FanFic Conan สึบารุ x ไฮบาระ (2)
แฟนฟิค สึบารุ x ไฮบาระ ใครชอบคู่นี้ อวยคู่นี้ มาจิ้นด้วยกันนะคะ
ผู้เข้าชมรวม
2,332
ผู้เข้าชมเดือนนี้
15
ผู้เข้าชมรวม
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“ให้ตาย! โตไว ๆ หน่อยนะไฮบาระ ฉันเริ่มจะรอไม่ได้แล้วล่ะ”
ถ้อยคำชวนให้ขัดเขินของสึบารุ ไม่ได้ทำให้ไฮบาระเขินอายอย่างที่คิด
ตรงข้ามเด็กประถมอย่างเธอกลับยื่นใบหน้ากลมมนเข้าไปใกล้เขามากกว่าเดิม
“อนุญาต” น้ำเสียงกึ่งขบขันเอ่ยคำอนุญาตให้ ทำเอาใบหน้าชายหนุ่มร้อนผ่าวไปหมด
“ยัยเด็กแสบ”
สึบารุเอ่ยขึ้น พลางดึงอีกฝ่ายมากอดแน่นกว่าเดิม
เมื่อก้มลงไปสูดกลิ่นอายแชมพูบนเส้นผมสีน้ำตาลแดงนั้นอย่างอดใจไม่ไหว
อีกฝ่ายกลับดิ้นรนให้หลุดจากอ้อมแขน พลางฉีกยิ้มหวานอย่างไม่น่าให้อภัย
“หมายถึง อนุญาตให้ 'รอ' ต่างหากล่ะ เรื่องแค่นี้นายทำไม่ได้เชียวเหรอ”
“โธ่” ชายหนุ่มโอดครวญ ใจคอไฮบาระคนนี้ช่างร้ายกาจ ใครจะเชื่อว่าที่พูดมาตอนแรก
ไม่ได้หมายถึงอนุญาตให้เขาจูบกันล่ะ แต่ว่าเขาจะอดทนไว้ก่อน
คอยดูเถอะได้กลับร่างเดิมเมื่อไหร่ จะเล่นงานคืนให้หายแสบเลยทีเดียว
***********************************
วันหยุดอันหมองหม่น ด้วยสายฝนพรำหลงฤดูที่เข้ามาสร้างความเหน็บหนาวแก่ผู้คน
สึบารุกระชับคอเสื้อแน่นขึ้นมือหนึ่ง อีกมือหนึ่งถือร่มอันใหญ่
ทั้งที่วันนี้เป็นวันหยุด และเขาเองก็มีเรื่องให้ทำ แต่กลับถูก FBI เรียกตัวอย่างกะทันหัน
กว่าการประชุมมอบหมายงานจะเสร็จสิ้นลง เวลาได้ล่วงเข้าบ่ายของวันเสียแล้ว
นัดดูหนังเป็นอันเลื่อนไปอีก ป่านนี้เด็กประถมหน้านิ่งอย่างไฮบาระคงโกรธจนไม่คุยกับเขาแน่
ชายหนุ่มเร่งฝีเท้าให้ไวขึ้นอีก เขาอยากอธิบายถึงเหตุผลที่ผิดนัดสักหน่อย
กรี๊ดดดดดดดดด!!
เสียงกรีดร้องทำให้เขาหันไปมอง เห็นร่างของใครคนหนึ่งถูกรถบรรทุกของขนาดใหญ่พุ่งเข้าหา
เคราะห์ดีที่คนขับหักหลบไปได้ แต่เคราะห์ร้ายกลับมาตกอยู่ที่เขาคนนี้
ที่ดันอยู่ในเส้นทางหักหลบของรถเข้าพอดี ในชั่วพริบตานั้นความคิดของเขามีเพียงคนคนเดียว
“ไฮบาระ”
***********************************
เพล้ง!!
หลอดแก้วทดลองอันหนึ่งหลุดจากมือไฮบาระลงพื้น ด้วยความเร่งรีบและความหงุดหงิด
ที่ใครบางคนผิดนัด ทำให้ผลการทดลองพังเละไม่เป็นท่า ไฮบาระก้มลงเก็บใบยามาขยำ
ตัวอักษรบนกระดาษใบนั้นยับยู่ยี่ แต่ถ้าไม่ยับมันจะอ่านได้ว่า “ยา APTX4869 ขั้นสมบูรณ์”
“ออกไปตั้งแต่เช้า ไม่ฝากบอกใครด้วยซ้ำว่าไปไหน” ไฮบาระบ่น
จริงอยู่มันไม่ใช่การเดทแบบหนุ่มสาว เพราะถ้ามองตามภาพที่คนส่วนใหญ่จะเห็น
คือ ชายหนุ่มคนหนึ่งจูงมือกับเด็กน้อยคนหนึ่งไปดูหนัง แต่เธอรู้ดีว่านี่เป็นเดทแรก
หลังจากที่ได้เปิดเผยความในใจให้กันและกัน
“ว่าจะโชว์ความคืบหน้าของตัวยาสักหน่อย แต่ตอนนี้..ฉันเปลี่ยนใจแล้ว”
ใบยาถูกโยนทิ้งอย่างไม่ไยดีลงถังขยะ ไฮบาระเดินกระทืบเท้าออกไปจากห้องทดลองอย่างขัดใจ
***********************************
“อะไรนะ ขอชื่อโรงพยาบาลอีกทีสิ” ดอกเตอร์อากาสะรับสายด้วยใบหน้าตระหนก
ขณะเดียวกับที่ไฮบาระเดินเข้ามาในห้องรับแขกและได้ยินพอดี
“ใครอยู่โรงพยาบาลคะ ดอกเตอร์”
“มะ.. ไม่มีอะไรหรอก ไอจังไปพักผ่อนก่อนเถอะ”
อากาสะบ่ายเบี่ยงด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่คนแบบดอกเตอร์โกหกให้คนจับได้ยากเสียที่ไหน
ไฮบาระจึงถือวิสาสะ ปีนขึ้นเก้าอี้มาแนบหูข้างโทรศัพท์ เสียงปลายสายอ้อมแอ้มออกมาเพียงนิดหน่อย
แต่พอเดาได้ว่าใคร เธอจึงฉวยโทรศัพท์ออกมาพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“นายไปทำอะไรที่โรงพยาบาลกันล่ะ..”
ยังไม่ทันได้ต่อว่าต่อขาน เสียงหวานปนน่ารักของใครบางคนดังเข้ามาในสายสนทนา
“ใส่เสื้อนะคะ แล้วกลับบ้านได้เลยค่ะ”
ใส่เสื้อเหรอ หมายความว่ายังไง นายทำอะไรอยู่กันแน่!!
ไฮบาระกระแทกหูโทรศัพท์ดังโครม ก่อนจะเชิดหน้าอย่างขุ่นเคือง
เธอไม่เคยหงุดหงิดขนาดนี้มาก่อน..
ทำไมเรื่องเล็กน้อยถึงทำให้เธอโกรธได้มากขนาดนี้ ไม่เข้าใจจริง ๆ
อากาสะทำท่าจะเข้ามาคุยด้วย แต่ไฮบาระกลับเบรคเขาไว้เสียก่อน
“ดอกเตอร์คะ ขออยู่คนเดียวได้ไหม”
แววตาขอร้องของเธอทำให้อีกฝ่ายไม่ปฏิเสธ เขาผงกหัวรับพลางติดใจสงสัยในท่าที
ใจร้อนแบบแปลก ๆ ของไอจัง แต่ก็ไม่คิดจะถามหรือหาคำตอบใด
อากาสะตรงไปยังรถเต่าส่วนตัว พลางขับออกไปกินลมชมวิวข้างนอก
คิดในใจว่ากลับดึกสักหน่อยคงจะดี
ไฮบาระอยู่คนเดียวในห้องรับแขก นัยน์ตาว้าวุ่นในที
พอเวลาผ่านไปสักพัก ใจเธอเริ่มเย็นขึ้น สุดท้ายจึงเริ่มคิดได้ว่า
ชายหนุ่มตัวตนเหตุความขุ่นเคืองนั้น อาจมีเหตุผลบางอย่างก็ได้
ใครจะไปทำอะไรบ้า ๆ เรื่องอื่นที่โรงพยาบาลกัน
เด็กน้อยเดินไปรินน้ำหวานมาดื่มแก้เหงา แต่เพราะความคิดเรื่อยเปื่อยทำให้เผลอตัว
หยิบขวดไวน์มาเทลงแก้ว พร้อมดื่มไปอึกใหญ่
“บ้าจริง” ไฮบาระบ่นพลางรู้สึกขมในคอ “นี่มันไวน์นี่นา”
แม้จะรู้ตัวแล้วว่าหยิบเครื่องดี่มผิด แต่นอกจากไม่เทไวน์ในแก้วทิ้ง เธอยังคงจิบมันต่อเรื่อย ๆ
ร่างกายแบบเด็กไม่ถูกกับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์สักเท่าไหร่
เลยทำให้คนดื่มรู้สึกเวียนหัว ทั้งที่มันเพิ่งพร่องไปครึ่งแก้ว
“ฉันโกรธนายแล้วจริง ๆ นะ”
ไฮบาระพึมพำก่อนที่อาการมึนจะฉุดร่างเธอให้เอนกายนอนบนโซฟา
***********************************
สึบารุกลับมาบ้านอย่างเหนื่อยอ่อน ความจริงอุบัติเหตุไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่คิด
เขาหลบรถคันนั้นทัน เพียงแต่เสียหลักไปโดนป้ายอลูมิเนียมที่กำลังซ่อมแซมอยู่แถวนั้นบาดเอา
กว่าจะทำแผลที่หน้าอกเสร็จ เขาจึงโทรมาหาด๊อกเตอร์อากาสะให้ช่วยคุยกับไฮบาระให้
ผิดคาดที่เจ้าตัวดันมารับสาย และได้ยินเสียงหวานใสของพยาบาลสาวเข้าพอดี
“คงไม่เข้าใจผิดนะ ยัยตัวแสบ”
เมื่อมองไปยังบ้านที่อยู่ติดกัน กลับไม่เห็นแสงไฟในบ้านเปิดทั้งที่มืดค่ำมากแล้ว
ด้วยความเป็นห่วงเขาจึงถือวิสาสะเข้าไป
ในห้องรับแขกมีร่างเด็กน้อยคนหนึ่งนอนหลับราวกับเจ้าหญิงนิทราในวัยเยาว์
เป็นไฮบาระนั่นเอง ใบหน้าเล็ก ๆ นั้นพริ้มตาอย่างไม่มีทีท่าว่าได้ยินเสียงรอบข้าง
บนโต๊ะกระจกยังมีแก้วน้ำวางไว้ เมื่อเข้าใกล้จึงได้กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยออกมา
“ดื่มไวน์ด้วยเหรอ” เขาพึมพำอย่างแปลกใจ “แต่แบบนี้ก็ดูไร้พิษสงดีนะ”
สึบารุโน้มตัวลงไปใกล้ร่างเล็ก ยากที่จะอดใจไม่ให้ฉวยโอกาสได้
เขาจุมพิตเบา ๆ บนหน้าผาก ฝ่ายที่รับสัมผัสครางฮือแต่ยังหลับพริ้มอยู่เหมือนเก่า
จนชายหนุ่มทอดถอนใจ “ถือว่ามัดจำไว้เท่านี้ก่อน”
เขาขยับไปที่โซฟาอีกตัว พลางนั่งมองใบหน้าน่ารักแบบเด็กประถมจนเผลอหลับไป
***********************************
ไฮบาระตื่นมาด้วยอาการมึนหัวเล็กน้อย แต่ร่างของใครบางคนกลับแก้อาการมึนได้ฉับพลัน
“นาย..”
ส่งเสียงได้เพียงคำเดียว สายตากลับพุ่งไปเห็นผ้าพันแผลบนร่างของชายหนุ่ม
แผลนั้นมีเลือดซึมออกมาเล็กน้อย ไฮบาระขยับตัวไปแตะอย่างแผ่วเบา
“ถอดเสื้อ.. เพราะอย่างนี้สินะ”
เด็กน้อยพึมพำ หากแต่ใบหน้ากลับเผลอยิ้มออกมาอย่างหมดความกังวลใจในบางอย่าง
เธอไล่มือไปตามบาดแผลของเขาอย่างลืมตัว กระทั่งอีกฝ่ายใช้มือมาจับมือของเธอไว้
“อ๊ะ”
“แอบแต๊ะอั๋งกันแบบนี้ ฉันจะลงโทษเธอนะ ไฮบาระ”
น้ำเสียงและคำพูดหยอกล้อส่งผลให้ไฮบาระตีสีหน้าไม่ถูก จะเขิน จะโกรธ
หรือจะต่อว่าเขาที่ผิดนัด ไม่สามารถทำได้ดังใจสักอย่างเลย
หลังจากนั้นเธอได้รู้เพียงว่าตัวเองถูกดึงไปจมอยู่ในอ้อมกอดของเขาแล้ว
“ไม่เจ็บแผลหรือไง”
“ถ้าได้กอดอยู่แบบนี้ คงไม่เจ็บเท่าไหร่”
“นายนี่มัน..”
คำพูดกระเง้ากระงอด แต่ไฮบาระกลับไม่ได้ผลักไสท่อนแขนแข็งแกร่งของคนคนนี้ออกไปอย่างที่เคย
“กอดให้แน่นกว่านี้สิ”
แทนคำตอบรับ อ้อมแขนของสึบารุได้รัดร่างเธอแน่นขึ้นอีก แน่นจนเกือบหายใจไม่ออก
เขาซบหน้าลงข้างไหล่ของเธอ พลางกระซิบเสียงแหบแห้งที่ข้างหู
“ขอโทษนะ โดน FBI เรียกตัวแต่เช้า แถมยังไปอยู่ผิดที่ผิดทางทำให้ได้แผลมาอีก
เป็นคำแก้ตัวพื้น ๆ แบบนี้ เธอจะยอมยกโทษให้ไหม”
“คิดเอาเองสิ ให้กอดขนาดนี้แล้ว”
คำตอบของไฮบาระ ทำให้สึบารุยิ้มกว้างออกมา เขาขยับตัวเล็กน้อย พยายามจับร่างอีกฝ่าย
ให้หันมาสบสายตา แม้ร่างเล็กจะอิดออด แต่กลับยอมสบตาด้วยดี
“อนุญาต” เขาพูดพลางประทับริมฝีปากกับอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน
ร่างเล็กสั่นสะท้านราวกับถูกไฟช็อต เธอกลัวว่าเขาจะทำเกินกว่านั้น
และเธอยังไม่พร้อมสำหรับร่างกายแบบนี้ ขณะที่คิดไปร้อยแปดตลบ
เขากลับทำเพียงถอนริมฝีปากที่แตะกันอยู่ออกไป และยิ้มให้อย่างร้ายกาจ
“ตอนนี้ อยากเป็นฝ่ายโตไว ๆ แล้วสินะ?”
***********************************
ผลงานอื่นๆ ของ ละอองผีเสื้อ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ละอองผีเสื้อ
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น