ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic reborn (Yaoi)

    ลำดับตอนที่ #53 : ตอนเช้า ห้องอัศนี

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.26K
      10
      4 ก.ย. 56

    แสงสว่างที่เล็ดรอดผ่านม่านเข้ามา เรียกให้คนที่กำลังนิทราอยู่ ตื่นขึ้นมา

     

    “อือ.อ. เช้าแล้วเหรอเนี่ย ไม่อยากตื่นเลยแฮะ”แรมโบ้พึมพำเบาๆ แล้วยันตัวลุกขึ้นนั่ง ขยี้ตาเบาๆ

     

    “อืม..สว่างจัง”เสียงละเมอเบาๆที่ได้ยิน ทำให้แรมโบ้ต้องหันไปมองต้นเสียง

     

    แล้วก็ต้องค้างไปเกือบ 10 วิ กว่าจะนึกออก เรียบเรียงสติได้ ว่ายูกิมานอนอยู่ข้างเขาได้ยังไง

     

    แรมโบ้มองหน้าคนที่กำลังซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม มุดหน้าหนีแสง ขดตัวอยู่น้อยๆแล้วยิ้มออกมา

     

    ดีจัง ที่ตื่นก่อน(ข้าว : อ้าว ไหงงั้นล่ะ) แต่ว่า รีบลุกจะดีกว่า กลัวรีบอร์นจะเล่นพิเรนท์(ข้าว : เห็นด้วย)

     

    เมื่อคิดได้ดังนั้น แรมโบ้จึงลุกขึ้นจากเตียง เปิดม่านออก และเดินมาปลุกคนที่ยังไม่ตื่น

     

    “ยูกิ ยูกิครับ ตื่นได้แล้วนะ เช้าแล้ว”

     

    “อืม..พี่ยูคิ ขออีก 5 นาทีน้า”อีกฝ่ายยังละเมอไม่เลิก แถมยังละเมอไม่ดูคนปลุกอีกต่างหาก

     

    เอาไงดีน้า อีแบบถ้าจะปลุกยากเสียด้วยสิ

     

    ....

    ..

     

    ปิ้ง...(เสียงความคิดชั่วร้าย)

     

    “ยูกิ ตื่นได้แล้วนะครับ”แรมโบ้ปลุกอีกรอบ พร้อมดึงผ้าห่มออก

     

    “ง่า บอกว่าขออีก 5 นาทีไง พี่ยูคิ”ยูกิตอบกลับมา ทั้งที่ยังไม่ลืมตา ทั้งยังพลิกตัวหนีแสงอีกต่างหาก

     

    “หึหึ น่าเสียดายนะครับ ที่ผมไม่ใช่พี่ยูคิของคุณ เพราะฉะนั้น คงให้ตามคำขอไม่ได้หรอก”แรมโบ้ก้มลงพูดที่ข้างหู

     

    แต่อีกคนก็ยังไม่รู้สึกตัว แรมโบ้เลยยิ้มให้(อย่างชั่วร้าย)

     

    หันหน้าอีกคนมาหาล็อกแขนเล็กๆไว้กับเตียง แล้วแนบริมฝีปากลงไปเบาๆ

     

     

    อากาศที่ถูกช่วงชิงมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ยูกิรู้สึกตัวขึ้นมา

     

    “อึก..อือ..”ร่างเล็กพยายามดิ้นหนี แต่ก็ไม่สามารถดิ้นรน รอดจากเงื้อมมือคนที่กำลังกดเขาไว้ได้

     

    สุดท้ายก็ต้องปล่อยเลยตามเลย จนคนด้านบนยอมปล่อยเอง

     

    “ฮ่า..แฮ่ก.แฮ่ก..ทำอ..ะไร..ของนายน่ะ”หลังจากที่ยูกิสูดอากาศเข้าไปเฮือกใหญ่ จนพอแล้ว ก็หันมามองหน้าแล้วพูดขึ้นมา แต่ก็ต้องหันหน้าหนีอย่างรวดเร็ว เมื่อเจอใบหน้าของอีกคนอยู่ใกล้แค่คืบ แถมพ่วงรอยยิ้มมาให้อีก

     

    “ก็แค่ปลุกเองนะ”แรมโบ้ตอบเรียบๆ(วิธีนี้พี่ยามาโมโตะแอบกระซิบบอกมา)

     

    “อีแบบนี้เรียกปลุกเหรอ”ยูกิโวยขึ้นมาทันที ฮือ จูบแรกผม

     

    “ก็ปลุกแล้วไม่ตื่นนี่ครับ แถมยังเรียกชื่อผู้ชายคนอื่นอีกต่างหาก ขอผมหึงบ้างจะเป็นไรไป”

     

    เจอแบบนี้ยูกิก็หน้าแดงขึ้นมาทันที พูดหึงซะเต็มปากเต็มคำ พูดแบบนี้เป็นแฟนกันรึไง

     

    “มะ ไม่ใช่แฟนสักหน่อย มาพูดแบบนี้ได้ไง”ยูกิเถียงกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้

     

    “ไม่ใช่แฟนงั้น ก็ขอเป็นแค่คนที่แอบรักได้มั้ยครับ”แรมโบ้ยิ้มให้

     

    -////-

     

    “มะ ไม่คุยด้วยแล้ว ไปอาบน้ำก่อนล่ะ”แล้วยูกิก็รีบชิ่ง พลักแรมโบ้ออกหยิบชุดแล้วรีบเดินเข้าห้องน้ำไป

     

    ระหว่างที่เขากำลังแต่งตัว เหมือนจะได้ยินเสียงใครพูดสักคน แต่ก็ไม่ได้สนใจ พลางคิดไปว่า จะรีบชิ่งออกไปข้างนอกให้ไวที่สุด กลัวเสียตัวอีกรอบ(เสียจูบไม่ใช่เรอะ)

     

    “แว๊กกกก.... ทำอะไรของแกเนี่ย...รีบอร์นนนนนนน!!!”เสียงโวยวายที่มาจากทางห้องนอน บวกด้วยเสียงที่เขาได้ยิน ถ้าเขาคิดไม่ผิด เสียงกระสุนปืนกับเสียงกระจกแจก

     

    เขาจึงรีบออกไป(ตรวจสภาพศพ)ข้างนอกอย่างรวดเร็ว

     

    เมื่อเข้ามา ก็เห็นกระจกแตก เศษกระจกร่วงเต็มพื้น รอยกระสุนอีกเพียบ แล้วแรมโบ้ล่ะ

     

    ยูกิหันมองซ้าย ขวาอย่างเร็ว ก็เจอคนที่มองหา นอนอยู่ข้างเตียง

     

    “ระ แรมโบ้ เป็นอะไรรึเปล่า”ยูกิพยุงตัวอีกคนขึ้นมานอนบนตัก

     

    “มะ ไม่..”แรมโบ้ตอบ

     

    “ไม่เป็นไรใช่มั้ย”

     

    “ผมคงไม่รอดแน่แล้ว”

     

    “เฮ้ย อย่าพูดอย่างนั้นสิ นายต้องไม่ตายนะ”ยูกิว่า แล้วไม่รู้ทำไมภาพที่เห็นมันเบลอๆล่ะ

     

    “อย่างร้องไห้สิครับ”แรมโบ้พูด

     

    “งั้น งั้น งั้นนายก็อย่าตายสิ”ยูกิว่าอย่างคนนึกอะไรไม่ออก เขาร้องไห้ได้ไงเนี่ย

     

    “อืม ผมไม่ชอบเห็นคุณร้องไห้ ถ้างั้นก็โอเคครับ ไม่ตาย ก็ไม่ตาย”แรมโบ้ยิ้มให้แล้วลุกขึ้นนั่ง

     

    “หะ”

     

    “ก็คุณบอกไม่ให้ผมตายนี่ครับ”

     

    “นะ นายหลอกชั้นงั้นเหรอ อย่าอยู่เลย”ยูกิเกิดอาการฟิวส์ขาดกระโจนใส่แรมโบ้อย่างรวดเร็ว แต่แรมโบ้ก็จัดการรวบมืออีกคนไว้ได้ทัน ปกป้องชีวิตตัวเองให้รอดปลอดภัยได้ (เฮ้อ ขอบคุณที่ต้องประมือกับรีบอร์นเป็นประจำ รู้ทันๆ)

     

    “ขอโทษครับ จะไม่ทำอีกแล้ว ยกโทษให้ผมนะครับ”แรมโบ้ยิ้มให้

     

    “ถ้าทำอีก จะส่งไปโลกหน้าจริงๆด้วย”ยูกิขู่

     

    “อะ โอเคครับ งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะ”แรมโบ้รับคำแบบเหงื่อตกหน่อยๆ

     

    แล้วแรมโบ้ก็เข้าห้องน้ำไป โดยมียูกินั่งรอข้างนอก

     

    สักพักก็ออกมา

     

    “ทะ ทำไมไม่ใส่เสื้อล่ะ”ยูกิถาม

     

    “อ๋อ พอดีตอนแรกกระสุนมันเฉี่ยวน่ะครับ เลือดยังไม่หยุดไหลดีเลย เลยว่าจะมาหาผ้าพันก่อนนะครับ”

     

    ยูกิที่ได้ยินดังนั้น เลยรีบมาดูแผลที่แขนแรมโบ้ทันที

     

    เป็นแผลยาวประมาณ 3 เซ็นต์ จึงรีบหาผ้ามาทำแผลทันที

     

    “ทำแผลเก่งจังนะครับ”แรมโบ้ชม เมื่อเขาทำแผลเสร็จแล้ว

     

    “นิดหน่อยน่ะ”ก็จะไม่ให้เก่งได้ไงล่ะ พี่นาโอยะ มีแผลกลับมาประจำ ทำแผลให้ซะจน เขากับพี่เรียว เก่งจนเหมือนหมดเลยล่ะ

     

    “งั้นเราลงไปข้างล่างกันเถอะครับ”

     

    “อืม”

     

     

     

     

     

     

     .............................................................................................

    เซอร์วิชให้พิเศษ เพราะตอนกลางคืนไม่ค่อยมี เลยให้ตอนเช้าแทนนะครับ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×