คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : My Captain 6 :: นก? ไก่? ปลา?
Chapter 6
สามวันที่อยู่ในห้องพยาบาลนั้นมันออกจะน่าเบื่อหน่อยๆ
ต้องติดอยู่กับเตียงแทบทุกเวลาโอ้...ยกเว้นตอนไปเข้าห้องน้ำ
จนแทบจะแต่งงานกับเตียงได้อยู่แล้ว
อาการที่หัวและแขนของเธอนั้นเริ่มดีขึ้นตามลำดับซึ่งนับว่าเป็นเรื่องดีเลยล่ะ
แต่มาดามพรอมฟีย์ก็ไม่ปล่อยให้เธอไปไหนมาไหนโดยให้เหตุผลว่าเธอซุ่มซ่ามเกินกว่าที่จะปล่อยออกไป
คงเพราะดันไปเห็นเธอลื่นในห้องน้ำเลยไม่ยอมปล่อยไปไหน
ยังดีที่อเล็กซาและไบรอันแวะมาเยี่ยมเยียนและจดการบ้านมาให้เธอ แต่คนที่มาเยี่ยมบ่อยสุดคงจะเป็นโอลิเวอร์
เช้า กลางวัน เย็น สามเวลาหลังอาหาร
หรือแม้กระทั่งตอนที่เขามีคาบว่างเขาก็จะแวะเวียนมาหาเธอทุกครั้ง
แถมยังมีหนังสือติดไม้ติดมือมาให้เธออ่านอีก เรียกได้ว่าดูแลเป็นอย่างดีเลยล่ะ
วันนี้เป็นวันที่เธอได้ออกมาจากห้องพยาบาลอย่างถาวร
แต่มาดามพรอมฟีย์ก็ยังให้คาร่าไปตรวจอาการของแขนข้างที่หักอยู่บ่อยครั้ง
พร้อมยังกำชับโอลิเวอร์ที่ตอนนั้นมาเยี่ยมเธอพอดีว่าให้ดูแลคาร่าดีๆซึ่งเขาก็รับทราบแต่โดยดี
การบ้านหลายวิชาที่เธอยังไม่ได้ทำซึ่งศาสตราจารย์ก็ยังใจดีที่สามารถให้ส่งย้อนหลังได้
แต่ถึงอย่างนั้นการบ้านก็ยังกองกันมากมายอยู่ดี
“ศาสตราจารย์บอกให้ส่งย้อนหลังได้นี่
รีบทำทำไม”ไบรอันท้วงเมื่อเห็นคาร่ารีบทำรายงานวิชาปรุงยาของศาสตราจารย์สเนปอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ฉันไม่อยากมีงานค้างน่ะ
อีกอย่างนี่ก็ใกล้จะฮาโลวีนแล้ว
ฉันยังอยากสนุกโดยที่ไม่ต้องมานั่งกังวลเรื่องการบ้าน”ดวงตาภายใต้กรอบแว่นยังคงจดจ่ออยู่กับหนังสือและตัวอักษรบนกระดาษ
“อย่างน้อยเธอก็ควรกินอะไรบ้างนะ
เธอยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้าแล้วนี่”ไบรอันเลื่อนจานขนมปังมาให้เธอ
คาร่ามองมันพร้อมกับขมวดคิ้ว
ขนมปัง?
ขนมปังเรอะ!
“ฉันอยากกินไก่ทอด”
“นี่...เธอกินไก่ทอดมาตั้งแต่ออกจากห้องพยาบาลแล้วนะ
กินอย่างอื่นบ้าง เดี๋ยวขาดสารอาหาร” หนำซ้ำเขายังตักสลัดใส่จานให้เธออีก
คาร่าทำหน้าแหยๆใส่จานอาหารที่ถูกยื่นมา
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ”คาร่ากลอกตาก่อนจะกินอาหารตรงหน้าอย่างไม่เต็มใจนัก
‘ฮูกกกกก’เสียงของนกฮูกเรียกความสนใจจากคาร่า นกฮูกพันธุ์เกรตฮอร์นบินโฉบลงมา
ตามด้วยนกฮูกของเด็กแต่ละคน ในปากของมันคาบจดหมายอยู่หนึ่งฉบับ
“ขอบใจมากนะชิกเก้น”คาร่าฉีกขนมปังให้มันกิน
“ชิกเก้น?
แน่ใจนะว่านั่นชื่อนก”ไบรอันเอ่ยอย่างอึ้งๆ
คนอะไรจะตั้งชื่อนกตัวเองว่าไก่
“ก็มันชื่อชิกเก้นไง”คาร่าตอบ
“ถามจริงเถอะ
คิดไงถึงตั้งชื่อมันว่าชิกเก้น”ไบรอันถามอย่างสงสัย
“ก็ฉันชอบกินไก่ทอด”
“แต่นั่นมันนกนะ”
“ก็นกไง นกฮูกด้วย”
“แล้วแต่เธอเถอะ”ไบรอันเอ่ยอย่างจำยอม คาร่าไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจนักก่อนจะหันกลับมาสนใจจดหมายในมือต่อ
ถึง คาร่า
ลูกรัก
การเรียนที่ฮอกวอตส์เป็นอย่างไรบ้างหวังว่าทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดีนะ
ที่น็อตติงฮิลล์เริ่มจัดเทศกาลฮาโลวีนกันแล้ว
ฟักทองเริ่มถูกนำมาแกะสลักเป็นรูปใบหน้าต่างๆแล้วประดับไว้ตามถนนคนเดิน
มันสวยมากจริงๆเสียดายที่ลูกไม่ได้เห็นมัน ไว้พ่อจะส่งจดหมายไปอีกนะ
ช่วงสุดสัปดาห์มานี้ดูคึกคักเป็นพิเศษ
หลายคนเริ่มแต่งตัวแฟนซีและออกมาขอขนมตามบ้าน เห็นแล้วน่าสนุกดี
พ่อแต่งบ้างดีไหมเนี่ย...พอใกล้ฮาโลวีนพ่อก็เริ่มทำขนมปังแบบพิเศษเหมือนกัน
ขนมปังฟักทอง ค้างคาวช็อกโกแลต ไอศกรีมรสฟักทอง พ่อไม่ค่อยมั่นใจในตัวไอศกรีมเท่าไหร่แต่หวังว่าเด็กๆจะชอบกันนะ
งานที่ร้านยังวุ่นวายเหมือนเคย แต่ลูกไม่ต้องเป็นห่วงไป พ่อยังทำงานไหวอยู่
คุณแอนนาคิดถึงลูกมาเลยล่ะ เธอถามว่าลูกไปไหน
แต่พ่อก็ตอบไปว่าลูกไปเรียนโรงเรียนประจำที่สก็อตแลนด์
ตอนแรกเธอดูตกใจมากแต่ต่อมาเธอก็เข้าใจแถมยังบอกอีกว่าดีแล้วที่เลืองสิ่งดีๆให้ลูก
ช่วงนี้ดูเหมือนเจ้าเจมส์จะเลิกแผลงฤทธิ์แล้วล่ะนะคงเพราะลูกไม่อยู่ก็เลยไม่มีเด็กให้แกล้ง
ไม่รู้จะเขียนอะไรต่อแต่ก็ตั้งใจเรียนนะ คริสต์มาสก็กลับมาหาพ่อบ้างล่ะ
รักลูกเสมอ
จาก พ่อ
“เอ่อ...คือว่า”เด็กชายบ้านกริฟฟินดอร์ท่าทางดูขี้อายเดินตรงมาที่คาร่า
“หืม?มีอะไรหรือ?”
“เธอคือคาร่า
เอฟเวอร์ตันใช่ไหม”เขาเอ่ยเสียงสั่น คาร่าเอียงคอมอง
เธอรู้สึกได้ว่าเขากำลังกลัวและรู้สึกผิด
“ใช่ ฉันเอง”
“เมื่ออาทิตย์ก่อนฉันขอโทษนะ
ที่ชนเธอน่ะ”เด็กชายเอ่ยอย่างรู้สึกผิด
“อาทิตย์ก่อน?”คาร่ามองเขาอย่างงงๆ สมองของเธอกำลังประมวล
“ก็ที่เธอตกจากไม้กวาดไง”ไบรอันกระซิบนั่นจึงทำให้คาร่าร้องอ๋อทันที
“ไม่เป็นไร
มันเป็นแค่อุบัติเหตุน่ะ”เด็กชายคนนั้นยิ้ม
ก่อนจะกล่าวขอโทษอีกครั้งและขอบคุณยกใหญ่แล้วเดินไปหากลุ่มเพื่อนของเขา
“เธอนี่สมองประมวลผลช้าเป็นบ้าเลย”ไบรอันแซะคาร่า
“หุบปากไปเลยไบรอัน”
อีกอาทิตย์ของคาร่านั้นผ่านพ้นไปได้ด้วยดี....จะเรียกแบบนั้นก็ได้
แต่เธอยังคงความซุ่มซ่ามไว้เหมือนเดิม
ช่วงนั้นเธอไม่ค่อยพบเห็นโอลิเวอร์ตามทางเดินอย่างเช่นทุกวัน
แต่เธอมักจะพบเขาที่สนามควิดดิชเสียมากกว่า
ได้ข่าวแว่วๆมาจากบ้านกริฟฟินดอร์ซึ่งจริงๆแล้วไบรอันมาเล่าให้เธอฟังนั่นแหละ
โอลิเวอร์เหมือนจะถูกจับตามองจากทีมควิดดิชกริฟฟินดอร์
และดูเหมือนว่าพอขึ้นปีสองเขาก็จะถูกเลือกเข้าทีมโดยทันที
วันที่ 31 ตุลาคม
วันฮาโลวีนที่เธอตั้งใจเคลียร์งานกองเท่าภูเขาจนเสร็จและได้สนุกกับมันเต็มที่
จริงๆก็แค่เดินดูรอบๆงานน่ะนะ เธอไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใครเท่าไหร่
ดูเหมือนแหล่งชุมนุมของเหล่านักเรียนจะเป็นห้องโถงใหญ่ ภายในตกแต่งด้วยหัวฟักทอง
ค้างคาว และแน่นอนหลายอย่างในที่นี้ถูกเสกขึ้นมาโดยเวทมนตร์ ตามมุมต่างๆมีโถขนมและเมื่อใครล้วงมือลงไปก็จะมีผีโผล่ขึ้นมา
อีกทั้งยังมีบาร์สำหรับทำเครื่องดื่มและนั่งคุยกัน
ดูเหมือนทางโรงเรียนจะอนุญาตให้นักเรียนแต่งตัวแนวแฟนซีได้
มันดูแปลกหูแปลกตามากสำหรับคาร่า แต่อย่างว่าเธอไม่ชอบที่ที่มีคนเยอะๆเสียเท่าไหร่
“คาร่า!”
“อเล็กซา?”เด็กหญิงผมสั้นสีดำขลับวิ่งตรงมาที่เธอ ตอนนี้เธออยู่ในชุดเดรสสีแดงสด
ถุงน่องและรองเท้าส้นเตี้ยสีดำ ใบหน้าถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางให้ดูน่ากลัว
อย่างทำให้รอบๆดวงตานั้นมีสีดำ ใส่เลือดสีแดงตรงมุมปาก
หรือทำให้แก้มดูมีแผลเหวอะหวะ
“เธอไม่เข้าห้องโถงเหรอ?”อเล็กซาถามเมื่อเห็นว่าคาร่าเดินอยู่ระเบียงทางเดิน
“ไม่ล่ะ
ฉันไม่ชอบงานเลี้ยงเท่าไหร่”
“อ๋อ นั่นสินะ
นี่เธอเห็นไบรอันไหม หมอนั่นขโมยโถฟักทองที่ฉันเอาไว้ใส่ขนมไปน่ะ ฉันล่ะเชื่อจริงๆ”อเล็กซาทำเสียงฟึดฟัดในจมูก คาร่าหลุดขำออกมาเมื่อเห็นท่าทางของอเล็กซา
“โอ้ ฉันเพิ่งคุยกับเขาที่ห้องโถงเอง
เธอลองไปที่นั่นสิ”
“ขอบใจนะคาร่า
แฮปปี้ฮาโลวีน”อเล็กซาหยิบลูกอมและช็อกโกแลตจากกระเป๋าแล้วยื่นให้คาร่าก่อนจะรีบวิ่งไปที่ห้องโถงทันที
คาร่าเก็บลูกอมและช็อกโกแลตลงบนกระเป๋าเสื้อคลุม
ตอนนี้เธอต้องการที่ที่เงียบสงบที่สุดและเหมาะแก่การอ่านหนังสือ
ถ้าถามว่าทำไมถึงไม่เอาเวลานี้ไปฝึกที่เอลิเซียน คาเฟ่
ก็เพราะว่าเธออยากสนุกกับบรรยากาศวันฮาโลวีนที่ฮอกวอตส์มากกว่า
ถึงแม้เธอจะไม่ได้ไปร่วมงานก็ตามที คาร่าเลือกศาลาที่แยกตัวออกมาจากปราสาทเล็กน้อย
คบเพลิงที่ติดอยู่ตามผนังนั้นยังคงให้แสงสว่างที่เพียงพอ
สายลมพัดพาไอเย็นจากทะเลสาบมากระทบตัวเธอ
คาร่ารวบผมสีน้ำตาลที่ปลิวไปมาของตัวเองขึ้นเป็นทรงหางม้าอย่างลวกๆ
เด็กหญิงนั่งลงบนเก้าอี้หินก่อนจะวางหนังสือไว้ข้างๆตัว
‘ฮูกกก!’เสียงของนกฮูกดังขึ้น ชิกเก้นบินโฉบลงมาต่อหน้าคาร่า
“ไงจ๊ะชิกเก้น”คาร่าใช้นิ้วชี้ลูบขนมันเบาๆและดูเหมือนมันจะชอบเสียด้วย
“มีคนแย่งที่ซะแล้วสิ”น้ำเสียงขี้เล่นฟังดูคุ้นเคย คาร่าหันไปตามเสียงนั้น
โอลิเวอร์โผล่มาจากความมืด เขาสวมเสื้อฮู้ดสีน้ำตาลเข้มพร้อมกับกางเกงขายาวสีดำ
“สวัสดีโอลิเวอร์”
“สวัสดีคาร่า
ขอนั่งด้วยได้ไหม”
“ได้สิ”คาร่าขยับเพื่อให้เขานั่งลงได้สะดวก
“เธอไม่แต่งชุดแฟนซีเหมือนคนอื่นเขาบ้างเหรอ”โอลิเวอร์เอ่ยเมื่อเห็นเธออยู่ในชุดลำลอง
“ฉันไม่ชอบแต่งอะไรแบบนั้นเท่าไหร่น่ะ”
“นั่นนกฮูกเธอเหรอ”นกฮูกพันธุ์เกรตฮอร์นจ้องมองโอลิเวอร์ด้วยสายตาพิจารณา โอลิเวอร์กลืนน้ำลายอึกใหญ่
เมื่อเห็นมันจ้องเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ใช่
นายกำลังกลัวมันงั้นเหรอ”คาร่าพูดแหย่เขา
“ไม่ใช่สักหน่อย
ว่าแต่มันชื่ออะไรล่ะ”โอลิเวอร์รีบเปลี่ยนเรื่องเมื่อเห็นว่าเกือบถูกจับได้ว่าเขากลัวมัน
“มันชื่อชิกเก้นน่ะ”
ความเงียบเริ่มเข้ามาครอบงำหลังจากเธอบอกชื่อไป
“อุ๊บ...ฮ่าๆๆๆ”โอลิเวอร์หลุดขำออกมา
คาร่าได้แต่ถอนหายใจว่าทำไมถึงต้องมีแต่คนขำชื่อนกฮูกของเธอด้วย
“ขอโทษที่ขำนะ
แต่นั่นมันชื่อนกฮูกจริงๆเหรอ”
“อะไรกัน
ชื่อออกจะมีสไตล์”คาร่าเอ่ยอย่างงอนๆ
“เธอนี่นะ”เด็กชายวางมือลงบนกลุ่มผมสีน้ำตาลของคาร่าก่อนจะลูบมันเบาๆ
คาร่าก้มหน้างุดก่อนจะเอาหนังสือมาปิดบังใบหน้าของตัวเอง
‘ฮูกกก’เสียงนกฮูกร้อง แต่คราวนี้มันไม่ใช่เสียงของชิกเก้น
แต่กลับเป็นนกฮูกขนาดเล็กบินโฉบลงมาแทน มันคาบกล่องอะไรบางอย่างมาให้เธอ
“ฟิช!”คาร่าถลาตัวไปหานกฮูกของเธอทันที มันปล่อยกล่องนั่นลงมาอย่างไม่ใยดีแต่คาร่ารับทัน
เจ้าฟิชส่งสายตาเย้ยหยันมาให้เด็กหญิงก่อนจะบินจากไป
“นกบ้า”เด็กหญิงก่นด่านกฮูกในใจ
จริงๆเธอก็ไม่ใช่คนที่จะด่าใครหรือชอบด่าหรอกนะเพียงแต่ว่า
เจ้านกบ้านี่มันชอบมายั่วโมโหเธอเท่านั้นเอง
“ฟิช?
นั่นมันแปลว่าปลานี่”โอลิเวอร์เอ่ยอย่างแปลกใจ
“ใช่
ฉันชอบกินปลาแล้วก็ไก่น่ะ พ่อส่งอะไรมาบ้างเนี่ย”
“เธอเอาชื่อของกินที่ชอบมาตั้งเป็นชื่อสัตว์งั้นเหรอ”
“ก็ตอนนั้นฉันหิวและฉันจะตั้งชื่อสัตว์เลี้ยงของฉันว่าอะไรก็ได้
โอ๊ะ มีจดหมายด้วยแฮะ”เรียกได้ว่าคาร่าแทบไม่สนใจโอลิเวอร์เลย
ตอนนี้เธอสนแต่สิ่งที่อยู่ในกล่องมากกว่า
ถึง คาร่า
สุขสันต์วันฮาโลวีนนะลูกรัก พ่อทำคุกกี้ช็อกโกแลตแล้วก็ขนมปังฟักทองสูตรใหม่
หวังว่าลูกจะชอบนะ
รักลูกเสมอ
จาก พ่อ
ขนมปังฟักทองและคุกกี้ช็อกโกแลตร้อนๆและหอมกรุ่นโชยมาเตะจมูกของทั้งคู่
พ่อของเธอยังคงทำได้เยี่ยมเหมือนเดิม
คาร่าฉีกเศษขนมปังก่อนจะยื่นให้เจ้าชิกเก้นและมันก็ยอมกินแต่โดยดี
เธอชอบขนมปังและอาหารทุกอย่างที่พ่อทำเสมอ
เธอรู้ว่าเขาทุ่มเทกับมันมากแค่ไหนตั้งแต่เป็นคนที่ทำอะไรไม่เป็นเลยจนตอนนี้กลายเป็นเจ้าของร้านขนมปังขึ้นชื่อในย่านน็อตติงฮิลล์ไปแล้ว
“หอมจัง นั่นกลิ่นอะไรน่ะ”
“คุกกี้กับขนมปังฟักทอง
พ่อฉันทำมาให้น่ะ กินไหม”คาร่ายื่นขนมปังมาให้โอลิเวอร์
“อร่อยดีนี่”มันอร่อยอย่างที่เขาบอก ขนมปังนิ่มๆและกลิ่นของฟักทองที่แสนลงตัว
ดูเหมือนกล่องจะเสกคาถาขยายพื้นที่เอาไว้ทำให้ในนั้นมีขนมปังและคุกกี้อยู่หลายชิ้น
คาร่านั่งมองเขาที่กินขนมที่พ่อเธอทำให้อย่างเอร็ดอร่อย
เด็กหญิงหยิบหนังสือที่อ่านค้างไว้ขึ้นมาอ่านพร้อมกับหยิบขนมกินไปพลาง
“ฉันน่ะชอบอาหารที่พ่อทำที่สุดเลยล่ะ”
“งั้นเธอก็ทำอาหารไม่เป็นน่ะสิ”โอลิเวอร์เอ่ยพร้อมกับเลิกคิ้วใส่คาร่า
“จะบ้าเหรอ
เห็นอย่างนี้ฉันก็ทำเป็นนะ”คาร่าตบอกอย่างมั่นใจ
“งั้นคราวหลังก็ทำให้ฉันทานบ้างสิ”โอลิเวอร์ขยับตัวพร้อมกับเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้เด็กหญิง
ใบหน้าของเด็กหญิงเห่อร้อน แต่ทุกครั้งที่ขยับตัวออกห่างจากเขา
โอลิเวอร์ก็ขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆจนตอนนี้ใบหน้าของทั้งคู่ห่างกันเพียงไม่กี่เซนติเมตรเท่านั้น
มือของเธอพยายามควานหาสิ่งของเพื่อที่จะได้ปิดบังใบหน้าของตัวเองได้
และ...ดูเหมือนเธอจะเจอแล้ว
‘ป้าบบบ!!!’
“โอ๊ย!!”สิ่งของที่เธอกะจะหยิบมันขึ้นมาแต่ดันเอามาฟาดหัวเขาซะได้
โทษที มือมันลั่น
“โอ้!!โอลิเวอร์ฉันขอโทษ”คาร่ารีบวางหนังสือลงก่อนจะรีบไปดูอาการของโอลิเวอร์
เขาร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด ก็แหงล่ะเธอเล่นฟาดเขาเสียเต็มแรงเลยนี่
“เธอนี่มือหนักเป็นบ้า"
ความคิดเห็น