ความคิดถึง..!!

ความคิดถึงรถบรรทุกคันนี้ ขับมานานมากเวลาผ่านไป ความคิดถึงก็มากขึ้นตามลำดับมากขึ้น.มากขึ้น....และมาก ขึ้นจนเต็มคันรถ

เลยหลังคา หน้ารถออกมาถึงแม้หนทางจะยาวไกล ฝนจะตก ฟ้าจะร้องหนัก ถึงจะหนัก แต่เจ้าของไม่เคยเลย ที่จะปล่อยให้ความคิดถึง ร่วงหล่นเลยสักความคิดถึง
จนรถบรรทุกคันนี้ได้มาเจออุโมงค์ใหญ่ แต่เพดานต่ำแค่ผ่านอุโมงค์ เจ้าของรถก็จะได้ไปส่งเอาความคิดถึงอันมหาศาลให้กับเธอคนนั้น

แต่อุโมงค์มันต่ำ ต่ำกว่ากองแห่งความคิดถึง เพียง 1 นิ้วแค่หยิบเอาเศษเสี้ยว ความคิดถึงนั้น ออกไป.ออกไปสัก 1 นิ้ว เจ้าของรถก็จะได้เจอเธอคนนั้นดังใจหมาย

แต่เขาไม่ยอม.....
ไม่ยอมแม้แต่จะเอาความคิดถึง ออกไปสักนิดเดียวเพราะเขารู้ดีว่า มันมีค่ามากแค่ไหน..
หนทางอีกแค่ ระยะ 300 เมตร แต่เขากลับไปไม่ได้เขาจะทำยังไง จะขน 2 รอบหรือ แล้วมันหล่นไประหว่างทางหรือไม่ ???
เขาจะทำยังไงที่จะเอาความคิดถึงไปให้เธออันเป็นที่รักโดยที่ ไม่เอากองแห่งความคิดถึงออกไป...

เขาคนนั้นได้ตัดสินใจที่จะปล่อยยางของรถลงล้อละ 1 นิ้ว ถึงแม้ว่าจะวิ่งช้าลง.
ทำให้ถึง ช้าขึ้นแต่ความมั่นคงที่มีจุดหมายปลาย ทาง.ถึงแม้ว่าจะใช้เวลานาน
เขาก็ พร้อมที่จะเผชิญที่จะรอจนกว่า เจอเธอ.

ดีกว่าที่จะทิ้ง...ความคิดถึง...ที่มีต่อเธอคนนั้นออกไป

แม้แต่เสี้ยวหนึ่งก็ตาม......