ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter6
Chapter6
บ: "ันว่า ันไม่อยาเป็นแ่เพื่อนแล้วว่ะ"
นี่มันอะไรัน แบอม้อหน้าผม แววาที่ริัู่นั้น มันทำให้ผมใสั่นแปลๆ
'ถ้านายรัเา เา็ะาย' เสียอผมอีเสียหนึ่ ัเ้ามาในหัว มันยิ่ทำให้ผมสับสนไปอี อนนี้ผมวรอบเายัไีหรอ ผมวรเื่อฝันบ้าๆนั่น หรือทำยัไ
บ: "ว่าไ ินยอ" แบอมาั้นำอบาผม น้ำเสียและแววาอเา มันยิ่ทำให้ผมรู้สึสับสน
ย: "เอ่ออออ...."
บ: "โอเ ันเ้าในาย มันะเร็วเินไป" แบอมวามือบนบ่าทั้สอ้าผม
ย: "อืม...."
บ: "ให้ันพิสูน์ อเวลาหน่อย " แบอมพูและสบาผม
ผมไ้รับรู้ถึวามั้ใอแบอมอีรั้ มันยิ่ทำให้ผมไม่ล้าพัวามรู้สึอเาเลย เารัผมมันไม่เท่าไหร่ แ่ถ้าผมันรัอบนี่สิ เรื่อให่แน่ๆ ผมะบอยัไ ผมฝันว่าอวารอีนมาบอว่าผมะ่านที่ผมรับ ผม้อไ้รับารฟื้นฟูสิแน่ๆ
บ: "นายให้โอาสันไ้ไหม" แบอมถามผมอีรั้
ย: "......."
บ: "เียบแบบนี้ถือว่าล อี 3 เือนถ้านายไม่รััน ันะถอยเอ" แบอมเอามือออาบ่าอผม แล้วมอหน้า
ย: "อืมๆ ามใ " ผมอบปัๆ แน่นอนแ่สามเือน มันไม่ทำให้ผมหวั่นไหวมาว่านี้หรอ
ผมเินลับไปที่เียนอน ส่วนแบอมนอนที่โฟาอโรพยาบาล
ย: "นายไม่ลับไปนอนที่ห้อนายหรอ??"
บ: "ไม่อ่ะ นอนับนายสบายใว่า นอนห้อนเียว เหา"
ย: "ทุทีเห็นทำท่าเลียนัหนา ผีเ้าหรอ ถึมาอบเนี้ย!!!" ผมแันแบอม
บ: "็ปานายนิ่มอ่ะ ิใ พอนึถึรั้แรที่สัมผัสแล้ว็....." แบอมพูพร้อมับเินเ้ามาใล้หน้าผม้วยท่าทาเ้าเล่ห์
ย: "ันว่า ัน้อพัผ่อน " หลัาผมพูเสร็ ผม็เอาผ้าห่มลุมโปทันที ใผมเ้นแรอีแล้วเหมือนะระเบิออมาเลย อย่าหวั่นไหวนะินยอ
ประมาน 3 วัน ผม็ออาโรพยาบาล ลอ3วันที่ผ่านมา แบอมอยูแลหา้าวหาน้ำให้ผมทานลอ รวมถึเลือามรี้วย ถึผมะไม่่อยอบสัเท่าไหร่ แ่็้อรีบระินไป่อนที่แบอมะป้อนผม้วยวิธีที่พิเศษว่านั้น
ะะิ่ิ ะะิ่ิิ้
เสียโทรศัพท์อผมัึ้นะที่ผมำลัเินลับบ้านพั
ย: "ว่าายยยยยยย" ผมลาเสียยานา
แน่นอนรับนี่็ประมานสออาทิย์ไ้แล้วที่แบอมอยามผมแ ไม่ยอมห่าถึห่า็อยโทรามลอ แม่ผมยัไม่ามนานี้เลยนะ
บ: "อยู่ไหน"
ย: "ำลัลับบ้านพั มีไร"
บ: "มาหาที่ศาสร์หน่อยิ ไอ่แ็แม่เทันไปินไอิมับยอแอ่ะ" แบอมทำเสียอแ
ย: "เอิ่มมม แล้วทำไมัน้อไป้วยอ่ะ" ผมอบ้วยน้ำเสียเ็ๆ
บ: "็ิว่านายน่าะอยาิน๊อและัน็อยาินและเือนนี้็ยัไม่ไ้ใ้เินและ..."
ย: "เี๋ยวไปรอหน้ามอ 5 นาทีเอัน " ิ้ 555555 ลาภปานยอนีอีแล้วรับท่าน
ผมรีบเปลี่ยนเส้นทาารเินาบ้านเป็นหน้ามอแทน้วยวามเร็วแส ๊อ๋ารอพี่หน่อยนะะะ เี๋ยวพี่ไปหาาา
ผ่านไปห้านาที ผมวิ่ใล้ถึหน้ามหาลัยแล้ว เห็นผู้ายสวมหมวปลายืนอยู่หน้ามหาลัย ็เลยทำทีเป็นเินไป ให้เารู้ไม่ไ้หรอว่าเราอยาิน เสียฟอร์ม 5555555
บ: "นายมา้าั" แบอมบ่นอุบ
ย: "รอนิรอหน่อยทำบ่น นี่เห็นว่าโนแ็สันเทหรอนะ ถึมาอ่ะ เินะถึบ้านอยู่ละ" ผมบ่นลับบ้า
บ: "ไม่ไ้มาเพราะ๊อหรอหรอ หืมมม" แบอมลาเสียยาวับผิผม
ย: "๊อเิ้ไร ะไปม้ะ" ผมทำเป็นไม่สนใรีบเินนำหน้าแบอมไป ่อนนายนั่นะวิ่ามผมมา
เราสอนเินามทาเท้ามาเรื่อยๆ แถบใล้ๆมหาลัยมีอิ๊บ๊อบายมามาย ผมเินไปเรื่อยๆ ูมั่ไมู่มั่ นมาสะุอยู่ที่ร้านายพวุแร้านนึ มันแ่ไป้วยไม่และเถาวัลย์ออแนวแบบป่าิบื้น ผมเินเ้าไปในร้านมีพวุแมามายรายล้อมอยู่นบริเวร้าน แ่มีอันนึที่ผมสะุา มันเป็นอันที่มีรูปหมวปลาสีำเหมือนับที่แบอมใส่อยู่อนนี้
ย: "เหมือนนายเลย 55555" ผมยื่นให้แบอมูพร้อมหัวเราะ
บ: "เหมือนรไหน นี่มันรูปลูพีัๆ" แบอมทำหน้า
ย: "็ ันเห็นเป็นรูปหมวนายอ่ะ" ผมบอแบอมในสิ่ที่ผมเห็น
บ: "โทษนะรับ อันนี้อะไรหรอรับ"
แบอมหยิบพวุแไปถามพนัานในร้าน านั้นพนัาน็เริ่มอธิบายสรรพุอพวุแนั้น ูแบอมั้ใฟัมาส่วนผม็ไปูอันอื่น ไม่ฟั 55555 ผมเินไปรอบๆร้านสัพัแบอม็เินมาพร้อมๆับถุสีน้ำาลเล็
บ: "อ่ะ ันื้อให้" แบอมพูพร้อมับยื่นถุพวุแที่ยืนเลือันเมื่อี้ แ่มันไม่ไ้มีถุเียวหนิ
ย: "แล้วนั่นถุไร" ผมรับถุที่แบอมยื่นให้่อนะถามถึสิ่ที่อยู่ในมืออเา
บ: "อ่อ เหมือนอนายแหละ หิวแล้วไปเหอะ" เาพู่อนะเ็บใส่ระเป๋า แล้วลาผมออาร้านพวุแเพื่อไปร้านอาหารที่นัันไว้
เมื่อถึร้าน๊อบ๊อี บรรยาาศโยรอบเริ่มมืลแล้ว แ่ผู้นยัเนือแน่นเป็นร้านเ๊นท์้าทา มีเ้าอี้ให้นั่ มีอาุมม่าแ่ๆเินมารับออร์เอร์ผม็สั่แหลเลยรับ ยัไมื้อนี้แบอม็่ายอยู่แล้ว ผม็ินสิ รอไรรรร 5555555555
ผ่านไปประมาน15นาที อาหารที่ผมสั่็มาเสิร์ฟที่โ๊ะ แน่นอนเมนู๊อบ๊ี บิบิมบับ ้าวยำ ไ่ทอ มาวาอยู่รหน้าผม ผมและแบอมินันอย่าเียบๆ
ย: "นาย ันินโูไม่ไ้หรอ" ผมถามแบอมให้แน่ใ ผมเห็นโ๊ะ้าินรสพีแล้วลิ่นมาเะมูมาๆเลย ฟุฟิๆ
บ: "ไม่ไ้" แบอมอบเสียเรียบแล้ว็ัน่อไ่ไปหนึ่ำให่ๆ
ย: "แ่ิบเียว็ไ้ ลิ่นมันหอมมาเลยอ่ะ" ผมอ้อนแบอม
บ: "ะิน็ไ้นะ แ่่อนนอน้อินเลือามมรีเพิ่ม1แ้ว ล้าพิษ!" แบอมลเสียหนัใส่ผม ผมั่ใอยู่สัพั ลิ่นอเ้าโูนี่็เย้ายวนีริๆ
ย: "อืมๆ ็ไ้ อาุมม่า เอาโูวนึ" ผมปารับำแบอมแล้วรีบหันไปสั่อาุมม่า แหหล่ะ ถ้าไม่รีบสั่นายนั่นมีหวัเบรผมอีแน่
บ: "เห้ออ นายนี่ริๆเลย " แบอมถอนหายใอย่าไม่สบอารม์เท่าไหร่ 555555 ห้ามินยอนนี้ไม่ทันหรอ วัยำลัอยารู้อลอิมโหน่ยนะะะ 5555555
และแล้วโูรสพี็มาวารหน้าผม วสีเียวๆมีลายลูพีเ็มไปหม นายัไม่ทันไ้เทนะ ลิ่นฟุ้เียววว
บ: "มานี่ันเทให้" แบอมยวโูเทลในแ้วเล็ๆอผม น้ำสีมพูอ่อน่อยๆไหลออาวเียว ลิ่นพีมันทำให้ผมน้ำลายไหลออมา
บ: "เห้ยๆ เ็บอาารหน่อย " แบอมเรียสิผม แล้วยื่นแ้วให้ผม ผม่อยๆิบแ้วเล็
ย: "หุยยยย แบอมนาย้อลอ มันอร่อยมา" ผมวาแ้วอผมแล้วรินให้แบอมบ้า
บ: "ันเยินแล้วนายินเลย " แบอมปิเสธผม แ่็ี 5555555
ย: "นายพูเอนะ 55555" ผมพูพร้อมระน้ำสีมพูเ้าปา ผรับรู้ไ้ถึวามาบ่าภายในปา หอมหวาน พอี ถ้าไม่ิว่ามีลิ่นแอลอฮอล์หน่อยๆ มันะีมาๆเลย
[JB's part]
ินยอนั่หัวเไปเมา ผมะแล้วเียวว่ามัน้อเป็นแบบนี้ ปล่อยให้เออพวนี้ไม่ไ้เลย อยารู้อยาลอไปหม
บ: "ินยอ นายินเยอะไปแล้วนะ"
ย: "อื้อออ นายื้อนี่ให้ทำไม"
ินยออบรับผม้วยเสียในลำอ ่อนะหยิบถุพวุแที่ผมื้อให้่อนมาทาน้าว้วยัน ริๆแล้วผมไม่ไ้หลลแม่้าไรหรอนะ เพียแ่เาบอว่า มันะทำให้เรารับรู้วามรู้สึอนอีฝั่นึ่ายึ้น้วยสีอรูป ึ่อนนี้สีลูพีอผมเป็นสีมพูส แปลว่าอนนี้ินยอ้อมีวามสุมาๆแน่ๆ
บ: "เออ อยาให้ ลับันเถอะ นายเมาแล้ว" ผมอบปัๆ
ริๆไม่อยาโหหรอ แ่ผม็อยารู้ว่าินยอิยัไับผมแน่ๆ ผมเอ็ไม่แน่ใหรอว่าอบินยอไปั้แ่เมื่อไหร่ ทั้ๆที่ินยอเป็นนที่อ่อนแอและน่าแล้สำหรับัวผม แ่บารั้ินยอ็ูน่าปป้อในราวเียวัน ท่าทาและรอยยิ้มที่อบอุ่นอินยอ มันยิ่ทำให้ผมรู้สึโหยหาทุรั้ที่นึถึ ริมฝีปอวบอิ่มนั้น ผมอยาเป็นเ้าอนเียว
ย: "แบอม นายสั่ไ่มาอี็ไ้นะ นั่่อน" ินยอพูเสียอ้อแอ้ใส่ผม
หน้าอินยออนนี้มพูมา มพูนเป็นลูพีเลย มันยิ่ทำให้ผมอใไม่ไหว ลัวนอื่นะมาเห็นท่าทานี้แล้วมาแย่ไป
บ: "ลับ" ผมพูเสียนิ่่อนอุ้มินยอพาบ่า
ริๆ ัวินยอ็หนัใ่ย่อย แ่ผมเรียพรมวิเศษให้ลับไปส่ที่บ้านพัเรียบร้อย เพื่อวามปลอภัย่อินยอและหมอนรอระูอผม
พรมวิเศษอให้ผมหน้าสำนัผั ผม้อแบินยอเ้ามาที่บ้านโยที่นายนั่นไม่รู้เนื้อรู้ัวเลย ไม่รู้ฝันไปถึไหน อห่วไม่ไ้ว่าะมีอาารแบบราวที่แล้วหรือเปล่า แ่รอบนี้เหมือนะแ่หลับไปเยๆ ไม่ไ้๊อเหมือนรั้่อน
บ: "ไอ่แ็!!! เปิประูใหู้หน่อย" ผมะโนเรียเพื่อนี้ที่วันๆมันเอาแ่ามแฟนมันทั้วันหน้าบ้านพั
ส: "โอ้โห มายเฟรน นี่มึถึั้นมอมเ้าห้อแล้วหรอว้ะ"
บ: "มอมไรละ มอมัวเอสิไม่ว่า แบมาโรไล เ็บหลัิบหาย" ผมอุ้มินยอมาที่โฟา่อนเอนหลัล
ส: "เออๆ ั้นูเ้าไปนอน่อน อย่าเรียอีนะ ูะนอน" แ็สันปิประูเสร็รีบปัูเ้าไปนอนเลย ให้มันไ้แบบนี้สิเพื่อนู
ย: "อื้อออ ั่มๆ" ินยอละเมอนอนัหมอน
แม้ระทั่ในฝันนายยัะินอีหรอินยอ !!!!
ไม่ไ้าร ผมรีบอุ้มินยอพาบ่าอีรอบและเินเ้าไปที่ห้อ นายำลัอิ่มเอมับารินในฝันอยู่หล่ะสิ
ุบ!!!
บ: "ืนนี้นายนอนเียันละัน" ผมวาินยอลบนเีย
ผมยืนมอินยอที่ำลัหลับพริ้ม่อนะัารเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เา ให้ลายเป็นุนอนลายหมีสีฟ้า นาอินยอเป็นแพสวยราวับผู้หิ แ้มที่มีเลือฝาาฤทธิ์อแอลอฮอล์ ปาอวบอิ่มนั่น และลมหายใอุ่นๆ
อุ้บบ!
ผมประทับริมฝีปาอผมลบนปาอ้วนๆนั่น ลมหายใลิ่นแอลอฮอล์อ่อนๆระทบลบนใบหน้าอผม ินยอ่อยๆเปิเปลือาอเาึ้น่อนะหลับาพริ้มไปอีรั้ เาโอบมือล้ออผมแล้วึผมึ้นมาอยู่บนัวอเา มันยิ่ทำให้ผมอยารุล้ำัวอินยอมาึ้นไป ผมเาลบนเีย่อนะุไร้บนัวอินยอ
ร๊อ รื zzzz
เสียรนอินยอึสิอผมลับมาทั้หม เือบไปแล้วไหมหล่ะ ไม่ั้นืนนี้นายนี่เสียัวให้ผมแน่ๆ ผมโน้มัวลนอน้าๆินยอและห่มผ้าให้เา
บ: "ถ้านายอบันลับมัน็ะีสินะ" ผมพูเบาๆะที่มอหน้าที่ใสื่ออินยอ มันะมีอะไรที่ีว่านี้อีเยอะ ถ้าเราไ้รัันริๆ.......
[End JB's part]
ริ๊
เสียนาฬิาปลุบนหัวเียอผมัึ้น ผมพยายามวานหามันเพื่อปิเสียรบวนน่ารำานั่น แ่็ันไม่เอเ้านาฬิาเ้าปัหา
ย: "อื้อออออ" ผมึ่้นยืัวบิี้เียเหมือนแมว
ผมลุึ้นมา่อยๆลืมามอไปรอบๆเพื่อหานาฬิาแ่....เหมือนหมอน้าผมมันะิ้นไ้้วย
พรึ่บบบ!
ย: "เห้ยยยยย !!!" ผมใเมื่อเปิผ้าห่มเอับแบอมำลันอนเอาหมอนอุหูอยู่
ย: "นายมานอนับันทำไมเนี้ยะ" ผมเริ่มโวยวาย
บ: "โวยวายอะไรแ่เ้า นายนั่นแหละ ที่ึันไปนอน้วยำไม่ไ้หรือไ" แบอมลุึ้นมาเาหัวแรๆ
ยิ่ผมเห็นสภาพุนอนบ๊อเอร์ัวเียวอแบอมยิ่ทำให้ผมใไปอยู่าุ่ม
ย: "เมื่อืนนายทำอะไรันนนน อิมแบอม!!!!!" ผมแหปาลั่นบ้าน แน่นอนผมรู้ว่าเมื่อืนผมอ่ะเมา แ่ผมไม่มีทาลานายนั่นมานอนับผมไ้แน่นอน
บ: "นายะะโนทำไมเนี้ยะ ็เมื่อืนนายยั...." แบอมพูไปพร้อมับท่านิ้วี้สอนิ้วิ้มัน
ย: "ไม่ริโว้ยยย!!!!! ันไม่ทำับนายแบบนั้นแน่นอน"
บ: "นายเมานายะไปำอะไรไ้อ่ะ ันสิไม่ไ้เมา ำไ้ทุอย่าเลย นาุนอนันยัเป็นนเปลี่ยนให้เลย" แบอมพูและยิ้ม้วยท่าทาเินอาย
ย: "นายะมาทำท่าทาแบบนี้ไม่ไ้นะ เมื่อืนมันไม่มีไรเิึ้นแน่นอน" ผมเริ่มพูรัวใส่แบอม
นายนั่นทำหน้าไม่รู้ไม่ี้ นี่มันอะไรัน ะแล้หรอ ผมไม่ยอมหรอนะ ั้แ่เิมายัไม่เยมีแฟนเลย นแระเป็นผู้ายเลยหรอ ไม่ริ
ย: "มันไม่มีอะไรใ่ไหม!!!" ผมว้าแนแบอมที่ำลัะเินเ้าห้อน้ำไป
นายนั่นหันมาและเินเ้ามาใล้ผมเรื่อยๆนทำให้ผม้อถอยไปนำแพานั้นเา็เอามือับที่ไหล่สอ้าผมอย่าแน่น
บ: "ถ้าันพูวามริ นายะรับไ้หรอ?" แบอมพูและยิ้มมุมปา ่อนะเินเ้าห้อน้ำไป ปล่อยให้ผมยืนเหวอและิเลิเปิเปิเลยเถิไปไลแล้ววว
ย: "โวยวายไรันเสียัโร ั้แ่เมื่อืนแล้วนะเฟ้ยยยยย!!! " เสียยอแหยุภาพในหัวอผม
ยอแเปิประูห้อผมเ้ามาพร้อมับุนศถูระเบียบเรียบร้อย หน้าายอแยู่ยี่พร้อมับใ้าที่ล้ำเหมือนเมื่อืนะไม่ไ้นอน ามมา้วยมาร์ที่ยืนเียบๆอยู่หน้าห้อและนอื่นๆที่ำลัโหวเหวโวยวายเรื่อที่ผมับแบอมเสียั
ม: "วันนี้สอบเ็บะแนน นายยัไม่อาบน้ำอีหรอ" มาร์พูเสียนิ่ หน้าา็นิ่
ย: "เรี่ยยยยยยย " สิ้นสุเสียอมาร์ทำให้ผมอุทานออมา
ผมลนลานหาเสื้อผ้ามาเปลี่ยน แล้วว้าแปรฟันไปแปรที่ห้ออยอแแทนเพราะแบอมเ้าห้อน้ำอยู่
ย: "ไอ่แ๊ นายี้หรอ !!!!!" ผมะโนถามแ็สัน
โอ้โหอย่าให้อธิบายเลย ลิ่นห้อน้ำไอ่สอนนี้ยิ่ว่าส้วมเรอึ้นมาอี ถ้าเ้านี้มันไม่ไ้ทิ้ทุ่นนี่ ผมไม่เื่อแน่ๆ
ส: "เออ เ้าๆไปเหอะ อย่าบ่นๆ" แ็สันะโนลับมาาห้อนั่เล่น
หลัาผมทำภาริเสร็ภายในเวลาอันสั้น ผม มาร์และยอแ ็รีบบึ่ไปที่ศาสร์เพื่อเ้าห้อสอบทันที ผ่านไปประมาน 3 ั่วโม เรา 3 น็ทำ้อสอบเสร็ ทุนูอิโรยันมา ึลันว่าะลับไปพัที่บ้านไม่ไปไหนัน
เมื่อถึบ้านพั่าน่าแยย้ายเ้าห้อไป ัวผม็เ่นัน ผมเ้ามาในห้อ เียและอทุอย่าถูัไว้อย่าเรียบร้อย ผมเินไปที่โ๊ะเียนนัสือเพื่อวาระเป๋า แ่ันเหลือบไปเห็นถุระาษสีน้ำาลที่แบออมเอาให้เมื่อวาน ผมหยิบถุระาษนั่นมาเปิูพวุแที่มีรูปหมวปลาสีส
ย: "ูไปูมา มัน็น่ารัีนะ" ผมมอพวุแแล้ว็พูมมัน
่อนที่ะเอามันผูับโทรศัพท์อผมแล้วึ้นไปนอนบนเีย้วยวามเหนื่อยล้า
______________________________________________________
สวัสี่าาาาา มาแล้วๆๆ อนที่6 ยัมุ้มิ้ฟรุ้ฟริ้ันอยู่ อิอิ ่วนี้ไรท์โหมานหนัไปหน่อย ็เลยมีบ้าเียนไปหลับไป อัพ้าบ้าไวบ้าแล้วแ่่วเวลา้ออโทษ้วยยนะะ อนนี้ แฟนลับนิยายึ้นเล 31 แย้วววว ปรบมือให้ผู้โร้ายโหน่ยยย 55555 ล้อเล่นนะะะะะ
อบุมาๆเลยนะะ ที่ิาม ีใมาๆ พวุือำลัใหลัอไรท์เลยนะ ทำให้มันเิอน่อไปเรื่อยๆ นที่มาเม้น็เหมือนัน ไรท์ีใมาๆเลยนะ ถ้าเหา็มาุยันไ้แลเปลี่ยนวามิ ิมันไ้นะ อบุมาๆเลย่ะที่อ่านนบ ทุนเลยยย ^______^
รันะะ อาร์ีอไรท์ ุ้บๆ <3
บว่า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น