‘’ มยอูพูบ็อมยิ้ม แล้ว็เอาหัวระแทเ้าอี้เบาๆสอสามที เพื่อเป็นารแ้เิน
อยูมอารระทำอน้อาย อย่าสสัย มันเป็นอะไรอมัน พึ่เยเห็นมยอูปลผนึ็วันนี้แหละ
‘’ ันว่าันรู้นะ ว่าไอวามรู้สึแบบนั้นมันืออะไร ‘’ อยูเอ่ยับน้อาย
‘’ มันืออะไรอ่ะฮยอ ‘’ มยอูทำสีหน้าอยารู้ึ้นมาริั
‘’ วามรู้สึที่นายำลัเป็นอยู่ แสว่านายำลั .. ‘’
‘’ ำลั .. ? ‘’
อยูเยิบเ้าอี้มานั่ิโ๊ะทำาน ่อนะระินิ้วเรียมยอูให้เอาหูเ้ามาใล้ ๆ มยอู็เยิบเ้าอี้มาิับโ๊ะพร้อมับหันหูไปใล้ๆอยู เพื่อะฟัำอบอพี่าย
‘’ เป็น .. บ้าไไอบ้า ‘’ อยูพูบพร้อมับผลัหัวมยอูให้ออไปห่าๆ
‘’ โห่ ฮยอผมริันะเนี่ย ‘’
‘’ ทำไมะริัับเ็นั่นหรือไ ‘’
‘’ ผมิว่าถ้าวามรู้สึมันัเน ผม็ะริัับเ้า ‘’ มยอูบออยูอย่ามุ่มั่น
‘’ ะอ้วว่ะ ไปริัไล ๆ ‘’ ูไอมยอูพู ผมนี้เือบรับไม่ไ้ ไอมยอูลุนี้ผมรับไม่ไ้ริๆ หน้ามันริัมา อยาำนะ แ่ลัวมันสูเสียำลัใ เ็บไว้ไปำที่บ้านีว่า
‘’ เออ มา็ีแล้วับรถไปูานที่โรแรมหน่อยไปูว่ามันยัเรียบร้อยยัโอเอยู่ไหม ‘’
‘’ โอเฮยอ เี๋ยวผมไป ‘’
‘’ แล้วะนั่อยู่ทำไม ว่ามา็ไป่วยไอโฮวอนที่ห้อนายนู้นไป ‘’
‘’ ฮยอ !!!!!!!! ‘’ อะไรอี๊ ไอมยอูนี่มันบ้าริๆ อบทำให้ใอยู่เรื่อย
‘’ อะไร !! ในะเว้ย ‘’ อยูทำท่าะเวี้ยแฟ้มเอสารใส่มยอู อยู่ีๆ็ะโนออมา
‘’ ฮยออย่าพูำว่าว่ามาไ้ไหม ผมอุส่าห์ไม่ไปร้านเ้าแล้วนะ อย่าทำให้ผมิถึเ้า ‘’ พูบมยอู็สะบัูเินอนออไปาห้อ
‘’ อะไรอมันว่ะแ่ำว่าว่ามาแ่เนี๊ยะ ว่ามา ว่ามา ว่ามา ไ้ยินไหม ว่ามาหน่ะไอมยอู !!! ‘’ อยูะโนไล่หลัมยอูออไปเพื่อะแล้น้อาย แล้ว็ไ้ยินเสีย ปาอใส่ประูอบลับมา
ปั ..
‘’ โอเๆ ไม่ว่ามาแล้ว็ไ้ ‘’ อยูพูับัวเอเบาๆ ่อนะลับไปทำาน่อ
‘’ เท้าเป็นไรอ่ะอูฮยอนทำไมมันแๆ ‘’ อูถามึ้น เพราะพึ่สัเเห็นแผลอน้อายัวเล็
‘’ อ่อออ โนหนูันิหน่อยฮยอ ‘’ อูฮยอนส่ยิ้มลับไปให้อู
‘’ ไหนรอยั อย่ามาโหนะไอหมา ‘’
‘’ แหม อยอลอ่า่ารู้ีริ ุ้ิุ้้ิ้ ‘’ อูฮยอนเอื่อมมือไปเาาอยอลเพื่อที่ะแล้ อยอลโนแบบนั้นเลยปัมืออูฮยอนทิ้แล้วทำท่าเหมือนะหยิอูฮยอนืน
‘’ อย่าหยิเ้านะอยอล ‘’
‘’ แล้วลไปโนอะไรมาอูฮยอน ไหนบอฮยอมาิ ‘’ อูถามอูฮยอน้ำ
‘’ โนไอบ้าที่ไหน็ไม่รู้ับรถเหยียบเท้าอ่ะิฮยอ ‘’ อูฮยอนเบ้ปา่อนะหันไปส่ยิ้มให้พี่ายที่ใี
ป๊อ !
..
‘’ โอ้ยอยอลเาะหัวเ้าทำไม ‘’ อูฮยอนยมือึ้นมาลูบหัวัวเอ
‘’ ไปยืนเ๋อท่าไหนถึโนเหยียบไ้ล่ะ ’’
‘’ ไม่ไ้เ๋อสัหน่อย ไอบ้านั่นมันเป็นฝ่ายผินะ ‘’ ผมไม่ผิสัหน่อยทำไมอยอล้อว่าผม้วยผมไม่ไ้เ๋อนะ หึ้ยย
‘’ โอเๆไม่เ๋อ็ไม่เ๋อ เอาไรไหมันะไปในรัว ฮยอเอาไรไหมรับ ‘’ อยอลหันไปถามเพื่อนัวเล็แล้ว็อูฮยอ
‘’ เ้าเอาีสเ้ ‘’
‘’ ฮยอเอาน้ำเปล่าแล้วันอบุมาอยอล ‘’ พออูฮยอพูบอยอล็ลุออาห้อรับแไปห้อรัวทันที
‘’ โอ๊ะ ‘’ อูฮยอนล้วระเป๋าาเหยิบเพื่อหยิบอออมา
‘’ อะไรหน่ะอูฮยอน ‘’ อูถามึ้นเมื่อเห็นอูฮยอนหยิบอะไรออาระเป๋า แ่็ไม่เห็นมีอะไรออมาเลย
‘’ อ่อ อันนี้มันอยู่ในรถผม ผมไม่รู้ว่าเป็นอใร ผมเลยะเอามาถามอยอล ว่าแ่อันนี้อฮยอหรือป่าวฮะ ‘’ อูฮยอนยื่นอที่อยู่บนมือให้อู อูทำสีหน้าใึ้นมาทันทีไม่ใ่เพราะว่าเห็นอะไร แ่เพราะไม่เห็นอะไรเลยัหา
‘’ ออะไรอูฮยอน ฮยอมอไม่เห็น ‘’
‘’ พูเล่นปะเนี่ยฮยอ อยู่มือผมนี่ายยย ‘’ อูฮยอนยื่นมือไปใล้ ๆ หน้าอู
‘’ ฮยอไม่เห็นริๆ มันืออะไรหรออูฮยอน ‘’
‘’ ริปะเนี่ยฮยอ ‘’ อูฮยอนถามลับอูอย่าไม่อยาเื่อ ็ไอริสัลนี่มันอยู่บนมือเ้า แ่อูฮยอลับมอไม่เห็นไ้ไ
‘’ ฮยอะโหอูฮยอนทำไม ‘’
‘’ ็ริสั .. อุ๊บ ‘’ ผมยัไม่ทันพูบ็โนอูฮยอเอามือมาปิปาแล้ว็ลาผมเ้าไปในห้อนอนออยอล อะไรัน เิอะไรึ้น ผมทำอะไรผิ
ลิ๊ .. เสียล๊อประูห้อนอน
อูลาอูฮยอนมาที่เีย ..
‘’ อูฮยอนนายำลัะพูว่าอะไรนะ ‘’ อูถามึ้นทันที
‘’ อ่อยอ๋มอ่อนอี้อึ๊บอึ๊บ (ปล่อยผม่อนสิอึ๊บอึ๊บ - -*)‘’ อูฮยอนพูทั้ๆที่มืออูยัปิอยู่ที่ปา
‘’ โทษทีฮยอในิหน่อย ‘’ อูยมือบอเิอโทษพร้อมับนั่ล้าอูฮยอน
‘’ ผมิใ ‘’
‘’ อที่นายเอามามันืออะไร ‘’
‘’ อ่อ ริสัลฮะ ‘’
‘’ ลัษะมันเป็นยัไอธิบายให้ฮยอฟัหน่อยไ้ไหม ‘’
‘’ ็ เป็นริสัลรูปหัวใฝั่นึสีมพูอีฝั่เป็นสีเทาฮะ มีอะไรหรือป่าวฮยอ ‘’ อูฮยอนถามอูลับ เพราะเห็นอูทำหน้าาแปลๆ
‘’ อูฮยอนน่า อนนี้ฮยอไม่เห็นริสัลอันนั้นหรอนะ แ่ฮยอะบออะไรให้ ‘’
‘’ รับ ... ? ‘’
‘’ ริสัลอันนี้เรียว่ามินิฮาร์ท เป็นเหมือนเรื่อราอามเทพใรที่ไ้เป็นเ้าอมันนั้น็แสว่าำลัะไ้พบับโะาพู่ายๆ็ือ ไ้เอเนื้อู่ที่แท้ทรู .. ฮยอ็ไม่รู้เหมือนันว่าทำไมอนนี้ฮยอมอไม่เห็นมัน ‘’
ามเทพ ...
นี่มันเรื่ออะไรันรับ ปี 2017 แล้วยัมีเรื่อแบบนี้อยู่อีหรอ ผมไม่เ้าใ ถามว่าเื่อไหมอนนี้บอเลยว่า .. ไม่ .. มันูไร้สาระ ฮยอแล้หรือป่าว็ไม่รู้ อีอย่ามันไม่ใ่อเ้าสัหน่อย
‘’ ฮยอรู้นะ ว่ามันยาที่ะเื่อ แ่ฮยอว่ามันถึเวลาแล้วที่ริสัลอันนี้มันะมีเ้าอน่อไป ‘’ อูพูพร้อมับับไหล่ออูฮยอนทั้สอ้าให้หันมามอหน้ารๆ
‘’ ั้นผมะเอาไปให้อยอล เพราะมันไม่ใ่อผม ‘’ อูฮยอนว่าบ็เินเปิประูออไป
‘’ อูฮยอนอย่าทำแบบนั้น !! ‘’ ให้ายเถอะเ็ื้อไม่ยอมฟัอะไรเลยอูยิ่พูไม่่อยรู้เรื่ออยู่ะให้ไปอธิบายอะไรให้นอื่นเ้าใมัน่ายาเย็นริๆ ทุวันนี้พูับัวเอยัฟััวเอไม่่อยรู้เรื่อเลย เห้อ อูเหนื่อยใ
อูบ่นในใบ็วิ่ามอูฮยอนออไปาห้อ
‘’ อยอลันเอาอมาืนนาย ‘’ อูฮยอนเินมานั่้าอยอลที่โฟา่อนะับมืออยอลแบแล้วเอาริสัลใส่มืออยอล ..
‘’ ไหนล่ะอ ะเล่นอะไรอีไอหมา ‘’ อยอลถามอูฮยอน อยู่ีๆ็บอะเอาอมาให้ไหนละอไม่เห็นเลย หรือไอหมาะเล่นลนะ
‘’ มอไม่เห็นหรอ นี่ไ นี่อะนี่ ‘’ อูฮยอนี้ไปที่ฝ่ามือออยอล้ำๆ เพื่อบ่บอว่าอยู่บนมือนี่ไ ฮัลโหลมอไม่เห็นหรอ ยู้ฮูวว
‘’ เล่นอะไรอี อ่ะนี่ไีสเ้ินสิ ‘’ อยอลพูบ็ันานนมมาให้อูฮยอน
‘’ ( ฮยอบอแล้ว ไม่มีใรมอเห็นหรอ ) ‘’ อูระิบใส่อูฮยอน
‘’ เรื่อริหรอเนี่ย !! ‘’
‘’ ใหม เรื่อริอะไรอูฮยอน ‘’ อยอลถามเพื่อนัวเล็ อยู่ีๆ็พูออมา
‘’ อ่อ ไม่มีอะไรหรออยอลอ่า เ้าแ่อินับละรในทีวีเยๆ แหะๆ ‘’ อูฮยอนหัวเราะลบเลื่อน เป็นไปไ้ยัไทำไมเรามอเห็นนเียวล่ะ เรื่อริหรอ เอ่ออ ามเทพรับ ผมิว่าผมูแลไอริสัลอะไรนี่ไม่ไ้หรอนะรับ ่วยเอาลับืนไป้วย ผมไหว้ละ _/_ ราบ็ไ้ เอาืนไปหน่อยนะรับ อูฮยอนภาวนาในใ่อามเทพเสร็็หยิบริสัลึ้นมาแล้วโยนไป้าหลัโยที่ไม่หันไปมอ
ฟืบ .. ปั๊ .
‘’ โอ้ยย ‘’ อะไรเนี่ยผมโยนริสัลไปแล้วไทำไมมันถึระเ็นมาระแทหัวผมไ้ล่ะ
‘’ เป็นอะไรอูฮยอน เ็บเท้าหรอ ไหนอูหน่อย ‘’ อยอละ้มลไปับเท้าอผมู
‘’ ไม่ๆอยอลเ้าไม่เป็นอะไร ‘’
‘’ แล้วร้อทำไม นึว่าเ็บเท้านี่ะเรียหมอมาัานายแล้วนะเนี่ย ‘’ อยอลู่เพื่อนัวแสบ
‘’ ไม่เอาเ้าลัว ‘’
ั้แ่เ็นโไม่เยเอเรื่อพิลึอะไรแบบนี้มา่อนในีวิเลย แล้ว่อานี้ีวิอูฮยอนะเป็นยัไ เหอะเนื้อู่หรอมาเถอะพ่อะัให้หมอบเหมือนหมาเลยอยู ทำีวินอื่นเ้าปั่นป่วนมาหรอ รอ่อนเถอะเนื้อู่๋า ..
‘’ เอาะ นี้พวนายะเรียบบันแล้วนี้ ‘’ อูเอ่ยถาม
‘’ รับฮยอเหลือแ่ไปฝึาน ‘’
‘’ เ้าะไปฝึานับอยอล ‘’ อูฮยอนยิ้มาหยี
‘’ พวนายนี้ไม่ิะห่าันบ้าเลยหรอ ‘’
‘’ ห่าไ้ที่ไหนล่ะรับ เี๋ยวหมาอแึ้นมา้อมาวิ่ปลอบให้วุ่น ‘’ อยอลอบพร้อมับโยหัวอูฮยอนไปมา
‘’ แล้วะไปฝึานที่ไหนัน ฝึที่ร้านนายหน่ะหรออยอล ‘’
‘’ ฝึร้านผมะไม่ไ้หรอรับมหาลัยไม่ให้ ผมำลัูๆอยู่ ว่ามีที่ไหนรับเ็ฝึบ้า ‘’
‘’ น่าเสียายนะที่ทำานพี่ไม่รับเ็ฝึ ไม่ั้นไ้มาทำาน้วยันแล้ว ‘’ อูอบลับอยอลพร้อมทำหน้าเสียาย
‘’ ไม่เป็นไรหรอรับฮยอ ผมไปหาฮยอไ้ลอ หรือไม่ฮยอ็มาหาผมไ้ลอ ‘’
‘’ นั้นสิ 5555 นี่็เย็นมาแล้วฮยอว่าฮยอลับเลยีว่า อบุมาสำหรับอาหารนะอยอล ‘’ อูพูบ็ลุึ้นบิี้เีย่อนะ่วยยานไปล้าในรัว
‘’ ละและไอหมา ะลับพร้อมอูฮยอไหม ‘’ อยอลหันไปถามอูฮยอน
‘’ ็ั้น ันมีเรื่อ้อุยับฮยอเ้านิหน่อยหน่ะ ‘’
‘’ ั้น็ลับี ๆ ล่ะ ูแลัวเอ้วย ‘’ อยอลพูพร้อมับลูบหัวอูฮยอน้วยวามเอ็นู
‘’ ื้ออ อยอล่าเ้าิถึ ไปนอนบ้านเ้าเถอะ ‘’ อูฮยอนสวมออยอลพร้อมับอ้อน
‘’ ไม่เอาหรอ ันะอ่านหนัสือ รีบลับไ้แล้ว อูฮยอมาแล้ว ‘’
‘’ ื้ออ ็ไ้ ไว้ะโทรหานะ / ฮยอไปนะอยอล ‘’ อูฮยอนับอูโบมือลาอยอล่อนะพาันเินออาห้อไป
แอ๊ .. ปั
‘’ เห้ย !! ไอมยอูมาไ้ไเนี่ย ‘’ โฮวอนเอ่ยถามรอผู้บริหารให่อโรแรมอูลลิม ร้อยวันพันปีไม่เยเ้าบริษัท ทำไมวันนี้มาไ้ ลมอะไรหอบมันมา
‘’ …………….. ‘’
เียบ .. ไม่มีสัาอบลับ
ไอมยอููอะไรในโทรศัพท์นัหนาว่ะ หรือว่า อย่ามันไม่พ้น ลิปแปลๆ ไม่็รูปสาวๆสวยๆ แน่ โฮวอนเินเ้าไปหามยอู แ่มยอู็ยัไม่รู้สึัว ..
ูรูปริ้วย .. ว่าแล้ว .. เห้ย รูปผู้าย เอ๊ะหน้าุ้น ๆ นะ เหมือนเยเห็นที่ไหน โฮวอนมอหน้ามยอู อะไรมันะเลิ้มนสิหลุลอยนานั้น โฮวอนลอโบมือไปมาใล้หน้ามยอู แ่็ไม่มีวี่แววที่มยอูะสนใเลย โฮวอนทนไม่ไหว็เลย ..
‘’ นัู่รูปนอื่นนี่ ว่ามาหรอไอมยอ ‘’ โฮวอนเอ่ยถามึ้นมาท่ามลาวามเียบในห้อ
‘’ ฮยอ !! อย่าพูว่าว่ามานะ !! ‘’
เอ้านี้เ้าผิอะไร ว่ามานี้ไม่ใ่ำ่านะทำไมมัน้อทำหน้าีเรียสนานั้น
ป๊อ ..
‘’ โอ้ยฮยอเาะหัวผมทำไมเนี่ย ‘’ มยอูถูหน้าผาัวเอเบาๆ
‘’ ันวระถามนายมาว่านัู่รูปรุ่นน้ออแฟนันทำไม ‘’ โฮวอนท้าวเอวถามมยอู
‘’ ็ผม .. เมื่อี้ฮยอว่าไนะ ‘’
‘’ นัู่รูปนอื่นนี่ ว่ามาหรอ ‘’
‘’ ไม่ิ หลัาประโยนั้น ‘’
‘’ ทำไม .. ‘’ โฮวอนยืนออพิโ๊ะทำานอมยอู
‘’ ฮยอบอว่ารุ่นน้ออแฟนฮยอหรอ ‘’
‘’ ใ่ ทำไมว่ะมีอะไรน่าใมาหรอไอมยอ ‘’
‘’ มีิ ! ั้นฮยอ็รู้ัอยอลน่ะสิ ‘’ มยอูถามลับโฮวอน้วยสายาเป็นประาย
‘’ ็้อรู้ัิ รุ่นน้อที่สนิทอแฟนันเอ เยเอันบ่อยๆแ่่อนอนไปหาอู ‘’ ไอมยอมันะอยารู้ไปทำไมว่ะ หรือว่า ..
‘’ ผมว่าผมอบเ้าว่ะฮยอ ‘’ นั้นไ ผมว่าล่ะ เ้นส์โฮวอนไม่เยมีำว่าพลา
‘’ อบแล้วยัไว่ะ ‘’
‘’ แ่เ้าไม่อบผม ผมอ่ะแ่อยาเห็นหน้าเ้าในทุๆวัน แ่ยัทำไม่ไ้เลย โนเ้าไล่ออมาลอ ‘’ มยอูว่าบ็เอาหน้าฟุบโ๊ะ
‘’ ะไปยาอะไรว่ะ ‘’
‘’ ฮยอมีวิธีหรอ ! ‘’ มยอูเ้ัวึ้นมาาเ้าอี้ เหมือนไ้วามหวัใหม่าโฮวอน
‘’ ็ับปล้ำทำเมียเลยไ ไม่เห็นยา ‘’
‘’ ับฮยอิปล้ำ โธ่ถ้าผมทำแบบนั้นาินี้ทั้าิไม่ไ้เห็นหน้าเ้าอีอ่ะ ‘’ มยอูหันหน้าลับไปมุเ้าอี้่อ
‘’ อย่ามาปล้ำันนะเว่ยยยเมียโหนะะบอให้ ถ้าปล้ำไม่ไ้็ให้เ้ามาทำาน้วยเลยิ ‘’ โฮวอนเสนอวามิให้ับมยอู
‘’ ยัไว่ะฮยอ ? ‘’
‘’ แฟนันเล่าให้ฟัว่าอนนี้พวเ็ๆำลัะไปหาที่ฝึานัน เพราะใล้เรียนบแล้ว นี่เป็นโอาส ไอมยอ ให้เ้ามาทำานับแ แไ้เห็นหน้าเ้าเือบทุวันโยที่ไม่โนเ้าไล่ แล้วเ้า็ไ้ผ่านารฝึาน้วยไ แฟร์ๆไป ‘’ โฮวอนพูบ็ออทำเท่ห์ นานๆทีะิอะไรีๆับเ้าไ้
แปะ แปะ แปะ แปะแปะแปะแปะ ..
เสียปรบมืออมยอูัึ้น นี่ไม่ใ่ารปรบมือธรรมาแ่เป็นารปรบมืออย่ามีระับ ... หึ เห็นหน้าอยอลทุวันหรอ มัน่าเป็นแผนที่ีริๆ หึ ึึึึ มยอูอบใมาริๆ (- -*)
‘’ ฮยอแล้วเ้าะยอมมาทำานับผมหรอว่ะ ผมว่าเ้าปิเสธแน่เลย ‘’
‘’ อย่าพึ่ท้อไอน้อ ปัหามีทาออเสมอ ถ้าไม่มีทาออ็แ่ลับไปออทาเ้าไม่มีอะไรยา เรื่อนี้แ็ลอให้เพื่อนออยอล่วยะสิ ‘’ โฮวอนเอื่อมมือมาับไหล่มยอูแล้วบีบเบา ๆ เพื่อให้ำลัใ
‘’ ริ้วยฮยอ ฮยอนี่ลาริๆ สมแล้วที่เป็นหมี ‘’
พ่อมม .. ่วยมันแล้วยัมาบอว่าเ้าเป็นหมีอี
‘’ เออ ! อให้สมหวัแล้วัน ไปล่ะฝาปิไฟห้อัน้วย ‘’ โฮวอนว่าบ็เินไปึอไม้บนแันในห้ออมยอูออไปอนึ ่อนะเินออาห้อไป
หึ ไม่ิว่ามันะ่ายแบบนี้ เ๊าะเท่านั้นที่รอโลสินะ ะเ๊าะให้ไ้เลยอยูเถอะ มยอูเอาหน้าหล่อๆรับประัน ..
อนห้ามาเสริฟแล้วนาาาาา อนนี้ยัไม่มีอะไรมา
โะาำลัิเริ่มึ้นแล้ว อย่าว่าล่ะ่ะ ยูอูือเรียล
>///< ฝาิามฟิาๆเรื่อนี้้วยนาา
รัรีนะะ
แปะ
พี่น้อู่นี้นี่หน้าาีริๆ -//-
อบุเ้าอภาพ้วยนะะ _/_
ความคิดเห็น