ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [1.6] ความทรงจำ
ณ เมืองแห่งหนึ่งในสมัยก่อน
"อ๊า~แพ้แล้วอ่า~"เด็กหญิงนัยน์ตาสีน้ำตาลพูดอย่างเหนื่อยๆกับเด็กหนุ่มที่มีผมและนัยน์ตาเหมือนกันทุกประการ
"ฉันชนะแล้ว คานาเมะ ทำตามสัญญาด้วยนะ"เด็กหนุ่มถาม
"ถ้านายชนะให้ฉันเป็นน้องสาวนายใช่ม้า"คานะในวัย6ขวบกล่าว"ฉันจะทำตาม"
"ตั้งแต่นี้ไป ฉันเป็นพี่ชายของเธอนะ"แล้วทั้งคู่ได้เกี่ยวก้อยสัญญา
"จ๊ะ! พี่ชาย"
"พี่ชาย......"คานะในวัย15ปีลืมตาขึ้นรู้ว่าตนอยู่หอเรดเนื่องจากหกล้มหน้าคว่ำจนสลบ
"นึกถึงเรื่องนี้จนได้"
ในสมัยเด็ก คานะได้อยู่กับแม่สองคนในเมืองนอก แต่วันหนึ่งแม่ของเธอได้ประสบอุบัติเหตุจนเสียชีวิต เธอจึงมีนิสัยเงียบขรึม ไม่ให้มีใครบังคับ เธอจึงได้ย้ายมาที่เมืองหลวง ในขณะที่คานะกำลังเสียใจนั้น ก็ได้พบกับเด็กหนุ่มสวมหมวกกำลังร้องไห้อยู่ที่สวน
"นี่นาย ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย"คานะถาม
"อื้อ ไม่เป็นอะไรหรอกนะ"เด็กหนุ่มบอกพลางเช็ดน้ำตาของตน
"งั้นเหรอ"
"ยูกิคุง ไม่เป็นอะไรนะ"ชายหนุ่มวัยกลางคนตามหาด้วยความเป็นห่วง"พ่อแม่เธอเป็นห่วงน่ะรู้มั้ย"
"ฮะ อาจารย์ งั้นฉันไปก่อนนะ"เด็กหนุ่มกล่าวขอบคุณ
"ยูกิเหรอ ดะ-เดี๋ยวก่อนสิ"คานะเรียกอย่างดัง แต่ทั้ง2นั้นกลับไม่ได้ยิน
--ขอคั่นอดีตไปปัจจุบันนะ--
"คิดถึงพี่ชายจัง"คานะลุกขึ้นมองทางหน้าต่าง แต่...
"จริงด้วย! ต้องตามหาชายชุดดำแล้วสิ"เธอได้นำไฟฉายแล้ววิ่งออกจากหอเรด
ตัดมาที่ป่า มีชายสองคน คนหนึ่งได้ยืนอย่างเงียบๆ คนหนึ่งพึ่งได้เจอพายุแล้วอ้าปากค้าง
"นายคือ ชายชุดดำงั้นเหรอ"มันโจเมะมองอย่างไม่เชื่อสายตา
"ใช่ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ มันโจเมะ จุน"
"ฉันไม่ได้เป็นเพื่อนนายนะ"มันโจเมะว่าพลางเส้นเลือดขึ้น"ฉันจะกระชากหน้ากากของนายเอง!"
"งั้นเหรอ งั้นมาตัดสินด้วยการดูเอลละกัน"
"ดูเอลงั้นเหรอ ได้เลย"
"ดูเอล"
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
"อ๊า~แพ้แล้วอ่า~"เด็กหญิงนัยน์ตาสีน้ำตาลพูดอย่างเหนื่อยๆกับเด็กหนุ่มที่มีผมและนัยน์ตาเหมือนกันทุกประการ
"ฉันชนะแล้ว คานาเมะ ทำตามสัญญาด้วยนะ"เด็กหนุ่มถาม
"ถ้านายชนะให้ฉันเป็นน้องสาวนายใช่ม้า"คานะในวัย6ขวบกล่าว"ฉันจะทำตาม"
"ตั้งแต่นี้ไป ฉันเป็นพี่ชายของเธอนะ"แล้วทั้งคู่ได้เกี่ยวก้อยสัญญา
"จ๊ะ! พี่ชาย"
"พี่ชาย......"คานะในวัย15ปีลืมตาขึ้นรู้ว่าตนอยู่หอเรดเนื่องจากหกล้มหน้าคว่ำจนสลบ
"นึกถึงเรื่องนี้จนได้"
ในสมัยเด็ก คานะได้อยู่กับแม่สองคนในเมืองนอก แต่วันหนึ่งแม่ของเธอได้ประสบอุบัติเหตุจนเสียชีวิต เธอจึงมีนิสัยเงียบขรึม ไม่ให้มีใครบังคับ เธอจึงได้ย้ายมาที่เมืองหลวง ในขณะที่คานะกำลังเสียใจนั้น ก็ได้พบกับเด็กหนุ่มสวมหมวกกำลังร้องไห้อยู่ที่สวน
"นี่นาย ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย"คานะถาม
"อื้อ ไม่เป็นอะไรหรอกนะ"เด็กหนุ่มบอกพลางเช็ดน้ำตาของตน
"งั้นเหรอ"
"ยูกิคุง ไม่เป็นอะไรนะ"ชายหนุ่มวัยกลางคนตามหาด้วยความเป็นห่วง"พ่อแม่เธอเป็นห่วงน่ะรู้มั้ย"
"ฮะ อาจารย์ งั้นฉันไปก่อนนะ"เด็กหนุ่มกล่าวขอบคุณ
"ยูกิเหรอ ดะ-เดี๋ยวก่อนสิ"คานะเรียกอย่างดัง แต่ทั้ง2นั้นกลับไม่ได้ยิน
--ขอคั่นอดีตไปปัจจุบันนะ--
"คิดถึงพี่ชายจัง"คานะลุกขึ้นมองทางหน้าต่าง แต่...
"จริงด้วย! ต้องตามหาชายชุดดำแล้วสิ"เธอได้นำไฟฉายแล้ววิ่งออกจากหอเรด
ตัดมาที่ป่า มีชายสองคน คนหนึ่งได้ยืนอย่างเงียบๆ คนหนึ่งพึ่งได้เจอพายุแล้วอ้าปากค้าง
"นายคือ ชายชุดดำงั้นเหรอ"มันโจเมะมองอย่างไม่เชื่อสายตา
"ใช่ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ มันโจเมะ จุน"
"ฉันไม่ได้เป็นเพื่อนนายนะ"มันโจเมะว่าพลางเส้นเลือดขึ้น"ฉันจะกระชากหน้ากากของนายเอง!"
"งั้นเหรอ งั้นมาตัดสินด้วยการดูเอลละกัน"
"ดูเอลงั้นเหรอ ได้เลย"
"ดูเอล"
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น