ลุงผู้ฟังวิทยุ และ อั้มพัชราภา

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

 

ลุงผู้ฟังวิทยุ และ อั้ม พัชราภา

เนื้อเรื่อง

 

T-CHOU

ลุงผู้ฟังวิทยุ และ อั้ม พัชราภา

                     กลางคืนอันแสนเงียบเหงาว่างเปล่าเมืองวานรที่ให้ไกล แสง สี เสียง ผู้จัดการห้องพักในอำเภอ50ล้านด้วยงบประมาณรัฐบาล นั่งบนเก้าอี้เลื่อนสีดำเป็นที่ประจำตำแหน่ง นอกออฟฟิตมีสุนัขพันธ์คุณทองแดงสีชาเย็น ขนสวย ท่าทางเอาการเอางานแต่รูปทรงทางกายภาพต่ำกว่ามาตราฐานเนื่องจากอาศัยในบริเวณแทบประเทศที่ตรงข้ามตะวันตกเฉียงเหนือ อาจด้วยลักษณะของอาหารที่บริโภคเน้นแป้งข้าวเหนียวปั้นเป็นส่วนใหญ่  ค่าเฉลี่ยระดับความสูงมิต้องวัดแม้แต่จะใกล้มาตราฐาน วันนี้อากาศตอนกลางคืนของชนบทแห่งนี้ช่างผิดแปลกไปกว่าทุกวัน ดวงจันทร์ครึ่งเสียวส่องแสงเหลืองอร่ามไปทั่วหล้า ไร้ดวงดาวเคียงข้างยิ่งกว่าสาวขาดหวานใจ จันทร์เสียวในคืนนี้ช่างเรียวดูเหมือนจันทร์บนหน้าผากเปาวุ้นจิ้น      ยิ่งดึกยิ่งมืดมากขึ้น ความมืดมันช่างไม่เมตตาใคร ความว่างเปล่าก็เช่นกัน สายลมในคืนนี้ดูหมดแรงไม่พัดพาความเย็นมาเชยชมในเมืองเล็กๆแห่งนี้เลย  อากาศมันช่างร้อนอบอ้าวแผ่กระจายคล้ายเชื้อไวรัสรุกราม เจ้าสุนัขน้อยผู้แสนซื่อหลับสนิทมิไหวติงใดใดแข่งกับความเงียบของดงต้นกล้วยตานีใต้เงาดำที่กคลุม   น้ำลายของมันไหลเหยิ้ม หมามันเคลิ้มฝันได้หรือเปล่าเป็นคำถามที่ไม่รู้ว่า ตรรกะ เหตุผล ปรัชญา วิทยาศาสตร์ จะหาคําตอบได้หรือไม่  จะหาไปทำไม เพื่ออะไร มีค่าพอไปทำรีเซอร์หรือไหม แต่แน่นอนว่ามันสำคัญน้อยกว่า ราคาน้ำมัน ทองคำ หรือหุ้นวอลสตรีทดด้วยซ้ำ  การคอรัปชั่นยังน่าสนใจกว่าปัญหาสนุขหลับฝันซะอีก บางทีการเมืองก็เหมือนกับสุนัขนอนฝันกลางวันไม่สิต้องฝันกลางคืน ไม่มีใครเข้าใจไปหมดหรอกเวลาหมามันเห่ามันหอนน่าจะเข้าใจกว่า  หรือบางทีมีใครไปแย้งที่มันปัสสาวะเจ้าตัวจงระวังจะถูกมันกัด ถ้ามันมีเป็นหมู่คณะล่ะ อาเสี่ยผมขาวกดปุ่มปิดทีวีเพราะแก่ไม่ค่อยชอบดูรายการเกมส์โชว์ ถ้าเป็นละครแนวโรมานซ์แกไม่เคยพลาดแต่บ้างที่แกก็ไม่ดี แกให้เหตุผลว่ามันน้ำเน่า กระทงที่ลอยในน้ำเน่า  ลุงหัวขาวแกนั่งคิดถึงนางเอกสาวในดวงใจ คงเป็นใครไม่ได้นอกจากคุณอั้มพัชราภา แก่ฟันธงว่าของเขาดีจริง เวลาแกเห็นในโทรทัศน์แกจะเรียกว่า”แม่อั้ม” แม้อายุจะเกินกว่า30แต่ก็ยังแจ่ว ไม่ถึงกับเป็นแฟนพันธุ์แท้ดั่งคุณปัภสารา สาวที่สวยสุดในโลก และไหว้ได้งดงามที่สุดในจักรวาลแต่สาวไทยสมัยนี้คงยังห่างไกลตำแหน่งนี้อีกหลายจักรวาลทางช้างเผือก    แกชอบอั้มเพราะความเซ็กซี่ เก่ง แกร่ง เป็นตัวของตัวเอง     ”อั้มเป็นสาวที่เยี่ยมคนหนึ่ง” แกคิด แกชอบโฆษณาที่ให้นางเอกสาวมาป้อนขนมมันฝรั่งทองรสเกลือไทย “อั้ม อั้ม” เป็นวรรคทองของนางเลยทีเดียว คนดูช่างเพลิดเพลินกับหญิงสาวดีกรีนางพญาตัวแม่ป้อนขนมมันฝรั่งผสมเกลือ สาวดาราที่ลุงสีผมดอกเล้าไม่ชอบคือสาวแป้งเพรน แกให้เหตุผมว่าสาวนี้ทำร้ายหนุ่มพระเอกขวัญใจคนอีสานคนหนึ่งและไปคบกับไปสนิทชิดใกล้กับเจ้าของเพลงมาเลเซีย “ไอ้ขาจิ้งแหรน” แกชอบเรียกอย่างนั้นด้วยความชิงชังนิดๆ ไม่รู้มันจะเซอไปไหนลุงคิด คำว่าเซอร์นี่แหละ ลุงเคยบอกลูกของแก่ว่าภาษามันมีความมหัศจรรย์อยู่ในตัวแต่ต้องเข้าใจในตัวของมัน ภาษาเป็นสิ่งที่สำคัญมันถูกใช้หลักๆได้2แบบ แบบแรกใช้ในด้านจินตนาการ แบบสองแบบวิชาการ  ของอย่างนี้เข้าใจอยากเหมือนวรรณศิลป์แหละ

จากนั้นมือของแกกดเปิดเครื่องเล่นวิทยุสีดำ โคมไฟอ่านหนังสือสีส้มบนโต๊ะทำงานส่องแสงใส่ตาของแก ลุงหัวขาวจึงปรับให้หลอดไฟส่องแสงไปมุมอื่น ทีวีสีที่ปิดสนิทสะท้อนเงาของแกที่ถูกแสงไฟเหลืองอ่อนบนโต๊ะของโคมไฟ

“ Country roads, take me home        

To the place.I belong West Virginia,  mountain mama
Take me home, country road
Take me home, country roads
Take me home, country roads”

ทำให้แกคิดถึงสมัยเป็นหนุ่มแกมักจะร้องเพลงนี้เสมอและไว้ทรงผมยาวรุ่งรังดั่งจอนห์ เดนเวอร์

“คันทรีโรด์ เทค มี โฮม    ทูดอะเพย์”  แกร้องตามท่วงทำนองเพลงที่บรรเลงนับว่าเป็นประโยควรรคทองสมัยนั้น

บางที่แกก็ใช้เพลงนี้จีบสาวสมัยกางเกงบลูยีนฮิต ก่อนถึงยุคฉันจึงมาหาความหมาย แต่สมัยนี้แกว่าเป็นยุคฉันจึงมาเป็นลูกน้องไอจ็อบ  สมัยก่อนแก่เคยไปทำงานที่ซาอุดิอาระเบีย มีหัวหน้าเป็นฝรั่งหัวทองผมยาวไม่ต่างกันชอบกินอาหารญี่ปุ่น คนหนึ่งผู้แสวงหาแห่งตะวันออก กับ อีกคนแสวงหาแห่งตะวันตก  แกจึงมักเรียกชาวต่างชาติทุกคนว่า” ไอ้จอร์น”  จะทักทายก็มักขึ้นด้วย ” ฮัลโหล มายเฟรินด์ ”  ด้วยความรู้ที่แกจำเอาจากพจนานุกรมและการขัดการกับเจ้าของภาษาทำให้แกได้รับอิทธิพลของภาษาไปในตัวแกชอบกินขนมปังแผ่นมาก สมัยนั้นจอร์นให้แกทำงานเป็นโฟร์แมนเพราะแกพูดภาษาอังกฤษได้ดีกว่าคนไทยที่เป็นทำงานด้วยกัน

เพลงคิดถึงเธอทุกทีที่อยู่คนเดียวดังขึ้นมาจากวิทยุสีดำในยาราตีกาลนี้ แกไม่เคยฟังเพลงนี้เลยแต่ด้วยอะไรบางอย่างทำให้แกหวนระลึกถึงสมัยวัยหัสจรรย์ที่แกเคยผ่านพบมา คนบางคนขึ้นเรือล่องทะเลไปในมหาสมุทรถูกพายุกระหนำใส่ก็จอดแล้ว บางคนเจอทุกปี บางคนเจอมาตลอด30ปี บางคนชอบ บางคนรัก บางคนศรัทธา

อยู่แกๆก็ร้องขึ้น ”คิดถึงเธอ เวลาที่อยู่ซาอุดิอาระเบีย  ไม่สิอาละเมีย”