ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : intro
Past Sunny
รถมอเตอร์ไซค์ รุ่น MV Agusta F4 RR ราคา 1.8 ล้านบาท ใช่คุณอ่านไม่ผิดหรอก ฉันมีเจ้านี่ไว้ขับไปไหนมาไหนตลอด มันเป็นรถคู่ใจของฉันมาได้เดือนนึงแล้วล่ะ กว่าจะได้มันมาไม่ใช่ง่ายๆเลยนะ ก็ฐานะอย่างฉันอยากจะได้อะไรสักอย่างคงต้องเก็บเงินกันเป็นชาติเลยล่ะ ไม่ใช่ว่าจน แค่ฐานะเกือบรวยแต่ไม่รวย ก็แค่นั้นเอง
ในช่วงสายๆของวันนี้ฉันมีนัดกับคนๆนึง วันนี้ก็คงเป็นครบรอบ3ปีของฉันกับคนที่ฉันกำลังจะไปหาแล้วสินะ วันที่ฉันควรจะมีความสุขและได้อยู่กับคนที่ฉันรัก
ฉันขับรถมาจอดไว้ที่ลานกว้างแห่งนึง ที่แห่งนี้เป็นที่ที่สงบร่มเย็น อากาศบริสุทธิ์ แต่กลับไม่มีใครอยากจะมาอยูที่นี้เลยถ้าไม่จำเป็น ฉันลงจากมอ'ไซค์สุดรักสุดหวงของฉัน พร้อมกับหยิบช่อดอกไม้ช่อใหญ่มาไว้ที่มือ ก่อนจะเดินเข้าไปในลานกว้างที่มีป้ายชื่อของคนต่างๆมากมาย หรือจะไม่ใช่คน ฉันยังคงเดินเข้าไปเรื่อยๆก่อนจะหยุดอยู่ที่ป้ายชื่อป้ายหนึ่ง มันคือป้ายชื่อคนรักของฉัน "ปาร์ค ชอนยอง"
มันคือเรื่องที่น่าเศร้าที่ฉันไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น ก่อนหน้านี้2เดือน อยู่ๆเธอก็บอกเลิกฉันทั้งๆที่เราก็รักกันมาก เราคบกันมาจะ3ปีแล้ว ถ้ายังไม่รวมวันนี้ที่3ปีพอดี 2เดือนก่อนหน้านั้นที่เธอจากฉันไป เธอบอกให้ฉันลืมเธอ และเลิกรักเธอ ทั้งๆที่เธอก็รู้ว่าฉันทำไม่ได้ หลังจากวันนั้นที่เธอบอกเลิก เธอก็หายไปเลย ฉันกลายเป็นคนขี้เมาเพียงชั่วข้ามคืน เมาจนไม่เป็นผู้ไม่เป็นคน เสียการเสียงานอยู่หลายวัน จนวันนึงฉันได้รับโทรศัพท์จากพี่สาวของชอนยองหรือใครๆก็เรียกเธอว่าฮโยมิน พี่สาวของเธอโทรมาบอกกับฉัยว่าเธอเสียแล้ว เธอเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวระยะสุดท้าย แต่เธอกลับไม่บอกฉันเลย ฉันเสียใจมากที่ไม่ได้อยู่กับเธอในวันที่เธอเจ็บปวดทรมานที่สุด ฉันเสียใจจริงๆ
กลับมาปัจจุบัน ฉันนั่งคุกเข่าลงกับพื้นหน้าหลุมศพของคนรัก ก่อนจะวางช่อดอกไม้ที่นำมาด้วยวางลงที่ด้านหน้า ฉันทำอย่างนี้เป็นประจำทุกวัน มาหาเธอก่อนที่จะไปทำงาน มานั่งคุยกับเธอ คุยคนเดียวโดยที่ไม่มีคนตอบกลับมา
"วันนี้ครบรอบ3ปีของเราแล้วนะ เธอยังจำได้มั้ย "
"ฉันจำได้นะ มันเป็นวันที่ฉันมีความสุขมากๆเลยล่ะ วันแรกที่เราเจอกันที่สวนสาธารณะ วันนั้นที่เธอวิ่งมาชนฉันจนล้มไปจูบกัน จูบนั้นน่ะ มันเป็นจูบแรกของฉันเลยนะ"
"ชอนยอง ฉันไม่เคยลืมเธอเลยนะ เธอลืมฉันไปแล้วรึยัง "
ให้ตายสิ อยู่ดีน้ำตาของฉันมันก็ไหลออกมา นี่ฉันอุตส่าว่าวันนี้จะไม่ร้องแล้วนะ
"ไม่ว่าตอนนี้เธอจะอยู่ที่ไหน ฉันก็รักเธอ รักเธอไปตลอดเลย ถึงแม้เธอจะบอกให้ฉันลืมเธอไป แล้วไปเจอคนใหม่ๆ แต่ตอนนี้ฉันยังไม่เจอและยังไม่มีใคร เพราะฉันไม่อยากรักใครนอกจากเธออีกแล้ว ฉันกลัว กลัวทุกอย่างจะเป็นเหมือนเดิม กลัวว่าถ้าฉันเริ่มต้นใหม่แล้วคนๆนั้นเป็นเหมือนเธอ ฉันคงจะทำใจไม่ได้หรอกนะ "
"นี่ฉันพูดอะไรก็ไม่รู้ วันนี้เป็นวันดีแท้ๆ แต่ฉันกลับมานั่งร้องไห้ให้เธอเห็น ฉันนี่มันแย่จริงๆ ชอนยอง ฉันต้องไปแล้วนะ แล้วพรุ่งนี้ฉันจะมาหาใหม่ ไปก่อนนะคะที่รัก รักเธอนะ"
ฉันเอามือไปลูบกับรูปภาพที่ติดอยู่ที่ป้ายหลุมศพอย่างทนุทนอมก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปขึ้นรถ ก่อนจะขับออกไปจากสุสานแห่งนี้.....
Past Tiffany
ในมหาลัยที่มีผู้คนเดินขวักไขว่เต็มไปหมด มันเป็นอะไรที่ดูวุ่นวายและน่าเบื่อมากสำหรับฉัน ฉันหยิบหูฟังขึ้นมาฟังเพลงเพื่อไม่ให้ได้ยินเสียงคนรอบข้าง มือของฉันก็เลื่อนหน้าจอทัชสกรีนขึ้นลงเพื่อเช็คข่าวสารในโลกออนไลน์ หรือถ้าเจาะจงหน่อยฉันกำลังเข้าไปเช็คข่าวในเว็บเพจของคนๆนึง ฉันทำแบบนี้เป็นประจำทุกวันในการหาเวลาว่างมานั่งเช็คข่าวของคนคนนี้ "Dj Sunny"
ฉันฟังรายการวิทยุของเขาทุกคืนก่อนนอน เพราะการจัดรายการวิทยุของเขาเป็นอะไรที่ฟังแล้วดูสนุกและผ่อนคลายมาก เสียงใสๆของเขาที่ใครหลายๆคนหลงใหลและหนึ่งในนั้นก็มีฉัน ฉันเป็นแฟนคลับตัวยงของเขาเลยนะ พูดแล้วจะหาว่าคุย ขนาดยัยเพื่อนสนิทฉันยังหาว่าฉันบ้าเลยที่วันๆเอาแต่นั่งยิ้มคนเดียวเมื่อเปิดดูเว็บเพจของเขา นั่นไงพูดถึงก็มาพอดีเลย
"ยัยฟานี่!!!!!!! "
เพื่อนสาวของฉันตะโกนเรียกมาตั้งแต่ไกล จะตะโกนเสียงดังทำไมก็ไม่รู้ฉันก็อายเป็นนะ ถึงจะเป็นถึงดาวมหาลัยที่มีคนมองทุกวันอยู่แล้วก็เถอะ แต่ถ้ามีคนมองเพราะยัยนี่เสียงดังมันน่าอายเอามากๆเลยล่ะ
"ย่าาาาห์ เธอจะตะโกนทำไมสิก้า"
"ก็กลัวเธอไม่ได้ยินนี่หน่า แหะๆ"
"ไม่ได้ยินบ้าอะไร อยู่ใกล้กันแค่นี้ นี่ตั้งแต่เธอคบกับยูรินะ ฉันว่านับวันเธอยิ่งเพี้ยนเหมือนมันแล้วนะเนี่ย"
"นี่อย่ามาว่าลิงยูลของเค้านะ ว่าแต่เธอเถอะ พี่วูบินยังไม่มารับอีกหรอ"
"ยังอ่ะ นี่ก็นานแล้วนะ ยังไม่มาซะที"
"สงสัยไปหากิ๊กแล้วม้างงง"
"ปากเสีย เดี๊ยะๆ "
"ก็มันจริงนี่หน่า พี่วูบินน่ะ ทั้งหล่อ รวย นิสัยก็โอเค แต่ก็นะพี่เขาก็เจ้าใช่ย่อยเลย เธอก็รู้ไม่ใช่หรอ"
"อืม แต่ในเมื่อพี่เขาสัญญากับฉันไว้แล้วว่าจะเลิก แล้วนี่ฉันก็คบกับพี่เขามาปีนึงแล้วนะ ยังไม่เห็นมีไรเลย"
"เธอน่ะ ไม่รู้ว่ามีเองซะมากกว่า"
จะว่าไปมันก็จริงนะ พี่วูบินอาจจะมีกิ๊กก็ได้ แต่นี้แฟนฉันนะ ไม่ๆฉันต้องเชื่อใจเขาสิ ยัยเพื่อนบ้านี่ก็พูดอะไรก็ไม่รู้
"ฉันว่าไม่หรอก ฉันเชื่อใจพี่เขานะ"
"ย่ะ แล้วแต่เลย เสียใจเมื่อไหร่ก็มาหาฉันล่ะกัน ฉันไปก่อนนะ ยูลมารอแล้ว แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะเพื่อนเลิฟ จุ๊บ"
"อืม บาย"
ฉันจะไม่เลิฟเธอเพราะเธอทำให้ฉันคิดมากนี่แหระยัยเพื่อนบ้า แล้วเมื่อไหร่พี่วูบินจะมารับฉันเนี่ย ฮือๆๆ นี่มันจะหกโมงแล้วนะ เดี๋ยวกลับบ้านไม่ทันได้ฟังได้เห็นหน้าดีเจซุนกยู
วันนี้ยิ่งจัดรายการแบบเห็นหน้าซะด้วยสิ เฮ้อ!!!!
____________________________________________________________________ เอาน้ำจิ้มไปก่อนน้าาาา แล้วพรุ่งนี้ค่อยมาเอาเนื้อไปฟินต่อ 55555
ติดตาม+คอมเม้นด้วยนะคะ
ทวงฟิคได้ที่เพจ Squirrel Soonkyu TH และ ทวิตเตอร์ @Squirrel_Soonky
หรือจะทวงที่นี่ก็ได้นะคะ
GoodNight.
ในช่วงสายๆของวันนี้ฉันมีนัดกับคนๆนึง วันนี้ก็คงเป็นครบรอบ3ปีของฉันกับคนที่ฉันกำลังจะไปหาแล้วสินะ วันที่ฉันควรจะมีความสุขและได้อยู่กับคนที่ฉันรัก
ฉันขับรถมาจอดไว้ที่ลานกว้างแห่งนึง ที่แห่งนี้เป็นที่ที่สงบร่มเย็น อากาศบริสุทธิ์ แต่กลับไม่มีใครอยากจะมาอยูที่นี้เลยถ้าไม่จำเป็น ฉันลงจากมอ'ไซค์สุดรักสุดหวงของฉัน พร้อมกับหยิบช่อดอกไม้ช่อใหญ่มาไว้ที่มือ ก่อนจะเดินเข้าไปในลานกว้างที่มีป้ายชื่อของคนต่างๆมากมาย หรือจะไม่ใช่คน ฉันยังคงเดินเข้าไปเรื่อยๆก่อนจะหยุดอยู่ที่ป้ายชื่อป้ายหนึ่ง มันคือป้ายชื่อคนรักของฉัน "ปาร์ค ชอนยอง"
มันคือเรื่องที่น่าเศร้าที่ฉันไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น ก่อนหน้านี้2เดือน อยู่ๆเธอก็บอกเลิกฉันทั้งๆที่เราก็รักกันมาก เราคบกันมาจะ3ปีแล้ว ถ้ายังไม่รวมวันนี้ที่3ปีพอดี 2เดือนก่อนหน้านั้นที่เธอจากฉันไป เธอบอกให้ฉันลืมเธอ และเลิกรักเธอ ทั้งๆที่เธอก็รู้ว่าฉันทำไม่ได้ หลังจากวันนั้นที่เธอบอกเลิก เธอก็หายไปเลย ฉันกลายเป็นคนขี้เมาเพียงชั่วข้ามคืน เมาจนไม่เป็นผู้ไม่เป็นคน เสียการเสียงานอยู่หลายวัน จนวันนึงฉันได้รับโทรศัพท์จากพี่สาวของชอนยองหรือใครๆก็เรียกเธอว่าฮโยมิน พี่สาวของเธอโทรมาบอกกับฉัยว่าเธอเสียแล้ว เธอเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวระยะสุดท้าย แต่เธอกลับไม่บอกฉันเลย ฉันเสียใจมากที่ไม่ได้อยู่กับเธอในวันที่เธอเจ็บปวดทรมานที่สุด ฉันเสียใจจริงๆ
กลับมาปัจจุบัน ฉันนั่งคุกเข่าลงกับพื้นหน้าหลุมศพของคนรัก ก่อนจะวางช่อดอกไม้ที่นำมาด้วยวางลงที่ด้านหน้า ฉันทำอย่างนี้เป็นประจำทุกวัน มาหาเธอก่อนที่จะไปทำงาน มานั่งคุยกับเธอ คุยคนเดียวโดยที่ไม่มีคนตอบกลับมา
"วันนี้ครบรอบ3ปีของเราแล้วนะ เธอยังจำได้มั้ย "
"ฉันจำได้นะ มันเป็นวันที่ฉันมีความสุขมากๆเลยล่ะ วันแรกที่เราเจอกันที่สวนสาธารณะ วันนั้นที่เธอวิ่งมาชนฉันจนล้มไปจูบกัน จูบนั้นน่ะ มันเป็นจูบแรกของฉันเลยนะ"
"ชอนยอง ฉันไม่เคยลืมเธอเลยนะ เธอลืมฉันไปแล้วรึยัง "
ให้ตายสิ อยู่ดีน้ำตาของฉันมันก็ไหลออกมา นี่ฉันอุตส่าว่าวันนี้จะไม่ร้องแล้วนะ
"ไม่ว่าตอนนี้เธอจะอยู่ที่ไหน ฉันก็รักเธอ รักเธอไปตลอดเลย ถึงแม้เธอจะบอกให้ฉันลืมเธอไป แล้วไปเจอคนใหม่ๆ แต่ตอนนี้ฉันยังไม่เจอและยังไม่มีใคร เพราะฉันไม่อยากรักใครนอกจากเธออีกแล้ว ฉันกลัว กลัวทุกอย่างจะเป็นเหมือนเดิม กลัวว่าถ้าฉันเริ่มต้นใหม่แล้วคนๆนั้นเป็นเหมือนเธอ ฉันคงจะทำใจไม่ได้หรอกนะ "
"นี่ฉันพูดอะไรก็ไม่รู้ วันนี้เป็นวันดีแท้ๆ แต่ฉันกลับมานั่งร้องไห้ให้เธอเห็น ฉันนี่มันแย่จริงๆ ชอนยอง ฉันต้องไปแล้วนะ แล้วพรุ่งนี้ฉันจะมาหาใหม่ ไปก่อนนะคะที่รัก รักเธอนะ"
ฉันเอามือไปลูบกับรูปภาพที่ติดอยู่ที่ป้ายหลุมศพอย่างทนุทนอมก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปขึ้นรถ ก่อนจะขับออกไปจากสุสานแห่งนี้.....
Past Tiffany
ในมหาลัยที่มีผู้คนเดินขวักไขว่เต็มไปหมด มันเป็นอะไรที่ดูวุ่นวายและน่าเบื่อมากสำหรับฉัน ฉันหยิบหูฟังขึ้นมาฟังเพลงเพื่อไม่ให้ได้ยินเสียงคนรอบข้าง มือของฉันก็เลื่อนหน้าจอทัชสกรีนขึ้นลงเพื่อเช็คข่าวสารในโลกออนไลน์ หรือถ้าเจาะจงหน่อยฉันกำลังเข้าไปเช็คข่าวในเว็บเพจของคนๆนึง ฉันทำแบบนี้เป็นประจำทุกวันในการหาเวลาว่างมานั่งเช็คข่าวของคนคนนี้ "Dj Sunny"
ฉันฟังรายการวิทยุของเขาทุกคืนก่อนนอน เพราะการจัดรายการวิทยุของเขาเป็นอะไรที่ฟังแล้วดูสนุกและผ่อนคลายมาก เสียงใสๆของเขาที่ใครหลายๆคนหลงใหลและหนึ่งในนั้นก็มีฉัน ฉันเป็นแฟนคลับตัวยงของเขาเลยนะ พูดแล้วจะหาว่าคุย ขนาดยัยเพื่อนสนิทฉันยังหาว่าฉันบ้าเลยที่วันๆเอาแต่นั่งยิ้มคนเดียวเมื่อเปิดดูเว็บเพจของเขา นั่นไงพูดถึงก็มาพอดีเลย
"ยัยฟานี่!!!!!!! "
เพื่อนสาวของฉันตะโกนเรียกมาตั้งแต่ไกล จะตะโกนเสียงดังทำไมก็ไม่รู้ฉันก็อายเป็นนะ ถึงจะเป็นถึงดาวมหาลัยที่มีคนมองทุกวันอยู่แล้วก็เถอะ แต่ถ้ามีคนมองเพราะยัยนี่เสียงดังมันน่าอายเอามากๆเลยล่ะ
"ย่าาาาห์ เธอจะตะโกนทำไมสิก้า"
"ก็กลัวเธอไม่ได้ยินนี่หน่า แหะๆ"
"ไม่ได้ยินบ้าอะไร อยู่ใกล้กันแค่นี้ นี่ตั้งแต่เธอคบกับยูรินะ ฉันว่านับวันเธอยิ่งเพี้ยนเหมือนมันแล้วนะเนี่ย"
"นี่อย่ามาว่าลิงยูลของเค้านะ ว่าแต่เธอเถอะ พี่วูบินยังไม่มารับอีกหรอ"
"ยังอ่ะ นี่ก็นานแล้วนะ ยังไม่มาซะที"
"สงสัยไปหากิ๊กแล้วม้างงง"
"ปากเสีย เดี๊ยะๆ "
"ก็มันจริงนี่หน่า พี่วูบินน่ะ ทั้งหล่อ รวย นิสัยก็โอเค แต่ก็นะพี่เขาก็เจ้าใช่ย่อยเลย เธอก็รู้ไม่ใช่หรอ"
"อืม แต่ในเมื่อพี่เขาสัญญากับฉันไว้แล้วว่าจะเลิก แล้วนี่ฉันก็คบกับพี่เขามาปีนึงแล้วนะ ยังไม่เห็นมีไรเลย"
"เธอน่ะ ไม่รู้ว่ามีเองซะมากกว่า"
จะว่าไปมันก็จริงนะ พี่วูบินอาจจะมีกิ๊กก็ได้ แต่นี้แฟนฉันนะ ไม่ๆฉันต้องเชื่อใจเขาสิ ยัยเพื่อนบ้านี่ก็พูดอะไรก็ไม่รู้
"ฉันว่าไม่หรอก ฉันเชื่อใจพี่เขานะ"
"ย่ะ แล้วแต่เลย เสียใจเมื่อไหร่ก็มาหาฉันล่ะกัน ฉันไปก่อนนะ ยูลมารอแล้ว แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะเพื่อนเลิฟ จุ๊บ"
"อืม บาย"
ฉันจะไม่เลิฟเธอเพราะเธอทำให้ฉันคิดมากนี่แหระยัยเพื่อนบ้า แล้วเมื่อไหร่พี่วูบินจะมารับฉันเนี่ย ฮือๆๆ นี่มันจะหกโมงแล้วนะ เดี๋ยวกลับบ้านไม่ทันได้ฟังได้เห็นหน้าดีเจซุนกยู
วันนี้ยิ่งจัดรายการแบบเห็นหน้าซะด้วยสิ เฮ้อ!!!!
____________________________________________________________________ เอาน้ำจิ้มไปก่อนน้าาาา แล้วพรุ่งนี้ค่อยมาเอาเนื้อไปฟินต่อ 55555
ติดตาม+คอมเม้นด้วยนะคะ
ทวงฟิคได้ที่เพจ Squirrel Soonkyu TH และ ทวิตเตอร์ @Squirrel_Soonky
หรือจะทวงที่นี่ก็ได้นะคะ
GoodNight.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น