เจ้าหญิงผมบ๊อบ

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เนื้อเรื่อง

"ลูก...ลูกจะต้องแต่งงานกับองค์ชายผมบลอนด์ที่พ่อจัดให้"เสด็จพ่อกล่าว"ทำไมไม่ให้ลูกเลือกเองละคะพ่อ""ก็พ่อให้ลูกหมั่นกับเจ้าชายผมบลอนด์ตั้งแต่ลูกเกิดแล้ว""ไม่นะคะเสด็จพ่อลูกไม่ได้รักเขา!"ฉันวิ่งหนีไปที่สวนหลังวังฉัน เห็นสวนแอปเปิล "อยากกินแอปเปิ้ลจังเลยทำไงดีเนี่ย" ฉันพูดพร้อมกระโดดคว้าแอปเปิ้ลแต่คว้าไม่ได้สักลูก "ให้ผมช่วยไหม^-^"
ใครไม่รู้เรียกฉัน "นายเป็นใคร?!?!!" "ผมเป็นเจ้าชายผมดำจากเมืองผมลอนครับ จะกินแอปเปิ้นใช่ไหมครับ^^" ละละหล่อจัง  "อะอืมใช่" จากนั้นเขาก็กระโดด พรืด! "โอ๊ย!" เจ้าชายผมดำลื่นลมขณะกระโดด ตัวของเจ้าชายผมดำล้มทับฉัน ฉันจ้องตาเขา นัยน์ตาของเขามีสีฟ้าอ่อนๆ ช่างหน้าหลงใหลเหลือเกิน "ขะขอโทษครับ เดี๋ยวผมปัดให้" เขาปัดเสื้อให้ฉันเบาๆ "ไม่เป็นไรคะ" ฉันปัดมือเขาทิ้ง "งั้นผมขอตัวนะครับเสด็จแม่คงจะเป็นห่วงผมมากงั้นพรุ่งนี้เจอกันที่เดิมนะ^^"

ค่ำคืนที่พระจันทร์เต็มดวง
ฉันคิดถึงเจ้าชายผมดำนัยน์ตาของเขาช่างน่าจับต้องมาเป็นของฉันจริงๆ ฉัน'รัก'เขาเข้าแล้วสิ...
เจ้าชายผมดำฉันคิดถึงนายจัง ฉันนอน หลับตาคิดไปบนเตียง

"อาทิตย์หน้าเจ้าต้องแต่งงานกับเจ้าชายผมบลอนด์!" 
"ลูกมีคนรักแล้วคะเสด็จพ่อ"
"ไม่ได้ยังไงก็ไม่ได้พ่อบอกแล้วไงว่าลูกหมั่นกับเขาแล้ว!"
"ถอนหมั่นห็ได้นี่คะ"
"ไม่!!!"
"ลูกจะไปหาเขา!!!"

ฉันวิ่งพร้อมน้ำตามาที่สวนแอปเปิ้ล "เจ้าชายผมดำ!!!!!!>[]<"ฉันตะโกนสุดเสียง "เป็นอะไรไปเจ้าหญิงผมบ๊อบ" เขารีบวิ่งมาหาฉัน "เสด็จพ่อให้ฉันแต่งงานกับเจ้าชายผมบลอนด์...อาทิตยหน้าT[]T" เจ้าชายผมดำเอื้อมมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้ฉัน "ไม่เป็นอะไรนะ แล้วทำไมไม่อยากแต่งกับเขาละหืม" "ฉันรักนาย" ฉันพูดเบาๆ เขาจ้องตาฉัน แล้วเลื่อนหน้าเข้ามาจุมพิษที่หน้าผากของฉัน "ผมก็รักคุณ แต่รักของเราอาจเป็นไปไม่ได้" "ทำไมละทำไมถึงเป็นไปไม่ได้!; [] ;" "ถ้าผมบอกกลัวคุณจะรับไม่ได้_ _" เจ้าชายผมดำหลบสายตา
"บอกมาสิฉันรับได้ทุกอย่าง"
"ผม...คือผม" 
"..."
"ผมตายนานแล้ว"
"o[ ]o"
"นั่นไงผมบอกแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้"
"ฉันไม่เชื่อ"
"ผมเป็นเนื้อคู่คุณชาติที่แล้วผมเนื่องจากพาคุณหนีเพราะเราอยากอยู่ด้วยกันในชาติที่แล้วแต่มันเป็นไปไม่ได้เพราะ...ผมเป็นแค่คนใช่ในวังแต่ว่าวันนึงเราเกิดรักกันขึ้นมาแต่พ่อและแม่ของคุณไม่ให้เราแต่งานกันเพราะผมต่ำต้อยด้อยค่าผมไม่มีค่าใดๆทั้งนั้นเป็นแค่คนใช้ แล้ววันนึงผมพาคุณหนีไปอยู่ด้วยกัน แต่ว่าเกิดพลาดทหารเฝ้าหน้าประตูวังเกิดเห็นผมเข้า จึงเกิดการต่อสู้กันขึ้นมา แล้วผมก็แพ้ ผมถูกฝังที่ใต้ต้นแอปเปิ้ลนี้"
"..."
ฉันไม่พูดใดๆทั้งสิ้นฉันกอดเขาแบบแนบแน่น T^T "ขอบคุณนะ" ฉันพูดเสียงสั่นๆ "เรื่องอะไร" "ทุกเรื่องที่ทำเพื่อฉันT T" จากนั้นร่างเขาก็ค่อยๆเลือนหายไป
"หมดเวลาของผมแล้ว เราเจอกันไม่ได้อีกแล้ว" 
"ทำไมล่ะT0T"
"ผมจะต้องไปในภพของผม"
"แล้วฉันจะต้องทำยังไงให้ได้เจอนายอีกละ"
"เธอต้อง..."
"บอกมาสิ ฉันยอมทำทุกอย่าง..เพื่อได้อยู่กับนาย"
"ตาย...เธอต้องตายเท่านั้น"
จากนั้นร่างเขาก็ค่อยเลือนหายไป ฉันไม่เห็นเขาอีกเลย

ณ งานแต่งงานฉัน
"เชิญเจ้าชายผมบลอนด์สวมแหวนได้"เสียงบาทหลวงพูด
"ไม่ฉันไม่รักเขาฉันไม่แต่งกับเขา!!!" ฉันสะบัดมือออกจากมือของเจ้าชายผมบลอนด์ แล้ววิ่งไปคว้ามีดตัดเค้ก แล้ววิ่งไปที่ต้นแอปเปิ้ลต้นนั้น "รู้ไหมคนที่อยู่น่ะมันทรมารแค่ไหน!" ฉันพูดจนก็ จับมีดอย่างแน่นแล้วกรีดแขนตัวเอง "ฉันรักนาย..."เลือดออกมานองพื้น แล้วฉันก็ค่อยๆหลับตาลง...