คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #50 : ตอนเช้า ห้องนภา
อืม...”แสงแดดที่กำลังแยงตาผมอยู่ ทำให้ผมรู้สึกตัวขึ้นมา มองไปที่หน้าต่าง
เช้าแล้วเหรอ วันนี้น่าจะไปช่วยเรียวทำอาหารเช้าซะหน่อยนะ เมื่อคาสึกิคิดได้ดังนั้นก็ลุกขึ้นจะไปเปลี่ยนชุด แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นห้องที่ไม่คุ้นตา กับ คนที่นอนอยู่ข้างๆ
........
..
สึนะคุงนี่นา มาได้ไงเนี่ย
หลังจากนั้น คาสึกิก็ต้องนั่งทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานกันเกือบ 5 นาทีเลยทีเดียว
คู่หมั้นเนี่ยนะ แค่คิดว่าจะเป็นคนรักกันก็แย่แล้ว นี่ยังเป็นผู้ชายทั้งคู่อีก คิดอะไรอยู่กันนะ คาสึกิหน้าแดงน้อยๆเมื่อคิดจบ และหันไปมองอีกคนที่ยังไม่ตื่น
อืม. เขาดูดีมากจริงๆแฮะ คนที่เขาจะสามารถเลือกให้เป็นคู่หมั้นได้เนี่ยมีเยอะแยะแท้ๆ แล้วทำไมต้องเป็นเขาด้วยนะ
(ข้าว : จะคิดอะไรให้มันมากนักหนาเนี่ย คาสึกิ)
(คาสึกิ : เรื่องแบบมันก็ต้องคิดมากอยู่แล้วไม่ใช่เหรอครับ คุณข้าวนั้นแหละคิดอะไรอยู่)
(ข้าว : คิดว่าน่าสนุกไง)
(คาสึกิ = - =)
ระหว่างที่กำลังคิดเพลินอยู่นั้น เขาก็ถูกแรงกระชากให้ล้มตัวลงนอน แถมมืออีกคู่ที่กอดเขาไว้แน่น
“สึ สึ สึนะคุง ปล่อยนะ”คาสึกิโพล่งขึ้นทันที ที่ตัวเขาล้มลงมานอนอีกรอบ
แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่ได้ยิน กอดเขาแน่นขึ้นกว่าเดิมอีก ได้ยินพึมพำเบาๆด้วยว่า
หอมจัง นิ่มดีด้วย
แค่นี้คาสึกิก็หน้าแดงเถือก หัวใจเต้นแรงขึ้นอย่างควบคุมไม่อยู่ โอย สึนะจะได้ยินมั้ยเนี่ย
เมื่อมองหน้าดีๆคาสึกิก็โล่งอก เพราะดูเหมือนอีกคนจะแค่นอนละเมอเท่านั้น
(ข้าว : แต่ถ้าละเมอแบบนี้มันก็น่ากลัวนะ น่ากลัวว่าจะติดเชื้อเนียนมา -- )
แต่ยังไงก็เช้าแล้ว ก็ต้องปลุกอีกคนให้ตื่นขึ้นอยู่ดี ในระหว่างที่กำลังจะปลุกสึนะอยู่นั้นเอง เสียงรีบอร์นก็ดังมาจากโคมไฟตรงหัวเตียง
เอ่อ..มีลำโพงติดอยู่ด้วยเหรอ แล้วจะมีกล้องมั้ยเนี่ย
“ดีจ้า ทุกท่าน ตอนนี้ได้เวลาอาหารเช้าแล้ว มารวมตัวกันได้แล้ว”
เสียงรีบอร์นทำให้สึนะคุงรู้สึกตัวขึ้นมาได้ทันที
“มะ เมื่อกี้ เหมือนได้ยินเสียงรีบอร์นแถวนี้เลย”สึนะมองซ้ายมองขวา ก่อนหันมาถามคาสึกิ
“อือ ดูเหมือนจะมาจากลำโพงโคมไฟตรงนั้น”คาสึกิชี้ไปโคมไฟ
สึนะก็มองตาม แล้วพูดขึ้นว่า
“ถ้าเจ้านั่นไม่อยู่ก็ช่างเหอะ นอนต่อดีกว่า”แล้วสึนะก็ดึงผ้าห่มมาคลุมโปงต่อ
“นี่เช้าแล้วนะ ลงไปข้างเหอะ”คาสึกิชวน
“ไม่เ...”ในขณะที่สึนะกำลังจะปฎิเสธ ลางสังหรณ์เขาก็ทำงานขึ้นมา ดึงคาสึกิลงมานอนที่ข้างเตียงพร้อมกับเขา แล้วเสียงไม่พึงประสงค์ก็ดังตามมาติดๆ
เสียงนาฬิกาปลุกแบบส่งตรงพิเศษจากครูพิเศษตัวดีของเขานั่นไง
“มายิงปืนอะไรแต่เช้าเนี่ย”คาสึกิ มองแบบหวาดๆ กระจกหน้าต่าง แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
“เออ รู้แล้ว ตื่นก็ตื่น ให้ตายสิ ไม่มีวิธีปลุกที่ธรรมดาเลยรึไง”สึนะบ่นอย่างหัวเสีย แล้วลุกขึ้นมานั่งบนเตียง เมื่อห่ากระสุนปืนหยุดแล้ว
“งั้นก็ไปเปลี่ยนชุด ลงไปกินข้าวกันเถอะ”คาสึกิชวน(อีกรอบ)
“อื้อ”สึนะตอบรับ พลางมองคาสึกิที่กำลังจะเดินไปเปลี่ยนชุด แล้วฉุดแขนไว้
“อะไรเหร..”ถามยังไม่ทันจบ ก็โดนสึนะดึงลงมาจูบซะแล้ว
ถึงจะเป็นแค่จูบเบาๆ ไม่มีการทำอะไรเกินกว่านั้น แต่ก็มากพอที่จะทำให้ร่างบาง เขินจัดได้
“บ้า ทำอะไรเนี่ย”
“มอร์นิ่งคิสไง”สึนะยิ้มร่า มีความสุข(แต่เช้าเลยนะ)
แต่ก็ถูกคาสึกิหยิบหมอนที่อยู่แถวนั้น ฟาดใส่หน้าไปเต็มๆ จนล้มลงไปนอนอีกรอบ แล้วรีบเผ่นไปเปลี่ยนชุดทันที
“ฮะ ฮะ ฮะ น่ารักจังเลยน้า”สึนะมองตามไป ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง เดินไปหาชุดสำหรับเปลี่ยน
มาให้อีกคู่แล้วนะ พอดีช่วงนี้งานที่ต้องอ. มันยังไม่ค่อยเข้าที่เข้าทาง
เลยอาจจะใช้เวลาหน่อย ต้องขออภัยสำหรับผู้ที่รออ่านหน่อยนะ
แต่จะพยายามมาอัพบ่อยๆน้า
ความคิดเห็น