รักที่ไม่สูญเปล่า - รักที่ไม่สูญเปล่า นิยาย รักที่ไม่สูญเปล่า : Dek-D.com - Writer

    รักที่ไม่สูญเปล่า

    มันไม่สำคัญเท่า..หัวใจที่ยกระดับขึ้นมานึกถึงคนอื่นมากกว่าตัวเอง! รักบริสุทธิ์ คิดแต่จะให้ไม่มีวันสูญเปล่า ...หัวใจเบิกบานของคุณเองนั่นแหละคือสิ่งตอบแทนล้ำค่ามากกว่ารางวัลไหน

    ผู้เข้าชมรวม

    600

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    600

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  31 ส.ค. 54 / 17:57 น.


    ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      น้องชายของฉันแยกตัวไปอยู่นอกบ้านนานแล้ว เขาไปหางานทำเอง หาเงินเลี้ยงตัวซึ่งก็ได้ไม่มากเท่าไหร่ มีอยู่ช่วงหนึ่งไปทำงานในโรงแรม รายได้ส่วนหนึ่งมาจากเงินติ๊บของแขก แม่ของฉันคอยติดตามสารทุกข์สุขดิบของน้องอยู่เรื่อยมา ฉันเองก็พลอยได้รับรู้ข่าวคราวน้องชายไปด้วย แม่บอกว่าวันไหนน้องได้ติ๊บเยอะน้องจะดีใจมาก แต่ที่ฉันสังเกตแม่ฉันออกจะดีใจและหน้าตาสดชื่นเป็นพิเศษยามเล่าให้ฉันฟัง วันไหนไม่ได้ติ๊บ น้องก็จะห่อเหี่ยว ทำงานก็ไม่ใช่จะสบาย แม่ฉันก็พลอยเป็นห่วง

       

      ฉันไม่รู้หรอกนะว่าน้องชายจะรับรู้ถึงความเป็นห่วงของแม่บ้างหรือเปล่า สิ่งที่แม่หวังก็ไม่ค่อยจะได้สมหวังจากน้องชายคนนี้สักเท่าไหร่..ทว่าวันหนึ่ง ฉันถึงได้รู้ ว่าความรักของแม่ที่มีต่อลูกทุกคนไม่เคยสูญเปล่า มันกลายมาเป็นความงามประดับหัวใจโดยที่เจ้าตัวไม่ทันจะรู้ตัวด้วยซ้ำ

       

      ฉันเดินทางไปทำธุระกับแม่โดยนั่งแท็กซี่ พอถึงที่หมายฉันก็ควักเงินจ่ายโชเฟอร์ไป แล้วก็นั่งรอเงินทอนอีกสิบกว่าบาทเมื่อหักลบกับเงินส่วนเกินที่ฉันยื่นให้เขา อยู่ๆ แม่ฉันก็สะกิด บอกว่าเงินแค่นั้นให้เขาไปเถอะ แล้วก็ดุนหลังฉันลงจากรถ

       

      ต่อจากนั้นเราก็ไปกินอาหารมื้อเที่ยงที่ร้านในห้างแห่งหนึ่ง คราวนี้ก็แปลกอีก กินเสร็จพอพนักงานเอาเงินทอนในถาดเล็กๆมายื่นให้ แม่ก็แอบบอกให้ฉันติ๊บเขาไปบ้างนะ

       

      ฉันรู้สึกแปลกใจ ไม่เคยเห็นแม่เป็นแบบนี้มาก่อน ตอนนั้นฉันให้เขาไปอย่างรู้สึกเสียไม่ได้ ไม่มีความยินดีกับการให้สักเท่าไหร่

       

      หากเมื่อแม่มาเฉลยตอนหลังว่า แม่เห็นคนทำงานด้านบริการแบบนี้แล้วนึกถึงน้องชาย เห็นแล้วรู้สึกอยากให้กำลังใจเขา แม้เงินที่ให้ติ๊บไม่ได้มากมาย แต่มันก็มีคุณค่าทางจิตใจ สีหน้าแม่เบิกบานเมื่อพูดถึง ฉันรู้เลยว่าแม่มีปีติ

       

      การเอาใจเขามาใส่ใจเราก็อย่างนี้ การให้ทานจึงจะเป็นการให้แบบถึงใจ

      คือนึกให้ออกว่าผู้รับเขาจะรู้สึกอย่างไร

       

      อย่างแม่ฉัน พอนึกว่าใครก็ไม่รู้ตกที่นั่งเดียวกับลูกตัวเอง ก็มีแก่ใจอยากช่วยเหลือ พอช่วยเหลือไปแล้วก็มีความสุข ฉันได้รู้อีกอย่างคือความรักของแม่ที่มีให้น้องชายไม่สูญเปล่าเลย มันประดับ และยกระดับจิตใจของแม่ให้สูงขึ้น แม้ว่าน้องชายจะรับรู้ความห่วงใยของแม่หรือไม่ ก็ไม่สำคัญเท่า ความเผื่อแผ่ความรักของแม่ที่มีต่อลูกไปให้เพื่อนร่วมโลกซึ่งไม่รู้จักกันมาก่อน ฉันว่าสิ่งนี้แหละคือความงดงาม

       

      ฉันเองก็พลอยได้รับเครื่องประดับทางใจจากแม่มาด้วย พักหลังๆ พอไปกินอาหารร้านไหน ฉันก็จะนึกถึงน้องชาย หยิบเงินทอนในถาดเล็กๆมาแค่ส่วนหนึ่ง ที่เหลือให้เป็นค่ากำลังใจคนทำงาน ฉันรู้สึกปีติมากกว่าการให้ทานในครั้งก่อนๆ ยิ่งได้ยินพนักงานรับเงินคืนไป ด้วยน้ำเสียงขอบคุณที่แฝงความมีกำลังใจอย่างปิดไม่มิด ดอกไม้ก็บานสะพรั่งในใจฉัน แถมยังเก็บมาปลื้มใจต่ออีกหลายวัน เงินที่ฉันให้เขาไม่ได้มาก แต่ความตั้งใจ และนึกออกว่าผู้รับจะรู้สึกอย่างไร ยิ่งนึกถึงว่าถ้าฉันเป็นเขาฉันคงมีกำลังใจ ..นั่นแหละ คือการให้ทานแบบถึงใจ

       

      ความรัก ความเมตตา ของแม่ที่มีต่อลูก ไม่เคยสูญเปล่า แถมยังเผื่อแผ่มาให้คนรอบข้างมีส่วนแห่งบุญนั้นด้วย ฉันอยากให้กำลังใจคนเป็นแม่..ไม่ว่าความปรารถนาดีของคุณจะส่งไปถึงลูกมากน้อยเพียงใด เขาจะสำนึกบุญคุณบ้างหรือไม่

       

      มันไม่สำคัญเท่า..หัวใจที่ยกระดับขึ้นมานึกถึงคนอื่นมากกว่าตัวเอง!

      รักบริสุทธิ์ คิดแต่จะให้ไม่มีวันสูญเปล่า ...หัวใจเบิกบานของคุณเองนั่นแหละคือสิ่งตอบแทนล้ำค่ามากกว่ารางวัลไหน

      นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      คำนิยม Top

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      คำนิยมล่าสุด

      ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

      ความคิดเห็น

      ×