Death Note [Fiction] Matt X Mello ::RED CHOCOLATE::

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เนื้อเรื่อง

Death Note: Special fiction

Pair: Matt x Mello

Rate: PG

Type: Drama

Title: Red Chocolate

Main Character

Mihael Keehl [Mello]

Mail Jeebas [Matt]

*หมายเหตุ นี่เป็นฟิคชั่นที่แต่งขึ้นเพื่อสร้างความดราม่า โดยอ้างอิงจากเคร้าโครงเรื่องเดิมเท่านั้น อาจมีการดัดแปรง ปรับเปลี่ยน สถานการณ์ให้เข้ากับบทบาทและอารมณ์

       Tokyo 2011

คดีบันทึกมรณะที่ควบคุมดูแลโดยกองตำรวจญี่ปุ่นที่นำโดยยางามิ ไลท์ ที่ทำหน้าที่สืบงานต่อโดยยังใช้ชื่อ L  และติดต่อร่วมมืออย่างลับๆ กับ N นักสืบอัจฉริยะจากไวมี่ เฮ้าส์ ทายาทของนักสืบ L ชื่อดังที่ได้เสียชีวิตในหน้าที่ในเวลาที่ผ่านมา

และนอกจากนั้น ผู้ที่สืบคดีนี้อยู่ไม่ได้มีเพียงตำรวจและ N เท่านั้น ที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาสืบเรื่องนี้โดยเอาชีวิตเป็นเดิมพัน แต่ยังมีอีกคนที่ครั้งหนึ่งเกือบทิ้งชีวิตไปกับคดีนี้แล้ว แต่ก็ยังไม่ลดละที่จะพยายามคลี่คลายคดีนี้ให้ได้ก่อนตำรวจและ N เป้าหมายของเขาเพียงเพื่อแค่...

เอาชนะ...

เขาคือ M

เด็กจากไวมี่ เฮ้าส์ ที่มีความอัจริยะเป็นรองก็เพียงแต่ N

ร่างผอมบางส่วนสูงค่อนไปทางไม่สูงมากในชุดเสื้อกั๊กสีดำ กับกางเกงสีดำสนิท ผมสีทองสว่างบ็อบสั้นและผมหน้าม้ารับกับใบหน้ารูปไข่ ใบหน้าได้รูปติดไปทางหวานคล้ายหญิงสาว แต่กลับชอบทำคิ้วขมวดดูเหมือนอารมณ์ไม่ดี ดูเกรี้ยวกราดอยู่เสมอ บนใบหน้านั้นมีร่องรอยถูกไฟเผาจากเหตุระเบิดบริเวณครึ่งหน้าซ้าย

ช็อคโกแลตบาร์ เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ สำหรับเขา...

M ในชุดหนังสีดำ คลุมทับด้วยเสื้อโค้ดสีแดงมีฮู้ดเพื่ออำพลางใบหน้า เดินปะปนกับฝูงคนมากมายที่วุ่นวายอยู่กับข้าวของของตนในสนามบินนาริตะเวลาสายๆ เขากำลังเฝ้ามองการเคลื่อนไหวของไอดอลสาววัยรุ่นผู้โด่งดังผู้ซึ่งเกี่ยวข้องกับคดีบันทึกมรณะและตกเป็นผู้ต้องสงสัยในการสืบและเฝ้าดูของ M ซึ่งเธอเพิ่งกลับมาถึงญี่ปุ่น โดยที่ผู้จัดการส่วนตัวมารับทันทีที่ถึงสนามบิน โมงิ ผู้ชายร่างใหญ่เทอะทะดูท่าทางเงอะงะไม่เหมาะกับตำแหน่งผู้จัดการส่วนตัวของไอดอลสาวสุดน่ารักเอาเสียเลย

พอเห็นเช่นนั้น M ขมวดคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์นักและกดโทรศัพท์ติดต่อไปหาเพื่อคู่หูที่ร่วมอุดมการณ์ทำงานในอีกด้านหนึ่งตอนนี้

“เฮ้ แมตต์ ฉันบอกให้นายดูการเคลื่อนไหวของโมงิไว้ไงล่ะ ตอนนี้เจ้าโมงิโผล่มาที่สนามบินแล้วนะ!”

“โธ่เว้ย! เสียท่ามันจนได้ มันจ่ายเงินจ้างรถบรรทุกที่มาเมื่อวานขนเครื่องมือหลบหนีออกไปน่ะสิ 

แต่ไม่ต้องห่วงนะเมลโล่ ฉันจับตัวเจ้าคนขับรถมาซักไซ้หมดแล้ว”

..ปัดโธ่ ถึงได้บอกว่าอย่าประมาทไงเล่า

Matt เพื่อนคู่หูของ M หรือโค้ดเนมที่แมตต์เรียกว่า เมลโล่ ชายร่างผมสูง ผมสั้นสีแดง มักจะใส่เสื้อลายขวางแขนยาวทับด้วยเสื้อกั๊กประดับขนสัตว์แขนกุดกับกางเกงยืนและรองเท้าบูทสีดำ และถุงมือหนังสีดำยาวถึงข้อศอก แต่ที่ขาดไม่ได้คือแว่นกันลมคู่ใจที่ที่จริงแล้วก็ใส่เพียงแค่ประดับเท่านั้น

เมลโล่ดูจะหงุดหงิดกับความสะเพร่าของเพื่อนร่วมงานอยู่บ้าง แต่ไม่ใช่เรื่องใหญ่จนทำให้เขาเดือดร้อนเท่าไหร่นักหรอก ที่เห็นทำหน้าดุจริงจังแบบนี้ก็เป็นปกติธรรมดาอยู่แล้ว

“แมตต์ ฉันจะสะกดรอยตามมิสะไปที่เซฟเฮ้าส์นะ ถ้ารู้ที่อยู่มันแล้วจะกลับ นายกลับไปก่อนเลย”

“เอ๋ เซฟเฮ้าส์เลยเหรอ แต่การ์ดของพวกมันอาจจะเฝ้าอยู่ก็ได้นะ”

“ไม่เป็นไรหรอกน่า แค่เฝ้าดูเท่านั้น ฉันไม่ทำให้พวกมันรู้ตัวหรอก เท่านี้นะ”

..

..

..

..

..

โรงแรมxxx

“กลับมาแล้วเหรอครับเจ้านาย”

เสียงกล่าวทักทายสดใสจากในห้องทันทีที่เมลโล่เปิดประตูมาถึงห้องพักในโรงแรมหรู เป็นชายหนุ่มผมแดงที่นั่งเล่นวีดีโอเกมบนโซฟา ในมือขวาถือจอยสติ๊กไว้ มือซ้ายหันมาโบกมือทักทาย ทั้งที่ยังใส่ชุดเสื้อลายขวางกางเกงยีนส์ รองเท้าบูทยังไม่ถอดด้วยซ้ำ

“แมตต์ บอกแล้วว่าอย่าเรียกแบบนั้น มันแขยงว่ะ”

เมลโล่ไม่ได้สนใจคำกล่าวทักทายไร้สาระนั้นเสียเท่าไหร่ แต่กลับแย้งเรื่องที่แมตต์ชอบแซวเรียกเขาว่าเจ้านายแทน เขาถอดรองเท้าวางทิ้งระเกะระกะก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟายาวตัวเดียวกับแมตต์ เอนกายอันอ่อนล้าเพื่อผ่อนคลาย โดยไม่ได้สนใจว่ากำลิงพิงแขนข้างซ้ายของแมตต์ที่วางพาดอยู่บนเบาะ

“ก็เห็นชอบสั่งจังนี่”

วางจอยสติ๊กในมือไว้ชั่วคราว หันมาหยอกเย้าอย่างอารมณ์ดี ราวกับลืมไปแล้วว่าตัวเองทำงานพลาดไว้ แถมฉวยโอกาสขยับมือมาโอบไหล่เมลโล่แทน

“ก็นายมันไม่ได้เรื่อง”

เมลโล่ก็ยังไม่ใส่ใจอะไร แต่เงยหน้าหลัยตาเพื่อพักผ่อนสายตาแทน

แมตต์หัวเราะแห้งๆ ไม่ได้ปฏิเสธข้อกล่าวหา แต่กลับลอยหน้าลอยตาอย่างสบายอารมณ์

“แล้วไม่ต้องให้ฉันไปเฝ้าดูความเคลื่อนไหวของพวกมันคืนนี้จะดีเหรอ”

“อือ ไม่เป็นไรหรอก คืนนี้พวกมันเองก็ยังทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน แต่พรุ่งนี้แล้วที่จะต้องเคลื่อนไหว”

เมลโล่จะดูสีหน้าจริงจังขึ้นมาทันทีที่พูดเรื่องคดี

แมตต์กระตุกยิ้ม

“พรุ่งนี้ 20 นาฬิกา คิโยมิ ทาคาดะนับพบกับยางามิ ไลท์ และ จะไปที่สถานีโทรทัศน์ nhn”

แมตต์รายงาน

“แน่นอนแล้วสินะ” เมลโล่ยิ้มอย่างพอใจ “งั้นพรุ่งนี้ก็ทำตามแผนได้เลย ยัยศาสดาจอมปลอมนั่น...”

พอนั่งนึกถึงแผนที่จะเริ่มปฏิบัติการพรุ่งนี้ก็ตื่นเต้นจนแทบจะทนรอไม่ไหว แต่ตอนนี้นั่งพักจนหายเหนื่อยแล้ว ก่อนที่จะถูกมือซนๆ เกาะแกะมากไปกว่านี้ เขาก็ตัดสินใจคว้ามือของแมตต์ที่วางอยู่บนไหล่ของตนสะบัดออกแล้วลุกขึ้นเดินออกไป

“ไปอาบน้ำก่อนล่ะ นายเองก็เหอะ กลับมานานแล้วทำไมยังนั่งเน่าอยู่ได้”

ไม่วายหันมาแขวะ เดินตรงไปยังห้องน้ำพลางถอดเสื้อผ้าสะบัดโยนระเกะระกะ เดินเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่ปิดประตู

แมตต์นั่งมองพฤติกรรมของเพื่อน? ด้วยความเอ็นดู พลางโลมเลียด้วยสายตาเป็นอาหารตา เขาไม่ได้ตอบคำถามของเมลโล่ เพียงแต่แอบคิดเบาๆ

..ก็เพราะรอให้นายกลับมาอาบด้วยกันไง...

นั่งยิ้มหวานอยู่คนเดียว

“แมตต์!”

เสียงตะโกนกล้าวเรียกชื่อคนที่นั่งมองตาเยิ้มจนแทบจะละลายคาโซฟาอยู่ตรงนั้น

“ถูหลัง...” ชะโงกหน้าจากประตูห้องน้ำออกมา ทั้งที่วาจาแข็งกระด้าง แต่กลับดูออดอ้อนน่าเอ็นดูเสียใจแมตต์รีบลุกจากโซฟาวิ่งเข้าไปหาแทบไม่ทัน...

“จะบริการให้ถึงใจเลยครับเจ้านาย...”

..

..

..

..

..

..

26/01/2011  18:00

“เฮ้ แมตต์ ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง”

เสียงเมลโล่จากในโทรศัพท์ถามถึงเหตุการณ์ตรงที่แมตต์เฝ้าดูอยู่

“คิโยมิ ทาคาดะ ยังไม่มีการเคลื่อนไหว แต่ตอนนี้การ์ดของเธอเฝ้าอยู่เต็มไปหมด”

แมตต์กรอกเสียงตอบไปทางโทรศัพท์ทั้งที่ปากยังคาบบุหรี่ นั่งอยู่ในรถยนต์สีแดงสด ท้าวแขนกับขอบประตูรถที่เลื่อนกระจกลงจนสุด พ่นควันบุหรี่จางๆ อย่างสบายๆ รถของเขาจอดอยู่ที่มุมถนนตรงหน้าโรงแรมแห่งหนึ่งซึ่งคิโยมิ ทาคาดะนัดพบกับยางามิ ไลท์ ที่ค่อนข้างพลุกพล่าน จึงไม่ได้ดูเป็นที่สังเกตมากนัก ที่หน้าโรงแรมมีชายชุดดำที่เป็นการ์ดของเธอวนเวียนอยู่หลายคน

คิโยมิ ทาคาดะ ผู้ประกาศข่าวประจำสถานีโทรทัศน์ที่ตอนนี้โด่งดังเพราะบังเอิญเธอได้กลายมาเป็นศาสดาของคิระ เพราะคิระได้ส่งข้อความผ่านเธอเพื่อเผยแพร่สู่ประชาชน กลายเป็นเหมือนพระเจ้าของกลุ่มคนที่เห็นด้วยกับคิระ และแน่นอนว่าผู้ที่ไม่ชอบคิระ ย่อมต่อต้านเธอ ในเมื่อเป็นคนดังที่มีโอกาสจะถูกลอบทำร้ายได้มาก และกลายเป็นคนสำคัญที่คล้ายจะเป็นกุญแจดอกสำคัญของคดี การมีบอดี้การ์ดมืออาชีพจำนวนมากที่ทำหน้าที่คุ้มกันเธออย่างเข้มงวด

“ถ้าอย่างนั้นคงเป็นไปตามกำหนดการณ์ คิโยมิ ทาดาคะ จะปรากฏตัวในอีกหนึ่งชั่วโมง เตรียมตัวไวให้พร้อมล่ะ”

“รับทราบ”

“แล้วก็ อย่าลืมนะ ที่ฉันฝากซื้อช็อคโกแลตบาร์ออกใหม่จากร้านตรงหัวมุมถนนนั้นน่ะ”

แมตต์ยิ้มแห้งๆ คนเดียวด้วยความขบขัน โค้ดเนม M ที่พอได้ยินใครๆ ต่างก็ยอมรับในความสามารถ ในเวลาสำคัญอย่างนี้กลับถามถึงแต่ของโปรดราวกับเด็กๆ แต่ก็นั่นแหละนะ ที่ทำให้เขาอดเอ็นดูไม่ได้

“รู้แล้วน่า ให้ตายเถอะ นายน่ะหัดกินข้าวซะบ้างนะ”

“นายก็หัดกินอย่างอื่นนอกจากบุหรี่ซะก่อนเถอะ”

..ครับ เถียงอะไรก็ไม่เคยชนะ

“นายนี่น้า...”

“แมตต์”

“ว่าไง”

“ขอบใจนะ”

“............”

แมตต์อึ้งไปชั่วขณะ เพราะเพิ่งจะเป็นครั้งแรกที่เมลโล่พูดจาดีๆ กับเขา เหนือสิ่งอื่นใด คือคำขอบคุณ ที่หาได้ยากยิ่งจากคนทระนงอย่างเมลโล่

..กำหนดการจะเปลี่ยนเพราะฝนตกรึเปล่าเนี่ย

“เรื่องอะไรล่ะ”

“...คิดเอาเองสิ”

..พูดดีได้ไม่เกินสามคำ

แมตต์แอบหัวเราะเบาๆ อย่างนึกคำ แต่ก็นะ เขาก็รู้สึกว่าน่ารักอยู่ดี

“แล้วก็ โทษทีนะ ที่ต้องให้ไปเป็นนกต่อ”

โทนเสียงต่ำเจือความห่วงใยที่เจ้าตัวอาจไม่รู้ตัวว่าแสดงอารมณ์ใดออกมา มันทำให้แมตต์ใจชื้นและคลี่ยิ้มออกมา

“ไม่เป็นไรน่า แค่นี้สบายมากอยู่แล้ว แค่การ์ดไม่กี่คนฉันจะสลัดให้ดู นายพาตัวทาคาดะไปได้เลย”

“ฉันเตือนนายแล้วนะว่าอย่าประมาท เท่านี้แหละ”

ถึงแม้เมลโล่จะวางสายไปแล้ว แมตต์ก็ยังนั่งมองโทรศัพท์หน้าระรื่น  ก่อนจะเปิดประตูรถสีแดงสดเดินผิวปากไปที่ร้านค้ามุมถนนเพื่อซื้อของฝากตามคำสั่งของคุณเพื่อนสุดที่รัก?

..

..

..

..

19:32

คิโยมิ ทาคาดะ ผู้ถูกยกย่องเป็นศาสดาของคิระ เดินทางมาถึงสถานีโทรทัศน์ เธอก้าวลงจากรถลีมูซีนสีดำ หญิงสาวผมสั้นซอยในชุดขนสัตว์ดูหรูหราเกินหน้าเกินตาผู้ประกาศข่าวทั่วไปกำลังเดินลงมาจากตัวอาคาร โดยมีบอดี้การ์ดชุดดำรวมถึงสื่อมวลชลมากมายรายล้อมราวกับเป็นซูเปอร์สตาร์แห่งยุค

ท่ามกลางความวุ่นวาย ก็ยิ่งชุลมุน เมื่อรถยนต์สีแดงสดแหกโค้งดริฟเข้ามากลางฝูงชนที่ยืนมึงอยู่แถวนั้น เพราะเสียงล้อรถเบียนพื้นถนนดังลั่นประกอบกับเสียงปืนที่ยิงไล่มาดังสนั่น ทำให้ผู้คนแตกตื่นและวิ่งหลบกับชุลมุน จึงไม่มีใครได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด

แมตต์ หนุ่มผมแดงเสื้อลายขวางสวมแว่นกันลมคาบบุหรี่ไว้ทั้มุมปาก ขับรถสีแดงสดตรงเข้ามาบริเวณที่ผู้คนชุมนุมกัน มือขวาจับพวงมาลัย มือซ้ายถือปืนพกยื่นออกมาจากหน้าต่างกราดยิงใส่รถลีมูซีนสีดำอย่างบ้าระห่ำ สายตาคมแน่วแน่จ้องมองเป้าหมายอย่างเย็นชา ทั้งคิโยมิ ทาคาดะ และผู้คนตกอกตกใจกรีดร้องกันระงม

“พวกผู้ต่อต้าน คุ้มกันท่านทาคาดะ!!!”

หัวหน้าการ์ดตะโกนก้อง การ์ดชุดดำกว่าสิบคนวิ่งกรูลงมาคุ้มกันคิโยมิ ทาคาดะคนสำคัญและยิงสวนตอบโต้กับผู้ขับรถสีแดงคนนั้น

“ท่านทาคาดะ เป็นอะไรมั๊ยคะ!”

“มะ...ไม่เป็นไร...”

คิโยมิ ทาคาดะได้แต่ยืนตกใจขวัญหนีดีฟ่อกับเหตุการณ์ระทึก แต่มีผู้จัดการสาวที่เพิ่งเข้ามาประกบทำงานดูแลเธอเมื่อไม่นานมานี้ ฮัล ลีโดน่า ดูแลอย่างใกล้ชิด

ล้อรถคันสีแดงหมุนดริฟเสียดพื้นถนนจนหยุดนิ่งหากจากรถสีดำเพียงไม่กี่เมตร เสี้ยววินาทีที่สร้างความวุ่นวายได้สำเร็จ แมตต์ก็เหยียบกระชากตัวรถให้พุ่งหลบหนีออกไปอย่างเชี่ยวชาญ

“ฮึ่ม มันหนีแล้ว ตามเร็ว”

ชายสุดดำทั้งหมดจึงปฎิบัติตามคำสั่งผู้นำอย่างแข็งขัน แยกย้ายกันขึ้นรถยนต์สีดำหลายคันเพื่อไล่ตามตัวคนร้าย

“พาท่านทาคาดะกลับเข้าไปใน nhn”

หัวหน้าการ์ดตะโกนสั่ง รีโดน่าก็รีบทำตาม ประคองคิโยมิ ทาดาดะเพื่อวิ่งตรงเข้าไปหลบในสถานี แต่ขณะนั้นกลับมีมอเตอร์ไซด์สีดำมาเทียบจอด ผู้ขับเป็นชายสวมโค้ทดำสวมหมวกกันน็อค

“ไม่ได้นะ มีระเบิดแบบนั้น รอบๆ nhn ยังอันตราย พาออกห่างจากที่นี่ก่อนดีกว่าครับ ส่งท่านทาคาดะซ้อนท้ายขึ้นมาเลย

เร็วเข้า!”

ชายสวมหมวดกันน็อคตะโกนบอกอย่างร้อนรน รีโดน่าและทาคาดะหันไปด้วยความประหม่าตกใจ การ์ดส่วนใหญ่ไปตามล่ารถสีแดงคันนั้นหมดแล้ว ขณะที่รีโดน่าลังเล...

เธอเห็นผ่านหน้ากากของหมวกกันน็อค ใบหน้านั้น คือเมลโล่... ใช่ แท้จริงแล้วรีโดน่าเป็นสายของเมลโล่ที่เมลโล่ส่งเข้าไปแฝงตัวในกรมตำรวจและประกบคิโยมิทาคาดะ เมื่อรีโดน่าเห็นว่าเป็นเมลโล่ จึงไม่มีความจำเป็นจะต้องลังเลใดๆ

หลังจากส่งทาคาดะซ้อนท้ายของเมลโล่ไป รีโดน่ายังตีหน้าแนบเนียบสั่งการการ์ดให้ไล่ตามทั้งมอเตอร์ไซด์เพื่อคุ้มกัน และตามล่ารถยนต์สีแดงอย่างแนบเนียน...

โดยที่ทาคาดะหารู้ไม่ ว่าตนได้ถูกลักพาตัวมาแล้ว...

..

..

..

..

..

..

..

บรืน!!

รถยนต์สีแดงขับหลบหนีด้วยความเร็วสูง โดยที่มีรถสีดำหลายคันขับไล่หลังมาอย่างกระชั้นชิด

แต่แมตต์... ไม่ได้ยี่หร่ะต่อความตรึงเครียดนี้เท่าไหร่ ดูท่าทางสบายใจเหมือนขับรถเล่นกินลมที่ชายทะเล

..ชิ ยัยผู้หญิงนั่นขึ้นรถได้ก็กอดเอวเมลโล่ซะแน่นเชียวนะ อ๊ะ... ไม่นะ ฉันไม่ได้หึงกระทั่งเหยื่อซะหน่อย

เห็นหลังไวๆ ของมอเตอร์ไซด์ของเฮลโล่ผ่านกระจกหลัง

..หมอนั่นจะกลับมาตอนไหนน้า ถ้ากลับมาคงต้องบำรุงหน่อยแล้ว แต่เราก็ทำอาหารไม่เป็นนี่หว่า ดินเนอร์ร้านหรูๆ สักที่ก็ไม่เลว หืม..

ปัง ปัง ปัง!

คนจากรถสีดำที่ไล่หลังมายิงปืนใส่รถของแมตต์ แต่แมตต์ก็ขับหลบและสลัดหลุดจากการเข้าประชิดได้ไม่ยากนัก

..น่ารำคาญจริง รถฉันเป็นรอยหมด จริงสินะ หมอนั่นจะชอบกินเค้กรึเปล่า ถ้าเป็นเค้กช็อคโกแลตล่ะว่าไง

คิดไปก็หัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว แต่ในสมองตอนนี้ ก็มีแต่เรื่องราวของหนุ่มร่างบางผมสีทองผู้เย่อหยิ่งคนเดียวเต็มไปหมด แค่คิดเพ้อถึงท่าทางดุๆ ที่ดูน่ารักก็อดจะอมยิ้มไม่ได้

จะเครียดไปทำไม ในเมื่อเขากำลังมีความสุข ที่ได้ทำเพื่อคนที่เขา...รัก

แม้ว่าเมลโล่จะเห็นว่าเขาเป็นเพื่อนสนิท และเป็นคู่หูที่ใช้งานได้เท่านั้น แต่ที่เขายอมทำตามทุกอย่าง ก็มีเพียงแค่เหตุผลเดียว...

..บางทีคงต้องให้หมอนั่นลดการกินช็อคโลแลตบ้างละ อา...แต่เราก็ต้องเลิกบุหรี่ด้วยงั้นเหรอเนี่ย จะคุ้มไหมน้า...

หักเลี้ยวที่ทางโค้งของถนนพอจะสลัดรถที่จี้ตามหลังให้ห่างออกไปได้ ยิ้มเยาะเล็กๆ ราวกับสนุกสนาน

แต่ขณะนั้น กลับมีรถสีดำแบบเดียวกันอีกกว่าสิบคันมาดักตรงหน้ารถของแมตต์

“บ๊ะ มีรถอ้อมไปดักหน้า ทำไมผู้คุ้มกันทาดาคะมันเยอะอย่างนี้วะ”

สบถอย่างหัวเสียก่อนจะหักรถเพื่อหยุดการเคลื่อนรถเพราะแค่เบรกคงไม่ทัน แต่จะหักรถย้อนกลับไป ก็มีรถที่ไล่ตามหลังมาประกบไว้

ไม่กี่วินาที รถสีดำหลายสิบคันก็ล้อมแมตต์ไว้อยู่ในวงล้อม จนไม่สามารถขยับไปไหนได้อีก รถสีแดงหยุดนิ่ง

ชายชุดดำทั้งหมดลงจากรถแล้วเล็งปืนมาที่รถเป้าหมายอย่างพร้อมเพรียง

แมตต์เข้าตาจน

..โธ่เว้ย เสียเวลาจริง แบบนี้ช็อคโกแลตของเมลโล่ก็ละลายหมดพอดี

..ถ้าพลาดตรงนี้เมลโล่ต้องดุเอาอีกแน่ๆ ทั้งที่นายเตือนแล้วว่าไม่ให้ประมาท แต่ฉันไม่ได้ประมาทนะ พวกมันมีเยอะเกินไปต่างหาก

..เมลโล่จะทำสำเร็จรึเปล่านะ

..ยังไม่ได้ถามหมอนั่นเลย ว่าชอบเค้กช็อคโกแลตรึเปล่า...

..เฮ้ เกมส์ใหม่ที่เมลโล่ซื้อให้เป็นของขวัญยังเล่นค้างอยู่ด้วย

..แต่ก่อนอื่น ต้องหนีไปจากตรงนี้ให้ได้ก่อนสินะ ไม่งั้นคงไม่ได้เจอนายอีกแหง คงต้องใช้ระเบิดควันพลางตัวอีกทีแล้วมั้ง

ยิ้มเจื่อนๆ อย่างนึกขำในความคิดตนเอง ก่อนจะคว้าปืนพกขึ้นมากระชับมือ ขยับบุหรี่ทีมุมปาก ก่อนจะค่อยๆ เปิดประตูลุกออกจากรถ

“เฮ้ๆ คนญี่ปุ่นพกปืนโหดๆ แบบนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ยังไงเราก็เป็นคนร้ายลักพาตัวทาคาดะ พวกมันคงไม่กล้ายิ....”

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

เสี้ยววินาทีเดียว เสียงปืนดังลั่นกลบทุกสรรพเสียง ปืนนับสิบประบอกระดมยิงเข้าใส่ตัวคนร้ายที่ขับรถสีแดงอย่างไร้ความปราณี  ร่างผอมสูงกระตุกไปมาตามแรงกระแทกของกระสุนแต่ละนัดที่ยิงทะลุร่างของเขาต่อเนื่อง ราวกับเป็นทุกบรรจุเลือดที่ถูกยิงจนพรุน

ผ่านไปหลายวินาที  ร่างของแมตแน่นิ่งไปกลางอากาศ ก่อนที่จะหงายหลังล้มลงราวกับหุ่นไม้ไร้ชีวิต

..จริงสิ หมอนั่นยังไม่เคยได้ไปเที่ยวเลยด้วยซ้ำ เราน่าจะไปเที่ยวสวนสนุกกับสักครั้งนะ ไปเดทอะไรแบบนั้น

ร่างนั้นทรุดลง พิงกับตัวรถสีแดง เลือดไหลอาบร่างและใบหน้านั้น รถสีแดงถูกยิงจนพรุนแทบทั้งคันรถ สภาพดูน่ากลัวยิ่งกว่าขับผ่านสนามรบที่อิรักมา

..แต่ขอโทษนะเมลโล่ ฉันทำพลาด น่าเสียดายจัง ทั้งดินเนอร์ ทั้งเดท อา...ช็อคโลแลต โทษทีนะที่เอาไปให้ไม่ได้

แม้อยากจะหันไปมองถุงช็อคโลแลตที่วางอยู่ท้ายรถ ก็ทำไม่ได้ แค่กระดิกนิ้วก็ดูจะทำไม่ได้แล้ว ไม่ได้กระทั่ง...หายใจ

..แล้วฉันว่า ฉันคงเลิกบุหรี่ไม่ได้หรอก

ไฟบุหรี่ค่อยๆ มอดลงเพราะผู้ที่คาบมันไว้ไม่สามารถสูบมันได้อีก ก้นบุหรี่ที่เหลืออยู่ไม่ถึงครึ่งมวนร่วงหล่นจากมุมปากของชายหนุ่ม

ช็อคโกแลตที่ถูกวางไว้บนเบาะหลังของรถ ถูกกลบด้วยสีเลือด...

..

..

Mihael Keehl [Mello]

13/12/89 – 26/01/11

Mail Jeebas [Matt] 

 1/02/90 – 26/01/11

-----------------------------