-
สวัสดีค่ะ~ ก่อนอื่นขอออกตัวก่อนว่าไม่ได้พึ่งเจอฟิคเรื่องนี้ แต่ว่าได้อ่านมาตั้งแต่เริ่มเปิดเรื่องเลย
นับถือความพยายามในการสื่อถึงคนป่วยโรคออทิสติก ซึ่งจริงๆมีหลายคนเขียนแนวนี้เยอะเหมือนกัน
แต่เรื่องนี้แตกต่างไปหน่อยตรงที่ชานยอลพอรู้เรื่อง ช่วยเหลือตัวเองได้ แล้วก็สดใสเป็นพิเศษหน่อย
จากที่ไม่ได้อ่านฟิคมาพักใหญ่ก็ได้เจอเรื่องนี้จากไทม์ไลน์ พออ่านแล้วรู้สึกว่าภาษาไม่ได้พิเศษ
แต่การอธิบายให้เห็นภาพที่เด่นชัดเป็นจุดแข็งเลยทีเดียว เวลาอ่านฟิคติดนิสัยอ่านแล้วต้องอ่านยาวๆ
รอให้เรื่องจบก่อนค่อยอ่านทีเดียวเลย แต่พึ่งได้กลับมาเม้นให้ เลยคิดว่าเขียนเป็นบทวิจารณ์ดีกว่า
ชานยอลในเรื่องนี้คาแรกเตอร์เป็นเด็กมาก ความทุกข์จะทำร้ายเขาได้แค่แปบเดียว แล้วก็ลืมไป
ซึ่งเป็นอะไรที่ไม่น่าเบื่อ บางทีการย้ำอยู่กับเรื่องเดิมๆ ก็อาจจะทำให้เรื่องแอบน่าเบื่อหน่ายขึ้นมา
และจริงๆ จุดพีคที่เกือบจะเลิกอ่านเรื่องนี้คือ mpreg ของชานยอล แต่หลงรักความใสซื่อเหลือเกิน
เลยยอมอ่านจนจบเลยค่ะ แทบลืมไปเลยว่าเรื่องนี้ mpreg กับเขาด้วย ฮ่าๆ ยอมใจจริงๆ
ส่วนคริส ถือเป็นเรื่องแรกที่เราอ่านแล้วรู้สึกสบายกว่าเรื่องอื่น (ในบทมาเฟีย) เพราะโดยปกติ
มาเฟียที่เขียนขึ้นมามักจะรักใครยาก กว่าจะรักต้องทำร้ายใจกันอยู่หลายหน แต่เรื่องนี้กลับไม่ใช่
ไรท์เตอร์เขียนทุกอย่างออกมาอย่างไม่กดดันตัวละคร จึงรู้สึกสบายมากๆ เวลาได้อ่านคริสเวอร์ชันนี้
แจ็คสัน อีกหนึ่งตัวละครน่ารักน่าอุ้ม ถือว่าเป็นตัวแทนของความรักในเรื่องนี้ (ไม่นับน้องกาคยอง)
แจ็คสันคือคาแรกเตอร์บริสุทธิ์ในอ้อมอกของคนที่บริสุทธิ์กว่า ชานยอลที่พยายามเป็นผู้ใหญ่เพื่อลูก
แม้ว่าจะมีเรื่องราวมากมายให้คิดไม่ตก แต่เพราะลูกเลยอยากเป็นคนที่ดีขึ้น อยากปกติที่สุดให้ลูก
เป็นเส้นเรื่องที่น่าซึ่งใจที่สุดในเรื่องเลยค่ะ
โดยรวมแล้วเรื่องนี้ถูกเขียนออกมาด้วยความเอ็นดูชานยอลอย่างเห็นได้ชัด และก็ทำให้คนอ่าน
รู้สึกเอ็นดูชานยอลไปด้วยได้สำเร็จ ไม่ว่าจะเป็นช่วงไหนของเรื่อง ก็มักจะแฝงความน่าเอ้นดูเอาไว้
ถือว่าเป็นฟิคสบายๆ ไม่เชิง feel goog ออกไปทาง romance + drama หน่อยๆ แต่ก็ทำให้คนอ่าน
feel good ได้ไม่ยากค่ะ
PS.เรื่องซีนของดงอุค และชานยอลตอนท้ายๆ เรามาไม่ทันเวอร์ชันแรก เลยได้อ่านเท่าที่มีอยู่
ไม่แน่ใจว่าจะรุนแรงมากกว่ากันแแค่ไหน แต่ก็ถือเป็นเคสตัวอย่างให้นักเขียนคนอื่นๆ (รวมถึงเราด้วย)
การจะเขียนอะไรสักอย่างลงไป จะต้องคิดถึงผลที่ตามมาด้วย ไม่ว่าจะทั้งด้านลบและทั้งด้านบวก
นักถือไรเตอร์ที่เขียนเรื่องในเส้นเดิม ลดหย่อนความรุนแรง จรรยาบรรณของนักเขียนก็เป็นเรื่องที่
น่าให้ความสำคัญ นับถือที่กล้าคิดกล้าทำ กล้ารับผิดชอบในผลงานนะคะ
PS.2 ยังรองานต่อๆ ไปค่ะ ถ้้าผ่านช่วงชุลมุนวุ่นวาย การปรับตัวกับชีวิตมหาลัย ก็คงได้อ่านเรื่อง
ใหม่ๆ จากน้องแก้มต่อไปนะคะ คิดถึงเสมอค่ะ
:^)
ความคิดเห็นที่ 1
จะเก็บทุกคำแนะนำไปใช้อย่างดีเลยค่ะ
^^
By gsnowaX อัพเดท 2016-10-21 21:04