ร่ายภพ (นิรชานคร เดิม)

         
  ไม่ใช่เพียงที่เขาที่รอวันพบเธอ  แต่เธอก็รอที่จะได้พบกับเขาเช่นกัน    ถ้าหากนี้คือ ความฝัน  มันก็คงเป็นความฝันที่เหมือนจริงอย่างที่สุด  เพราะมันทำให้เธอเกรงกลัวความตายอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนในชีวิต   และได้รู้จักคำว่า “รัก” ที่ตัวเธอเองก็ไม่เคยคิดจะย่างกรายเข้าไป   แล้วเธอจะต้องทำเช่นไร  เพื่อไม่ให้หัวใจของตัวเองแตกสลายไปพร้อมกับกาลเวลา

*บทสนทนาในนิยายนี้  เขียนตามคำภาษาถิ่นของตัวละคร  เพื่อความสมจริง 
*หากมีข้อผิดพลาดหรือคลาดเคลื่อนทางข้อมูลประวัติศาสตร์ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้
*จำเป็นต้องลบบทเก่าทิ้งเพื่อไม่ให้สับสน  ที่ต้องแก้ใหม่หลายเที่ยว ก็เพราะฝีมือการเขียนของผู้แต่งเองที่ไม่ได้ความ  บรรยายไม่รู้เรื่องบ้าง ไม่ประติดประต่อ  หาแนวทางไม่ได้ตลอดมา  กว่าจะรวบรวมความกล้าอีกครั้ง และพัฒนาแนวเขียนตัวเองเสียใหม่  ถึงได้มีการแก้ไขแล้วแก้อีกอยู่อย่างนี้  ยังไงก็ขออภัยจริงๆนะค่ะ
*แก้ไขคราวนี้แตกต่างจากเดิมยังไง  แตกต่างตรงนี้ ผู้แต่งจะอิงความจริงมากที่สุด โดยตัดบทเวทมนต์ปาฎิหารณ์  และเนื้อเรื่องที่ไม่ประติดประต่อกันทิ้งทั้งหมด  และพยายามจะย่อเนื้อหาให้สอดคล้องกันเพื่อให้ไปถึงตอนสุดท้ายที่ทิ้งไว้นานถึง 2 ปี  ขอโทษอีกครั้งนะค่ะ  ผู้แต่งก็ยังไม่มีประสบการณ์  พิมพ์ผิดๆถูกๆ ขอโทษจริงๆค่ะ
*หากมีข้อผิดพลาดหรือคลาดเคลื่อนทางข้อมูลประวัติศาสตร์ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้