ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic reborn (Yaoi)

    ลำดับตอนที่ #28 : ห้องสายหมอก

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.39K
      23
      11 ก.ย. 55

    ห้องพักชั้น 2 ห้องสายหมอก

     

    เมื่อมาถึงห้อง โทโมกิจัดของเงียบๆคนเดียว (เพราะมุคุโร่สร้างภาพลวงตาได้ทั้งหมด)

     

    โทโมกิคุง เรื่องเตียงจะเอาไงครับมุคุโร่ถาม

     

    เอาไงโทโมกิทวน

     

    มันมีเตียงเดียวไม่ใช่เหรอครับ

     

    ชั้นนอนโซฟาก็ได้โทโมกิตอบอย่างไม่คิดอะไร เขายังไงก็ได้ (ขอแค่อยู่ห่างๆหมอนี่ได้เป็นดีที่สุด)

     

    คุ ฟุ ฟุ แต่ผมไม่อยากให้คนสวยๆอย่างคุณไปนอนบนโซฟาเลยมุคุโร่บอก

     

    เมื่อกี้.นายว่าไงนะโทโมกิ หันไปถามช้าๆ

     

    ก็แหม ดูท่าทางแล้ว เราคงได้อยู่ด้วยกันอีกนานนี่ครับ เพราะไม่รู้ว่าอัลโกบาเลโน่ รีบอร์นคิดอะไรอยู่

     

    คนที่ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ คือนายต่างหากโทโมกิว่าเบาๆ

     

    ว่าอะไรนะครับมุคุโร่ถาม

     

    แล้วนายไม่ต้องจัดของรึไงโทโมกิถามกลับ

     

    ฟุ ฟุ ผมเป็นสายหมอกนี่ครับ อยากได้อะไรก็ได้ แค่สร้างขึ้นมา ง่ายนิดเดียวมุคุโร่ตอบ

     

    สร้าง สายหมอกโทโมกิ ทวนช้าๆ

     

    พูดให้เข้าใจโดยง่ายก็คือ ผมเป็นผู้ใช้ภาพมายาไงครับมุคุโร่พูดพร้อมกับเรียกสามง่ามออกมา

     

    ภาพลวงตา งั้นเหรอโทโมกิสรุป

     

    ใช่ครับ

     

    เพราะงั้น ถึงได้กล้าตีกับฮิบาริ เคียวยะได้สินะ ถึงแพ้ก็สามารถหายตัวหนีได้ มิน่า ถึงชอบโผล่ๆหายๆยังกับผี”โทโมกิพูด

     

    หืม ไม่ดูถูกกันไปหน่อยรึครับมุคุโร่ลุกจากโซฟามา เดินเข้ามาใกล้โทโมกิ เชยคางคนตรงหน้าขึ้นมา ซึ่งโทโมกิก็ไม่ยอมหลบเสียด้วย

     

    ผมไม่เคยแพ้ ฮิบาริ เคียวยะหรอกนะครับมุคุโร่บอก

     

    เพี๊ยะ !!!

     

    โทโมกิ ปัดมือ มุคุโร่ออก แต่คนที่ยืนอยู่ก็แค่ยิ้มแล้วเปลี่ยนมาจับแขนอีกฝ่าย กดลงกับพื้นห้อง

     

    อ๊ะ..

     

    ร่างด้านบน สร้างโซ่ขึ้นมาจากความว่างเปล่า พันแขนเข้าไว้โดยที่ปลายโซ่ทั้ง 2 ด้าน เชื่อมต่อกัน

     

    เฮ้ย นี่แก...

     

    พูดไม่ถูกหูกันแบบนี้ น่าจะลงโทษกันสักหน่อยนะครับ

     

    อึก.ก..โทโมกิร้องเมื่อคนด้านบน เม้มเข้าที่คอเขา สร้างรอยแดงไว้บนคอขาว

     

    ทำให้.....คุณเป็นของผมซะเดี๋ยวนี้เลยดีไหม ต่อจากคราวก่อนก็ไม่เลวนะ คราวนี้คงไม่มีใครมาช่วยคุณได้หรอกนะ เพราะผมคิดว่าพวกเขาที่เหลือ คงไม่มีทางสลัดคนอื่นหลุดหรอกครับร่างสูงพูดเบาๆที่ข้างหู ทำเอาโทโมกิขนลุกซู่

     

    หยุดนะ ไอ้บ้านี่

     

    พูดแบบนั้น แล้วคิดว่าผมจะปล่อยหรือครับ

     

    งั้นไม่พูดก็ได้

     

    แต่โทโมกิยกขาขึ้น จะเตะคนตรงหน้าแทน แต่มุคุโร่ ก็หลบทัน

     

    หึหึ คุณนี่น่าสนใจจริงๆ วันนี้ผมจะปล่อยคุณไปก่อนก็ได้ ที่เขาว่ากันว่า อดเปรี้ยวไว้กินหวานสินะครับ

     

    แล้วมุคุโร่ก็หายไปจากห้อง พร้อมกับสลายภาพมายาทั้งหมด

     

    เจ้าบ้า คิดว่าชั้นจะยอมเหรอ ไม่มีทางซะหรอกโทโมกิพูดอยู่คนเดียว

    - - - - - - - - - - - - - - - -

    ต่อแล้วน้า ห้องสายหมอก

    รอห้องเมฆากันไปก่อนนะ ช่วงนี้แต่สอบกับงาน

    แต่ไม่นานหรอก ข้าวสัญญา

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×