ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter4
Chapter 4
ท่ามลาลมหนาวที่พัโยมา ระหว่าทามีแ่ผมับแบอมเินลับหอ้วยัน ผมและเาไม่ปริปาพูอะไรสัำลอทาที่เินมา แ่ผมรับรู้ไ้ถึวามรู้สึเศร้าอแบอมที่สื่อออมา ยิ่อนที่เาอผมเหมือนเา้อารำลัใาใรสัน แ่ผมทำไ้แ่ยืนให้เาอเยๆ
ย : "นาย เอิ่มม ไหวไม๊?" ผมถามินยอ้วยวามเป็นห่วะที่เราำลัเินเ้าห้อนอน
บ : "......" สิ่ที่ผมไ้รับลับมาือวามเียบ แบอมหันมาสบาผมและมอหน้าผม แล้วอยู่ีๆ ริมฝีปาอแบอม็มาประบที่ริมฝีปาอผม เาเริ่มโอบผมและระับอแน่นมาึ้น สัพัแบอม็ถอนริมฝีปาออ พร้อมเอามือลูบหัวผม
บ : "ืนนี้นายนอนเป็นเพื่อันนะ" สิ้นสุเสียอแบอม ัวผมแ็ทื่อมา ริๆัวแ็ั้แ่ที่เาูบผมแล้ว แล้วทำไมวันนี้ผมูว่านอนสอน่าย แบอมให้ทำอะไรผม็ทำ แม้ระทั้อนนี้ที่ผมและแบอมนอนอยู่บนเียเียวันแล้ว
ย : "นายเป็นอะไรหรอ?" ผมถามเพื่อลายวามอัอัที่เิึ้นในอนนี้
บ : "มีเรื่อนิหน่อย แ่เี๋ยว็หาย" แบอมพูพร้อมอผมา้าหลั
ย : "ถ้าไม่อยาเล่า็ไม่เป็นไร แ่นายะมาอันแบบนี้ไม่ไ้นะ" ผมพูพลาึมืออแบอมออาัว
บ : "เมื่อีู้บยัไม่เห็นะัเลย" แบอมระิบ้าหูผม
ย : "นั่นมันใไหมอ่ะ ปล่อยๆ" ผมเริ่มอแ
บ : "โอเ ปล่อย็ไ้ นอน้วยันนี่แหละ่วนี้อาาศหนาว ันไม่อยานอนนเียว" นายนั่นบ่นุิแล้วหันหลัใส่ผม
ผมหันมามอแผ่นหลัให่ทีู่อบอุ่นและแ็แร่ ลิ่นหอมๆาัวแบอม มันทำให้ผมรู้สึสบายใและใเ้นแปลๆในะเียวัน เพราะอะไรทำไมถึ้อเป็นแบบนี้
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ศาสร์ปรุยา
ผมและยอแำลัเ็บอเพื่อเรียมัวลับ ส่วนมาร์นะหรอ
ม : "ันไปหาแบมับยอม่อนนะ" พูเสร็ มาร์็ว้าระเป๋าวิ่ออไป้วยวามเร็วแส ะรีบอะไรนานั้น ลัวมันสอนหายหรอ
ย : "ั้นเราไปินไอิมันีไหม? ันอยาินไอิมอ่ะ" ยอแทำหน้าอออ้อนผม
ย : "แล้วานีฬาอ่ะ อีสอวันะแ่แล้วนะ" ผมถามยอแปนุ นายนี่ไม่ิะโหรอนะ
ย : " 555555555 เราแ่ไปินแปปเียว สัทุ่มสอทุ่ม็ลับ ยัลับมาทันเ็ื่อออนะ" ยอแ่อรอผม
ย : " อืมๆ ็นายอยาินนี่" ผมอบรับำออยอแ
เมื่อถึร้านไอิมเ้าประำ เรา็เินไปสั่ไอิมที่เาท์เอร์แล้วมานั่รอที่โ๊ะ ทุๆทีเวลามาทานไอิมเราะมาันทั้บ้าน แ่วันนี้มีแ่ผมับยอแมาันแ่สอน ็สบไปอีแบบ เพราะทุรั้ที่มาันเ็นมันะวุ่นวายเอามาๆเลย แ่มัน็ทำให้ผมอนึถึเรื่อวันนั้นที่ผมแล้แบอมไม่ไ้ นึแล้ว็ำ ิิิ
ย : "นายำอะไรอ่ะ?" ยอแิ้วมว
ย : "ป่าวๆ ันแ่นึถึเรื่อลๆอ่ะ" ผมลั้นำ
ย : "นายบ้าหร.... แ็สันนนนน!!!" ยอแบ่นผมไม่ทันบ ็โบมือเย้วๆ ให้ับแ็สันที่ำลัเินเ้ามาในร้านแบบว่าาินี้ไม่มีใรหล่อเท่าละ
ย : "ไหนว่า..."
ย : "น่าาา ะี่น็แปปเียวทั้นั้นแหละ" ผมำลัะอ้าปาบ่นแ่ยอแสวนมา่อนอย่ารู้ทัน
ส : "ว่าไ้ะ สั่อะไรไปบ้าหรือยั" เ้านมาทีหลัเินเ้ามาอย่าร่าเริพร้อมับหย่อน้นนั่ลที่้าๆยอแ
ย : "สั่แล้ว นายสั่ิ" ยอแพูพร้อมี้ไปที่เาท์เอร์
ส : "ไม่อ่ะ ันินับนายนี่ ิิ"
ย : " =____= พวนายินันสอนไหม ันลุไ้นะอนนี้เผื่อเะะ" ผมเริ่มเหม็นมันสอนและทำทีท่าว่าะลุเินออ
ย : "อะไรนายอนหรอ? ให้เรียนอื่นมาเพิ่มไหม?"
ย : "ะเรียมาทั้สำนั็ไ้นะ...... ิ้ ิ้" หลัาที่ผมพูประยอแ ็มีเสียเมสเสเ้าาโทรศัพท์อผม
DefSxxx : นายโ้อมปรุยาหรอ?
Pepijy : ันมาส่ยอแินไอิมอ่ะ
DefSxxx : ที่ไหน?
Pepijy : ร้านเิม นายมีไร?
DefSxxx : โทำไมไม่วน รอนั่นนะ เี๋ยวไปหา
Pepijy : 
ผมอบแทแบอมเสร็นั่ลที่เิมเียบๆ มอูแ็สันและยอแหยอล้อัน สอนนีู้มีเมีเ้าันแปลๆนะ เพราะอยู่ห้อเียวันและมั้ หลัานั้นประมาน 15 นาที นร่าสู็ปราัวในร้านและเินรมายัที่โ๊ะ
ส : "เห้ย มาไ้ไ" แ็สันทำหน้าใ
บ : "มาแไอิมทำไมไม่วนฟร่ะ!!..... น้อสรอเบอร์รี่ 2 สู้ป" แบอมหน้านิ่วิ้วมว และนั่ล้าๆผม
ย : "ทุทีวนมาเห็นทำหน้าเป็นู ใระไปอยารู้ว่าอยามาวันนี้" ยอแเริ่มออปาบ่น
ย : "พอๆ แล้วอีสามหน่ออยู่ไหน ไม่วนมา้วยหรอ" ผมถามหามาร์ แบมแบมและยูยอม
บ : "พวนั้น้อมเ้น วนออมายา แ่นี้็รึ่บ้านละ เี๋ยว็โนเผาบ้านหรอ" แบอมบ่นระปอระแป
หลัาที่พวเราุยสัพเพเหระ ไอิม็มาเสิร์ฟที่โ๊ะ เราสี่น็่าน่าิน ุยเล่นันสนุสนาน วันนี้แบอมูยิ้มเยอะว่าทุวัน ทั้ๆที่วันนั้นยัหน้าไม่รับแอยู่เลย หวัว่าเรื่อทุ์ใอเาไัหาไ้แล้วสินะ
ส : "เห้ยๆๆๆๆ อี 5 นาทีะถึเวลาเ็ื่อแล้ววว" อยู่ีแ็สัน็พูโพล่ออมา
ย : "รอไรอ่ะ วิ่ิ พี่แทสันรามนั่นรอหั่นเราแน่!!!!" ไม่รอ้าแ็สันว้ายอแไปนู้นแล้ว ส่วนผมว้าแบอมวิ่แ่ทว่าอนนี้ลายเป็นแบอมที่วิ่นำผมอยู่ อย่าเรียว่านำเลย ลาีว่า นายนั่นวิ่เร็วมา
ย : "แห่ๆๆๆ นายๆๆ เี๋ยว่อน" ผมเริ่มหอบ
บ : " อะไรอนายอีเนี้ยะ ?" แบอมเหวี่ยใส่ผม
ย : "เหนื่อยเว้ย เหนื่อย!!!" ผมหยุวิ่และ้มลหอบ าูะหัละเฟ้ยยย
บ : "โถ่เว้ยย!" นัวให่สบถ่อน้อนผมึ้นแล้ววิ่่อเ้าไปในเสำนั ึ่อนนี้ทุนำลัเ้าแถวรอเ็ื่อาุพี่ๆทั้หลายนั่นเอ พวผมสี่น่อยๆย่อออาพุ่มไม้แล้วมายืน่อแถวอย่าเียิวเพื่อไม่ให้พี่ๆับไ้
ส : "เือบไปแล้วไหมหล่ะมึ" แ็สันสบถเสียเบาพร้อมเสียหอบแห่ ส่วนนที่หอบัสุน่าะเป็นแบอม เพราะนอาะ้อวิ่ทำเวลาแล้วยั้อแบผมมา้วย
หลัาเ็ื่อเสร็เรา็แยย้ายันเ้าบ้านัวเอ ึ่มีมาร์ แบมแบม และ ยูยอม รอพวเราอยู่ที่ห้อนั่เล่นอบ้าน
ย : "ไปไหนมาาา" ยูยอมส่เสียทัทายพร้อมสายาที่าั้นะเอาำอบแบบสุๆ
ย : "ไปินไอิมเยๆ" ยอแอบแล้วเสมอไปทาอื่น
บม: "วนหน่ะมีไหม? หือออออ"
ส : "็เห็นพวนาย้อมหนั็เลยไม่อยาวนนี่"
ม : "นาย็เอาับเา้วยหรอ?" มาร์หันไปถามแบอม
บ : "็านเสร็พอี นาย็รู้นี่ ัน็เลยออไปหาไรทำแ้เอ่ะ" แบอมอบแ่เสียไม่่อยะปิเท่าไหร่หรอนะ
ย : "เอาี้ๆ หลัเสร็านีฬา เราไปเที่ยวสวนสนุันไหม ่อนสอบพอีเลย" ผมรีบับท่อนสามนนั้นะาโทษมาที่ผม
บม : "อื้มม แ่วันนี้พวนายหนีเที่ยวอ่ะ ้อมี่าปิปา" แบมแบมเริ่ม่อรอ
ส : "นายไปไหนเยพระเป๋าัหรอแบมแบม" แ็สันทำหน้าเอือมใส่แบมแบม ่อนที่แบมแบมะไหล่ไม่สนใ
บ : "โอเ เี๋ยวัน่าย่าบัรให้พวนายเอ วันนี้ไปพัผ่อนไ้ละ ไปอุ้มหมูมา เหนื่อยแนะหั" แบอมับท่อนะเินบ่นเ้าไป้าใน ส่วนนอื่นๆเมื่อไ้ยินว่าแบอมเลี้ย็ีใันยให่ อื้ม เอาเ้าบ้านหลันี้ ว่าแ่เมื่อี้นายนั่นว่าใรหนัเหมือนหมูนะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
วันานีฬา
บริเวสเเียมีฬาอมหาลัย เสียเียร์อแ่ละบ้านัสนั่นึ้อไปทั่วนแยไม่ออเลยว่าบ้านไหนร้อเพลอะไร มีเหล่าพ่อมปีแอยบินรวราวามเรียบร้อยอยู่เหนือสเเียม เหล่าพ่อมแม่มพาันื่นเ้นและทำหน้าที่อัวเอันอย่ายันันแ็ แน่นอนวันนี้เราะไ้เอสำนัอื่นและศาสร์อื่น มันยิ่ทำให้ารแ็ันนั้นูเ้ม้นมายิ่ึ้น แบมแบมและยูยอมำลัเ้นอยู่้าหน้าอัศรรย์อสำนั พวผม ยอแ มาร์และแบอม ำลัส่น้ำยาและเสบีย่าๆไปให้ยัพ่อมแม่มบนแสนและนัีฬา พวเราแทบไม่มีเวลาว่าไ้ไปยืนูารแ่ันเลย
พิธีร : เอาละรับ่อไปเป็นีฬาวามเร็ว นั่น็ือออ ไม้วาเอะฟาสสิบบบบบ!!!" พิธีรพูเร้าอารม์ในรายาร่อไป
แ็สันลุึ้นพร้อมสะบัมือสะบัเท้าเพื่อเรียมพร้อมในารแ่ัน แน่นอนว่ายอแรีบละาานทุสิ่ไปรอแ็สันที่ห้อนัีฬาและไม่วายหนีบผมไป้วยอีามเย
ย : "ื้ออออ แ็สัน สู้ๆนะ ินน้ำนี่ ันั้นเอับมือเลย นาย้อนะ!!!"
ส : "่ะะะ ะบินทะลุั้นอาาศออไปเลยยย" แ็สันรับแ้วน้ำแล้วื่ม ่อนะหยอล้อับยอแโยมีผมเป็นหัวออยู่้าหลั
ย : "สู้ๆนะ " ยอแพูสู้ๆรอบที่ล้าน
ย : "มันไปแ่ไม่ไ้ไปาย ะไปทำานไ้ยั" ผมทำหน้าลำไยใส่สอนนั่น มัวแ่สู้ๆไม่้อแ่พอี
ามิน : "แ็สันน!!!!! ิวนายแล้ว ให้ไวๆ" พี่ามินเรียแ็สันออไปแสนบาย
ส : "ไป่อนนะ" แ็สันโบมือหยอยให้ยอแ่อนะเินไปหาพี่ามิน
เมื่อส่แ็สันลับาไปแล้วยอแ็รีบลาผมึ้นไปบนอัศรรย์เพื่อนั่รอูารแ่ันแมท์นี้
ย : "สรุปือ ไม่ทำานทำารละใ่ไหม" ผมหันไปถามยอแ้วยสีหน้าระอาสุๆ
ย : "น่าแปปเียว ันอยารู้ว่าแ็สันะนะไหม" ยอแูริัน่าู
ย : "ือนายูริันะ มีไรอ่ะ" ผมถาม้วยวามสสัย
ย : "น่าาา"
ย : "บอมาา" ผมเ้นำอบาน้าๆ
ย : "็.... เห้อ อย่าไปบอใรนะ ือถ้าแ็สันนะันบอเาว่าันะลเป็นแฟนับเานะสิ" ยอแระิบ
ย : "ห้ะ!!!!" ยอแรีบเอามือปิปาผม่อนที่นรอบ้าะไ้ยินอะไรที่เ้าัวไม่อยาให้ไ้ยิน
ย : "นั่นแหละ เียบๆนะเว้ย ไอ้มาร์็ห้ามบอ" ยอแำับผม่อนะปล่อยมือออาปาผม
ย : "ละนายอยาเป็นแฟนับแ็สันไหม?"
ย : "ันอยาเห็นวามพยายามอนายนั่นอ่ะ ว่าะทำให้ันไ้สัแ่ไหน" ยอแพูแ่สายายัมอไปที่สนามแ่นั่น
พิธีร : "เอาละรับ ้อนรับนัีฬาน้อใหม่ไฟแร พ่อม D.O าบ้านเอสเอ็มมมมมมมมม "
อเียร์ : " ฮิ้วววววววววววววว!!!!!"
พิธีร : "น่อมานะรับ รุ่นพี่ีรีแมป์ปีที่แล้วนะรับบ พ่อม แทยั าบ้าน หยา อื้อหืออ ูล้ามนั่นรับ"
อเียร์ : "รี๊!!!!"
พิธีร : "มาถึนสุท้าย หนุ่มหล่อหน้าทะเล้น สายลโปฮา พ่อมแ็สัน าบ้านผั "
ยอแ : "รี๊!!!!!" เสียยอแรี๊ทำเอานที่นั่อยู่อัศรรย์้าล่าถึับหันึ้นมามอ ส่วนผมนะหรอ หูับไปแล้วรับ เลิานีฬา้อไปโรพยาบาลให้หมอรวแ้วหูสัหน่อย ไม่รู้พ่อมแม่มมโพเานิยมเอานหวีให้ลูินหรอ
เมื่อารแ่ันไ้เริ่มึ้น ทุน่าโฮ่ร้อเียร์ันอย่าสุพลั เ่นเพื่อนที่นั่้านี่ลุยืนระโเหย็ๆ ริๆไม่ำเป็น้อไปท้าทายอะไร็ไ้นะ เียร์นานี้็เป็นแฟนันไปเลยเถอะ
แน่นอนารแ่ันรั้นี้บ้านหยานะ ส่วนแ็สันไ้ที่สอ หน้าอแ็สัไม่่อยสู้ีส่วนยอแหน่ะหรอ นั่หมอาลัยายอยาไปแล้ววว
ย : " ันะลไปหาแ็สัน" อยู่ีๆ ยอแ็เป็นบ้าอะไรไม่รู้วิ่ลหลุนๆไปที่ห้อพันัีฬา รั้นผมะวิ่ามให้ทันมัน็ไม่ไหว ไ้แ่ยืนมอหลัอยอแไป
บ : " อู้านอีแล้วววว" เสียอนุ้นเยทำให้ผมใและละสายาายอแ
ย : "อุ้บ......." ในัหวะที่ผมหันมาปาผมนเ้าที่แ้มอแบอมอย่าั ผมรีบถลาถอยออมาั้หลั
บ : "นายแ๊ะอั๋ันอีละนะ" แบอมลูบแ้มพร้อมับยิ้มมุมปา
ย : "นายเอาหน้ามาใล้ันเอนะ โอ้ยย ไปแล่วว" ผมรีบับทเินหนี ผมรู้สึว่าอนนี้หน้าผมร้อนมา แ่โนแบอมเ้ารรมว้าหลัอเสื้อเอาไว้เสีย่อน
บ : "ะไปไหน นายอู้านนะ รีบไปัเสบียเลยนะ อีแปปะเสร็แล้ว ะไ้ลับัน"
ย : "ไม่เห็นนายหายอแมั่อ่ะ ยอแ็ทำานนี้นะ" ผมบ่นระปอระแป
บ : "็อนนี้ันเอนายอู้ ันยัไม่เห็นเลยว่ายอแอยู่ไหน" แบอมพูอย่าอารม์
ย : "เออๆ ปล่อยอเสื้อไ้ละ ไปละ" ผมรีบปัมือเาออาอเสื้อ่อนะเินนำหน้าไป ส่วนนายแบอมนั่น็เินยิ้มามหลัผมมา
หลัาานีฬาบลพวเราสำนัผัพาันเ็บอและแยย้ายลับสำนั อนนี้นที่ผมห่วือแ็สันับยอแ ไม่รู้ว่าสอนนั้นะเป็นยัไันบ้า
ระหว่าทาเินลับ ผมเห็นแบมแบมและมาร์เินินไส้รอแถมยัเอาีหัวันอี ส่วนยูยอม็ไปแอ้วสาวๆสำนัหยาอยู่แถวหน้าสำนั
ย : "เห้ออออ" ผมเินไปถอนหายใไป ว่าแล้วส่เมสเสหายอแีว่า
Pepijy: ยอแ นายเป็นไบ้า ทุอย่าโอเไหม
ARS: อื้ม เราบันแล้ว
Pepijy: แล้วอนนี้นายอยู่ไหน?
ARS: ร้านออแนิ้ามออ่ะ แ็สันพามาิน้าว
Pepijy: เๆ
ผมปิแทโทรศัพท์ แล้วเินไปเรื่อยๆ นมาถึหน้าบ้านพััวเอ อนนี้มีผมนเียวสินะที่ถึบ้าน่อน ผมเินเ้าไปในห้อเพื่ออ่บน้ำและทำธุระส่วนัวให้เสร็ แล้วออมาเวฟอาหารในู้เย็นิน
ิ๊
สปาเ็ี้อผมเสร็แล้ว ผมลุไปหยิบสปาเ็ี้ออมาาเวฟและำลัเปิฝาล่อเพื่อนะินมัน
แร๊ มีแผู้ไม่ไ้รับเิมา
บ : "ินไรอ่ะ" แบอมแ้นเ้ามาหาผม
ย : "เหมือนนายามลิ่นอาหารมาอ่ะ เป็นแมลสาบป่ะ"
บ : "ป้อนำนึิ" แบอมพูพร้อมอ้าปา นายนั่นไม่สนใำ่าอผมเลย
ย : "ไม่ให้ เวฟเอิ" ผมอแใส่แบอม แน่นอนสิ ในู้เย็นมีั้หลายล่อทำไมไม่ไปเวฟเอเล่า
บ : "ไม่เอาอ่ะ ะินับนาย มาเร็วะป้อนีๆไหมมม" แบอมเริ่มเินมาใล้ผมเรื่อย และผม็เริ่มถอยหนีเา
ย : "อย่าเ้ามาใล้" ผมันแบอมออไป
บ : "็ป้อนสิ ...... พรึ่บบบบ เห้ย" แบอมเินมาใล้ผมนทำให้ผมเหยียบฝาล่อสปาเ็ี้ลื่นล้ม และแน่นอนผมันว้าายเสื้ออแบอมมา้วย ทำให้เราสอนล้มลในท่าที่ไม่น่าูเท่าไหร่
ย : "นายนี่มั......" ผมำลัะอ้าปา่าแ่เมื่อเยหน้าึ้น หน้าอผมและแบอมห่าันไม่ถึหนึ่ฝ่ามือ แบอมมอาผม้วยสายแปลๆ ่อนที่ปาอเาะประบลที่ปาอผม ูบอแบอมเหมือนูลืนทุอย่าในัวผมออไป เาบริมฝีปาล่าอผม่อนะเอาลิ้นเ้ามาในโพรปาอผม เาเว้นัหวะให้ผมไ้หายใ่อนะยมือึ้นมารั้อผมไว้ แล้วูบ่ออย่าอบอุ่น ึ่ัวผมเอ็ไม่ไ้ัืน อนนี้หัวผมมันื้อไปหม
แร๊!!!
เสียเปิประูอใรบาน ทำให้ผมและแบอมผละออาัน ผมหอบแห่ ส่วนแบอม็นิ่ไปพัให่ ่อนะลุึ้นปัเสื้อแล้วเินทิ้ผมไว้ให้นั่ ับอสปาเ็ี้ที่ระายอยู่บนพื้น
ม : "นายไปนั่ทำไรรนั้นว้ะ" มาร์หันมาเห็นผมนั่เหวออยู่หลัเาท์เอร์
ย : "อ่อ เออๆ" ผมรีบเ็บสปาเ็ี้้วยท่าทาเลิ่ลั่ และสายามาร์็อยับผิผมลอเวลา
ผมรีบริ่เ้าห้อนอนไปึ้นไปนอนบนเียอผม่อนเอาผ้าห่มลุมโปัวเอ เมื่อี้เิอะไรึ้น ทุอย่าไวมา อาารที่ผมเป็นอนนี้มันไม่ใ่เรื่อธรรมาแล้วแน่ๆ ผมหวั่นไหวับผู้ายนนี้
______________________________________________________
***เ้ามาแ้เลอนให้่ะ เพิ่เห็นว่าพิมผิ เ๊าอโ๊นะ***
หายไปั้ 10 วัน อโทษ่อนเลยนะะ แ้!!!! อนแริว่าะว่าันมีาน่วนเ้ามาะไ้ ้ออโทษริๆนะ หลัานี้ะพยายามมาอัพให้อ่านบ่อยๆ หวัว่าะยัไม่เทันไปไหนนะ แล้ว็อยาุยับไรท์็อมเม้นันไ้นะะ ไรท์ีใที่อนนี้มีนรออ่านอีั้ 15 น ใรลืมิเฟบหรือแฟนลับ เลยนะ เวลาไรท์อัพะไ้เห็นแ้เือนัน พาร์ทนี้ยอแับแ็สันนำหน้าไปแล้ว เมื่อไหนบีเนียร์อเราามเาไป้อรอิามูนะะ ยัไ็้อออบุทุนที่อ่านมานถึอนนี้นะะ อบุมาเลย่ะ าราแฮรีทุนเลยยยย ุ้บๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น