พรานมัสยา

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ปริตร มนุษย์หัวใจหินแสนหยิ่งและไม่แยแสผู้หญิงก๋ากั่น

มนัสยา สาวสวยดีกรีดาวมหาวิทยาลัยผู้เผลอมอบหัวใจเป็นบรรณาการให้กับนายมนุษย์หิน

รติภพ สุภาพบุรุษนัยน์ตากรุ้มกริ่มที่ตกหลุมรักเพื่อนของมนัสยา

ตั้งแต่แรกพบหน้า ทั้งสองจึงสลับกันทำหน้าที่กามเทพสื่อรัก มนัสยาเป็นแม่สื่อให้เขากับใบบุญ 

เขาก็เลยทำหน้าที่พ่อสื่อให้เธอกับปริตรซะเลย

ใบบุญ จิตกรสาวตัวเล็กขวัญใจของรติภพ ได้เจอหนุ่มทะลึ่งอย่างเขาหัวใจของเธอถึงกลับไปไม่เป็นเลยทีเดียว

                  มนัสยาบังเอิญประสานสายตากับปริตร โดยที่ต่างฝ่ายต่างจ้องกันไม่หลบ เธอเลยแกล้งส่งจูบให้พ่อคนหน้าดุที่จ้องตาเธอไม่ยอมกะพริบ มนัสยาจำได้แล้วว่าเคยพบเขาที่ไหนมาก่อน ที่แท้ก็เคยเจอกันเมื่อวันที่ใบบุญพบกับรติภพครั้งแรกที่อยุธยานั่นเอง

               ปริตรมุ่นคิ้วทำหน้านิ่วกับท่าทางทะเล้นของหญิงสาวที่ยืนคุยอยู่กับรติภพ เขาเดาว่าเธอน่าจะอายุน้อยกว่าไม่น้อยกว่าห้าปี แต่เธอทำหน้าทะเล้นทั้งๆ ที่เขากับเธอไม่เคยรู้จักกันมาก่อนด้วยซ้ำ ทำให้ปริตรเกิดความรู้สึกอคติกับหญิงสาวมากขึ้น เขาคิดว่าเธอทำตัวไม่เหมาะสม ตัวเองเป็นผู้หญิงแต่ไม่รักษากิริยา

                “ฮึๆ เด็กนั่นนารักดีนะเป้ ส่งจูบให้แกด้วยอะ” พลอยใสขำท่าทางของมนัสยา

                “ทะลึ่งละสิไม่ว่า...เป็นผู้หญิงแต่ทำท่าก๋ากั่น ทั้งๆ ที่ควงแฟนมาด้วยยังทำหน้าเป็นใส่ผู้ชายอื่นอีก” ปริตรบ่นอย่างไม่ถูกชะตาโดยไม่รู้เลยว่าอีกไม่นานต่อมาในหัวใจของเขาจะมีแม่สาวก๋ากั่นคนนั้นเข้ามาวิ่งเล่นให้วุ่นวายจนเขาต้องยอมศิโรราบให้กับความน่ารักของเจ้าหล่อน