ดวงใจจอมทัพ

จูจิวซือมีความแค้นแต่หนหลัง นางเฝ้าสาบานว่าสิบปีแก้แค้นยังมิสาย

แต่แผนการจะสำเร็จหรือไม่ ปัจจัยหลักคือท่านแม่ทัพหลี่หยางกวง

ทว่า...นางรึสู้อุตส่าห์มอบกายถวายตัว หวังเคียงข้าง

เขากลับกินนางอย่างตะกละตะกลามแต่ไม่รับตัวคน ช่างบัดซบสิ้นดี!

------------------------

หลี่หยางกวงคือแม่ทัพผู้ห้าวหาญเกรียงไกรแห่งแคว้นเยว่

นอกจากฝีมือการรบที่ระบือไกล ความชอบส่วนตัวของเขาก็ถูกพูดถึงมากเช่นกัน

ผู้คนบอกว่าเขาไม่ชอบสตรี แน่นอนว่ากล่าวไว้ไม่ผิด

แต่ผู้ใดจะคิด เกลียดสิ่งได้มักได้สิ่งนั้น

เมื่อวันหนึ่งเขากลับต้องหนีบหญิงผู้หนึ่งติดรักแร้ไม่อาจแยกจาก ช่างบัดซบนัก!

-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+

“ถอดเสื้อออก” ชายหนุ่มเอ่ยปากสั่งด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำใบหน้าเรียบเฉย

“ฮะ” จูจิวซือที่แม้จะไม่เข้าใจแต่ก็ยังใช้มือกุมคอเสื้อไว้แน่นก้าวถอยหลังช้าๆ แสดงท่าทีชัดเจนว่าหากเขากระโจนเข้ามานางจะขอแลกชีวิต “หลี่หยางกวง ท่านอย่าเข้ามานะ”

หมีร้ายคล้ายฟังคำของนางไม่เข้าใจ เพียงสามก้าวยาวๆของเขาก็เข้ามาประชิดตัวนางได้อย่างง่ายดาย ในเมื่อสู้ตายไม่ได้นางจึงหันหลังเตรียมวิ่ง เพียงเริ่มขยับเท้าคอเสื้อด้านหลังก็ถูกเขารั้งไว้ จูจิวซือจึงหันกลับไปเหวี่ยงหมัดแรกใส่ แต่เจ้าหมีร้ายกลับหลบได้ง่ายๆ ทว่าศักดิ์ศรีของตนกำลังจะถูกย่ำยีมีหรือนางจะยอม จากนั้นไม่ต้องรอให้สมองสั่งการ แขนขาของนางก็ระดมเข้าใส่ร่างสูงใหญ่ ทว่าสู้ไปจนเหนื่อยหอบ นางแตะไม่โดนตัวเขาแม้แต่ปลายเล็บ กลับกลายเป็นตัวเองที่ถูกลอกคราบจนช่วงบนเปลือยเปล่า

หญิงสาวหอบหายใจสะท้าน สองตาแดงก่ำ “หลี่หยางกวง อย่ารังแกกันให้มาก หากหลุดไปได้ข้าสาบานว่าจะสับเจ้าเป็นหมื่นๆชิ้น”

“อืม...คงต้องเป็นชาติหน้าแล้ว”

___________________

แม่ทัพหลี่คนซื่อ 

เอาจริงไรท์จะเขียนดราม่า

แต่ไปๆมาๆ กลายเป็นสายหื่นบวกฮาซะงั้น

มาดูว่าระหว่างพระนาง

ผู้ใดจะเกรี้ยวกราดกว่ากัน