ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    My innocent girl (Jessica exo snsd)

    ลำดับตอนที่ #1 : My innocent girl: Chapter1 (100%)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 906
      2
      6 ม.ค. 57

    My innocent girl

    Chapter 1






     

     

                ใครๆก็บอกว่าผู้หญิงสวยมักมีอาถรรพ์ติดตัว เจสสิก้า จอง ก็คงเป็นหนึ่งในนั้นด้วย ซึ่งเธอมีดีกรีเป็นถึงดาวคณะมหาวิทยาลัย  การเรียนเลิศ กิจกรรมเด่น แถมยังสวยอีกต่างหาก ผมสีน้ำตาลคาราเมลล้อมกรอบใบหน้า ผิวขาวน่าสัมผัส ตัวเล็กน่าปกป้อง ทำให้เป็นที่หมายตาของผู้ชายหลายคน

     

                แต่ว่าในมหาลัยเขาว่ากันว่า ใครก็ตามที่คบกับเธอ จะต้องมีอันเจ็บตัวแน่ๆ ถ้าไม่เลิกภายใน7วัน มันเป็นอาถรรพ์ที่ใครๆก็อยากลอง และก็ดูเหมือนว่าจะเกิดจริงๆซะด้วย

     

     

                พลั่ก!! ตุ้บ!!

                เสียงเหมือนของหนักๆร่วงหล่นกับพื้น ตามด้วยเสียงโอดครวญ

                “เลิกยุ่งกับผู้หญิงที่ชื่อเจสสิก้าซะ”  ผู้ชายที่ใส่หมวกสีดำปิดหน้าสนิทกล่าวขึ้นชี้หน้าผู้ชายที่กองอยู่บนพื้น

                “ครับๆ ผมจะขอเลิกพรุ่งนี้เลย”

                “ดีมาก พวกเรากลับ”

                จากนั้นผู้ชายชุดดำสองคนก็จากไป ทิ้งให้หนุ่มหล่อนอนกุมท้องอยู่ อันที่จริงมันก็ไม่น่าจะเจ็บอะไรเลยนะ แค่โดนชกท้องไปหมัดเดียว ก็ล้มแล้ว

     

                อย่างนี้น่ะเหรอ จะมาดูแลเจสสิก้า ไม่มีทางอ่ะ

     

     

     

     

                ลู่ฮาน หนุ่มหล่อคณะบริหาร บุคคลที่โดนหมั่นไส้จากผู้ชายหลายๆคน เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็แค่มีหน้าตาหล่อเหลา มีบางมุมหวานเหมือนผู้หญิง รอยยิ้มที่หลายๆคนหลงใหล เพียงแค่ยิ้มผู้หญิงทั้งหลายก็แทบกองอยู่ตรงหน้า มีดวงตาที่ระยิบระยับเป็นอาวุธ ที่สำคัญได้เป็นเพื่อนกับดาวมหาลัยเจสสิก้า จองด้วย ก็แค่นั่นเอง

     

     

                เห็นมะ ไม่มีอะไรให้น่าหมั่นไส้ซักนิดเนอะ

     

     

                “ลู่ฮานอ่า” ร่างเล็กๆวิ่งฝ่าฝูงชนเข้ามาโผกอดชายหนุ่มหน้าหวานลูกครึ่งจีน เกาหลีที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิท ลู่ฮาน  และดูเหมือนเขาจะเดาเธอออกด้วยว่าเป็นอะไร

                “โดนแฟนทิ้งล่ะสิ”

                “อือฮือๆๆ ฉันมันไม่ดีตรงไหนเหรอ ทำไมมีแต่คนทิ้ง”  เจสสิก้าตะโกนออกมาอย่างคุ้มคลั่งน้ำมูกน้ำตาไหลปะปนกันไปหมด เรียกความสนใจให้กับนักศึกษาคนอื่นเป็นอย่างดี จนลู่ฮานต้องจูงมือหญิงสาวออกมานั่งโต๊ะหน้าคณะ

                “ฉันไม่สวยเหรอ ฮืออออ” เจสสิก้าก้มลงเอาหน้าถูไถกับเสื้อลู่ฮานจนมันเปียกชื้นไปหมด

                “เสื้อฉันเปื้อนแล้ว หยุดๆๆๆ”

                “ตอบก่อนสิ ฉันไม่สวยเหรอ”

                เจสสิก้าเอียงคอส่งสายตาระยิบระยับไปให้ทั้งๆที่คราบน้ำตาน้ำมูกยังเปรอะเปื้อนไปทั่วใบหน้าเนียน ชายหนุ่มส่ายหน้าเบาๆ  ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดให้อย่างนุ่มนวล

     

                ลู่ฮานไม่ตอบอะไรหรอก แต่ดึงคนตัวเล็กเข้ามากอดเอาไว้ ลูบหลังอย่างแผ่วเบา

    ก็จะให้เขาตอบยังไงล่ะ ในเมื่อเรื่องที่เธอโดนทิ้งเป็นฝีมือเขาล้วนๆ ทำไงได้เพราะเขาหลงรักเพื่อนสนิทตัวเองไปแล้ว และดูเหมือนเจสสิก้าก็ไม่รู้อะไรบ้างเลย เข้าขั้นว่าซื่อบื้อเลยก็ได้

     

     

                แต่ว่ามันหมดยุคที่จะทำนิ่งๆ เฉยๆ และร้องไห้แล้วล่ะครับ ลู่ฮานไม่ใช่พระเอกที่แสนดีนะ แต่เป็นพระเอกที่เจ้าเล่ห์ต่างหาก เป็นพระเอกที่คอยจะกันผู้ชายคนอื่นออกห่างจากผู้หญิงคนนี้ เพราะเจสสิก้าผู้น่ารัก ใสซื่อ บอบบาง น่าทะนุถนอม เหมาะสมกับลู่ฮานคนเดียวเท่านั้น

     

     

                และไอ้อาถรรพ์ประหลาดๆน่ะ ก็เกิดจากฝีมือเขาคนเดียวนี่แหละ ลองดูสิ ถ้าใครมายุ่งกับเจสสิก้า ได้ติดรายชื่อแบล็กลิสต์แน่นอน!!

     

     

                “โธ่ๆๆ ไม่เอาไม่ร้องนะ ลู่อยู่ตรงนี้แล้ว”

                “ฮึกๆ ฮือๆ”

                “สิก้าอ่ะ สวยเสมอในสายตาลู่นะ” 

     

                สวยซะจนเขาอยากจะขย้ำเลยแหละ ไม่ใช่ว่าไม่กล้าทำนะ และก็ไม่ใช่คำว่าเพื่อนมันค้ำคอด้วย

     

     

              แต่เพราะเขาคิดไม่ออกน่ะสิ ว่าจะหาทางกินแกะน้อยยังไง?

     

     

     

     

     

                “ไม่เอาแล้วโว๊ย ไม่เอาแล้ว”  เสียงโหวกเหวกโวยวายของอีกหนุ่มหล่อของคณะวิศวะฯดังขึ้น จนเรียกความสนใจจากผู้คนได้มาก รวมถึงเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆเขาด้วย  ฮิมชาน ตบบ่าเพื่อนรักเบาๆ แต่รายนี้ก็เอาแต่สะดุ้งโหยง

                “ไหวปะ ไอ้แด้”

                “หึ!!”  แดฮยอนส่ายหน้าไปมา สภาพตอนนี้เขาดูไม่จืดเท่าไหร่นัก หน้าตาและร่างกายก็มีแผลฟกช้ำ ฮิมชานมองเพื่อนด้วยสายตาที่สมเพชปนขำ ฟัดกับหมามาหรือไง

                “ที่เขาว่ากันว่า คบกับเจสสิก้า จะมีอาถรรพ์ กูเชื่อแล้วว่ะ กูไม่เอาแล้ว”

                “สรุปแผลพวกนี้ก็

                “เออ,,.กูกำลังกลับบ้านนะ พอลงจากรถ ไม่รู้คนมาจากไหนมากมายมารุมกระทืบ แถมบอกให้เลิกยุ่งกับสิก้าอีก” 

     

                จะพูดให้ถูกก็คือ เขาโดนแค่หมัดชกเข้าที่ท้อง แต่แผลบนใบหน้าน่ะ เกิดจาการซุ่มซ่ามเดินชนเสาไฟฟ้าต่างหากล่ะ



     

    …………….50%......................




     

                “ชาตินี้ฉันอาจไม่มีแฟนแล้วล่ะ ลู่ฮาน”  เจสสิก้ากอดอกพร้อมทำมุ่ยอย่างอารมณ์เสีย

                “ทำไมคิดงั้น”

                “ก็ดูสิ ใครมาคบกับฉันนะ ก็ต้องเจ็บตัวตลอดเลย”

                “ก็ถ้าเธอเจอคนที่ดี เขาคนนั้นก็อาจไม่เป็นไรก็ได้ เหมือนฉันไง อยู่คลุกคลีกับเธอ ไม่เห็นจะมีอะไรเกิดขึ้นเลย”

                ลู่ฮานยิ้ม แล้วเอื้อมมือไปขยี้กลุ่มผมเบาๆให้หายหมั่นเขี้ยว

     

     

                ต้องทำตัวเป็นพระเอกเข้าไว้ นางเอกอย่างเจสสิก้าจะได้สนใจเขาขึ้นมาบ้าง ^^


     

                ส่วนเหตุผลที่เจสสิก้าถึงสนิทกับลู่ฮานขนาดนี้ก็เพราะอยู่คอนโดเดียวกัน ห้องอยู่ตรงข้ามกันนั่นเอง

     เจสสิก้า จอง เป็นลูกสาวคนเล็ก เพิ่งได้ออกมาใช้ชีวิตนอกบ้านเป็นครั้งแรก เพราะทุกครั้ง เธอแทบไม่ได้ย่างกรายออกจากบ้าน ขนาดไปเที่ยวกับเพื่อน ยังนับครั้งได้ทำให้เธอไม่มีเพื่อนสนิทสมัยมัธยมเลย

     

                พอได้เข้ามหาวิทยาลัย ได้มาอาศัยอยู่คอนโดแห่งนี้ ทำให้เจสสิก้าได้รู้จักกับลู่ฮานหนุ่มหน้าหวานที่ดูแวบแรกนึกว่าเป็นผู้หญิง เลยทำให้เจสสิก้าติดลู่ฮานยิ่งกว่าอะไรดี  พูดอะไรก็เชื่อไปหมดทุกอย่าง ประหนึ่งว่าเป็นลูกสาวของเขา

     

     






     

     

                เจสสิก้าถือชานมไข่มุกมาสองแก้ว แล้วรีบตรงดิ่งมาที่ขอบสนามบอล จ้องมองลู่ฮานที่อยู่กลางสนาม เขายกมือทักทายเธอแวบนึงก็หันไปสนใจกับลูกฟุตบอลต่อ

     

                “เหนื่อยจัง”  ลู่ฮานทิ้งตัวลงนั่งข้างเจสสิก้าอย่างหมดแรง เหงื่อไหลโชกไปทั่วร่างกาย ฟุตบอลเป็นกีฬาที่โปรดปรานสำหรับลู่ฮาน ถ้าเขามีเวลาว่าง ก็มักจะมาเล่นประจำ

                “อ่ะชานมร้านโปรด”

                “ขอบใจ”  หลังจากที่ผ่อนลมหายใจให้อยู่ในระดับสม่ำเสมอก็คว้าชานมไปดูดกิน แล้วยื่นผ้าเช็ดตัวมาให้เธอ เจสสิก้าจึงรับมาอย่างงงๆ

                “วันนี้เหงื่อฉันออกเยอะมากเลย เช็ดให้หน่อยนะ”

                “เดี๋ยวนายก็จะต้องไปอาบน้ำอยู่แล้วนิ”

                “ก็เช็ดก่อน ไม่เห็นจะเป็นไรเลย นะๆๆ”

                “อืม..

                เจสสิก้าค่อยๆซับเหงื่อที่อยู่บนใบหน้าหล่อ และลำคอเบาๆ ซึ่งการกระทำนี้ ยิ่งทำให้ผู้ชายหลายๆคนอิจฉาตาร้อนผ่าว

     

                “น่าหมั่นไส้จริงโว๊ยยย!! พออยู่กับเจสสิก้าทีไรลืมเพื่อนตลอด แล้วนี่ไอ้ลู่มันมีของดีอะไรรึเปล่าวะ”

                “ทำไมวะคริส”

                “มึงก็ดูดิวะไอ้โฮ ไม่สังเกตเหรอไง ไอ้ลู่มันโคตรจะสนิทกับเจสสิก้าเลย แต่ยังไม่เคยเห็นมันเจ็บตัวซักที”

                คริสบ่นออกมา ในขณะที่มือก็ถือผ้าเช็ดตัวซับเหงื่อที่ไหลลงมาเรื่อยๆ

                “นั่นน่ะสิ” ซูโฮพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

     

                คริสได้แต่พ่นลมหายใจอย่างหงุดหงิด เขาก็อยากจะรู้จักสาวสวยคนนี้บ้าง แต่ลู่ฮานก็ไม่เคยจะแนะนำให้เขาได้รู้จักซักที หวงอะไรนักหนาก็ไม่รู้

     

                คอยดูเถอะ!! อย่าให้เผลอเชียว

               

     

     

     

               

               

                ลู่ฮานนอนเหยียดแขนเหยียดขาบนโซฟายาวอย่างสบายใจในห้องของเจสสิก้า สองมือก็กดเล่นเกมส์ในโทรศัพท์อย่างเมามันส์ จนเจสสิก้าออกมาจากห้องน้ำในชุดนอนบางเบา

    มันเป็นภาพที่ชินตาสำหรับเขานะ แต่เห็นทีไรใจเต้นทุกที อดที่จะคิดอกุศลกับร่างกายเธอไม่ได้

     

                ชุดนอนสีขาวสะอาดตาที่เห็นสัดส่วนโค้งเว้าชัดเจน ถ้าได้เห็นชัดๆ ได้จับเต็มๆ คงจะเป็นบุญอย่างมากเลย

     

                “ยังไม่กลับห้องอีกเหรอ”

                “นอนนี้ได้ปะ”  ลู่ฮานเด้งตัวลุกขึ้นนั่งบนโซฟาเขยิบให้มีเนื้อที่เพื่อเจสสิก้าจะนั่งด้วย

                “ตามใจนาย”

     

                เจสสิก้าตอบปัดๆ แล้วกดรีโมทเพื่อเปิดทีวี ไม่ค่อยสนใจกับคำถามซักเท่าไหร่ เพราะมันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่ลู่ฮานจะขอมานอนด้วยบ่อยๆ (ที่โซฟา) และก็ชินซะแล้วล่ะ

     

                “ใช้สบู่ใหม่เหรอ” ลู่ฮานถามขึ้น พร้อมทำจมูกฟุดฟิดใส่เธอ

                “อืมทำไม”

                “ก็หอมดี แต่กลิ่นเก่าหอมกว่านะ”

     

                บางทีลู่ฮานเองก็เหมือนจะเป็นโรคจิตนิดๆ ที่จำอะไรเกี่ยวกับเจสสิก้าได้ทุกอย่าง รวมถึงกลิ่นประจำตัวเธอด้วย

     

                “จริงอ่ะ

                “จริงสิ” ลู่ฮานเขยิบตัวใกล้เจสสิก้าขึ้นเรื่อยๆ จนได้กลิ่นหอมอ่อนๆของครีมอาบน้ำและครีมทาผิวชัดเจน เผลอสูดเข้าไปเต็มปอด แล้วกลืนน้ำลายแบบไม่รู้ตัว

     

                “แต่ว่า ฉันยังได้กลิ่นไม่ชัดเลย ขอพิสูจน์แบบชัดๆได้มั๊ย?

     

     

                “ยังไง”

     

     

                “ก็แบบนี้ไง”

     

                ลู่ฮานยื่นใบหน้าหล่อเข้าไปฉวยเอาความหอมที่แก้มเนียนฟอดใหญ่ จนเจสสิก้านั่งนิ่งรู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวอย่างช่วยไม่ได้

     

     

                “ย๊า!! ลู่ฮานบ้า แกล้งฉันตลอดเลยนะ แล้วที่สำคัญ ใครเขาเอาสบู่มาล้างหน้าเล่า”

     

                เจสสิก้าตอบอย่างอายๆ ใบหน้าแดงจัดเหมือนมะเชือเทศ จนลู่ฮานหัวเราะออกมา เขาชอบท่าทีใสซื่อของเธอจริงๆ และลู่ฮานเองก็มักจะแกล้งเธอบ่อยๆ เดี๋ยวจับ กอด หอมบ้างล่ะ เจสสิก้าก็ดูจะไม่โกรธเขาซักที  

     

     

     

                “งั้นพิสูจน์ตรงไหนดี”

                “กริ๊ดดด!!

     

                คนตัวเล็กหวีดร้องออกมาสุดเสียงเมื่อถูกกดลงไปบนโซฟา ใบหน้าหล่อของลู่ฮานโน้มมาใกล้จนมาหยุดที่ลำคอระหง ลมหายใจอุ่นๆของเขารดรินเบาๆ ก่อนที่ปลายจมูกโด่งจะฝังลงไป แล้วค่อยๆผละออกมา

     

     

                “หอมไปหมดเลย” ลู่ฮานพร่ำเพ้อเบาๆ ก่อนจะถูกดึงสติกลับคืน เมื่อเจสสิก้าผลักเขาออก แล้ววิ่งเข้าห้องนอนไป

     

     

     

                ร่างบางมุดตัวเข้าไปในผ้าห่ม เอามือจับลูบคลำใบหน้าที่ร้อนผ่าว ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนต่ำมาหยุดที่หน้าอกด้านซ้าย ที่ตอนนี้ก้อนเนื้อด้านในเต้นรัวเหมือนกลอง

     

     

     

              ทำไมนายชอบแกล้งฉันตลอดเลยนะ

     

     

     

                ลู่ฮานได้แต่นั่งอมยิ้มอยู่คนเดียวเหมือนคนบ้า ตอนนี้เขาแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้วนะ ใจจริงก็อยากบอกเจสสิก้าไปซักทีว่าเขาคิดยังไงกันแน่ แต่อันที่จริงเขาก็บอกเธอตั้งนานแล้วไม่ใช่คำพูดหรอก แต่เป็นร่างกายต่างหาก

     

     

     

                ลู่ฮานลืมตาจ้องมองบนเพดานซักพัก ก็ค่อยๆเหลือบไปมองนาฬิกาแขวนที่อยู่ผนังห้อง เขาค่อยๆลุกจากโซฟา เดินย่องๆเบาๆ จนไปหยุดที่ประตูห้องนอน

     

     

                แกรก

     

     

                ว่าแล้วเชียว เจสสิก้าไม่เคยคิดจะล็อกห้องนอนจริงๆ ลู่ฮานค่อยๆเดินเข้าไปในห้องที่มืดสนิท ที่มีเพียงแค่เสียงเครื่องปรับอากาศที่กำลังทำงาน เขาค่อยๆกระพริบตาเพื่อปรับสภาพให้อยู่ในที่มืด

     

     

                และก็ต้องยิ้มเมื่อเห็นผ้าห่ม กับหมอนวางกองอยู่ปลายเตียง คงเตรียมให้เขาล่ะสิ ลู่ฮานจ้องมองใบหน้าคนหลับที่เห็นได้ไม่ชัดนัก ลูบผมเธอเบาๆ แล้วค่อยๆจูบที่หน้าผากเนียน

     

     

     

                “ฝันถึงฉันบ้างนะ”






     

     

     

    อัพฉลองสอบเสร็จครบร้อย เยเฮททททท!!

     

    ชี้แจงนิดนึง

    เอ่อ..เค้าบอกแล้วนะว่าสิก้าอ่ะเปลืองตัวเปลืองตัวมาก><

    ส่วนคนอื่นๆก็จะค่อยทยอยออกมา ตอนหน้าแบคออกโรง อิอิ

    เรื่องคู่ ไม่ต้องห่วงนะ เค้าแต่งให้สมหวังทุกคู่เลย(แยกตอนจบแต่ละคู่)

    แต่อาจไม่ได้ครบ12 เอาแต่คู่เด่น

    แต่ที่แต่งแน่ๆเลยคือฮานสิก แบคสิก ฮุนสิก (มายเมนสุดที่รัก)

    หมายเหตุ:ถ้ารื่องนี้ไม่แป็กนะ


    CRY .q
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×