fanfiction yugioh gx [2] : ดูเอลชี้ชะตาโลก

ลำดับตอนที่ #12 : [1.10]พี่น้อง วิญญาณ เราสองคน(แป่ว!!)2

ณ เมืองแห่งหนึ่งในสมัยก่อน
"คานาเมะ มาหาแม่สิจ๊ะ"เสียงของหญิงวัยประมาณ26ปี ได้เรียกคานะวัย3ขวบและกอดด้วยความเอ็นดูและความรัก จนกระทั่งคานะมีอายุ6ขวบแล้ว  ในวันเกิด คานะและคุณแม่ได้ขับรถเล่นและกำลังจะกลับบ้าน
"คุณแม่ นี่อะไรเหรอคะ"คานะพูดพลางถือกล่อง
"ไม่รู้สินะ เดี๋ยวกลับถึงบ้านแล้วค่อยดูนะ"
"ค่ะ"ขณะที่สองแม่ลูกคุยกันอย่างสนุกสนาน 
แต่มีบางอย่างที่ทำให้สองคนโดนตัดขาด...
"เอี๊ยด......โครม!"ตัวรถได้ชนกับรถขนส่งน้ำมันอย่างแรง ในรถนั้นมีเพียงคานะที่รอดมาได้เพราะกล่องปริศนา แต่คุณแม่นอนสลบคาพวงมาลัยเพราะโดนกระจกแทง คนในระแวกนั้นต้องงัดประตูเพื่อช่วยสองแม่ลูก แต่เมื่อช่วยคานะออกมาจากรถนั้น รถถูกเผาและระเบิดอย่างชนิดชิ้นส่วนปลิวเหมือนลูกลาวา ซึ่งพวกเขาช่วยคุณแม่ไม่ทันแล้ว
"คุณแม่คะ~~"คานะที่ตะลึงกับภาพอยู่นั้นน้ำตาคลอเบ้าที่ตนสูญเสียแม่อันเป็นที่รักไป  และเธอได้อยู่กับครอบครัวโอฮาระ ทำให้คานะมีนิสัยสุขุมและเยือกเย็น(แต่ก่อนเป็นคนร่าเริงจ๊ะ/เรา)

วันต่อมา คานะได้รับโทรศัพท์จากญาติของคุณแม่(พ่อแม่ของจูไดนั่นแหละ/เรา)ให้มาอาศัยอยู่ที่นั่น คานะจึงตัดสินใจไปพร้อมกับการ์ด"อนาเทอร์ เนออส"ที่คุณแม่ซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด(คานะรอดตายเพราะการ์ดใบนี้ด้วย/เรา) เมื่อมาถึง เธอก็พบกับเด็กหนุ่มใส่หมวกกำลังร้องไห้อยู่ และอาจารย์หาเขาเจอและกลับไปในเมือง ส่วนคานะตามหาที่อยู่ซึ่งจดลงในกระดาษแผ่นเล็กๆ จนในที่สุด...
"เฮ้อ...ถึงซะที"คานะได้หยุดตรงบ้านหลังใหญ่ และมีชายคนหนึ่งเปิดประตู"คุณคือญาติของคุณแม่ใช่มั้ยคะ ฉันชื่อยูกิ คานาเมะ เป็นลูกสาวค่ะ"
"ฮ่าๆๆ นึกว่าใครที่ไหนที่แท้เป็นลูกสาวของคานาโตะนี่เอง"ชายคนนั้นหัวเราะอย่างอารมณ์ดีและพาเธอเข้าบ้าน ซึ่งเธอก็ตอบโดยอย่างดี"มาสิๆ อยู่กับพวกเรานะ"
"เอ่อ อยู่กันสองคนเหรอคะ"
"ไม่ใช่หรอกนะ มีลูกชายคนนึงมาเฝ้าบ้านตอนที่พวกเราไม่อยู่ด้วย"เมื่อชายคนนั้นพูดเสร็จ จู่ๆประตูก็เปิดพร้อมเด็กชายใส่หมวกที่คานะเจอเมื่อกี้
"นี่เธอ คนเมื่อตอนนั้นนี่"ต่างคนต่างชี้หน้าและพูดพร้อมกัน โดยที่เด็กหนุ่มถอดหมวกนั้น เหมือนกับคานะอย่างไม่น่าเชื่อ
"นี่จูได เธอเป็นญาติของเราชื่อว่าคานาเมะจัง"คุณพ่อแนะนำตัว"ฝากเด็กคนนั้นด้วยนะ"

"นี่คานาเมะ ชอบดูเอลรึเปล่า"จูไดถามคานะที่กำลังนั่งอยู่"มาดูเอลกับฉันมั้ยล่ะ"
"เอ๊ะ! นายมีเพื่อนที่ร.ร.อยู่ไม่ใช่เหรอ"คานะตกใจ
"ฉันไม่มีเพื่อนหรอก ตั้งแต่พี่ชาย(หมายถึงโอซามุนะเออ/เรา)และคนอื่นๆสลบนั้น ก็ไม่มีใครเล่นกับฉันเลย"
"งั้นเหรอ ก็ได้ แล้วจะให้เงื่อนไขอะไรหล่ะ"
"ถ้าฉันชนะเธอ ฉันขอเป็นพี่ชายของเธอนะ"
"เอ๋!"
5นาทีผ่านไป จูไดได้เอาชนะคานะได้อย่างงดงาม คานะระหว่างดูเอลนั้นเคยดูเอลกับคุณแม่ที่สวนมาก่อน ซึ่งการเล่นของจูไดและคุณแม่แทบจะเหมือนกันอีกด้วย คานะจึงใจอ่อนและกลับมาเป็นคนร่าเริงและเป็นน้องสาวของจูไดอย่างโดยดี(โดยปกติคู่ต่อสู้ที่ดูเอลกับจูไดจะสลบ แต่คานะกลับดูสบายเพราะพลังบางอย่าง ซึ่งยูเบลถึงกับอึ้งไปเลย/เรา)

10ปีต่อมา คานะซึ่งจบม.3ได้ข่าวว่าจูไดหรือพี่ชายตัวเองได้เรียนที่ดูเอลอคาเดเมีย จึงได้เดินทางไปร.ร.นั้นจนถึงบัดนี้

"เรื่องก็เป็นอย่างนี้แหละ"จูไดและคานะต่างพูด ทำให้อาจารย์ใหญ่พอใจ
"เข้าใจแล้วล่ะ ว่าแต่คานะเมะคุงไปเรียนได้แล้วล่ะ"
"ค่ะ พี่ชาย ฉันไปล่ะนะ"
"อื้อ"จูไดพูดพลางยิ้มไปด้วยก่อนคานะจะวิ่งจากไป และหันมาทางอาจารย์ใหญ่
"มีอะไรเหรอจูไดคุง"
"ผมมีเรื่องจะบอก ถ้าผมพูดแล้วห้ามบอกคนอื่นนะครับ"
"แล้วมันเป็นเรื่องอะไรเหรอ"
"ผมนี่แหละ คือชายชุดดำครับ"
"เอ๋! อะไรนะ"
-------------------------------------------------------------------------------------------------------