คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : ตอน ลูกหนี้ 29
เมื่อิ่าอาหารเสร็ทั้สี่นึเินออมาาห้ออาหารเพื่อไปื้ออใ้เ้าบ้าน่อ
"ผู้ายนนั้น / าเฟิอี้" เสียอานยอลับอเนล์พูึ้นมาเบาๆพร้อมันเมื่อเห็นลุ่มานุำเินออไปาร้านอาหารีนที่านยอลมานั่ทานอาหารอยู่
"รู้ั้วยเหรอ" เนล์หันมาถามายอลเพราะไ้ยินที่านยอลพูึ้นมาเมื่อี้เหมือนัน
"ไม่รู้ัหรอแ่เยเือยโนลูน้ออหมอนี้่านะ แล้วนายทำไมรู้ัล่ะ" านยอลหันมาอบำถามอเนล์เมื่ออบเสร็ึถามออมาบ้าเพราะไ้ยินเนล์เรียื่ออผู้ายนนี้้วย
"รู้ัสิ าแ่นั่นเป็นศัรูหมายเลหนึ่อเฮียริสับเฮียถิเลยแหละ" เนล์พูออมาเมื่อลุ่มายุำเินหายไปแล้ว เพราะเนล์ำไ้ว่าผู้ายที่อยู่ในลุ่มือาเฟิอี้ หัวหน้ามาเฟียเาะเใ้อฮ่อและมีอยู่เาะนึที่อยู่ฝั่ใ้ริสเป็นนูแลาเฟิอี้ึอยาไ้มันไปรอบรอนเียวทั้หมแ่็ไม่สามารถทำไ้เพราะริสไม่ยินยอม
"นายรู้เรื่อศัรูอพี่ายัวเอ้วยเหรอ" านยอลถามออมาเพราะเยฟัริสเล่าให้ฟัวอนที่อยู่โรพยาบาลูเหมือนว่าเนล์ไม่รู้้วย้ำว่าพี่ายัวเอำลัมีปัหาับศัรูอยู่
"รู้สึ เฮียถิเล่าให้ฟั่อนที่ะส่เราไปเรียน่อที่แนาา อย่าหวัเลยว่าเฮียริสะบอเรื่อแบบนี้น่ะ" เนล์พูออมาเมื่อนึถึอนที่พี่ายส่ไปเรียน่อที่แนาาแล้วไม่ยอมอธิบายอะไรปล่อยให้เนล์เ้าใผิิว่าานเลี่ยเป็นนอยาให้ส่เนล์ไปให้พ้นๆ
"แบบนี้สินะนายถึยอมไปเรียน่อ" านยอลถามออมาเพราะริสบอว่าเนล์ไม่ยอมที่ะไปเรียน่อ่าประเทศ เนล์ไม่พูอะไร้อมอานยอลอย่าสสัย
"รู้ไ้ยัไว่าเรายอมหรือไม่ยอมที่ะไปเรียน่อนะ" เนล์ถามออมาเพราะอยารู้ านยอลมอเนล์แล้วยิ้มออมายัไหล่แล้วเินหนีเนล์ไปทันทีไม่ยอมบอว่ารู้มาาไหน เนล์มอามหลัานยอลที่เินหนีไปพร้อมับแบฮยอนอย่าโรธๆที่านยอลไม่อบ แทยมอเนล์แล้วส่ายหัวเบาๆานั้นึเินไปึมืออเนล์เินามานยอลับแบฮยอนไปยัุปเปอร์มาร์เ็ที่อยู่ั้นล่าอ เมื่อื้ออที่้อารนรบทั้สี่นึเินรถที่รถเพื่อะลับบ้าน
"รถสอันนั้นับามเรามาั้นานแล้วนะ" เสียอแทยัึ้นมาเมื่อหันไปมอระหลัที่ไร็เห็นรถสอันับามมาลอั้แ่ออมาาห้าแล้วและอนนี้มัน็น่าะแยไปไ้แล้ว
"เาอาะไปทาเียวันับเรา็ไ้" เนล์พูึ้นมาพร้อมับหันไปมอระมอหลัเพื่อมอรถสอันที่แทยพู
"แบาเบลท์" านยอลที่หันไปมอามที่แทยพูแล้วหันลับมาพร้อมับสั่ให้แบฮยอนาเ็มั แบฮยอนเมื่อไ้ยินานยอลพูึึเ็มัมาาทันที
"านยอลมีอะไรหรือเปล่า" แบฮยอนเมื่อทำามที่านยอลพูเสร็ึหันมาถามานยอลทันที านยอลหันมามอแบฮยอนแล้วไม่พูอะไรแ่ยยิ้มึ้นมาเท่านั้น
"เนล์าเบลท์ยั" านยอลหันไปถามเนล์บ้าเนล์ึหันมามอานยอลอย่าไม่เ้าใแล้วพยัหน้าเป็นำอบเพราะเนล์าเ็มันิรภัยไว้อยู่่อนแล้ว
"แทย เหยียบมิไมล์เลยนะ" านยอลาเ็มัให้ับัวเอแล้วสั่แทย แทยพยัหน้าให้ับานยอลแล้วทำามที่านยอลสั่ทันทีโยไม่ถามหาสาเหุอะไรเลย
"มันามเรามาริๆ้วย" านยอลพูออมาเมื่อหันไปมอ้านหลัแล้วยัเห็นรถทั้สอันับามมาิๆ
"เิอะไรึ้น" เนล์ถามออมาเมื่อไ้ยินที่านยอลพูเพราะอนนี้เนล์หลับาเอาไว้ไม่ล้ามออะไรเพราะลัวที่แทยับรถเร็วเินไป
"ไม่มีอะไรหรอแ่พวว่าานนะ / เอี๊ย" านยอลพูบพร้อมับที่แทยเบรรถอย่าระทันหันเมื่อมีรถสอันอัอยู่้านหน้า านยอลหันไปมอรถสอันที่ออยู่้านหน้าแล้วหันลับมามอสอันที่ามมา แล้วอนนี้มัน็ออยู่้านหลัรถอานยอล
"เอาไี" แทยมอานยอลผ่านระมอหลั านยอลมอแทยแล้วหันมอ้ายวาเพื่อหาเส้นทาที่ะหนี
"ไหวไหมแบ" านยอลมอรไปยัรถที่อยู่้านหน้าแล้วหันลับมามอแบฮยอนเพราะอนนี้านยอลเป็นห่วแบฮยอนมาว่านอื่นเพราะแบฮยอนไม่ใ่ัวนเียว แบฮยอนมอานยอลแล้วพยัหน้าเป็นำอบ
"แทยเปลี่ยนที่ัน" านยอลพูออมาแทยึลุาที่นับแล้ว้ามมานั่้านหลัับแบฮยอนส่วนานยอล็ย้ายัวเอไปเป็นนับเอ
"มาลอันสัั้" านยอลพูออมาพร้อมับเ้าเียร์เหยียบันเร่นมิไมล์แล้วพุ่รไปยั้านหน้าทันที รถสอันที่ิเรื่อออยู่้านหน้าเมื่อเห็นานยอลับรถพุ่รมาึรีบเ้าเียร์ถอยหลัลับทันที านยอลเมื่อเห็นรถสอันถอยหลัออมาึยยิ้มึ้นมาพร้อมับเหยียบันเร่มาว่าเินนรถอานยอลวิ่มาถึทาแยานยอลึเลี้ยวรถทันที้วยวามเร็ว ทำให้รถที่วิ่ามหลัานยอลมา้วยวามเร็วเลี้ยวามไม่ทันแล้วเหยียบเบรเสียัสนั่นลั่นท้อถนน
"บอแล้วอย่าเล่นับนอย่าปาร์านยอล" านยอลมอระมอหลัแล้วพูออมายิ้มๆ ทำให้ทั้สามนที่อยู่ในรถับานยอลมอานยอลอย่าอึ้ๆที่านยอลล้าเสี่ยทำแบบนั้น
"ทะ...ทำแบบนี้เราะายันหมนะ" เนล์พูออมาเสียสั่นๆเมื่อหาเสียอัวเอเอหลัาที่านยอลัรถยัับับอยู่ในสนามแ่
"อยู่รนั้นเรา็าย แ่อนนี้็รอมาแล้ว" านยอลพูออมายิ้มเมื่อเนล์พูบ 'ผู้ายนนี้' เนล์มอานยอลอย่าอึ้ๆพร้อมับิในใเพราะานยอลทำเหมือนับว่ามันเป็นเพียเรื่อสนุๆเท่านั้น
"ยั พวนั้นามมาแล้ว" แบฮยอนที่หันไปมอ้านหลัแล้วพูออมาเมื่อเห็นรถสี่ันำลัับามหลัมา านยอลมอระหลัพร้อมทำเสียิ๊ะออมาแล้วเร่ันเร่ับรไปทันที
"ที่นี่ที่ไหนเนี่ย" านยอลบ่นออมาเมื่อับเ้ามาในอยไหนสัอที่ไม่รู้ั แล้ว้านหน้ายัเป็นอย...
"อยัน" เนล์ที่นั่อยู่้านหน้าะโนึ้นมาเมื่อเห็นานยอลันรถเ้ามาในอยัน านยอลหันมายิ้มเือนๆให้ับทุนในรถเมื่อรู้ัวว่าพาทุนมาผิทา
"เอาไ่อ" แทยถามออมา านยอลึหยุรถแล้วใ้วามิเพื่อหาทาออ
"รออยู่บนนี้่อนนะเี๋ยวมา" านยอลพูออมาแล้วเปิประูลไปารถทันทีโยไม่ฟัเสียั้านอใรเลย านยอลวิ่ลับเ้ามาในรถหลัาออไปอยู่นานพร้อมับเสียหอบเหนื่อยเพราะานยอลวิ่ไปที่ท้ายอยเพื่อูทาหนีแล้ววิ่ไปูหน้าปาอยแล้ว้อรีบวิ่ลับมาเมื่อเห็นรถสี่ันที่ามมาวิ่เ้ามาในอยที่านยอลับเ้ามา
"เป็นอะไร" แบฮยอนถามออมาเมื่อเห็นานยอลวิ่เ้ามาในรถพร้อมับหายใหอบเหนื่อย
"พวมันามเ้ามาแล้ว" านยอลพูออมาพร้อมับิเรื่อยน์เพื่อับไป้านหน้า่อ
"แล้วะทำยัไี" แบฮยอนถามออมาอีรั้พร้อมับเอามือับที่ท้ออัวเอเบาๆ 'เทา่วยผมับลู้วย' แบฮยอนร้อหาื่อเทาในใเพราะวามลัว
"ไม่้อห่วหรอันพานายลับบ้านไ้แน่" านยอลอรถลแล้วหันมาพูับแบฮยอนที่อนนี้นั่าแอยู่เพราะวามลัว แบฮยอนมอหน้าานยอลแล้วพยัหน้ารับำานยอลเพราะเื่อว่าานยอล้อพาลับบ้านไ้แน่
"แบเปิประูลไป แทยพาแบหนีไปไม่้อห่วันับเนล์ นายหาทาพาแบลับบ้านให้ไ้ ูแบให้ีถ้านายไม่อยาโนุื่อเทา่า...แล้วเอันที่บ้าน" านยอลพูออมาเมื่อับรถมาอรหน้าอยทาแยแล้วไม่สามารถนำรถเ้าไป่อไ้ านยอลึนำรถอวาทาเ้าแล้วสั่ให้แทยพาแบฮยอนหนีเ้าไป้านใน
"เนล์ อนนี้เราสบศึั่วราว่อนนะ ลมา" านยอลลไปารถหลัาที่แบฮยอนับแทยหนีไปแล้ว แล้วึหันมาเรียให้เนล์ยับามานยอลลมา้านฝั่นับเนล์มอานยอลแล้วพยัหน้ารับำ เมื่อทั้สอนลารถานยอลึพาเนล์วิ่ามแทยเ้าไป้านในแล้วแยันหนีไปนละทา
"พวมันหนีออไปารถันหมแล้ว" ายสี่นับรถเ้ามาแล้วเห็นรถที่ัวเอำลัามหาอยู่อนิ่สนิทอยู่รหน้าพวเ้าทั้สี่นึวิ่เ้ามาูแล้วไม่เห็นใรอยู่ในรถ
"พวมันหายไปไหนันหม" ายอีนะอออมาเมื่อหาใรไม่เอ
"รนั้นไ" ายอีนพูึ้นพร้อมับี้ไปฝั่ร้ามที่มีรถอวาทาไว้อยู่ ทั้สี่นึปีนึ้นไปบนรถเพื่อที่ะ้ามไปอีฝั่ที่มันน่าะเป็นทาที่พวเาำลัามนอยู่หนีออไป
"ไปทาไหนี" เพื่อนในลุ่มพูึ้นมาเมื่อพวเาวิ่มาถึทาแยที่มีอยู่สอทา
"ฝั่นั้นะเป็นุมน ส่วนฝั่นี้ะเป็นึร้า ถ้าพวนั้นหนี้ไปฝัุ่มน็น่าะรอออไปาที่หนี้แล้ว" ายในลุ่มพูออมาเมื่อิอยู่นาน
"ั้นไปฝั่นี้" เพื่อนในลุ่มพูออมาทั้สี่นึพยัหน้าลแล้วัสินใไปูฝั่ที่มันเป็นึร้าไม่ไปูแถวุมนเพราะมันเสี่ยเินไป
"นี่ ไม่ไหวแล้วนะ" เสียอเนล์ัึ้นมาทำให้านยอลที่วิ่นำหน้าอยู่หยุวิ่แล้วหันมามอเนล์ที่ยืนหอบหายใเหนื่อยอยู่ านยอลหันมอ้ายมอวาเพื่อหาที่หลับ แล้วานยอลึเห็นอเล็ๆที่สามารถเ้าไปอยู่ไ้แ่นเียว
"มานี้" านยอลพูึ้นพร้อมับึมือเนล์ให้เินามัวเอไป เมื่อเินมาอยู่รอเล็ๆานยอลึยัเนล์เ้าไปอยู่ในนั้นแล้วหาอะไรมาปิทาเ้าเอาไว้
"อยู่ในนี้อย่าออมานว่านอพี่นายะามมา" านยอลมอหน้าเนล์แล้วพูออมาเพราะถ้าเนล์ยัวิ่ามานยอลไป่อแบบนี้โนับันหม
"แล้วัวเอะไปไหน" เนล์ลุึ้นยื่นมือไปถึมือานยอลเอาไว้เมื่อเห็นานยอลำลัะเินหนีไป
"ไม่้อเป็นห่วันหรอ แล้วเอันที่บ้านนะ" านยอลยมือึ้นมาเ็น้ำาให้ับเนล์แล้วพูออมา เนล์มอานยอลสัพัึพยัหน้ารับำ านยอลึันให้เนล์นั่ลเพื่อที่นพวนั้นวิ่ผ่านมาแล้วะไ้มอไม่เห็นเนล์ านยอลมอเนล์อีรั้พร้อมับยมือึ้นมายี้ผมอเนล์เบาๆแล้วยิ้มออมาานั้นึวิ่ออไปารที่เนล์หลบอยู่ทันที
"นั่นไมันอยู่รนั้น" เสียอายในลุ่มร้อะโนึ้นมาเมื่อเห็นานยอลวิ่ออมาาอัหน้าพวเ้าไปยัอีอย
"แยย้ายันไปัมัน" เพื่อนอีนพูึ้นมาพวเาทั้สี่นึแยันไปนละทาเพื่อัทาานยอล านยอลที่แอบอยู่ไม่ไลารเนล์หลบอยู่วิ่ออมาาที่หลบ่อนเพื่อที่ะไ้ล้อายทั้สี่นให้ามัวเอไปเพราะรที่ายทั้สี่นยืนุยันอยู่มันเป็นรที่เนล์หลบ านยอลวิ่มาไ้สัพัึหยุวิ่ ไม่มีทาให้หนีแล้วเพราะานยอลถูายทั้สี่นัเส้นทาเอาไว้ทั้หม 'ันไปหาพวนายที่บ้านไม่ไ้แล้วแหละ' านยอลิในใแล้วยิ้มออมาเมื่อถูายทั้สี่นับัวเอาไว้ไ้
1 อมเมนท์ 1 ำลัใในารล่อฝา้วยนะะ
ความคิดเห็น