คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : CHAP. XVII ϟ this is passion
การมีใครสักคนอยู่เคียงข้าง
จงอย่าเพิ่งด่วนสรุปว่านั่นคือความรัก
----------------------------------------------------
C H A P T E R 17
ในที่สุดชานยอลก็จำต้องปล่อยแบคฮยอนให้ออกจากอ้อมกอดโดยไร้ซึ่งการก่อกวนใดๆ หลังจากที่นัวเนียกักร่างบางไว้เป็นของตัวเองคนเดียวกว่าหนึ่งวันหนึ่งคืนบนเตียงในโรงแรมหรูหราที่มองเห็นวิวทิวทัศน์ของเกาะฮ่องกงไปทั่วทั้งเกาะ
ร่างนุ่มนิ่มในอ้อมแขนจวนเจียนละลายไปกับอกแกร่งที่ยังคงแรงดีไม่มีตก แม้จะออกแรงไปมากแค่ไหนก็ตาม ช่างแตกต่างคนตัวเล็กที่แทบไม่มีเรี่ยวแรงเดิน
สาเหตุเพียงเพราะธุระด่วนอย่างเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ ‘คนสำคัญ’ ผู้ซึ่งเป็นเจ้าของที่ดินผืนงามที่เขาต้องการ ยื่นข้อเสนอการซื้อขายโดยต้องเป็นเขาเท่านั้นที่ต้องเป็นฝ่ายติดต่อเจรจา เมื่ออีกฝ่ายยื่นเจตจำนงมาเช่นนั้น คนที่มีมีหัวธุรกิจและมองเรื่องตรงหน้ามีแต่ได้กับได้อย่างชานยอลจึงไม่ปฏิเสธ
เขาเองก็พอจะรู้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร
ตระกูลซนเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ของเกาหลีคงอยากจะเกี่ยวดองกับตระกูลปาร์คที่มีอิทธิพลลำดับต้นๆ ในเกาหลีของเขาน่าดูสิท่า .. คิดพลางก็ส่ายหัว รู้สึกว่าพักนี้มีคนอยากจะจับเสืออย่างเขาใส่กรงบ่อยซะเหลือเกิน
ไม่มีทางเสียหรอก คนอย่างเขาไม่มีทางเสียเชิงใคร เว้นเสียก็แต่แบคฮยอนที่เป็นตัวเขาเองแกล้งตกหลุมพรางเพื่อเนื้อนุ่มนิ่มนั่นโดยเฉพาะ ..
ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน ชานยอลพาแบคฮยอนขึ้นสวรรค์ซ้ำแล้วซ้ำเล่าทั่วทุกมุมห้อง ไม่มีพื้นที่ตรงไหนที่เขาไปเหยียบผ่านพร้อมป้อนความเร่าร้อนให้อีกฝ่าย ไม่คำนึงถึงการป้องกัน อาจเพราะชะล่าใจคิดว่าแบคฮยอนสะอาดพอสำหรับเขาแน่ๆ
และมันก็ใช่ เมื่อเนื้อชิ้นนี้สะอาด ใหม่ อย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด ถึงจะไม่สดเพราะตัวเขาเองเมื่อหลายปีก่อนก็ตาม .. แต่ก็ลืมคำนึงไปถึงปัญหาอีกอย่างไปเลย ปัญญาใหญ่เสียด้วย ..
อย่างน้อยแบคฮยอนก็คงไม่มีเล่ห์เหลี่ยม คิดอยากจะใช้ ‘สิ่งนั้น’ จับเขาหรอกมั้ง ..
“พรุ่งนี้นัดคุณซนกับลูกสาวได้เลย” ชานยอลกรอกเสียงลงในโทรศัพท์บอกเลขาคนสนิท ในขณะที่ก้มมองแบคฮยอนซึ่งหลับสนิทไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา
“แล้วเจ้านาย..”
“บอกเขาว่าฉันเสร็จธุระพอดี”
“ครับ เจ้านาย” ไม่มีการถามต่อให้รำคาญใจ นี่แหล่ะคือสิ่งหนึ่งที่ซูโฮเป็นเลขาที่สามารถทำงานร่วมกับเขามาได้เกือบสิบปี
- - - ♡ t r u s t m e ♡ - - -
ทางด้านลู่หานเมื่อทั้งห้องเหลือเพียงเขาคนเดียวจึงนั่งครุ่นคิดอย่างคิดไม่ตกกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเอง เขาสามารถออกไปได้เพราะลิฟต์นอกประตูนั่นใช้ได้ทุกเมื่อ ปัญหาเพียงอย่างเดียวตอนนี้คือประตูที่กั้นไว้ ถ้าหากมันไม่ถูกล็อคจากด้านนอก .. เขาสามารถหนีไปได้ทุกเมื่อ
ในขณะที่คิดมือก็เอื้อมไปหมุนประตูอย่างลองเสี่ยงโชค กลั้นหายใจเพียงชั่วครู่ ..
แกร๊ก
เสียงประตูก็เปิดออก ลู่หานใจเต้นตุ่มๆ ในขณะที่ขาเล็กกำลังจะก้าวไปยังบริเวณลิฟต์ เสียงเรียบนิ่งของเจ้าของห้องที่เคยพูดไว้ก็พลันแล่นเข้ามาในความคิด
‘ฉันไม่ชอบคนผิดคำพูด ฉันจะรักษาสัญญาก็ต่อเมื่อนายรักษาสัญญา’
ขบฟันลงกับริมฝีปากล่างเมื่อใคร่ครวญหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้ เป็นไปได้หรือที่คนรอบคอบอย่างเซฮุนจะชะล่าใจปล่อยเขาไว้ในห้องที่จะออกเมื่อไหร่ก็ได้อย่างใจนึก ในเมื่อก็เขี้ยวเสียขนาดนั้น คิดค่อนแคะไปถึงบทสนทนาที่ตัวเองได้ยิน ยอมรับในส่วนที่พอไหวงั้นหรอ! คนขี้งก
เมื่อทำยังไงก็คิดไม่ออก ในที่สุดก็มองโทรศัพท์เครื่องใหม่ในมือตัวเองที่อีกฝ่ายให้คนนำมาให้เมื่อบ่ายที่ผ่านมาพร้อมเงินไม่มากมายที่ทิ้งไว้ให้บนโต๊ะ พร้อมตัดสินใจทำบางอย่าง
‘ฉันสบายดี ไม่ต้องเป็นห่วงนะคยองซู’
อย่างน้อยเขาควรบอกเจ้าตัวเล็กขี้โวยวายซะก่อนที่จะแจ้นไปแจ้งความ ก่อนจะกดหมายเลขสี่ตัวที่จำได้ขึ้นใจ รอเวลาสักพักราวๆ ครึ่งชั่วโมง ก็ก้าวลงจากลิฟต์ไปยังบริเวณชั้นลอบบี้ของคอนโดหรู โดยปราศจากความระแวงกลัวบอดี้การ์ดชุดดำของชายหนุ่มว่าจะโผล่มาหรือไม่แต่อย่างใด ..
.
.
เซฮุนรีบตรงกลับเข้าห้องทันทีที่เร่งมือจัดการงานบนโต๊ะเสร็จสรรพในตอนเย็น หลังจากที่คนของเขารายงานมาว่าเห็นคนตัวเล็กเดินร่อนไปร่อนมาอยู่บริเวณล็อบบี้คอนโด!
เมื่อก้าวขาเข้าไปในห้องด้วยความเร่งรีบก็ไม่พบเจ้าตัวก็ยิ่งหัวเสียมากยิ่งขึ้น ก่อนจะหยุดชะงักเท้าที่กำลังจะเดินเข้าห้องนอนไปเมื่อพบกับกล่อง ‘พิซซ่า’ วางอยู่บนโต๊ะกระจกหน้าทีวี อย่าบอกนะว่า ..
ยังไม่ทันได้ให้คำตอบกับตัวเอง ขายาวที่เดินต่อไปยังห้องก็เจอตัวการความหงุดหงิดของเขานอนหลับใหลอยู่บนเตียง พริ้มตาอย่างมีความสุขท่ามกลางแอร์หนาวๆ ความโกรธในทีแรกเลือนหายไปจนแทบไม่มีจนเหมือนไม่เคยเกิดความรู้สึกเช่นนั้นมาก่อน
เซฮุนคว้ารีโมทแอร์ขึ้นมาเบาอุณหภูมิส่ายหัวเบาๆ
คิดว่าเป็นกวางเรนเดียร์รึไง ถึงได้ชอบอะไรหนาวๆ ขนาดนี้
มือหนาปลดเน็คไทด์บริเวณคอออกพร้อมบิดไปมาคลายความเมื่อยล้า ก่อนจะกระชับผ้าห่มให้คนที่นอนหลับอยู่มิดชิดขึ้น น่าเอ็นดูเหลือเกิน.. นั่งจ้องมองอยู่สักพักใหญ่ ก็นึกขึ้นได้ .. เขาควรจะไปจัดการตัวเองซะที
ลู่หานที่เผลอหลับหลังจากกินอิ่มค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ หลังจากได้ยินเสียงใช้งานในห้องน้ำ
เขากลับมาแล้วหรอ ..
เสียงน้ำเงียบไปเพียงอึดใจ คนในห้องน้ำก็เดินพันผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียวออกมา ตามบริเวณหน้าท้องเป็นลอนมีหยดน้ำพราวเกาะ คนมองที่เพิ่งตื่นถึงกับใจเต้นไม่เป็นส่ำ ..
“ตื่นแล้วหรอ”
“คะ..ครับ” ลอบกลืนน้ำลายหนึ่งที
“ไปล้างหน้าล้างตาสิ ฉันซื้อของมาให้กินแล้ว”
เมื่อทั้งคู่นั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่หน้าจอทีวีขนาดยักษ์ ลู่หานในเสื้อเชิ้ตของอีกฝ่ายก็นั่งก้มหน้างุดๆ ตักสปาเก็ตตี้ในจานที่อีกฝ่ายเทให้เสร็จสรรพเขี้ยวตุ้ยๆ เจ้าตัวไม่เคยรู้เลยว่าอาการกล้าๆ กลัวๆ ของตัวเองในเวลานี้ ดูน่ารักน่าเอ็นดูมากแค่ไหน ..
“อร่อยมั้ย” เสียงเรียบถามขึ้นพร้อมหันไปมองคนตัวเล็กที่นั่งแทบชิดที่พิงแขนอีกฝั่ง อดขำกับท่าทีคนตรงหน้าไม่ได้ จะกลัวอะไรเขากันนักกันหนา?
“ครับ” พยักหน้ารับพร้อมยกน้ำขึ้นดื่มแก้ฝืดคอ
“หึๆ อร่อยกว่าพิซซ่าที่นายสั่งมารึเปล่า” ขำในลำคอเมื่อเห็นว่าทันทีที่ส่งคำถามไป ลู่หานดูจะเกร็งตัวขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ร่างบางไม่ส่งเสียงตอบรับอะไรนอกพยักหน้าเบาๆ ก้มหน้างุดๆ ทานอาหารเส้นต่อไป
หลังจากเอาจานอาหารไปล้างอาบน้ำเสร็จสรรพ ลู่หานก็เดินตัวลีบเข้าไปนั่งใกล้เซฮุนอีกครั้งโดยไม่มีคำพูดคำจาใดออกมา ร่างสูงที่พอเห็นใครบางคนเข้ามานั่งด้วยก็นิ่งเงียบไม่พูดอะไร สายตายังคงจับจ้องอยู่บนหน้าจอ
ความเงียบเกิดขึ้นเมื่อไม่มีใครเป็นฝ่ายเริ่มต้นบทสนทนาก่อน
ในที่สุดเซฮุนก็ต้องยอมแพ้
“ง่วงรึยัง” นานแล้วที่ไม่มีใครมานั่งดูหนังเป็นเพื่อนเขาในคอนโดอย่างนี้ ส่วนมากก็ไปต่อที่เตียงเลยซะมากกว่า ลู่หานไม่เหมือนใครหลายๆ คนที่เขาพาเข้ามา ดูเหมือนเด็กน้อยที่กำลังจะถูกเขาย่ำยียังไงยังงั้น
ขณะที่สายตาจับต้องไปยังหน้าจอ หลายครั้งความคิดที่จะปล่อยคนตัวเล็กไปก็แล่นขึ้นมาในสมอง แต่กลิ่นหอมจางๆ ของเจ้าตัวกลับสะกดความคิดด้านดีของเขาไปแทบหมดสิ้น ท่านั่งที่ไม่ยอมระมัดระวังเผยให้เห็นเขาเรียวขาวนั่นอีก
และแล้วเขาก็ต้องพับโปรเจ็คต์ปิดตายความอดทนไร้สาระนั่นทิ้งไป ยิ่งเมื่อคิดในส่วนที่เสียไปหลายล้านกับไอ้แก่บ้ากามเพื่อแลกกับตัวลู่หาน ไม่มีความจำเป็นอะไรเลยที่เขาจะต้องอดทน
ถอนหายใจหนักๆ กับความคิดเรื่องของคนตัวเล็กที่ตีกันภายในหัว
“ผะ..ผมเพิ่งตื่นเองครับ” เมื่อได้ยินเสียงถอนใจอีกฝ่ายลู่หานก็สะดุ้งตัวเล็กน้อย พร้อมตอบละล่ำละลักไป เขาน่ากลัวหรือเด็กนี่ขวัญอ่อนกันแน่ เขาไม่ใช่ยักษ์ไม่ใช่มารเสียหน่อยที่จะได้จับกินกลืนลงท้อง ถ้ากินในแบบอื่นก็ว่าไปอย่าง
“กลัวฉันหรอ” ส่งเสียงถามไป มือก็เอื้อมไปจับคนตัวเล็กทดลองปฏิกิริยา เป็นจริงดังคาด เนื้อตัวลู่หานสั่นยิ่งกว่าสั่น! จนกระทั่งเซฮุนกระชากอีกฝ่ายขึ้นมานั่งบนตักตัวเองอย่างอดรนทนไม่ไหว
ไม่อยากให้จับก็มานั่งตักกันซะเลยจะได้หายอายสักที
คนตัวเล็กนั่งตัวแข็งทื่ออยู่บนตักของเซฮุน มือก็จับไหล่อีกคนเพื่อเป็นที่ยึดโดยอัตโนมัติ เมื่อเห็นลู่หานหลับตาแน่นปี๋ด้วยความตื่นกลัว ร่างสูงจึงนึกสนุกดมกลิ่นหอมของสบู่ตัวเองจากร่างบาง จากในตอนแรกที่เพียงแค่จะหยอกเล่นกลายเป็นว่าตอนนี้กำลังมัวเมาไปกับซอกคอหอมๆ ของร่างเล็กบนตัก
“ยะ..” ก่อนที่จะพูคำว่าอย่าร้องห้ามอีกฝ่ายไปเต็มคำ ข้อตกลงที่คุยกันไว้ก็กระแทกลงกลางใจเข้าอย่างจัง ประโยคเอ่ยห้ามถูกกลืนลงคอ ถูกแทนที่ด้วยจำนวนเงินของอีกฝ่ายที่เสียไปเพื่อช่วยตัวเอง
จะทำให้คนคนนี้ขัดใจได้ยังไง .. ในเมื่อเขายอมเสียเงินไปไม่ใช่น้อยทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองเลยสักนิด ผู้ชายคนนี้ช่วยเราให้ออกจากขุมนรก และนี่คือสิ่งตอบแทนที่เขาต้องได้รับสิ.. ลู่หานรำพึงรำพันอยู่ในใจพร้อมทั้งหลับตาอย่างยอมรับชะตากรรม
ตอบแทนบุญคุณเขาสิ ..
‘หวังว่าตลอดสิบวันที่อยู่ที่นี่ นายจะทำให้ฉันพอใจกับเงินเจ็ดหลักให้เสียไป’
ลู่หานย้ำบอกตัวเอง เปลี่ยนจากการเบี่ยงตัวหลบหนีริมฝีปากร้อนๆ ของอีกฝ่ายเป็นประกบตอบ ยอมรับในสัมผัสให้เขามอบให้ มือจากที่ในตอนแรกเพียงแค่เกาะกันตกลงไปก็เปลี่ยนเป็นคล้องคออีกฝ่ายช้าๆ เป็นการยอมรับกลายๆ ว่า ..เขาได้ยอมแล้ว ยอมจนหมดสิ้น
หากแต่ความเข้าใจของเซฮุนกลับต่างออกไป เขาคิดเพียงว่าร่างบางในอ้อมแขนคงจะมีอารมณ์ร่วมแล้วต่างหาก จูบเป็นนี่นา ..
การที่ไม่อยากทำงานในสถานที่เดนนรกนั่นก็ไม่ได้หมายความว่าลู่หานจะสดใหม่หรือไม่เคยผ่านใครมาก่อน อาจจะแค่ไม่เต็มใจและเลือกคนเท่านั้น หน้าตาน่ารักขนาดนี้ไม่เคยผ่านมาก็แย่แล้ว เซฮุนคิดอย่างพยายามไม่คิดอะไรมาก
เขาเองก็ไม่ได้คาดหวังอะไรขนาดนั้น แต่พอเมื่อลองนึกถึงยามที่คนตัวหอมบนตักเขาตอนนี้กำลังร่ำร้องครวญครางอยู่ใต้ร่างคนอื่นในใจมันก็แทบจะเดือดปุดๆ เอาซะให้ได้ นี่มันเป็นเรื่องแย่ๆ ที่เขากำลังควบคุมมันไม่ได้!
ในที่สุดก็สลัดความคิดนั้นไป
ต่อจากนี้อีกสิบวันเขาจะแทนที่คนพวกนั้นด้วยร่างกายของเขาเอง.. ชายหนุ่มได้ให้ปฏิญาณกับตัวเองเป็นที่เรียบร้อย
100%
#ฟิคเชื่อใจ
สมใจท่านแล้ว เจอกันตอนหน้าค่ะ 5555555
เอาเมลล์หรือบล็อคกั๊บ!! เลือกได้เลย
ความคิดเห็น