คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Part 7 - Destiny Shop
CHAPTER 7
บานประตูหน้าร้านดอกไม้ค่อยเปิดออกด้วยฝ่ามือเล็ก เจ้าของใบหน้าสวยยกมือขึ้นจับผมที่ตกลงมาปิดหน้าขึ้นทัดที่ใบหูนิ่มแล้วโค้งตัวให้คนตัวสูงที่ส่งเสียงมาทักทาย ริมฝีปากนิ่มค่อยแย้มรอยยิ้มออกแล้วเดินไปนั่งบนโซฟาด้านข้าง รอไม่นานเสียงคนนั่งลงที่เบาะด้านข้างอีกตัวก็สัมผัสได้ถึงการทิ้งตัวลงนั่งของใครอีกคน เจ้าของข้อมือหนายื่นใบรายการของทางร้านให้
มือเล็กเอื้อมไปหยิบมากวาดสายตามองแล้วหยิบปากกามาขีดเขียนลงไปแล้วส่งกลับไปให้คนตัวสูงที่นั่งรออยู่เงียบๆ ดวงตาคมกวาดมองที่กระดาษสั่งรายการแล้วเหลือบสายตาขึ้นมองหญิงสาวตรงหน้าที่ยังนั่งก้มหน้าอยู่อีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปเงียบๆ
" ยูคยอม ไปเอาน้ำมาให้คุณจีเอ็นหน่อยไป "
" ครับพี่มาร์ค " มาร์คหันมองหญิงสาวที่เป็นลูกค้าประจำอีกครั้ง ก่อนจะเดินไปหยิบกล่องกลมกำมะหยี่สีดำสนิทที่ด้านบนถูกติดด้วยริบบิ้นโบว์อันใหญ่สีชมพูอ่อนออกมาจากชั้นวางด้านข้างของร้าน
ดอกกุหลาบสีแดงสดถูกตัดก้านออกจนเหลือแค่ตัวดอกถูกจัดวางลงตรงกลางกล่องกำมะหยี่ที่มุมหนึ่งของกล่องกลมจะมีโบว์อันใหญ่สีชมพูอ่อนติดไว้ด้านในกล่องอยู่แล้ว พร้อมกับหยิบเอาดอกไลเซนทัสสีขาวจัดวางตามมุมของกล่องทรงกลม ตามด้วยดอกโรสแมรี่สีม่วงที่ถูกจัดเป็นช่อเล็กๆ วางประกอบกันจนเต็มและแซมด้วยดอกหญ้าสีขาวดอกเล็กที่ช่วยเพิ่มความสวยงามแต่แฝงไปด้วยความหายที่คนจัดต้องเหลือบสายตาขึ้นมองหญิงสาวอยู่หลายครั้ง
ดวงตาคมกวาดจ้องไปทั่วกล่องกำมะหยี่สีดำตรงหน้าของตัวเองอีกครั้งก่อนจะหยิบฝากล่องมาปิดแล้วเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าที่ยังนั่งก้มหน้า โดยมียูคยอมนั่งคุยอยู่ด้วยข้างกัน
มาร์คเดินไปเปิดตู้แช่เย็นดอกคาโมมายล์ออกมา 2-3 ดอก จับก้านรวบเข้ากันแล้วผูกด้วยก้านไม้ธรรมดาวางเอาไว้บนฝากล่อง แล้วถึงเดินมานั่งลงฝั่งตรงข้าม ค่อยวางกล่องกำมะหยี่ลงบนโต๊ะกระจกแล้วเลื่อนไปให้หญิงสาวที่นั่งก้มหน้าอยู่
" ดอกไม้ที่สั่งได้แล้วครับ คุณจีเอ็น "
" ขอบคุณนะคะ คุณมาร์ค แต่ดอกไม้อันนี้.... ?? " ดวงตากลมโตที่ขอบตาบวมช้ำจนสังเกตได้ค่อยมองช้อนแล้วกดสายตาลงมองดอกไม้สีขาวอีกครั้ง
" การก้าวผ่านช่วงเวลาที่โหดร้าย " เสียงทุ้มเอ่ยบอกพร้อมรอยยิ้มอบอุ่นที่ส่งให้ ทำเอาหญิงสาวตรงหน้ารีบยกมือขึ้นปิดหน้าแล้วสะอื้นออกมาทันที
ยูคยอมรีบหยิบกระดาษทิชชูจากกล่องกระดาษยื่นให้ทันที มาร์คส่งเสียงถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วนั่งมองคนตรงหน้าร้องไห้อยู่เงียบๆ ข้างกันเป็นยูคยอมที่กำลังงงเป็นไก่ตาแตกเพราะร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นคนสวยคนนี้ต้องร้องไห้เลยสักครั้ง มาเจอกันทีไรก็มีแต่ความสดใสและรอยยิ้มให้เสมอ
" ขอบคุณนะคะคุณมาร์ค... ขอบคุณนะคะยูคยอม "
" คุณจีเอ็นไม่ร้องไห้นะครับ อะไรที่มันผ่านไปแล้วก็อย่าไปคิดถึงมันเลยนะ " ยูคยอมพูดขึ้นเสียงอ่อนแล้วมองจ้องคนตรงหน้าไม่วางตา
" ฉัน... เพิ่งเลิกกับแฟนน่ะคะ เลยจะเอาดอกไม้ไปให้เค้าเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะมาเจอกันแล้ว ฉันอยากให้เค้ารู้ว่าเค้าคือทรงจำที่ดีของฉันแม้ว่าเราจะไม่ได้เดินไปด้วยกันแล้วก็ตาม... "
" ผู้ชายคนนั้นจะต้องรับรู้ได้อย่างแน่นอนครับ " จีเอ็นพยักหน้ารับกับคำพูดของมาร์คก่อนจะส่งยิ้มให้แล้วถึงรีบเช็ดคราบน้ำตาออกจากแก้ม พร้อมกับควักธนบัตรยื่นให้
" ขอบคุณมากนะคะ " มาร์คพยักหน้ารับก่อนจะมองตามหญิงสาวที่ลุกขึ้นพร้อมกับกอดกล่องกำมะหยี่สีดำสนิทเอาไว้ สายตากลมสวยประกายไปด้วยหยาดน้ำใสที่อีกคนพยายามจะไม่ปล่อยโฮออกมา ข้างกันเป็นยูคยอมที่ลุกขึ้นยืนและเดินตามไปเปิดประตูร้านออกให้
" ขอให้โชคดีนะครับ " ยูคยอมพูดขึ้นพร้อมส่งกับชูสองนิ้วเป็นสัญลักษณ์สู้ๆ! ไปให้ ทำเอาคนมองต้องส่งเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วโค้งให้อีกครั้งก่อนจะหันหลังเดินออกไป
" อ่านคนเก่งอยู่นี่เพื่อน " แจบอมเอ่ยแซวขึ้นทันทีที่มาร์คเดินกลับมาเก็บเศษดอกไม้ที่โต๊ะกลาง ใบหน้าคมเหลือบสายตามองเพื่อนที่กำลังส่งยิ้มล้อเลียนมาให้
" แค่อ่านจากดอกไม้ที่เลือก ไม่น่ายากใช่ไหมล่ะ " คนถูกถามกลับรีบยักไหล่กลับมาให้แล้วเดินไปช่วยแจ็คสันเปลี่ยนดอกไม้ทางหน้าร้านแทน
มาร์คส่งเสียงหัวเราะในลำคอไปให้แล้วกวาดสายตามองไปรอบร้านเห็นด้านหน้าเป็นแจ็คสันกับแจบอมกำลังช่วยกันเปลี่ยนกระถางดอกไม้ ส่วนยูคยอมก็กำลังช่วยเก็บดอกไม้ที่มาร์คเอาออกมาไปเก็บในตู้แช่ให้ จนได้ยินเสียงคนเดินลงมาจากชั้นบนถึงได้หันไปมองก็เห็นเป็นคนที่กำลังอยากหาอยู่พอดี
" ซึงซิก "
" ครับ ? "
" ไปซื้อชานมให้พี่หน่อย "
" ผมเอาด้วย! เอาช็อคโกแลตปั่นนะ " ยูคยอมรีบตะโกนขึ้นมาสุดเสียงทันที ทำเอาคนที่กำลังจะอ้าปากบอกให้คนพี่ไปซื้อเองต้องตวัดสายตาไปมองค้อนใส่เพื่อนตัวสูงที่รีบยกมือขึ้นปิดปากแล้วหันหลังแกล้งเก็บดอกไม้ต่อ
" ร้านจินยองข้างๆ นี่ก็พอ " มาร์คพูดเสร็จก็ยัดเงินใส่มือน้องที่รีบหันมาถลึงตาขึ้นมองซ้ำ
" ไปถามแจบอมกับแจ็คสันด้วยว่าจะเอาอะไร แล้วก็ซื้อของตัวเองมาด้วยนะ รีบไปรีบกลับล่ะ " มาร์คพูดออกมายาวแล้วตบท้ายด้วยรอยยิ้มหล่อที่อีกคนไม่มีสิทธิ์เถียงว่าไม่ไปได้เลย
ใบหน้าน่ารักยู่ปากเข้าหากันแล้วแล่บลิ้นใส่ยูคยอมที่ยืนกลั้นขำอยู่ก่อนจะเดินออกไปหาแจบอมกับแจ็คสันด้านนอก เห็นทำท่างอแงใส่พี่ชายอีกสองคนด้านหน้าทำเอามาร์คที่ยืนมองอยู่ด้านในเอาแต่ส่งสายตายิ้มไปให้
ก็รู้นะว่าซึงซิกคิดจะหนี แต่เรื่องอะไรจะให้หนีหัวใจตัวเองที่มันบอกว่าอยากเจออีกคนใจจะขาดแค่ไหนกันได้ล่ะ..
ประตูกระจกบานเลื่อนถูกเคลื่อนออกเบาๆ พร้อมกับแทรกตัวเข้าไปยืนภายในร้านแบบเงียบๆ ใบหน้าน่ารักกวาดสายตามองไปรอบๆ เห็นบรรยากาศนักศึกษามากมายที่นั่งกันอยู่เต็มก็อดจะเบ้ปากออกมาไม่ได้ เพราะดูจากสายตาและรอยยิ้มของสาวๆ ที่นี่แล้วออกจะเผื่อแผ่ไปยังบาริสต้าหนุ่มตัวสูงของร้านแบบแค่มองผ่านๆ ยังรู้เลยว่ายิ้มให้ใคร
" อ้าวพี่ซึงซิก รับอะไรดีครับ " จองกุกรีบเดินออกมาหาพร้อมรอยยิ้มน่ารักที่ส่งให้ทันที ซึงซิกส่งยิ้มซื่อๆ ไปให้ก่อนจะเอ่ยปากสั่งเมนูของคนที่ร้านให้อีกคนจดลงกระดาษจนเสร็จ
" ไปนั่งรอแถวเค้าเตอร์ไหมครับ ? "
" ขอพี่อยู่ตรงนี้ดีกว่า "
" อ่าครับ ถ้างั้นรอสักครู่นะครับ " ซึงซิกพยักหน้ากลับไปให้แล้วมองตามคนตัวเล็กที่เดินกลับไปยื่นบิลให้จินยองที่กำลังชะโงกคอมองมาแล้วส่งยิ้มกว้างให้
มือเล็กยกขึ้นลูบต้นคอแก้เก้อแล้วผงกหัวส่งยิ้มกลับไปให้ก่อนจะหมุนตัวหาที่นั่งเดี่ยวตรงโต๊ะยาวติดหน้าต่าง หันหน้ามองริมถนนกว้างด้านนอกที่สายลมในฤดูหนาวกำลังพัดผ่านเข้ามาให้พอได้เย็นจนต้องคว้าแขนยาวขึ้นมาใส่
" ทั้งหมด 21,500 วอนครับ "
" ............... ซึง ...... อู.. "
เสียงหวานเอ่ยเรียกชื่อคนด้านหลังเสียงเบา มือเล็กเผลอกำเข้าหากันแน่นยามที่สบสายตาคมที่มองมา ในมือแก้วน้ำทั้ง 5 แก้วเอาไว้ ซึงซิกนั่งนิ่งจนคนตัวสูงเริ่มทำตัวไม่ถูกหันไปมองทางด้านหลังก็เจอกับสายตาของจินยองที่กำลังทำปากขมุบขมิบสั่งให้ตัวเองยืนอยู่ตรงนี้ ห้ามถอดใจกลับไปเด็ดขาด!
ดวงตากลมช้อนขึ้นมองคนตัวสูงที่เริ่มหลุบสายตามองต่ำอีกครั้ง ริมฝีปากนิ่มขบเม้มเข้าหากันแล้วเบนสาตามองไปทางอื่นพร้อมกับยื่นมือไปชนเข้ากับหน้าท้องแกร่ง สะกิดด้วยธนบัตรที่ยื่นให้แต่ไม่ยอมหันหน้ามามอง
ซึงอูเบิกตาขึ้นโตแล้วเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าที่ไม่ยอมหันหน้ามาให้เห็นมีแค่แขนเล็กๆ ที่ยื่นมากระแทกหน้าท้องแกร่งเป็นสัญญาณให้คนตัวสูงรีบหยิบเงินไปแล้วส่งแก้วน้ำมาให้ เจ้าตัวจะได้กลับสักทีแต่ซึงอูกลับเผลอตัวยืนยิ้มอยู่นานจนเจ้าของมือเล็กต้องตวัดสายตามามอง อีกคนถึงได้รู้สึกตัว
" รอแป๊ปนะ " ซึงอูรีบรับเงินจากคนตัวเล็กมาแล้วเดินกลับไปหาจินยอง รอไม่นานก็เดินกลับมาพร้อมกับยื่นเงินทอนให้
" ไปครับ เดี๋ยวไปส่งที่ร้าน "
" ไม่ต้อง เอาแก้วน้ำมา " คนตัวเล็กรีบบอกปัดทันที มือบางยื่นแบไปตรงหน้าแต่อีกคนกลับทำเมินหน้าแล้วเดินไปเปิดประตูเลื่อนด้านหน้าร้านออกให้
ซึงซิกถอนหายใจออกมาเสียงเบา ขาเล็กก้าวไปหยุดตรงหน้าพร้อมใบหน้าบึ้งตึงที่ทำเอาคนมองอย่างแบมแบมกับยองแจต้องถือถาดกัดฟันรอลุ้นว่าจะมีระเบิดลงกลางร้านเหมือนอย่างวันนั้นรึเปล่า..
" เดี๋ยวไปส่ง "
" อยากให้ฉันขึ้นเสียงกับนายกลางร้านใช่ไหม ฮันซึงอู " เสียงหวานพูดลอดออกมาจากฟันสวย ดวงตากลมกดสายตามองนิ่งกับคนตรงหน้าที่กำลังจ้องกลับไม่แพ้กัน แต่สุดท้ายซึงอูก็แพ้ให้กับซึงซิกแล้วเบนหน้ามองไปทางอื่นแทน
" ฉันจะพูดกับนายอีกครั้ง เอาแก้วน้ำมา " เสียงถอนหายใจของคนตัวสูงดังขึ้นเบาอยู่หลายครั้งจนในที่สุดก็ตัดสินใจยื่นถุงแก้วน้ำทั้ง 5 แก้วไปให้คนตัวเล็กที่ยื่นมือมาหยิบไปถือแล้วเดินไปยืนนอกร้านทันที
" ขอบคุณ " ซึงซิกเหลือบสายตาหันมองอีกครั้งก่อนจะรีบเดินกลับเข้าร้านของตัวเองไป มือหนายกขึ้นลูบหน้าแล้วเสยผมซ้ำก่อนจะเดินผ่านแบมแบมกับยองแจเข้าหลังร้านไปทันที
" พี่ฝากตรงนี้ก่อนนะแบมแบม "
" ครับพี่จินยอง " แบมแบมมองตามพี่ชายตัวเล็กที่รีบเดินตามซึงอูเข้าไปหลังร้านแล้วก็หันไปมองยองแจที่ยืนมองอยู่ข้างกัน
" แต่เมื่อกี๊ก็ไม่ได้แย่นะ อย่างน้อยก็ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดี " ยองแจพูดขึ้นแล้วส่งยิ้มน่ารักไปให้ ก่อนจะรีบเดินไปเก็บโต๊ะด้านในที่ลูกค้ากลุ่มนักศึกษาเพิ่งลุกออกไป
แบมแบมพยักหน้าเห็นด้วยกลับไปให้แล้วหันมองบานประตูหลังร้านที่ยังปิดสนิทอยู่ก่อนจะหันไปมองทางด้านหน้าประตูร้านอีกครั้ง ริมฝีปากอิ่มขบเม้มเข้าหากันพร้อมกับกรอกตาวนไปรอบพยายามหาวิธีช่วยพี่ชายของตัวเองให้มากกว่านี้ ก่อนจะค่อยๆ อมยิ้มออกมา
" ยิ้มอะไรคนเดียวอ่ะแบมแบม "
" กำลังคิดอยู่ว่าจะทำยังไงให้พี่ซึงอูกับพี่ซึงซิกได้เจอกันอีกน่ะสิ " คนตัวเล็กหันไปบอกเพื่อนหน้าสวยที่กำลังเลิ่กคิ้วขึ้นสูงส่งมาให้
" แล้วคิดออกยัง ? " จองกุกถามขึ้นแล้ววางถาดไว้บนชั้นเค้าเตอร์แล้วหันมาตั้งใจฟังสิ่งที่เพื่อนกำลังอมยิ้มออกมาจนแก้มจะแตกนี่ด้วยความตั้งใจ
" ออกแล้ว แบมแบมซะอย่าง " ริมฝีปากนุ่มเอ่ยบอกแล้วยักคิ้วไปให้
" อะไรอ่ะ ? "
" เดี๋ยวฉันจะไปชวนพวกพี่มาร์คไปกินหมูย่างกัน ฉลองเปิดร้านใหม่แล้วก็ฉลองที่ได้มาเป็นเพื่อนบ้านข้างร้านกันแบบนี้ด้วย นายว่าแบบนี้ดีไหมอ่ะจองกุก "
" ก็ดีนะ ได้กินด้วย "
" มันดีตรงนี้ใช่ไหมล่ะ " แบมแบมรีบยื่นมือไปดึงแก้มเพื่อนทันที รอยยิ้มน่ารักถูกยกขึ้นส่งให้กันทำเอาคนที่นั่งอยู่ในร้านแล้วแอบมองทั้งคู่ต่างก็ส่งยิ้มเขินออกมา บางคนก็แอบยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายเอาไว้
" ถ้างั้นเดี๋ยวฉันไปหาพี่มาร์คก่อน ฝากร้านหน่อยนะ " จองกุกพยักหน้ากลับไปให้ แล้วหันไปมองยองแจที่กำลังเดินกลับมา ด้านหลังเป็นจินยองกับซึงอูที่เดินทำหน้ามึนตามหลังมา
" แบมแบมไปไหนล่ะจองกุก ? "
" ไปหาคนหารค่าหมูย่างครับ "
" จะกิน ?? " จินยองขมวดคิ้วถามน้องชายอีกครั้ง ใบหน้าน่ารักพยักหน้ากลับไปให้ ก่อนจะหันไปสนใจลูกค้ามาใหม่ที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามา แล้วรีบคว้าถาดมาถือก่อนจะเดินไปต้อนรับ ทิ้งความงงไว้ให้ทั้งสามคนด้านหลังที่ต้องหันมองหน้ากันเอง
ใบหน้าหวานค่อยชะโงกเข้าไปมองที่ประตูไม้ทรงสูงของร้านดอกไม้ เมื่อเห็นบุคคลที่ต้องการเจอกำลังยืนคุยอยู่กับแจบอม รอยยิ้มน่ารักก็ถูกยกขึ้นประดับบนหน้าทันทีก่อนจะหมุนลูกบิดเปิดเข้าไปให้ทั้งสองคนต้องหันมาสนใจกับคนมาใหม่แทน
" อ้าว แบมแบม "
" สวัสดีตอนบ่ายเกือบเย็นครับพี่แจบอม " เจ้าของชื่อพยักหน้ากลับไปให้ต่างจากคนตัวสูงอีกคนที่กำลังเลิ่กคิ้วขึ้นมองคนตัวเล็กที่กำลังส่งยิ้มกว้างให้ตัวเองอยู่
" พี่มาร์คว่างเปล่า แบมอยากคุยด้วย " แจบอมรีบเหลือบสายตาไปมองเพื่อนด้านข้างทันที
" ว่างไหมครับพี่มาร์ค " แจบอมแกล้งบีบเสียงให้เบาลงแล้วหันมองหน้าเพื่อนที่หันมาถลึงตามองใส่ มือหนายกขึ้นผลักหัวคนที่กำลังกลั้นขำแบบไม่ส่งเสียงออกมากวนประสาทให้หันไปทางอื่นแล้วเดินออกมาหาแบมแบมที่ยืนมองตาใสอยู่กลางร้าน
" ไปคุยกันตรงนั้น " แบมแบมพยักหน้าไปให้แล้วเดินตามมาร์คไปหยุดยืนข้างชั้นวางกระถางดอกไม้ทรงสูงมุมหนึ่งของร้าน
" แบมมีอะไรรึเปล่าครับ ? "
" คือแบมจะมาชวนพี่มาร์คกับพวกพี่ๆ ไปกินหมูย่างกัน ฉลองร้านเปิดวันนี้แล้วก็ฉลองที่ได้มาเป็นเพื่อนบ้านข้างร้านของพี่มาร์คด้วยครับ "
มาร์คยืนมองคนตัวเล็กตรงหน้าเจื้อยแจ้วออกมาไม่หยุด แล้วไหนจะมือเล็กๆ ที่กำลังยกขึ้นประกอบท่าทางดูน่ารักจนอดอมยิ้มออกมาไม่ได้ แต่พออีกคนเงยหน้าขึ้นมองก็รีบตีหน้านิ่งเป็นเหมือนเดิมทันที
" ไปกับแบมไหมพี่มาร์ค ? "
" ขอจุดประสงค์จริงๆ มาหน่อย เผื่อพี่จะโอเค " มือหนายกขึ้นกอดอกแล้วมองคนตัวเล็กที่กำลังยกมือขึ้นเกาแก้มตัวเอง
" ก็... แบมอยากให้พี่ซึงอูกับพี่ซึงซิกได้เจอกันแค่นั้นเอง " เสียงหวานเอ่ยบอกเสียงเบา มือเล็กยกขึ้นตบแปะที่แก้มอูมของตัวเองเอาไว้แล้วหันมองคนตรงหน้าที่กำลังมองสบตากลับมา
" ก็แค่นั้น "
" แล้วตกลงจะไปไหมอ่ะ ? " แบมแบมถามขึ้นอีกครั้ง มาร์คยืนนิ่งไปสักพักก็พยักหน้ากลับมาให้
" เจอกันที่ร้านแล้วกัน "
" เย้! พี่มาร์คน่ารักที่สุดเลย!! "
แบมแบมส่งยิ้มกว้างออกมาแล้วรีบพุ่งตัวไปกอดคนตรงหน้าไว้เต็มแรงจะแทบจะหงายหลังลงไปกับพื้นร้าน มาร์คกดสายตามองต่ำกับคนตัวเล็กที่กำลังกอดตัวเองเอาไว้แล้วก็อมยิ้มออกมา แต่ดูเหมือนอีกคนที่เพิ่งรู้สึกตัวได้ถึงได้รีบเด้งตัวเองออกมายืนห่าง แล้วยกมือขึ้นลูบหน้า ตบแก้มตัวเองเรียกสติให้กลับมาอยู่หลายรอบจนคนมองที่พยายามกลั้นขำเอาไว้ต้องเบนสายตามองไปทางอื่น
ไม่งั้นแบมแบมต้องรู้แน่นอนว่ามาร์คน่ะ.... แพ้ความน่ารักแบบเป๋อๆ แบบนี้ของแบมแบมมากที่สุด
" เอ่อ.. แบมขอโทษครับพี่มาร์ค ลืมตัวไปหน่อย "
" ปกติก็เป็นแบบนี้เหรอเรา ? "
" ไม่ใช่ครับ แค่บางคนเท่านั้น แบบสนิทจริงๆ อย่างพวกที่ร้านก็กอดได้ทุกคน.. " มาร์คพยักหน้ากลับไปให้แล้วหันมองแบมแบมที่กำลังมองมาอีกครั้ง
" มีแค่นี้ใช่ไหมที่จะคุย ? "
" อ่าครับ ถ้าอย่างนั้นสองทุ่มเจอกันที่ร้านหมูย่างตรงมุมถนนนี้นะครับพี่มาร์ค " คนตัวสูงพยักหน้ากลับไปให้แล้วเดินนำแบมแบมมาจนถึงประตูหน้าร้าน
" เจอกันตอนเย็นครับ "
" ต้องมาให้ได้นะพี่มาร์ค ไม่งั้นแบมจะงอนจริงๆ ด้วย " ริมฝีปากเล็กยู่ปากเข้าหากัน แล้วอมลมจนแก้มป่องส่งไปให้
ใบหน้าคมอมยิ้มออกมา มืออีกข้างยกขึ้นจับบานประตูด้านบนเอาไว้ส่วนมืออีกข้างก็ยื่นไปเกลี่ยแก้มนิ่มของคนตัวเล็กตรงหน้าที่ยืนตัวเกร็งอยู่หน้าร้านด้วยสายตาสั่นไหว ก่อนจะบีบลงไปเบาๆ ที่แก้มอูม
" แบมต้องให้สัญญากับพี่ก่อน "
" สัญ.... สัญญาอะไรครับ ? " เสียงหวานเอ่ยถามเสียงเบา ดวงตากลมโตถูกคนตรงหน้าดึงสติเอาไว้จนแก้มกลมขึ้นสีแดงจัด ร้อนจนเหมือนแก้มจะระเบิดแต่จะยกมือตัวเองขึ้นปิดแก้มก็ไม่ได้เพราะมีมือของใครบางคนกำลังบีบแก้มตัวเองเล่นอยู่..
" ห้ามดีใจแล้วไปกอดใครแบบนี้อีก เข้าใจไหม ? "
" แต่ว่า... "
" เข้าใจใช่ไหมครับ ? " รอยยิ้มหล่อถูกยกขึ้นประดับบนใบหน้าคม ทำเอาคนถูกต้อนด้วยรอยยิ้มจนแก้มร้อนผ่าวเผลอพยักหน้ากลับไปให้
" พยักหน้าคืออะไร หืมมม ? " เสียงทุ้มเอ่ยถามเสียงเบา มือหนาลากวนลูบไปตามแก้มกลมทั้งสองข้างแล้วไหนจะรอยยิ้มหล่อที่ดึงสายตาแล้วสติของแบมแบมเอาไว้จนเกือบหมด
" ก็... ได้ครับ แบมจะไม่กอดใครแบบนั้นอีก "
" ให้กอดพี่ได้ แต่ห้ามกอดคนอื่นแบบกอดพี่ เข้าใจข้อนี้ด้วยใช่ไหม ? "
ดวงตากลมโตกระพริบไปมาจ้องกลับแล้วถึงเบนสายตาหลบไปอีกทางทันทีที่คนตัวสูงถามจบ แก้มอูมแดงชัดขึ้นกว่าเดิมแม้อีกคนจะไม่ยอมเอ่ยปากตอบรับกลับมาในทันที มาร์คอมยิ้มมองแล้วแกล้งบีบแก้มนิ่มเล่นอีกครั้ง
" พี่มาร์คอ่ะ.... เข้าใจแล้ว " แบมแบมเอ่ยบอกแล้วยกมือขึ้นตีมือของมาร์คกลับ พร้อมกับขยับขาถอยหลังไปยืนด้านนอกร้าน มือก็ยกขึ้นปิดแก้มอูมของตัวเองที่กำลังร้อนจัดเอาไว้
" ดีมาก สองทุ่มเจอกันที่ร้านครับ " มาร์คส่งยิ้มไปให้ก่อนจะยกมือขึ้นโบกไปมาให้ช้าๆ อีกครั้ง แบมแบมหันมาแล่บลิ้นให้แล้วรีบวิ่งกลับเข้าร้านของตัวเองไปทันที
มาร์คมองตามแผ่นหลังเล็กวิ่งหายเข้าไปในร้านตัวเองแล้วก็ส่งเสียงหัวเราะออกมา ก่อนจะปิดประตูเข้าตามเดิมแล้วเดินกลับมาหาแจบอมที่กำลังมองตามเพื่อนไม่วางตาตั้งแต่หน้าประตูร้านจนมาหยุดยืนข้างตัวเอง
" มองอะไรขนาดนั้น "
" ก็อยากรู้ว่าพัฒนาไปถึงไหนแล้ว " มาร์คเหลือบสายตามองเพื่อนแล้วยักไหล่กลับไปให้
" ไม่ได้พัฒนาอะไรทั้งนั้น "
" แต่ก็ดูรุกหนักอยู่นะ ตั้งแต่ดอกยิปโซที่ให้แบมแบมไปตั้งแต่ครั้งแรกที่คุยกันแบบจริงจังนั่นน่ะ " แจบอมส่งยิ้มรู้ทันไปให้ซ้ำ ทำเอาคนที่กำลังสนใจโทรศัพท์ในมือตัวเองต้องละสายตาออกจากหน้าจอสี่เหลี่ยมแล้วหันมองหน้าเพื่อนที่นับวันก็จะยิ่งพูดมากขึ้นเรื่อยๆ..
" ก็เหมาะดีไม่ใช่เหรอ หรือนายไม่คิดแบบฉัน ? "
" ไม่เหมือน เพราะสำหรับฉันมีแค่จินยองคนเดียวน่ะแหล่ะที่เหมาะกับดอกยิปโซ " รอยยิ้มหล่อถูกยกขึ้นประดับบนหน้า ทำเอาคนตัวสูงด้านข้างต้องแอบเหล่มองแล้วส่งยิ้มกวนไปให้
" ความหมายก็ไม่ต่างกัน "
" อย่าไปทำให้น้องมันสับสนมากล่ะ เดี๋ยวจะไม่ได้เห็นความน่ารัก " มาร์คเลิ่กคิ้วขึ้นมองอีกครั้ง
" บอกตัวเองว่าอย่ายื้อเวลาด้วยแล้วกัน เดี๋ยวน้องมันเปลี่ยนใจขึ้นมาจะหาว่าเพื่อนสุดหล่อคนนี้ไม่เตือน " มาร์คยกมือขึ้นกอดไหล่แจบอมแกล้งตบลงไปเบาๆ ก่อนจะส่งยิ้มกวนไปให้แล้วเดินฮัมเพลงหนีขึ้นไปชั้นสองของร้านทันที
สายตาคมมองตามแผ่นหลังเล็กของน้องชายกำลังยืนมองบานกระจกใสที่มาร์คกับแจบอมเคยมายืนดูแบมแบมกับจินยองแต่คราวนี้กลับเป็นใครอีกคนที่กำลังยืนจ้องนิ่งจนต้องขยับขาเดินไปหยุดยืนใกล้ๆ แล้วมองตามสายตาน้องลงไป
เสียงหัวเราะที่ดังขึ้นมาจนถึงด้านบนพร้อมกับแผ่นหลังกว้างของใครบางคนที่กำลังนั่งหัวเราะ พูดคุยแล้วไหนจะส่งยิ้มหล่อให้กับลูกค้าสาวที่ดูแล้วคงจะมีความสนิทสนมอยู่พอตัว ถึงได้นั่งคุยกันได้อย่างออกรสแบบนั้นโดยมีจินยองนั่งอยู่ข้างกัน
" ระวังขวดแก้วในมือจะแตกเอานะซึงซิก "
" อ๊ะ! พี่มาร์ค ขอโทษครับ! " ซึงซิกสะดุ้งขึ้นมาจนแทบจะสุดตัวจนเผลอปล่อยขวดแก้วทรงสูงในมือตัวเองทิ้งลงกับพื้น แต่ก็รีบกำคอขวดไว้แน่นแล้วโค้งจนสุดตัวไปให้พี่ชายที่ยืนอยู่ข้างกัน
" ขอโทษทำไมล่ะ วันนี้พี่ว่าจะมาชวนเราไปกินหมูย่าง ไปด้วยกันนะ " มาร์คหันไปมองคนตัวเล็กด้านข้างที่ยืนก้มหน้า เหมือนกำลังใช้ความคิดอยู่ว่าจะไปหรือไม่ไป
" คิดอะไรเยอะ ไปกันหมดนี่แหล่ะ " มาร์คส่งยิ้มกลับไปให้แล้วยกมือขึ้นลูบหัวน้องซ้ำ คนตัวเล็กหันมองคนด้านล่างผ่านบานกระจกอีกครั้งก่อนจะหันกลับมาแล้วพยักหน้ากลับไปให้
มาร์คหันมองตามสายตาซึงซิกอีกครั้งแล้วถึงหันกลับมามองคนตรงหน้า ก็แค่หวังว่าจะไม่เกิดสงครามหมูย่างขึ้นก็แล้วกัน
======================================
สวัสดีวันปีใหม่ไทยนะครับผมมมมม ^[+++++++++++++++++]^
ขอให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคนสุขภาพแข็งแรง มีความสุข ชื่นช่ำตลอดไปเน้ออออ
แล้วเราก็แอบมาลงเงียบๆ ตอนช่วงวันหยุดกิกิ ช่วงนี้รู้สึกไม่ค่อยมีเวลามาอัพเลย ขอโทษนะครับ
คอมเม้นทุกคำติ-ชม เราอ่านทุกบรรทัดนะ ขอบคุณมากๆ เลย และจะนำมาปรับปรุงแก้ไขอย่างแน่นอนค่ะ
=========================================================================
ความคิดเห็น