คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [FIC] CENTRALIA - KRISYEOL , EXO - PART 1
(ตัวละคร สถานที่ เหตุการณ์ในเรื่องถูกสร้างขึ้นมาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับความเป็นจริง)
CENTRALIA - PART 1
ตึ๊ก~ ตึ๊ก~ ตึ๊ก~ ตึ๊ก~
เสียงฝีเท้าของคนจำนวนหนึ่งดูเหมือนว่าจะเร่งฝีเท้าขึ้นมาเรื่อยๆบวกกับเสียงกระหืดกระหอบ เสียงฝีเท้าที่กระทบกับแผ่นไม้ดังเอี๊ยดอ๊าดระงมไปทั่ว ไม่นานนักเสียงฝีเท้าทั้งหมดก็หยุดลงตรงท่าเรื่อเล็กๆแห่งนึง ซึ่งนี่ก็เป็นเวลาเกือบ6โมงเย็นแล้ว ทั่วทั้งบริเวณมีแต่เสียงลมหายใจที่เหนื่อยหอบจากการวิ่งเมื่อสักครู่นี้
"โอ๊ยยยยยยเหนื่อยชิบหายเลยว่ะเพราะมึงคนเดียวเลยชานยอล ถ้ามึงไม่มัวแต่ชักช้านะ พวกกูก็ไม่ต้องวิ่งเป็นหมาหอบแบบนี้หรอก" เสียงหนุ่มคนนึงเอ่ยขึ้น
"โหยยยยย ไอ้คุณจุนมยอนครับ มึงโทษกูคนเดียวเลยนะ มึงโทษไอ้จงอินมั่งเหอะ เพราะแม่งแหละนอนเป็นตายเลย ปลุกก็โคตรจะยาก" ชานยอลพูดขึ้นเมื่อจุนมยอนโทษตนอยู่คนเดียว
ก่อนที่จงอินจะเอ่ยปากเถียง เมื่อมีชื่อตัวเองเข้าไปเกี่ยว มีอีกหนึ่งเสียงที่ดังแทรกเข้ามาหยุดการเถียงกันครั้งนี้ของเพื่อน
"หยุดๆๆๆๆ เถียงกันอยู่ได้ มึงดูดิ๊ลุงเค้ารออยู่นานแล้วเหอะ "เซฮุนเอ่ยปากพูดอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย ทุกคนต่างหันมองไปที่ลุงแล้วจึงรีบเดินเข้าไปหาทันที
"ลุงครับพวกผมขอโทษนะครับที่มาช้า" จุนมยอนเอ่ยขึ้นกับคุณลุงคนขับเรือ ทุกคนก็ต่างขอโทษขอโพยลุงคนขับเรือกันยกใหญ่แล้วรีบขนของของตัวเองขึ้นเรือ นี่พวกเค้าเลทไปเกือบชั่วโมงเห็นจะได้ ตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มจะมืดขึ้นเรื่อยๆแล้วด้วย
หลังจากที่ทุกคนขึ้นเรือมาแล้วต่างก็พากันเดินสำรวจดูภายในเรือ เรือที่มารับเขาเป็นเรือยอร์ชขนาดที่รับแขกได้ประมาณ1-10คน ภายในเรือก็จะมีห้องนั่งเล่นที่มีครัวมีโต๊ะอาหาร มีห้องนอนเล็กๆ และห้องน้ำ มันดีกว่าที่พวกเค้าคิดไว้มากๆ
"หรูกว่าที่คิดไว้อีกนะเนี่ย ตอนแรกนะนึกว่าจะได้นั่งเรือไม้เก่าๆแต่ที่ไหนได้นี่มันเรือยอร์ชเลยนะ" คยองซูเอ่ยขึ้นในขณะที่กำลังเดินสำรวจไปรอบๆ
"มีบาร์ด้วยเจ๋งว่ะถึงจะเล็กไปหน่อยแต่มันก็ใช้ได้เลย นี่ถ้าเรือโยกแรงๆแก้วจะตกลงมาป่าววะ เสียวโคตรอ่ะ" เซฮุนมองไปยังแก้วที่แขวนกันเรียงรายอยู่บนบาร์
"ถ้ามีเรือแบบนี้ไว้สักลำก็คงจะดีเนอะ จะได้เอาไปล่องทะเลช่วงหน้าร้อน ครบครันเลยว่ะห้องนอน ห้องนั่งเล่นห้องน้ำแถมมีครัวเล็กๆด้วย พวกมึงว่าป่ะโรงเรียนที่เราจะไปคงหรูใช่ย่อย นี่แค่เอาเรือมารับเรายังใช้เรือนี้เลย" จุนมยอนพูด
"เออโรงเรียนคงหรูเอาการ ตอนแรกกูยังพูดกับจุนอยู่เลยว่าเราคงได้นั่งเรื่อไม้เก่าๆใกล้พังขึ้นเกาะแน่ๆ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ" จงอินพูดพร้อมหัวเราะออกมาเมื่อนึกถึงเรือไม้ที่เค้าจินตนาการเอาไว้ในตอนแรก
"มาอยู่เกาะก็ดีนะ ลองคิดดิว่าเดินอยู่บนชายหาดท่ามกลางสาวๆในชุดบิกินี่ นี่ล่ะคือเหตุผลที่กูยอมมาเป็นนักเรียนในโครงการ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ"
"ไอ้หื่นเอ๊ยกูก็นึกว่าอยากลองเปลี่ยนบรรยากาศการเรียนและหาประสบการณ์ใหม่ๆจากโรงเรียนประจำ" เซฮุนพูดขึ้นทันทีหลังจากที่จงอินพูดจบ
"โถ่ๆๆ คุณเซฮุนครับมึงไม่ได้คิดแบบกูหรอกหรอครับ ตอนที่อาจารย์บอกให้มาเกาะหน้ามึงนี่ปรากฏรอยยิ้มของซาตานขึ้นมาทันที อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะว่ามึงก็คิดแบบกู" จงอินเอ่ยขึ้นอย่างรู้ทัน
"มึงนี่รู้ทันกูตลอดเลยนะจงอิน ฮ่าๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ" ทุกคนก็ต่างหัวเราะกับสิ่งที่เพื่อน2คนนี้คิด
ต่างคนต่างก็พูดถึงเกาะที่เค้ากำลังจะไปใช้ชีวิตอยู่1เทอม คิดและจินตนาการกันไปต่างๆนาๆตามประสาเด็กหนุ่ม ในขณะที่คุยกันอยู่นั้นไม่นานนักแบคฮยอนก็สังเกตเห็นสิ่งปกติที่เกิดขึ้นกับเพื่อนคนนึง
"ชานยอลทำไมหน้าซีดอย่างงั้นวะเป็นไรป่าว" แบคฮยอนเอ่ยถามเพื่อนตัวโย่งด้วยความเป็นห่วง
ชานยอลได้ทำทำท่าทางอึกๆอักๆ เค้าไม่รู้ว่าจะพูดออกไปยังไงดีกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเค้า ทุกคนหันกลับมามองที่ชานยอลโดยทันทีเมื่อสิ้นเสียงของแบคฮยอนและแล้วก็มีเสียงนึงตะโกนขึ้นมา
"คุณปาร์คชานยอลคร๊าบบบบบบ มึงเมาเรือใช่มัยคร๊าบบบบบ~ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ" เซฮุนลากเสียงยาวล้อเลียนชานยอล เมื่อสิ้นเสียงเซฮุนเสียงหัวเราะก็ดังขึ้นมาทั่วทั้งห้องอย่างห้ามไม่ได้
นั่นแหละสิ่งที่ชานยอลกลัวคือการโดนล้อ นี่มันน่าอายมากสำหรับปาร์คชานยอลคนเก่งคนนี้ พวกมันต้องเอาเรื่องนี้ไปล้อกันอีกนานแน่ๆ คนเมาเรือได้แต่ทำหน้าหงิกเป็นตูดลิง
"ชานยอลแม่งอ่อนว่ะ ทำตัวเก่งไปซะทุกอย่างแต่เสือกเมาเรือ นี่ถ้าแฟนคลับที่ตามกรี้ดมึงมาเห็นมึงในสภาพนี้นะ สาวๆวิ่งหนีกลับบ้านแทบไม่ทัน ชานยอลโอป้าหมดสภาพอ่ะ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ" จุนมยอนก็เป็นอีกคนที่ล้อชานยอล
"เหี้ย" ชานยอลได้แต่สบถออกมาอย่างหัวเสีย
"พวกมึงเลิกล้อมันกันได้แล้ว คนเรามันก็ต้องมีจุดอ่อนกันบ้างแหละ ใครมันจะไปเท่ห์ได้ทุกเวลาวะ"
"แหม แบคยอนมึงดูเป็นห่วงปกป้องมันจังเลยนะ มึงกับมันมีซัมติงไรกันป่าววะ" เซฮุนล้อและมองอย่างจับผิด
"บ้านมึงเหอะ เซฮุน"
"เอายามาเปล่าชานยอล" คยองซูเอ่ยถาม
"กูก็จะถามพวกมึงเนี่ยว่ามีใครเอามาเปล่ากูลืมเอามาว่ะ"
"กูไม่มีว่ะ" คยองซูตอบ
"กูเอามา กินเสร็จก็ไปนอนพักไป อีกเกือบ2ชมกว่าจะถึงเกาะ" จุนมยอนพูดแล้วยื่นแผงยาให้
หลังจากที่กินยาเสร็จแล้วชานยอลก็พาตัวเองมานอนพักในห้อง ภายในห้องไม่มีเฟอร์นิเจอร์มากก็มีแค่เตียงนอน ส่วนคนที่เหลือนอกห้องนอนนั้นตอนนี้ก็คุยกันเสียงดังประหนึ่งไม่เคยได้คุยกันมาก่อน แต่ละคนกำลังวาดฝันถึงเกาะกันไปต่างๆนาๆ
.
.
.
.
.
Chanyeol Part
หลังจากที่ผมกินยาเข้าไปผมก็มานอนพักในห้องนอนน่าจะด้วยฤทธ์ยาทำให้ผมรู้สึกหนักๆที่เปลือก ต า . . . .
.
.
.
.
.
.
เพล้งงงงงงง!!!~
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!! “
ตุ๊บบบบบบบบบบบบบบบบบ!!!!
"ช่วยกันดึงมันออกมามาดิ๊!!!"
ปั้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!
"แม่งเกิดเหี้ยอะไรขึ้นวะเนี่ย!!!!!"
โครมมมมมมมมมมมมม!!!
"เหี้ยเอ๊ยเร็วๆดิ๊!!!!"
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!"
เสียงแหกปากตะโกนโหวกเหวกโวยวายราวกับคนเสียสติดังปนไปกับเสียงข้าวของที่เหมือนถูกเหวี่ยงถูกโยนไปมาดังมาจากนอกห้อง
ผมรู้สึกเหมือนห้องมันโคลงเคลงยังไงก็ไม่รู้ ตัวผมเหมือนอยู่ไม่ติดกับเตียงจากนั้นไม่นานมันก็เหมือนตัวผมถูกเหวี่ยงอัดติดกำแพง ผมไม่สามารถลืมตาเพื่อมองอะไรได้เลย ผมไม่รู้ว่าตัวผมถูกเหวี่ยงหรืออะไร แต่มันร้าวไปทั้งตัวจริงๆ ผมพยายามลืมตาเพื่อมองดูสิ่งที่เกิดขึ้น ผมต้องรู้ให้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ในขณะที่ผมลืมตาขึ้นมาได้แล้วพยายามปรับแสงเหมือนอะไรสักอย่างพุ่งมาที่ตัวผม ผมเห็นมันลางๆก่อนที่ผมจะตะโกนร้องขึ้นมาเสียงดัง
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!~
* - * - * C E N T R A L I A * - * - *
ความคิดเห็น