Ocean Crisis ยิงประตูหัวใจยัยโค้ชสุดโหด

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ดาวยิงหนุ่มน้อยมาแรง"คริส"และทีมฟุตบอลเยาวชนที่เขาเป็นกัปตันอยู่Ocean Crisis(OC)ได้โค้ชและผู้จัดการคนใหม่อย่าง"เจสส์"มาขัดเงาเอาสนิมออกให้ โดยคริสและเจสส์ไม่รู้เลยว่ากำลังแอบชอบกันในอินเตอร์เน็ตผ่านนามแฝง"กัปตัน"และ"นางเงือก" เจสส์ต้องฝึกโหดวันเดียวจบให้ทีมโอซีเพื่อจะแข่งกับ"แจ็ค"และทีมEast Dragon(ED)ของเขา เธอจะทำอย่างไรและพวกเขาจะรู้ตัวกันหรือไม่

เนื้อเรื่อง

“ขอบใจนะคริส ที่ทำงานให้ฉันน่ะ ฉันเองก็แก่แล้ว เธอคงต้องมาช่วยฉันเรื่อยๆ มีเวลาทำการบ้านไหม รีบกลับมาจากโรงเรียนเกินไปไหม ถ้ามันลำบากเธอฉันทำเองก็ได้นะ” ชายวัย45ปีพูดกับลูกหลังจากที่เขากวาดใบไม้หน้าบ้านเสร็จเย็นวันศุกร์เย็นหนึ่ง

“ไม่เป็นอะไรหรอกฮะพ่อ ผมไม่มีเกรดนะฮะ ไม่มีการบ้านด้วย” คริสยิ้มจนเห็นลักยิ้มข้างซ้ายของเขา

          “ถ้างั้นก็ดีแล้วล่ะ เข้าไปได้แล้วล่ะ” เพรสบอกหลังจากที่นึกถึงความเหนื่อยหลังจากการฝึกแล้วยังต้องมาทำงานแทนเขาซึ่งเป็นพ่อแท้ๆ

          คริสเดินเข้าไปในบ้านของเขาแล้วตรงเข้าไปในห้องแล้วเปิดแลพท็อปของเขา

          คริสอายุ17ปี ไม่ได้เรียนโรงเรียนสามัญแต่เรียนในสนามฝึกฟุตบอล ตั้งแต่สมัยยังเด็ก คริสก็เรียนเก่งมากจนที่สองไม่ต่างจากที่หนึ่งสำหรับนักเรียนคนอื่น คริสเป็นเด็กที่มีพรสวรรค์ด้านการเรียนและกีฬา หลังจากจบเกรดหกเขาก็รู้ว่าการเรียนไฮสคูลนั้นไม่มีประโยชน์สำหรับอนาคตของเขา เขาตัดสินใจไม่ไปเรียนโรงเรียนแล้วไปสนามฝึกฟุตบอลแห่งชาติแทน คริสมีเพื่อนแค่ไม่กี่คนในทีม แต่เขาก็เล่นเป็นทีมได้ดีมาก คริสมีคู่หูติดตัวคือแลพท็อปของเขา

เขามีเพื่อนในอินเตอร์เน็ตคนหนึ่งซึ่งพวกเขาไม่รู้ชื่อกันแต่ใช้นามแฝงและไม่เคยได้ยินเสียงหรือเห็นหน้าอีกฝฝ่ายเลย คริสถูกรู้จักในนาม “กัปตัน” เพื่อนของเขาถูกรู้จักในนาม “นางเงือก” พวกเขารู้จักกันจากโปรแกรมค้นหาเพื่อนอันหนึ่ง พวกเขาสนิทกันมากจนเหมือนคบกันอยู่ทั้งที่ไม่ใช่ แค่ชอบกันและขาดกันไม่ได้โดยไม่รู้ตัวเท่านั้นเอง

          “สวัสดี” คริสพิมพ์ข้อความไปให้เธอ

          (ไง เป็นไงบ้างวันนี้)

          “ก็โอเคนะ ไม่มีแผล ฮ่าๆๆ”

          (ชอบหาเรื่องจังนะนายเนี่ย วันนี้ฉันเบื่อมาก ที่โรงเรียนมีคนบ้าอีกแล้ว ยัยนั่นมาหาว่าฉันแย่งแฟนเธอ)

          “เธอทำไหมล่ะ ฮ่าๆ พรุ่งนี้ฉันจะมีผู้จัดการทีมฟุตบอลใหม่ ได้ยินว่าเป็นผู้หญิง”

          (เดาสิว่าอนาคตเธอจะเป็นยังไง)

          “โดนรุมจีบมั้ง ฮ่าๆ”

          (แย่จัง น่าสงสารเธอคนนั้น)

          “ฉันอยากเจอเธอจัง ถ้าเธอเจอฉันก็ทักด้วยล่ะ แม่เงือกน้อย”

          (อืม ฉันก็อยากเจอนายเหมือนกันนะกัปตัน ฉัน.....)

          “จุดๆอะไรของเธอน่ะ ฉันต้องไปแล้วล่ะ ชักหิวแล้วสิ”

          (โอเค ฉันก็หิวเหมือนกัน ไว้เจอกันนะ บาย)

          คริสปิดแลพท็อปของเขาแล้วลงไปทานอาหารเย็น คิดในใจว่าวันนี้คุยน้อยเสียจริง อีกด้านหนึ่ง เจสส์นั่งเซ็งอยู่ต่อหน้าคอมพิวเตอร์ของเธอ เธอก็หิวเหมือนกัน เธอจึงลงไปทำอาหารกินเอง เธอคิดว่าเย็นนี้คงแค่กินขนมปังทาเนยเฉยๆ เธอไม่อยากออกไปร้านเคเอฟซีข้างอาพาร์ทเมนท์เพราะได้ยินว่ามีพวกปล้นจี้แถวนี้

          เจสส์อายุ16ปี เรียนโรงเรียนรัฐที่โหดร้าย เธอเป็นคนที่เรียนธรรมดา สอบได้บ้างไม่ได้บ้างแต่ก็ผ่านมาได้ทุกปี เธอไม่ค่อยมีเพื่อนที่โรงเรียนมาก ที่สนิทที่สุดรองจาก“กัปตัน”ก็คือแอน เพื่อนที่นั่งข้างๆและช่วยกันเสมอๆเวลาสอบ

          วันรุ่งขึ้น คริสสวมเสื้อและกางเกงวอร์มแขนขายาวสีฟ้าทับชุดฟุตบอลสีแดง-ฟ้าของเขาแล้วลงไปจากห้องของเขา

          “ผมไปก่อนนะฮะแม่ วันนี้โค้ชว่ามีผู้จักการทีมคนใหม่”

          “อย่าไปทำให้เธอกลัวล่ะ โชคดีลูก”

          “ฮะ” คริสพูดแล้วปิดประตูแล้วมุ่งไปที่สนามฟุตบอล

          ระหว่างนั้นเจสส์ได้รับข้อความจากแอน

          (เจสส์ ฉันตกลงว่าจะไปทำงานหนึ่งไว้ แต่พ่อกับแม่ลากฉันไปหาญาติทั้งเทอมเลย คุยกับโรงเรียนแล้วด้วย ยังงงอยู่ว่าอนุญาตได้ไง ตอนนี้ฉันอยู่สนามบิน ไปทำงานแทนฉันทีนะ แค่ตอนเย็นเองเธอเอาการบ้านไปทำก็ได้ วันเสาร์อาทิตย์ก็ทั้งวันนะแต่ไม่หนักหรอก สบายๆ เธอเอาเงินไว้ก็ได้แล้วหลังจากฉันกลับมาฉันจะทำงานต่อเองนะ สถานที่คือมุมของถนน12กับสาย30 ขอบใจมากนะเพื่อนรักสุดเลิฟ แล้วฉันจะเอาของฝากมาให้นะ บ๊ายบาย ป.ล. ได้ยินว่าพวกที่จะได้ทำงานด้วยหล่อมากเลยนะเธอ)

          “ก็ได้ๆ ฉันไม่อยากได้เงินหรอก เพื่อนกันช่วยกัน ฉันจะเอาช็อกโกแล็ตนะของฝากน่ะ แพงๆอร่อยๆด้วย ฉันไม่สนหรอกผู้ชายหล่อๆ ฉันชอบคนที่ไม่ดื่ม ไม่สูบ ไม่เจ้าชู้ และเป็นผู้ชาย” เจสส์พิมพ์ตอบ

          เจสส์ออกจากบ้านในชุดวอร์มแบบสบายๆ ไหนๆก็จะไปออกกำลังกายอยู่แล้ว เธอก็เลยไปที่นัดหมายนั้นๆเลย

          เจสส์วิ่งไปเรื่อยๆจนพบกับผู้ชายคนหนึ่ง เขามีเส้นผมสีทองสดใสที่สั้นพอดีหวีและชูขึ้นเป็นทรง ดวงตาสีเขียวสดของเขาเปร่งประกาย และเขาใส่ชุดวอร์มสีฟ้าเข้ม เขาวิ่งมาทางเดียวกันกับที่เธอจะไป

          “ไง” เขาทัก

          “ไง” เธอตอบ

          “จะไปไหนเหรอ”

          “ที่ๆเพื่อนให้ฉันไปทำงานแทนน่ะ นายล่ะ จะไปหาแฟนเหรอ” เธอแหย่เล่น

          “ฮ่าๆ เปล่า ฉันจะไปซ้อมฟุตบอลน่ะ ฉันจะเข้าทีมชาติให้ได้ เธอน่ะแหละ จะไปทำงานธุรกิจหรือธุระกิ๊กกันแน่” เขาแหย่กลับ เขาไม่ยอมโดนบุกคนเดียวหรอก

          “ธุรกิจสิยะ” เธอตอบเสียงโหด “นายก็หุ่นดีหน้าตาดีนะ ไม่ไปเป็นนายแบบเหรอ”

          “ไม่ล่ะ ขอบคุณ” เขาตอบ “ถึงสนามฟุตบอลฉันแล้ว ฉันไปก่อนนะ บาย ยินดีที่ได้รู้จักนะ คนแปลกหน้า”

          “อืม” เจสส์ดูแผนที่เก๋ากึกของเธอแล้วก็รู้ตัวว่าเธอจะต้องทำงานที่นี่ “ฉันต้องเกี่ยวดองกับหมอนั่นเหรอเนี่ย” เธอพึมพำกับตัวเองแล้วเดินเข้าไปในสนามฟุตบอล

          คริสที่กำลังเลี้ยงบอลของเขาอย่างสนุกสนานอยู่พอเห็นหญิงสาวที่เพิ่งเจอเดินมาแบบไม่รู้จุดหมายก็เข้าไปหาทันที “มีอะไรให้ช่วยไหม เธอต้องไปทำงานไม่ใช่เหรอ”

          “ก็ฉันต้องทำงานที่นี่ นายช่วยพาฉันไปหาผู้จัดการของพวกนายหน่อยได้ไหม”

          “อ้าวเหรอ งั้น.....” คริสบอก “ยัยบ๊อง เธอน่ะแหละผู้จัดการใหม่ของพวกเรา แล้วโค้ชก็ยังไม่มาหรอกจนกว่าจะอีกสี่อาทิตย์ข้างหน้า ระหว่างนั้นเธอก็ต้องมาเป็นทั้งผู้จัดการและโค้ชของพวกฉัน พวกฉันคือทีม Ocean Crisis เรียกกันสั้นๆว่า ทีมโอซี(OC)”

          “จริงเหรอ”

          “ใช่”

          “แน่ใจนะ”

          “แน่”

          “นี่มุมของถนน12กับสาย30เหรอ”

          “ใช่”

          “ไม่จริงน่ะ” เจสส์พึมพำ

          “อ้าวๆคริส จีบสาวไม่ชวนกันเลยนะ” เจมส์แทรกเข้ามา

          “ไม่ได้จีบสักหน่อย นายรับลูกของฉันได้แล้วเหรอถึงลอยหน้าลอยตามาแบบนี้น่ะ เจมส์” คริสตอบ

          “เดี๋ยวก็รับได้เองแหละน่า” เจมส์พูด

          “นี่เจมส์ ผู้รักษาประตูหลักของพวกเรา” คริสแนะนำ “ฉันคริส ดาวยิงหลักของทีม”

          “เธอล่ะสาวน้อย” เจมส์แทรกอีกครั้ง

          “ฉันเจสส์”

          “ชื่อเราคล้ายๆกัน สงสัยเกิดมาคู่กัน เนอะคริส :D”

          “ไม่ -_-” คริสตอบเสียงห้วน “มา ฉันจะพาไปแนะนำกับเพื่อนคนอื่นๆนะ”

          “ไอ้คริสหึงด้วยเว้ยเฮ้ย” เจมส์บอก

          “อย่าพูดคำไม่สุภาพเจมส์ นี่เราอยู่กับผู้จัดการและโค้ชหญิงคนใหม่นะ” คริสเตือน

          “จอดเลย” เจมส์จุก

          คริสพาเจสส์ไปหาผู้ชายสองคนที่แย่งบอลกันอยู่

          “เฮ้พวกนาย” คริสตะโกน “นี่เจสส์ ผู้จัดการหญิงคนใหม่ของเรา”

          “ไง” พวกเขาบอกยิ้มๆ “สวยจัง มีแฟนยังครับ”

          “เดี๋ยวเธอก็ลาออกหรอก พูดดีๆหน่อย” คริสเตือน “เจสส์ นี่ชิน กองหลังหลักของทีม” เขาชี้ไปที่ผู้ชายที่ตัวสูงๆ หน้าตาโหดๆ “นี่ทิม ปีกขวาของทีม เขาเก่งมากเรื่องการแย่งแล้วส่ง” เขาชี้ไปที่ผู้ชายตัวเล็กๆดูท่าจะวิ่งเร็วๆ

          “อืม”

          คริสพาเดินไปหาผู้ชายสามคนที่กำลังซ้อมยิงกันอยู่

          “นี่เจสส์ ผู้จัดการหญิงคนใหม่ของเรา” คริสบอก “เจสส์ นี่ไบรอัน ปีกซ้ายของทีม” เขาชี้ไปที่คนที่ดูจะชอบใช้กำลังพอควร “นี่ โอเวน กองกลางรุกของทีม” เขาชี้ไปที่คนที่ผมยาวประบ่า “นี่โจ ผู้รักษาประตูสำรองของทีม” เขาชี้ที่คนตัวโตๆ

          “อืม”

          คริสพาเดินต่อไปหาคนใส่แว่นตาหนาเตอะที่กำลังดื่มน้ำอยู่

          “นี่เจสส์ ผู้จัดการหญิงคนใหม่ของเรา” คริสพูดกับเขา แล้วหันกลับไปหาเจสส์ “นี่เฟรด กองกลางสำรองของทีม ปกติเขาจะวางแผนอยู่ห่างๆน่ะ”

          “จะชนะก็ต้องมีแผน” เฟรดพูด

          “อืมม์” เจสส์พูดไปคิดไป

          คริสพาเดินต่อไปหาคนที่ดูเป็นรุ่นน้องฝาแฝดหน้าตาทะเล่นสองคนที่กำลังตั้งโคนซ้อมกันอยู่

          “เฮ้ นี่เจสส์ ผู้จัดการหญิงคนใหม่ของเรา”

          “ไง” สองฝาแฝดตอบ

          “นี่เดฟ กับแม็ค กองกลางของทีม พวกนี้เพิ่งมาใหม่น่ะ”

          “ฉันต้องฝึกพวกเขาหนักๆใช่ไหม” เจสส์ถาม

          “ใช่ แต่อย่าทำให้พวกเขาเหนื่อยจนลาออกนะ ฮ่าๆ” คริสตอบเสียงทะเล่น

          คริสพาเดินไปหาผู้ชายสองคนที่หน้าคล้ายๆกัน แต่ความสูงต่างกันลิบลับ

          “นี่เจสส์ ผู้จัดการหญิงคนใหม่ของเรา” คริสพูด “นี่เคน กองกลางฝ่ายรุกคู่กับโอเวน” เขาชี้ไปที่คนที่ตัวเล็กกว่าและโกนหัวจนหมดจด “นี่ไทเกอร์ กองหลังซ้ายของทีม” เขาชี้ไปที่คนที่ตัวสูงกว่า

          คริสพาเดินต่อไปหาผู้ขายสี่คนที่เช็ดเหงื่อกันอยู่

          “พวกนาย นี่เจสส์ ผู้จัดการหญิงคนใหม่ของเรา” คริสพูด(อีกรอบ) “พวกนี้มีลีโอ กองหลังขวา นีโอ กองหลังสำรอง โรเจกับเฮคส์ กองกลางฝ่ายรับ”

ลีโอกับนีโอเป็นสองพี่น้องผิวคล้ำที่ดูดีมากๆ ส่วนโรเจกับเฮคส์เป็นคู่หูที่รักกันมากจนหน้าคล้ายกันไปเลย

“คนในทีมนี้รวมๆแล้วหน้าตาก็ดีพอควร” เจสส์พึมพำ

“ว่าไงนะ” คริสถาม

“ฉันว่า คนในทีมนี้รวมๆแล้วทักษะดีพอควร”

“ขอบใจ แต่ยังต้องฝึกอีกเยอะเลย” คริสพูดอย่างภูมิใจ

          “ไปฝึกได้แล้ว ฉันว่านายมีจุดอ่อนที่โดนแย่งบอลจากด้านขวาได้ง่ายนะ”

          “โอเคครับโค้ช” คริสบอกแล้ววิ่งไปฝึกกับพวกเพื่อนๆ

          เจสส์เคยไปดูเพื่อนของเธอซ้อมฟุตบอลทุกวันสมัยยังเด็ก แค่เป็นโค้ชให้ทีมฟุตบอลตอนนี้มันไม่ยากเลย

          ระหว่างที่พวกหนุ่มๆกำลังซ้อมกันอยู่เจสส์ก็มองดูพวกเขาอย่างใจจดจ่อและจ้องจะจับผิด หมายถึงจะบอกให้แก้ไขต่างหาก จะเก่งก็ต้องแก้ไขส่วนที่ผิดพลาดนี่นา

          “ใช้เท้าขวาให้มากกว่านี้สิ โอเวน”

          “ผมถนัดซ้ายนะครับโค้ช”

          “ถนัดข้างไหนไม่เกี่ยว นักกีฬาตัวจริงน่ะข้างไหนก็ต้องใช้เป็น ค่อยๆฝึกทีละน้อย”

          “ครับโค้ช”

          ผ่านไปสักพักไบรอันเดินเข้ามา หน้าตาดูจริงจังถือโทรศัพท์มาหาเจสส์ เขามองหน้าเธอนิ่ง เธอก็เช่นกัน

          “มีอะไรเหรอไบรอัน แม่โทรมาบอกว่ากลับบ้านเหรอ หรือมีอะไร”

          “โทรศัพท์ผมดูจะมีปัญหานะ”

          “มันเป็นอะไรเหรอ บอกไว้ก่อน ฉันไม่ใช่ช่างซ่อมนะ”

          “มันไม่มีเบอร์โทรศัพท์โค้ชอ่ะครับ” ไบรอันยิ้มหวานแบบอายๆ

          “งั้นก็ปล่อยให้มันมีปัญหาแล้วไปซ้อมต่อ ตั้งใจซ้อมหน่อยไม่งั้นฉันไล่นายออก”

          “เอ่อ ครับโค้ช” ไบรอันจ๋อย

          เจสส์รู้สึกว่าส่วนมากพวกเขาเล่นได้ดีทีเดียว และก็มั่วซั่วจีบเขาไปทั่วด้วย ยังเหลือเวลาอีกสองชั่วโมงก่อนพักเที่ยง เธอคิดว่าควรจะทำอะไรบ้าง

          “เฮ้พวกนาย มารวมกันให้หมดเลยนะ เฟรดด้วย”

          ทีมโอซีมารวมตัวกันเป็นระเบียบเรียบร้อยในไม่กี่วินาที

          “ฉันจะจัดการซ้อมแข่ง แบ่งเป็นสองทีม ทีมละแปดคน ทีมเอและทีมบี กรรมการสตีฟ” เจสส์บอก

          “ครับโค้ช” พวกเขาตะโกน

          “ทีมเอ คริสเป็นกองหน้าเดี่ยวและกัปตัน แม็คกองกลางรุกขวา โอเวนกองกลางรุกซ้าย เดฟกองกลางรับซ้าย เฮคส์กองกลางรับขวา ไทเกอร์กองหลังซ้าย ลีโอกองหลังขวา โจรักษาประตู”

          “โค้ชครับ ผมอยากให้มีชินอยู่กองหลังด้วย” ไทเกอร์พูดขึ้น

          “เพราะนายเอาแต่พึ่งเขานี่แหละถึงเป็นแบบนี้ ลองพึ่งตัวเองดูสักครั้งสิ” เจสส์บอกปัด

          “เอ่อ ครับ”

          “ทีมบี ไบรอันกองหน้าซ้าย ทิมกองหน้าขวา เคนกองกลางรุกหลัก โรเจกองกลางรับซ้าย เฟรดกองกลางรับขวาและกัปตัน ชินกองหลังซ้าย นีโอกองหลังขวา เจมส์รักษาประตู”

          “โค้ชครับ ผมอยู่คนเดียวไม่ได้นะครับ” เคนบอก

          “หัดสิ ถ้าไม่มีคนแบบตอนนี้นายจะชนะไหมถ้ายังต้องมีคนช่วยอยู่”

          “ครับ” เคนจ๋อย

          “เอา เริ่มได้”

          “วี๊ดดดดดดดดด!!” กรรมการเป่าลูกหวีดเริ่มเกมได้

          โอเวนเขี่ยบอลให้คริส คริสเลี้ยงบอลผ่านไบรอันและทิมได้สบายๆ เขากำลังพุ่งไปที่เคน เคนหน้าตาตึงเครียดขึ้นทันที เคนพยายามแย่งบอล เท้าเตะบอลได้แล้ว แต่คริสหมุนบอลให้ถอยหลังไปหาแม็คที่ตามมาติดๆ

          “อะไรกัน” เคนพึมพำ

          แม็คจะส่งต่อให้โอเวนที่อยู่ใกล้คริส แต่โรเจสกัดไว้ได้ ทีมบีครองบอลได้แล้ว โรเจส่งให้เคน เคนส่งต่อให้ทิมทันที ทิมวิ่งไปเจอเดฟ เขาหยุดบอล มองหาคนจะส่ง แต่ทั้งไบรอันและเคนโดนประกบหมด เขาก็เลยวิ่งไปเอง เดฟสไลด์เข้ามาแต่ทิมหลบทัน ส่งบอลให้ไบรอันทันที ไบรอันกระโดดรับบอลอย่างสวยงามก่อนจะวิ่งไปเจอเฮคส์ ไบรอันพยายามเลี้ยงบอลผ่านไปแต่เฮคส์แย่งมาได้ ส่งต่อให้แม็ค แม็คเลี้ยงบอลขึ้นไป เจอเคนที่กำลังสไลด์มา แม็คก็เลยใช้มุกเดียวกับทิม ส่งให้คริสทันที คริสรับบอลแล้วเลี้ยงต่อ ผ่านเฟรดและนีโอมาได้ คริสหยุดบอล ทำเป็นจะยิงซ้าย เจมส์ที่ร่างกายไปไวกว่าความคิดก็กระโดดไปซ้ายทันที แต่คริสยิงไปทางขวา ชินวิ่งมารับไม่ทัน บอลเข้าประตูไปแล้ว

          “ทีมเอได้หนึ่งคะแนน” กรรมการสตีฟบอก

          “เก่งเหมือนเดิมเลยนะคริส” เจมส์บอก

          “ฉันต้องขอบคุณพวกเพื่อนๆในทีมด้วย นายก็เหมือนกัน”

          เริ่มการแข่งอีกครั้ง ทิมเขี่ยบอลให้ไบรอัน ไบรอันส่งกลับไปให้เคน เคนส่งกลับไปให้เฟรด เขาเลี้ยงลูกขึ้นมา

“ประกบฉันที” เฟรดตะโกน

ด้านหน้ามีไบรอัน ด้านซ้ายมีเคน ขวามีทิม คอยป้องกันอยู่ทุกทิศทางทันที พวกเขาฝ่าคริส โอเวน เดฟ และ ไทเกอร์อย่างสบาย เฟรดส่งขวาให้ทิมแล้วทิมส่งให้ไบรอัน ไบรอันยิงทันที โจสกัดไว้ทันแต่บอลกลับไปอยู่ที่เท้าของทิม ทิมยิงทันที โจรับไว้ไม่ได้ บอลเข้าประตูไปอย่างสบายๆ

          “ทีมบีได้หนึ่งคะแนน” กรรมการสติฟบอก

          “เก่งนี่โจ” ไบรอันบอก

          “รับลูกไว้ไม่ได้อยู่ดี” โจตอบ

          เกมดำเนินต่อไปโดยผลัดกันรุกรับ ไม่มีใครยิงประตูได้

          “วี๊ดดดดดดดดดดด!!” เสียงลูกหวีดดังบอกหมดเวลาแข่ง

          “เราจะไม่แข่งครึ่งที่สองกัน แค่นี้ฉันก็เห็นแล้วว่าพวกนายยังมีที่ให้ปรับปรุงเยอะแยะ” เจสส์ บอกอย่างมืออาชีพ “โอเวน ดีมาก คราวหน้าใช้ขาขวาเยอะขึ้นอีกหน่อย นายจะได้เปรียบคนอื่นเยอะ เฟรด แผนนายยอดมาก แต่คนที่ป้องกันต้องกะจังหวะการวิ่งของผู้ถือบอลด้วย โดยเฉพาะเคน นายวิ่งเร็วเกินไปนิดหน่อย เดฟสไลด์เอาได้ตอนที่พวกนายผ่านเขา เดฟทำไมไม่สไลด์ล่ะ มั่นใจในฝีมือตัวเองหน่อยสิ แต่ก็ว่าอะไรเธอมากไม่ได้ ขาเธอเจ็บอยู่นี่ ไปทำแผลเถอะ แม็ค ก่อนจะส่งบอลให้ดูศัตรูด้วย ทิม มุกที่นายใช้ยอดมาก ทุกคนใช้มันด้วยถ้ามีโอกาส” และอีกมากมายก่ายกอง

          “อาหารเที่ยงมาแล้วครับทีมโอซี” เด็กส่งอาหารบอก “วันนี้เป็นสปาเก็ตตีนะครับ”

          “โอเค” คริสตะโกนบอก “ไปกินข้าวกันเถอะพวกเรา เธอด้วยนะเจสส์”

          ทุกคนไปรับกล่องข้าวกลางวันตัวเองแล้วหาที่นั่งกิน คริสที่เห็นเจสส์นั่งอยู่คนเดียวก็เข้าไปนั่งด้วย เจสส์รู้สึกโล่งอกที่ไม่ถูกเกลียด

          “นายเกลียดฉันไหมที่ด่าพวกนายไปเยอะเลย” เจสส์ถาม

          “ไม่นี่ เธอบอกก็ดีแล้ว พวกฉันจะได้ปรับปรุงให้ทีมเก่งขึ้น” เขาตอบ “เธอเป็นโค้ชที่ไม่เลวเลยนะ ฉันเชื่อว่าคนอื่นๆก็คงคิดเหมือนกัน”

          “เหรอ”

          “ใช่ เธอไปฝึกมาจากไหนเหรอ ฉันคิดว่าเธอจะแค่แบบ ฝึกๆๆไม่พูดไม่จา ฝึกๆๆไม่สนใจอะไร ที่ไหนได้ โหดจัด ฮ่าๆๆๆ”

          “สมัยเด็กฉันเคยดูเพื่อนฝึกทุกวันก็เลยซึมซับมาบ้างละมั้ง”

          “เก่งมากเลย เธอรู้ด้วยว่าเดฟเจ็บขา”

          “ดูก็รู้ เขาทำหน้าอมทุกข์ตอนที่ก้าวขาซ้าย”

          “เธอเจ๋งไปเลย ฉันว่าทีมต้องเก่งขึ้นแน่เลย”

          “กินข้าวได้แล้ว ไม่หิวหรือไง”

          “ฉันไม่- จ๋อกกกกก”

          “กินข้าวไม่งั้นฉันจะไล่นายออก”

          “ครับๆ ^^”

          “นายทำให้ฉันนึกถึงคนๆหนึ่งนะกัปตัน”

          “เธอก็ทำให้ฉันนึกถึงใครเหมือนกัน ทำไมถึงเรียกฉันว่ากัปตันละเนี่ย ^^;”

          “เปล่าหรอก ไปซ้อมต่อได้แล้ว”

          “เจสส์ ฉัน.....เอ่อ.....ฉันรู้สึกว่า.....ฉัน-”

          “พวกนาย!” เสียงของไบรอันดังสนั่นเมือง คริสเก็บความคิดที่ว่าพวกเขาอาจจะ.....

          “อะไรเหรอไบรอัน” เจสส์ถาม

          “เฮคส์โดนรถชน ไปดูเร็ว!”

          คริสและเจสส์ทิ้งกล่องเปล่าไว้แล้ววิ่งไปดูเฮคส์ที่โอดโอยกับขาที่โดนชนอยู่

          “ฉันโทรเรียกรถพยาบาลแล้ว” โรเจบอก

          “ดีมาก” เจสส์บอก “ แผลไม่หนักมาก เดี๋ยวก็หาย คงต้องงดซ้อมสักอาทิตย์ ระหว่างนี้นายก็พักไปก่อนนะ หายดีค่อยมาซ้อมด้วยกัน”

          “เจสส์ พรุ่งนี้เรามีแข่งกับทีมEast Dragonนะ” เฟรดบอก

          “ไม่เป็นไร  บาดเจ็บแค่คนเดียว ให้แม็คมาแทนก่อน” เจสส์บอก

          “ครับ” ทีมโอซีตะโกน

          รถพยาบาลมารับเฮคส์แล้ว

          “ฝากทีมด้วยนะแม็ค” เฮคส์บอกก่อนจะไปที่โรงพยาบาล

          “ฉันว่าวันนี้พอแค่นี้แหละ กลับบ้านกันได้แล้ว ไปพักผ่อนให้เต็มที่ พรุ่งนี้แข่ง” เจสส์บอก

          “แต่ยังเหลือเวลาอีกตั้งครึ่งวันนะ ทีมอีดีก็ไม่ใช่เล่นๆด้วย ได้ยินว่าเก่งมาก” คริสบอก

          “ไปฝึกเตะลูกโป่งไป” เจสส์บอก “กลับบ้านได้แล้ว ห้ามออกมาซ้อมที่สนามไหนๆทั้งสิ้น”

          “อะไรของเธอกันน่ะ”

          “จะไปเตะได้ไงลูกโป่ง”

          “เตะได้มันก็ไปไม่ไกลหรอก

          “มันจะไม่ลอยขึ้นฟ้าเหรอ”

          เสียงจ๊อแจ๊จอแจดังขึ้น

          “ฟังที่ฉันบอกแล้วไปทำตามก็พอ เจสส์บอก”

          “เออน่า ลองเชื่อเธอดูสักครั้งสิพวกนาย” คริสพูดขึ้น

          “กัปตัน นายบ้าหรือเปล่า จะไปเตะได้ไง” โอเวนถาม

          “ลองดูก่อนสิ”

กัปตันทีมอีดีเดินมาทางคริส เขามีผิวสีขาวและใบหน้าที่หล่อเหลาแบบแปลกๆ เขาใส่ชุดวอร์มสีเขียวเข้ม ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเขามองดูคริส

          “สวัสดี นายคงจะเป็นคริส ฉันแจ็คกัปตันของทีมEast Dragon ยินดีที่ได้รู้จัก”

          “ครับ เช่นกันครับ”

          “ผู้หญิงคนนั้น ผมขอนะครับ” แจ็คพูดอย่างมีเลศนัยเมื่อเขาชี้ไปยังเจสส์ที่กำลังมองหน้าเขาอย่างอาฆาต

          “ไม่ครับ” คริสบอก

          “งั้นใครชนะก็ได้เธอไป” แจ็คเดินหนีไป

          จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เจสส์กับคริสเดินไปทางเดียวกัน

          “เจสส์” คริสเปิดบท

          “อะไรเหรอ”

          “ทำไมเธอถึงให้เตะลูกโป่งเหรอ”

          “ทำก่อนแล้วรอวันแข่งนายก็จะรู้เอง”

          “โอเค.....” คริสพึมพำ “เจสส์”

          “อะไรเหรอ”

          “เธอศึกษาทีมอีดีแล้วเหรอถึงให้พวกฉันเตะลูกโป่ง”

          “.....”

          “เจสส์”

          “.....”

          “เจสส์”

          “อะไรอีก”

          “ตอบสิเจสส์”

          “.....”

          “เจสส์”

          “.....เงือกน้อย.....”

          “.....” เจสส์หันมองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าอย่างอึ้งๆ “ทำไมเรียกฉันแบบนั้น เงือกนงเงือกน้อยอะไรของนาย ฉันมีขากับเท้านะ -_-”

          “อะ.....อ้าวเหรอ ^^;” คริสเกาหัว

          “กัปตัน นายแปลกๆนะ” เจสส์ขมวดคิ้ว “ฝึกมากจนเป็นไข้หรือเปล่า”

          “ทำไมถึงเรียกฉันว่ากัปตันเหรอ” คริสมีความหวังเล็กๆในใจ

          “ก็.....”

          “อะไรเหรอ” ความหวังของคริสบานขึ้นเล็กน้อย

          “นายเป็นกัปตันนี่นา” เจสส์บอก “นาย.....”

          “กรี๊งๆๆๆๆๆๆๆ” โทรศัพท์ของคริสดังขึ้น ความหวังของเขาแตกสลายดังปัง

          “ฮะโหล” คริสรับโทรศัพท์อย่างรำคาญใจ เจสส์มองดูคริสอย่างไม่รู้จะอธิบายยังไง

          [แย่แล้ว ทิม โอเวน เจมส์และลีโอเกิดอุบัติเหตุกันหมดเลย] โจโทรบอก

          “อะไรนะ เกิดขึ้นได้ไง” คริสตะโกน

          “เกิดอะไรขึ้นน่ะ” เจสส์ถาม

          [ฉันไม่รู้ พ่อแม่พวกเขาโทรบอกว่าพรุ่งนี้คงงลงแข่งไม่ได้]

          “ให้ตายสิ คงต้องหาคนอื่นมาแทน พรุ่งนี้ให้เจอกันที่สนามแต่เช้านะ แล้วค่อยให้เจสส์ดูว่าจะทำยังไง ขอบใจนะที่โทรบอก ลาก่อน” คริสร่ายยาวแล้วตัดสายทันที

          “เกิดอะไรขึ้น” เจสส์ถามอีกครั้ง

          “ทิม โอเวน เจมส์และลีโอเกิดอุบัติเหตุกันหมดเลย”

          “ได้ไงเนี่ย ไม่เป็นไร คนยังพออยู่”

          “อืม.....”

          “เจ้าพวกสวะ” เจสส์พึมพำ

          “เธอรู้จักพวกที่ทำเหรอ” คริสถาม

          “อืม พวกนั้นใช้วิธีเดียวกันกับที่ทำกับเพื่อนฉัน คนเก่งของทีมเพื่อนฉันลงแข่งไม่ได้ก็เลยแพ้พวกมัน พูดแล้วเจ็บใจจริงๆ นายเป็นดาวยิงน่ะ ระวังไว้นะ”

          “เลวจริงๆ”

          อี๊ดอ๋อดๆ

          “คริส.....” เจสส์พูดเบาๆ

          อี๊ดอ๋อดๆ

          “หืม?” คริสหยุดเดิน

          อี๊ดๆๆๆ

          “หลบเร็ว!” เจสส์ผลักคริสไปข้างหน้า แต่ตัวเธอมาอยู่แทนที่ของคริส

          โครมมมมมมมม!! กองไม้หล่นจากชั้นสองทับขาขวาของเจสส์ เจสส์ไม่ได้สติ

          “เจสส์!! ไม่นะ” คริสเอาเธอออกจากกองไม้แล้วแบกไปโรงพยาบาล เท้าของเธอมีเลือดออกเยอะแยะ

          “กรุณารอสักครู่นะคะ” พนักงานบอก

          “ไม่รอครับ!” คริสตะโกนแล้วผลักเข้าไปในห้องหมอห้องหนึ่ง หมอกำลังนัวเนยขั้นสุดท้ายกับพยาบาลสาวคนหนึ่งอยู่ แต่คริสไม่สนใจแล้ว “หมอ รักษาโค้ชผมด้วย”

          “เอ่อ.....เอ่อ.....ได้ครับ” หมอลังเล พยาบาลสาวหันมาพร้อมเสื้อที่ปลดกระดุมได้สองสามเม็ด เธอหน้าแดงด้วยความอาย ใส่กระดุมแล้วออกจากห้องไป “ออกไปรอข้างนอกด้วยครับ”

          “ผมไม่ไว้ใจคุณ -_-” คริสบอก

          “เอิ่ม โอเค” หมอจุก

          จากนั้นหมอก็ตรวจสภาพขาดู

          “ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงครับ แค่กระดูกร้าวนิดหน่อยและมีแผลเล็กน้อย เดี๋ยวหมอพันผ้าให้ก็กลับบ้านได้แล้ว อย่าให้โดนน้ำนะครับ อย่าใช้เท้ามากเกินไปด้วยนะครับ อีกหนึ่งอาทิตย์ให้กลับมาตรวจอีกที ไปลงทะเบียนคนป่วยไว้ที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ไว้นะครับ เสร็จแล้วล่ะ ลาก่อน”

          “ขอบคุณครับหมอ”

          คริสพาเธอไปนั่งที่โซฟาอันหนึ่งแล้วไปลงทะเบียนโดยใส่ชื่อแค่เจสส์เท่านั้นแล้วจ่ายเงินโดยใช้เงินสะสมของเขา เขาไม่คิดจะไปเอาคืนหรอก นี่เพื่อโค้ชของเขานี่

          คริสแบกเจสส์ไว้บนไหล่แล้วเดินกลับบ้าน เจสส์ยังไม่ได้สติเมื่อเขามาถึงจุดที่พบกันเมื่อเช้านี้ เขาไม่อยากเสี่ยงไปผิดบ้าน พากลับบ้านตัวเองดีกว่า คริสเดินมาถึงหน้าบ้านเห็นเพรสกวาดใบไม้ใบสุดท้ายอยู่

          “พ่อมากวาดทำไมฮะพ่อ ผมทำให้ก็ได้ฮะ” คริสตะโกนถาม

          “ฉันไม่อยากให้เธอลำบาก น้องก็ยังไม่กลับมาเลย เธอกลับมาเร็วจังเลยนะวันนี้ เพิ่งจะบ่ายสองเอง แล้วนั่นแบกอะไรมาน่ะคริส”

          “โธ่พ่อ คราวหน้าผมทำก็ได้นะฮะ อ๋อ นี่เหรอ นี่โค้ชผมฮะ เธอช่วยผมไว้จากกองไม้จนบาดเจ็บเอง ผมไม่รู้บ้านเธอเลยพากลับมาที่บ้านเรา ได้ไหมฮะพ่อ”

          “ได้สิ อย่าทำอะไรเธอล่ะ”

          “พ่อฮะ -_-”

          “ฮ่าๆ เข้าไปได้แล้วล่ะ ให้เธออยู่ห้องลูกนะ พ่อเอาโซฟาในห้องนั่งเล่นไปทำความสะอาดน่ะ”

          “ฮะ”

          คริสเดินขึ้นไปที่ห้องของเขา เปิดแอร์ วางเจสส์ไว้บนเตียงแล้วเอาแลพท็อปของเขาออกมาวางไว้บนโต๊ะ

          นางเงือก ออฟไลน์

          คริสคิดว่าเธอคงแค่ยังไม่กลับจากโรงเรียน แต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่าเธอนอนอยู่บนเตียงของเขา คริสปิดแลพท็อปแล้วเดินมาดูหญิงสาวที่เขาเอากลับมา เหงื่อเธอชุ่มตัว สงสัยร้อนเพราะชุดวอร์ม เขาลังเลว่าจะถอดให้เธอดีไหม ใจหนึ่งอยากถอดเพราะกลัวเธอจะร้อนจนช็อค อีกใจหนึ่งไม่อยากถอดเพราะกลัวจะห้ามใจไม่ได้

          “เธอคงใส่ชุดไว้ข้างในแหละ” คริสพึมพำแล้วรูดซิปเสื้อวอร์มเธอลงมา มีเสื้อสีขาวที่ชุ่มเหงื่อจนเห็นร่างกายอันบอบบางของเธออยู่ “ค่อยยังชั่ว”

          เขารูดลงมาจนสุด แล้วตอนที่เขากำลังจะถอดมันออกจากแขนของเธอ เจสส์ลืมตาขึ้นมาช้าๆนิดหน่อย

          “คริส..... กัปตัน..... นาย.....” เจสส์พึมพำแบบป้ำๆเป๋อๆ

          “ฉันไม่ได้จะทำอะไรเธอนะ เจสส์ ฉันกลัวเธอจะช็อค” คริสพูดไปหน้าแดงไปเพราะมือของเขาอยู่ที่เอวของเธอ

          “ถอดสิ..... ฉันร้อน..... ///”

          “หา? ////”

          “เร็วๆ..... แต่อย่าทำอะไรฉันนะ..... ไม่งั้นฉันไล่นายออกแน่ >///<” เจสส์บอกเสียงดุ

          “ฮ่าๆๆ ครับโค้ช” คริสยิ้ม โค้ชของเขาไม่ได้เพี้ยน

          เขาถอดเสื้อวอร์มของเธอออก เผยให้เห็นเสื้อT-shirtสีขาวแขนสั้นที่ชุ่มเหงื่อนั่นของเธอ

          “อย่าถอดกางเกงนะ ไม่งั้นฉันฆ่านายแน่” เจสส์ที่เริ่มมีสติพูด “ฉันเป็นอะไร ตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหนเหรอ”

          “กระดูกร้าวนิดหน่อยและมีแผลเล็กน้อยที่เท้า หมอพันแผลแล้ว อาทิตย์หน้าไปหาหมออีกที ฉันจะพาไป อยู่ในห้องฉัน ฉันไม่รู้บ้านเธอ”

          “อืม พรุ่งนี้ฉันจัดการเอง บอกเพื่อนๆนายว่าห้ามบาดเจ็บเด็ดขาดนะ”

          “ได้” คริสตอบทันที

          “ยืมใช้แลพท็อปหน่อยสิ ฉันต้องดูอะไรหน่อย”

          “ได้สิ” คริสตอบ “จะไปหาแฟนเหรอ”

          “เปล่า”

          เจสส์เปิดแลพท็อปขึ้นมา เข้าเวปไซด์ที่คริสและเธอเข้าอยู่ทุกวัน เธอลงชื่อเข้าใช้ ไอดี นางเงือก รายชื่อเพื่อน

          กัปตัน ออฟไลน์

          “ยังไม่กลับมาเหรอ” เจสส์พึมพำ

          คริสที่เห็นทุกอย่างพูดขึ้น “กลับมาแล้ว.....”

          “อะไรนะ” เจสส์ถาม

          “แม่เงือกน้อย.....”

          “นั่นนายเหรอ กัปตัน” เจสส์พูดอย่างอึ้งๆ

          “.....”

          “.....”

          ทั้งสองสบตาและไม่พูดอะไรกัน

          “เจสส์” คริสพูดขึ้นก่อนอายๆ “เธอคือนางเงือกที่กัปตันอย่างฉันค้นหามาตลอดใช่ไหม ///”

          “คริส” เจสส์พูดอายๆ “นายคือกัปตันที่ฉันเฝ้ารอมาตลอดใช้ไหม ///”

          “.....” ไม่มีใครพูดอะไรอีกครั้ง รอยยิ้มเริ่มแสดงออกในใบหน้าของทั้งสองคน พวกเขาพูดพร้อมกัน “ใช่” คริสโผเข้ากอดเจสส์อย่างลึกซึ้งทันทีที่สุดเสียง

          “ทำไมเธอไม่ทักฉัน” คริสถาม                                                             

          “ใครจะไปรู้เล่าว่าเป็นนาย”

          “ปล่อยให้หวังคนเดียวอยู่ได้”

          “ฮ่าๆๆ”

          “หัวเราะเยาะฉันเหรอ”

          “เปล่านะ ฮ่าๆๆ ก็นายชอบเพ้อเจ้อไปเองนี่นา”

          “ไม่ต้องพูดแล้ว”

          ทั้งสองจูบกันอย่างหวานซึ้งก่อนเจสส์จะผลักคริสออก

          “เดือนละครั้งเท่านั้นนะ ///” เจสส์สั่ง “ไม่งั้นฉันไล่นายออก”

          “ใจร้ายจัง” คริสบ่น “มา ฉันจะพาเธอกลับบ้านเธอ”

          คริสแบกเจสส์ลงมาจากห้องของเขาแล้วเจอแม่ของเขากำลังดูดฝุ่นอยู่

          “คริส ลูกทำอะไรเธอน่ะ!” แม่ของเขาพูดขึ้นด้วยความตกใจ

          “เธอมีแผลน่ะฮะ ผมกำลังจะพาเธอกลับ”

          “จ่ะ ระวังตัวนะลูก”

          “ฮะแม่”

          คริสพาออกมาแล้วเดินไปที่ๆพวกเขาพบกันครั้งแรก

          “ไปทางไหนเหรอ”

          “ทางซ้าย”

          คริสเดินต่อๆไปแล้วเจสส์ก็บอกทางไปจนถึงอาพาร์ทเมนท์ของเธอ คริสพาเธอขึ้นไปบนห้องของเธอแล้วกลับบ้านไปโดยบอกว่าตอนเช้าเขาจะมารับ คริสกลับไปเตะลูกโป่งอย่างยากลำบากแต่ก็ท้าทายและสนุกจนดึก

          เช้าวันต่อมา คริสตื่นแต่เช้า อาบน้ำอาบท่าแต่งตัวเหมือนเดิมแล้วออกไปที่อาพาร์ทเมนท์ของเจสส์

          ก๊อกๆๆ

          เจสส์เปิดประตูออกมาพร้อมชุดวอร์มของเธอ

          “ไปกันเถอะ” คริสบอก

          “อืม”

          คริสอุ้มเธอไปจนถึงสนามฟุตบอลในที่สุด เขาวางเธอลงบนเก้าอี้โค้ชแล้วเรียกทุกคนให้มารวมตัวกัน

          “นายฟันเธอแล้วเหรอคริส เห็นแบกไปแบกมา เล่นแรงขนาดนั้นเลยเหรอเพื่อน” ไบรอันทัก

          “หุบปากไบรอัน” คริสบอก

          “อย่าพูดแบบนั้นอีกไม่งั้นฉันจะไล่นายออกหลังจบเกม” เจสส์บอก

          “จุกเลย เฮ” ทุกคนตะโกน

          “ฉันจะจัดทีมนะ” เจสส์ตัดเสียง “คริสเป็นกัปตัน คริสเป็นกองหน้าขวา ไบรอันเป็นกองหน้าซ้าย เคนเป็นกองกลางหน้าขวา แม็คเป็นกองกลางซ้าย เฟรดเป็นกองกลางศูนย์กลาง โรเจกองกลางหลังซ้าย เดฟกองกลางหลังขวา ขานายดีแล้วนี่ ไทเกอร์กองหลังหน้าซ้าย นีโอกองหลังหน้าขวา ชินกองหลัง โจรักษาประตู ไปเตะลูกโป่งมาหรือยัง”

          “เตะมาแล้ว แต่-” เคนพูด

          “ดีมาก เอามาเตะอีกเดี๋ยวนี้ ไป” เจสส์ตัด

          “ครับ โค้ช”

          ทุกคนซ้อมเตะลูกโป่งอย่างยากลำบากแต่ก็ท้าทายใช่เล่นจนหลังเที่ยงแล้วคู่แข่งมาถึงตอนสี่โมง

          “หยุด” เจสส์บอกทีม “ไปอบอุ่นร่างกาย”

          “ครับโค้ช

          “ทีมศัตรู กองหน้ามีเดวิดกับบ็อบ กองกลางมีจิล แจ็ค และจิม เจ็คเป็นกัปตัน กองหลังมี เอ็ดดี อัลเบิร์ท รอส และแอนดี ฟิลลิปรักษาประตู ตัวสำรองไม่ทราบ ขอให้สู้อย่างสุดกำลัง” เจสส์บอกก่อนจะไปนั่งข้างสนามอีกครั้ง

          กัปตันทีมอีดีเดินมาทางคริส เขามีผิวสีขาวและใบหน้าที่หล่อเหลาแบบแปลกๆ เขาใส่ยูนิฟอร์มสีเขียว-ดำกับปลอกแขนสีเหลือง ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเขามองดูคริส

          “สวัสดี นายคงจะเป็นคริส ฉันแจ็ค ยินดีที่ได้รู้จัก”

          “ครับ เช่นกันครับ”

          “ผู้หญิงคนนั้น ผมขอนะครับ” แจ็คพูดอย่างมีเลศนัยเมื่อเขาชี้ไปยังเจสส์ที่กำลังสั่งคนในทีมโอซี

          “ไม่ครับ” คริสบอกเมื่อเขาใส่ปลอกแขนสีดำของเขา

          “งั้นใครชนะก็เอาไป”

          “เดี๋ยวจะแข่งแล้วนะ” กรรมการสตีฟบอก “เชิญนักเตะทั้งสองทีมลงสนาม”

          ทีมโอซีและอีดีลงสนาม “โค้ชทีมนั้นเป็นผู้หญิงว่ะ คงสบายบรื๋อเลย ขาหักด้วย น่าสงสาร ฮ่าๆๆ ออมมือให้พวกมันด้วย” คริสได้ยินทีมอีดีพูด

          “สู้ๆนะพวกเรา” คริสตะโกนบอกคนในทีม

          “สู้!” ทุกคนตะโกนตอบ

          “วี๊ดดดดดดดดดดดด” เสียงนกหวีดดังขึ้นบอกให้เริ่มเกม

          ไบรอันเขี่ยบอลให้คริส คริสเลี้ยงบอลขึ้นไป ผ่านเดวิดและจิลมาได้ เจอแจ็คกำลังรออยู่

          “ยอมแพ้ก็จบ จะได้ไม่เจ็บ” แจ็คพูดพร้อมยิ้มชั่วร้าย

          “ไม่” คริสวิ่งเข้าไป แต่โดนแจ็คเดาะบอลขึ้นแล้วแย่งบอลไปได้

          แจ็คเลี้ยงบอลขึ้นไป ส่งให้บ็อบ บ็อบเลี้ยงบอลไปถึงแม็ค แม็คสไลด์ไปเอาบอล แต่บ็อบเดาะบอลขึ้น หลบได้

          “ทำได้ไง” แม็คว่า

          “พวกฉันเก่งด้านนี้แหละ ฮ่าๆๆ” บ็อบหัวเราะเยาะแล้ววิ่งขึ้นไปอีก เจอเฟรด เฟรดพยายามสไลด์เอาเช่นกัน บ็อบใช้ลูกเล่นเดิมผ่านไปได้ เจอโรเจสไลด์มาเอาเช่นกัน ลูกเล่นเดิมก็พาให้บ็อบผ่านไปได้อีก ลูกเล่นนั้นพาบ็อบผ่านไปจนถึงประตูของโอซี โจวิ่งไปคว้าบอล แต่บ็อบใช้ลูกเล่นนั้นอีก หลบโจแล้วยิงตะข่ายตุงทันที

          “ทีมอีดีได้หนึ่งคะแนน” กรรมการบอก

          “เธอเป็นของผม” แจ็คย้ำกับคริส

          “หน๋อย” คริสพึมพำ

          “ฉันบอกให้พวกนายทำอะไร ฮะ ลูกโป่งยังเตะไม่โดนเหรอพวกนายน่ะ” เจสส์ตะโกน

          “ยัยนั่นพูดอะไรน่ะ” เดวิดพูด

          “โค้ชผู้หญิงก็งี้แหละ อย่าไปสนใจเลย” บ็อบบอก

          “ใช่ๆ” ทีมอีดีคนอื่นๆพูดตามๆกัน

          ทีมโอซีเงียบแล้วคิด ลูกโป่ง.....

          การแข่งขันเริ่มอีกครั้ง ไบรอันเขี่ยบอลให้คริส คริสเลี้ยงบอลขึ้นอีกครั้ง เดวิดไปขวาง เขาเดาะบอลจากเท้าของคริสและแย่งบอลจากคริสได้

          “รู้แล้ว เตะลูกโป่งไง” คริสตะโกนขึ้น

          ทุกคนเข้าใจทันที แม็คสไลด์ไปเอาบอล เดวิดใช้มุกเดียวกันกับบ็อบ เดาะบอลขึ้น เขากำลังจะฝ่าไปได้แล้ว แต่แม็คเตะบอลบนอากาศ ส่งต่อให้เฟรดทันที เฟรดเลี้ยงบอลขึ้นไป ปล่อยให้บ็อบอึ้ง

          “คุ้มกันฉันที” เฟรดพูด

          คริส ไบรอัน เคน และแม็คล้อมรอบเฟรดแล้วฝ่าบ็อบและจิลไปได้ แจ็ควิ่งเข้าไป พยายามจะสไลด์เอาบอล เฟรดส่งให้คริสทันที แจ็คพลาดบอล คริสเลี้ยงบอลผ่านกองหลังอย่างสบายๆแล้วยิงใส่หน้าฟิลลิป ฟิลลิปตั้งตัวไม่ทันโดนบอลอัดหงายหลังเข้าประตูทันที

          “ทีมโอซีได้หนึ่งคะแนนตีเสมอ” กรรมการบอก

          เจสส์และคริสยิ้มอย่างภูมิใจ

          “แค่ฟลุคแหละน่า” แจ็คพูด

          “คอยดูแล้วกัน” คริสพูด

          เกมดำเนินไปโดยผลัดกันรุกรับ เวลาเหลือนิดเดียว ในที่สุด ครึ่งแรกก็จบไปด้วยคะแนน1-1 นักกีฬาไปพักครึ่งในถิ่นของตัวเอง

          “เก่งมาก” เจสส์บอกทีม

          “เธอเก่งไม่เบาเลยนะ” เฟรดบอก

          “ใช่ๆ” คนในทีมพูด

          “ขอบใจนะ” เจสส์ตอบ “คราวนี้ให้เล่นเหมือนเดิม เอาประตูมาให้ได้เยอะๆ สู้ๆ”

          “ครับโค้ช” ทีมตะโกน

          ครึ่งที่สองเริ่มขึ้น ทั้งสองทีมผลัดกันรุกรับ จนกระทั่งเอ็ดดี กองหลังของทีมอีดีสไลด์โดนขาของแม็ค เอ็ดดีโดนใบเหลือง แม็คยังสู้ไหวอยู่ เกมดำเนินต่อไป แม็คได้ฟรีคิกส่งให้ไบรอันยิงทันที ฟิลลิปสกัดไว้ได้แต่คริสยิงอีกที ฟิลลิปสกัดได้อีกครั้ง ไบรอันได้บอลแล้วยิงไกลเกินเอื้อมมือของฟิลลิป ทีมโอซีขึ้นนำสองประตูต่อหนึ่ง

          ทีมอีดีเริ่มบุก แต่คริสแย่งบอลไปได้ทันที เขาส่งให้ไบรอันแล้วกองหน้าทั้งสองก็บุกขึ้นไป แจ็คสไลด์โดนขาของไบรอัน โดนใบเหลือง ไบรอันอาการยังโอเค สู้ได้ ไบรอันได้ฟรีคิก ส่งยาวให้คริส คริสตีลังกาเตะ ฟิลลิปมัวแต่อึ้งกับท่า ปล่อยให้บอลลอยเข้าประตูไปสบายๆ โอซีขึ้นนำไปอีกสามประตูต่อหนึ่ง

          “วี๊ดดดดดดดดดดดด” ลูกหวีดบอกหมดเวลาแข่ง

          “อะไรกัน” แจ็คคุกเข่า

          “ฉันชนะ” คริสบอกแล้วไปฉลองกับทีม

          “พวกนายสุดยอดไปเลย เก่งมาก” เจสส์ชม

          “ถ้าไม่มีโค้ชเราก็คงแพ้ ขอบคุณนะครับโค้ช” ทุกคนในทีมบอก

          ทั้งสองทีมจับมือและก้มหัวเคารพกันเรียบร้อย ทีมอีดีกลับไปด้วยความพ่ายแพ้

          “นี่ก็เย็นแล้ว กลับบ้านกันได้แล้ว” เจสส์บอก

          “ครับโค้ช” ทีมบอก

          ทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้านเมื่อคริสเดินมาหาเจสส์ “มา ฉันจะพาเธอกลับ” เคริสแบกเจสส์แล้วเดินไปในทางที่เธอไม่รู้จักและไม่เคยเดินผ่าน

          “นายจะพาฉันไปไหนน่ะ”

          “เดี๋ยวก็รู้ ^^”

          “นายอย่าพาฉันไปทำอะไรนะ ไม่งั้นฉันไล่นายออก >///<” เจสส์ดิ้น

          คริสไม่พูดไม่จา พาเจสส์เดินต่อไปเรื่อยๆจนถึงร้านอาหารฝรั่งเศสร้านหนึ่ง เขาวางเธอลงบนเก้าอี้แล้วไปนั่งบนเก้าอี้ของเขา สั่งอาหารอร่อยๆแล้วหันไปหาเจสส์ที่นั่งงงอยู่

          “ร้านนี้อร่อยนะ” คริสพูดอย่างอายๆ “ฉันชอบเธอตั้งแต่ตอนคุยกันแล้วรู้ไหม ////”

          “เพิ่งรู้นี่แหละ ฉันก็คิดไม่ผิดที่ชอบนาย.....ตั้งแต่ตอนที่คุยกันเหมือนกัน ////” เจสส์พูดอย่างอายไม่แพ้กัน

          หนุ่มสาวยิ้ม จับมือกันแล้วรอรับประทานอาหารอร่อยๆของร้านระหว่างที่ฟังเสียงไวโอลินอันไพเราะของพนักงาน