ไปโรงเรียนวันแรกตูก็เปิดศึกมันซะเลย

ตอนเช้าก็ไปโรงเรียนแบบขี้เกียจสุด ๆ ละ เกือบจะขับรถผ่าไฟแดงไปแล้ว

แต่บังเอิญไปเห็นตำรวจ เกือบไปแล้วนะเนี้ย ดีที่เลี้ยวซ้ายทัน

มาถึงโรงเรียนก็โดนนังยุกระโดดกอด ไม่รู้มันลืมเอายามารึเปล่า สงสัยปิดเทอมจะฟุ้งซ่าน

ทุกอย่างมันควรจะเป็นปกติไปด้วยดี จนถึงคาบแรก

ยอดชายนายแอ๊ดก็เดินมาเม้าท์แตกเม้าท์กระจาย เมาท์เหงื่อไหล โดยที่เหยียบตีนตูเนี่ยนะ

สะกิดมันแล้วมาสั่งให้ตูหุบปาก ตูเลยเอาหนังสือยัดปากมันซะ แล้วกระทืบพระบาทมันคืนมั้ง 

พอตอนบ่ายมา ต้องเข้าโฮมรูมรวม คุณเพื่อน ๆ ทั้งหลายก็ไปนั่งตบปลาอยู่ริมตลิ่ง

หน้าที่ของตูก็เลยตามไปตบเรียงตัวให้มันเข้าโฮมรูมรวมจนได้ 

ตูจะบาปมากมั้ยที่ไปโกหกมันว่า "ใครไม่เข้า มผ. โฮมรูมรวม"

เอาเถอะคงไม่บาปหรอก แถมตอนไปตามก็เลือกตามแค่แอ๊ดมาคนเดียวซะเนี่ย 

ก็มันเป็นเพื่อนเก่านี้หว่า สั่งไรมันก็ทำ บอกง่ายจะตาย

พอตอนเย็นตูจะกลับบ้านก็ไปเอารถ เจือกหารถตัวเองไม่เจอเกือบร้องไห้

สะเออะนึกว่ารถหาย เพราะตัวเองเดินผ่านมันไปแท้ ๆ เพื่อนที่มันเข้าไปด้วยยังมาเยาะเย้ยตูอีก

ตอนกลับบ้านตูเจอเด็กอัสสัมฯมันมากะแฟน เคียดแค้นอย่างรุนแรง ( สะเออะไปอิจฉาขอเจ้าเพราะตัวเองไม่มีแฟนอีกนะล่ะ ) บิด 100 แซงมันกลางสี่แยกไฟแดงแมร่งเลย 

ผลปรากฏว่า หักหลบรถสิบล้อเกือบไม่ทัน เล่นอะไรไม่เข้าเรื่องจริง ๆ

แต่ก็คุ้ม เพราะตูถึงบ้านเร็วกว่าปกติ อันเป็นเหตุผลให้ตูได้มานั่งปวดหัวต่อที่บ้าน ว่าตูจะไปเรียนกวดแถวเบ็ญจะมะฯดีหรือไม่

เพื่อนตูก็ไม่มีใครอยากเรียนสักกะคน แต่ตูก็อยากเรียนเพราะไม่เก่งคณิต 

เจือกไปเข้านารีแต่แรก เลยกลัวเด็กเบ็ญมันรุมตื้บเอา ถ้าไปเรียนใกล้โรงเรียนมัน

ขนาดวันนั้นไปเชียร์บาสที่ยิมโรงเรียนตัวเองแท้ ๆ ยังโดนสาว ๆ เบ็ญฯจิกเอาจนตาแทบหลุด ตูกลัวแล้วจ้า ตูมาเชียร์นารี ไม่ได้ไปยุ่งกะผัวหล่อนหรอกจ้า

มาโรงเรียนตูแท้ ๆ ยังมามองหน้าตูอีก พอจะกลับอุตส่าห์เดินหลบลุกบาสแบบสุด ๆ แมร่งก็เล็งใส่หัวตูเหลือเกิน ยังมีหน้าวิ่งมาขอโทษ

ตูรีบหนีเลย เพราะคนที่มันปามาโดนหัวตูคือเดือนเบ็ญจะมะฯถ้าเกิดไปจิ๊จ๊ะละตูโดนตบ กลับบ้านคงจะดี