fanfiction yugioh gx [2] : ดูเอลชี้ชะตาโลก

ลำดับตอนที่ #22 : [1.20] วันธรรมดาที่แสนไม่ธรรมดา

"เอาล่ะ วันนี้ก็จบการสอนแค่นี้นะ มีใครสงสัยบ้าง"อาจารย์แว่นได้ถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม(แต่เราพิลึกมากๆ/เรา) ซึ่งไม่มีใครถาม และอาจารย์แว่นก็เดินจากไป
ตอนนี้เป็นชั่วโมงพักเที่ยงพอดี
"คานะจัง"อาสึกะที่มาพร้อมกับเรย์ จุนโกะและโมโมเอะอยู่ตรงหน้าคานะ"ไปหาคุณคาซึมิกันเถอะ"
"ค่ะ"เธอก็ตอบแบบนี้อยู่ดี แต่ว่า...
"พรึ่บ"ไม่ทันได้ออกไปไหน เหล่านักเรียนชายทั้งสามหอมาล้อมรอบคานะใน5วินาที(เร็วเกินไปแย้ว/เรา)
"คานะจัง มากินข้าวกับผมเถอะนะ"
"ไม่ต้องเลย เธอต้องกินกับฉัน"
"นายอย่าสอดได้ไหม"
ฯลฯ(คิดไม่ออกแล้ว-_-/เรา)ในขณะที่เหล่าหนุ่มโสดทั้งหลายแหล่ได้ทะเลาะกันโดยมีการนัดของคานะเป็นเดิมพัน-_- แต่คานะกำลังจะแย่เพราะติดแหง่กอยู่ในห้วงของชายหนุ่ม(บรรยายช่าง...-_-/คูมิโกะ)
"คุณอาสึกะ ช่วยด้วย"คานะที่ร้องตะโกนพร้อมโบกไม้โบกมืออยู่ คิดว่าจะติดแหง่กอยู่แบบนี้ตลอดชีวิต(เว่อร์แล้วเอ็ง/คูมิโกะ)แต่สวรรค์ยังมีตา ได้มีมือใหญ่ๆมาจับมือคานะไว้และดึงตัวเธอจนออกจากห้วงมรณะได้แล้ว ซึ่งเจ้าของมือนั่นคือ
"คุณคาซึมิ"คานะตกใจกับหญิงสาวผมสีแดงที่เพิ่งรู้จักกันไม่นาน"มาทำอะไรที่นี่คะ"
"ก็ฉันตามเตกิล่ามาน่ะ ยังไงก็ช่าง รีบออกจากที่นี่กันเถอะ"และทั้งสองก็วิ่งด้วยความเร็วแสง(?)

30นาทีต่อมา
"ขอบคุณค่ะ คุณคาซึมิ"ทั้งสองได้มานั่งตรงหน้าหอเรด"นึกว่าจะติดแหง่กอยู่ตรงนั้นซะแล้ว"
"ไม่เป็นไรจ้ะ ขอบคุณเตกิล่ามากกว่านะ"
"แฮะๆๆ"คานะยิ้มแห้งๆ"ว่าแต่คุณกับอาจารย์คาซามะคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะคะ"
"ก็คบกันมานานแล้วตั้งแต่อยู่ป.6น่ะ ว่าแต่ถามเรื่องนี้ทำไมเหรอ"
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ว่าแต่ดูเอลกันไหมคะ"
"เอ๋ ทำไมล่ะ"
"ก็เพราะว่าการดูเอลน่ะ สามารถสื่อถึงใจกันได้ ว่าคนๆนั้นเป็นแบบไหนกันน่ะค่ะ"
"ก็ได้จ๊ะ"

"ดูเอล/ดูเอล"
"ฉันเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ดรอว์"คานะเริ่มก่อน"อัญเชิญรูปปั้นแบ่งเขตแห่งเสี้ยวแสงลงตั้งรับ(1000/1000)หมอบการ์ด2ใบ เทิร์นเอนด์"
"เทิร์นของฉัน ดอรว์"
"รูปปั้นแบ่งเขตแห่งเสี้ยวแสง เอ็ฟเฟ็ตทำงาน การ์ดนี้หงายบนสนาม ต้องเรียกมอนสเตอร์ธาตุแสงออกมาอย่างเดียวนะคะ"
"งั้นเหรอ แต่สามารถนั้นมันจะทำให้ใช้โดยสูญเปล่าอยู่ดี"
"ห๊ะ"
-------------------------------------------------------------------------------------------------------