[รามเกียรติ์] คำหวาน

ช่างน่ารักแน่งน้อยกลอยสวาท

 หอมประหลาดเพียงกลิ่นทิพย์บุปผา

มองอินทรีย์ขาวพร่างนวลเนียนตา  

พาอุราให้หวั่นกระสันปอง

      พาลีไม่เคยคาดคิดว่าวันหนึ่งเขาจะลืมตาตื่นมาในสถานที่ประหลาด สิ่งปลูกสร้างล้วนเป็นไปในแบบที่ไม่เคยพบพาน ยานพาหนะที่คนใช้กันช่างพิสดารแต่ก็รวดเร็วทันใจ บ้างเสียงดัง บ้างเสียงเบา แต่เจ้าม้าเหล็กที่คนขี่นั้นล้วนเสียงดังทั้งสิ้น วันดีคืนดีก็มีบางอย่างที่ไม่น่าจะใช่นกบินผ่านท้องฟ้า คำพูดคำจาของผู้คนล้วนแปล่งหู การแต่งกายก็ดูประหลาดพิกล วิถีชีวิตแตกต่างจากที่ๆ เขาอยู่ชนิดพลิกตลบ มันช่างน่าปวดกระบาลนัก 

      ทว่า

      ท่ามกลางสังคมวิปลาสวุ่นวายหาความสงบไม่ได้ ก็ยังมีสิ่งจรรโลงใจอยู่

       ดรุณีตัวน้อยๆ ผู้มีบรรยากาศไร้เดียงสา นางไม่ได้ตรงตามตำราหญิงงาม ไม่ได้มีดวงเนตรสีนิลเหมือนเนื้อทรายแสนสวย ไม่ได้มีผมยาวสลวยสีดำขลับกันไรเรียบร้อย คิ้วไม่ได้โก่งเหมือนคันศรศิลป์ ทนต์ไม่ได้เป็นสีนิลเรียบราย แต่กลับปฏิเสธไม่ได้ว่าน่ารัก จะเปรียบกับกวางสาวก็ยาก จะเปรียบกับวิฬาร์ตัวน้อยก็ไม่เหมาะ นางเหมือนกับอะไรสักอย่างที่นุ่มนิ่มน่าทะนุถนอม จะละสายตาก็ยากเย็น ยิ่งมองยิ่งคันยุบยิบในหัวใจจนเผลออีกทีก็นั่งมองอย่างไม่รู้จักเบื่อ

        คำหวาน

       เป็นชื่อที่ไม่เคยได้ยินผู้ใดใช้มาก่อน เป็นคำเรียบง่ายที่คนใช้สื่อความหมายกัน แต่ช่างน่ารักและติดหู

       คำหวาน...คำหวาน

      “หึ” แม้ว่านางจะมองไม่เห็นตัวเขา แม้ว่าเขาจะทำได้เพียงแค่นั่งเฝ้ามองกิจวัติประจำวันอันเรียบง่าย พาลีก็พอใจและคิดว่านี่คือสิ่งบันเทิงที่ดีที่สุดในยามนี้

      แต่ไม่คาดคิด ว่าหัวใจเจ้ากรรมจะสั่นระรัวขึ้นทุกวันจนสุดท้ายมันก็เก็บผ้าเก็บผ่อนวิ่งไปหาเด็กน้อยอย่างไม่มีวันย้อนกลับมาหาเจ้าของอย่างเขาอีก

คำหวาน

ขอบคุณธีมสวยๆ จาก

https://my.dek-d.com/vincent-reborn/writer/view.php?id=1268529

ทวิตเตอร์

@Dacyn13

By เงาลดา

 

Micelle Jean