คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ❥ JOKE {11} 40% ---> {update} 100%
❥ JOKE
เสี่ยวแต่เฉี่ยว
-11-
“ตายล่ะหว่าาาา เกมนี้มันศึกรักแร้ เอ้ย รักแท้ชัดๆ” ไคเอ่ยขึ้นระหว่างที่ทีมสีเขียวกำลังเดินลงสนาม
“กูรู้สึกพวกเราจะเป็นส่วนเกินอ่ะมึง” เซฮุนว่าหันกลับไปกระซิบคู่หูตัวเอง
“เปลี่ยนตัวสำรองตอนนี้ทันมั้ยมึง” ไคว่าพลางเดินไปประจำที่ของตัวเอง
“อ้าว เฮียคริสลงด้วยเหรอ ไหนว่าไม่ลงไง” เซฮุนชี้ไปทางคริสที่กำลังเดินลงสนามมา
“ยอลฮยอง เฮียคริสลงเหรอ” ไคหันไปถามคนที่เดินตามมาข้างหลังตัวเอง
“หา O_O!”
“อย่าลืมนะ เล่นแบบแมน ชานยอลคู่คริส ซองยอลคู่แอล ไคคู่เทา เซฮุนคู่มินโฮ เดี๋ยวฉันคู่ยงกุกเอง”
ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด เสียงนกหวีดดังขึ้น เกมครึ่งหลังเริ่มขึ้น ฮิมชานรับบอลมาได้ก่อนจะจ่ายบอลให้ชานยอลแล้วเลย์อัพทำคะแนนได้อย่างสวยงาม
“10-12”
“กรี๊ดดดดดดดดด ไอ้ชานยอลลล มาแรงมาคร่าาาาา กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด” แบคฮยอนกับคีย์แข่งกันแหกปากก่อนจะให้น้องๆสแตนด์ทำท่าหัวใจ
ชานยอลส่งบอลให้เทาเปิดเกมต่อไปก่อนที่เจ้าตัวจะเดินออกมามองหาเป้าหมาย คริสยืนอยู่บริเวณหน้าแป้นของฝั่งตรงข้าม ร่างโปร่งวิ่งเข้าไปยืนข้างหน้าอีกคนทันที
“ไหนว่าไม่ลงไงที่รัก”
“นายก็เหมือนกัน ไหนบอกจะไม่ลงไง -*-”
“ก็บอกแล้วไง นายลงฉันก็ลง หึ” จบประโยคร่างสูงก็วิ่งรับบอลจากยงกุกมาเลย์อัพทำแต้มได้อย่างสวยงาม
“10-14”
“นี่นายชวนฉันคุยใช่มั้ยเนี่ย!” ชานยอลว่าพลางวิ่งตามบอลไปไม่สนใจคนข้างหลังก่อนจะกระโดดปัดบอลให้เซฮุนอย่างแม่นยำ เซฮุนเลี้ยงบอลต่อกระโดดชู้ดได้แต้มอีกครั้ง
“12-14”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด Go Green Go...We Gonna Go...Go Green Go Hey! Fight Green Fight...We Gonna Fight...Fight Green Fight Hey! Win Green Win!” เสียงเชียร์ดังขึ้นอีกครั้งเมื่อสีเขียวทำคะแนนได้อีก เซฮุนส่งบอลให้มินโฮเปิดบอลเกมต่อไป ชานยอลกลับมายืนหน้าคริสเหมือนเดิมไม่ให้เกมเสียแผน
“ลูกเมื่อกี้ทำไมปล่อย แย่งได้ไม่ใช่เหรอ”
“แย่งได้ก็แย่ ที่รักเร็วกว่าแอลอีกไม่รู้เหรอ” เสียงเข้มตอบกลับอีกคน
“โม้น่า”
“เฮ้ย ไอ้บัง!” คริสตะโกนเรียกบอลจากยงกุกพร้อมกับวิ่งไปกั้นเซฮุนที่กำลังวิ่งตามมาติดๆก่อนจะได้บอลแล้วโยนบอลเช็ดแป้นแต่ก็ไม่ลงห่วง ซองยอลวิ่งมารับบอลไม่ให้ออกจากสนามก่อนจะส่งให้ฮิมชาน ฮิมชานเดาะบอลต่อไปและจ่ายบอลให้ไค ไคโยนบอลลงแป้นได้แต้มไปสบายๆ
“14-14”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด เสมอแล้วววววววววว” เสียงของแบคฮยอนกับคีย์ดังเข้ามาในสนาม คนในสนามส่ายหน้าเอือมเบาๆก่อนจะเข้าประจำที่เพื่อเล่นต่อ
“แอล!” มินโฮจ่ายบอลให้แอลก่อนที่จะโดนเซฮุนสกัดบอลไว้ เซฮุนเลี้ยงบอลส่งไปให้ชานยอล ร่างโปร่งเดาะบอลออกจากบริเวณที่เลี้ยงบอลยาก ก่อนจะโยนบอลลงห่วงแต่โดนคริสกระโดดตบบอลออกเสียก่อน
“ไม่ง่ายนะที่รัก :P”
“นี่นายอ่านเกมเลยไปถึงไหนเนี่ย”
“ฉันอ่านเกมไม่ออกหรอก แต่ฉันรู้สไตล์การเล่นของนาย” ร่างสูงก้มลงกระซิบเบา ๆก่อนจะผละออกมาวิ่งตามบอลไป
“เฮอะ”
“ไอ้ปาร์คคคคคคคคค อย่ามัวสวีทกันสิวะ!!!!” เสียงเฉินดังไล่หลังชานยอลทำให้ดึงสติอีกคนกลับมาได้ ร่างโปร่งยกมือขึ้นเช็ดเหงื่อบนใบหน้าเล็กน้อยก่อนจะวิ่งตามบอลไป
“เหลือเวลาอีก5นาที” เสียงลู่หานดังขึ้นบอกเวลาที่เหลือในการแข่งขันครั้งนี้
“เปลี่ยนไปเล่นรับ” ฮิมชานบอกลูกทีมที่อยู่ข้างๆให้กระจายข่าวบอกคนที่เหลือ ตอนนี้ต้องไม่ให้อีกฝ่ายได้แต้ม
“ชานยอล!” ซองยอลตะโกนเรียกชื่ออีกคนเพื่อให้ชานยอลส่งบอลมาให้ ชานยอลส่งบอลให้คนในทีมแต่ก็โดนเทาสกัดไว้ได้
“โธ่ฮยอง ผมไม่ได้เตี้ยขนาดนั้นซะหน่อย” จื่อเทาหันมาแลบลิ้นให้พี่รหัสตัวเองก่อนจะเลี้ยงบอลต่อไป แต่ก็โดนเซฮุนแย่งบอลมาได้
“นี่ไอ้แพนด้า มีตาไว้มองแบคฮยองอย่างเดียวเหรอ คนหล่ออยู่ข้างหน้ายังจะมาชนอีก” หลังจากที่เอ็ดเพื่อนตัวเองสมใจแล้วเซฮุนก็ส่งบอลต่อไปให้ไคแต่ก็โดนร่างสูงปัดบอลทิ้งเช่นกัน
“อย่ามัวแต่มองลู่หานสิครับน้องเซฮุน”
“ไอ้สัด!” เซฮุนสบถออกมาเบาๆก่อนจะวิ่งตามบอลไปแต่ก็ไม่ลืมที่จะหันมาขยิบตาให้ลู่หาน = =
“ไอ้บ้า! วิ่งตามไอ้คริสไปสิวะ! -/-” ลู่หานว่าพลางค้อนใส่อีกคน
“โอ๊ะ!”
“มัวแต่เก๊ก มองหาแฟนอยู่ก็บอกเหอะ” ฮิมชานส่งยิ้มให้คริสก่อนจะแย่งบอลมาเลี้ยงไปยังแป้นของตัวเองพร้อมกับส่งบอลให้ชานยอล ชานยอลเลย์อัพทำขึ้นทำคะแนนได้อีกครั้ง
“16-14”
“เย่สสสสส นำแล้วโว้ยยยยย” ไคยกมือขึ้นแท็กกับชานยอล
“อีก1นาที”
“ชิบหายละ” คริสรับบอลจากแอลมาก่อนจะเลี้ยงต่อไปที่แป้นตัวเองแต่โดนชานยอลแย่งบอลคืนมาได้
“นี่นาย!”
“แบร่” ชานยอลแลบลิ้นใส่อีกคนก่อนจะโดนแอลแย่งบอลกลับมาอีกรอบ
“เฮียคริสอย่ามัวแต่มองหน้าแฟนสิครับ” จบประโยคก็โยนบอลให้พี่รหัสตัวเองชู้ดบาสแก้ตัวอีกรอบ
“3..”
“ไอ้คริสมึงชู้ดให้ลงนะเว่ย”
“2..” คริสกัดริมฝีปากล่างเล็กน้อยก่อนจะเล็งไปที่แป้นบาส ถ้าทำลูก3คะแนนลูกนี้ลงก็จะชนะทันที
“1..”
40%
------------------------------------------------
ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“ผู้ชนะได้แก่สีเขียว~!”
“เย้!!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ซู่ซ่าพร้อมมม สามสี่ ซู่....ซ่า ซู่ๆ ซ่าๆ ปะทังก้า ปะทังกี้ ซู่ๆ ซี่ๆ ปะทังกี้ ปะทังก้า สีเขียวซู่ซ่า นักกีฬาเซ็กซี่ กองเชียร์ ดี๊ดี เซ็กซี่ซู่ซ่า~~~”
“ไอ้คริสสสสสสสส มึงชู้ดลงนี่หว่า”
“ก็ไอ้ลู่เสือกเป่านกหวีดก่อนทำไมวะสัสสส” คริสที่ยืนดูผลงานชิ้นโบแดงของตัวเองเอ่ยออกมาหน้าสลด
“นักกีฬาออกมาจับมือกันด้วยครับ”
“ไอ้ลู่ มึงจำไว้นะมึง เข้าข้างเซฮุนใช่มั้ย มึงโดนแน่” คริสใช้โอกาสที่เดินผ่านกรรมการกระซิบที่หูเพื่อนสนิทตัวเอง
“จำไว้นะมึง” ยงกุกก็เอาด้วยอีกคน
“พวกมึงรู้จักแพ้บ้างก็ดี คิก” ลู่หานเล่นหน้าเล่นตาก่อนจะให้นักกีฬาของทั้งสองสีจับมือกันและเป็นอันจบการแข่งขันกีฬาบาสเก็ตบอล
...
“แหม ชู้ดแม่นดีเนอะที่รัก” ชานยอลเอ่ยขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในห้องเปลี่ยนชุดนักกีฬา
“จริงๆสีนายต้องแพ้ต่างหาก เหอะ” คริสส่ายหน้าอย่างหัวเสีย
“ช่วยไม่ได้ หมดเวลาก่อนนี่เนอะ”
“ชนะแล้วทำตัวแบบนี้เหรอ -_-”
“ทำไม ฉันพูดผิดตรงไหนเหรอ โอ๊ะ”
“เป็นอะไร” ร่างสูงหันมามองอีกคน
“ขาแพลงนิดหน่อย เหมือนจะเป็นตอนชนกับเทาอ่ะ” ชานยอลว่าพลางนั่งลงตรงเก้าอี้ที่อยู่ไม่ไกลมากนัก
“แล้วยังวิ่งต่อเนี่ยนะ ไปห้องพยาบาลเลย”
“ไปทำไม เดี๋ยวก็หายแล้วเนี่ย เฮ้ย! อย่าอุ้มนะโว้ย!”
“ตัวหนัก”
“ไอ้เลว -*-”
“ก็งี้แหละ มีคนเข้าไปนั่งในใจเลยน้ำหนักเพิ่ม” คริสว่าพลางยักคิ้วให้อีกคน
“นี่มันใช่เวลามั้ย! ปล่อย เดี๋ยวคนอื่นเข้ามาเห็นว่าไงเนี่ย” ชานยอลได้แต่ตีคนที่อุ้มตัวเองอยู่
“จะพาไปห้องพยาบาล หรืออยากจะเดินแบบนี้กลับบ้า..”
“ไอ้ยอลลลลลลลลลลลลลลล มึงเก่งมากกก พวกกูนี่แทบจะกรี๊ดไม่ทันเล... O______O!!!!!!!” เสียงของกลุ่มบอยแบนด์ดังขึ้นพร้อมกับสมาชิกทั้งสามคนที่วิ่งเข้ามาแบบไม่ได้ขออนุญาต
“เอ่อ...”
“เอ่อะ..”
“อ่ะ..เอ่อ ไอ่...ไอ้ยอล..มึ..”
“ยอลขาแพลง เดี๋ยวพี่พาไปห้องพยาบาลเอง” คริสพูดขึ้นเมื่อเห็นหน้าตาฉงนของทั้งสามคน
“อ่ะ เอ่อ...เชิญครับ แหะๆ ขอโทษที่เข้ามาขัดจังหวะ”
ปึง
“นายจะวางฉันลงได้รึยัง -/-”
“อยากให้อุ้มก็บอกดีๆสิครับ”
“บ้าๆๆๆๆ -/////////-”
“ไปเถอะ เป็นห่วงนะ” คริสเปลี่ยนน้ำเสียงให้อีกคนรู้ตัวสักที
“ไปก็ได้ แต่ขอเดินเองไม่ได้เหรอ -3-”
“นี่เล่นตัวอยู่ก็บอกมา”
“เฮ้อคนเรา เล่นตงเล่นตัวอะไร วางฉันได้แล้วโว้ย”
"วางก็วาง" คนตัวสูงว่าพลางทำท่าจะปล่อยอีกคนลงพื้น
"ไอ้บ้า อย่าปล่อยนะโว้ย"
"แล้วเมื่อกี้ใครบอกให้ปล่อย = ="
"ไม่ใช่แบบนี้ -3-"
"อะไรของนาย จะไปห้องพยาบาลมั้ย หรือจะให้พันเท้าให้ จะเอาไง"
"อย่าดุซี่ -3-" ชานยอลว่าพลางดึงแก้มอีกคน
"นี่นาย - -"
"พันข้อเท้าก็พอ ไม่ต้องถึงห้องพยาบาลหรอก -3-"
คริสไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่วางอีกคนลงบนม้านั่ง ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าพันเท้าในล็อกเกอร์ของตัวเองออกมา
"เอาขาออกมา" ร่างสูงว่าพลางนั่งคุกเข่าต่อหน้าอีกคน
"พันข้อเท้าก็เป็นหรอเนี่ย" คนที่นั่งอยู่บนม้านั่งว่าพลางทำตามคำสั่งอีกคน
"ใครมันพันไม่เป็นบ้าง ผ่านสุขศึกษามาแล้วทุกคน" คริสชำเลืองมองอีกคนก่อนจะเปลี่ยนมาให้ความสนใจกับการปฐมพยาบาลเบื้องต้น
"นี่ เย็นนี้ไปไหนกันดีอ่ะ"
"หืม?"
"ไปไหนกันดี .___."
"นี่ชวนเดทหรอ" คริสเงยหน้าขึ้นมาสบตากับอีกคน
".__."
"อืม....ที่ไหนก็ได้ แต่อยากกินต๊อกโปกี" ร่างสูงทำหน้านึกสักพักก่อนจะให้คำตอบ
"ประโยคหลังคำว่าแต่มักจะสำคัญกว่าเสมอ"
"ก็ ตามนั้นแหละ"
"แต่นายเลี้ยงนะ ._."
"เรื่องอะไ..."
"คริสโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ไอ้บ้า มึงชู้ดลงทำไมไม่ได้คะเเนน นี่ตั้งแต่แข่งเสร็จกูยังไม่ได้คุยกับมึงเลยนะ@#$%^&*!#+#%@>?:X{#})&%" บังยงกุกเดินเข้ามาพร้อมกับบ่นยาวเป็นเมตรโดยไม่ให้ซุ่มให้เสียง
"นี่มึง เห็นมั้ยเนี่ยเขาทำอะไรกันอยู่"
"สวีทกัน จะทำไม จะขัดโว้ยยยย หมั่นไส้ เห็นหน้ามึงละกูอยากเป่านกหวีดใส่หน้า มยองซูก็อีกคน นี่ไอ่พี่น้องรหัสคู่นี้จะแข่งกันวิ่งตามแฟนรึไง กูอยากจะเป่าฟาวล์จริงๆเลยโว้ย น้องชานยอลไม่ต้องตกใจนะครับ พี่ด่าไอ่คริสคนเดียว" เสียงหวานดังขึ้นพร้อมกับเจ้าตัวที่เดินตามยงกุกเข้ามา
"เดี๋ยวมึง มึงด่ามยองซูด้วยนะ" ยงกุกหันไปกระซิบลู่หานเบาๆ
"เออ ช่างแม่ง เย็นนี้มึงไปไหน" ลู่หานหันกลับมาถามเพื่อนตัวโย่งหน้าใสราวกับเทพบุตร
"ไปกับแฟน เฟิร์สเดทยูโน้ว"
"นี่ยังจะกระแดะใช้ภาษาอังกฤษ" ยงกุกพึมพำเบาๆ
"เฟิร์สเดทพ่องงงงงงงง วันฮันเดรดเดทละมั้งมึง" ลู่หานตอกกลับไปก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อมาเปลี่ยน
"มึงก็เวอร์ไป กูไปละ เดี๋ยวเจอกัน ซียู" ว่าจบก็ลากตัวแฟนสุดที่รักออกไปทิ้งให้ไอ้เพื่อนสองคนยืนเอ๋ออยู่ชั่วขณะ
"แล้วมันก็จะกระแดะใช้ภาษาอังกฤษจนประโยคสุดท้าย"
"ช่างแม่ง กูจะตามไปเป็นปาปารัซซี่" ลู่หานว่าพลางหยิบกล้องในล็อกเกอร์ของตัวเองมาคล้องคอ
"อะไรของมึง นี่จริงจัง?"
"เออ ใครบอกกูพูดเล่น"
"อ้ออออออออออ นี่จะเก็บรูปให้แฟนมึงไปทำข่าวสินะ"
"บ้า แฟนอะไร -////////-"
"ไม่ใช่ตอนนี้ก็ใช่ตอนหน้าละวะ กูสปอยแทนไรเตอร์เลย"
"ไอ้ดวกกกกกกกกกกกกกกกก"
100%
---------------------
แหวกกองหนังสือมาหารีดเดอร์ละค่าาาาาาาาาาาาาาา คิดถึงรีดที่สู้ดดดด เจอกันตอนหน้านะคะ อย่าเพิ่งทิ้งเราไปไหนน้าาาา ฟุ๊บุ<3
ความคิดเห็น