คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : King & Queen :: Intro
King & Queen :: Intro
ฉันเกลียดความบังเอิญที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้ รองลงมาก็คือการเป็นทำตัวหัวหน้าของคนอื่น เพราะอะไรน่ะเหรอ? คำตอบก็ง่ายๆเลย เพราะว่าเรื่องบ้าๆ เกิดขึ้นกับฉันวนซ้ำไปซ้ำมา จนฉันเบื่อมันเต็มทีแล้วน่ะซิ
ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ตั้งแต่ฉันเรียนอนุบาลยันระดับชั้นมัธยมศึกษา มักได้รับหน้าที่ให้เป็นหัวหน้าทุกครั้ง ที่พูดนี่ไม่ใช่อยากจะอวดในความสามารถตัวเองหรอกนะ(เพราะไม่มี - -) แต่เป็นเพราะนึกเหม็นเบื่อกับมันเต็มทนต่างหาก
ถ้าพูดในความเป็นจริงนิสัยของฉันนั้น ถ้าจะให้บรรยายลักษณะเด่นเลย คือขี้เกียจ แต่ถ้าอยากให้กระจ่างกว่านี้คือ เป็นพวกอารมณ์ศิลป์ นึกอยากจะทำอะไรก็ทำ เบื่อเมื่อไหร่ก็เลิก ซึ่งฉันและเพื่อนทุกคนต่างพยายามช่วยกันแก้แล้วแก้อีก แต่ก็ยังไม่สำเร็จซักที จนบางคนลงความเห็นว่าชาตินี้ ฉันต้องตาย เพราะนอนขี้เกียจตายแน่ มีคนลงความเห็นเสริมว่า ฉันอาจตายเพราะจุกตายก็เป็นได้
นอกจากนี้ฉันยังชอบอู้อีกด้วย แถมขี้เซาเป็นที่หนึ่ง ถ้าไม่มีของกินมาล่อล่ะก็ หึๆ อย่าหวังว่าฉันจะตื่นเลย เวลาอยากจะโดด มักจะอ้างเหตุผลว่า ไม่สบาย ปวด หัว ตัวร้อน ปวดท้อง ฯลฯ
ทั้งที่ตัวฉันก็ขี้เกียจซะขนาดนี้ แต่ทุกครั้งแค่ฉันมองหน้าใครก็ตาม พวกนั้นจะซุบซิบกัน แล้วลงมติให้เป็นหัวหน้าทันที จนฉันแอบคิดว่า ฉันไปหน้าเหมือนญาติของพวกนั้นรึเปล่านะ
ตอนประถม มีนักเรียนตั้งสี่สิบกว่าคน แต่เวลาจะหาหัวหน้าอะไรที ไม่รู้ทำไม ทุกคนต้องมาจ้องหน้าฉันด้วยรัศมีกดดัน คล้ายอยากให้ฉันรับด้วย จะให้นิ่งอยู่เฉยมันก็ได้หรอก แต่ว่าถ้าทำแบบนั้น ก็สงสารไอพวกคนที่มันจะถูกลูกหลงแทน เช่นเด็กเรียนใส่แว่นหนาเตอะ เด็กเรียนหน้าเอ๋อ เป็นต้น
แม้กระทั่งกิจกรรมชมรม ตั้งแต่วันแรกที่ฉันก้าวเข้าไปขอลงสมัครด้วย ทุกคนในชมรมต่างลงมติให้เปลี่ยนหัวหน้าชมรมทันที(เว่อร์ไปไหม) ขนาดฉันปฏิเสธอย่างเอาเป็นเอาตาย รุ่นพี่ประธานชมรมก็ยังจะมาขอขมาฉัน พร้อมหัวหมูดำอีกตะหาก นี่ถ้าฉันบอกให้ไปเต้นอะโกโก้พี่แกคงยอมเลยมั้ง
แต่ว่ามานึกดูดีๆ ถ้าจะมีสาเหตุที่จะทำให้ฉันกลายเป็นหัวหน้าได้นั้น ไม่แน่อาจจะเป็นเพราะเรื่องนั้นก็ได้....
ตอนอนุบาล เราเคยเรียนพละรวมกันทั้งชาย และหญิง แค่ในวันนั้นวันเดียวที่ฉันตั้งใจเล่นดอร์จบอลเป็นพิเศษ ไปหน่อย แล้วเผลอปาลูกบอลไปโดนหน้าเพื่อนชายหลายคน ซึ่งกฎให้ปาส่วนไหนที่ไม่ใช่หน้ากับหัว = =;; และในตอนนั้นเอง ไอหัวหน้าทีมชายมันคงหมดความอดทน หมอนั่นเลยตะโกนใส่ฉันว่า ‘ยัยราชินีแห่งความชั่วร้าย’
ซึ่งฉันในตอนนั้นก็เกิดอาการบ้าดีเดือดหรือไงไม่ทราบ เลยตะโกนกลับไปว่า ถ้าไอหน้าไหนมันไม่แน่จริงก็อย่าคิดจะมาเป็นหัวหน้าฉันซะให้ยาก... หึๆ เท่านั้นยังไม่พอ ฉันยังบ้าดีเดือดไปชกหน้าไอบ้านั่นเต็มๆอีกตะหาก
แค่เหตุการณ์ในวันนั้นวันเดียว ซึ่งวันนั้นปากไวกว่าสมองไปหน่อย ทำให้ทุกคนเริ่มมองฉันแปลกๆ หลีกทางให้บ้างล่ะ ยกตำแหน่งหัวหน้าให้ฉันบ้างล่ะ ถึงกับบูชาฉันบ้างล่ะ ตั้งฉายาประหลาดให้บ้างล่ะ
........จะมีใครรู้ไหมว่าถ้าหากเป็นไปได้ ฉันก็อยากจะย้อนเวลากลับไป แล้วเลือกที่จะหุบปาก แทนที่จะตะโกนแบบนั้นออกไป.....ส่วนเรื่องชกฉันถือว่าสมควรแล้ว หึๆ
แล้วคุณเชื่อไหมล่ะว่า ตลอด 9 ปีที่ต่อจากนั้น คุณจะบังเอิญได้เจอหน้าไอผู้ชายที่มันตะโกนใส่คุณ และตั้งฉายาให้คุณว่า ยัยราชินีแห่งความชั่วร้ายเกือบทุกวัน....
เพราะมันบังเอิญ หมอนั่นเลยเป็นเป็นทั้งเพื่อนสมัยเด็ก....
บังเอิญเป็นเพื่อนข้างบ้าน....
บังเอิญเป็นเพื่อนโรงเรียนเดียวกัน....
บังเอิญ(หรืออาจจะเป็นเพราะฟ้าลิขิตก็ได้)มาเป็นคู่กัดฉันเกือบทุกเรื่อง....
และรู้สึกว่ามันยังซวยไม่พอ พ่อแม่ฉันกับพ่อแม่หมอนั่นดันบังเอิญเป็นเพื่อนรักกันอีก….
และด้วยเหตุนี้เอง พวกผู้ใหญ่ท่านจึงจัดให้เราทั้งสองต้องมาเป็นคู่หมั้นกัน!!
คุณเชื่อหรือไม่ ฉันไม่รู้หรอก เพราะมันแล้วแต่วิจารณญาณของแต่ละคน ตัวฉันรู้แต่เพียงว่า ความบังเอิญ มันคือสิ่งที่ชั่วร้ายที่สุดในโลกนั่นเอง!!
+ + + + + + + + + + + + + + + + + + + +
ตอนแรกดูเป็นยังไงกันบ้างคะ มันเป็นการอธิบายฉากที่มั่วๆดีเนอะ
ตอนต่อจากนี้ไป ก็จะมีตัวละครเพิ่มขึ้นอีกค่ะ
ยังไงก็ช่วยติดตามกันต่อไปด้วยนะ ^^
ความคิดเห็น