วุ่นรัก...พ่อเลี้ยงมัลเบอร์รี่

คุณเคยเอนกายลงเพื่อซึมซับบรรยากาศในวันเก่าๆ ที่มีความทรงจำดีๆผ่านเข้ามาในชีวิตไหม?

ในวันที่มีแสงแดดอ่อนๆ กับสายลมหนาวสบายๆ พร้อมกลิ่นหอมของกาแฟคาปูชิโน่กรุ่นๆ

ร้านกาแฟร้านเดิม  คนขายคนเดิม  บรรยากาศที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไม่ว่ามันจะผ่านมากี่ปีแล้วก็ตาม  ฉันชอบบรรยากาศแบบนี้จนไม่อยากจะกระดิกตัวไปทำอะไรเลยละ ก่อนฉันจะนึกถึงความสนุกสนานในวัยเด็ก หลายๆ เรื่องที่หมุนวนเข้ามากับเหล่าผองเพื่อน วีรกรรมสุดแสบอะไรเทือกนั้น

             “หนูชอบพี่นะ” ฉันอมยิ้มเมื่อนึกย้อนถึงวัยคะนองเมื่อสิบปีก่อน สมัยมัธยมปีที่หนึ่งหรือสองไม่แน่ใจ เสียงท้าทายจากไอ้อ้วนเพื่อนสนิท ในวันเข้าค่ายวิทยาศาสตร์ของโรงเรียน ฉันกินข้าวแพ้มัน ฉันต้องสวมบทผู้พ่ายแพ้มองหาเป้าหมายเป็นรุ่นพี่สักคนที่ฉันจะต้องวิ่งไปดักหน้าและตะโกนถ้อยคำของผู้พ่ายแพ้นั่นต่อหน้าเขา

ฉันยังจำสายตาตื่นตะลึงผสานกับความมึนงงของรุ่นพี่ตัวสูงคนนั้นได้ เขาอาจจะตกใจว่านางชะนีน้อยผู้นี้เป็นใครกัน หรืออาจจะตกใจสภาพตอนเที่ยงวันของฉันที่เพิ่งเดินตากแดดจากอาคารโรงอาหารมาที่นี่ แต่ฉันเพิ่งมารู้ที่หลังว่าที่มุมปากของฉันมีรอยแก้วน้ำแดงประทับเป็นเขี้ยวยักษ์อยู่  ตลกสิ้นดี

แต่บางที่ฉันอาจจะต้องใช้คำพูดที่ว่านี่มันโลกกลมหรือพรมลิขิตนะ ความจริงเรื่องราวของรุ่นพี่ในวันนั้นมันเลือนหายจากความทรงจำฉันไปนานแล้วละ แต่มันกลับมาโลดแล่นในหัวสมองฉันอีก ในวันที่เส้นโคจรนั่นมันกลับเข้ามาบรรจบกันอีกครั้ง

“พ่อเลี้ยงคิมเจ้าของไร่มัลเบอร์รี่” 

มันรู้สึกสนุกดีนะที่พี่เขาคงจำฉันไม่ได้ ความจริงมันก็ไม่น่าจำเท่าไรหรอกในวันนั้นสภาพฉันก็แย่ๆ  ตากแดดหน้าดำมุมปากยังมีเขี้ยวแดงอีก พอเจอกันในอีกสิบปีต่อมาฉันกับเขาน่าจะเจอกันเหมือนในหนังโรแมนติกสักเรื่องที่บังเอิญเดินชนกัน  หลบฝนด้วยกัน มันดูน่ารักดีออก แต่ให้ตายเถอะฉันเจอเขาอีกครั้งที่ผับนอกเมือง ฉันและผองเพื่อนนัดกันฉลองหลังเรียนจบ ฉันก็ดีกรีศิลปกรรมจากมหาวิทยาลัยชื่อดัง เพื่อนๆ ฉันต่างก็เดินตามฝันสำเร็จ เรานัดฉลองกัน ครั้งแรกในชีวิตกับการกินเหล้า เมาหยำเป และไม่รู้ว่าทำอะไรลงไปบ้าง ให้ตายเถอะที่สำคัญแม่บอกว่ามีคนมาส่งฉันที่บ้าน ฉันหลอกจับก้นเขา อ้วกใส่เสื้อเขา เฮ้อ จะใครอีกละก็พ่อเลี้ยงคิม รุ่นพี่ในความทรงจำนั้นไงละ

ทำไงละทีนี่ ภาพของฉันที่เขามีคงไม่ได้ดูดีสักเท่าไร  แต่ความจริงฉันไม่ต้องสนใจว่าเขาจะคิดอย่างไรก็ได้นะ แต่ทำไมไม่รู้ฉันถึงแคร์สายตาของเขานัก สายตาที่มองเห็นที่ไรใจมันเต้นแรงผิดปกติ  รวมไปถึงบุคลิกนิ่งๆ มีแรงดึงดูดแปลกๆ นั่น บางครั้งฉันก็แอบเห็นรอยยิ้มจางๆ ดูมีเสน่ห์จนน่าแปลกจากเขา แต่เสน่ห์นั่นมีก็แค่น่าหลงใหลเท่านั้นเพราะตัวพี่เขาคงไม่อยากจะเข้าใกล้ฉันเท่าไร แต่จะทำอย่างไรได้ละในเมื่อตอนนี้ฉันได้เข้าไปทำงานที่ไร่มัลเบอร์รี่ของเขา  ฉันเคยสาบานตนว่าฉันจะอยู่ห่างๆ จากเขาเดี๋ยวจะเผลอแสดงวีรกรรมอะไรออกไปอีก 

แต่ก็แปลกนะ ยิ่งอยากหนี ยิ่งได้เจอ และดูมันจะใกล้ขึ้น ใกล้ขึ้นซะด้วยซ้ำไป

พ่อเลี้ยงคิม แห่งไร่มัลเบอร์รี่ 
ชายหนุ่มบุคลิกนิ่งๆ แต่แฝงไปด้วยเสน่ห์อย่างรุนแรง
รุ่นพี่ในฝันของอาโปเขาละ

สาวน้อยอาโป
จบศิลปกรรมจากมหาวิทยาลัยชื่อดัง ความเปิ่นตามแบบฉบับของสาวน้อยสายฮาที่อยากจะเรียบร้อย
โดยเฉพาะภาพลักษณ์ที่อยากให้  รุ่นพี่ในความทรงจำได้เห็น แต่มันช่างยากเย็นซะเหลือเกินนะพ่อเลี้ยงคิม

นิยายอบอุ่น สโลไลฟ์ มีความละมุนละไมของความรักหนุ่มสาว 
ไม่ดราม่า ไม่มีปม  อัพ 70% จ้า

เรื่องนี้มี e book นะจ้ะ