คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Part 10 - Destiny Shop
CHAPTER 10
เสียงผู้คนจอแจในตลาดขายดอกไม้ยามเช้าตรู่เป็นอะไรที่มาร์คไม่ค่อยได้มาสัมผัส เพราะปกติจะเป็นยูคยอมกับแจ็คสันหรือไม่ก็ซึงซิกออกมาซื้อให้ แต่ในเมื่อวันนี้แจ็คสันไม่อยู่เพราะต้องบินกลับบ้านที่ฮ่องกงไปฉลองวันเกิดของคุณป๋ากับคุณม๊าหรือแม้กระทั่งวันเกิดตัวเองด้วยทุกปี
เพราะฉะนั้นจึงเป็นหน้าที่ของมาร์ครับช่วงต่อที่เพื่อนสนิทไม่อยู่ ทำหน้าที่ออกมาซื้อของกับยูคยอมแทนแล้วปล่อยให้ซึงซิกกับแจบอมเฝ้าร้านกันสองคน
" จดมาแล้วใช่ไหมยูคยอมว่าต้องซื้ออะไรบ้าง "
" เรียบร้อยครับ วันนี้ไม่เยอะเท่าไหร่น่าจะพอดีกับรถเรา " ยูคยอมกลั้นยิ้มขำออกมาแล้วกางลิสต์รายชื่อที่แจบอมเขียนให้ลงมาดูแล้วส่ายหัวไปมา
" ยาวกว่าเรียงความตอนเกรด 6 อีกพี่ " เสียงน้องชายตัวสูงบ่นขึ้นแล้วค่อยเปิดประตูก้าวขาลงมาจากรถขนดอกไม้สีฟ้าที่จอดเทียบอยู่ในลานจอดรถไม่ไกลจากพื้นที่ขายดอกไม้เท่าไหร่
ขายาวค่อยก้าวลงจากรถเสยผมขึ้นแล้วหยิบหมวกใบเก่งสีดำขึ้นมาสวมเอาไว้ ขยับเสื้อเชิ๊ตสีน้ำเงินเข้มลายสก๊อตให้เข้าที่อีกครั้งก่อนจะเดินมาหยุดยืนข้างยูคยอม สายตาคมกวาดมองไปทั่วแผ่นกระดาษแล้วถึงเริ่มเดินนำยูคยอมเข้าไปด้านใน
" สวัสดีครับป้า "
" สวัสดีจ้า อ้าว วันนี้มาร์คมาเองเลยเหรอ แจ็คสันไปไหนล่ะลูก " เสียงเจ้าของร้านขายดอกไม้เจ้าประจำที่ค่อนข้างจะสนิทกับลูกค้าหนุ่มสุดหล่อทั้งสองคนเอ่ยเสียงทักทายขึ้น
ยูคยอมส่งยิ้มแป้นไปให้แล้วบุ้ยปากไปทางมาร์คที่กำลังยืนก้มหน้าตั้งใจเลือกดอกไม้ในถังด้านหน้าร้านออกมาวางตั้งแล้วเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มหล่อกลับไปให้ก่อนจะเอ่ยตอบเสียงทักทายอีกครั้ง
" แจ็คสันกลับบ้านครับ คุณป้าไม่คิดถึงผมเหรอถามหาเพื่อนผมน่ะ "
" คิดถึงสิจ๊ะ นานๆ ทีจะมีคนหล่อมาซื้อดอกไม้เองแบบนี้ " เสียงเจื้อยแจ้วของคุณป้าวัยกลางคนช่วยเรียกรอยยิ้มให้ยกขึ้นบนใบหน้าได้ไม่ยาก มาร์คขยับหมวกสีดำบนผมของตัวเองหมุนปีกไปทางด้านหลังแล้วก้มหน้าคัดช่อดอกไม้ในถังอีกรอบ
" พี่มาร์คอันนี้คือเอาทั้งหมดใช่ไหมจะได้เอาไปห่อเลย " ยูคยอมชี้ไปที่กระถางดอกไม้ข้างตัวมาร์คที่เจ้าตัวปรายสายตามามองแล้วพยักหน้ากลับไปให้
มือหนาเอื้อมหยิบถังใส่ดอกไม้ส่งให้คุณป้าเจ้าของร้านก่อนจะเดินไปหยิบถังที่เหลือที่ผ่านการคัดกรองจากสายตาของมาร์คแล้วไปส่งให้รวมถึงห่อดอกไม้อื่นๆ ที่ห่อไว้แล้ว ก่อนจะจ่ายเงินแล้วโค้งตัวลาหอบหิ้วดอกไม้ทั้งหมดเอาไว้เต็มสองแขนของทั้งสองคนแล้วถึงพากันเดินเอามาเก็บที่รถ
" เดี๋ยวพาไปซื้อโกโก้ปั่นด้วย "
" ไม่กลับไปกินที่ร้านข้างๆ เหรอ "
" อยู่นี่ก็กินที่นี่สิพี่มาร์ค " ยูคยอมหันไปมองตาดุแล้วเบ้ปากใส่คนพี่อีกครั้ง ก่อนจะยกห่อดอกไม้ช่วยมาร์คเก็บเอาไว้ด้านในรถจนหมด
ใบหน้าหล่อใสของผู้ชายตัวสูงทั้งสองคนที่คนหนึ่งกำลังอารมณ์ดีจากรสโกโก้ปั่นเจ้าประจำในมือกับคนตัวสูงอีกคนที่กำลังตีหน้านิ่งหันมองรอบข้างแต่ตรงหน้าก็มีแก้วกาแฟเย็นวางอยู่ แผ่นหลังหนาเอนพิงกับผนักเก้าอี้แล้วกวาดสายตามองไปรอบ บรรยากาศเย็นๆ ของอากาศที่มืดฟ้ามัวดินบ่งบอกว่าฤดูกาลใกล้จะเปลี่ยนเต็มที่แล้วทำให้บางวันเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวหรือบางทีก็ฝนตกลงมา
" นั่นจองกุกนี่พี่มาร์ค " ยูคยอมพูดขึ้นแล้วพยักเพยิดใบหน้าให้อีกคนหันหลังไปมองผ่านบานกระจกใสของร้าน มองตามแผ่นหลังเล็กของทั้งสองคนที่กำลังก้มๆ เงยๆ หยิบห่อดอกกุหลาบขึ้นมาดูแล้วก็วางลงไปใหม่อยู่หลายครั้ง
" จะเลือกไปไหนล่ะน่ะ " มาร์คเท้าแขนลงกับโต๊ะพลางกดสายตามองคนตัวเล็กที่กำลังทำแก้มอูมยู่ปากเหมือนคนไม่ถูกใจแล้วหันไปทำหน้ามุ่ยใส่เพื่อนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างกัน
" เราควรไปช่วยเลือกไหม ? "
" อยากไปหรือเปล่าล่ะ " มาร์คหันมามองคนถามอีกครั้ง ยูคยอมรีบหลบสายตามองไปอีกทางทันที มาร์คแอบอมยิ้มออกมาแล้วขยับตัวลุกขึ้นคว้าแก้วกาแฟตรงหน้ามาถือไว้
" ไปสิ "
" ไปไหนอ่ะพี่ ? "
" ก็อยากไปช่วยเค้าเลือกไม่ใช่เหรอไง ลุกสิ " ยูคยอมกระพริบตามองปริบอีกครั้งก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินตามมาร์คออกมาด้านนอกร้าน
ขายาวพากันเดินจนไปหยุดยืนด้านหลังของคนตัวเล็กทั้งสองคน เสียงเจื้อยแจ้วของแบมแบมกับจองกุกดังออกมาไม่หยุดแล้วไหนจะอาการหน้ามุ่ยของคนแก้มบวมกับอาการคิดไม่ตกที่คิ้วเริ่มขมวดเข้าหากันของจองกุกอีก ทำเอายูคยอมที่แอบมองอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้
" มีอะไรให้พวกพี่ช่วยรึเปล่าครับ ? "
" อ้าวพี่มาร์ค "
" อรุณสวัสดิ์ตอนเช้าครับ " แบมแบมส่งยิ้มกว้างไปให้ทันที มาร์คพยักหน้ากลับไปให้แล้วก้มมองห่อดอกไม้ในกระถางด้านล่างแล้วเงยขึ้นมองหน้าคนตัวเล็กอีกครั้ง
" คือแบมกับจองกุกจะมาซื้อดอกไม้น่ะครับ "
" ซื้อที่ร้านพี่ก็ได้หนิ่ "
" ไม่ๆ พี่คือ ยังไงดีอ่ะ " มือเล็กยกขึ้นลูบต้นคอแก้เก้อแล้วหันไปเขย่าไหล่คนด้านข้างให้อีกคนพูดแทน จองกุกรีบหันมองแบมแบมแล้วยกมือชี้ตัวเองพร้อมกับเพื่อนที่พยักหน้าขึ้นลงเร็วๆ
" คือจะเอาไปทำขนมน่ะครับ " จองกุกพูดขึ้นแล้วส่งยิ้มให้มาร์ค
" จะทำขนมอะไรอ่ะ ? เดี๋ยวจะไปอุดหนุน " สายตากลมหันไปมองคนพูดแล้วขมวดคิ้วเข้าหาทันที
" ไม่ได้จะขายให้พี่ยูคยอมซักหน่อย " มือเล็กยกขึ้นกอดอกแล้วยักคิ้วกวนกลับไปให้ แบมแบมหันมองจองกุกกับยูคยอมแล้วก็แอบยกมือขึ้นปิดปากกลั้นยิ้มเอาไว้
" ปฏิเสธลูกค้าแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ " ยูคยอมว่าแล้วยื่นมือไปแตะแก้มนิ่มแอบจิ้มลงไปเบาๆ แต่จองกุกก็ไวพอที่จะยกมือขึ้นตีฝ่ามือหนากลับไปได้ทัน
" ก็ไม่ได้อยากน่ารัก "
" ยังไงก็น่ารักอยู่ดีน่ะแหล่ะ " ยูคยอมแกล้งก้มลงไปกระซิบข้างหูให้ปลายจมูกโด่งได้เฉียดแก้มนิ่มอีกครั้ง ทำเอาคนตัวเล็กรีบผลักคนตัวสูงออกห่าง แก้มนิ่มร้อนขึ้นจนเป็นรอยริ้วแดงจนสัมผัสได้ยิ่งเรียกรอยยิ้มของคนแกล้งให้กว้างมากขึ้นไปอีก
" คิมยูคยอม!! "
" เรียกชื่อเต็มอีกแล้ว นี่พี่นะ ไม่งั้นคราวต่อไปจะจับจูบละ ชอบพูดจาไม่เพราะ " มือหนายื่นไปจิ้มที่แก้มน้องแล้วโน้มตัวลงให้เสมอสายตากันก่อนจะส่งยิ้มไปให้
จองกุกรีบยกมือขึ้นผลักหน้าของยูคยอมให้ออกห่างแต่อีกคนก็ดันคว้ามือจับเอาไว้แล้วยังโน้มหน้าเข้ามาใกล้มากขึ้นจนลมหายใจร้อนเป่ารดอยู่ที่แก้ม มือเล็กยื้อออกจนสุดตัวแต่ก็สู้แรงของคนตัวโตไม่ได้ แต่ก่อนที่อะไรจะพลาดท่าไปมากกว่านี้มือเล็กจากใครบางคนก็ยื่นมาดึงเอวจองกุกให้ขยับถอยออกแล้วเอ่ยปากบ่นออกมาให้ได้ยินกันทั้งสี่คนซะก่อน
" เล่นกันเป็นเด็กๆ ไปได้ " แบมแบมบ่นขึ้นแล้วหันไปแล่บลิ้นใส่ยูคยอมที่มองมาด้วยสายตาเสียดายแต่สุดท้ายก็ยักไหล่กลับไปให้คนตัวเล็กอีกรอบ
มือเล็กยกขึ้นขยี้หัวจองกุกที่ยืนส่งสายตาหงุดหงิดไปให้ยูคยอมไม่หยุดส่วนคนพี่ก็ยืนส่งยิ้มกวนประสาทกลับมาให้เรียกว่าไม่มีใครยอมใครจนคนห้ามทัพอย่างแบมแบมต้องเบนสายตาไปมองคนตัวสูงที่ยืนดูดกาแฟอยู่เงียบๆ แต่สายตาก็คอยกวาดมองตามห่อดอกไม้ไปด้วยจนเบนสายตากลับมามองที่สายตากลมพอดี
" พี่มาร์คช่วยแบมเลือกได้ไหมครับ แบมไม่ค่อยถนัดอ่ะเคยมาเลือกแล้วพี่จินยองบ่นยับเลยเพราะเลือกไปไม่ถูกใจแต่ก็ชอบให้มาซื้อให้จัง " ริมฝีปากอิ่มเบะออกแล้วทรุดตัวลงนั่งยองกับพื้น ก่อนจะขยับไปชะโงกหน้าดูตามห่อดอกไม้สดอีกครั้ง
" แบมจะได้เลือกเป็นไงครับ " มาร์คตอบกลับแล้วส่งยิ้มอบอุ่นไปให้ ใบหน้าหวานขบเม้มริมฝีปากเข้าหากันก่อนจะช้อนสายตาขึ้นมองอ้อน มือเล็กเอื้อมไปจับชายเสื้อลายสก๊อตสีน้ำเงินเข้มเอาไว้ แล้วค่อยเอ่ยปากอ้อนคนพี่เสียงเบา
แต่แค่นั้นก็มากพอที่จะทำให้ยูคยอมรีบเบือนหน้าหนี ยกมือขึ้นปิดปากกลั้นขำจนตัวงอเพราะตอนนี้มาร์คคงสติหลุดไปแล้วตั้งแต่เห็นแบมแบมมองอ้อนแบบเต็มตาขนาดนั้น..
" แต่คราวนี้พี่มาร์คช่วยแบมหน่อยนะครับ นะ.. "
" อ่า.. แล้วพี่จะได้อะไรเป็นค่าตอบแทน " มือหนายกขึ้นเกาแก้มตัวเองพยายามตีหน้ามึนๆ ของตัวเองให้กลับมาหน้านิ่งเหมือนเดิม ใบหน้าคมมองจ้องสายตากลมที่มองมาไม่กระพริบ ก่อนที่แบมแบมจะเป็นฝ่ายหลบสายตาพร้อมกับแก้มแดงๆ หนีไปก่อน
" เดี๋ยวแบมเลี้ยงน้ำ "
" พี่มีแล้ว " มือหนายกแก้วกาแฟเย็นที่ยืนดูดให้อีกคนดู ริมฝีปากหยักกดยิ้มลงมุมปากแล้วคาบหลอดไว้ในปากพร้อมกับหรี่ตามองคนตัวเล็กที่ส่งสายตาอ้อนกลับมาให้ไม่หยุด จนคนมองอยากจะก้มลงไปฟัดแก้มกลมที่กำลังแดงนั่นซักทีสองที..
" หงึ.. งั้นแบมจะทำคุ๊กกี้เนยให้พี่มาร์คกิน " รอยยิ้มหล่อค่อยปรากฏขึ้นบนใบหน้าคมทันทีที่อีกคนพูดจบ
" ตกลงครับ " คำตอบรับเอ่ยตอบแทบจะทันทีที่แบมแบมพูดจบ มือหนากดลงบนผมนิ่มจับยีไปมาช้าๆ แล้วถึงเคลื่อนลงไปบีบจมูกรั้นดึงไปมาช้าๆ
ยูคยอมแอบเบะปากออกมากับท่าทางล่อลวงเด็กของพี่ชายตัวเองที่นับวันจะสกิลเยอะขึ้นเรื่อยๆ จนคนที่อยู่ด้วยกันมานานเริ่มจะตามไม่ทันเข้าไปทุกวัน ก่อนจะยื่นแขนของตัวเองไปสะกิดไหล่พี่ชายให้หันมามองแล้วเบี่ยงใบหน้าไปกระซิบใกล้ๆ
" แบบนี้ก็ได้เหรอ.. "
" พาจองกุกไปเลือกดอกไม้ตรงโน้นไป " มาร์คว่าแล้วยกมือขึ้นผลักหัวน้องให้ขยับออกห่าง ยูคยอมแล่บลิ้นกลับมาให้ก่อนจะขยับตัวไปรั้งคอจองกุกเข้ามาใกล้แต่อีกคนก็รีบดันตัวออก
แต่ก็ยังแพ้ความมือไวของคิมยูคยอมอยู่ดี..
" นอกจากกุหลาบแล้ว อยากได้อะไรเพิ่มอีกจะได้ช่วยเลือก " ยูคยอมก้มถามคนตัวเล็กที่อยู่ในวงแขนของตัวเองอีกครั้ง จองกุกเหลือบตาขึ้นมองแล้วสะบัดหน้าหนีไปอีกทาง
" ดอกเก๊กฮวยอ่ะพี่ยูคยอม " แบมแบมเงยหน้าขึ้นมองแล้วตอบแทนคนตัวเล็กอีกคนที่ยังยืนเงียบไม่ยอมตอบเอาแต่ยกมือฟาดเข้าใส่แขนแกร่งที่กอดคอตัวเองเอาไว้ไม่หยุด
" ถ้างั้นเราไปเลือกกันเถอะ " ยูคยอมหันไปส่งยิ้มให้จองกุกแล้วกอดคอลากออกไปทันที แบมแบมชะเง้อคอมองตามเสียงโวยวายของจองกุกแล้วก็แอบหัวเราะออกมา
ลำตัวบางขยับถอยออกให้คนพี่นั่งลงข้างกัน มือเล็กยกขึ้นวางลงบนหัวเข่าตัวเองแล้วนั่งมองคนตัวสูงขยับถังดอกไม้ออกมาดูหลายใบแล้วอมยิ้มออกมา ใบหน้าคมด้านข้างเวลาจริงจังของมาร์คเป็นอะไรที่แบมแบมชอบมองมากที่สุด
คิ้วเข้มที่เริ่มขมวดเข้าหากันแล้วไหนจะสายตาคมที่ชอบมองจ้องกับสายตาของแบมแบมกลับมาตลอดเวลายิ่งทำให้เขินมากขึ้น รับกันดีกับโครงหน้าคมที่สันกรามเห็นขึ้นชัดเจนพร้อมกับจมูกโด่ง ริมฝีปากบางเฉียบนั่นอีกที่ขยับปากพูดทีไรแบมแบมก็แทบไปไม่เป็นทุกครั้ง..
อย่าไปนับเวลาที่โดนจ้องแล้วยิ้มใส่.. แทบอยากจะพลีกายถวายตัวให้ตรงนั้น..
ถึงจะงงๆ ในความรู้สึกของตัวเองไปบ้าง แต่แบมแบมก็ไม่ได้โง่ขนาดไม่รู้ว่าหัวใจตัวเองที่ชอบเต้นเร็วแบบนี้เสมอเวลาอยู่ใกล้มาร์คมันคืออะไร แค่ทุกอย่างมันยังไม่ถึงเวลาของมันก็แค่นั้นและที่เป็นอยู่ตอนนี้แบมแบมก็ว่ามันดีแล้ว
ไม่ได้ใกล้กันมากจนลำบากใจ แต่ก็ไม่ได้ไกลกันมากจนถึงกับเหินห่าง แค่รอให้ซึงอูกับซึงซิกคืนดีกันแล้วตอนนั้นแบมแบมคงจะกล้าแสดงอะไรให้มันมากขึ้นกว่านี้
" มองแบบนั้นพี่ก็เขินเป็นนะครับ "
" อ่ะเอ่อ.. แบมเปล่านะพี่มาร์ค แค่คิดว่าพี่มาร์คเก่งจัง เรื่องดอกไม้อ่ะ " แก้มกลมขึ้นสีแดงะเรื่อแล้วหลบสายตาคนตรงหน้าไปมองที่ถังดอกไม้ก่อนจะหันมามองคนพี่อีกครั้ง
" เจ้าของร้านขายดอกไม้นี่ครับ " มือหนายื่นมาวางลูบผมนิ่มไปมาอีกครั้งก่อนจะดึงแขนเล็กให้อีกคนขยับตัวเข้ามาใกล้ พร้อมกับเลื่อนถังดอกไม้สองใบมาวางตรงหน้า ใช้สายตาคมมองจ้องแบมแบมสลับกับถังดอกไม้ทั้งสองใบ
" ครับ ? "
" อยากได้ถังไหน " ริมฝีปากอิ่มขบเม้มเข้าหากันแล้วก้มมองถังดอกไม้ทั้งสองใบก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาร์คอีกรอบ
" เลือกมาแล้วเดี๋ยวพี่จะบอกว่าเราใจตรงกันไหม " แบมแบมถลึงตาขึ้นมองคนตรงหน้าทันที มาร์คยักคิ้วกลับมาให้อีกครั้งก่อนจะกดสายตามองถังทั้งสองใบอีกรอบ
มือเล็กยกขึ้นเกาแก้มตัวเองแก้เขินพร้อมกับก้มหน้ามองดอกไม้ทั้งสองถังไปมา แล้วถึงเงยหน้าขึ้นมองมาร์คอีกรอบ สายตากลมมองสบตาคมแล้วค่อยส่งยิ้มซื่อไปให้พร้อมกับยกถังดอกไม้ด้านขวาสุดให้คนตรงหน้าไป
มาร์คกดยิ้มลงมุมปากแล้วขยับตัวลุกขึ้นยืนส่งช่อดอกกุหลาบสีแดงสดกับสีชมพูสวยที่จัดอยู่ในห่อเดียวกันให้คุณป้าเจ้าของร้านไปก่อนจะหันมามองคนตัวเล็กที่ยืนมองตอบกลับมา
" ใจตรงกันเลยเนอะ "
" อ่ะ..ครับ.. " แบมแบมรีบก้มหน้างุดซ่อนอาการแก้มแดงของตัวเองทันที มือเล็กยกขึ้นโบกไปมาเหมือนอยู่ในหน้าร้อนทั้งๆ ที่อากาศตอนนี้มีแต่ลมพัดเย็นสบาย ต่างกับแก้มกลมที่กำลังขึ้นสีแดงริ้วจนเห็นชัดเจน บ่งบอกว่าตัวเองเขินแค่ไหน..
มือหนาเอื้อมไปรับห่อดอกไม้มาถือเอาไว้แล้วให้คนด้านข้างยื่นเงินไปจ่ายให้ก่อนจะพากันเดินออกมาจากร้านขายดอกไม้ ขายาวพาคนตัวเล็กมาหยุดตรงร้านกาแฟที่ตัวเองกับยูคยอมเพิ่งจะลุกออกไปก่อนหน้านี้แล้วหันมองคนตัวเล็กข้างตัวที่ยืนหน้าแดงอยู่ข้างกัน
" แล้วแบมกับจองกุกมากันยังไงครับ ? "
" มารถแท็กซี่ครับ เดี๋ยวคงเดินไปขึ้นแท็กซี่เหมือนเดิม " รอยยิ้มน่ารักถูกส่งไปให้พร้อมมือไม้ที่กำลังแสดงออกแถมเริ่มพันกันมั่วไปหมดจนมาร์คหลุดยิ้มออกมาจนลักยิ้มโผล่ แบมแบมรีบยกมือขึ้นเกาต้นคอแก้เขินแล้วหันหน้าหนีคนตัวสูงแทบจะทันที
" กลับกับพวกพี่ก็ได้ " มาร์คเอ่ยบอกแล้วยกมือขึ้นลูบหัวเล็กจับโยกไปมาช้าๆ แบมแบมแอบเหลือบสายตามองคนตัวสูงแล้วเผลอเม้มริมฝีปากเข้าหากัน
" แบมไม่ได้รบกวนพี่มาร์คมากไปใช่ไหมครับ "
" มากกว่านี้ก็ได้ครับ พี่เต็มใจ " รอยยิ้มหล่อถูกส่งมาให้แล้วแกล้งยกมือขึ้นดีดหน้าผากมนของคนตัวเล็กไปอีกครั้ง แบมแบมรีบบุ้ยปากใส่มาร์คแล้วยกมือขึ้นตีที่ไหล่หนาซ้ำ
" ถ้าแบมสมองเสื่อมขึ้นมาพี่มาร์คจะทำยังไง " รอยยิ้มมีเลศนัยถูกยกขึ้นบนใบหน้าของมาร์คทันที
" รับเลี้ยงครับ "
" โอ๊ยย!! พี่มาร์คอ่ะ!! " มือเล็กยกขึ้นตีที่แขนซ้ำอีกครั้งก่อนจะยกขึ้นมาปิดแก้มตัวเองเอาไว้ทั้งสองข้าง ริมฝีปากอิ่มยู่เข้าหากันแล้วหันไปแล่บลิ้นใส่มาร์คอีกรอบ
" ก็จริงนี่ "
" ไม่คุยด้วยแล้ว " แบมแบมรีบยกมือขึ้นปิดปากตัวเองทันที มาร์คหลุดเสียงหัวเราะออกมากับท่าทางเด็กๆ ของคนตรงหน้าจนแทบจะนั่งลงกับพื้นแต่ติดที่อีกคนมองตาขวางใส่แรงถึงได้ทนยืนกลั้นขำอยู่ข้างกัน
" ว่าแต่พี่ยูคยอมไม่ได้เอาเพื่อนแบมไปทิ้งที่ไหนนะ "
" ไม่หรอกน่า เดี๋ยวก็มา " คนตัวเล็กพยักหน้ากลับไปให้แล้วหันมองซ้ายขวาก่อนจะเดินไปนั่งลงตรงเก้าอี้ชุดข้างร้าน ข้างกันเป็นมาร์คที่เดินอุ้มห่อดอกไม้มาวางลงบนโต๊ะกลมแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดต่อสายหาคนที่หายตัวไปทันที
" จะกลับแล้ว อย่าเพิ่งเดทกัน " เสียงหัวเราะจากคนปลายสายดังกลับมาจนเผลอหัวเราะตาม
" เอาอีกละ กำลังเดินกลับไปแล้วครับ รอแป๊ปสิ "
" รีบมา ป่านนี้โดนแจบอมด่าพ่อแล้วมั้ง " เสียงสบถจากยูคยอมดังขึ้นทันทีก่อนจะได้ยินเสียงบทสนทนาของอีกคนดังลอดเข้ามาในสาย
" รออยู่ตรงนั้นแป๊ป กำลังรีบเดินไปหานะพี่ชาย " มาร์คส่งเสียงตอบรับกลับไปแล้วกดวางสายเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าตัวเอง แล้วเงยขึ้นมองสบตากลมที่มองจ้องมาจนแบมแบมสะดุ้งแล้วรีบเบนสายตามองไปทางอื่นทันที
" มองพี่ทุกวันไม่เบื่อเหรอไงแบม ? "
" ใครบอกว่าแบมมองพี่มาร์คทุกวันกันล่ะ แบมก็มองไปเรื่อย " มือเล็กยกขึ้นเท้าคางลงกับโต๊ะแล้วบุ้ยปากใส่มาร์ค
" เพิ่งรู้ว่าเป็นเด็กปากแข็งเหมือนกันนะเรา " สายตาคมมองจ้องคนตรงหน้านิ่งจนอีกคนต้องรีบก้มหน้าแล้วหันมองไปทางอื่นซ่อนอาการแก้มร้อนของตัวเองแทบจะทันที
" ไม่ใช่สักหน่อย ปากแบมออกจะนุ่มไม่ได้แข็งแบบที่พี่มาร์คบอกสักนิด "
" ไหนมาให้จับหน่อยสิ จะได้รู้ว่านิ่มหรือขี้โม้ " มาร์คส่งเสียงหัวเราะกลับไปให้เบาๆ พร้อมสายตาคมที่มองจ้องมาที่แบมแบมไม่วางตา คนตัวเล็กเหลือบสายตามามองแล้วส่ายหัวไปให้ก่อนจะเม้มริมฝีปากเข้าหากัน
" หลอกแต๊ะอั๋งแบมเหรอพี่มาร์ค รู้ทันหรอก โตแล้ว "
" เค้าเรียกพิสูจน์หรอกเด็กขี้โม้ "
" แบมไม่ได้โม้สักหน่อย "
" ถ้างั้นก็เอามาให้จับสิ " ใบหน้าหวานเหลือบสายตาขึ้นมองคนด้านข้างอีกครั้งก่อนจะเม้มปากเข้าหากันแล้วค่อยหันกลับมามองหน้ามาร์คที่กำลังนั่งอมยิ้มอยู่ตรงข้ามกัน
" ถ้าจับแล้วจะไม่บอกว่าแบมเป็นเด็กขี้โม้ใช่ไหมอ่ะ ? "
" อืม "
" งั้นให้จับก็ได้ ปากแบมอ่ะนุ่มจริงๆ "
แบมแบมขยับตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเดินมาหยุดยืนใกล้มาร์คแล้วดันเก้าอี้ด้านข้างให้ขยับออกพลางทิ้งตัวลงนั่งหันหน้าเข้าหามาร์คในระยะใกล้ มือเล็กจับขอบพนักเก้าอี้ของมาร์คเอาไว้แล้วยื่นหน้าเข้าไปหาแทบจะทันที
สายตาคมมองจ้องดวงตากลมใสของคนตัวเล็กที่มองกลับมา ริมฝีปากอิ่มเผลอเม้มริมฝีปากกันทันทีที่ฝ่ามือหนายกขึ้นแตะเบาที่ข้างแก้ม ความร้อนค่อยลามจากปลายนิ้วเรียวของร่างตรงหน้ากระจายไปทั่วแก้มใสจนแก้มที่แดงอยู่แล้วยิ่งแดงมากขึ้นไปอีก จนถึงใบหูเล็กที่เริ่มแดงไม่ต่างกัน
เสียงเต้นของก้อนเนื้อด้านซ้ายเริ่มเต้นแรงขึ้นทันทีที่อีกคนเคลื่อนนิ้วมือแตะลงที่ขอบปากอิ่มแต่สายตาคมกลับจ้องมาที่ดวงตาของแบมแบม คล้ายกับกำลังสะกดร่างของคนตัวเล็กให้มองมาที่มาร์คแค่เพียงคนเดียว พร้อมกับลูบนิ้วลงแตะที่ริมฝีปากอิ่มเบาๆ แล้วรอยยิ้มที่มุมปากหยักก็กดลงพร้อมเสียงระเบิดความร้อนของแก้มที่ดังขึ้นในหัวของแบมแบม
รู้สึกว่าตัวเองพลาดมากที่ปล่อยให้มาร์คเข้ามาใกล้ได้ถึงขนาดนี้..
หัวใจทำงานหนักจนอยากขอแอดมิดเข้าโรงพยาบาลไปนอนให้น้ำเกลือสัก 3 วันแล้วค่อยกลับออกมาใช้ชีวิตปกติอีกรอบ
" นิ่มอย่างที่บอกจริงๆ ด้วย "
===================================
แอบมาลงในวันที่ฝนตกพรำๆ
มาอ่านตอนนี้แล้วนอนยิ้มไปด้วยกันนะคะ >.,<
========================================================================
ความคิดเห็น