Fic reborn (Yaoi)

ลำดับตอนที่ #70 : คู่ที่ 2 เมฆา ปะทะ วายุ

“เรียว ไม่บาดเจ็บใช่มะ ไม่ได้โดนทำอะไรนะ”ยูคิรีบถามอย่างเป็นห่วงทันที

“อือ ไม่เป็นไรหรอก ไม่ได้บาดเจ็บอะไร”เรียวบอก เมื่อเพื่อนแต่ละคนกำลังสำรวจหาแผลบนร่างเขา

“นี่ ชั้นไม่ได้ทำอะไรสักหน่อยนะ ห่วงกันบ้างสิ ยูคิ ชั้นก็ไปสู้มานะ”ยามาโมโตะ เดินมาใกล้พลางมองตาปริบๆเหมือนลูกหมาน้อย

“อย่างนายน่ะ ต่อให้โดนเรียวเสยให้ ชั้นก็ไม่ชายตาแลหรอก จะปล่อยให้น็อก แล้วให้เพื่อนนายมาเก็บศพโน่น”ยูคิปรายตามอง พร้อมเสียงเย็นปลิดชีพเป็นของแถม ทำเอาคนฟังเกิดอาการหนาวๆขึ้นมา เลยต้องเดินไปอีกทางก่อน เพื่อเก็บแรงไว้ ยังไงซะเขาก็ชนะ จะสั่งอะไรดีน้า

เมื่อร่างสูงผมดำเดินจากไป กลับเป็นยูคิที่สั่นด้วยความขนลุกขึ้นมาแทน(ข้าว : ไม่โดนอะไรร้ายแรงหรอกน่า (มั้ง)

“เอาล่ะๆ งั้นมาเริ่มคู่ที่สองเลยดีกว่า เบี้ยงกี้ต่อเลย”รีบอร์นที่เห็นว่า แต่ละฝ่ายสงบเสงี่ยมลงแล้ว จึงหันไปพูดเบี้ยงกี้

“ได้จ๊ะ รีบอร์น”เบี้ยงกี้หันไปยิ้มหวานให้เด็กทารกในสูทดำ ก่อนจะหันมาสวมวิญญาณกรรมการต่อ

“คู่ต่อไป เอาเป็นฮิบาริ เคียวยะ กับ โฮมุระ นาโอยะ”

คู่หมั้นแต่ละคนมองหน้าอีกฝ่าย

ฮิคารุ มองหน้าฮิบาริ >>>>> ทำหน้าแบบนั้น กะใส่เต็มที่ ชนิดศพไม่สวยแหง

โกคุเทระ มองหน้านาโอยะ >>>>> หน้าแบบนั้น คงใส่แบบกะระบายอารมณ์เต็มที่แหง

แล้วแต่ละคนก็หันมามองเพื่อนตัวเอง >>>>> ดูทำหน้าเข้า แบบนี้คงต้องไม่ห่วง ก็โหดได้ใจทั้งสองฝ่ายนินะ

คนดู >>>>> เอาล่ะสิ งานนี้ใครจะศพไม่สวย เพราะดูจากคู่มวยแล้ว น่ากลัวทั้งคู่อ่ะ

“ทั้งคู่เข้าลานประลองได้”เบี้ยงประกาศเรียก ทำให้สติของแต่ละคนกลับมา

 “สู้ๆนะ” (คาสึกิ ยูคิ)

“อย่าให้บาดเจ็บมากล่ะ” (เรียว โทโมกิ)

“อย่าตายนะ” (ฮิคารุ ยูกิ)

เมื่อเพื่อนตนอวยพร(?)จบ นาโอยะก็เดินเข้าสนามประลอง อย่างไม่หวาดกลัวอะไร เพราะถ้าจะให้พูด ตั้งแต่เขาเกิดมา ก็มีแค่ ผีคุณปู่นี่ล่ะ ที่น่าผวาที่สุดแล้ว น่ากลัวยิ่งกว่าตอนเจอกรรมการนักเรียนสุดโหดครั้งแรก ตอนที่จัดการพวกฝ่าฝืนกฎ กว่า 20 คน ให้ลงไปนอนนับดาว เพิ่มรายได้ให้กับโรงพยาบาลซะอีก

“คู่ที่สอง เมฆา ปะทะ วายุ เริ่มต้นได้”เบี้ยงกี้ประกาศแล้วรีบถอยฉาก เนื่องจากไม่อยากโดนลูกหลง

เมื่อสัญญาณเริ่ม ฮิบาริก็ชักทอนฟาคู่ใจออกมา พร้อมกับนาโอยะที่ชักดาบยาวมือมาถือไว้อย่างมั่นคง

โดยผู้ที่เริ่มเปิดศึกก่อน คือกรรมการนักเรียนสุดโหด ที่วิ่งเข้าปะทะโดยใช้แขนทางขวา เล็งไปที่บริเวณลำคอ กะน๊อกให้จบในคราเดียว

แต่อีกคนก็ไม่ยอมง่ายๆ ด้วยดีกรีที่เป็นหนึ่งในผู้สืบถอด ที่โตมาในตระกูลนักฆ่า ถ้ายอมโดนจบเกมส์ในหมัดเดียวล่ะก็ มีหวังโดน พ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย น้าลุง ป้าอา ด่าแบบนอนสต๊อบไปหลายวันแน่ โทษฐานทำให้เสียชื่อตระกูล

ดาบยาวถูกยกขึ้นมากันอย่างทันท่วงที แรงของสองฝ่ายที่ปะทะกันไปมาอย่างไม่ยอมแพ้ ทำให้มือของคนรับสั่นน้อยๆจากแรงปะทะ สมแล้วที่ทำให้คนทั้งเมืองกลัวได้ แรงนี่ไม่ใช่น้อยๆเลย ขนาดนาโอยะที่ฝึกมาแล้ว ยังมือสั่น เพราะความชาที่เกิดจากอาวุธทั้งสองปะทะกัน

แขนซ้ายที่ว่างอยู่จัดการเล็งที่เดิม แต่เปลี่ยนข้าง ทำเอานาโอยะต้องรีบดีดตัวให้ออกห่าง ก่อนที่จะโดนเข้าถึงตัว

แล้วเปลี่ยนฝ่ายจากรับมาเป็นรุก  ในทันทีที่ถอยห่าง เมื่อเหยียบพื้นอย่างมั่นคงก็ดีดเท้าไปข้างหน้า ยกดาบขึ้นเพื่อโจมตีอีกคน ซึ่งก็รับได้อย่างไม่อยากเย็นนัก แต่คราวนี้นาโอยะไม่เสียเวลา ยันตัวเข้าปะทะด้วยแรงหรอก เพราะดูท่าแล้วยังไงคงสู้ไม้ได้(นาโอยะ : เจ็บใจมาก อารมณ์เสีย) แต่ใช้ความเร็ว เปลี่ยนเป้าโจมตีอย่างรวดเร็ว จนทั้งสนามมีแต่เสียงเคร้ง เช้ง  ไล่โจมตีจากหัวไล่ขวา มาเป็นเอวทางซ้าย ไล่ไปทีล่ะจุด ซึ่งฮิบาริก็รับได้ทุกครั้ง แต่ขมวดคิ้วนิดหน่อย เพราะนาโอยะ เร็วมากทีเดียว แต่ก็ยังช้ากว่าการเคลื่อนไหว ของแส้เจ้าม้าพยศหน่อยๆ เลยไม่มีปัญหามากนัก

แต่พูดก็พูดเถอะ  ได้ออกแรงบ้างมันก็ดีเหมือนกัน แต่เขาไม่อยากสู้กับเจ้านี่แหะ อุตสาอยากสู้กับเจ้าหัวสับปะรด ไม่ก็สัตว์กินพืชหัวน้ำตาล แต่มาเจอจับคู่แบบนี้มันก็เซงนา เพื่อนของฮิคารุ ถ้าทำอะไรมากไป เจ้านั่นจะโกรธมั้ยเนี่ย แต่ก็ไม่อยากแพ้เลย แล้วพลัน ความคิดอย่างนึงก็แล่นเข้ามาในหัวฮิบาริ ทำเอาคนคิดได้ แสยะยิ้มอย่างพอใจ แต่ทำเอาคนเห็น กลืนน้ำลายแทบไม่ลงเลยทีเดียว

นาโอยะ ที่สัมผัสอันตรายจากคนตรงหน้าได้  ในหัวก็คิดแผนการที่จะทำให้อีกคนแพ้ให้ได้ แต่ก็ยังนึกไม่ออกเลย ดาบที่เข้าโจมตีซึ่งๆหน้าอีกรอบ สั่นระริกเมื่อแรงของทั้งคู่ ไม่มีใครยอมถอย  นาโอยะหยัดขาขวาให้มั่น แล้วยกขาซ้ายขึ้นมาถีบท้องตรงๆ ทำให้ฮิบาริต้องถอยหลังไปหน่อย

เมื่อตั้งหลักได้ ฮิบาริ วิ่งพรวดเข้าหานาโอยะอย่างรวดเร็ว ทอนฟาถูกใช้เข้าโจมตีอีกรอบ เพื่อให้อีกคนใช้ดาบกันไว้ ส่วนอีกข้างที่ว่างอยู่ ก็หมุนปลายทอนฟาออกมา แล้วแทงไปข้างหน้า ทำเอานาโอยะที่มองไม่ทัน ต้องรีบก้มหลบ แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมา ก็พบว่าอีกคนยืนประชิดตัว ขัดขาเขาให้ล้มลง เนื่องจากยังทรงตัวได้ไม่ดีเท่าไร จึงล้มลงลงไป

แต่นาโอยะก็รีบลุกขึ้น ใครจะยอมให้กดเกิน 5 วิฯกันเล่า

“ผู้ชนะ ฮิบาริ เคียวยะ ”เสียงของกรรมการสาว ทำเอานาโอยะมองขวับ ส่วนฮิบาริก็ยืนนิ่งพร้อมเก็บทอนฟา

“ผมไม่ได้โดนกดจนต้องนับ 5 สักหน่อยนี่ แพ้ได้ไง”

“นาโอยะ มองที่พื้นสิ”คาสึกิกับโทโมกิบอก ทำให้นาโอยะมองลงกับพื้นแล้วอ้าปากค้าง

จุดที่เขายืนอยู่ ห่างเส้นเลเซอร์แดง ประมาณ 1 ฟุต

.....อ๊ากกกกก ตอนที่ล้มนั่น ออกนอกสนามเรอะ ม่ายยยยยยยยยยยยยย.....

นาโอยะยืนแข็งเป็นหิน ช็อกที่ตัวเองพลาดไป เนื่องจากต้องหลบการโจมตีจากทอนฟา อยู่เรื่อยๆ จนทำให้เขาต้องถอยหลังไปอย่างไม่รู้ตัว จนกระทั่งออกนอกสนาม

.....โฮกก ผิดพลาดได้ไง ทำไมไม่ระวังขาแบบนี้ คุณพ่อคุณแม่ ท่านอย่าได้รู้ความผิดพลาดนี่เลย เขายังไม่อยากถูกด่า....

นาโอยะยืนน้ำตาตกใน จนทำให้ยูกิ ต้องมาลากกลับไปหาคนอื่นๆ

เทียบกับการต่อสู้ของเรียวแล้ว นี้ถือว่าใช้เวลาเร็วมาก เพราะพลัดกันรุกรับอย่างรวดเร็ว รวมแล้วใช้เวลายังไม่ถึง 5 นาทีดีด้วยซ้ำ

ฝั่งคู่หมั้นก็ปลอบกันไป ฝั่งวองโกล่ก็มองไปที่คนที่เพิ่งเดินออกจากสนามประลองมา ด้วยความอึ้ง อารมณ์เหมือนเห็นตอนศึกชิงแหวน รอบเมฆาซะจริง เก่งจนน่ากลัว ขนาดนั่นเป็นคนที่ฝีมือดีที่สุดในกลุ่มแล้วนะ ยังจบแบบรวดเร็วทันใจอีก จะมีใครกล้าต่อกรกับพี่แกอีกมั้ยเนี่ย สึนะคิดในใจ

“เอาล่ะ จบคู่สอง ก็มาเริ่มกันต่อเลยดีกว่า คู่ต่อไปเอาเป็น..”เบี้ยงกี้จัดการพูดต่อไปเลย โดยไม่รอให้รีบอร์นทัก

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
* ขอย้ำอีกครั้ง ข้าวไม่ถนัดการเขียนฉากต่อสู้จริงๆ มันแปลก มันตรงไหน ก็อภัยให้ด้วยเถอะนะ

** ขออภัยที่ความสามารถไม่ถึง...