คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #37 : S Fic : Yuri on ice [Victor x Yuri หมู x JJ]
S Fic : ユーリ!! on Ice
Pairing : Jean-Jacques Leroy X Katsuki Yuri
Viktor Nikiforov X Katsuki Yuri
Rate : NC-18 NC ทิ้งอีเมลล์ไว้นะคะ กำลังหาที่ลงใหม่อยู่ค่ะ
Talk : สารภาพว่าชอบคู่นี้จริงจัง คือนางเพลย์บอย แต่มันคนละฟีลกับพ่อทูนหัววิคเตอร์อันนั้นนางร้ายจริงแต่มาหยุดที่ยูริ อิ้อิ้ เจเจคือเหมือนเด็กคนนึงที่ มาหลงเสน่ห์ตามจีบยูริประมาณนั้น เสน่ห์น้องหมูแรงมาก เอาเป็นว่าแต่งมั่วไปก่อนแล้วกัน เนื้อหาค่อยว่ากันอีกที ปล. จริงๆแล้วคิงเจเจของเราเป็นผู้ชายที่ให้คำมั่นอะไรแล้วย่อมรักษาคำพูด ตรงข้ามกับวิคเตอร์ที่ไม่เคยสนใจสัญญาที่ตัวเองให้ไว้กับใครเลย
จากการแข่งขันGrand Prixรอบชิงชนะเลิศ ซึ่งผลการแข่งขันออกมาอย่างเป็นทางการ โดยที่ ยูริ พลิเซสกี้ ได้ครองที่หนึ่ง คว้าเหรียญทองด้วยแต้มต่อจาก คัทสึกิ ยูริไปเพียงนิดเดียว แยงกี้รัสเซีย ผมสีทองสลวยรัดเกล้าขึ้นถักเป็นเปียเล็กๆ ตัวเขาคิดว่าตัวเองเป็นเสือ หากแต่กลับถูกแฟนๆยัดเยียดความเป็นแมวให้ ทำให้เจ้าตัวตั้งปณิทานไว้ว่า หากเขาโตขึ้น ร่างกายเปลี่ยนแปลงเมื่อไหร่ล่ะก็เขาจะต้องเปลี่ยนภาพลักษณ์ของตัวเองให้ได้
แน่นอนที่สองเจ้าของเหรียญทองคือ คัทสึกิ ยูริ นักฟิกเกอร์สเก็ต ชาวญี่ปุ่น ที่เต็มไปด้วยลีลา เสน่ห์ ทำลายสถิติคะแนนสูงสุดในfree skateของโค้ชของตัวเองไปได้อย่างสวยงาม และท้ายที่สุดคือ ชอง แจค เลอร์ลอย หรือที่รู้จักกันในนามของ เจเจ เด็กหนุ่มวัย19ปี ผู้เรียกขานตัวเองว่าเป็นราชา King JJ นอกจากจะเป็นนักร้อง นักฟิกเกอร์ ไอซ์เสก็ตแล้ว เขายังได้ชื่อว่าเป็นเพลย์บอยแห่งวงการ ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงคนไหน เพียงแค่ได้ยินชื่อเขาก็ต้องล้มลงไปกองกับพื้นจากเสน่ห์ของเขา ถ้าหากเมื่อก่อนที่วิคเตอร์จะได้พบกับคัทสึกิ ยูริ นั้นได้ชื่อว่าเป็นเพลย์บอยมากแค่ไหน เรื่องเปลี่ยนคู่นอนได้ทุกคืนวัน เจเจเองก็ไม่น้อยหน้ากับเขาเช่นกัน
เรื่องของเรื่องมันควรจะเป็นแบบนั้น....
“แต่แล้วทำไม.. เรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้นกับเขาได้” ร่างสูงเจ้าของเรือนผมสีดำตัดทรงอันเดอร์คัทนั้นกรีดร้องในใจ เม็ดเหงื่อเล็กๆเริ่มผุดขึ้นตามใบหน้าทั้งๆที่อากาศในห้องไม่ได้ร้อนเลยสักนิด ขณะที่อยู่ต่อหน้าสาวสวยเซ็กซี่ผมสีเข้มที่นอนทอดกายเปลือยเปล่า นัยน์ตากลมโตสวย ส่งสายตาสื่อด้วยคำถาม และตื่นตระหนกมองกลับมาหาชายหนุ่ม ราวกับเจ้าตัวทำอะไรพลาดไป
“Oh dear, What’s wrong?” หญิงสาวดันตัวลุกขึ้นมาก่อนนิ้วเรียวยาวจะกรีดกรายแตะใบหน้าคมของคนตรงหน้าเบาๆ ถามคำถามเป็นภาษาของเจ้าหล่อน พร้อมกับนั่งคร่อมตักคนตรงหน้า กล้อมที่หน้าท้องแข็งเป็นตัวบอกได้อย่างดีกว่าคนตรงหน้าหลังจากจบการแข่งไม่เคยขาดจากการออกกำลังกายเลย ในสถานการณ์แบบนี้เจเจก็อย่างที่ว่า ตอนแรกเขาไม่เคยมีปัญหาพวกนี้เลย impotent?ก็แย่แล้ว ถ้าเป็นเรื่องอายุก็คงไม่ใช่เพราะเขายังอายุแค่19เท่านั้น
แล้วอีกอย่าง คนที่เคยเปลี่ยนคู่นอนเป็นว่าเล่นเรื่องพรรค์นี้จะเกิดขึ้นได้อย่างไร อย่างไรก็ตาม ถึงพักหลังๆเขาเริ่มเลือกคู่นอนที่ผมสีดำ นัยน์ตาสีน้ำตาล ผิวขาวอมชมพู แต่พอเขามองที่พวกหล่อนทีไร ก็พาลให้เขาคิดถึงคนๆนึงทุกที และพอรู้สึกตัวว่าคนตรงหน้าไม่ใช่คนที่ตัวเองมองหาก็พลอยทำให้ส่วนสำคัญของร่างกายเบื้องล่างที่ร้อนฉ่านั้นต้องหด และคลายตัวลงไม่สามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพเหมือนเมื่อก่อน
นี่อาจจะเป็นเหตุผลว่าทำไมหลังๆเขาถึงเปลี่ยนคู่นอนบ่อยกว่าทุกที เขาแค่ต้องการจะตรวจสอบให้แน่ใจ ว่าเขาไม่ได้ผิดปกติจริงๆ หรือว่าเขาไม่สามารถทำมันได้อีกแล้ว ถ้าหากไม่จินตนาการให้สาวๆน่ารักๆพวกนี้กลายเด็กหนุ่มชาวญี่ปุ่นที่เขาเฝ้าคิดถึงทุกวันคืน ใช่แล้วเด็กหนุ่มที่ถูกตีตราความเป็นเจ้าของด้วยตำนานบนลานน้ำแข็งอย่าง วิคเตอร์ นิกิโฟรอฟ คนที่เขาพยายามจะเอาชนะให้ได้แต่เจ้าตัวดันไม่เข้าร่วมการแข่งในฤดูกาลที่ผ่านมาไปเป็นโค้ชของยูริ แค่คิดก็ยิ่งทำให้เขาหมดอารมณ์สานต่อความสัมพันธ์กับผู้หญิงตรงหน้า
“Nah, I just don’t feel like doing it anymore so I’m going back.” เสียงทุ้มดังขึ้นแสดงถึงอารมณ์เบื่อหน่าย เกงเกงยีนสีเข้มถูกดึงปิดรอยสักอันเป็นเอกลักษณ์ ก่อนจะคว้ากระเป๋าตังแบรนด์เนมสุดหรูใส่กางเกงและเดินออกจากห้องพักในโรงแรมไป ไม่สนใจเสียงกรีดร้องโวยวายหลังบานประตูนั้นแม้เพียงเสี้ยวเดียว
อันที่จริงเรื่องที่เขาว่ามีคู่หมั้นอยู่แล้วอาจทำให้ใครๆสงสัย บอกตามตรง หลังจากการแข่งขันแล้ว ทำให้เขารู้ว่าของพวกนี้มันไม่ยั่งยืนเสียเท่าไหร่ เขาไม่ได้เสียใจที่แยกทางกับอิสซาเบล หล่อนเป็นผู้หญิงสวย น่ารักและจิตใจดี เขาเข้าใจดี และเขากับเธอก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเหมือนเดิม เขาเป็นคนจริงจังให้สัญญาใครแล้ว เขาจะรักษาคำพูดเสมอ นั่นแหละคือตัวเขา ตอนนี้ตัวเขารู้สึกขาดบางสิ่งบางอย่างไป เหมือนสิ่งที่มีอยู่ในตอนนี้ไม่สามารถเติมช่องว่างในใจเขาได้อีกต่อไป
ใช่แล้ว!!ตั้งแต่ที่เขาได้พบ ได้ใกล้ชิด ได้สัมผัสคนๆนึง คนที่ไม่ใช่ใครไหนไกลเลยนอกจาก “คัทสึกิ ยูริ” ตอนแรกเขาเองก็ไม่ได้สนใจอะไรเจ้าตัวเลย ก็ใครจะไปรู้ว่าผู้ชายที่อายุมากกว่าเขาถึง5ปี แถมยังเคยอ้วนเป็นหมูใส่แว่นหนาเตอะ ท่าทางจืดชืด เวลาอยู่บนลานสเก็ตแล้วจะสามารถเปลี่ยนร่างให้กลายเป็นผู้ชายที่ให้อารมณ์แสนเซ็กซี่และยั่วยวน โปรยเสน่ห์ใส่คนดูทั้งสนามให้จับตามองได้ขนาดนั้น
แม้แต่ราชาอย่างเขาเองก็เพิ่งมารู้ตัวเองตอนหลังว่า ทุกการแข่งเขาจะต้องคอยดูผู้ชายคนนี้เสมอ ยิ่งมอง ยิ่งไม่อยากจะคิดเลยว่า ถ้าหากคนๆนี้มานอนหอบอยู่ใต้ร่างเขาบนเตียงจะเซ็กซี่ขนาดไหน และทุกๆครั้งระดับความยั่วยวนบนลานน้ำแข็งนั่นยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ และเขาก็รู้ดีว่าทำไม เพราะทุกๆครั้งสายตาหวานเยิ้มนั่น มักจะจับจ้องมองไปที่แค่คนๆเดียว แค่วิคเตอร์คนเดียวเท่านั้น ริมฝีปากอวบอิ่มนั้นมักจะเผยรอยยิ้มสดใสให้กับวิคเตอร์ ทุกๆอย่างของยูริ เขารู้ดีว่าต้องมีผู้ชายรัสเซียผมสีอ่อนคนนั้นเกี่ยวข้องอยู่ด้วยเสียทั้งนั้น
หึ แล้วก็นะ สายตาที่วิคเตอร์ส่งผ่านมาให้กับผู้ชายรอบข้างที่คิดจะเข้าหายูริ เจเจเข้าใจดี... มันคือแววตาของพยัคฆ์ขาว『白虎』ที่พยายามจะบอกให้รู้ว่า ถ้าใครบังอาจกล้าเข้ามาจะโดนขย้ำ และจับฉีกเป็นชิ้นๆไม่เหลือซาก ยิ่งเขาคิดมากเท่าไหร่ ยิ่งเข้าใจว่าทำไมเจ้าคนที่เคยเป็นคนที่อีโก้สูงนั่งอยู่บนบัลลังก์ เห็นแก่ตัวเองเท่านั้น ถึงยอมลงมาเป็นโค้ชให้นักเสก็ตที่ตกรอบไปถึงปี
“อา.. จะว่าไปของโปรดของคุณคือ อะไรนะ pork cutlet bowl?” ขายาวก้าวเดินไปตามถนนอย่างเรื่อยเปื่อย นิ้วเรียวยาวเลื่อนโทรศัพท์เสิร์ชหาชื่อเมนูที่เห็นยูริ พลิเซสกี้เรียกขาน คัทสึกิ ยูริอยู่บ่อยๆ
“หืม..ไหนดูซิ นี่ไงๆ คะ คัทสึ ดง ‘คัทสึด้ง’ อยากลองกินดูบ้างจัง คัทสึด้งเหรอ?” ว่าแล้วก็ไม่รอช้า เปิดTrip advi*or หาร้านอาหารญี่ปุ่นดังๆในระแวกใกล้เคียง และพุ่งตรงไปอย่างหิวโหย จะว่าไปเขาก็ยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เย็นเลยนี่นะ
“hmm….” เสียงทุ้มงึมงำในคอหลังจากจัดการอาหารตรงหน้าจนหมดแล้ว สัมผัสของหมูชุบเกล็ดขนมปังทอด กลิ่นของน้ำซุปและไข่สีเหลืองทองที่รสชาติกลมกล่อม เขากำลังสงสัยว่าถ้าหากเป็นที่ต้นตำหรับล่ะ จะอร่อยขนาดไหน
บวกกับอันที่จริงตัวเขาอยากกินสิ่งที่เร้าใจกว่านั้นมากกว่า อยากจะพลักร่างบาง อวบๆที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ พลางนึกไปถึงเอวคอดๆนั้น สะโพกมนที่ใหญ่กำลังดีนั้น ร่างกายที่เขาเห็นบ่อยๆนั่น ถ้าหากถูกปลดเปลื้องผ้ามาแล้วจะเป็นอย่างไร ยิ่งจินตนาการภาพของแก้มก้นอวบๆขาวๆที่ถูกบีบขย้ำก่อนจะถูกตบแรงๆให้เปลี่ยนสีเป็นสีแดงอ่อนๆ พร้อมเสียงครางหวานนั้น คิดแล้วยิ่งทำให้ร่างกายของเขาตอบสนอง เขาอยากจะให้เจ้าของเรือนร่างอันเย้ายวนนั้นร้องขอเขาด้วยความต้องการ อยู่ภายใต้ร่างของเขาคนเดียว แต่ปัญหาคือ วิคเตอร์ นิกิโฟรอฟ ไม่พอยังมีเจ้าหญิงยูริ จากรัสเซีย ที่ท่าทางจะหลงยูริ คัทสึกิอย่างหัวปักหัวปำนั่นอีก
แต่ว่าราชาย่อมได้ทุกสิ่งที่ต้องการจริงไหม? เขาจะต้องลิ้มลองรสชาติของร่างกายนั้นให้ได้ เพราะไม่อย่างนั้นความรู้สึกอึดอัดใจพวกนี้คงจะไม่หายไป นั่นเป็นความรู้สึกที่เขามีตอนแรกต่อยูริ จนเขาได้เริ่มรู้จักคนๆนี้มากขึ้น จากที่อยากลองของใหม่ กลายเป็นเขาอยากพบ อยากเจอยูริจริงๆ
“ญี่ปุ่นเหรอ? เดินทางกี่ชั่วโมงนะ..” นิ้วเรียวยาวก็เลื่อนสไลด์หน้าจอโทรศัพท์ต่อไป ไม่นานก็ได้ตั๋วเครื่องบินพร้อมออกเดินทาง
อา..โอกาสดีเลย เขาเคยพยายามจะแลกเบอร์กับยูริ หากแต่มันคงจะลำบากถ้าหากอยู่คนละประเทศ ว่าไปนั่น เจเจตอนนี้หรือตอนนั้นก็ไม่สามารถหุบยิ้มได้อีกต่อไป นึกภาพ มือเล็กๆคู่นั่นเอื้อมมาหยิบโทรศัพท์จากมือเขาไปโดยไม่ลืมขออนุญาต อย่างมีมารยาท
‘แปปนึงนะครับ’
สายตาคมมองมือเล็กๆของคนตรงหน้ายุกยิกๆกับโทรศัพท์ของตน ก่อนเขาได้แอปพลิเคชั่น สีเขียวๆ ที่เห็นยูริใช้อยู่บ่อยๆมาปรากฎบนหน้าจอสมาร์ทโฟนของตน
‘ถ้าอยากเพิ่มผมเป็นเพื่อนก็กดตรงเครื่องหมาย+ตรงนี้’
นิ้วเรียวยาวชี้หน้าจอเป็นการบอกสอนวิธีการใช้แอปนี้ ปัญหาคือขยับมาชิดกันขนาดนี้ ต่อให้เป็นเจเจก็ลำบากใจเหมือนกันนะ จมูกเขายิ่งดีอยู่ด้วย ไอ้กลิ่นหอมหวานจางๆจากคนข้างๆที่กำลังแนบเนื้อตัวเขาอยู่ยิ่งทำให้หูเขารู้สึกร้อนๆขึ้นมา
‘แบบนี้เหรอ’ ใช้ง่ายดีแฮะ ว้าว ขนาดนี่ขนาดรูปโปรไฟล์ยังน่ารักเลย
‘อื้ม ฮ่าๆ ไว้มีอะไรก็ติดต่อมาได้นะ’ แววตาสดใสยิ้มผ่านแว่นหนานั่น มองยังไงคนตรงหน้าก็น่าร๊ากกก ได้แต่ต้องกลั้นใจให้คนตรงหน้าเดินห่างออกไป
‘หืม เจเจนี่ก็มีด้านที่ตลกดีนะ ทำหน้าแปลกๆ แถมหูยังแดงขนาดนั้น หรือป่วยหรือเปล่านะ?’ เป็นคำถามที่ยูริคิดในใจหลังจากเดินกลับไปที่ห้องพักตนเอง
____________________________________________________
ตึ้ง!
เสียงตั้งเตือนข้อความดังขึ้นเรียกความสนใจของเด็กหนุ่มที่กำลังนั่งเล่นคอมเรื่อยเปื่อยในวันว่างๆได้เป็นอย่างดี เรือนผมสีดำปลิวไสวไปตามแรงของพัดลมที่เปิดคลายร้อน นิ้วเรียวดันแว่นตาสีฟ้าเป็นเอกลักษณ์ให้เข้าที่ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดู
[JJ sent you a sticker]PM 3:14
[JJ sent you a photo]PM 3:14
คิ้วเรียวเลิกขึ้นด้วยความแปลกใจ ทำไมคนที่ทักมาถึงนอนดึกจัง แตะเข้าไปที่ข้อความ เผยให้เห็นถึงสติกเกอร์ข้อความ กับรูปคัทสึด้งจานใหญ่โต
“หืม ร้านที่แคนาดาเหรอ? หารูปของที่นี่ส่งให้ดูบ้างดีกว่า” นิ้วเล็กๆยุกยิกควานหา ภาพคัทสึด้งฝีมือแม่ตน เตรียมส่งกลับไปให้ชายหนุ่มคู่สนทนา พลางยิ้มเล็กๆ
PM 3:16[ Hi, there.] นิ้วเรียวยาวพิมพ์ตอบกลับ
PM 3:16
PM 3:16[ why r u up so late?]
ถามต่อด้วยความสงสัย ปกติเจเจไม่เคยส่งข้อความหาเขาดึกขนาดนี้ ผมหมายถึงดึกที่โน่นน่ะนะ
__________________________________________________
read PM 3:16[ Hi, there]
read PM 3:16
read PM 3:16[why r u up this late?]
สักพักข้อความก็ขึ้นว่าได้รับการอ่านจากอีกซีกนึงของโลกเขาว่าเจเจจะต้องตอบอะไรที่ไม่เกินความคาดหมายของเขาแน่นอน และมันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ
[Just can’t sleep while thinking of you lol]PM 3:17
นั่นไง ข้อความหยอดๆออกแนวชู้สาว ฮ่าๆ ริมฝีปากอวบอิ่มอมยิ้ม ยูริหัวเราะแห้งๆแก้เขินกับตัวเอง ถึงเขาจะอายุ24ปีแต่ไอ้เรื่องประสบการณ์กุ๊กกิ๊ก แบบวัยรุ่นเขาก็ไม่ค่อยจะมีนักหรอก ทั้งชีวิตเขามีแค่สเก็ต ครอบครัว เพื่อน และก็วิคเตอร์เท่านั้นละ
[ Yuri, I did try Katsudon today for the first time, and you know what? I can’t believe it! It was so amazing. I’m not surprised why you love it. XD]PM 3:18
“หืมม ฮ่าๆ ถึงว่าส่งรูปคัทสึด้งมาให้ แต่ว่านะเจอนี่หน่อยเป็นไง คัทสึด้งของแท้ต้องมาที่ฮาเซ็ตสึเท่านั้นล่ะ” ว่าแล้วก็กดส่งรูปที่เลือกไว้ก่อนหน้านี้ไป
[Seriously!!?, this one looks a lot better than what I had few hours ago. Yuri, you meanie!]PM 3:25
ข้อความงอแงออกอารมณ์เด็กกำลังโวยวาย เล่นทำเอายูริหลุดขำออกมาอย่างห้ามไม่ได้ คิดว่าหน้าเจเจเวลานี้คงจะตลกน่าดูถ้าเขาเดาไม่ผิด
เขาเองไม่เข้าใจเหมือนกัน พักหลังคนๆนี้ทักเขามาบ่อยขึ้นเรื่อยๆไม่ว่าจะส่งรูปภาพเซลฟี่ของเจ้าตัวทำงานกาลกุศลกับน้องสาวของเขา ทั้งรูปภาพในคอนเสิร์ตที่ตนเองเล่น การแข่งฮอกกี้ ไปๆมาๆจนกลายเป็นเจ้าตัวทักมาคุยเกือบทุกวัน ตอนแรกเขาคิดว่าเจเจจะเป็นผู้ชายเก่ง หยิ่ง และอีโก้สูงตั้งแต่เขาเห็นภาพตัวเองซ้อนอยู่ในคนๆนี้ตอนการแข่งขันที่ผ่านมาเขาถึงรู้ว่าคนๆนี้เองก็เป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่มีความมุ่งมั่นและมีความกลัวเช่นกัน ความกลัวระหว่างการแข่งมันน่ากลัวเขาเข้าใจมากที่สุด หากแต่เด็กคนนี้ยังสามารถคว้าที่สามมาได้ ทำให้เขานับถือในตัวคนๆนี้เลยทีเดียว
“ฮ่าๆ ใครจะรู้ว่าคิงเจเจผู้เป็นที่รักของทุกคน จะมีด้านแบบนี้” ยูริว่ากับตัวเองก่อนจะส่งสติกเกอร์เพื่อจะไล่ให้คู่กรณีไปนอนได้แล้ว
read PM 3:35[Just go to bed already, Good night JJ]
read PM 3:35
[What?! I’m not a little kid, you know?]PM 3:41
[Nah. Fine, I’m going to bed now. Have a good evening for you :P]PM 3:42
read PM 3:42[lol Thank you]
ก่อนที่จะได้วางโทรศัพท์ลงสัมผัสหนักๆที่กดลงบนหัวเขากับกลิ่นหอมอ่อนๆของน้ำหอมราคาแพงจะลอยมาแตะจมูก จากสัมผัสหนักบนหัวเปลี่ยนมาเป็นแรงกดเบาๆตรงไหล่บาง
“ยูริ~ ทำอะไรอยู่น่ะ?”
เสียงทุ้มที่คุ้นเคยดังขึ้นข้างหูขณะที่รู้สึกจักจี้เล็กน้อยเพราะไรผมสีอ่อนกำลังคลอเคลียสัมผัสอยู่กับต้นคอของเขา ความร้อนของลมหายใจของคนที่โอบเอวของตนไว้ กอปรกับมือเย็นๆที่ต่างจากอากาศในวันนี้ยิ่งนักค่อยๆสอดเข้ามาในเสื้อยืดตัวบางที่เขามักจะใส่ในหน้าร้อนเช่นนี้ ความเย็นไล่ไปตามพื้นที่ที่นิ้วเรียวยาวนั้นสัมผัสทำเอาขนแถวคอเขาลุกซู่ จนต้องเผลอหลุดร้องเสียงหลงออกมา
“อ๊ะ ฮื้อ วิคเตอร์! เล่นอะไรน่ะครับ?”
หันไปทำหน้ามุ่ยใส่ พอหันไปเจอกับหน้าหล่อคมยิ้มกว้างๆให้ ทำให้โกรธไม่ลงเลยทีเดียว จากนั้นมือหนาก็เปลี่ยนตำแหน่งเป็นโอบเอวบางนั้นแทน วิคเตอร์ชอบทำเรื่องแบบนี้เป็นปกติอยู่แล้ว ในขณะที่ร่างเล็กหันกลับไปมองจอคอมพิวเตอร์ต่อนั้น นัยน์ตาสีฟ้าอมเขียวที่ดูเป็นมิตรตอนแรก ก็หลี่ลง เปลี่ยนกลายเป็นเหมือนสายตาของคนไร้อารมณ์หยอกล้อ ก้มลงมองโทรศัพท์สีฟ้า ลายมัคคาชินสีฟ้าสดใส
ก่อนมือเรียวยาวจะเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ของคนที่ตนเองกอดอยู่ ก่อนจะกดเข้าไปอ่านข้อความล่าสุดที่เจ้าตัวดีของเขาได้รับก่อนหน้านี้ ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรกับการเล่นโทรศัพท์ของกันและกัน เพราะเขากับยูริไม่เคยมีความลับใดๆต่อกันอยู่แล้ว แต่พักหลังๆ เขาคงจะปล่อยตัวเองมากเกินไป..ถึงได้มีผู้ชายน่ารำคาญมาตามตอแยถึงขั้นคุยกันทุกคืนวัน
“เจ้าเด็กเมื่อวานซืนอีกแล้วสินะ” เขาว่ากับตัวเองเบาๆ พร้อมมือที่กำโทรศัพท์แน่นจนสั่นเบาๆ พร้อมหน้าจอโทรศัพท์ที่เพิ่งดับลง
“เมื่อกี้ว่าอะไรนะครับ วิคเตอร์?” ใบหน้าหวานเอียงคอหันมาถามชายหนุ่ม
“ไม่มีอะไรหรอก, นี่ ยูริ~” เสียงทุ้มเพรียกหาคนตรงหน้าในขณะที่ใบหน้าคมยังคงคลอเคลียอยู่กับไหล่บางๆ วิคเตอร์ชอบสัมผัสทางกายเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่กับยูริมันคนละเรื่องกัน
“หืม ว่าไงครับ?” เสียงเพรียกหวานๆตอบกลับเบาๆสื่อเป็นคำถามด้วยความสงสัย พร้อมๆมือเรียวที่เอื้อมไปพับหน้าจอแลปทอปของตรงหน้า
“เย็นนี้ไป กินยากินิคุกันนน ฉันอยากลองมานานแล้วล่ะ บาบีคิวแบบญี่ปุ่น”
เสียงสดใสเป็นเอกลักษณ์ดังขึ้น พร้อมมือเรียวยกรูป เตาบาบีคิวย่างเนื้อของญี่ปุ่นขึ้นมา โชว์ว่าตัวเองทำการเสาะหาข้อมูลมาแล้วเป็นอย่างดี มีชื่อร้านพร้อมเสร็จสรรพ
“อะไรกัน? นึกว่ามีอะไร เอาสิครับงั้นรอผมเปลี่ยนชุดแปปนึงนะครับ”
ยูริยิ้มให้กับร่างสูงข้างๆก่อนจะลุกเดินออกไปเตรียมตัว นัยน์ตาคมกริบมองตามร่างเล็กนั้นไปจนคลาดสายตา
‘ใช่แล้ว เขาจะต้องใจเย็นกว่านี้’ สายตาคมมองแหวนสีทองอร่ามที่นิ้วนางข้างขวาของตัวเอง ด้วยสายตาอ่อนลง ก่อนจะยิ้มให้กับตัวเองมือหน้าเอื้อมไปหยืบกรอบรูปคู่ของเขากับยูริบนโต๊ะทำงานของคนตัวเล็กตรงหน้าขึ้นมา ก่อนจะวางมันลงไปแล้วเดินออกไปหาคนที่ตนเองชวนออกไปกินข้าวเมื่อสักครู่
“ตอนนี้คนที่เป็นเจ้าของยูริ คือเขาคนเดียวเท่านั้น”
____________________________________________________
เขาชอบการเดินช็อปปิ้งกับยูริ เดินดูของต่างๆในเมืองยามค่ำ และเขามักจะชอบสรรหาร้านอาหารหรูๆ เพื่อให้ได้อาหารคุณภาพดี วิคเตอร์ให้ความสำคัญกับของกินที่เขาเลือกกินเสมอ เขาชอบประเทศญี่ปุ่น เพราะอาหารเกือบทุกชนิดที่นี่กลายเป็นเมนูโปรดของเขาไปแล้ว
กลิ่นหอมฟุ้งของควันที่กระทบเนื้อย่างตลบอวบอวลอยู่แม้จะมีเครื่องดูดอากาศแล้วก็ตาม ทว่าสิ่งที่ทำเอาวิคเตอร์ใจสั่น ครานี้ไม่ใช่เนื้อสีแดง ลายสีขาวเรียงตัวสวยราวกับหินอ่อน ราคาแสนแพงตรงหน้า แต่กับเป็นใบหน้าหวานๆของคนตรงหน้าตน ที่ตอนนี้เริ่มจะเมาแบบกรึ่มๆ
“ยูริ แค่นั้นพอแล้วนะ” วิคเตอร์โอดครวญ ขณะเอื้อมมือไปหยิบขวดสาเกราคาแพงมาไว้ข้างตัวเอง ตัวเขาเป็นคนรัสเซียอยู่แล้ว กับแค่แอลกอฮอล์แค่นี้ไม่ทำให้เขาเมาหรอก หลังจากกินบาบีคิวที่เขาอยากกินไปได้สักพัก เขาก็เริ่มอยากจะกินเหล้าแกล้มนิดหน่อย ตอนแรกเขาก็ไม่ได้กะจะให้ยูริดื่มแอลกอฮอล์นอกบ้านหรอก เพราะเขาเรียนรู้มาสักพักแล้วว่ายูริ ไม่ใช่คนที่เมาง่ายขนาดนั้น แต่เขากลับลืมไปว่าเจ้าตัวเป็นคนที่พอเริ่มดื่มแล้ว จะให้หยุดนี่ยากยิ่งนัก
“ไม่อาวว จะเอาอีก ฮึก” คิ้วเรียวหนาขมวดผูกเป็นปมหลังจากขวดน้ำมึนเมาที่ตนเทอยู่ถูกดึงไป ก่อนจะคลายลงเนื่องจากสายตาดุๆของวิคเตอร์ที่ส่งกลับมา เขารู้ดีว่าเวลาวิคเตอร์โกรธเป็นอย่างไร และเขาก็ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นด้วย
“ฮึก ก็ได้ เพราะเป็นวิคเตอร์~หรอกนะ” เสียงของยูริอ่อนลงก่อนจะนั่งลงโดยดี นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มสะท้อนกลับแสงของเตาไฟตรงหน้า ยิ่งนัยน์ตาที่เริ่มเยิ้มจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ยิ่งล่อตาล่อใจคนรอบข้าง เขาชอบเวลายูริเมาระดับนี้ เพราะถ้าเกินกว่านี้เขาจะต้องเหนื่อยมากๆกับการไล่จับคนๆนี้ หากแต่เวลายูริเมา เขาจะซื่อสัตย์กับตัวเองมากขึ้น ทำในสิ่งที่เขาประหลาดใจได้ไม่ต่างจากเวลาปกติ
สักพักร่างเล็กๆเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อนั่นก็ลุกขึ้น ก่อนจะสาวเท้าก้าวเดินมานั่งข้างๆตนพร้อมกับมือเล็กๆที่เอื้อมมาโอบเอวเขา เรือนผมนุ่มๆสีดำนั่นซุกอยู่ที่เสื้อยืดสีดำที่เขาใส่อยู่ ก่อนสติเขาจะขาดลง เมื่อนัยน์ตาสีน้ำตาลหวานๆนั่นจะช้อนมองเขาขึ้นมา มือหน้าควักกระเป๋าตังก่อนจะรีบเรียกพนักงานให้เคลียร์ค่าหารก่อนจะคว้าแขนเล็กๆนั่นออกจากร้านอย่างเร็วไวโดยไม่ลืมคว้าข้าวของที่ซื้อกับคนในอ้อมแขนเมื่อช่วงค่ำที่ผ่านมา
"ไป ฮาเซ็ทสึออนเซนรีสอร์ทครับ"
เขาทุลักทุเลพาพ่อหมูน้อยขี้เมาของเขาขึ้นแท็กซี่ก่อนจะบอกคนขับมุ่งหน้ากลับรีสอร์ทฮาเซ็ทสึจนกระทั่งความรู้สึกเฉอะแฉะแถวๆต้นแขนทำให้วิคเตอร์ต้องก้มหน้าลงไปมอง ลิ้นเล็กๆกำลังไล่ไปตามแขนเขา พร้อมทั้งถูกขบเม้มจนแขนขาวๆของขึ้นเป็นจ้ำสีแดงม่วงวิคเตอร์ยกมือมาปิดหน้าตอนที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงระเรื่อกับความอีโรติกของคนตรงหน้าอย่างช่วยไม่ได้
"ขอโทษด้วยนะครับ"
วิคเตอร์กล่าวขอโทษคนขับรถเบาๆนัยน์ตาสีเขียวฟ้าเหลือบไปมองที่คนขับที่พยายามทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ พยักหน้าหงึกๆ ก่อนที่มือหนาช้อนใบหน้าหวานตรงหน้า ให้มองเข้ามาในตาของตน เป็นเชิงดุๆ ว่าไม่สมควรทำแบบนี้ นัยน์ตาสีน้ำตาลใสจ้องกลับมาด้วยอารมณ์ผิดหวัง วันนี้เขาโดนวิคเตอร์ดุถึงสองครั้ง จนเจ้าตัวดีนิ่งลง ก่อนจะขยับตัวออกห่างจากเขาไปนั่งติดหน้าต่างอีกฝั่งนึง เหม่อมองท้องฟ้ายามค่ำคืน แสงจันทร์ส่องสว่างกระทบกับผืนทะเลที่ตนคุ้นเคย
...อา ทำไมใบหน้าของใครคนนึงถึงลอยเข้ามาในห้วงความคิดเขากันนะ...
วิคเตอร์มองภาพนั้นเงียบๆ ยูริกำลังใช้ความคิด.. ซึ่งเขาไม่อยากให้ยูรคิดมากไปเอง จนไปคิดถึงใครเข้าแล้วทำสายตาแบบนั้น มือหนาเอื้อมไปสอดประสานกับมือเล็กๆของคนข้างๆ บีบเบาๆให้รู้ว่าเขาไม่ได้โกรธแต่อย่างใด ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้หมูน้อยของเขาทำหน้าเศร้าเช่นนั้น เขาเพียงแต่ไม่ชอบให้ใครเห็นยูริในสภาพนี้เท่านั้นเอง
ตัวเมืองไม่ได้ห่างไกลจากบ้านของยูริเสียเท่าไหร่ สักพักหนึ่งก็มาถึงปลายทาง ชายหนุ่มกล่าวขอบคุณคนขับพร้อมกับจ่ายค่าโดยสาร หยิบสัมภาระและประคองเจ้าตัวดีลงมาจากรถ ก่อนจะพาเดินเข้าบ้านอย่างระมัดระวัง วันนี้เขาพอมีสติอยู่บ้าง เพราะเขาไม่ได้ดื่มมากมายขนาดนั้น ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วเขาไม่อยากจะรบกวนแขกในรีสอร์ท และสร้างความเดือดร้อนให้กลับใคร ขายาวๆก้าวขึ้นไปชั้นบน ก่อนจะเปิดประตูห้องของตน
วินาทีที่ประตูปิดลงร่างของเขาก็ถูกกระชากให้หลังไปชิดติดประตู จนถุงของแบรนด์เนมต่างๆ กระจัดกระจายอยู่เต็มพื้น พร้อมกับลิ้นร้อนๆที่สอดเข้ามาอย่างจ้าบจ้วง หลังจากแลกจูบกันไปสักพักหนึ่งแม่หญิงสาวสมกับบทบาทในเอรอสก็ถอนจูบออกมา พร้อมหายใจหอบ ลิ้นร้อนๆราวกับว่ามีไอร้อนลอยขึ้นมา น้ำลายที่ไหลเยิ้มอยู่มุมปากยิ่งมองยิ่งดูยิ่งกระตุ้นอารมณ์ให้พุ่งสูงขึ้น
“ฮืม อือ ฮา..แฮ่ก” เสียงจูบเฉอะแฉะดังขึ้น พร้อมเสียงจังหวะหายใจหนักๆ วิกเตอร์สอดลิ้นเข้าไปขณะที่คนตรงหน้ากำลังพักสูดอากาศหายใจ ลิ้นเรียวยาวไล่เลียคราบน้ำใสๆมุมปากของคนตรงหน้าอย่างระมัดระวัง ก่อนจะรุกร้ำด้วยความต้องการ
อืมม..
รสสัมผัสแบบนี้มันคือยากินิคุผสมกับกลิ่นเหล้าจางๆแต่วิคเตอร์ไม่ได้รังเกียจสัมผัสนั้นเลยไม่แม้เสี้ยวความคิด มือเรียวยกประคองร่างที่เริ่มอ่อนปวกเปียกจากจูบที่เขาจูบตอบกลับไป แขนข้างซ้ายประคองสะโพกกลมมนไว้ขณะที่มืออีกข้างประคองท้ายทอยของคนตรงหน้าให้รับสัมผัสเขาได้มากขึ้น เขาผลักร่างตรงหน้าลงกับเสื่อทาทามิ ผมสีดำสลวยกระจายตัวบนพื้นพร้อม นัยน์ตาสีสวยหยาดเยิ้มที่มองจ้องกลับขึ้นมา ก่อนที่ร่างกายพวกเขาจะร้อนไปมากกว่านี้จนกู่ไม่กลับ เขาควรจะลากเจ้าตัวดีไปอาบน้ำ พวกเขาคงไม่อยากตื่นมาแล้วตัวเหม็นเหงื่อ และเนื้อย่างในตอนเช้าหรอกนะ
“Yuri,How about we take a baht first? I don’t want you to catch a cold like this, you see?” ภาษาอังกฤษสำเนียงติดรัสเซียกระซิบข้างหูเล็กๆ ก่อนที่ใบหน้าหวานจะพยักหน้ารับลุกขึ้น เตรียมตัวไปอาบน้ำ มือหนาคว้าของจำเป็นต่างๆก่อนจะจับมือคนข้างๆแล้วมุ่งหน้าไปยังห้องอาบน้ำ
________________________________________________________
หลังจากปลดเปลื้องอาภรณ์เสร็จ เขาก็พายูริเข้าไปอาบน้ำอาบท่า ล้างสิ่งสกปรกและกลิ่นอาหารของวันนี้ออกไปจนหมดสิ้น เขาบีบสบู่ และแชมพูฟอกคนตรงหน้าอย่างเบามือ นิ้วเรียวยาวนวดคลึงศีรษะเล็กๆตรงหน้าเสียงครางในลำคอของคนตรงหน้าทำให้เขารู้ว่าเด็กน้อยของเขากำลังผ่อนคลายวันนี้เขาตัดใจไม่แช่น้ำพุร้อนที่เขาชอบมากที่สุดในช่วงเวลาอาบน้ำที่ญี่ปุ่น เพราะตอนนี้เขาคงอดทนไม่ไหวเป็นแน่แท้ ในเมื่อเจ้าหมูตัวดีของเขาเริ่มเป็นแบบนี้..
“Viktor..” เสียงหวานเรียกชื่อเขา ขณะที่สะโพกอวบนุ่มนั่นแนบชิดขยับเสียดสีกับกล้ามท้องของเขาในตำแหน่งที่ใครมาอยู่ก็คงทนไม่ได้อยากจะกระแทกตัวเขาเข้าไปทำให้คนตรงหน้าร้องครางไม่เป็นศัพท์เสียเดี๋ยวนั้น หากแต่ตรงนี้มันคือห้องน้ำรวมของรีสอร์ท คงไม่ดีเท่าไหร่ถ้าใครมาเห็น
“ヴィクトル,てば” ชื่อเขาเวอร์ชั่นภาษาญี่ปุ่นก็มา
“Viktor!~” ยูริยังคงเรียกชื่อเขาไม่หยุด
ขณะที่เปลี่ยนเป็นหันหน้าเข้ามาหาเขาพร้อมแขนเรียวโอบคอเขาไว้ร่างร้อนๆนั่นยิ่งแนบชิดกับตัวเขาขาเรียวเท้าพื้นไว้นิ้วเรียวยาวเสยผมสีดำเปียกชุ่มไปด้วยน้ำที่เขาเพิ่งล้างฟองสบู่ออกไปเมื่อสามนาทีก่อน ของเจ้าตัวขึ้นเผยให้เห็นดวงหน้าหล่อเหลา ก่อนใบหน้านั้นจะค่อยๆเลื่อนเข้ามาใกล้เขา สัมผัสของฟันเบาๆปนจั้กจี้กดลงที่บริเวณติ่งหู รวมถึงลมหายใจร้อนๆนั่นที่เป่ารดหูเขา ริมฝีปากอวบอิ่มกระซิบถ้อยคำที่แผ่วเบา
“ I want you to do me, Viktor”
แต่มีหรือเขาจะไม่ได้ยิน ใบหน้าคมสวยราวกับผู้หญิงขึ้นสีแดงระเรื่อ มือที่โอบเอวคนตรงหน้าสั่นระริก ใครจะไหปคิดว่าผู้ชายอายุ28ปี แถมได้ชื่อว่าเป็นเพลย์บอยมาก่อน ผ่านอะไรมาก็มาก แต่เขากลับต้องมาแพ้ทางคนตรงหน้าอยู่เรื่อยไป เขาแพ้ยูริทุกทางจริงๆ ประโยคสั้นๆนั่นทำเอาเขาต้องรีบล้างตัวและลากคนตรงหน้าออกมาจากห้องอาบน้ำ มือเรียวจัดการใส่ยูกาตะลวกๆ ก่อนจะอุ้มพ่อหมูจอมยั่วพาดบ่า มุ่งหน้าไปยังห้องนอนของคนที่ตนแบกอยู่
________________________________________________________
“я люблю тебя” วิคเตอร์กระซิบกับคนในอ้อมกอดที่แทบจะหมดสติไปแล้ว ก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราตามคนรักไป
___________________________________________________
“Good morning, Darling” เสียงทุ้มกระซิบอย่างอ่อนโยน นิ้วเรียวทัดไรผมสีเข้มของขนในอ้อมแขน ก่อนเปลือกตาบางจะเปิดออก เผยให้นัยน์ตาสีน้ำตาลที่อ่อนล้าจากการนอนน้อย
“Good moring Viktor Uhmmm,” ยูริตอบรับจูบอรุณสวัสดิ์ ก่อนจะหาวเบาๆใบหน้าหวานซุกเข้ากับแผงอกหนาของคนรักตน
“ตื่นได้แล้ว เจ้าหมูขี้เซา” เขายิ้มให้กับคนตรงหน้า
“หรืออยากจะสานต่อจากเมื่อคืน ก็ยูริร้องขอขนาดนั้น นี่ฉันยังไม่หมดแรงเลยนะ หรืออยากจะให้ทำทั้งวันทั้งคืนกับยูริก็ไม่บ่นเลยล่ะ”
ริมฝีปากบางจูบลงบนแหวนของคนตรงหน้าก่อนจะกระซิบหยอกล้อคนในอ้อมอกจนเจ้าตัวต้องวิ่งปรู๊ดไปอาบน้ำ ทั้งๆที่เจ็บหลังแท้ๆ
______________________________________________________
คนในโรงแรงมองเขาแปลกๆ พร้อมกับหน้าแดงซ่าน บางคนก็หลบสายตาไม่กล้ามองหน้าเขาหลังจากนั้นเป็นต้นมา เขาเองก็จำไม่ค่อยได้ สงสัยไปก่อเรื่องเอาไว้แน่เลย น่าอายจัง ยูริคิดในใจ แต่เมื่อเห็นสภาพร่างกายตัวเองที่ตอนนี้เต็มไปด้วยรอยช้ำสีม่วง แดงสลับกันไป ทั้งร่างกายเขา
“วิคเตอร์นะ วิคเตอร์ แบบนี้ผมจะอาบน้ำยังไงดีละ”..ได้เพียงแค่บ่นในใจ
หลังจากอาบน้ำเสร็จ เสียงเอะอะดังขึ้นมาจากโรงครัว วันนี้รีสอร์ทดูยุ่งเป็นพิเศษ เห็นพี่มาริวิ่งไปวิ่งมา
“มีอะไรกันนะครับ?” ร่างเล็กกล่าวถามพี่สาวตนด้วยความสงสัย
“ไปดูที่ห้องรับแขกเอาเองสิ กรื้ด” ก่อนเจ้าหล่อนจะกรื้ดกร๊าดละวิ่งไปทางครัว
“คัทสึด้งครับ ผมอยากลองกินที่นี่มานานแล้ว” เสียงเป็นเอกลักษณ์อันคุ้นเคยแบบนี้ยูริจำได้เป็นอย่างดีก่อนความสงสัยใจถึงขีดสุดเขารีบก้าวเดินไปยังต้นทางของเสียงก่อนจะเปิดประตูดูแบบไม่ทันต้องคิด เผยภาพของเด็กหนุ่มวัย19ปี เรือนผมสีดำขลับทรงอันเดอร์คัทในเสื้อยืดลายทหารกางเกงยีนสีเข้มกำลังพูดคุยกับผู้เป็นแม่ของเขาอยู่อย่างออกหน้าออกตา แถมยังเกี่ยวกับข้าวหน้าหมูทอดที่เจ้าตัวแลจะตื่นเต้นจนเกินเหตุ
“JJ !?” เป็นเรื่องที่น่าตกใจ ยูริได้แต่เรียกชื่อคนตรงหน้าด้วยดีใจอย่างมากที่มีเพื่อนมาเยี่ยมตน เขาไม่ได้เจอใครๆมาสักพักหนึ่งแล้ว แม้แต่พิชิตรคุงก็ได้คุยกันผ่านโทรศัพท์เท่านั้น นี่แถมเป็นคนที่พักหลังเขาติดต่อมากขึ้น แทบจะเท่าพิชิตรเลยก็ว่าได้ แถมเจ้าตัวเมื่อวานยังอยู่แคนาดาอยู่เลย แต่วันนี้กลับมาอยู่ที่บ้านของเขาเสียได้
อีกด้านหนึ่ง นัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มลุกวาวสดใสราวกับเด็กได้ของเล่นใหม่ ยิ่งพอได้เห็นหน้าคนที่อยากเจอที่สุดมาในรอบสามเดือนนี้ รอยยิ้มที่ตอนนี้แทบจะฉีกไปถึงหูบนใบหน้าหล่อๆนั่นคงทำให้ทุกคนรู้ว่าเจ้าตัวมีความสุขขนาดไหน ก่อนจะกล่าวทักทายอย่างสดใสเป็นภาษาบ้านเกิดตนเอง
“Hello, Yuri”
つづくin JJ. route
อ้าวเฮ๊ย ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่นา 555 JJหายไปเลย คือวิคเตอร์อยู่ตรงหน้าไรท์เตอร์อดไม่ได้จริงๆ อัพยากมาก อยากทำแชทไลน์แบบดีๆ แต่บังเอิญมีแอคเคาท์เดียว เลยต้องจำลองสถานการณ์ ลงในนี้ช่างยากนัก
ตอนนี้ตัดสินใจไม่ถูกจะแต่งแบบไหนเลย เอาแค่นี้ไปก่อนเป็นของอ่านเล่นละกัน แรกๆก็กุ๊กกิ๊กใสๆ พอเจอวิคเตอร์ปุ๊ปหัวมันแล่นตามวิคเตอร์ไปเลย ตอนนี้คิดจะแยกของเจเจออกมา ละก็มีเจเจวิคเตอร์
ความคิดเห็น