Fic Miraculous ladybug มหัศจรรย์ปาฏิหาริย์

ลำดับตอนที่ #32 : จิ้งจอกมหัศจรรย์ตอนที่28 : [1]ชายหาด! 100%

[ไดอาน่าในชุดว่ายน้ำ]

"นี่ฉันต้องถอดชุดให้เขาเห็นจริงๆน่ะเรอะ..." 

เสียงร้องครวณของไดอาน่าพร้อมแก้มที่ขึ้นสีแดงเล็กน้อย เมื่อคิดว่าคนที่เธอหลงรักจะมองเรือนร่างตัวเองด้วยสายตาแบบไหน

เธอพยายามดึงบิกินี่ให้ลงมาปิดเนินอกให้มากๆหน่อย แต่ดูเหมือนมันจะไม่ค่อยช่วยอะไรมากเท่าไหร่

ทำไมคำขอเธอถึงเป็นอย่างนี้ไปได้นะ!

ก่อนหน้านั้น...

"มีทางเดียวเท่านั้นแหละ ถ้าเธออยากให้เอเดรียนหยุดสงสัย คือการให้เขาเห็นว่าเธอไม่มีไฝบนหน้าอกแบบซิลเวอร์!" 

ซอลย่าที่ถือคอนซีลเลอร์อยู่เอ่ยขึ้นด้วยเสียงจริงจัง 

เรื่องมันเป็นแบบนี้เพราะเมื่อสิบนาทีก่อน ไดอาน่าได้เอ่ยเรื่องที่เอเดรียนเคยเห็นไฝบนเนินอกของซิลเวอร์มาแล้ว 

ตอนที่พวกเขาปราบอาคุม่าแล้วโดนพลังของอาคุม่าเข้า ทำให้ร่างกายผิดปกติเริ่มวิวัฒนาการเป็นสัตว์(ในตอนที่16)

เพราะนาธาเนียลกับสองความิจิ้งจอกพากันเตือน บอกว่ามันจะยิ่งน่าสงสัยเกินไปถ้าเธอจงใจปกปิดมันไว้ ฉันจึงต้องมาอยู่ในสารรูปแบบนี้ 

จิ้งจอกน้องสีส้มบีบเนื้อครีม ให้เด็กสาวยื่นนิ้วมาแปะๆตรงไฝบนเนินอก คอนซีลเลอร์ที่อยู่กับซอลย่าอันนี้เธอไปขอยืมจากโคลอี้มา เพราะโคลอี้กับซาบรีน่าได้ห้องใกล้ๆเธอ 

ทีแรกฉันว่าจะแปะพาสเตอร์ลงไปแบบมักง่าย แต่มันดูแปลกๆเหมือนอยากปิดอะไรบางอย่าง..ฉันคิดออกถึงเพื่อนที่ปกปิดรอยจูบด้วยพาสเตอร์ปิดแผลเมื่อชาติก่อน 

แต่อนิจจายิ่งปิดมันยิ่งทำให้ทุกคนสนใจมากกว่าเดิม 

เธอเลยเปลี่ยนแผนไปใช้เครื่องแต่งหน้าแทน ดีนะที่เดินออกไปเจอโคลอี้พอดีเลยขอยืมมาเพราะฉันไม่ได้พกไว้

โชคดีมากที่โคลอี้พกมาทุกแบบไม่ว่าจะแบบกันน้ำหรือไม่กันน้ำ ฉันหวังว่าคอนซีลเลอร์แบบกันน้ำจะสามารถอยู่ได้นาน

"น่าจะได้แล้วมั้ง?" ซอลย่าเอียงคอน้อยๆหรี่ตามองหน้าอกของไดอาน่า ไฝที่แทบเรียกได้ว่าขี้แมลงวันมันเล็กๆเลยกลบจบมิดได้ แค่มันผิดที่มาโผล่ในจุดที่โดดเด่นไปหน่อย

"ขอบใจนะ" ฉันกล่าวพร้อมมองสำรวจตัวเองในกระจก ร่างเด็กสาวที่เจริญเติบโตออกจะเกินอายุตัวเองไปนิดๆ โดยเฉพาะตรงหน้าอก..แต่มันก็เหมาะสมกับภาพลักษณ์ของนางแบบแล้วล่ะ 

ชุดว่ายน้ำของไดอาน่าเป็นบิกินี่แบบสายเดี่ยว ที่สลับสายทับผูกคล้องคอไว้ ลวดลายเป็นตารางสลับเส้นขาว...ฝั่งหน้าอกด้านขวาเป็นสีม่วงออกฟ้า และด้านซ้ายเป็นสีฟ้าออกทะเล ท่อนล่างก็เป็นบิกินี่เข้าคู่ที่เผยสะโพกวับแวบๆด้วยสามเส้นบางๆ 

ฉันหยิบผ้าคลุมซีทูสีม่วงฟ้าไล่ระดับเหมือนสีน้ำมาผูกตรงเอวไว้ เมื่อยามก้าวเดินจะเผยให้เห็นเรียวขาขาวดูเซ็กซี่... เธอเอามาผูกเอวไว้เพื่อปิดช่วงล่างไม่ให้โล่งเกินไปเวลาเดินออกไปข้างนอก 

"ฉันเสร็จแล้ว.." เธอเดินออกจากห้องน้ำมาหาแฝดตัวเองที่กำลังจัดของลงกระเป๋าเป้สีน้ำเงิน มันเป็นพวกครีมกันแดด ผ้าเช็ดตัวและของใช้อื่นๆ

"ไปกันเถอะ ฉันเก็บของเสร็จพอดีเลย" นาธานหิ้วกระเป๋าขึ้นบนไหล่ นัยน์ตาสีฟ้าทะเลสดใสหันมายิ้มให้ไดอาน่า 

นาธาเนียลอยู่ในชุดสำหรับเล่นน้ำง่ายๆ กางเกงว่ายน้ำขาสามส่วนสีแดง ชายกางเกงเป็นลายต้นไม้สีดำสลับสีขาว 

นาธานไม่ได้สวมเสื้อยืดสีดำแต่พกมันไว้ในกระเป๋า ทำให้เห็นกล้ามหน้าท้องที่ถูกเคี่ยวเข็นฝึกจากมาสเตอร์และน้องสาว 

ไดอาน่ามองพี่ชายตัวเองด้วยสายตาภาคภูมิใจ เด็กชายผอมแห้งขี้โรคคนนั้นกลายเป็นเด็กหนุ่มที่มีเสน่ห์ร้ายกาจและหล่อเหลาไปซะแล้ว 

เป็นอีกครั้งที่ไดอาน่าและนาธาเนียลรู้สึกโชคดี ที่ตัวเองมีภูมิต้านทานความหล่อสวยของกันและกัน 

"เป็นไง?" เธอหมุนตัวโชว์ให้นาธานดู นาธานเคยเห็นเธอในชุดว่ายน้ำที่บ้านมาแล้ว เขาที่มีภูมิต้านทานเสน่ห์ของไดอาน่าด้วยจึงไม่ได้ตกตะลึงนาน เพียงแต่กล่าวชื่นชมจากใจ

"สวยมากเลยล่ะ"  

เธอยิ้มภูมิใจกับคำชมของพี่ชาย ความมั่นใจจึงกลับมาอีกครั้ง แต่ก่อนที่จะได้เดินออกจากห้อง นาธานหยุดชะงัก เขาเดินไปหยิบเสื้อกันหนาวสีฟ้ามาให้เธอสวมพร้อมรูดซิบขึ้นปิดจรดคอ 

ชึบ...!

"นี่?" 

"ถ้าไม่ใช่เพราะแผนของซอลย่า พี่ไม่อยากให้เธอใส่แบบนี้ออกไปข้างนอกเลย" นาธานถอนหายใจพร้อมคิ้วที่ขมวดมุ่ยดูหงุดหงิด 

"ใส่ไปก่อนที่จะใกล้ถึงชายหาด ค่อยถอดออกตอนที่เห็นเป้าหมายใกล้ๆเถอะ.." นาธานคิ้วขมวดแน่นขึ้นเรื่อยๆขณะที่พูด 

"แค่คิดว่าเมื่อออกไปข้างนอกแล้ว ไดอาน่าจะถูกผู้ชายคนอื่นมองทันทีก็โมโหแล้ว เพราะเจ้าแมวพันธุ์ทางนั้นแท้ๆ!" 

ยังไม่ทันได้ออกไปเขาก็เกิดอาการหวงน้องซะแล้ว! 

เหมือนเห็นโซโร่ตรงหน้าเลยแฮะ

"เอาน่าพี่ชาย~ เล่นน้ำยังไงก็ต้องได้ถอดอยู่ดีนั้นแหละ"

ฉันหัวเราะกับประโยคนั้น ก่อนจะคล้องแขนนาธานออกไปข้างนอก เมื่อคิดว่าทุกคนน่าจะกำลังรออยู่

...

ทางด้านหนึ่งที่ห้อง 306

ซ่าาา ซ่าาา

เสียงเปิดน้ำและเสียงสาดกระเด็นตามพื้นห้องน้ำเล็กน้อย มือแกร่งยกขึ้นเสยผมสีบลอนด์ขึ้นข้างหลัง พร้อมหยดน้ำที่ไหลพราวลงมาบนกรอบหน้า

แกร๊ก

เสียงบิดปิดก็อกน้ำ และร่างหนึ่งที่เดินออกมา

"แพล็ค!"

"อยู่ในห้องดีๆนะ อย่าให้ใครมาเห็น ฉันจะไปข้างนอกสักพัก" เสียงของเด็กหนุ่มเอ่ยกำชับอีกเป็นครั้งที่เท่าไหร่ของวันไม่ทราบ

'เอเดรียน'เดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากทำให้ผิวได้รับน้ำสักเล็กน้อย ก่อนจะได้ไปปะทะกับน้ำเค็มของมหาสมุทร 

ร่างสูงเดินไปหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวพาดบ่าเตรียมออกไปข้างนอก พร้อมกับกระเป๋าใส่เงินและโทรศัพท์กับผ้าเช็ดตัว

เอเดรียนใส่แค่กางเกงขาสามส่วนสำหรับเล่นน้ำสีน้ำเงินเข้ม เปิดเผยกล้ามเนื้อของเด็กผู้ชายวัยนี้ หน้าท้องขึ้นรูปเป็นทรงสวยจากการออกกำลังปราบอาคุม่าทุกวัน 

และด้วยตัวเด็กหนุ่มเป็นพวกเล่นกีฬาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงได้มีกล้ามหน้าท้องเป็นลอนให้เห็นอย่างชัดเจน

"นายพูดมากี่รอบแล้วนะเนี่ย.." 

แพล็คกลอกตาไปมา เจ้าตัวออกมานอนเล่นบนเตียงได้ เพราะเพื่อนร่วมห้องผิวแทนลงไปข้างล่างก่อนล่วงหน้า นีโน่บอกจะไปยืนรออัลย่ากับมาริเน็ตและก็ไดอาน่ากับนาธาเนียลก่อน เผื่อพวกเขามาเร็วแล้วไม่เห็น  

"ก็นายมันดื้อนิ!" เอเดรียนส่ายหน้าหน่ายๆ เรียกอาการเบะปากของแพล็คได้ทันที 

ไม่ใช่ไรหรอกนะ แต่เพราะมันเรื่องจริง!

"โอ~เค๊~ รู้แล้วน่า...นายจะรีบไปหาผู้หญิงของตัวเองใช่มั้ย?  ฉันจะเฝ้าห้องให้เอง..พร้อมกับคาเม็มเบริทของฉัน~" 

ความิแมวดำย้ายตัวเองไปนอนอยู่ในกระเป๋าของเอเดรียน 

พลางพูดเสียงแหลมเมื่อข้างๆเป็นเนยแข็งคาเม็มเบริทที่เอเดรียนซื้อมาจากปารีสตุนเอาไว้ 

"เธอไม่ใช่ผู้หญิงของฉัน!" เอเดรียนกล่าวขณะที่สีชมพูอ่อนระเรื่อที่แก้มของเขา "ไดอาน่าเป็นเพียงแค่เพื่อน"

แพล็คพยายามต่อต้านความอยากที่จะตบคนโง่ตรงหน้า 

ทั้งที่ใบหน้าเขาสวนทางกับคำพูดขนาดนั้นแล้ว เอเดรียนถือได้ว่าเป็นเด็กที่ฉลาด...แต่เมื่อมันเกี่ยวข้องกับความรักของหญิงสาวจิ้งจอกคนนั้นเขาจะลืมเลือนเหตุผลทันที

"แล้วไหนว่านายกำลังสงสัยไดอาน่าอาจเป็น'ซิลเวอร์'ยังไงล่ะ?" 

แพล็คกระตุ้นเด็กหนุ่มอีกครั้ง เขาอยากให้เด็กหนุ่มรู้ตัวเร็วๆว่าเบื้องหลังหน้ากากของจิ้งจอกสาวเป็นใคร....แค่คิดก็..

น่าสนุกชะมัด!

"ตอนนี้ยังไม่ใช่...จนกว่าฉันจะแน่ใจบางอย่าง.." เอเดรียนนึกย้อนไปถึงล่าสุดที่เขาได้โทรคุยกับไดอาน่าแล้วเธอเผลอหลุดเรียกเขาว่า'คิตตี้'...

[ได้สิคิตตี้-อุ๊!]

'คิตตี้? เมื่อกี้เธอเรียกฉันว่-'

[แค่นี้ก่อนนะฉันต้องเก็บของต่อ บาย!]

'เฮ้ เดี๋ยวก่อ-'

ยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยไดอาน่าก็ตัดสายไป ทำให้เขาสองติดสองใจว่าจะกดโทรไปถามดีไหม... แต่เพราะความเกรงใจกลัวว่าไดอาน่าอาจจะยุ่งๆอยู่เขาเลยไม่ได้โทรกลับไปถาม

ยอมรับเลยว่าตอนนั่นแปลกใจและตกใจ..

เพราะคิดว่าไดอาน่าอาจจะรู้ว่าเขาเป็นแคทนัว์...แต่ท่าทางที่รีบตัดสายวางทำให้เอเดรียนคิดว่ามันแปลกๆแล้ว 

'คิตตี้หรือ...' คำเรียกนี้ไม่มีใครเรียกอีกนอกจากสองคนที่เขารู้จัก  แต่ไม่รู้ทำไมมันทำให้เขานึกถึงซิลเวอร์ขึ้นมาคนแรก อาจเพราะจิ้งจอกสาวคนนั้นเรียกเขาด้วยชื่อนี้บ่อยจนเป็นคำติดปาก..

ท่าทางที่ร้อนรนก่อนวางสายนั้น เป็นสาเหตุที่ทำให้เขาเริ่มจับตามองไดอาน่ามากขึ้น 

แต่สีผมกับสีตาที่ต่างกันทำให้เอเดรียนไม่มั่นใจว่าเธอเป็นซิลเวอร์จริงๆหรือเปล่า? เพราะนิสัยของซิลเวอร์ที่เจ้าเล่ห์และเสียดสีเก่งไม่เหมือนนิสัยไดอาน่าเลยสักนิด 

แต่ก็ไม่แน่หรอก...เธออาจจะเป็นประเภทเดียวกับเขาก็ได้ ที่ได้ปลดปล่อยนิสัยตัวเองในอีกด้านหนึ่ง?

เพราะยังไม่มั่นใจเขาเลยไม่อยากด่วนสรุป...ถึงแม้จะแอบคิดไปแล้วว่าถ้าไดอาน่ากับซิลเวอร์เป็นคนเดียวกันจริงๆ..มันคงจะดี.. เขาจะได้จัดการความรู้สึกที่ปั่นป่วนของตัวเองนี่ได้ถูก 

...มันรู้สึกแย่จริงๆที่ตัวเองมีความรู้สึกที่ไม่ซือตรงต่อผู้หญิงสองคน...

"ถ้าไดอาน่าเป็นซิลเวอร์จริงๆนายจะทำยังไงต่อ? เขาหลอกนายมาตั้งนานไม่ใช่เหรอ~" แพล็คถามด้วยน้ำเสียงสนุกสนานพร้อมรอยยิ้มกรุบกริ่ม.. 

นัยน์ตาแมวสีมรกตเริ่มดูชั่วร้ายเมื่อเห็นเด็กหนุ่มหยุดชะงักไปกับคำถามยุยงนั่น 

เอเดรียนกำลังคิดอยู่...ถ้าเกิดว่าทั้งสองคนเป็นคนเดียวกันขึ้นมา...

นั่นสินะ..จะทำยังไงต่องั้นเหรอ

"เอาไว้ถึงตอนนั้น..."

ในจังหวะที่ประตูห้องถูกเปิดออก รอยยิ้มมุมปากของเด็กหนุ่มถูกจุดขึ้นมา 

ก่อนจะเลือนหายไปพร้อมเสียงประตูที่ปิดลง...

"นายจะรู้เอง"

.............................

...........

....

"อัลย่า! เธอว่าฉันแต่งตัวแบบนี้ดูน่าเกลียดไปไหม?" 

"เธอดูสวยแล้วน่ามาริเน็ต มั่นใจในตัวเองหน่อย! หุ่นเธอดีจะตายไป!" 

ทางด้านของมาริเน็ตที่เดินมาพร้อมกับอัลย่า เด็กสาวเจ้าของผมแกะตอนนั้นได้เปลี่ยนเป็นทรงผมดังโงะแทน กำลังแสดงสีหน้าเป็นกังวลและตื่นเต้น

หลังจากที่นีโน่ได้โทรมาบอกอัลย่าเรื่องชวนไปเล่นน้ำ สิ่งแรกที่มาริเน็ตคิดหลังจากที่อัลย่าบอกให้ฟังคือ...

ฉันจะได้เห็นนาธาเนียลในชุดว่ายน้ำ!

มาริเน็ตพยายามสลัดความคิดบางอย่างออกไป แต่ใจมันก็เหม่อลอยหลุดไปหาเจ้าของดวงตาสีท้องทะเลและรอยยิ้มนุ่มนวลนั่นซะแล้ว 

นาธาเนียลในชุดว่ายน้ำ.. นาธาเนียลในชุดว่ายน้ำ...  ฉันจะได้เห็นเขาในชุดว่ายน้ำ..!

 อ๊ะ รู้สึกกำเดาจะไหล..!

"อาการท่าจะหนักแล้วเพื่อนฉัน..."  อัลย่ากุมขมับ เมื่ออ่านสีหน้าเพ้อๆของเพื่อนสาวตัวเองออก

"ทำไมเธอไม่แบ่งหน้าอกมาให้ฉันบ้างนะ" มาริเน็ตพึมพำเมื่อสายตาเหล่มองหน้าอกของเพื่อนสาว

"ฮ่าๆ ดูเธอทำหน้าสิสาวน้อย ถ้ามันแบ่งได้ฉันจะยกให้เธอเลย" อัลย่ายืนหัวเราะอย่างขบขำ มาริเน็ตหน้าบูดขณะที่มองหน้าอกตัวเอง

'อย่างน้อยเราก็มีนะ...' มาริเน็ตคิดในใจอย่างปลดปลง 

ชุดว่ายน้ำของมาริเน็ตเป็นบิกินีทูพีช สีชมพูลายจุดสีขาว บราอกเป็นแบบแต่งระบายน่ารักสมวัย ท่อนล่างเป็นบิกินีสีดำเน้นสะโพกเรียวขาให้โดดเด่น 

ถึงหน้าอกเธอจะไม่ใหญ่เหมือนอัลย่า แต่มาริเน็ตมีกล้ามหน้าท้องเป็นตัววีและสะโพกกับขาเรียวสองข้าง ที่ได้มาจากการวิ่งปราบอาคุม่าทุกวันจนกระชับได้รูปทรงสวย 

ส่วนชุดว่ายน้ำของอัลย่าเป็นวันพีชสีดำ เป็นแบบเว้าเอว เผยสะโพกและด้านหลัง ด้านหน้าช่วงกลางลำตัวเป็นผ้าไนลอนปิดหน้าท้อง 

เมื่ออัลย่าหันหลังมันจังดูเซ็กซี่มาก เพราะมันถูกมัดเป็นโบว์และให้ความรู้สึกอยากจะลอบไปข้างหลังเพื่อไปกระตุกให้ปมหลุด

"ฉันคิดว่านีโน่ต้องชอบมันแน่" มาริเน็ตเผลอหลุดประโยคในความคิดออกมา อัลย่าหยุดหัวเราะก่อนที่ใบหน้าจะขึ้นสีแดง

"บะ บ้าเหรอ อย่างนีโน่เนี่ยนะ! พวกเราเป็นแค่เพื่อนกันเฉยๆ!" อัลย่ารีบอธิบายแต่ก็ไม่หายหน้าแดงสักที 

มาริเน็ตเหยียดยิ้มล้อเลียน  ก่อนจะเขยิบเข้าไปใกล้พลางศอกแขนใส่อย่างหยอกเย้า

"ฉันกับไดอาน่าเชียร์คุณอยู่นะ ไดอาน่าเธอบอกว่าจิ้นอัลย่ากับนีโน่ ฉันเลยเข้าร่วมลัทธิด้วย เอเดรียนก็เช่นกัน" 

"ห๊า! อะไรนะ...ไดอาน่าน่ะเหรอ! เอเดรียนด้วย!? ไม่สิเธอไปรู้เรื่องนี้มาได้ยังไง??" อัลย่ามองเพื่อนสาวอย่างไม่อยากเชื่อ 

"ไม่รู้สินะ~"

มาริเน็ตผิวปากเดินจากไปหลังจากที่เอาคืนอัลย่าได้สำเร็จ ที่เธอรู้เป็นเพราะว่าไดอาน่าติดต่อมาคุยเล่นกับเธอบ่อยๆช่วงว่างๆ 

เรื่องล่าสุดที่คุยกันคือเรื่องอัลย่ากับนีโน่ และไดอาน่าที่บอกว่าเอเดรียนก็ลงเรือลำเดียวกัน มาริเน็ตจึงโบกธงเชียร์ให้อัลย่าได้กันกับนีโน่จริงๆ เพราะทางนี้มีคนคอยเชียร์เยอะ

ในขณะที่พวกเธอกำลังเดินไปหานีโน่ที่ยืนรออยู่ บังเอิญว่าพวกเธอดันเดินมาเจอโคลอี้กับซาบรีน่าเสียก่อน 

โคลอี้อยู่ในชุดว่ายน้ำบิกินี่ทูพีช เป็นเกาะอกบิดเกลียวลายขวางสีเหลืองอ่อน ช่วงล่างเป็นบิกินี่ลายโบฮีเมียนสวยๆตัดกับสีผิว มีแว่นตาอันใหญ่กรอบขาวสะท้อนแสงวางบนผม 

ข้างๆที่เดินตามมาก็เป็นซาบรีน่า เธอใส่ชุดว่ายน้ำที่ปกปิดเกือบทั้งตัวสีม่วง เผยให้เห็นเฉพาะแผ่นหลัง,ไหล่แขนและเรียวขาสวย ซาบรีน่าเดินหอบเอาร่มส่วนตัวมาด้วย พร้อมกับหมวกใบใหญ่บนหัว

โคลอี้มองพวกเราขึ้นๆลงๆก่อนจะยกยิ้มเยาะ เรียกเสียงปึดเส้นเลือดบนหน้าผากของพวกเธอได้ทันที!

"ถ้าพวกเธอสองคนคิดว่าแต่งตัวแบบนี้แล้ว..." โคลอี้จงใจลากเสียงขณะที่มองทั้งสองคนขึ้นลงอีกรอบ 

"จะเรียกความสนใจผู้ชายอิตาลีหรือเพื่อนร่วมชั้นได้ล่ะก็...พวกเธอคิดผิดแล้วล่ะ.. เสียใจด้วย!"

อัลย่าหน้าแดงด้วยความโกรธ ถ้าไม่ใช่เพราะไม่อยากทำให้ทริปมันกร่อยตั้งแต่วันแรก มาริเน็ตคิดว่าพวกเธอสองคนคงได้วางมวยกับโคลอี้สักตั้ง

"โฮะๆๆ"

หลังจากที่โคลอี้หัวเราะสะใจจนพอใจแล้ว โคลอี้กับซาบรีน่าก็เดินจากไป ทิ้งให้พวกเธอบ่นสาปแช่งไปตลอดทางเดิน 

เมื่อมาถึงที่หมายพวกเธอก็เจอเอเดรียนกับนีโน่สองคน แต่ไม่เห็นคนที่อยากจะพบที่สุด

"นาธาเนียลล่ะ?" เธอกวาดสายตามองหาคนที่อยากเจอรอบๆอย่างตื่นเต้น แต่เมื่อไม่พบก็อดที่จะถามหาไม่ได้ 

"ยังไม่มานะ ไดอาน่ากับนาธาเนียลน่ะ" 

สิ้นเสียงนีโน่ ความผิดหวังปรากฏบนใบหน้าของมาริเน็ตทันที...

'หรือว่าพวกเขาจะไม่ลงมา?...'

....

ย้อนกลับไปก่อนหน้านั้นเล็กน้อยทางฝั่งเอเดรียน 

เอเดรียนที่เดินมาหานีโน่ พวกเขาตัดสินใจที่จะไปรอที่ชายหาด เมื่อไม่เห็นอัลย่ากับมาริเน็ต นาธาเนียลกับไดอาน่ามาสักที... 

"ชายหาด! วู้ว" เสียงเด็กหนุ่มผมสีบลอนด์ตะโกนขึ้น พร้อมเตะรองเท้าที่สวมออก เอเดรียนวิ่งลงไปบนทรายทั้งแบบนั้น โดยที่ไม่รู้ว่านั้นไม่ใช่ความคิดที่ดีเท่าไหร่...

"ร้อน!" 

เอเดรียนส่งเสียงแหลมพลางวิ่งกลับไปหาที่ร่ม ปลายเท้าเหยียบย้ำบนผืนหญ้าข้างนีโน่ เพื่อนหนุ่มยิ้มก่อนจะหัวเราะเยาะอย่างสะใจ

"ตื่นเต้นไปได้เพื่อน! ก็แค่ทะเลธรรมดา" นีโน่พูดอย่างกลั้นขำกับท่าทางของเพื่อนหนุ่ม เอเดรียนหันขวับมาแย้งทันทีด้วยเสียงตื่นเต้น

"ไม่ได้ธรรมดานะนีโน่! นี่เป็นการทัศนศึกษาครั้งแรกของฉัน! ที่ฉันสามารถสนุกสนานกับเพื่อนร่วมชั้นของฉันได้จริงๆ!" 

แค่ความคิดก็ทำให้รอยยิ้มของเด็กหนุ่มผมบลอนด์ยกยิ้มขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้

"และนายก็รู้ฉันทำแบบนั้นที่โรงเรียนไม่ได้ สาเหตุเพราะชื่อเสียง..." รอยยิ้มของเอเดรียนหดหายหลังจากที่เขาคิดถึงสาเหตุนั่น 

ตอนนี้เขาอายุสิบห้าปีแล้ว แต่ยังต้องระมัดระวังความสุขใดๆที่เขาต้องการ เพียงเพราะพ่อของเขาจะโกรธและเป็นกังวล ถ้าเขาเผลอไปทำลายแบรนด์ที่พ่อพยายามสร้างขึ้นมานาน...

เขาที่เป็นแค่แบรนด์บริษัทของพ่อ...

ใบหน้าเศร้าซึมของเอเดรียนทำนีโน่รู้สึกผิด 

"เอาน่าเพื่อน! ตอนนี้พ่อนายไม่อยู่แล้วพวกเราก็มาเล่นอะไรตามใจนายกันเถอะ!" เด็กหนุ่มผิวแทนขยี้หัวเพื่อนชายเพื่อทำให้เขายิ้มออกมา 

"โอยๆมันเจ็บนะ! ฮ่ะๆ" เอเดรียนหัวเราะขณะที่หันกลับมาไล่เตะนีโน่บนหาด

"ฮ่ะฮ่าๆ"  พวกเขาสองคนเริ่มหัวเราะด้วยกัน นีโน่โต้ตอบก่อนที่ดวงตาของเขาจะเปลี่ยนไปมองด้านหลังของเอเดรียน 

"...." แทบจะทันทีที่ขากรรไกรอ้าปากค้าง พร้อมดวงตาของเขาที่เบิกกว้างพอๆกับจานอาหารเย็น

"นีโน่?" เอเดรียนถาม โบกมือข้างหน้าเพื่อนเขาที่ไม่แม้แต่จะกระพริบตา เอเดรียนกำลังพึมพำได้ไม่กี่ประโยค นีโน่ก็ศอกเอวใส่เขาจนแทบน้ำตาเล็ด เขาหันหลังกลับมามองอย่างประหลาดใจ 

ทีแท้เป็นอัลย่าที่เดินมาพร้อมมาริเน็ต 

ชุดว่ายน้ำสีดำของอัลย่า ทำให้นีโน่มองตาไม่กระพริบ ยิ่งเป็นหญิงสาวที่นีโน่กำลังตกหลุมรักด้วยแล้ว มันยิ่งทำให้เธอสวยที่สุดในสายตาคนที่กำลังแอบหลงรักอยู่

"นายดูไม่ได้เลย..หึๆ" เอเดรียนยิ้มเยาะพร้อมตบคางเพื่อให้กลับเข้าที่ นีโน่หันมาถลึงตาใส่เพื่อนตัวเองที่ตบขึ้นมาซะแรง 

"นาธาเนียลล่ะ..?" 

ก่อนที่ใครจะได้พูดอะไร มาริเน็ตก็โพล่งขึ้นมาเสียก่อนหลังจากที่ยืนมองซ้ายขวาอยู่นาน 

"ยังไม่มานะ ไดอาน่ากับนาธาเนียลน่ะ" นีโน่เป็นฝ่ายตอบมาริเน็ต เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจไปจากอัลย่า 

อัลย่าเหมือนจะรู้ตัวว่าถูกนีโน่มองตาค้างตั้งแต่เดินเข้ามา เธอจึงยืนฟังพวกเขาพูดเงียบๆอย่างผิดวิสัย

'ดูเหมือนว่าเพื่อนเขามีสิทธิแฮะ..' เอเดรียนยิ้มอย่างโล่งใจเมื่อเห็นท่าทางเขินของอัลย่า 

และเพราะประโยคถามหานาธาเนียลของมาริเน็ต ทำให้เอเดรียนนึกถึงไดอาน่าขึ้นมา 

นี่มันนานปานนี้แล้วนะยังไม่ลงมาอีกเหรอ?

....หรือว่าไดอาน่าจะไม่กล้าใส่ชุดว่ายน้ำลงมา? เพราะเธอรู้ว่าเขากำลังจับผิดเรื่องไฝบนอกเหมือนซิลเวอร์ใช่มั้ย?

อยู่ๆหัวใจของเอเดรียนก็เต้นตึกตักกับความคิดที่น่าจะเป็นไปได้ของตัวเอง เขารู้สึกตื่นเต้นจนร่างกายร้อนไปหมด

.....

ขณะที่กำลังคิดไปต่างๆนาๆ เสียงรอบๆกลับเงียบลงจนเหมือนป่าช้า

ทำให้เขาได้สติมองรอบๆอย่างแปลกใจ เอเดรียนหันไปมองนีโน่กับอัลย่าและมาริเน็ต พวกเขาพากันหน้าแดงและมองไปข้างหลังเขาด้วยใบหน้าเหมือนสติหลุด 

"?"

เมื่อเขาหันไปมองก็แทบแข็งค้างติดสตั้นเหมือนคนอื่น...

เส้นผมสีขาวบริสุทธิ์เหมือนทองคำขาว กำลังเป็นประกายระยิบเมื่อต้องแสงอาทิยต์... 

ร่างกายที่เหมือนเปล่งประกายในขณะที่เดิน... ความเย้ายวนและแรงดึงดูดบางอย่างทำให้พวกเขาจ้องมองอย่างลุ่มหลง  หนึ่งสาวสวยและหนึ่งหนุ่มหล่อยืนขนาบข้างกัน จนดูเหมือนภาพวาดที่เทพบรรจงสรรค์สร้างขึ้นมา

เอเดรียนมองแค่คนๆเดียวที่ทำให้หัวใจสั่นไหว เมื่อได้สบตาสีฟ้าครามสุกใสก็เหมือนแผ่นดินกำลังไหวข้างใน ได้ยินเสียงหัวใจกำลังตีกลองระรัวในอก  

สายตาของเอเดรียนเลื่อนลงไปมองขาของไดอาน่า ที่ดูเรียวยาวพร้อมกล้ามเนื้อที่กระซับสัดส่วนต้นขาเหล่านั้น 

เอเดรียนคิดว่าเขาจะไม่รังเกียจเลยถ้าเธอจะบดขยี้เขาด้วยต้นขาเหมือนเทพธีดา 

สะโพกของเธอแกว่งไปมาเล็กน้อยราวกับว่าพวกมันเคลื่อนไหวไปกับสายลมทะเล และลำตัวของไดอาน่านั้นถูกเน้นโดยกล้ามท้องตัววีที่เธอเผลอเกร็งไปด้านหลังเมื่อทุกคนมองมา 

ซึ่งความคิดเห็นของเอเดรียนเขาว่ามันทำให้ดูดีมากขึ้น

ทุกคนต่างมองนาธานกับไดอาน่าที่เดินมาพร้อมกัน มาริเน็ตผู้น่าสงสารที่ยืนข้างอัลย่าเหมือนเธอจะตาย เลือดนั้นที่ไหลออกมามันมาจากจมูกของเธอเหรอ? 

โคลอี้ที่เห็นเอเดรียนเข้าพอดี เธอเลยกำลังเดินมาทางนี้ แต่ดันเห็นสองคนนั้นซะก่อน เธอไม่พูดอะไรอาจเพราะตกใจเกินกว่าจะคิดคำพูดออกมา 

เมื่อสองพี่น้องฝาแฝดเดินมาถึงตรงหน้าพวกเขา ทำให้เอเดรียนได้สติและตระหนักรู้บางอย่างว่า

1. เขาไม่สามารถปิดปากของเขาได้ กรามของเอเดรียนแทบจะทิ้งลงและแทบจะไม่ปิดเมื่อเห็นหญิงสาวตรงหน้า 

2. เขาโดนนีโน่เอาคืน ทำให้ตอนนี้เขาไม่ได้อ้าปากแล้วแต่ไม่สามารถกระพริบตาได้แทน และโอ้พระเจ้า.. เอเดรียนรู้สึกว่าใบหน้าของเขาเห่อร้อนขึ้น

3.เขาค่อนข้างแน่ใจว่าเขาตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้อีกครั้ง..

แต่เมื่อสายตาเขากวาดมองลงไปบนเนินอกขาวผ่องนั้น...ไม่มีไฝหรือขี้แมลงวันบนนั้น เหมือนได้ยินเสียงเปรี๊ยง!ฟาดลงมาที่ร่างของเอเดรียนผ่าเป็นสองส่วน 

เขายืนจ้องไดอาน่านิ่งอย่างโง่งม..

ไม่ใช่... ซิลเวอร์

 

++++++++++++++++++++++++100%+++++++++++++++++++++++

เอเดรียนจะรู้ไหมเนี่ยยยย มาลุ้นกัน //แต่งตั้งนานมาถึงแค่นี้เองเหรอ....ตัดไปตอนหน้าละกัน(โดนลูกหลีดตบ)