LOVE SHOTFIC TOPBOM

ลำดับตอนที่ #22 : Devil of love >>Part 6 [100%]

Davil of love Part. 6

 

 

       "เทม!!!!" เสียงร้องของบอมมี่ดังขึ้นด้วยความช๊อค! รถคันนั้นที่ถูกเทมช่วยห้ามไว้ในตอนแรกพุ่งเข้าชนร่างของเค้าทันทีอย่างจัง หมดทางรอด ไร้ทางหนี! เสียงของบอมมี่ดังพอที่จะทำให้ผู้คนรอบข้างเธอต่างพากันตกใจ ใช่่! ทุกคนรอบข้างหันมามองเธอ พวกเค้าหันมามองบอมมี่ เหมือนกับปกติ ที่จู่ๆก็มีผู้หญิงเสียสติคนหนึ่งทรุดตัวลงนั่งร้องไห้พร้อมกับร้องตะโกนไม่เป็นภาษา เหมือนกับว่าก่อนหน้านี้ไม่เคยมีเหตุการณ์การอะไรเกิดขึ้น! เพราะพลังอำนาจของเทมที่ทำให้ทุกคนในบริเวณนี้ลืมภาพเหตุการณ์ร้ายแรงที่เกิดขึ้นกับบอมมี่

่ บอมมี่ถึงกับอ่อนแรงเมื่อรถคันนั้นพุ่งเข้าชนร่างของเทมและขับผ่านไปอย่างรวดเร็ว ขับผ่านไปคล้ายกับว่า...เค้าไม่ได้ชนหรือเห็นใครอยู่ที่หน้ารถของพวกเค้าเลย..บอมมี่ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นน้ำตานองใบหน้าสวย ดวงตากลมโตเบิกโพล่งขึ้นด้วยความช๊อค บอมมี่แทบจะหยุดหายใจ หัวใจของเธอแทบที่จะหยุดเต้น เหมือนเธอเห็นร่างของเทมกระพริบหายวับไปต่อหน้าต่อตา! ...

        ผู้คนยังคงเดินไปมาเช่นเคยและก็ไม่วายที่เค้าจะก้มลงมามองหญิงสาวตัวเล็กๆคนหนึ่งที่น่ั่งทรุดตัวสะอื้นอยู่แถวริมถนนนั้น แต่ก็กลับไม่มีใครคิดที่จะช่วยเธอ พวกเค้าได้แต่มองดูเธอแล้วเดินผ่านไป บางคนส่ายหัว บางคนยืนดูด้วยความสมเพชเพียงไม่กี่วินาทีแล้วก็เดินจากไป บอมมี่ก้มหน้าก้มตาร้องไห้อยู่กับตัวเอง ณ เวลานี้ความเจ็บปวดเสียใจมันมีมากกว่าการที่เธอจะต้องมานั่งเขินอายกับการกระทำของตัวเอง ..

       "เทม...ฉันขอโทษ..ฮึกๆ ขอโทษ..ฉันขอโทษ..T T" บอมมี่ได้แต่พร่่ำบอกกับตัวเองซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น เสียงสะอื้นยังคงดังเรื่อยๆอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด จนกระทั่ง..

       "...นั่งร้องไห้แบบนี้ไม่อายคนอื่นเค้าหรือไง..ยัยตัวน้อย.." เสียงทุ้มราบเรียบที่คุ้นเคยเอ่ยขึ้นปนความขบขันในน้ำเสียงนั้นเล็กน้อย มาพร้อมกับมือหนาที่เอื้อมมาจับไหล่ที่กำลังสั่นไหวของบอมมี่เบาๆ บอมมี่รีบเงยหน้าขึ้นมาทันทีหลังจากที่ได้ยินเสียงนี้ 

       " O.O! เทม!! " ยัยตัวน้อยร้องเรียกชื่อเค้าออกมาอีกครั้งด้วยความตกใจ ก่อนที่จะโผเข้ากอดร่างของยมฑูตหนุ่มที่นั่งคุกเข่าต่อหน้าเธอไว้ทันที ราวกับว่าเธอกลัวว่าเค้าจะหนีหายจากเธอไปอีก 

       เทมก็ผงะเล็กน้อย ก่อนที่เค้าจะกอดตอบบอมมีี่กลับไปอย่างแนบแน่น ด้วยความโล่งอกเช่นกัน โชคดีที่เธอปลอดภัย...ขอบคุณสวรรค์เหลือเกินที่ยังไม่พรากเค้าไปจากเธอในเวลานี้ 

       " เทมฉันขอโทษ..ฮึกๆๆ นายเจ็บมากมั๊ย!? ฉันขอโทษ ขอโทษที่ทำให้นายเจ็บ ฮือๆ T_T" แต่ก็เหมือนกับว่ายิ่งเค้าปลอบยัยตัวน้อยนี่มากเท่าไหร่ เธอก็ดูจะยิ่งปล่อยโฮร้้องหนักกว่าเดิม

       "...บอมมี่..บอมมี่...ใจเย็นๆ ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว ฉันอยู่นี่แล้วไง ใจเย็นนะ" 

       "..ขอโทษ..เทม ฉันไม่ดีเองฉันขอโทษ..." ถึงแม้จะส่ายหัวกับมนุษย์ตัวน้อยในอ้อมกอดที่ยังคงพร่ำขอโทษเค้าอย่างไร้สติ แต่ก็ไม่วายที่ยมฑูตหนุ่มจะระบายยิ้มอบอุ่นออกมากับความไร้เดียงสาของเธอ เทมดันบอมมี่ออกจากอ้อมแขนของเค้าช้าๆ สองมืือหนาอบอุ่นประคองใบหน้าสวยที่นองไปด้วยน้ำตา ให้เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเค้าตรงๆ ..บอมมี่ยังคงสะอื้นเหมือนเด็กสาวตัวเล็กๆ ที่ดูแล้วทั้งน่าถนุถนอมทั้งน่าสงสารในเวลาเดียวกัน

       "..พอแล้วบอมมี่..หยุดร้องได้แล้ว..ฉันอยู่ต่อหน้าเธอแล้วไงเห็นมั๊ย? มองฉันสิ ฉันไม่เป็นอะไรแล้วนะ ฉันจะอยู่ข้างเธอเสมอไง จำสัญญาของเราได้มั๊ย?" เทมปลอบกลับบอมมี่อย่างใจดี ความอบอุ่นของเค้าในตอนนี้แผ่กระจายมาปกคลุมจิตใจที่สั่นไหวของบอมมี่อีกครั้ง..จากที่เคยหวาดกลัวจนเสียสติ จากที่เคยเสียใจจนควบคุมตัวเองแทบไม่ได้ตอนนี้ ความรู้สึกเหล่านั้นกำลังจะจางหายไป...เพราะยมฑูตหนุ่มที่แสนดีตรงหน้า...ดวงตากลมโตพราวไปด้วยน้ำตาจ้องมองลึกเข้าไปในแววตาคมเข้มดำสนิท เหมือนต้องมนต์สะกด..ร่างกายหยุดนิ่งไม่เคลื่อนไหว จะมีก็เพียงแต่หัวใจที่ยังคงทำงานหนักสั่นไหวอย่างรุนแรงอีีกครั้งหากแต่ไม่ใช่เพราะหวาดกลัว สิ้นหวังหรือเสียใจอย่างที่ผ่านมา ความรู้สึกที่มีีในตอนนี้คือความดีใจที่ได้เห็นใบหน้า แววตา และคำปลอบโยนที่แสนอบอุ่นของเค้า

      หญิงสาวตัวน้อยยกมือที่สั่นเทาขึ้นมาลูบแก้มตอบของยมฑูตหนุ่มตรงหน้าช้าๆ พร้อมกับคลื่นน้ำตาก้อนใหม่ที่ระเรื่อขึ้นมาอย่างช้าๆอีกครั้ง บอมมี่ไม่สามารถอธิบายได้ว่า ความรู้สึกที่อัดแน่นวนเวียนอยู่ภายในใจของเธอตอนนี้มันคืออะไรกันแน่...เทมเองก็ละมือข้างหนึ่งของเค้ามากุมมือของบอมมี่ที่กำลังลูบแก้มเค้าไว้พลางบีบมือเธอแน่น เพื่อปลอบขวัญและให้กำลังใจเธอเหมือนกับทุกครั้งที่เค้าทำ ก่อนจะยิ้มให้บอมมี่อีกครั้งอย่างใจดี

      "..กลับบ้านกันนะ ^^" ...เทมจบประโยคด้วยรอยยิ้มของเค้า..แล้วจากนั้นสีหน้าที่เคยตื่นกลัวก็จางหาย รอยยิ้มสดใสปรากฏชัดบนใบหน้าสวยของบอมมี่อีกครั้ง น้ำตาของความตื้นตันหยดหนึ่งไหลอาบแก้มเนียนสวยของเธออย่างกลั้นไว้ไม่อยู่ ทำให้เทมต้องยกมือขึ้นมาใช้นิ้วเรียวของเค้าซับน้ำตาให้กับเธออย่างอ่อนโยน

      "...เทม..ขอบคุณนะ.." 

      ยมฑูตหนุ่มประคองร่างบางของมนุษย์ตัวน้อยช่วยพยุงตัวเธอขึ้นจากพื้นริมถนน น้ำตาของหญิงสาวที่เคยมีได้จางหายไป เหลือไว้เพียงรอยยิ้มที่แสนสดใสคุ้นเคยปรากฏขึ้นเท่านั้นในช่วงเวลานี้ บอมมี่เดินจับมือเทมไว้ตลอดเวลาสองมือประสานกันแน่นไม่มีทีท่าว่าจะคลายออกจากกันแม้แต่น้อย ในเวลานี้ทั้งสองเดินจับมือกันไม่ต่างอะไรกับภาพคู่รักทั่วๆไปที่เดินกันไปมา เหมือนกับที่บอมมี่เคยรู้สึกอิจฉาและน้อยใจขึ้นมาเมื่อก่อนหน้านี้ตอนที่เธอคิดถึงจี คนรักของเธอ แต่ทว่าตอนนี้...ความรู้สึกเศร้าเสียใจที่เคยมีกลับถูกมือหนาอบอุ่นที่ประสานกับมือบางของเธอไว้ในตอนนี้ได้มาเติมเต็มในสิ่งที่เธอต้องการแล้ว ...มีความสุขมากเหลือเกิน...ทำไมถึงได้รู้สึกดีขนาดนี้?...บอมมี่ไม่ต้องการอะไรอีกแล้วสำหรับเวลานี้..แม้กระทั่งจี ชายที่แสนจะรักเธอ..บอมมี่ก็ไม่ต้องการ ขอแค่อย่างเดียว...อย่าปล่อยมือเธอไปก็พอนะ...คุณยมฑูต

      ท่ามกลางผู้คนมากมายชายหญิงคู่หนึ่งยังคงเดินจับมือกันไปเรื่อยๆ ทั้งสองได้แต่ส่งมอบรอยยิ้มและความสุขให้กันอย่างน่าอิจฉา บอมมี่กลับมาเป็นยัยตัวน้อยที่พูุดมากของเทมตามเดิม แน่นอนอีกเช่นกันที่เค้าเองก็กลายเป็นยมฑูตจอมกวนประสาทของบอมมี่ และในระหว่างทางอยู่ๆก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังไถสเก็ตบอร์ดคู่ใจของเค้าสวนทางมาพอดี แต่ด้วยความที่ไม่ทันระวังจึงทำให้ชนเข้ากับเทมอย่างจังจนเด็กคนนั้นล้มลงทันที 

      " ขะ ขอโทษครับ!" เด็กหนุ่มกล่าวขอโทษออกมาทันทีในสภาพที่ตัวเองยังคงนั่งกองอยู่กับพื้น เทมกับบอมมี่ผงะตกใจเล็กน้อย ก่อนที่เทมจะปล่อยมือจากเธอแล้วยื่นมือไปช่วยเด็กหนุ่มคนนั้นแทน...ทุกอย่างดูเป็นเหมือนเหตุการณ์ปกติทั่วๆไป แต่สำหรับบอมมี่ในตอนนี้ เธอเริ่มรู้สึกว่า...มีบางอย่างผิดปกติ..ไม่สิ..อันที่จริง...มันผิดปกติตั้งนานแล้ว!!

      "ไม่เป็นไร คราวหลังก็ระวังด้วยนะ"

      "ครับ!" เด็กหนุ่มโค้งให้เทมทันทีที่ลุกขึ้นได้ก่อนที่จะไถสเก็ตบอร์ด จากไปเช่นเดิม เทมหันกลับมาหาบอมมี่อีกครั้งแต่ทว่าคราวนี้ยัยตัวน้อยของเค้า กลับชี้นิ้วมาทางเค้าสั่นๆ สองดวงตากลมโตเบิกกว้างอีกครั้งด้วยความอึ้ง จึงทำให้เทมอดไม่ได้ที่จะทำสงสัย

      "น่ะ..นาย นาย! "  

      " อะไรของเธอบอมมี่..ฉันทำไม? -"-?" 

      "ทะ ทำไมถึงมีคนมองเห็นนายได้ล่ะ! น่ะ นายเหมือน เหมือนกับคน แบบฉัน!" คำตอบที่ได้ทำเอาเทมถึึงกับส่ายหัว เค้ากอดปลอบเธอ เค้าเดินจับมือกับเธอมาตั้งนาน แต่เธอกลับเพิ่งจะรู้สึกตัวว่าเค้าเปลี่ยนไป ให้ตายเถอะรู้สึกช้าจริงยัยตัวน้อย! 

      "...ก็ตอนนี้ฉันเป็นมนุษย์เหมือนกับเธอไง..." ยังไม่ทันจบประโยคบอมมี่ก็ลูบแก้มตอบของเทม จับเนื้อตัวเค้าเหมือนสำรวจดูอาการ เพราะเธอไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองจนเทมอดที่จะรำคาญไม่ได้ เค้าจึงจับมือเธอขึ้นมาทาบที่หน้าอกซ้ายของเค้า บอมมี่ถึึงกับตาโตหนักกว่าเก่า

      " หัวใจนายกำลังเต้นหรอเนี่ย! น่ะ นายมีหัวใจเหมือนมนุษย์ด้วยหรอเทม!? "

      " ฉันเคยบอกเธอแล้วใช่มั๊ยบอมมี่ ว่าถ้าขึ้นมาบนโลกมนุษย์ฉันจะอ่อนแอกว่ายมฑูตตนอื่นๆ ฉันจึงจำเป็นต้องดูดเอาพลังชีวิตของมนุษย์เพื่อให้ตัวเองมีพลังอำนาจในร่างของยมฑูตดังเดิมตลอดเวลา.. แล้วตอนนี้..ที่ฉันต้องกลายร่างเป็นมนุษย์ก็เพราะว่าพลังชีวิตหมดลงแล้ว..หมดตอนที่ฉันช่วยเธอไว้..จากรถคันนั้น " ..บอมมี่ตั้งใจรับฟังอย่างอึ้งๆ..เธอจ้องมองเทมตาแป๋วเหมือนเด็กน้อยอยากรู้อยากเห็นตลอดเวลา

      "ที่ตอนนั้นร่างนายกระพริบๆ แล้วนายก็หายไปในตอนนั้นก็เป็นเพราะ..."

      "เพราะ...โชคดีที่ตอนนั้นพลังเฮือกสุดท้ายของเธอมันยังอยู่ ช่วยทำให้ฉันหายตัวออกมาจากรถคันนั้นได้ทัน เพราะถ้าช้ากว่านั้น...ฉันจะกลายเป็นแค่มนุษย์คนหนึ่ง...แล้วก็คง.." เทมละไว้ในฐานที่เข้าใจ

      "กลายเป็นศพแทนฉันไปแล้ว" แต่ยัยตัวน้อยกลับไม่เข้าใจฐานที่เทมละไว้ = =^ 

      เทมในตอนนี้ต่างจากทุกครั้งที่บอมมี่เคยรับสัมผัสจากเค้า ไอเย็นตลอดเวลาจากตัวเค้าไม่มีเหลืออยู่เลย...ตรงกันข้าม ร่างกายของเค้ากลับอบอุ่นเหมือนกับเธอ ลมหายใจอุ่นๆ มือที่จับเธอไว้ตลอดเวลาก็อบอุ่น อ้อมกอดของเค้าก็ช่างอบอุ่นจนทำให้เธอหายหวาดกลัว และตอนนี้หัวใจของเค้าก็ดังทั้งยังเต้นรัวไม่กันกับของเธอเลยแม้แต่น้อย บอมมี่เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเทมอีกครั้ง เธอพลางคิดในใจว่าแววตาที่เคยดุดันในตอนนี้ก็ยังดูอ่นโยนและอบอุ่นมากเหลือเกิน 

      "...ฉันคือความผิดพลาดของโลกเบื้องล่าง..."

      " หมายความว่าไง? ฉันไม่เข้าใจ.. -"-? "

      " ...ฉันเกิดจาก..มนุษย์...นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันเหมือนเธอ...เพราะโทษฑัณของยมฑูตที่ฉันได้รับมันร้ายแรงกว่าที่ยมฑูตตนอื่นเคยได้..." เพราะเทมบอกเธอทั้งยังหลบสายตาของบอมมี่ไปจึงทำให้เธออดที่จะรู้สึกสงสารเค้าไม่ได้..เธอเห็นความเศร้าในแววตาของเค้า

      "...เทม..." 

      "...ยมฑูต...ควรไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ เมื่ออยู่บนโลกมนุษย์.. พระเจ้าสร้างและบรรดาลให้วิญญาณของผู้ที่แข็งแกร่ง ให้กลายมาเป็นเหล่ายมฑูตเพื่อคอยทำหน้าที่ดูแลโลกมนุษย์แห่งนี้...แต่กับฉันที่เกิดจากมนุษย์...จึงทำให้ฉันแตกต่างจากยมฑูตตนอื่นๆ ...ความจริงถ้าพลังชีวิตหมดลงฉันก็ต้องสลายและหายไป...แต่เพราะว่าฉันมีเลือดเนื้อร่างกายดังเช่นมนุษย์ จึงทำให้ฉันยังคงอยู่ที่นี่ได้แต่ไร้ซึ่งพลังอำนาจ.."

     "...บอกได้มั๊ยว่าโทษของนายคืออะไร? " บอมมี่ถามเทมกลับทั้งยังบีบมือเค้าคืนบ้างเบาๆเพื่อให้กำลังใจเค้า เทมหันกลับมาระบายยิ้มให้กับเธออีกครั้ง..แต่บอมมี่กลับรู้สึกว่านี่เป็นรอยยิ้มที่ดูเศร้าที่สุดตั้งแต่ที่เธอเคยเห็นมา..

      " ...ฉันถูกสั่งห้ามไม่ให้ขึ้นมาบนโลกมนุษย์..เป็นเวลา 200 ปี ถ้าฉันฝ่าฝืนฉันก็จะอ่อนแอลงไร้ซึ่งพลังอำนาจและเมื่อเป็นเช่นนั้น ฉันก็ต้องดูดเอาพลังชีวิตจากมนุษย์เหล่านั้น...นั่นก็หมายถึง..ฉันต้องฆ่าพวกเค้าทุกคนเพื่อให้ตัวเองอยู่รอด...แต่นั่นก็ทำให้ฉันไม่สามารถกลับไปเป็นยมฑูตยังโลกเบื้องล่างได้อีก...เพราะกฏของยมฑูตมีไว้ว่า..ห้ามปรากฏตัวและทำร้ายมนุษย์เด็ดขาด...พวกเรามีหน้าที่แค่โลกหลังความตายเท่านั้น.."

     "...เพราะแบบนี้ใช่มั๊ยนายถึงได้บอกว่าฉันพิเศษกว่าคนอื่นๆ..เพราะฉันยังไม่ตาย.."

     "อืม...แล้วก็เพราะ...ฉันเป็นยมฑูตที่มีเลือดครึ่งหนึ่งเป็นมนุษย์จึงทำให้ฉันอยู่ที่นี่ได้...ถึงแม้ว่าจะไม่มีพลังอำนาจใดๆก็ตาม ...ฉันก็จะเป็นแค่มนุษย์โลกคนหนึ่งเท่านั้น.."

     "..แล้วที่นายอยู่บนโลกของฉันตอนนี้ก็เท่ากับว่า..นายกำลังจะทำผิดซ้ำสองอีกน่ะสิ แบบนี้นายก็แย่สิเทม" บอมมี่รู้สึกเป็นห่วงเทมขึ้นมาจับใจ ดูเธอจะกระวนกระวายแทนเค้าเสียอีก

     "..ใช่ ฉันแอบหนีขึ้นมา ฉันจำเป็นต้องตามล่าและทำลายซาตานตนนั้น ให้ได้เร็วที่สุดก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป และฉันก็ต้องคอยปกป้องเธอ เพราะเธอต่างมนุษย์ทั่วไป และเธอก็คือเป้าหมายในการสร้างความหายนะของมัน " บอมมี่แทบทรุดเมื่อเรื่องสุดช๊อคที่เทมบอกกับเธอมานั้น แทบจะทำให้ธออยากจะชิ่งตายไปก่อนซะก็ดี เธอไม่อยากต้องตกเป็นเป้าหมายบ้าบออะไรของใครทั้งนั้น ทำไมต้องเป็นเธอด้วยเนี้ย..เอาชีวิตที่แสนจะสงบสุขของบอมมี่คืนมานะ TwT

     "แล้วทำไมนายถึงต้องเอาตัวเองมาเสี่ยงเพื่อช่วยฉันด้วยล่ะ มันไม่คุ้มหรอกนะเทม...อีกอย่างนายบอกเองว่ายมฑูตตนอื่นๆก็ยังทำหน้าที่นี้อยู่ นายก็ไม่จำเป็นต้้องทำแบบนี้ซะหน่อย" บอมมี่ไม่อยากให้้เค้าต้องมาพลอยซวยเพราะเธออีกแล้ว..แค่ตอนนี้ที่เค้าต้องกลายเป็นมนุษย์ธรรมดา มันก็แย่มากพอแล้วสำหรับเค้า

      "...วันหนึ่งเธอก็จะรู้ว่าทำไม.." 

      " ชิ! แค่นี้ก็ไม่ยอมบอกกัน ไม่ต้องมายิ้มเลยนะตาบ้า" เทมเลี่ยงที่จะไม่ตอบคำถามบอมมี่จนทำให้ยัยตัวน้อยที่รอฟังคำตอบอยู่ถึงกับเบ้หน้าใส่เพราะเค้าไม่ยอมตอบ เธอสะบัดมือของเค้าออกทันที แก้มเนียนใสป่องออกเบาๆอย่างน่ารัก ส่วนยมฑูตหนุ่มก็ได้แต่ยิ้มให้กับท่าทางเอาแต่ใจของเธอทั้งยังส่ายหัวเบาๆ แต่แล้วเทมก็ต้องตกใจอีกครั้ง เมื่อคราวนี้บอมมี่หันกลับมาเผชิญหน้ากับเค้าตรงๆ อีกครั้งทั้งยังใกล้จนหัวใจในร่างมนุษย์ของเค้านั้นต้องกระตุกวาบขึ้นมา

      "ที่นายต้องกลายมาเป็นคนแบบฉันนี่ก็แปลว่่าพลังนายหายไปหมดใช่มั๊ย?" ..เทมหน้าเหวอไปเล็กน้อยกับท่าทีของบอมมี่..อะไรกันเมื่อกี้เธอยังงอนเค้าอยู่เลยแท้ๆ แต่เพียงแค่เสี้ยววินาที ยัยตัวน้อยนี่ก็ดันหันมาทำหน้าทำตาบ้องแบ๊วถามเค้าตาแป๋วอีกแล้ว มนุษย์นี่ยังไงกันนะทำไมถึงได้ปรับเปลี่ยนอารมณ์ไวเหลือเกิน ไวจนเค้าตามไม่ทันแล้วเนี่ย

      "..เอ่อ..อืม..ทะ ทำไมล่ะ?" เทมพยายามตอบให้้เป็นปกติที่สุดแต่ทว่าหัวใจแบบมนุษย์ที่เต้นรัวอยู่ตอนนี้ บวกกับระยะห่างอันแสนสั้นจากบอมมี่ กลับทำให้เค้าต้องตอบแบบตะกุกตะกัก อึกอักจนไม่สามารถควบคุมได้ 

      แล้วเค้าก็ต้องเหวอหนักกว่าเก่าเมื่ออยู่ๆบอมมี่ยกสองแขนของเธอโอบรอบคอของเค้า และด้วยความตกใจสองแขนของเทมก็โอบรอบเอวบ้างของบอมมี่ด้วยเช่นกันเพราะเค้าก็กลัวว่าเธอจะล้มลงไป เมื่อยัยตัวน้อยนี่ยืนเขย่งปลายเท้าอยู่เพื่อยกระดับความสูงของตัวเองให้ทัดเทียมกับเค้าเล็กน้อย

      "ถ้าอย่างนั้น..ก็รับพลังจากฉันไปซะ.." 

      " Oxo! " จบประโยคบอมมีี่ก็กด ท้ายทอยของยมฑูตหนุ่มลงมาพร้อบกับที่เธอเงยหน้าขึ้นเพื่อมอบสัมผัสแผ่วเบาผ่านริมฝีปากอวบอิ่มของเธอให้กับเค้า ...เมื่อริมฝีปากนั้นสัมผัสกันเทมถึงกับตกใจ..เค้าอึ้งไปกับการกระทำของบอมมี่ เค้าไม่เคยคิดมาก่อนว่าเธอจะกล้าทำแบบนี้...ไม่นานเกินอึดใจสติของเทมกลับคืนมาพร้อมกับความรู้สึกบางอย่างที่ตอนนี้มันวนเวียนอยู่ในใจเค้า ก่อนที่เค้าจะหลับตาลงตอบสนองความต้องการของเธอ..

      วูบแรกของสัมผัสนั้นบอมมี่รู้สึกเหมือนดังเช่นทุกครั้งที่เค้าดูดพลังไปจากเธอ รู้สึกตัวเบาคล้ายกับมีอะไรบางอย่่างหลุดลอยออกจากร่างของเธอไป แต่ทว่าแค่วูบเดียวสั้นๆเท่านั้้น แล้้วจากนั้นความรู้สึกแปลกใหม่จากเค้าก็เข้ามาแทนที่..เทมยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาประคองใบหน้่าสวยไว้อย่างเบามือและถนุถนอม ก่อนที่เค้าจะเป็นฝ่ายกดริมฝีปากบางสวยของเค้าลงไปอีกครั้งเพื่อรับสัมผัสของริมฝีีปากอวบอิ่มสีแดงสดเหมือนผลเชอร์รี่นั่นแทน ความหวานละมุน ความนุ่มนวล ความต้องการในแบบที่มนุษย์ทุกคนต่างพากันโหยหา..สัมผัสที่อ่อนหวานแสนเย้ายวนนี่กลับทำให้ทั้งเค้าและเธอต่างหลงใหลจนอยากที่จะฝืนทนได้อีกต่อไป...

      บอมมี่รับรู้ว่านี่ไม่ใช่การดูดพลังชีวิตจากเธอ เทมไม่ได้แค่สูบพลังจากเธอไปแต่เค้ากลับทำให้เธอรู้สึกว่าเค้ากำลังเติมเต็มบางส่วนที่เธอขาดหายไป..ใช่..เค้ากำลังจูบเธอ จุมพิศที่แสนอ่อนหวานจากเค้ากำลังจะทำให้เธอแทบจะละลายหายไปซะตรงนี้เสียด้วยซ้ำ...และถึงแม้จะรู้ดีว่าเค้ากำลังทำบางอย่างที่ไม่ถูกต้องตามที่เธอตั้งใจไว้ แต่สองมือที่อ่อนแรงก็กลับไม่ได้รู้สึกรังเกียจหรือคิดที่จะผลักไสเค้าไปแต่อย่างใด ไม่รู้ทำไมแต่บอมมี่รู้สึกได้ว่า..จูบที่เค้ามอบให้นี้มันช่่างมีความหมายกับเธอเหลือเกิน...ทำไมกันนะ..ทำไมเธอถึงนึกไม่ออกว่า...เค้าพยายามจะบอกอะไรกับเธอ...

      ถึงแม้รสสัมผัสนี้จะหอมหวานเพียงใดแต่เทมก็ต้้องยับยั้งช่างใจไว้..เค้าไม่ต้องการทำร้ายเธออีกเป็น'ครั้งทั้งที่สอง'...เทมค่่อยๆถอนริมฝีปากออกช้าๆอย่างนุ่มนวลละคนเสียดาย เค้ายังคงประคองใบหน้าสวยของบอมมี่ไว้อยู่อ่ย่างนั้นเค้ารั้งบอมมี่ไว้เบาๆไม่ยอมให้เธอหันหน้าหนีเค้าไปไหน..สองหัวใจยังคงเต้นแรง เสียงหัวใจยังคงดังกึกก้อง ลมหายใจหอบถี่น้อยๆยังคงเป่ารดกันและกัน..เทมแตะหน้าผากของเค้าชนกับของบอมมี่ลงอย่่างตั้งใจ เค้าหลับตาลงก่อนที่ภาพบางอย่างในหัวจะวิ่งเข้ามาทำให้เค้าต้องรู้สึกเจ็บปวดอย่างห้ามไม่ได้...

      "...ข้าขอโทษที่่ล่วงเกินเจ้า...'เจ้าหญิงของข้า'..." ประโยคแปลกๆของเทมจบลงเค้าก็ถอยห่างจากบอมมี่ทันที และยังหันหลังให้เธออีกทั้ง ยังพยายามซ่อนความรูู้สึกบางอย่างซึ่งเค้าไม่ต้องการให่้เธอรับรู้มัน ส่วนบอมมี่เองหลังจากที่ได้ยินคำพูดที่เปลี่ยนไปของเทม นั่นก็ทำให้เธอถึงตกตะลึงอีกครั้ง บอมมี่ลืมตาขึ้้นมาเธอกำลังจะเอ่ยปากถามเค้าแต่ก็ดันถูกยมฑูตหนุ่มตัดบทขึ้นมาก่อนเสียดื้อๆ

      "ฉันว่าเรากลับบ้านกันเถอะ...เธอเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว" บอมมี่ปรับอารมณ์ตามเค้าไม่ทันจริงๆให้ตายเถอะ..เธอสับสนเหลือเกินแล้วสำหรับตอนนี้...เกิดอะไรขึ้นกับเค้ากันแน่นะ ไม่รอคำตอบเทมเอื้อมมือหนาอบอุ่นของเค้ามากุมมือบอมมี่ไว้้แล้วจุงมือเธอเดินไปแทบจะในทันที จนทำให้ร่างบางต้องเดินตามเค้าไปอย่างเลี่ยงไม่ได้

      "..เทม...ทำไมนายถึงไม่.." เพราะบอมมี่ยังรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นจากมือของเค้า เธอเลยไม่เข้้าใจว่าทำไมเค้าถึงไม่ดูดเอาพลังจากตัวเธอไป

      "เพราะฉันไม่อยากอุ้มเธอกลับบ้านน่ะสิ.."

      "เอ๋?~ นายหมายความว่ายังไงเนี่ย -"-?"

      "ก็ถ้าฉันเอาพลังของเธอมาตอนนี้มีหวังเธอต้องเป็นลม หมดแรงลงไปก่อนแน่ เพราะถ้าร่างกายของเธอไม่พร้อมเธอก็อาจจะสลบหรือ..อาจตายได้ และต่อให้ตอนนี้ฉันเอาพลังชีวิตของเธอมาจนหมด พลังของฉันมันก็ยังไม่ฟื้นคืนอยู่ดีฉันคงต้องอาศัยร่างมนุษย์นี่ก่อนสักวันสองวันเพื่อชาร์ทพลังให้กับตัวเองด้วย...ที่นี้เธอเข้าใจหรือยังยัยตัวน้อย"

      " เป็นยมฑูตนี่ยุ่งยากจริงเนอะ..ฉันว่านายเลิกเป็นเหอะ..มาเป็นคนแบบฉันนี่มาเดี๋ยวฉันจ้้างนายให้เป็นบอดิการ์ดส่วนตัวเลยเอามั๊ยๆ ^0^" 

      "หึหึ ยัยต๊องเอ้ย ^^~ " คำพูดติดตลกของบอมมี่สามารถสร้างเสียงหัวเราะและรอยยิ้มให้กับยมฑูตหนุ่มอย่างเทมได้อีกครั้งอย่างไม่น่าเชื่อ...ตอนนี้เทมขึ้นอยากจะขอบคุณอาการขึ้นๆลงๆของอารมณ์ยัยตัวน้อยเสียเหลือเกิน เพราะอย่างน้อยๆมันก็ช่วยทำให้บอมมี่ลืมช่วงเวลาและเรื่องราวของเมื่อก่อนหน้านี้ไปได้บ้าง 

      ไม่ต่างกันเมื่อบอมมี่รู้สึกได้ว่าท่าทีของเทมเปลี่ยนไป จากที่เคยเป็นยมฑูตหนุ่มที่แสนดีและกวนประสาท กลับต้องกลายมาเป็นแค่ชายคนหนึ่งที่เศร้าหมองทั้งยังดูเจ็บปวดจนน่าสงสาร ..บอมมี่จึงเลือกที่จะเก็บคำถามพร้อมกับความรู้สึกสับสนมากมายไว้ในใจ...เพราะเธอเองก็ไม่อยากเห็นแววตาคมกริบที่แสนเศร้านั่นอีกเหมือนกัน..ถ้าเธอยิิ้มไปพร้อมๆกันกับเค้าตอนนี้อย่างน้อยๆเค้าก็คงจะสบายใจขึ้นบ้างที่เห็นว่าเธอร่าเริงขึ้น..เธอเองก็อยากทำให้เค้ารู้สึกดี..เหมือนกับที่เค้าคอยช่่วยเหลืือและเป็นห่วงเธออยู่ตลอดเวลา...ซึ่งบอมมี่รู้สึกว่ามันช่่างเป็นช่วงเวลาที่แสนดีและมันช่างวิเศษมาก

      ถัดไปไม่ไกลกันนัก ชายคนหนึ่งที่สวมหมวกทรงฮิบฮอพลายเก๋ที่ปีกหมวกนั้นถูกดึงลงมาจนแทบจะปิดหน้า อีกทั้งยังมีแว่นตาดำที่ทำให้ช่วงครึ่งบนของใบหน้าเค้านั้นถูกปกปิดไปอย่างสมบรูณ์..แต่ทว่าภายใต้แว่นตานี้ ดวงตาคู่สวยที่ถูกปกปิดกำลังเบิกโพลงขึ้นด้วยความช็อค เมื่อภาพที่เค้าเห็นก่อนหน้านี้มันทำให้เค้าแทบจะล้มทั้งยืน

      ..หญิงชายคู่หนึ่งต่างก็กำลังโน้มใบหน้าเข้้ามาหากันอย่างรวดเร็วก่อนที่พวกเค้าจะจูบกันท่ามกลางผู้คนหลายสิบที่เดินผ่านไปมาอย่างไม่แคร์สายตายใคร ความจริงนี่เป็นเรื่องที่ดูจะปกติแล้วเสียด้วยซ้ำสำหรับที่่นี่ แต่ที่ผิดปกติก็คือหญิงสาวคนที่ว่ากลับเป็นคนรักของเค้าที่ชื่อว่าบอมมี่...เค้าไม่รู้ว่าจูบของเธอกับชายคนนั้นมันเนิ่นนานแค่ไหนตอนนี้ จีรู้แค่ว่าภาพที่เห็นมันทำให้เค้ารู้สึกชาวาบไปทั้งใจ...ความรู้สึกสับสนนี้มันทำให้เค้าถึงกับค้างนิ่งจนไม่สามารถรับรู้และทำอะไรได้เลย

      นักร้องหนุ่มรีบวิ่งออกมาจากบริษัทโดยไม่ลืมที่จะปกปิดใบหน้าของตัวเอง เค้ารีบวิ่งมาเพื่อที่จะมาขอโทษแฟนสาวของเค้าวันนี้เค้าทำผิดกับเธอ เค้าทำให้เธอต้องเสียใจจนรอยยิ้มที่สดใสของเธอนั้นหายไป เค้าทำให้เธอต้องมีน้ำตา เค้าอยากจะกอดปลอบเธอ เค้าอยากให้เธอกลับมาเป็นคนรักที่แสนดีของเค้้าเหมือนเดิมและเค้าก็ตั้งใจจะเดินไปส่งเธอกลับบ้านเหมือนกับทุกครั้ง..เธอชอบเดินจับมือกับเค้าไปแบบนี้ เธอบอกกับเค้าเสมอและเค้าก็จำมันได้ขึ้นใจ จีพยายามวิ่งไปและมองหาบอมมี่แฟนสาวของเค้าไปด้วยตลอดทางจนกระทั้งเค้าได้เจอกับเธอ...ที่กำลังจูบอยู่กับชายอื่นที่ไม่ใช่เค้า...จีถึงกับต้องยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองเพราะความช๊อคก่อนที่เค้าจะหันหลังให้ภาพตรงหน้าทั้งที่มืออีกข้างยังคงกำไว้แน่น..จีไม่ใช่คนโง่ที่จะจำรูปร่างหน้าตาของแฟนตัวเองไม่ได้ถึงแม้ว่าระยะห่างระหว่างเค้าและเธอจะไม่ใกล้กันเท่าไร่ก็ตาม แต่จีก็ไม่อยากจะเชื่ออีกเหมือนกันว่านั่่่่นคือแฟนสาวของเค้า เค้าไม่คิดว่าบอมมี่จะกล้าทำอะไรแบบนี้ต่อหน้าผู้คนมากมายและที่สำคัญ..เธอก็รักเค้ามากเกินกว่าที่จะกล้านอกใจเค้า 

     จีพยายามตั้งสติอีีกครั้งก่อนที่จะหันกลัับไป...แล้วเค้าก็พบว่าใครคนนั้นได้รับรอยยิ้มที่สดใสจากบอมมี่ไม่ต่างกันกับที่เค้าเคยได้ก่อนที่ชายคนนั้นจะเดินจุงมือเธอแล้วเดินหายไปปะปนกับผู้คน...ตอนนี้เสียงที่ดังก้องอยู่ในใจเค้าคือเสียงที่มันกำลังร้องตะโกนออกมาว่า..

     'ไม่จริง! เป็นไปไม่ได้...นั่นไม่ใช่เธอ..บอมมี่ต้องรักฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น!"



,,,
,,,,
,,,,,
Chocola~Say :  ขอบคุณรีทเดอร์ทุกๆคนนะคะที่คอยเป็นห่วงกัน ยังไงก็รักษาสุขภาพตัวเองกันด้วยนะคะ สภาพอากาศบ้านเราแปลปวนมากกกกกกค่ะ! สำหรับ Part.6 นี้ซึ่งคงเป็น Part ที่ยาวนานมากสำหรับเรื่องนี้ 5555 ในที่สุดก็ได้ลงครบ 100% ซะที แถมยังมีอะไรงงๆมาให้เดากันสนุกๆด้วย อิอิ ^^ ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะคะ อย่าเพิ่งทิ้งเค้าไปไหนน้า~ *v*  #ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นนะคะ #เม้นกันเยอะๆน้ากำลังใจจะได้พุ่งปรี๊ด! Part. ต่อไปจะได้มาไวๆ อิอิ ^^ #ทักทายกันได้นะคะ #twitter : @ChocolaVipChoi