คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : ก่อนอาหารเย็น
บรรยากาศมันวังเวงยังไงไม่รุแฮะ คฤหาสน์นี้ สึนะคิด
รีบอร์นมันหาคฤหาสน์ผีสิงมาให้อยู่รึไงนะ
“นี่ สึนะ คนอื่นๆจะเป็นยังไงบ้างนะ”คาสึกิถาม
“ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวเราก็จะได้เจอกันแล้ว”สึนะตอบ
“อือ”
แล้วพวกเรา 2 คน ก็เดินมายังห้องโถง ยังไม่มีใครมาเลยแฮะ
“มาเร็วดีนี่ เจ้าห่วย”รีบอร์นทักทายมาจากบนเก้าที่มีไว้ต้อนรับแขกตัวหนึ่ง
“รีบอร์น นายจะทำอะไรกันแน่นี่”สึนะถาม
“เดี๋ยวก็รู้ รับรองว่าสนุกแน่นา”รีบอร์นตอบ
“นายคนเดียวสิ ที่สนุกน่ะ”สึนะบ่นเบาๆ เหมือนทุกครั้งไป เรื่องสนุกของคนๆนี้นี่มัน คือเรื่องเดือดร้อนพวกเขาตลอด.
“ก็คงงั้น”รีบอร์นดันตอบรับเฉยเลย แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกรังสีมืดมน ชั่วร้ายรอบๆตัวนะ
“นายนี่มัน”สึนะพูดยังไม่ทันจบก็มีคนแทรกเข้ามา
“สึน้า”เสียงแรมโบ้แทรกมานั่นเอง พร้อมเดินเข้าห้องโถงมากับยูกิ
“แรมโบ้ มีอะไรเหรอ”สึนะถาม
“ห้องกว้างมากเลยล่ะ มีสีเขียว สวยด้วยอีกต่างหาก บรรยากาศต่างจากโดยรอบลิบลับเลย”แรมโบ้เล่าอย่างร่าเริง
“งั้นเหรอ”
“ห้องเป็นไงบ้าง”ยูกิถามคาสึกิ
“ก็สวยนะ แล้วก็เป็นโทนสีส้มน่ะ”
“งั้นเหรอ แต่ห้องผมมันมีเตียงเดียวอ่ะ”ยูกิเล่า
“นายด้วยเหรอ”คาสึกิถาม
“ห้องสึนะด้วยเหรอ”แรมโบ้ถามสึนะ
“สงสัยงานนี้คงเตียงเดียวหมด ยกแกงค์ล่ะมั้ง”สึนะตอบแบบเหงื่อตก
ว่าแล้ว ว่าเจ้ารีบอร์นต้องแกล้งพวกเขาเรื่องเตียง
“ผมเห็นด้วยกับความคิดนั้นนะครับ ฟุ ฟุ” สับปะรดหื่น เอ้ย มุคุโร่ที่จู่ๆก็ปรากฎตัวขึ้นมายังกับผีสับปะรด เอ้ย ผีพืชล้มลุก??!
“เย้ย มุคุโร่ มาตอนไหนเนี่ย”สึนะสะดุ้งตกใจ ถอยหลังไป 2 ก้าว
“เมื่อกี้ครับ คุณไม่ยอมแหกตาดูดีๆเอง ”ตอบอย่างนี้อย่าตอบดีกว่า สึนะคิดในใจ
“นาย แล้วโทโมกิล่ะ”คาสึกิ ถามพร้อมจ้องไปที่มุคุโร่
“นั่นไงครับ”มุคุโร่ยิ้มตอบ พร้อมชี้นิ้วไปที่ประตู ทำให้ทุกคนหันไปมอง
“พี่โทโมกิ”ยูกิส่งเสียงเรียก
“คาสึกิ ยูกิ”โทโมกิเดินเข้ามาหา
“อ้อ แล้วห้องพวกผมก็เป็นสีครามนะครับ”
“นาย”โทโมกิ จ้องไปที่มุคุโร่
“ฟุ ฟุ คืนนี้น่าสนุกดีนะครับ เมื่อไม่รู้ว่า อัลโกบาเล่โน่นั่น คิดอะไรอยู่ แต่ที่แน่ๆไม่ใช่เรื่องดีสำหรับเรา”มุคุโร่พูดจบก็เดินหนีไปชมวิว ข้างหน้าต่าง ทิ้งให้ร่างบางหนาวไปกับกลิ่นอายสายหมอกหื่นๆ??!
“ไม่เป็นไรใช่มั้ย”คาสึกิถาม
“ไม่เป็นไร”โทโมกิตอบ แต่ก็มองดูข้อมือที่ยังเป็นรอยแดงนิดจากภาพลวงตาของมุคุโร่ ระหว่างที่คิดก็มีเสียงใหม่ดังเข้ามา
“ลงมากินข้าวเย็นอย่างสุดหูรูด”
“โหย เสียงคุณพี่ มาก่อนตัวอีก”สึนะพูดเบาๆ
“อ้าว ซาวาดะ ลงมาก่อนแล้วเหรอ”เรียวเฮทัก
“ครับ”
“ห้องก็สวยดีนะครับ”เรียวเข้ามาร่วมวงสนทนา
“ห้องพี่เรียวสีอะไรเหรอ”ยูกิถาม
“เหลืองน่ะ”เรียวตอบ
“ห้องนายมีกี่เตียง”โทโมกิถาม
“เตียงเดียว”เรียวตอบเบาๆหน้าแดงหน่อยๆ
“สงสัยงานนี้คงไม่ดีแล้วสิ”สึนะบอก
“ขนาดนั้นเลยเหรอ”แรมโบ้ถาม
“แล้วนายเคยเห็นรีบอร์นมีความเป็นคนปกติด้วยเหรอ”
“อ่า มันก็จริงนะ”
“สึนะ ลงมาก่อนแล้วเหรอ”สึนะหันไปมองผู้มาใหม่
“ยามาโมโตะ”
“ห้องนายเป็นไงมั้ง โอเคเปล่า”ยามะถาม
“ก็ดีนะ”สึนะตอบ
“ยูกิ ไม่เป็นไรใช่มั้ย ถูกหมอนี่ทำอะไรรึเปล่า”ยูคิว่า พลางหันไปมองแรมโบ้
“เปล่า ปลอดภัย พี่นั้นแหละ เป็นอะไรมั้ย”ยูกิถามกลับ
“อือ ไม่เป็นไรหรอก ห้องพักก็โอเค สีฟ้าด้วย”
“เหรอ”ยูกิตอบ
“รุ่นที่ 10 ขออภัยที่ลงมาช้านะครับ”โกคุเทระขอโทษสึนะก่อนเลย เมื่อลงมาถึงห้องโถง
“โกคุเทระคุง......ทำไม..สภาพเป็นอย่างนั้นล่ะ”สึนะถาม เมื่อดูสภาพของแต่ละคนที่เพิ่งเข้ามา เหมือนเพิ่งหลุดมาจากสนามรบยังไงยังงั้น ไปเปิดสงครามมาจริงเหรอ
“นิดหน่อยน่ะครับ”โกคุตอบด้วยรอยยิ้ม
“นาโอยะ ไม่เป็นไรใช่มั้ย”เรียวถามอย่างไม่แน่ใจ กับสภาพของเพื่อนตน
“จิ๊บ จิ๊บ ไม่เป็นไรหรอกน่า ยังไม่โดนอะไร”
“สภาพยังงี้เนี่ยนะ”โทโมกิถาม
“แค่ถีบกันไป กลิ้งกันมาแค่นั้นแหละ”นาโอยะตอบ
“แต่งตัวให้เรียบร้อยหน่อยสิ ถ้าไม่เป็นไร”คาสึกิว่า ทำให้นาโอยะ จัดการกับเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อย
“สุมหัวกันอีกแล้วนะ พวกแก”ฮิบาริที่โพล่มาจากไหนไม่รู้ ชักทอนฟาออกมา พร้อมส่งรังสีอำมหิต
“เอ้ย..คุณฮิบาริ”สึนะร้องออกมาเป็นรอบที่สอง
“แต่ก็เอาเหอะ”แล้วคุณฮิบาริก็เดินหนีไป แต่ยังอยู่ในห้อง ไม่นาน ฮิคารุก็เดินเข้ามา
“ฮิคารุ ทำไมสภาพ..”คาสึกิมองอย่างตกใจ
“นิดหน่อยน่ะ”ฮิคารุตอบ
“ถูกฮิบาริทำอะไรมาเนี่ย”โทโมกิถาม
“ปากแดงเลยนะครับเนี่ย”ยูกิบอก
“หนวกหูน่า ช่างเถอะ”ฮิคารุตอกกลับ
“ช่างได้ไง...หมอนั้น ตายซะเถอะ”แต่ก่อนที่นาโอยะจะได้กระโจนใส่ฮิบาริ ก็ถูกโกคุเทระจับคอเสื้อไว้ก่อน
“ขนาดชั้น นายยังไม่ชนะ ไม่ต้องพูดถึงฮิบาริ ไปให้เขาฆ่าเปล่าๆน่า”นาโอยะ ฟังอย่างหงุดหงิด แต่ก็ไม่ตอบโต้อะไร
คืนหื่น ณ ปราสาทวองโกเล่.. เอ้ยยย? จะคืนอะไรก็แล้วแต่..
ขณะกำลังคิดเหม่อไปไกล สึนะก็หลุดจากภวังค์เมื่อเสียงของรีบอร์นดังขึ้น
“เอาล่ะ ในเมื่อมากับครบแล้ว เราก็ไปกินข้าวกันเถอะ”แล้วรีบอร์นก็เดินนำออกไปห้องอาหาร ที่อยู่ไม่ไกลนัก
- - - - - - - - - - - - - - -
ตอนนี้ถือซะว่าเป็นตอนแถม รวมตัวกัน เพื่อเช็คสภาพของแต่ละคนนะ
(ว่าคืนนี้ จะมีคนรอดไปได้ซักกี่คน หึหึ)
ความคิดเห็น