คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : [OS : EXO] เพราะผมชอบพี่ :: KRIS x TAO
"เพราะผมชอบพี่"
" ทำไมช้า? "
เสียงเย็นๆ ดังขึ้นหน้าประตูห้องพร้อมกุญแจที่ถูกโบกไปมาเมื่อเห็นว่าอีกคนคิ้วขมวดแค่ไหนที่เห็นเค้าสามารถเปิด
ประตูเข้ามาในห้อง เสียงสบถไม่ดังแต่ก็พอให้ได้ยินของคนตรงหน้าทำเอาคนตัวสูงยิ้มออกมา
" เดี๋ยวก่อนไอ้ลู่ จะเตะให้เป็นตุ๊ดเลย! "
" ผมจะไปบอกพี่ลู่ให้ฉีดยากันตุ๊ดไว้นะ "
" หุบปากไปเลย แล้วมาทำไม ไม่ไปเรียนไงวะ! "
" ก็มารอพี่เทาไง ไปเรียนพร้อมกันนี่ไอ้ฮุนกับพี่ลู่ก็รออยู่ข้างล่างอ่ะ เร็วๆ ดิ่ ทำคนอื่นรอนี่มันเสียมารยาทนะ " ยิ่ง
ฟังคิ้วเข้มก็ยิ่งขมวดเข้ากันแน่น นอกจากจะโดนบุกรุกห้องแล้วยังต้องมาโดนไอ้เด็กบ้านี่กวนประสาทแต่เช้าอีกบอกเลยว่า
ฮวางจื่อเทาวันนี้แม่งต้องหงุดหงิดมากแน่ๆ!
" พูดมาก ออกไปเลย " เจ้าของห้องว่าแล้วดันคนตัวสูงออกมาจากห้องกดล็อคเสร็จก็หันมาดึงกุญแจกลับคืนไป
" เย็นชาชะมัด "
" เรื่องของฉัน "
" เดี๋ยวก็เป็นเรื่องของเราแล้ว " ไม่พูดเปล่าไอ้คนข้างตัวยังมาขโมยหอมแก้มเค้าอีก! คนตัวสูงยักคิ้วกวนกลับมาให้
แล้วรีบวิ่งลงมาทันทีที่เห็นอีกคนตั้งท่าจะวิ่งเข้ามาถีบตัวเอง
ตั้งแต่เค้าขึ้นปีสองแล้วมีไอ้สองตัวป่วนนี้เป็นทั้งรุ่นน้องร่วมคณะและร่วมรุ่นด้วยชีวิตเค้าก็พลิกจากหน้ามือเป็น
หลังมือทันที ปกติก็ไม่ได้อยากเด่นอะไรอยู่แล้วแต่ยิ่งมีไอ้โย่งเจ้าของตำแหน่งเดือนคณะมาเดินตามต้อยๆ ทุกวันมันก็
ทำให้จากที่ดังอยู่แล้วดังขึ้นไปอีก
เดินไปทางไหนก็จะมีแต่คนกันมองแล้วก้มหน้าลงซุบซิบตลอดเวลาจนคิ้วนี่กระตุกแล้วกระตุกอีก อยากจะม้วน
ตัวโดดถีบมันละหลายรอบแต่ไอ้กลุ่มเพื่อนเค้าก็ดึงตัวขัดขาเอาไว้ก่อนตลอดเวลาโดยให้ท่องเอาไว้ว่านี่น้องนะ.. รุ่นน้อง
เอ็งนะ
วันนี้เค้ากับกลุ่มเพื่อนเลิกเรียนไวเลยรีบลงมารวมตัวนั่งกันอยู่ใต้ตึกคณะรอให้ไอ้พวกปีหนึ่งเรียนกันเสร็จแล้ว
ค่อยเรียกมารวมตัวเพื่อรับน้องต่อ ถึงคณะที่พวกเค้าอยู่จะไม่ได้เด่นดังอะไรแต่ก็มีประโชยน์กับชาวประมงมากนะ
คณะประมงคือความภาคภูมิใจที่พวกเค้าไม่อายเลยที่จะบอกว่าตัวเองเรียนอะไรและจบไปจะไปทำงานอะไรได้
ก็ในเมื่อตอนนี้คนทำงานด้านนี้มันน้อยมากแถมครอบครัวเค้ายังมีธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับทะเลอีกเลยไม่แปลกใจเลยว่าทำไม
ถึงเลือกเรียนด้านนี้
นี่ยึดคติ รักน้ำ รักปลา รักซากุระมาตลอดนะ
" ยืนทำหน้าเป็นเต่าขาดน้ำเลยมึง " ลู่หานกอดคอเพื่อนตัวสูงแล้วยัดหลอดในแก้วน้ำเข้าปากให้
" กวนตีนละมึง ตั้งแต่เช้าล่ะนะ " คนตัวสูงเหล่สายตามองเพื่อนแล้วหันไปกอดคอดึงมาขยี้หัวแรง
" โอ๊ยๆ พอแล้วว หัวกูฟูแล้ววววว " เพื่อนตัวเล็กรีบปัดมือออกแล้วยกขาถีบซ้ำอีกที
เหล่าเด็กปีหนึ่งที่เรียนเสร็จแล้วพากันทยอยลงมารวมตัวกันที่ใต้ตึกคณะนั่งต่อแถวกันเหมือนอย่างทุกวันที่ผ่าน
อี้ฟานมองคนตรงหน้าแล้วยกคิ้วกวนไปให้ทำเอาคนมองต้องกัดปากตัวเองแล้วชี้หน้ารุ่นน้องตัวสูงไปซะหลายที
" มองอะไรพี่เหรอ อู๋อี้ฟาน " เสียงดังใส่โทรโข่งจ่ออยู่ตรงหน้า ทำเอาคนที่นั่งอยู่ยิ้มแป้นแล้วลุกขึ้นยืน
" เจอนางฟ้าเลยต้องยิ้มครับ! "
" ไหนวะนางฟ้า " ลู่หานกับเลย์เงยหน้ามองท้องฟ้าไม่ต่างอะไรจากพวกเพื่อนๆ ที่นั่งกลั้นขำกันสุดตัว
" นั่นไงพี่ นางฟ้าของผม " อี้ฟานชี้ไปที่คนตัวสูงด้านหน้าที่ถือโทรโข่งกำไว้แน่น สายตาดุตวัดมองเพื่อนที่กำลังจะ
อ้าปากแซวให้อ้าค้างแล้วรีบหันขวับกลับไปทันที
" พี่ไม่ใช่เพื่อนเล่นน้องนะครับ ให้เกียรติกันด้วย "
" ผมก็ไม่ให้เกียรติพี่ตลอดนะครับ แล้วเมื่อไหร่พี่จะให้เกียรติผมไปจดทะเบียนสมรมกันสักทีล่ะครับ "
" อู้ววววว " เสียงแซวจากพวกเพื่อนๆ ทำเอาคนถือโทรโข่งหันไปเปิดนกหวีดใส่ทันที แล้วถึงได้ตวัดสายตามามอง
ไอ้รุ่นน้องตัวสูงที่ยังยืนส่งยิ้มมาให้เค้าอีก แม่งเอ๋ยย!!
" นั่งลงเลย! " เสียงคนสวยตวาดกลับมาแต่คนฟังกลับยิ้มรับแล้วโค้งขอบคุณให้
" มึงนี่สักวันจะโดนพี่เค้าจ้างคนมากระทืบหรอก " เซฮุนแซวทันทีที่เพื่อนตัวสูงนั่งลง
" น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อนเลยแล้วนับอะไรกับที่กูหยอดพี่เค้าทุกวันมันต้องกร่อนบ้างแหล่ะ "
" เดี๋ยวก็รู้ว่ามึงหรือพี่เค้าจะกร่อนก่อนกัน " มือขวายกขึ้นกำแล้วหันไปชนใส่กันเบาๆ แล้วก็พากันกลั้นขำออกมาที่
เห็นคนสวยด้านหน้าโยนโทรโข่งให้เพื่อนแล้วตัวเองก็ทำท่าฮึดฮัดไปนั่งแทนก่อนที่เจ้าตัวจะเดินวนกลับมาที่เพื่อนตัวเล็ก
อีกครั้งแล้วตะคอกใส่โทรโข่งตัวเล็กเสียงดัง
" แม่งหงุดหงิด พวกมึงออกไปวิ่งรอบสนามกันเลย 5 รอบปฏิบัติ!!! "
หลังจากเรื่องราววุ่นๆ เมื่อตอนเช้า สาย บ่าย ค่ำ ที่โดนก่อกวนทั้งวันจากไอ้คนตัวสูงที่ไม่ว่าจะเดินสวนกันวิชาไหน
หรือบังเอิญเจอกันที่โรงอาหารมันก็ต้องหยอดเค้าตลอดรวมถึงตอนนี้ด้วย - -
" เห้ยๆ พี่เดินระวังด้วยเดี๋ยวลื่น! " เทาหยุดก้าวขาที่กำลังจะยกเหยียบพื้นตรงหน้าค้างเอาไว้แล้วก้มมองพื้นว่ามัน
มีน้ำรึไง
" หัวใจผมละลายอยู่ตรงนี้อ่ะพี่ เดี๋ยวลื่นนะ 5555 "
" ไอ้!!!&*$%#^&(@#^&^%# " เสียงสบถด่าไมได้ศัพท์ถูกไปกระแทกรุ่นน้องตัวดีทันทีก่อนจะขาขึ้นถีบสีข้างนั่น
ถึงจะไม่โดนแต่ก็ขอสักหน่อยเถอะ
" มึงนี่ไม่กลัวพี่เค้าเอาคืนเลยไงวะ " เซฮุนว่าแล้วหันมองเพื่อนที่เดินขำมาตลอดทาง
" ถ้ากลัวแล้วจะได้ลูกแมวเหรอวะ "
" มองยังไงก็เสือเปล่าวะมึง "
" มึงมองดีๆ พี่เค้าอ่ะลูกแมวชัดๆ เห็นแล้วอยากฟัดมากเลยว่ะ "
" เอ่อมึงใจเย็นนะ ก่อนจะได้ฟัดพี่มันมึงอาจจะเจอตีนพี่เค้าก่อนก็ได้นะ " เซฮุนว่าแล้วตบบ่าเพื่อนเบาๆ
" เห้ยมึงงงง!! " เสียงเบรกจากคนด้านหลังที่ดังเรียกทำให้พวกเค้าต้องหยุดเดินแล้วหันไปหาต้นตอที่กำลังวิ่งมา
หยุดหอบหายใจอยู่ตรงหน้า
" ไปแดกเหล้ากันวันเกิดไอ้ชานมัน ฟรี! "
" สองทุ่มเจอกันเลย บอกมันเดี๋ยวกูจะตามไปหอมถึงที่ "
" เออให้จริงงง ไม่งั้นกูจะให้มันไปกระทืบมึงถึงคณะเลยย " เสียงจงอินตอบกลับมาแล้ววิ่งกลับไปหาพวกกลุ่ม
เพื่อนตัวเองต่อ
อี้ฟาน จงอิน เซฮุนแล้วก็ชานยอลเป็นเพื่อนข้างบ้านอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ เรียนด้วยกันมาจนมาเข้ามหาลัย
ถึงแม้จะอยู่กันคนละคณะก็ตามเพราะเค้ากับเซฮุนชอบประมงเลยเรียนประมง จงอินเก่งพวกช่างมันก็ไปเรียนวิศวกรรม
ส่วนชานยอลมันถนัดวาดภาพก็ไปตามสถาปัตย์ก็ถูกทาแล้วแต่ยังไงก็ยังสนิทกันเหมือนเดิม
ตอนนี้พวกเค้าทั้งสี่คนมาขลุกกันอยู่ที่ผับไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมากนักซ้ายขวามีผู้คนมากมายกำลังโยกตัวไป
มาตามเสียงเพลงที่มี DJ คอยเปิดแผ่นให้มันยิ่งที่ทำให้สถานที่แห่งนี้ดูน่าตื่นตาตื่นใจมากขึ้นไปอีก
ด้านในสุดของร้านที่จัดไว้ให้สำหรับคนที่โทรมาจองก่อนและก็มีพวกเทากับกลุ่มเพื่อนนั่งกินกันอยู่ก่อนแล้วมุม
หนึ่งของร้าน โดยที่โต๊ะที่ชานยอลจองไว้อยู่ฝั่งตรงข้ามกับมุมนั้น
" ว่าไงพี่สาว..ไหวรึเปล่า..เบเบ้~" อี้ฟานที่เห็นรุ่นพี่คนสวยของตัวเองนั่งอยู่ก็ไม่วายจะขอเข้าไปแซวสักหน่อยให้
พออีกคนรู้ว่าเค้าก็อยู่ที่นี่ด้วยนะ เทาเหล่มองคนตัวสูงที่ส่งเสียงมาแล้วชูนิ้วกลางยกกลับไปให้ ไอ้ห่านี่ก็รู้ว่าพี่เค้าไม่ชอบ
ก็ยังเสือกไปกระตุกต่อมกวนส้นตีนอีกไง เซฮุนคิดในใจแล้วก็ขำออกมา
" ไปเล่นตรงนู้นไปมึง " เทาชี้ไปที่อีกมุมของร้านแล้วโบกมือไล่ให้ไปไกลๆ ส่วนไอ้ตัวต้นเรื่องก็แค่ส่งยิ้มหล่อ
ละลายของมันกลับไปแถมยังยักคิ้วที่เรียกว่ากวนตีนสุดใจไปอีก เห้อออ วันนี้มึงนี่กวนตีนได้โล่จริงๆ
อี้ฟานส่งจุ้บข้างแก้มที่ไม่โดนคนสวยนั่นแต่ทำเอาอีกคนต้องหลบหน้าแทบไม่ทัน รอยยิ้มร้ายถูกส่งไปให้ก่อนจะ
พสกันแหวกคนไปนั่งที่โต๊ะตัวเองที่มีชานยอลกับจงอินนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
เสียงเฮกับเสียงชนแก้วจากโต๊ะมุมด้านในเรียกสายตาสาวๆ หนุ่มๆ ได้เป็นอย่างดีเพราะแต่ละคนหน้าตาใช่ย่อย
ซะที่ไหนยิ่งเห็นก็มีแต่คนอยากเข้าไปทำความรู้จัก ทำเอารุ่นพี่ที่มองอยู่จากอีกโต๊ะต้องส่งเสียงร้องเห๊อะ! ออกมา
" อ่อยจังมึง " เทาบ่นขึ้นแล้วยกแก้วเหล้าขึ้นซัดเข้าปากแต่สายตายังคงมองไอ้ตัวสูงที่หันไปชนแก้วกับสาวสวย
อีกโต๊ะ ลู่หานมองตามสายตาเพื่อนแล้วก็ยิ้มออกมา
" หึงไงมึง "
" หึงอะไรมึง! " เสียงคนตรงหน้าสวนขึ้นทันทีพร้อมกับกดสายตาใส่เพื่อนตัวเล็กอีก
" กูก็พูดไปเรื่อย " ลู่หานว่าแล้วหันไปชนแก้วกับพวกซูโฮที่ยื่นมาชนกัน
ยิ่งดึกเหมือนคนจะเริ่มคึกคักกันมากขึ้นแก้วเหล้าในมือถูกยกขึ้นกรอกปากนับครั้งไม่ถ้วนโดยที่เค้าไม่รู้ว่าซัดเหล้า
เข้าปากไปมากน้อยเท่าไหร่แต่มันคงมากพอที่จะทำให้โลกเริ่มหมุน เสียงเพลงจังหวะมันส์ยังดังอย่างต่อเนื่องทำเอาเลือด
ในกายสูบฉีด
เทาสะบัดหัวเบาๆ ให้พอสร่างก่อนจะลุกขึ้นยืนขอตัวไปเข้าห้องน้ำมือหนาควักน้ำขึ้นสาดใส่หน้าตัวเองให้พอตื่น
กะว่าจะเดินกลับมาที่โต๊ะแล้วจะลากไอ้พวกเพื่อนๆ กลับหอกันสักที
อี้ฟานที่เห็นอีกคนหายไปจากโต๊ะก็ลุกขึ้นขอตัวมาเข้าห้องน้ำถึงแม้ตามทางจะโดนให้ซดแก้วเหล้าไปเยอะแต่เค้า
ก็สามารถพาตัวเองมาจนถึงหน้าห้องน้ำได้ ร่างโปร่งที่กำลังเดินออกมายืนพิงอยู่หน้าห้องน้ำถอนหายใจออกมาแล้วมอง
คนตัวสูงที่ยืนขวางทางเข้าอยู่
ข้อมือบางถูกดึงให้เดินตามเข้าไปในห้องน้ำปิดประตูลงกลอน สองตาคมส่องประสานกันไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์เหล้า
หรือเพราะบรรยากาศมันพาไปกันแน่เค้าถึงรู้สึกว่าไอ้คนตัวสูงมันค่อยๆ โน้มคอลงมา มือหนาสอดเข้ากอดที่เอวแล้วก้ม
ลงเบียดริมฝีปากนุ่มเข้าหาแทรกลิ้นกวาดต้อนลิ้นร้อนภายในปากอุ่นครอบครองอยู่นานจนอีกคนใกล้จะหมดอากาศถึง
ได้ยอมปล่อยให้อีกคนใช้อกพิง พยายามโกยอากาศเข้าปอดเต็มที่ ไม่มีการล่วงล้ำอะไรไปมากกว่านั้น
" ขอโทษครับพี่เทา "
" ช่างมัน " คนตรงหน้าพูดไว้แค่นั้นแล้วดันอกคนตัวสูงออก เปิดประตูเดินกลับออกมานั่งที่โต๊ะตัวเอง มือหยิบ
แก้วเหล้าที่กินค้างไว้ยกขึ้นซัดเข้าปาก
อี้ฟานเดินตามคนตัวเล็กออกมานั่งลงเบียดข้างคนตัวบางมือกอดรอบเอวให้เข้าไปชิด ลู่หานกับซูโฮหันมองหน้า
กันเพราะไม่เห็นเพื่อนเค้าจะโวยวายเหมือนทุกครั้งแถมยังดูให้ความร่วมมือกับไอ้รุ่นน้องตัวสูงนั่นอีกด้วยการขยับตัวออก
แล้วเกยตัวเองขึ้นไปนั่งบนตัก
" กินเยอะขนาดนี้พี่อยากตายก่อนโตไง ? "
" มึงลองเงียบดิ่จะได้ยินเสียงหมาเห่าไหม " คนบนตักตอบกลับไปแล้วเบนสายตาไปหาลู่หานที่นั่งลูบหัวซูโฮอยู่
ข้างๆ ดูก็รู้ว่าเพื่อนเค้าอยากเสือกแต่ดันทำตัวกลบเกลื่อนอยู่ เอาเถอะค่อยคุยละกัน
" ถ้าผมเงียบพี่ก็ไม่คุยกับผมน่ะสิ " อี้ฟานยังคงพยายามพูดต่อแถมยังจับแก้วที่อีกคนมายกขึ้นดื่มเองจนหมด
" เออนั่นแหล่ะที่ต้องการ " เทาพูดต่อแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแต่ก็ต้องนั่งลงมาใหม่เมื่อคนที่เป็นเบาะรองนั่ง
ให้อยู่ดึงแขนลงมา มือหนาสอดเข้ารอบเอววางคางเกยกับไหล่กระชับกอดให้แน่นขึ้น
" มึงนี่อ้อล้อจริงๆ จะเอาอะไรอีก "
" ก็บอกอยู่ว่าชอบพี่ เมื่อไหร่จะชอบตอบอ่ะ "
" มันใช่เรื่องที่คุยกันในร้านเหล้าป่ะวะ " สายตาคมหันไปมองแล้วยกมือขึ้นเขกหัวคนตัวสูงด้านหลัง
" ผมก็คุยกับพี่ทุกที่แหล่ะ ทั้งห้องน้ำ ห้องเรียน ห้องนอน บนเตียง พื้น ผมคุยได้หมดอ่ะ "
" มึงไปคุยคนเดียวเถอะแบบนั้น " เทาผลักหัวคนตัวสูงด้านหลังให้เอนออกไปแต่อีกคนก็ยังเอนตัวกลับมากอด
จูบที่แก้มของเค้าจนมันแทบช้ำ
" เกรงใจพวกกูนิดนึง " ลู่หานแซวขึ้นแล้วมองเพื่อนตัวดีกับรุ่นน้องหน้าหล่อที่กำลังงุ้งงิ้งกันอยู่สองคน
" ไปนั่งกับพวกผมไหมครับ ? ไปเถอะ ผมออกมานานละตอนนี้หวิดโดนตีนมากเลยพี่ " อี้ฟานว่าแล้วดึงคนตัวเล็ก
ให้เดินไปนั่งรวมที่โต๊ะเพื่อนเค้า ซึ่งชานยอลก็ไมได้ว่าอะไรซ้ำยังดึงให้จงอินที่กำลังจะฟุบหน้าหลับไปนั่นให้ขึ้นไปนั่งเกย
อยู่บนตักแล้วยกเก้าอี้ให้ลู่หานกับซูโฮแทน
" นี่พี่เทา ที่กูตามจีบอยู่ " อี้ฟานแนะนำคนบนตักให้เพื่อนในกลุ่มฟัง ชานยอลพยักหน้ากลับมาให้แล้วยกแก้วขึ้น
ชนกับกลุ่มรุ่นพี่ที่มาใหม่
" ผมได้ยินมันบ่นถึงพี่บ่อยเพิ่งเห็นตัวจริง เหมือนแมวจริงๆ ด้วย "
" ไม่ใช่แมว "
" พี่เป็นลูกแมวของผม "
" อยากเจอตีนใช่ไหม " เทาหันมาว่าแล้วเขกหัวทุยนั่นอีกหลายที
ค่ำคืนนี้ยังคงผ่านไปเรื่อยๆ เสียงพูดคุย เสียงชนแก้วดังอย่างต่อเนื่องพอมีคนมาขอไอ้คนตัวสูงที่เค้านั่งซ้อนทับ
อยู่ชนเทาก็จะเอื้อมมือไปหยิบแก้วนั้นมายกขึ้นกินแทนซะเองจนเจ้าตัวหลุดยิ้มออกมา ก็บอกแล้วว่าพี่เทาน่ะน่ารัก หึงผม
ก็บอกลูกแมวน้อย
" ฝากเอามันกลับไปด้วยนะ เดี๋ยวพี่เอาซูโฮกลับบ้านก่อน "
" กลับดีๆ พี่เจอกันพรุ่งนี้ "
เกือบสิบนาทีแล้วที่อี้ฟานนั่งอยู่ในรถตัวเองข้างกันมีเสียงลมหายใจที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอของคนที่เพิ่งอุ้มขึ้น
รถมาด้วย มือหนาเกลี่ยแก้มนิ่มคนข้างตัวแล้วก้มลงหอมแก้มนุ่มเบาๆ ก่อนจะลงจากรถเดินอ้อมมาเปิดประตูรถฝั่งคน
นอนหลับให้เปิดออก
ก่อนที่คนตัวสูงกว่าจะก้มลงช้อนตัวคนนอนหลับขึ้นอุ้มแล้วพาขึ้นไปบนห้องนอนของตัวเองเพราะเค้าไม่รู้ว่าบ้าน
พี่เทาอยู่ไหนพากลับบ้านตัวเองน่าจะดีกว่า ร่างสูงจัดวางอีกร่างลงบนเตียงนอนแล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูกับอ่างใส่น้ำเดิน
มาวางข้างเตียง
" กินไม่ดูตัวเองเลยพี่เทาถึงพี่เวลานี้พี่จะน่ารักมากก็เถอะ " ... ถ้าไม่นับปากหมาๆ ที่ด่าเค้าทีแทบจะลืมหายใจ
นั่นล่ะก็นะ
อี้ฟานนั่งยิ้มคนเดียวแล้วถึงเริ่มถอดเสื้อผ้าของเทาออกจนเหลือแค่บ็อกเซอร์ มองดูใบหน้าหวานที่กำลังนอน
หลับตาพริ้มอยู่ไม่ได้รู้ตัวเองเลยว่าถ้าเป็นคนอื่นนอกจากเค้านี่คนตรงหน้าคงโดนปล้ำไปแล้ว
" พี่เทานี่กินได้ไหมเนี่ย? " เสียงที่เหมือนจะถามแต่ไม่ได้ต้องการคำตอบของคนตัวสูงพูดขึ้นเสียงเบา
" ลองดูสิจะถีบให้ " อี้ฟานเงยหน้าขึ้นมองก็เจอกับนัยน์ตาคมคู่เดิมแต่ดูเหมือนจะไม่มีพิษสงอะไรมากเท่าเมื่อ
ตอนเจอกันกลางวันคงเป็นเพราะเจ้าตัวกำลังเมาด้วยล่ะมั้ง
" ผมกำลังจะเช็ดตัวให้พี่เทาอยู่ " อี้ฟานชูผ้าในมือให้ดู เทาพยักหน้าแล้วลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงปล่อยให้อีกคนทำ
ตามใจตัวเองต่อไป เค้าก็ไม่รู้ว่าอีกคนจะหลับไหมแต่ทุกครั้งที่อี้ฟานเช็ดหน้าเช็ดตัวถึงขั้นแอบล้วงเข้าไปใต้กางเกงเทาก็
จะสะดุ้งยกขาถีบอีกคนตลอดเวลาจนอี้ฟานต้องแอบหัวเราะเบาๆ แล้วลงมือเช็ดทั้งตัวและหน้าให้จนเสร็จ
" กินยานี่เผื่อแฮ๊งค์ตอนเช้า " เทามองตามมือแล้วเมินหน้ากลับไปอีกทางจนคนถือยาต้องขมวดคิ้วกลับมาให้
พูดดีๆ ด้วยแล้วไม่ชอบชอบให้ใช้กำลังก็ไม่บอก
อี้ฟานยัดยาเข้าปากตัวเองพร้อมกับน้ำก่อนจะคว้าเอวอีกคนเข้ามาใกล้แล้วก้มลงประกบริมฝีปากลงไป มือบีบ
ที่ปลายคางให้อีกคนเผยอปากออกพร้อมกับใช้ลิ้นดันเม็ดยาในปากส่งต่อให้คนตัวเล็กที่ยกมือขึ้นทุบอกค้าไม่หยุดบีบ
บังคับให้เทายอมกลืนยาเม็ดนั้นลงคอจนได้
เสียงอู้อี้ของเทาดังขึ้นตลอดเวลาพร้อมกับแรงผลักที่อกนิ้วเรียวจิกลงที่ไหล่กว้าง ลิ้นร้อนไล้วนไปทั่วโพรงปาก
สวยมือโอบคนร่างบางเอาไว้ในอ้อมกอดแน่นขึ้น กดจูบซ้ำไปซ้ำมาอย่างไม่รู้จักพอพลันให้อีกคนเผลอยกมือขึ้นตวัดโอบ
รอบคอคนตรงหน้าเอาไว้หาที่ยึด
อี้ฟานผละจูบออกจากริมฝีปากสวยของคนตรงหน้าช้าเนิบจับจ้องหน้าคนหน้าหวานอีกครั้งซึ่งอีกคนก็จ้องหน้า
กลับมาไม่แพ้กัน อี้ฟานดึงมือที่โอบรอบคอตัวเองลงมาจูบเบาๆ แต่สายตาของทั้งตัวเองกับเทายังมองกันนิ่งไม่มีใคร
หลบตาใคร รู้สึกตัวอีกทีอี้ฟานก็ขยับตัวขึ้นไปคร่อมทับร่างของเทาเอาไว้แล้ว อีกทั้งเจ้าตัวยังไม่ร้องห้ามแถมยังดูจะตอบ
สนองเป็นอย่างดีทุกครั้งเสียด้วย
" อย่าทำหน้าแบบนี้ดิ่พี่ .. เดี๋ยวผมอดใจไม่ไหวปล้ำพี่ขึ้นมาจะทำยังไง "
อี้ฟานโครงหัวคนที่นอนสลึมสลืออยู่บนเตียงแล้วเบี่ยงตัวล้มนอนข้างๆ ก่อนจะดึงเอาตัวเข้ามากอดเอาไว้แนบอก
อดไม่ได้ที่จะจูบหน้าผากมนนั่นอีกหลายครั้ง
ทุกคนอาจจะคิดว่าอี้ฟานโง่มากใช่ไหมที่มีเหยื่อมานอนให้เอาตรงหน้าแต่เค้ากลับไม่คิดจะทำอะไรมากไปกว่า
จูบและสร้างรอยจางไปทั่วลำตัวขาวนั่นแต่ตอนนี้เค้าไม่คิดจะทำจริงๆ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน
กลัวพี่เทาโกรธเหรอ ? ... เค้าคิดว่ามันคงไม่ใช่ ตั้งแต่เกิดมาอี้ฟานยังไม่เคยรู้สึกเลยว่าตัวเองต้องกลัวอะไรเลย
ยิ่งกับคนตรงหน้าด้วยแล้วไม่เคยมีความรู้สึกนั้นเลยด้วยซ้ำ
กลัวว่าความสัมพันธ์จะเปลี่ยนไป ? ... มันยิ่งไม่ใช่ใหญ่ ใครๆ ก็รู้ว่าตอนนี้พี่เทาเข้าขั้นเบื่อขี้หน้าขนาดไหน
ต่อให้เค้าปล้ำคนตรงหน้าไปไอ้อาการที่จะต้องโดนอีกคนด่าตลอดมันก็ยังคงมีอยู่ดี ดีไม่ดีอาจจะหนักขึ้นก็ได้
แต่มันเพราะอะไรคงไม่ต้องถาม เค้ารู้แค่ว่าอยากจะถนอมคนที่เค้ารักเอาไว้นานๆ ก็แค่นั้นเอง
" คิ้วขมวดนี่พ่อมึงตายเหรออี้ฟาน? " ดูปากพี่มันเอาเหอะครับน่าจูบให้ปากเบี้ยวจริงๆ
" พ่อไม่ตายแต่ไม่นานอาจจะได้เมียเป็นฝาแฝดพี่เทาก็ได้นะครับ " เทาถลึงตามองแล้วถึงกับหุบปากนอนนิ่ง
แทบจะมุดเข้าไปเกิดใหม่ในเสื้อของอีกคนแทน
บางทีอี้ฟานก็คิดนะว่าพี่เทามันน่ารักปนน่าถีบอ่ะครับ
++++++++++++++++++++++++++
เอาตอนสั้นมาฝากกันอีกตอนละน้าจ้าาาาาาา
ขอบคุณมากนะครับ ^[+++++++++++++++++++++++]^
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น