ตอนก้าวเข้าสู่โลกโซเชียลใหม่ ๆ
ก็หลงระเริงไปกับการอัพรูปสวย ๆ
มีเพื่อนมากมาย คุยนู้นนี่นั่นสนุกสนาน
พอย้ายที่ทำงานใหม่
ก็เริ่มสงสัยว่า ทำไมเขาไม่ค่อยเล่นโซเชียลกันเลย
แต่กลายเป็นส่องของคนอื่น แล้วเอามานินทาในวงสนทนาแทน
สงสัยมาหลายปีว่าเขาทำแบบนั้นไปทำไม
จนถึงตอนนี้
การที่เขาเอาแต่ส่องคนอื่น
แต่ไม่ยอมอัพเดทโซเชียลขอตนเอง
เพราะเขาเองก็เคยโดนคนอื่น
ส่องเฟสบุคแล้วเอาไปนินทาเช่นกัน
นั่นทำให้พวกเขาไม่ค่อยอัพเดท
แต่หันมาจ้องมองคนอื่นแทน
พื้นฐานคงมาจากความต้องการดูคน
ว่าคนที่เข้ามาทำความรู้จักเขานั้น มีดีแค่ไหน
ถ้าไม่มีดี หรือไม่เข้าพวก
ก็จะตกเป็นประเด็นในวงสนทนาอย่างสนุกสนาน
แต่ถ้าดีหรือเข้ากับพวกเขาได้
ก็จะกลายเป็นเพื่อนร่วมแก๊งกันไป
ซึ่งเราได้ตกตะกอนแล้วว่า
คนที่จะเข้ากับพวกเขาได้
ทุกคนคือคนที่ไม่อัพเดทโซเชียล
หรือถ้าจะเล่นโซเชียลคือต้องมีแอคหลุม
ซึ่งคนในที่ทำงานไม่รู้นั่นเอง
(น่ากลัวชะมัด)
เมื่อเวลาผ่านไป
เราได้รับรู้อีกว่าสาเหตุที่พวกเขาไม่อัดโซเชียลอีกประการหนึ่งคือ
ไม่รู้จะอัพอะไรลงไป
ไปเที่ยวมา อยากจะลงรูปสักหน่อย
ก็กลัวคนอื่นว่า
มันเลยกลายเป็นว่าไม่ลงดีกว่า
กลายเป็นความโคยชิน
และเราเองในตอนนี้ก็กลายเป็นแบบนั้นไปแล้ว
ในเมื่อโลกโซเชียลมันทำร้ายเราก็ไม่ลงดีกว่า
(เรารู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปมากเลย....)
(คิดถึงเราคนเดิม คนที่ยิ้มได้อย่างสบายใจ)
ก็หลงระเริงไปกับการอัพรูปสวย ๆ
มีเพื่อนมากมาย คุยนู้นนี่นั่นสนุกสนาน
พอย้ายที่ทำงานใหม่
ก็เริ่มสงสัยว่า ทำไมเขาไม่ค่อยเล่นโซเชียลกันเลย
แต่กลายเป็นส่องของคนอื่น แล้วเอามานินทาในวงสนทนาแทน
สงสัยมาหลายปีว่าเขาทำแบบนั้นไปทำไม
จนถึงตอนนี้
การที่เขาเอาแต่ส่องคนอื่น
แต่ไม่ยอมอัพเดทโซเชียลขอตนเอง
เพราะเขาเองก็เคยโดนคนอื่น
ส่องเฟสบุคแล้วเอาไปนินทาเช่นกัน
นั่นทำให้พวกเขาไม่ค่อยอัพเดท
แต่หันมาจ้องมองคนอื่นแทน
พื้นฐานคงมาจากความต้องการดูคน
ว่าคนที่เข้ามาทำความรู้จักเขานั้น มีดีแค่ไหน
ถ้าไม่มีดี หรือไม่เข้าพวก
ก็จะตกเป็นประเด็นในวงสนทนาอย่างสนุกสนาน
แต่ถ้าดีหรือเข้ากับพวกเขาได้
ก็จะกลายเป็นเพื่อนร่วมแก๊งกันไป
ซึ่งเราได้ตกตะกอนแล้วว่า
คนที่จะเข้ากับพวกเขาได้
ทุกคนคือคนที่ไม่อัพเดทโซเชียล
หรือถ้าจะเล่นโซเชียลคือต้องมีแอคหลุม
ซึ่งคนในที่ทำงานไม่รู้นั่นเอง
(น่ากลัวชะมัด)
เมื่อเวลาผ่านไป
เราได้รับรู้อีกว่าสาเหตุที่พวกเขาไม่อัดโซเชียลอีกประการหนึ่งคือ
ไม่รู้จะอัพอะไรลงไป
ไปเที่ยวมา อยากจะลงรูปสักหน่อย
ก็กลัวคนอื่นว่า
มันเลยกลายเป็นว่าไม่ลงดีกว่า
กลายเป็นความโคยชิน
และเราเองในตอนนี้ก็กลายเป็นแบบนั้นไปแล้ว
ในเมื่อโลกโซเชียลมันทำร้ายเราก็ไม่ลงดีกว่า
(เรารู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปมากเลย....)
(คิดถึงเราคนเดิม คนที่ยิ้มได้อย่างสบายใจ)
ความคิดเห็น